Liban-Wspólnoty Europejskie. Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie. Luksemburg.2002.06.17.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2006.143.2

Akt obowiązujący

Wersja od: 9 lutego 2015 r.

UKŁAD EUROŚRÓDZIEMNOMORSKI

ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony a Republiką Libańską, z drugiej strony ^*

KRÓLESTWO BELGII,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiające się Strony Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zwane dalej "Państwami Członkowskimi", oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej "Wspólnotą",

z jednej strony, oraz REPUBLIKA LIBAŃSKA,

zwana dalej "Libanem",

z drugiej strony,

UWZGLĘDNIAJĄC bliskość i współzależność istniejącą między Wspólnotą, jej Państwami Członkowskimi a Libanem, zbudowaną na związkach historycznych i wspólnych wartościach,

UWZGLĘDNIAJĄC, że Wspólnota, jej Państwa Członkowskie i Liban pragną zacieśnić te więzi i ustanowić trwałe stosunki opierające się na wzajemności, solidarności, partnerstwie oraz wspólnym rozwoju,

UWZGLĘDNIAJĄC znaczenie, jakie Strony przywiązują do przestrzegania zasad Karty Narodów Zjednoczonych, w szczególności do przestrzegania praw człowieka, zasad demokratycznych oraz swobód gospodarczych, które stanowią fundament stowarzyszenia,

UWZGLĘDNIAJĄC ostatnie wydarzenia polityczne i gospodarcze zarówno na kontynencie europejskim, jak i na Bliskim Wschodzie, oraz wynikającą z nich wspólną odpowiedzialność za stabilność, bezpieczeństwo i dobrobyt regionu eurośródziemnomorskiego,

UWZGLĘDNIAJĄC znaczenie wolnego handlu dla Wspólnoty i Libanu, gwarantowanego Układem ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (GATT) i innymi układami wielostronnymi stanowiącymi załącznik do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO),

UWZGLĘDNIAJĄC różnicę istniejącą w rozwoju gospodarczym i społecznym między Libanem a Wspólnotą oraz potrzebę wzmocnienia procesu rozwoju gospodarczego i społecznego w Libanie,

POTWIERDZAJĄC, że postanowienia niniejszego Układu obejmujące zakresem część III, tytuł IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wiążą Zjednoczone Królestwo i Irlandię jako osobne Umawiające się Strony, a nie jako Państwa Członkowskie Wspólnoty, dopóki Zjednoczone Królestwo lub Irlandia (w zależności od przypadku) nie powiadomią Libanu, że są zobowiązane jako część Wspólnoty zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. To samo dotyczy Danii, zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Danii załączonym do tych Traktatów,

PRAGNĄC w pełni zrealizować cele stowarzyszenia poprzez realizację odpowiednich postanowień niniejszego Układu, w celu zbliżenia poziomu rozwoju gospodarczego i społecznego Wspólnoty i Libanu,

ŚWIADOMI znaczenia niniejszego Układu, opartego na wzajemności interesów, wzajemnych ustępstwach, współpracy i dialogu,

PRAGNĄC rozwijać regularny dialog polityczny w kwestiach dwustronnych i międzynarodowych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania,

MAJĄC NA UWADZE wolę niesienia przez Wspólnotę wsparcia dla Libanu w jego wysiłkach na rzecz odbudowy gospodarczej, reform i dostosowań oraz rozwoju społecznego,

PRAGNĄC ustanowić, utrzymywać i zintensyfikować współpracę, wspieraną regularnym dialogiem, w dziedzinach gospodarczych, naukowych, technologicznych, społecznych, kulturalnych i audiowizualnych w celu osiągnięcia lepszego wzajemnego zrozumienia,

PRZEKONANI, że niniejszy Układ stworzy klimat sprzyjający rozwojowi stosunków gospodarczych między nimi, szczególnie w sektorach handlu i inwestycji, które mają zasadnicze znaczenie dla powodzenia odbudowy gospodarczej i programu restrukturyzacyjnego oraz dla modernizacji technologicznej,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

1. Ustanawia się niniejszym stowarzyszenie między Wspólnotą i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Libanem, z drugiej strony.

2. Niniejszy Układ ma na celu:

a) stworzenie stosownych ram dla dialogu politycznego między Stronami, umożliwiającego rozwój bliskich stosunków we wszystkich dziedzinach, które te uznają za istotne dla takiego dialogu;

b) stworzenie warunków sprzyjających stopniowej liberalizacji handlu towarami, usługami i kapitałem;

c) wspieranie handlu i rozwój harmonijnych stosunków gospodarczych i społecznych między Stronami, w szczególności poprzez dialog i współpracę, w celu promowania rozwoju i dobrobytu Libanu i jego mieszkańców;

d) wspieranie współpracy gospodarczej, społecznej, kulturalnej finansowej i walutowej;

e) wspieranie współpracy w innych dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

Artykuł  2

Stosunki między Stronami, jak również postanowienia samego Układu, opierają się na poszanowaniu zasad demokratycznych i podstawowych praw człowieka, określonych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, która wyznacza kierunki ich polityce wewnętrznej i międzynarodowej oraz stanowi istotny element niniejszego Układu.

TYTUŁ  I

DIALOG POLITYCZNY

Artykuł  3

1. Między Stronami ustanawia się regularny dialog polityczny. Pozwala on na stworzenie między partnerami długotrwałych więzów solidarności, które przyczynią się do dobrobytu, stabilności i bezpieczeństwa regionu śródziemnomorskiego oraz stworzenia klimatu zrozumienia i tolerancji między kulturami.

2. Dialog i współpraca polityczna mają w szczególności na celu:

a) ułatwienie zbliżenia między Stronami poprzez rozwijanie lepszego wzajemnego zrozumienia i poprzez stałą koordynację w kwestiach międzynarodowych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania;

b) umożliwienie każdej ze Stron uwzględnienia stanowiska i interesów drugiej Strony;

c) udział we wzmocnieniu bezpieczeństwa i stabilności w regionie śródziemnomorskim, w szczególności na Bliskim Wschodzie;

d) wspieranie wspólnych inicjatyw.

Artykuł  4

Dialog polityczny obejmuje wszystkie kwestie stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania Stron, analizując w szczególności warunki niezbędne do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa poprzez wspieranie współpracy. Dialog dąży również do stworzenia nowych form współpracy skierowanych na wspólne cele.

Artykuł  5

1. Dialog polityczny prowadzi się w regularnych odstępach i w każdym przypadku gdy jest to konieczne, w szczególności:

a) na poziomie ministerialnym, głównie w ramach Rady Stowarzyszenia;

b) na szczeblu wysokich urzędników Libanu, z jednej strony, oraz Prezydencji Rady i Komisji, z drugiej strony;

c) przy pełnym wykorzystaniu wszystkich kanałów dyplomatycznych, w tym regularnych spotkań informacyjnych urzędników, konsultacji przy okazji spotkań międzynarodowych i kontaktów między przedstawicielami dyplomatycznymi w państwach trzecich;

d) w stosownych przypadkach, w każdy inny sposób mogący przyczynić się do wzmocnienia dialogu i zwiększenia jego skuteczności.

2. Ustanawia się dialog polityczny między Parlamentem Europejskim a parlamentem libańskim.

TYTUŁ  II

SWOBODNY PRZEPŁYW TOWARÓW ZASADY PODSTAWOWE

Artykuł  6

Wspólnota i Liban stopniowo ustanawiają strefę wolnego handlu w okresie przejściowym, nieprzekraczającym dwunastu lat, poczynając od dnia wejścia w życie niniejszego Układu zgodnie z warunkami zawartymi w niniejszym Tytule oraz zgodnie z postanowieniami Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. i innych układów wielostronnych w sprawie handlu towarami, stanowiącymi załączniki do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), zwanego dalej GATT.

ROZDZIAŁ  1

Produkty przemysłowe

Artykuł  7

Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się do produktów pochodzących ze Wspólnoty oraz z Libanu objętych zakresem działów 25-97 Nomenklatury Scalonej oraz taryfy celnej Libanu, z wyjątkiem produktów wymienionych w załączniku 1.

Artykuł  8

Zezwala się na przywóz na terytorium Wspólnoty produktów pochodzących z Libanu zwolnionych z opłat celnych i z wszelkich innych opłat o skutku równoważnym.

Artykuł  9

1. Opłaty celne i opłaty o skutku równoważnym stosowane w przywozie do Libanu produktów pochodzących ze Wspólnoty znoszone są stopniowo, zgodnie z następującym harmonogramem:

– pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 88 % stawki podstawowej,

– sześć lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 76 % stawki podstawowej,

– siedem lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 64 % stawki podstawowej,

– osiem lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 52 % stawki podstawowej,

– dziewięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 40 % stawki podstawowej,

– dziesięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 28 % stawki podstawowej,

– jedenaście lat po wejściu w życie niniejszego Układu wszystkie cła i opłaty redukuje się do 16 % stawki podstawowej,

– dwanaście lat po wejściu w życie niniejszego Układu znosi się pozostałe cła i opłaty.

2. W przypadku poważnych trudności dotyczących danego produktu, harmonogram mający zastosowanie zgodnie z ust. 1 powyżej może zostać zmieniony za wspólnym porozumieniem przez Komitet Stowarzyszenia, mając na uwadze, że harmonogram, dla którego wnioskowana jest zmiana, nie może zostać przedłużony w odniesieniu do danego produktu ponad maksymalny okres przejściowy wynoszący dwanaście lat. Jeżeli Komitet Stowarzyszenia nie podejmie decyzji w ciągu trzydziestu dni od zgłoszenia przez Liban wniosku o zmianę harmonogramu, Liban może tymczasowo zawiesić harmonogram na okres, który nie może przekraczać jednego roku.

3. Podstawową stawką celną dla każdego produktu, w stosunku do której mają być stosowane stopniowe obniżki, przewidziane w ust. 1, jest stawka określona w art. 19.

Artykuł  10

Postanowienia dotyczące znoszenia należności celnych za przywóz mają zastosowanie również do ceł o charakterze fiskalnym.

