Nota informacyjna na temat zmian kompetencji Unii Europejskiej dotyczących kwestii uregulowanych w Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji po przyjęciu traktatu lizbońskiego
Dz.U.UE.C.2023.1478
Akt nienormatywnyNota informacyjna na temat zmian kompetencji Unii Europejskiej dotyczących kwestii uregulowanych w Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji po przyjęciu traktatu lizbońskiego
(C/2023/1478)
"Nota informacyjna na temat zmian kompetencji Unii Europejskiej dotyczących kwestii uregulowanych w Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji po przyjęciu traktatu lizbońskiego
Niniejsza nota informacyjna jest poświęcona zmianom kompetencji Unii Europejskiej dotyczącym kwestii uregulowanych w Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji od wejścia w życie traktatu lizbońskiego. Wejście w życie traktatu lizbońskiego wiązało się z rozszerzeniem uprawnień Unii Europejskiej będącej spadkobierczynią Wspólnoty Europejskiej 1 . Poniższe informacje uzupełniają informacje zawarte w zgłoszeniu z 8 marca 2010 r.
UE nabyła nowe kompetencje w zakresie prawa karnego przyznane jej na mocy tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (art. 82 i 83 TFUE). UE wykonywała przysługujące jej kompetencje poprzez stanowienie prawa w wielu obszarach polityki o istotnym znaczeniu dla konwencji (np. przeciwdziałanie praniu pieniędzy, integralności rynków finansowych, zwalczanie wykorzystywania informacji wewnętrznych, manipulacji i innych form nadużyć na rynkach finansowych, zamrażanie aktywów związanych z korupcją, zarządzanie nimi oraz ich konfiskata, walka z korupcją w sektorze prywatnym przy pomocy prawa karnego, zwalczanie przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii oraz zapobieganie korupcji urzędników Unii Europejskiej lub urzędników państw członkowskich Unii Europejskiej; ochrona osób dokonujących zgłoszenia (»sygnalistów«)).
Unia zwraca uwagę na fakt, że posiada również kompetencje do zwalczania nadużyć finansowych i wszelkich innych nielegalnych działań naruszających interesy finansowe Unii (art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), w tym również w kwestiach dotyczących przeciwdziałania korupcji, oraz że wykonywała swoje kompetencje w tym obszarze w szczególności poprzez ustanowienie Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych oraz przyjęcie szczegółowych przepisów dotyczących administracyjnych aspektów walki z nielegalną działalnością naruszającą interesy finansowe Unii. Unia nabyła również kompetencje do ustanowienia Prokuratury Europejskiej (EPPO) (art. 86 TFUE). Ustanowiona rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 2 Prokuratura Europejska jest właściwa do spraw dochodzenia, ścigania i stawiania przed sądem sprawców i współsprawców przestępstw naruszających interesy finansowe Unii. Zgodnie z tym rozporządzeniem obejmuje to: pranie pieniędzy uzyskanych z tytułu popełnienia tego rodzaju przestępstw, korupcję przynoszącą szkody lub mogącą przynieść szkody interesom finansowym Unii oraz przypadki sprzeniewierzania środków publicznych szkodzące tym interesom 3 . We wspomnianych obszarach, w zakresie w jakim przyjęła ona środki, Unia dysponuje pełną swobodą uznania w kwestii podejmowania zobowiązań zewnętrznych z innymi państwami lub właściwymi organizacjami międzynarodowymi, jeżeli wspomniane zobowiązania mogłyby mieć wpływ na te przyjęte środki lub zmienić ich zakres.
Unia posiada kompetencje do prowadzenia działań i wspólnej polityki w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju. Działania te obejmują udzielanie krajom partnerskim wsparcia w ratyfikacji i wdrażaniu Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji oraz stosowaniu postanowień dotyczących zwalczania nadużyć finansowych i korupcji w umowach zawieranych z krajami partnerskimi. Wykonywanie tych kompetencji nie może prowadzić do uniemożliwienia państwom członkowskim wykonywania ich kompetencji. Polityka Unii i polityka państw członkowskich w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju wzajemnie się uzupełniają i wzmacniają.".
Niniejsza publikacja ma charakter czysto informacyjny.