Artykuł  11

1. Środki wyjątkowe o ograniczonym okresie obowiązywania, które stanowią odstępstwo od postanowień art. 9, mogą zostać przyjęte przez Liban w postaci ceł podwyższonych lub przywróconych.

2. Środki te mogą odnosić się wyłącznie do nowych i nowo powstających gałęzi przemysłu lub sektorów w fazie restrukturyzacji albo przeżywających poważne trudności, zwłaszcza gdy trudności te powodują istotne problemy społeczne.

3. Należności celne za przywóz do Libanu produktów pochodzących ze Wspólnoty, które są wprowadzone przez takie środki wyjątkowe, nie mogą przekraczać 25 % cła ad valorem i zachowują element preferencji w odniesieniu do produktów pochodzących ze Wspólnoty. Całkowita wartość przywozu produktów podlegających tym środkom nie może przekraczać 20 % średniorocznego całkowitego przywozu produktów przemysłowych ze Wspólnoty w trakcie ostatnich trzech lat, dla których dostępne są statystyki.

4. Środki te stosuje się w okresie nieprzekraczającym pięciu lat, chyba że Komitet Stowarzyszenia zezwoli na dłuższy okres. Środki przestają być stosowane nie później niż z dniem wygaśnięcia maksymalnego okresu przejściowego wynoszącego dwanaście lat.

5. Żaden z tych środków nie może być wprowadzony w odniesieniu do produktu, jeżeli upłynęło więcej niż trzy lata od zniesienia wszystkich ceł i ograniczeń ilościowych lub opłat bądź środków o równoważnym skutku, odnoszących się do danego produktu.

6. Liban informuje Komitet Stowarzyszenia o wszelkich środkach wyjątkowych, które zamierza przyjąć, zaś na wniosek Wspólnoty przeprowadzane są konsultacje w sprawie odpowiednich środków i sektorów, przed ich wprowadzeniem. Przyjmując takie środki, Liban przedstawia Komitetowi harmonogram znoszenia ceł wprowadzonych na mocy niniejszego artykułu. Harmonogram ten przewiduje stopniowe znoszenie ceł w równych ratach rocznych, rozpoczynające się nie później niż na koniec drugiego roku po ich wprowadzeniu. Komitet Stowarzyszenia może podjąć decyzję w sprawie innego harmonogramu.

7. W drodze odstępstwa od postanowień ust. 4 Komitet Stowarzyszenia, w celu uwzględnienia trudności związanych z powstawaniem nowych gałęzi przemysłu, może wyjątkowo zezwolić na przyjęcie już przedsięwziętych przez Liban środków, stosownie do postanowień ust. 1, przez maksymalny okres trzech lat ponad okres przejściowy wynoszący dwanaście lat.

ROZDZIAŁ  2

Produkty rolne i rybołówstwa i przetworzone produkty rolne

Artykuł  12

Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się do produktów pochodzących ze Wspólnoty oraz z Libanu, objętych zakresem działów 1-24 Nomenklatury Scalonej oraz taryfy celnej Libanu, oraz produktów wymienionych w załączniku 1.

Artykuł  13

Wspólnota i Liban stopniowo wprowadzają większą liberalizację wymiany handlowej dotyczącej produktów rolnych, rybołówstwa i przetworzonych produktów rolnych będących przedmiotem zainteresowania obu stron.

Artykuł  14

1. Produkty rolne pochodzące z Libanu wymienione w protokole 1 podlegają w przywozie do Wspólnoty uzgodnieniu znajdującemu się w tym protokole.

2. Produkty rolne pochodzące ze Wspólnoty wymienione w protokole 2 podlegają w przywozie do Libanu uzgodnieniu znajdującemu się w tym protokole.

3. Handel przetworzonymi produktami rolnymi objętymi zakresem niniejszego rozdziału podlega uzgodnieniom określonym w protokole 3.

Artykuł  15

1. Pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu Wspólnota i Liban oceniają sytuację w celu ustalenia środków, które mają być stosowane przez Wspólnotę i Liban przez jeden rok po zmianie niniejszego Układu, zgodnie z celem określonym w art. 13.

2. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 1 oraz uwzględniając wielkość handlu produktami rolnymi, rybołówstwa i przetworzonymi produktami rolnymi między obiema Stronami oraz szczególną wrażliwość tych produktów, Wspólnota i Liban analizują regularnie w Radzie Stowarzyszenia, w każdym poszczególnym przypadku oraz w sposób zorganizowany i na zasadzie wzajemności, możliwości przyznania sobie nawzajem dalszych koncesji.

Artykuł  16

1. W przypadku wprowadzenia szczególnych zasad w wyniku realizacji własnej polityki rolnej lub jakiejkolwiek zmiany obecnych zasad lub w przypadku jakiejkolwiek zmiany lub rozszerzenia zakresu przepisów odnoszących się do realizacji własnej polityki rolnej, zainteresowana Strona może zmienić uzgodnienia wynikające z Układu w odniesieniu do danych produktów.

2. Strona dokonująca takich zmian informuje o tym Komitet Stowarzyszenia. Na wniosek drugiej Strony Komitet Stowarzyszenia zbiera się w celu należytego uwzględnienia interesów tej drugiej Strony.

3. W przypadku gdy Wspólnota lub Liban, stosując postanowienia ust. 1, zmieniają uzgodnienia przyjęte w niniejszym Układzie dla produktów rolnych, przyznają one w odniesieniu do przywozu towarów pochodzących z terytorium drugiej Strony, ulgę porównywalną do przewidzianej w niniejszym Układzie.

4. Wszelkie zmiany uzgodnień przyjętych w niniejszym Układzie podlegają, na wniosek drugiej Strony, konsultacjom w ramach Rady Stowarzyszenia.

Artykuł  17

1. Strony zgadzają się współpracować w celu ograniczenia możliwości popełniania nadużyć finansowych w stosowaniu postanowień handlowych niniejszego Układu.

2. Nie naruszając innych postanowień niniejszego Układu, w przypadku gdy jedna ze Stron uważa, że istnieją wystarczające dowody na popełnienie nadużyć finansowych, takie jak znaczący wzrost handlu produktami jednej Strony z drugą Stroną, ponad poziom odpowiadający warunkom gospodarczym, takim jak normalne zdolności produkcji i wywozu, bądź odmowa współpracy administracyjnej wymaganej przy weryfikacji dowodów pochodzenia przez drugą Stronę, obie Strony niezwłocznie rozpoczynają konsultacje w celu znalezienia właściwego rozwiązania. Do czasu znalezienia takiego rozwiązania zainteresowana Strona może podjąć stosowne środki, jakie uzna za konieczne. Przy doborze środka należy przyznać pierwszeństwo tym, które najmniej zakłócają funkcjonowanie uzgodnień określonych w niniejszym Układzie.

ROZDZIAŁ  3

Postanowienia wspólne

Artykuł  18

1. Żadne nowe należności celne przywozowe ani wywozowe ani opłaty o równoważnym skutku nie są wprowadzane w handlu między Wspólnotą a Libanem, ani nie są zwiększane te już stosowane wraz z wejściem w życie niniejszego Układu, o ile niniejszy Układ nie stanowi inaczej.

2. Żadne nowe ograniczenie ilościowe w przywozie ani środek o równoważnym skutku nie jest wprowadzany w handlu między Wspólnotą a Libanem.

3. Ograniczenia ilościowe w przywozie i środki o równoważnym skutku stosowane w handlu między Libanem a Wspólnotą zostają zniesione wraz z wejściem w życie niniejszego Układu.

4. Wspólnota ani Liban nie stosują w wywozie pomiędzy sobą ceł ani opłat o równoważnym skutku, ani też ograniczeń ilościowych lub środków o równoważnym skutku.

Artykuł  19

1. Stawką podstawową dla każdego produktu, wobec której stosowane będą stopniowe redukcje zawarte w art. 9 ust. 1, jest stawka rzeczywiście stosowana wobec Wspólnoty w dniu zakończenia negocjacji.

2. W przypadku przystąpienia Libanu do WTO, jako stawki przywozowe między Stronami stosowane są cła związane WTO lub niższe skutecznie stosowane stawki wprowadzone od dnia przystąpienia. Jeśli po przystąpieniu do WTO zastosowana zostanie obniżka taryfy na zasadach erga omnes, stosuje się obniżoną stawkę.

3. Postanowienie zawarte w ust. 2 ma zastosowanie do każdej obniżki taryfy zastosowanej po dniu zakończenia negocjacji na zasadzie erga omnes.

4. Strony powiadamiają się wzajemnie o stawkach odpowiednio stosowanych przez siebie w dniu zakończenia negocjacji.

Artykuł  20

Produkty pochodzące z Libanu nie korzystają w przywozie do Wspólnoty z bardziej uprzywilejowanego traktowania niż to, jakie stosują między sobą Państwa Członkowskie.

Artykuł  21

1. Strony powstrzymują się od stosowania jakichkolwiek środków lub praktyk o wewnętrznym charakterze fiskalnym, powodujących pośrednio lub bezpośrednio dyskryminację między produktami jednej Strony a podobnymi produktami pochodzącymi z terytorium drugiej Strony.

2. Produkty wywożone na terytorium jednej ze Stron nie mogą korzystać ze zwrotu wewnętrznych podatków pośrednich wyższego od kwoty opodatkowania pośredniego, nałożonego na nie bezpośrednio lub pośrednio.

Artykuł  22

1. Niniejszy Układ nie wyklucza utrzymania lub ustanowienia unii celnych, stref wolnego handlu lub uzgodnień dotyczących handlu przygranicznego, o ile ich skutkiem nie jest zmiana uzgodnień handlowych przewidzianych w niniejszym Układzie.

2. W ramach Komitetu Stowarzyszenia Strony przeprowadzają konsultacje dotyczące uzgodnień ustanawiających takie unie celne lub strefy wolnego handlu oraz, w stosownych przypadkach, wszystkich innych istotnych kwestii związanych z ich polityką handlową wobec państw trzecich. W szczególności w przypadku przystąpienia państwa trzeciego do Wspólnoty konsultacje takie są przeprowadzane w celu zapewnienia, że zostały uwzględnione wzajemne interesy Wspólnoty i Libanu.

Artykuł  23

Jeśli jedna ze Stron stwierdzi, że w handlu z drugą Stroną stosowane są praktyki dumpingowe zgodnie z panującymi zasadami międzynarodowymi w rozumieniu art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r. oraz powiązanego prawodawstwa wewnętrznego, może ona podjąć właściwe środki przeciwko takim praktykom, zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie stosowania art. VI GATT z 1994 r. oraz zgodnie z powiązanym prawodawstwem wewnętrznym.

Artykuł  24

1. Bez uszczerbku dla art. 35, między Stronami stosuje się Porozumienie WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych.

2. Do czasu przyjęcia niezbędnych zasad określonych w art. 35 ust. 2, w przypadku gdy jedna ze Stron uważa, że w handlu z drugą stroną stosowane są subsydia zgodnie z panującymi zasadami międzynarodowymi w rozumieniu art. VI i XVI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r. oraz z powiązanym prawodawstwem wewnętrznym, może ona przyjąć odpowiednie środki przeciwko takiej praktyce zgodnie z tymi zasadami zdefiniowanymi przez Porozumienie WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych oraz powiązanym prawodawstwem wewnętrznym.

Artykuł  25

1. Między Stronami stosuje się art. XIX GATT z 1994 r. i Porozumienie WTO w sprawie środków ochronnych oraz powiązane prawodawstwo wewnętrzne.

2. Przed zastosowaniem środków ochronnych zdefiniowanych przez zasady międzynarodowe Strona zamierzająca zastosować takie środki dostarcza Radzie Stowarzyszenia wszelkich stosownych informacji wymaganych do gruntownej analizy sytuacji w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez Strony.

W celu znalezienia takiego rozwiązania Strony bezzwłocznie rozpoczynają konsultacje w ramach Komitetu Stowarzyszenia. Jeśli w wyniku konsultacji Strony nie osiągną porozumienia w ciągu trzydziestu dni od rozpoczęcia konsultacji dotyczących rozwiązania pozwalającego uniknąć stosowania środków ochronnych, Strona zamierzająca zastosować środki ochronne może zastosować postanowienia art. XIX GATT z 1994 r. oraz Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych.

3. Przy doborze środków ochronnych, zgodnie z niniejszym artykułem, Strony przyznają pierwszeństwo tym środkom, które powodują najmniejsze zakłócenia w osiąganiu celów niniejszego Układu.

4. Komitet Stowarzyszenia jest niezwłocznie informowany o środkach ochronnych, które są również przedmiotem okresowych konsultacji w ramach Komitetu, szczególnie w celu ich zniesienia, gdy tylko okoliczności na to pozwolą.

Artykuł  26

1. W przypadku gdy zachowanie postanowień art. 18 ust. 4 prowadzi do:

a) powrotnego wywozu produktu do państwa trzeciego, w stosunku do którego Strona wywozu stosuje wywozowe ograniczenia ilościowe, cła wywozowe lub środki czy opłaty o skutku równoważnym;

lub

b) poważnych niedoborów lub zagrożenia wystąpienia niedoborów produktu ważnego dla Strony wywozu;

oraz jeżeli sytuacje opisane powyżej powodują lub mogą powodować poważne trudności dla Strony wywozu, ta ostatnia może podjąć właściwe środki na warunkach i zgodnie z procedurami ustanowionymi w ust. 2.

2. Informacje o trudnościach wynikających z sytuacji, określonych w ust. 1, przekazywane są Komitetowi Stowarzyszenia do analizy. Komitet Stowarzyszenia może podjąć każdą decyzję niezbędną, aby położyć kres trudnościom. Jeżeli nie podjął on takiej decyzji w ciągu trzydziestu dni od przekazania sprawy, Strona wywozu może zastosować właściwe środki w wywozie danego produktu. Środki te są niedyskryminacyjne i są znoszone, gdy istniejące warunki nie uzasadniają już ich utrzymywania.

Artykuł  27

Niniejszy Układ nie wyłącza zakazów lub ograniczeń przywozowych, wywozowych lub dotyczących towarów znajdujących się w tranzycie, uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego; ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin; ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej; ochrony własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej; przepisów dotyczących złota i srebra oraz zachowania nieodnawialnych zasobów naturalnych. Takie zakazy lub ograniczenia nie stanowią jednakże środka arbitralnej dyskryminacji ani ukrytego ograniczenia w wymianie handlowej między Stronami.

Artykuł  28

Pojęcie "produktów pochodzących" dla stosowania postanowień niniejszego tytułu oraz odnoszące się do nich metody współpracy administracyjnej są ustanowione w protokole 4.

Artykuł  29

Nomenklatura Scalona towarów stosowana jest do klasyfikacji towarów przywożonych do Wspólnoty. Taryfa celna Libanu stosowana jest do klasyfikacji towarów przywożonych do Libanu.

TYTUŁ  III

PRAWO PRZEDSIĘBIORCZOŚCI I ŚWIADCZENIE USŁUG

Artykuł  30

1. Traktowanie jednej Strony przez drugą w odniesieniu do prawa przedsiębiorczości i świadczenia usług opiera się na zobowiązaniach każdej ze Stron i innych obowiązkach wynikających z Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS). Postanowienie to obowiązuje od daty ostatecznego przystąpienia Libanu do WTO.

2. Liban zobowiązuje się dostarczyć harmonogram szczególnych zobowiązań, przygotowany zgodnie z art. XX GATS, Wspólnocie Europejskiej i jej Państwom Członkowskim niezwłocznie po jego sporządzeniu.

3. Strony zobowiązują się do uwzględnienia rozwinięcia powyższych postanowień, mając na uwadze ustanowienie "porozumienia o integracji gospodarczej", jak określono w art. V GATS.

4. Cel, o którym mowa w ust. 3, podlega pierwszej analizie przez Radę Stowarzyszenia rok po wejściu w życie niniejszego Układu.

5. Między datą wejścia w życie niniejszego Układu a przystąpieniem Libanu do WTO Strony nie podejmują żadnych środków lub działań, które sprawiają, że warunki świadczenia usług przez Wspólnotę lub libańskich dostawców usług są bardziej dyskryminujące niż warunki istniejące w dniu wejścia w życie niniejszego Układu.

6. Do celów niniejszego tytułu:

a) "dostawcy usług" danej Strony oznacza każdą osobę prawną lub fizyczną, która dąży do świadczenia usługi lub ją świadczy;

b) "osoba prawna" oznacza przedsiębiorstwo lub filię założoną zgodnie z przepisami Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Libanu i posiadające swoją siedzibę, zarząd lub główne miejsce prowadzenia działalności na terytorium Wspólnoty lub Libanu. Jeżeli osoba prawna posiada siedzibę lub zarząd na terytorium Wspólnoty albo Libanu, nie uważa się jej za osobę prawną ze Wspólnoty lub z Libanu, o ile jej działalność nie posiada rzeczywistego i ciągłego związku z gospodarką Wspólnoty lub Libanu;

c) "filia" oznacza osobę prawną, która jest faktycznie kontrolowana przez inną osobę prawną;

d) "osoba fizyczna" oznacza osobę będącą obywatelem Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Libanu zgodnie z ich odpowiednim prawodawstwem krajowym.

TYTUŁ  IV

PŁATNOŚCI, KAPITAŁ, KONKURENCJA I INNE POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE GOSPODARKI

ROZDZIAŁ  1

Płatności bieżące i przepływ kapitału

Artykuł  31

W ramach postanowień niniejszego Układu i z zastrzeżeniem postanowień art. 33 i 34, nie istnieją ograniczenia między Wspólnotą, z jednej strony, a Libanem, z drugiej strony, w przepływie kapitału oraz nie ma dyskryminacji opartej na narodowości lub miejscu zamieszkania ich obywateli lub miejscu, gdzie inwestowany jest taki kapitał.

Artykuł  32

Płatności bieżące związane z przepływem towarów, osób, usług lub kapitału w ramach niniejszego Układu są wolne od wszelkich ograniczeń.

Artykuł  33

1. Z zastrzeżeniem innych postanowień niniejszego Układu oraz innych zobowiązań międzynarodowych Wspólnoty i Libanu, postanowienia art. 31 oraz 32 pozostają bez uszczerbku dla zastosowania jakiegokolwiek ograniczenia istniejącego między nimi w dniu wejścia w życie niniejszego Układu, w odniesieniu do przepływu kapitału między nimi obejmującego inwestycje bezpośrednie, w tym w nieruchomości, przedsiębiorstwa, świadczenie usług finansowych lub dopuszczenie papierów wartościowych na rynki kapitałowe.

2. Pozostaje to jednak bez wpływu na transfer zagraniczny inwestycji dokonanych w Libanie przez osoby mieszkające na terytorium Wspólnoty lub dokonanych na terytorium Wspólnoty przez osoby mieszkające w Libanie oraz na jakikolwiek zysk wynikający z powyższych.

Artykuł  34

W przypadku gdy jedno lub kilka Państw Członkowskich Wspólnoty lub Liban ma poważne trudności związane ze zrównoważeniem bilansu płatniczego, odpowiednio Wspólnota lub Liban mogą, zgodnie z warunkami określonymi w ramach GATT oraz w art. VIII i XIV statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego, przyjąć ograniczenia w transakcjach bieżących, jeżeli środki takie są absolutnie niezbędne. Wspólnota lub Liban, w zależności od przypadku, bezzwłocznie informuje o tym drugą Stronę i w najkrótszym możliwym terminie przedstawia harmonogram zniesienia tych środków.

ROZDZIAŁ  2

Konkurencja i inne zagadnienia gospodarcze

/ł 35

1. Poniższe elementy uznaje się za niezgodne ze sprawnym funkcjonowaniem niniejszego Układu w stopniu, w jakim mogą one wpływać na handel między Wspólnotą a Libanem:

a) wszystkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje związków przedsiębiorstw i praktyki uzgodnione między przedsiębiorstwami, które mają na celu lub których skutkiem jest zapobieganie, ograniczanie lub zakłócenie konkurencji zdefiniowane przez ich odpowiednie prawodawstwo;

b) nadużywanie przez jedno lub więcej przedsiębiorstw pozycji dominującej na całym terytorium Wspólnoty lub Libanu lub na znacznej części ich terytorium zdefiniowane przez ich odpowiednie prawodawstwo.

2. Strony będą stosować odpowiednie prawodawstwo dotyczące konkurencji i wymieniają się informacjami, uwzględniając ograniczenia nałożone przez wymogi zachowania poufności. Konieczne zasady współpracy potrzebne do wykonania ust. 1 przyjmuje Komitet Stowarzyszenia w terminie pięciu lat po wejściu w życie niniejszego Układu.

3. Jeżeli Wspólnota lub Liban uznają, że dana praktyka jest niezgodna z warunkami ust. 1 niniejszego artykułu oraz jeżeli taka praktyka powoduje lub może spowodować poważny uszczerbek dla drugiej Strony, może ona podjąć właściwe środki po konsultacji w ramach Komitetu Stowarzyszenia lub po upływie trzydziestu dni roboczych od przedstawienia sprawy do konsultacji.

Artykuł  36

Bez uszczerbku dla swych zobowiązań podjętych obecnie lub w przyszłości w ramach GATT, Państwa Członkowskie i Liban stopniowo dostosowują wszelkie monopole państwowe o charakterze handlowym, aby zapewnić, że na koniec piątego roku od wejścia w życie niniejszego Układu nie istnieje dyskryminacja dotycząca warunków, na których towary są nabywane i sprzedawane między obywatelami Państw Członkowskich i Libanu. Komitet Stowarzyszenia zostanie poinformowany o środkach podejmowanych dla osiągnięcia niniejszego celu.

Artykuł  37

W odniesieniu do przedsiębiorstw państwowych oraz przedsiębiorstw, którym przyznano specjalne lub wyłączne prawa, Rada Stowarzyszenia zapewnia, że z piątym rokiem od wejścia w życie niniejszego Układu nie zostanie przyjęty ani utrzymany żaden środek zakłócający handel między Wspólnotą a Libanem w sposób niezgodny z interesami Stron. Niniejsze postanowienie nie stanowi prawnej ani faktycznej przeszkody w wykonywaniu poszczególnych zadań powierzonych tym przedsiębiorstwom.

Artykuł  38

1. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu i załącznika 2 Strony zapewniają odpowiednią i skuteczną ochronę praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej zgodnie z najwyższymi standardami międzynarodowymi, łącznie ze skutecznymi środkami dochodzenia takich praw.

2. Strony dokonują regularnego przeglądu wykonania niniejszego artykułu oraz załącznika 2. W przypadku wystąpienia problemów w dziedzinie własności intelektualnej wpływających na warunki wymiany handlowej, przeprowadza się pilne konsultacje, na wniosek którejkolwiek ze Stron, w celu znalezienia wzajemnie satysfakcjonujących rozwiązań.

Artykuł  39

1. Strony stawiają sobie za cel wzajemną i stopniową liberalizację zamówień publicznych.

2. Rada Stowarzyszenia podejmuje kroki niezbędne do wykonania ust. 1.

TYTUŁ  V

WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA I SEKTOROWA

Artykuł  40

Cele

1. Obie Strony wspólnie ustanawiają strategie i procedury potrzebne do osiągnięcia współpracy w dziedzinach objętych niniejszym tytułem.

2. Strony zobowiązują się zintensyfikować współpracę gospodarczą we wspólnym interesie i w duchu partnerstwa leżącym u podstaw niniejszego Układu.

3. Celem współpracy gospodarczej jest wspieranie wysiłków Libanu na rzecz osiągnięcia trwałego rozwoju gospodarczego i społecznego.

Artykuł  41

Zakres

1. Współpraca jest ukierunkowana przede wszystkim na obszary działań cierpiące z powodu wewnętrznych ograniczeń i trudności lub dotknięte ogólnym procesem liberalizacji gospodarki Libanu, w szczególności liberalizacją handlu między Libanem a Wspólnotą.

2. Podobnie współpraca koncentruje się na obszarach mogących zbliżyć gospodarki Wspólnoty i Libanu, szczególnie na tych, które będą przyczyniać się do wzrostu gospodarczego i tworzyć nowe miejsca pracy.

3. Ochrona środowiska i równowaga ekologiczna stanowią zasadniczy element w różnych dziedzinach współpracy gospodarczej.

4. Strony mogą uzgodnić rozszerzenie współpracy gospodarczej na inne sektory nieobjęte postanowieniami niniejszego tytułu.

Artykuł  42

Metody i warunki

Współpraca gospodarcza realizowana jest przede wszystkim poprzez:

a) regularny dialog gospodarczy między Stronami, który obejmuje wszystkie obszary polityki makroekonomicznej;

b) regularną wymianę informacji i pomysłów w każdym sektorze współpracy, w tym posiedzenia urzędników i ekspertów;

c) działania doradcze, transfer wiedzy specjalistycznej i szkolenia;

d) realizację wspólnych działań, takich jak seminaria i warsztaty;

e) pomoc techniczną, administracyjną i prawną;

f) upowszechnianie informacji na temat współpracy.

Artykuł  43

Edukacja i szkolenie

Współpraca ma na celu:

a) zdefiniowanie środków służących znaczącej poprawie sytuacji w dziedzinie edukacji i szkolenia, zwłaszcza szkolenia zawodowego;

b) zachęcanie do ustanowienia silnych powiązań między agencjami wyspecjalizowanymi we wspólnych działaniach oraz wymiana doświadczeń i know-how, przede wszystkim wymiana młodzieży, wymiany między uniwersytetami i innymi instytucjami edukacyjnymi w celu większego zbliżenia kultur;

c) w szczególności wspieranie dostępu kobiet do edukacji, w tym edukacji technicznej, szkolnictwa wyższego i szkolenia zawodowego.

Artykuł  44

Współpraca naukowa, techniczna i technologiczna

Współpraca ma na celu:

a) wspieranie utworzenia stałych powiązań między wspólnotami naukowymi obydwu Stron, w szczególności poprzez:

– zapewnienie Libanowi dostępu do wspólnotowych programów badawczych i programów rozwoju technologicznego zgodnie z zasadami Wspólnoty rządzącymi udziałem krajów spoza Wspólnoty w takich programach,

– udział Libanu w sieciach zdecentralizowanej współpracy,

– wspieranie synergii między szkoleniami i badaniami;

b) poprawę zdolności badawczych Libanu oraz jego rozwoju technologicznego;

c) pobudzanie innowacji technologicznych oraz transfer nowych technologii i upowszechnianie know-how;

d) badanie, w jaki sposób Liban może uczestniczyć w europejskich badawczych programach ramowych.

Artykuł  45

Środowisko

1. Strony wspierają współpracę w zakresie zapobiegania pogarszaniu się stanu środowiska, kontrolowania zanieczyszczenia i zapewnienia racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju.

2. Współpraca koncentruje się wokół:

a) jakości wód Morza Śródziemnego, kontroli i zapobiegania zanieczyszczeniu mórz;

b) gospodarowania odpadami, w szczególności odpadami toksycznymi;

c) zasolenia;

d) zarządzania środowiskiem wrażliwych obszarów przybrzeżnych;

e) edukacji i świadomości w zakresie środowiska;

f) wykorzystania zaawansowanych narzędzi zarządzania środowiskiem i jego monitorowania, w szczególności systemów informacji o środowisku oraz analiz oddziaływania na środowisko;

g) wpływu rozwoju przemysłowego na środowisko w sposób ogólny i na bezpieczeństwo zakładu przemysłowego w szczególności;

h) wpływu rolnictwa na jakość gleb i wód;

i) zachowania i ochrony zasobów glebowych;

j) racjonalnego zarządzania zasobami wodnymi;

k) wspólnego działania badawczego i monitorującego, jak również programów i projektów.

Artykuł  46

Współpraca przemysłowa

Współpraca ma na celu:

a) wspieranie współpracy między podmiotami gospodarczymi Stron, w tym współpracy w kontekście dostępu Libanu do wspólnotowych sieci przedsiębiorstw;

b) wspieranie wysiłków na rzecz modernizacji i restrukturyzacji sektora przemysłu publicznego i prywatnego w Libanie (także przemysłu rolno-spożywczego);

c) wspieranie klimatu sprzyjającego rozwojowi prywatnej przedsiębiorczości w celu pobudzenia i zróżnicowania produkcji na rynek wewnętrzny i zewnętrzny;

d) jak najlepsze wykorzystanie zasobów ludzkich oraz potencjału przemysłowego Libanu poprzez skuteczniejsze wykorzystanie polityki w obszarach innowacji, badań i rozwoju technologicznego;

e) ułatwianie dostępu do rynków kapitałowych w celu finansowania inwestycji produkcyjnych;

f) wspieranie rozwoju MŚP, szczególnie poprzez:

– wspieranie kontaktów między przedsiębiorstwami, częściowo przy użyciu wspólnotowych sieci oraz instrumentów do wspierania współpracy gospodarczej i partnerstwa,

– ułatwianie dostępu do kredytu finansującego inwestycje,

– udostępnianie informacji i usług wspierających,

– jak najlepsze wykorzystanie zasobów ludzkich w celu wspierania innowacji oraz tworzenie projektów i działania gospodarcze.

Artykuł  47

Wspieranie i ochrona inwestycji

1. Współpraca ma na celu zwiększanie przepływu kapitału, wiedzy specjalistycznej i technologii do Libanu, między innymi poprzez:

a) odpowiednie sposoby identyfikowania możliwości inwestycyjnych i kanałów informacyjnych dotyczących przepisów inwestycyjnych;

b) dostarczanie informacji na temat europejskich systemów inwestycyjnych (pomoc techniczna, bezpośrednie wsparcie finansowe, zachęty podatkowe, ubezpieczanie inwestycji itd.) związanych z inwestycjami na rynkach zagranicznych oraz zwiększanie możliwości korzystania z nich przez Liban;

c) analizę tworzenia spółek joint venture (zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw) oraz, w odpowiednich przypadkach, zawieranie umów między Państwami Członkowskimi a Libanem;

d) ustanowienie mechanizmów do zachęcania do inwestycji i do ich wspierania;

e) rozwój ram prawnych sprzyjających wzajemnemu inwestowaniu przez obie Strony, w stosownych przypadkach, poprzez zawieranie przez Liban i Państwa Członkowskie umów o ochronie inwestycji i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

2. Współpraca może rozszerzyć się na planowanie i realizację projektów przedstawiających sposoby efektywnego nabywania i stosowania podstawowych technologii, stosowanie norm, rozwój zasobów ludzkich i tworzenie miejsc pracy na szczeblu lokalnym.

Artykuł  48

Współpraca w dziedzinie standaryzacji i oceny zgodności

Strony współpracują w dziedzinie:

a) zmniejszania rozbieżności w standaryzacji, metrologii, kontroli jakości i oceny zgodności;

b) rozwoju modernizacji w laboratoriach libańskich;

c) negocjacji wzajemnego uznawania umów bezzwłocznie po spełnieniu warunków dla nich;

d) umocnienia instytucji libańskich odpowiedzialnych za standaryzację, jakość oraz własność intelektualną, przemysłową i handlową.

Artykuł  49

Zbliżenie prawodawstwa

Strony podejmują wszelkie starania na rzecz zbliżenia swojego odpowiedniego prawodawstwa w celu ułatwienia wykonania niniejszego Układu.

Artykuł  50

Usługi finansowe

Celem współpracy jest osiągnięcie bardziej zbliżonych wspólnych zasad i standardów w m.in. następujących dziedzinach:

a) rozwoju rynków finansowych w Libanie;

b) poprawie księgowości, audytu, nadzoru i przepisów odnoszących się do usług finansowych oraz monitoringu finansowego w Libanie.

Artykuł  51

Rolnictwo i rybołówstwo

Współpraca ma na celu:

a) wsparcie polityki mającej na celu dywersyfikację produkcji;

b) zmniejszenie zależności od żywności importowanej;

c) wspieranie przyjaznych dla środowiska metod produkcji rolniczej;

d) ustanowienie bliższych stosunków między przedsiębiorstwami, grupami i organizacjami zawodowymi obu Stron;

e) zapewnienie wsparcia technicznego i szkolenia; wspieranie badań agronomicznych, usług doradczych, edukacji rolniczej oraz szkoleń technicznych personelu w sektorze rolniczym;

f) harmonizację standardów fitosanitarnych i weterynaryjnych;

g) wspieranie zintegrowanego rozwoju obszarów wiejskich,

w tym poprawy podstawowych usług i rozwój pokrewnych dziedzin działalności gospodarczej, szczególnie w regionach dotkniętych likwidacją niedozwolonych upraw;

h) współpracę między obszarami wiejskimi, wymianę doświadczeń i know-how dotyczących rozwoju obszarów wiejskich;

i) rozwój połowów morskich i akwakultury;

j) rozwój technik pakowania, magazynowania i marketingu oraz poprawę kanałów dystrybucji;

k) rozwój zasobów wodnych dla rolnictwa;

l) rozwój sektora leśniczego, szczególnie w obszarze ponownego zalesiania, zapobiegania pożarom lasów, pastwisk leśnych i zwalczania pustynnienia;

m) rozwój mechanizacji rolnictwa i wspieranie spółdzielni usług rolniczych;

n) umocnienie systemu pożyczek dla rolnictwa.

Artykuł  52

Transport

Współpraca ma na celu:

a) restrukturyzację i modernizację infrastruktury dróg, kolei, portów i lotnisk powiązanej z głównymi trasami komunikacji transeuropejskiej, będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania;

b) ustanowienie i stosowanie standardów operacyjnych i bezpieczeństwa porównywalnych z obowiązującymi we Wspólnocie;

c) zmodernizowanie wyposażenia technicznego w celu dostosowania go do norm wspólnotowych dla transportu multimodalnego, konteneryzacji i przeładunku;

d) poprawę tranzytu drogowego, morskiego i multimodalnego oraz zarządzanie portami, lotniskami, systemów kontroli ruchu morskiego i lotniczego, kolei oraz pomocy nawigacyjnych;

e) reorganizację i restrukturyzację sektora transportu masowego, w tym transportu publicznego.

Artykuł  53

Społeczeństwo informacyjne i telekomunikacja

1. Strony uznają, że technologie informacyjne i komunikacyjne stanowią kluczowy element nowoczesnego społeczeństwa, o podstawowym znaczeniu dla rozwoju gospodarczego i społecznego oraz są kamieniem węgielnym rodzącego się społeczeństwa informacyjnego.

2. Współpraca w tym obszarze ma na celu:

a) dialog na temat różnych zagadnień związanych ze społeczeństwem informacyjnym, łącznie z polityką telekomunikacyjną;

b) wymianę informacji i pomoc techniczną w sprawach prawnych, normalizacji, testowania zgodności i certyfikowania w odniesieniu do technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych;

c) upowszechnianie nowych technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych oraz unowocześnionych obiektów dla zaawansowanej komunikacji, usług i technologii informacyjnych;

d) wspieranie i realizację wspólnych projektów badawczych, projektów dotyczących rozwoju technicznego oraz zastosowań przemysłowych w technologiach informacyjnych, łączności, telematyce i społeczeństwie informacyjnym;

e) udział organizacji libańskich w projektach pilotażowych i programach europejskich w ustalonych ramach;

f) wzajemne połączenie i interoperacyjność między sieciami i usługami telematycznymi Wspólnoty i Libanu;

g) dialog na temat współpracy prawnej w usługach międzynarodowych, łącznie z aspektami związanymi z ochroną danych i prywatnością.

Artykuł  54

Energia

Współpraca koncentruje się na:

a) wspieraniu energii odnawialnej;

b) wspieraniu oszczędności energii i efektywności energetycznej;

c) badaniach stosowanych związanych z sieciami baz danych łączących podmioty gospodarcze i społeczne obu Stron;

d) wspieraniu modernizacji i rozwoju sieci energetycznych oraz na wzajemnym połączeniu takich sieci z sieciami wspólnotowymi.

Artykuł  55

Turystyka

Współpraca ma na celu:

a) wspieranie inwestycji w turystykę;

b) zwiększanie znajomości przemysłu turystycznego i zapewnianie większej spójności polityk oddziałujących na turystykę;

c) wspieranie sprawnej dystrybucji turystyki sezonowej;

d) podkreślenie znaczenia dziedzictwa kulturowego dla turystyki;

e) zapewnienie zachowania właściwych relacji między turystyką a środowiskiem;

f) zwiększenie konkurencyjności turystyki poprzez wspieranie podwyższonych standardów i profesjonalizmu;

g) zwiększenie przepływu informacji;

h) intensyfikację działalności szkoleniowej w zarządzaniu hotelami i administracji oraz szkolenie w innych branżach hotelowych;

i) organizację wymiany doświadczeń w celu zapewnienia zrównoważonego, trwałego rozwoju turystyki, szczególnie poprzez wymianę informacji, wystawy, konwenty i publikacje dotyczące turystyki.

Artykuł  56

Współpraca celna

1. Strony rozwijają współpracę w sprawach celnych, mającą na celu zapewnienie, że przestrzegane są postanowienia dotyczące handlu. W tym celu ustanawiają dialog w sprawach celnych.

2. Współpraca będzie w szczególności koncentrować się na:

a) uproszczeniu kontroli i procedur dotyczących odprawy celnej towarów;

b) możliwości wzajemnych powiązań między systemami tranzytowymi Wspólnoty i Libanu;

c) wymianie informacji między ekspertami i szkoleniu zawodowym;

d) wsparciu technicznym w stosownych przypadkach.

3. Bez uszczerbku dla innych form współpracy przewidzianych w niniejszym Układzie, szczególnie w dziedzinach zwalczania nadużywania narkotyków i prania pieniędzy, organy administracyjne Umawiających się Stron zapewniają wzajemną pomoc zgodnie z postanowieniami protokołu 5.

Artykuł  57

Współpraca w dziedzinie statystyki

Celem współpracy jest harmonizacja metodologii używanej przez Strony oraz rozpoczęcie użytkowania danych, łącznie z bankami danych, we wszystkich dziedzinach objętych niniejszym Układem, dla których można sporządzać statystyki.

Artykuł  58

Ochrona konsumentów

Współpraca w tej dziedzinie powinna być ukierunkowana na dostosowanie systemów ochrony konsumenta we Wspólnocie Europejskiej i w Libanie oraz, w możliwie największym stopniu, powinna obejmować:

a) zwiększenie zgodności prawodawstwa dotyczącego konsumentów celem uniknięcia barier w handlu;

b) ustanowienie i rozwój systemów wzajemnej informacji o niebezpiecznej żywności i produktach przemysłowych oraz ich wzajemne połączenie (systemy szybkiego ostrzegania);

c) wymianę informacji oraz ekspertów;

d) organizowanie programów szkoleniowych i dostarczanie pomocy technicznej.

Artykuł  59

Współpraca w zakresie wzmacniania instytucji i państwa prawnego

Strony potwierdzają znaczenie państwa prawnego i prawidłowego funkcjonowania instytucji na wszystkich szczeblach, ogólnie w dziedzinach administracji, a w szczególności w dziedzinach egzekwowania prawa i w systemie sądowniczym. W tym kontekście szczególnie ważna jest niezależna i skuteczna władza sądownicza oraz dobrze wyszkoleni przedstawiciele zawodu prawniczego.

Artykuł  60

Pranie pieniędzy

1. Strony są zgodne co do konieczności podejmowania wszelkich wysiłków na rzecz współpracy w celu uniemożliwienia wykorzystywania ich systemów finansowych do prania pieniędzy pochodzących ogólnie z działalności przestępczej, w szczególności z handlu narkotykami.

2. Współpraca w tej dziedzinie może obejmować pomoc techniczną i administracyjną w celu ustanowienia efektywnych standardów i ich skutecznej realizacji w dziedzinie zwalczania prania pieniędzy zgodnie ze standardami międzynarodowymi.

Artykuł  61

Zapobieganie przestępczości zorganizowanej i zwalczanie jej

1. Strony zgadzają się współpracować w celu zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej, w szczególności w następujących dziedzinach: handel ludźmi; wykorzystywanie seksualne; korupcja; fałszowanie instrumentów finansowych; nielegalny handel zakazanymi, fałszowanymi lub pirackimi produktami lub nielegalne transakcje dotyczące w szczególności odpadów lub przemysłowych materiałów radioaktywnych; nielegalny handel bronią i materiałami wybuchowymi; przestępczość komputerowa; kradzież samochodów.

2. Strony ściśle współpracują w celu stworzenia właściwych mechanizmów i standardów.

3. Współpraca techniczna i administracyjna w tej dziedzinie będzie obejmować szkolenia i poprawę skuteczności działań organów i struktur odpowiedzialnych za zwalczanie i zapobieganie przestępczości oraz planowanie środków zapobiegających przestępczości.

Artykuł  62

Współpraca w zakresie niedozwolonych narkotyków

1. W ramach swoich stosownych uprawnień i kompetencji Strony współpracują w celu zapewnienia zrównoważonego i zintegrowanego podejścia do narkotyków. Polityki i działania dotyczące narkotyków mają na celu redukcję podaży, nielegalnego handlu i popytu na niedozwolone narkotyki, jak również skuteczniejszą ochronę prekursorów.

2. Strony uzgadniają metody współpracy konieczne do osiągnięcia tych celów. Działania opierają się na wspólnie uzgodnionych zasadach zgodnie z pięcioma podstawowymi zasadami przyjętymi podczas specjalnej sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych poświęconej narkotykom z 1998 r. (UNGASS).

3. Współpraca między Stronami może obejmować wsparcie techniczne i administracyjne, w szczególności w następujących dziedzinach: przygotowywanie krajowych projektów ustaw i polityk; tworzenie instytucji i ośrodków informacji; szkolenie personelu; badania związane z narkotykami; oraz zapobieganie rozpowszechnianiu prekursorów używanych do niedozwolonej produkcji narkotyków. Strony mogą zgodzić się na włączenie innych obszarów.

TYTUŁ  VI

WSPÓŁPRACA W KWESTIACH SPOŁECZNYCH I KULTURALNYCH

ROZDZIAŁ  1

Dialog i współpraca w dziedzinie polityki społecznej

Artykuł  63

Obie Strony wspólnie uzgadniają metody potrzebne do osiągnięcia współpracy w dziedzinach objętych niniejszym tytułem.

Artykuł  64

1. Strony prowadzą regularny dialog w każdej kwestii społecznej stanowiącej przedmiot ich zainteresowania.

2. Dialog taki wykorzystywany jest do poszukiwania sposobów na osiągnięcie postępu w dziedzinie przepływu pracowników, równego traktowania i integracji społecznej obywateli Libanu i obywateli Wspólnoty, którzy legalnie zamieszkują na terytorium państw przyjmujących.

3. Dialog koncentruje się w szczególności na wszystkich kwestiach związanych z:

a) warunkami życia i pracy społeczności migrantów;

b) migracją;

c) nielegalną imigracją;

d) projektami i programami na rzecz równego traktowania obywateli Libanu i Wspólnoty, wzajemnej znajomości kultur i cywilizacji, rozwoju tolerancji i zniesieniu dyskryminacji.

Artykuł  65

1. W celu zacieśnienia współpracy między Stronami w dziedzinie polityki społecznej realizowane są projekty i programy w każdej dziedzinie będącej przedmiotem ich zainteresowania, w tym:

a) poprawa warunków życia, szczególnie na obszarach najmniej uprzywilejowanych oraz na obszarach, których ludność została przesiedlona;

b) wspieranie roli kobiet w procesie rozwoju gospodarczego i społecznego, zwłaszcza poprzez edukację i media;

c) poprawa i rozwój libańskich programów planowania rodziny oraz programów ochrony matki i dziecka;

d) poprawa systemów ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;

e) poprawa systemu opieki zdrowotnej, w szczególności poprzez współpracę w dziedzinie zdrowia publicznego oraz zapobiegania, bezpieczeństwa zdrowotnego oraz szkoleń medycznych i zarządzania medycznego;

f) realizacja i finansowanie programów wymiany i spędzania wolnego czasu dla mieszanych grup młodzieży europejskiej i libańskiej, osób pracujących z młodzieżą, przedstawicieli młodzieżowych organizacji pozarządowych oraz innych ekspertów ds. młodzieży mieszkających w Państwach Członkowskich w celu promowania wzajemnej znajomości kultur oraz wspierania tolerancji.

2. Strony angażują się w dialog dotyczący wszystkich aspektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w szczególności problemów społecznych, takich jak bezrobocie, rehabilitacja osób o pewnym stopniu niepełnosprawności, równe traktowanie mężczyzn i kobiet, stosunki pracy, szkolenie zawodowe, bezpieczeństwo i higiena pracy.

Artykuł  66

Programy współpracy mogą być realizowane w koordynacji z Państwami Członkowskimi i odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi.

ROZDZIAŁ  2

Współpraca w kwestiach kulturalnych, mediów audiowizualnych i informacji

Artykuł  67

1. Strony zgadzają się promować współpracę kulturalną w dziedzinach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania i w duchu poszanowania swoich kultur. Strony prowadzą stały dialog dotyczący kwestii kultury. Współpraca ta w szczególności wspiera:

a) zachowanie i restaurowanie dziedzictwa historycznego i kulturowego (pomniki, historyczne miejsca, przedmioty kultury materialnej, rzadkie książki i rękopisy itd.);

b) wymianę wystaw sztuki i artystów;

c) szkolenie osób pracujących w dziedzinie kultury.

2. Współpraca w dziedzinie mediów audiowizualnych ma na celu zachęcanie do współpracy w takich dziedzinach jak koprodukcja i szkolenie. Strony poszukują sposobów na zachęcenie Libanu do udziału w inicjatywach Wspólnoty w tym sektorze.

3. Strony zgadzają się, że istniejące programy kulturalne Wspólnoty i jednego lub większej liczby Państw Członkowskich oraz dalsze działania będące przedmiotem zainteresowania obu stron mogą być rozszerzone na Liban.

4. Ponadto Strony pracują na rzecz wspierania współpracy kulturalnej o charakterze komercyjnym, zwłaszcza poprzez wspólne projekty (produkcja, inwestowanie i marketing), szkolenia i wymianę informacji.

5. Przy określaniu projektów i programów współpracy oraz wspólnych działań Strony zwracają szczególną uwagę na młodych ludzi, wyrażanie siebie, zagadnienia związane z zachowaniem dziedzictwa, upowszechnianie kultury oraz na zdolności komunikacyjne z wykorzystaniem mediów drukowanych i audiowizualnych.

6. Współpraca realizowana jest w sposób przedstawiony w art. 42.

ROZDZIAŁ  3

Współpraca na rzecz zapobiegania i kontroli nielegalnej imigracji

Artykuł  68

1. Strony zgadzają się współpracować w celu zapobiegania i kontroli nielegalnej imigracji. W tym celu:

a) każde z Państw Członkowskich zgadza się na readmisję jakiegokolwiek własnego obywatela nielegalnie przebywającego na terytorium Libanu, na wniosek tego ostatniego i bez dalszych formalności, w momencie gdy osoba ta zostanie jako taka zidentyfikowana;

b) Liban zgadza się na readmisję jakiegokolwiek własnego obywatela nielegalnie przebywającego na terytorium Państwa Członkowskiego, na wniosek tego ostatniego i bez dalszych formalności, w momencie gdy osoba ta zostanie jako taka zidentyfikowana.

Państwa Członkowskie i Liban wystawią również w tym celu swoim obywatelom stosowne dokumenty tożsamości.

2. W odniesieniu do Państw Członkowskich Unii Europejskiej, zobowiązanie wynikające z niniejszego artykułu ma zastosowanie wyłącznie do tych osób, które uznaje się za obywateli do celów Wspólnoty zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

3. W odniesieniu do Libanu, zobowiązanie wynikające z niniejszego artykułu ma zastosowanie wyłącznie do tych osób, które uznaje się za obywateli Libanu zgodnie z libańskim systemem prawnym i wszystkimi stosownymi aktami prawnymi dotyczącymi obywatelstwa.

Artykuł  69

1. Po wejściu w życie niniejszego Układu Strony, na wniosek którejkolwiek z nich, negocjują i zawierają ze sobą dwustronne umowy regulujące szczegółowe zobowiązania dotyczące readmisji ich obywateli. Umowy te obejmują również, o ile zostanie to uznane za konieczne przez którąkolwiek ze Stron, uzgodnienia dotyczące readmisji obywateli państw trzecich. Umowy te zawierać będą szczegóły dotyczące kategorii osób, których dotyczą te ustalenia, jak również dotyczące warunków ich readmisji.

2. Stosowna pomoc finansowa i techniczna służąca realizacji tych umów może zostać przyznana Libanowi.

Artykuł  70

Rada Stowarzyszenia bada, jakie inne wspólne działania można podjąć w celu zapobiegania i kontroli nielegalnej imigracji.

TYTUŁ  VII

WSPÓŁPRACA FINANSOWA

Artykuł  71

1. Dla pełnego osiągnięcia celów niniejszego Układu zostanie rozważona współpraca finansowa dla Libanu zgodnie z odpowiednimi procedurami i zasobami finansowymi.

2. Po wejściu w życie niniejszego Układu procedury te przyjmowane są za obopólnym porozumieniem Stron przy pomocy najbardziej odpowiednich instrumentów.

3. Poza obszarami objętymi postanowieniami tytułów V i VI niniejszego Układu, współpraca może oznaczać między innymi:

a) wspieranie reform mających na celu modernizację gospodarki;

b) przebudowę i modernizację infrastruktury gospodarczej;

c) wspieranie inwestycji prywatnych i działania zmierzające do tworzenia miejsc pracy;

d) uwzględnianie skutków stopniowego wprowadzania strefy wolnego handlu dla gospodarki libańskiej, w szczególności w przypadkach modernizacji i restrukturyzacji odpowiednich sektorów gospodarki, zwłaszcza przemysłu;

e) środki towarzyszące politykom realizowanym w sektorach polityki społecznej, w szczególności służące reformie ubezpieczeń społecznych.

Artykuł  72

W ramach instrumentów Wspólnoty mających na celu wsparcie programów dostosowań strukturalnych w krajach śródziemnomorskich - oraz ściśle współpracując z organami libańskimi i innymi darczyńcami, szczególnie z międzynarodowymi instytucjami finansowymi - Rada zanalizuje odpowiednie sposoby wsparcia polityk strukturalnych prowadzonych przez Liban w celu przywrócenia równowagi finansowej w jej wszystkich kluczowych aspektach oraz stworzenia otoczenia gospodarczego sprzyjającego pobudzaniu wzrostu, umacniając równocześnie system opieki społecznej.

Artykuł  73

W celu zapewnienia skoordynowanego podejścia do nadzwyczajnych problemów makroekonomicznych lub finansowych, które mogą pojawić się w wyniku stopniowego wykonywania postanowień niniejszego Układu, Strony uważnie monitorują rozwój handlu i stosunków finansowych między Wspólnotą a Libanem jako część regularnego dialogu gospodarczego ustanowionego na mocy tytułu V.

TYTUŁ  VIII

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE, OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł  74

1. Niniejszym ustanawia się Radę Stowarzyszenia, która zbiera się na szczeblu ministerialnym, gdy wymagają tego okoliczności z inicjatywy jej przewodniczącego oraz zgodnie z warunkami określonymi w jej regulaminie.

2. Rada Stowarzyszenia analizuje wszelkie istotne kwestie wynikłe w ramach niniejszego Układu oraz wszelkie inne zagadnienia dwustronne lub międzynarodowe będące przedmiotem wspólnego zainteresowania.

Artykuł  75

1. Rada Stowarzyszenia składa się, z jednej strony, z członków Rady Unii Europejskiej i członków Komisji Wspólnot Europejskich oraz, z drugiej strony, z członków rządu Libanu.

2. Członkowie Rady Stowarzyszenia mogą być zastępowani zgodnie z warunkami ustalonymi w jej regulaminie.

3. Rada Stowarzyszenia uchwala własny regulamin.

4. Radzie Stowarzyszenia przewodniczy kolejno członek Rady Unii Europejskiej i członek rządu Libanu, zgodnie z postanowieniami określonymi w jej regulaminie.

Artykuł  76

1. Dla osiągnięcia celów niniejszego Układu Rada Stowarzyszenia ma prawo do podejmowania decyzji w przypadkach w nim przewidzianych.

2. Decyzje te są wiążące dla Stron, które zobowiązane są do podejmowania środków niezbędnych do realizacji podjętych decyzji. Rada Stowarzyszenia może również formułować odpowiednie zalecenia.

3. Rada Stowarzyszenia podejmuje decyzje i formułuje zalecenia w drodze porozumienia między obiema Stronami.

Artykuł  77

1. Z zastrzeżeniem uprawnień Rady Stowarzyszenia, niniejszym ustanawia się Komitet Stowarzyszenia, który odpowiedzialny jest za realizację niniejszego Układu.

2. Rada Stowarzyszenia może delegować Komitetowi Stowarzyszenia wszystkie lub część swoich uprawnień.

Artykuł  78

1. Komitet Stowarzyszenia, który zbiera się na szczeblu urzędników, składa się, z jednej strony, z przedstawicieli członków Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich oraz, z drugiej strony, z przedstawicieli rządu Libanu.

2. Komitet Stowarzyszenia uchwala własny regulamin.

3. Komitet Stowarzyszenia zwykle zbiera się przemiennie na terytorium Wspólnoty lub Libanu.

Artykuł  79

1. Komitet Stowarzyszenia ma prawo do podejmowania decyzji w odniesieniu do zarządzania niniejszym Układem, jak również w obszarach, w których Rada Stowarzyszenia przekazała mu swoje uprawnienia.

2. Rada Stowarzyszenia podejmuje decyzje w drodze porozumienia między Stronami. Podjęte decyzje wiążą Strony, które przyjmują środki niezbędne do wykonania podjętych decyzji.

Artykuł  80

Rada Stowarzyszenia może podjąć decyzję o utworzeniu każdej grupy roboczej lub organu niezbędnego do realizacji niniejszego Układu. Rada definiuje zakres uprawnień każdej grupy roboczej lub organu, który jej podlega.

Artykuł  81

Rada Stowarzyszenia podejmuje wszelkie właściwe środki w celu ułatwienia współpracy i kontaktów między Parlamentem Europejskim a parlamentem libańskim oraz między Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym Wspólnoty a jego odpowiednikiem w Libanie.

Artykuł  82

1. Każda ze Stron może przekazywać Radzie Stowarzyszenia wszelkie spory dotyczące stosowania lub interpretacji niniejszego Układu.

2. Rada Stowarzyszenia może rozstrzygać spory w trybie decyzji.

3. Każda ze Stron zobowiązana jest do podjęcia niezbędnych środków, aby zapewnić wykonanie decyzji, określonej w ust. 2.

4. W przypadku gdy rozstrzygnięcie sporu nie jest możliwe zgodnie z ust. 2, każda ze Stron może powiadomić drugą Stronę o wyznaczeniu arbitra; druga Strona jest wtedy zobowiązana do wyznaczenia drugiego arbitra w terminie dwóch miesięcy. Do celów stosowania tej procedury Wspólnotę i Państwa Członkowskie uważa się za jedną Stronę sporu.

Rada Stowarzyszenia wyznacza trzeciego arbitra.

Decyzje arbitrów podejmowane są większością głosów.

Każda ze Stron sporu jest zobowiązana do podjęcia kroków niezbędnych do realizacji decyzji arbitrów.

Artykuł  83

Żadne z postanowień niniejszego Układu nie stanowi przeszkody dla Strony w podejmowaniu wszelkich środków:

a) które uważa za niezbędne do zapobiegania ujawnieniu informacji naruszających jej podstawowe interesy bezpieczeństwa;

b) które dotyczą produkcji lub handlu bronią, amunicją lub materiałami wojskowymi, lub też badań, rozwoju lub produkcji niezbędnych do celów obronności, o ile środki te nie wpływają negatywnie na warunki konkurencji w zakresie produktów nieprzeznaczonych do ściśle wojskowych celów;

c) które uzna za istotne dla własnego bezpieczeństwa w przypadku poważnych rozruchów wewnętrznych zagrażających utrzymaniu porządku publicznego, w czasie wojny albo poważnego napięcia międzynarodowego grożącego wybuchem wojny lub w celu wypełnienia zobowiązań przyjętych na rzecz utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.

Artykuł  84

W dziedzinach objętych niniejszym Układem oraz bez uszczerbku dla jakichkolwiek postanowień szczególnych w nim zawartych:

a) uzgodnienia stosowane przez Liban w odniesieniu do Wspólnoty nie powodują żadnej dyskryminacji między Państwami Członkowskimi, ich obywatelami lub spółkami czy przedsiębiorstwami;

b) uzgodnienia stosowane przez Wspólnotę w odniesieniu do Libanu nie powodują żadnej dyskryminacji między obywatelami, spółkami lub przedsiębiorstwami libańskimi.

Artykuł  85

W odniesieniu do podatków bezpośrednich żadne z postanowień Układu nie powoduje:

a) rozszerzenia przywilejów fiskalnych przyznanych przez każdą ze Stron w jakiejkolwiek międzynarodowej umowie lub porozumieniu, które jest dla tej Strony wiążące;

b) zapobiegania przyjęcia lub stosowania przez którąkolwiek ze Stron jakiegokolwiek środka mającego na celu zapobieganie oszustwom lub unikanie opodatkowania;

c) przeszkody dla prawa Strony do stosowania właściwych postanowień jej prawodawstwa podatkowego w odniesieniu do podatników, którzy nie są w identycznej sytuacji, w szczególności ze względu na ich miejsce zamieszkania.

Artykuł  86

1. Strony podejmują wszelkie środki ogólne lub szczególne niezbędne do wypełnienia ich zobowiązań wynikających z niniejszego Układu. Zapewniają one osiągnięcie celów przedstawionych w niniejszym Układzie.

2. Jeżeli którakolwiek ze Stron uważa, że druga Strona nie wypełniła jednego ze zobowiązań, jakie nakłada na nią niniejszy Układ, może ona podjąć właściwe środki. Przed wykonaniem powyższego, z wyjątkiem szczególnie nagłych przypadków, dostarcza Radzie Stowarzyszenia wszelkich stosownych informacji wymaganych do gruntownej analizy sytuacji w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez Strony.

3. Przy doborze odpowiednich środków, o których mowa w ust. 2 pierwszeństwo musi zostać przyznane tym środkom, które najmniej zakłócają funkcjonowanie niniejszego Układu. Strony zgadzają się również, że środki te są przyjmowane zgodnie z prawem międzynarodowym i są proporcjonalne do naruszenia.

Środki te są niezwłocznie podawane do wiadomości Radzie Stowarzyszenia i są przedmiotem konsultacji w ramach Rady Stowarzyszenia, o ile zażąda tego druga Strona.

Artykuł  87

Załączniki 1 oraz 2 i protokoły 1-5 stanowią integralną część niniejszego Układu.

Artykuł  88

Do celów niniejszego Układu termin "Strony" oznacza, z jednej strony, Wspólnotę lub Państwa Członkowskie albo Wspólnotę i jej Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi uprawnieniami, oraz Liban, z drugiej strony.

Artykuł  89

1. Niniejszy Układ zawiera się na czas nieograniczony.

2. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszy Układ powiadamiając drugą Stronę. Niniejszy Układ przestaje obowiązywać sześć miesięcy od dnia takiego powiadomienia.

Artykuł  90

Niniejszy Układ stosuje się, z jednej strony, w odniesieniu do terytoriów, na których obowiązuje Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i na warunkach określonych w tym Traktacie, oraz, z drugiej strony, w odniesieniu do terytorium Libanu.

Artykuł  91

Niniejszy Układ sporządzony jest w dwóch egzemplarzach w językach arabskim, angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim, włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny. Zostaje on złożony w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.

Artykuł  92

1. Strony zatwierdzają niniejszy Układ zgodnie z ich własnymi procedurami.

2. Niniejszy Układ wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu wzajemnego powiadomienia się przez Strony o zakończeniu procedur określonych w ust. 1.

3. Z chwilą wejścia w życie niniejszy Układ zastępuje Umowę o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Libańską oraz Umowę między Państwami Członkowskimi Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali a Libanem, podpisane w Brukseli, dnia 3 maja 1977 r.

Artykuł  93

Układ przejściowy

W przypadku gdy do czasu zakończenia procedur koniecznych do wejścia w życie niniejszego Układu postanowienia niektórych części niniejszego Układu, w szczególności odnoszących się do swobodnego przepływu towarów, są realizowane w ramach Układu przejściowego między Wspólnotą a Libanem, strony zgadzają się, że w takich okolicznościach, dla potrzeb tytułów II i IV niniejszego Układu oraz załączników 1 i 2 oraz protokołów 1-5 tego Układu, wyrażenie "wejście w życie niniejszego Układu" oznacza datę wejścia w życie Układu przejściowego w odniesieniu do zobowiązań zawartych w tych artykułach, załącznikach i protokołach.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  1 

Wykaz produktów rolnych i przetworzonych produktów rolnych mieszczących się w ramach działów HS 25-97, o których mowa w art. 7 i 12

Kod HS	2905 43	(mannit)
Kod HS	2905 44	(sorbit)
Kod HS	2905 45	(gliceryna)
Pozycja HS	3301	(olejki eteryczne)
Kod HS	3302 10	(substancje zapachowe)
Pozycje HS	3501 do 3505	(substancje białkowe, skrobie modyfikowane, kleje)
Kod HS	3809 10	(środki wykańczalnicze)
Pozycja HS	3823	(przemysłowe kwasy tłuszczowe, kwaśne oleje z rafinacji, przemysłowe alkohole tłuszczowe)
Kod HS	3824 60	(sorbit niewymieniony gdzie indziej)
Pozycje HS	4101 do 4103	(skóry i skórki)
Pozycja HS	4301	(skóry futerkowe surowe)
Pozycje HS	5001 do 5003	(jedwab surowy i odpady jedwabiu)
Pozycje HS	5101 do 5103	(wełna i sierść zwierzęca)
Pozycje HS	5201 do 5203	(bawełna surowa, odpady bawełniane, bawełna zgrzeblona lub czesana)
Pozycja HS	5301	(len surowy)
Pozycja HS	5302	(konopie surowe)

ZAŁĄCZNIK  2 

Własność intelektualna, przemysłowa i handlowa, o której mowa w art. 38

1. Do końca piątego roku po wejściu w życie niniejszego Układu Liban ratyfikuje zmiany do następujących konwencji wielostronnych dotyczących własności intelektualnej, których Państwa Członkowskie i Liban są stronami lub które są de facto stosowane przez Państwa Członkowskie:

– Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej (Akt sztokholmski z 1967 r., zmieniony w 1979 r.),

– Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych (przejrzana w Paryżu w 1971 r. i zmieniona w 1979 r.),

– Porozumienie nicejskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków (Genewa, 1977, zmienione w 1979 r.).

2. Do końca piątego roku po wejściu w życie niniejszego Układu Liban przystąpi do następujących konwencji wielostronnych, których Państwa Członkowskie są stronami lub które są de facto stosowane przez Państwa Członkowskie:

– Układ o współpracy patentowej (Waszyngton, 1970, poprawiony w 1979 r. i zmieniony w 1984 r.),

– Traktat budapeszteński o międzynarodowym uznawaniu depozytu drobnoustrojów dla celów postępowania patentowego (1977, poprawiony w 1980 r.),

– Protokół do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków (Madryt, 1989),

– Traktat o prawie znaków towarowych (Genewa, 1994),

– Międzynarodowa konwencja o ochronie nowych odmian roślin (UPOV) (Akt genewski, 1991),

– Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, załącznik 1C do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (TRIPs, Marrakesz, 1994).

Strony dołożą wszelkich starań, aby ratyfikować następujące konwencje wielostronne przy najbliższej sposobności:

– Traktat Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) o prawie autorskim (Genewa, 1996),

– Traktat WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach (Genewa, 1996).

3. Rada Stowarzyszenia może zdecydować, że ust. 1 dotyczy innych konwencji wielostronnych w tej dziedzinie.

PROTOKÓŁ  1

w sprawie uzgodnień stosowanych w przywozie na terytorium Wspólnoty produktów rolnych pochodzących z Libanu, o których mowa w art. 14 ust. 1

1. Przywóz na terytorium Wspólnoty następujących produktów pochodzących z Libanu podlega warunkom określonym poniżej.

2. Zezwala się na przywóz na terytorium Wspólnoty produktów rolnych pochodzących z Libanu, niewymienionych w niniejszym protokole, bez należności celnych.

3. W pierwszym roku obowiązywania wielkości kontyngentów taryfowych obliczane są proporcjonalnie do wielkości bazowych, z uwzględnieniem części okresu, jaki upłynął przed wejściem w życie niniejszego Układu.

grafika

PROTOKÓŁ  2

w sprawie uzgodnień stosowanych w przywozie do Libanu produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty, o których mowa w art. 14 ust. 2

1. Przywóz na terytorium Republiki Libańskiej następujących produktów pochodzących ze Wspólnoty podlega warunkom określonym poniżej.

2. Stawki obniżone w kolumnie (B) należności celnych w kolumnie (A) nie mają zastosowania do ceł minimalnych ani do podatku akcyzowego w kolumnie (C).

grafika

PROTOKÓŁ  3

w sprawie handlu między Libanem a Wspólnotą przetworzonymi produktami rolnymi, o których mowa w art. 14 ust. 3

Artykuł  1

Przywóz do Wspólnoty przetworzonych produktów rolnych pochodzących z Libanu podlega należnościom celnym i opłatom o równoważnym skutku wymienionym w załączniku 1 do niniejszego protokołu.

Artykuł  2

1. Przywóz do Libanu przetworzonych produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty podlega należnościom celnym i opłatom o równoważnym skutku wymienionym w załączniku 2 do niniejszego protokołu.

2. Harmonogramem zniesienia taryf mającym zastosowanie zgodnie z ust. 1 jest harmonogram, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego układu, chyba że określono inaczej w załączniku 2 do niniejszego protokołu.

Artykuł  3

Obniżki ceł wymienionych w załączniku 1 i 2 mają zastosowanie do stawek podstawowych, o których mowa w art. 19 niniejszego Układu.

Artykuł  4

1. Należności celne stosowane zgodnie z art. 1 i 2 mogą zostać obniżone po obniżeniu należności celnych od wymiany handlowej między Wspólnotą a Libanem w zakresie podstawowych produktów lub jeśli obniżki takie zostaną osiągnięte poprzez wzajemne ulgi dotyczące przetworzonych produktów rolnych.

2. W odniesieniu do należności celnych stosowanych przez Wspólnotę obniżki przewidziane w ust. 1 będą obliczane od części cła wyznaczonego jako składnik rolny, który odpowiada produktom rolnym faktycznie wykorzystywanym w wytwarzaniu przetworzonych produktów rolnych, o których mowa, i będą odejmowane od należności celnych stosowanych do tych podstawowych produktów rolnych.

3. Obniżki, o których mowa w ust. 1, wykaz stosownych produktów oraz, w odpowiednim przypadku, kontyngenty taryfowe, w ramach których obniżki będą stosowane, ustala Rada Stowarzyszenia.

Artykuł  5

Wspólnota i Liban informują się nawzajem o uzgodnieniach administracyjnych podejmowanych w odniesieniu do produktów objętych niniejszym protokołem.

Uzgodnienia te powinny zapewniać równe traktowanie wszystkich zainteresowanych stron i powinny być możliwie jak najprostsze i jak najbardziej elastyczne.

Załącznik  1 

w sprawie uzgodnień stosowanych w przywozie na terytorium Wspólnoty przetworzonych produktów rolnych pochodzących z Libanu

Niezależnie od reguł interpretacji Nomenklatury Scalonej, uważa się, że terminologia stosowana do opisu produktów stanowi jedynie wskazówkę, ponieważ o stosowaniu systemu preferencji rozstrzyga, w kontekście niniejszego załącznika, zakres kodów CN w postaci, w jakiej one obowiązują w chwili przyjęcia niniejszego aktu. W przypadku kodów oznaczonych jako ex CN o stosowaniu systemu preferencji rozstrzyga, łącznie, zastosowanie kodu CN i odpowiadającego mu opisu.

grafika

Załącznik  2 

w sprawie uzgodnień stosowanych w przywozie do Libanu przetworzonych produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty

grafika

PROTOKÓŁ  4

w sprawie definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem lub czynnościami szczególnymi;

b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

d) "towary" oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;

e) "wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

f) "cena ex-works" oznacza cenę zapłaconą za produkt ex-works producentowi we Wspólnocie lub w Libanie, który dokonuje w swoim przedsiębiorstwie ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w momencie wywozu produktu;

g) "wartość materiałów" oznacza wartość celną w momencie przywozu użytych materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Libanie;

h) "wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów zgodnie z definicją w lit. g) stosowaną mutatis mutandis;

i) "wartość dodana" oznacza cenę ex-works pomniejszoną o wartość celną każdego z użytych produktów, które nie pochodzą z kraju, w którym te produkty zostały uzyskane;

j) "działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe) stosowane w nomenklaturze, która tworzy Zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów, zwany w niniejszym protokole "systemem zharmonizowanym" lub "HS";

k) "klasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału w poszczególnej pozycji;

l) "przesyłka" oznacza produkty, które są albo wysłane w tym samym czasie od jednego eksportera do jednego odbiorcy, albo objęte jednolitym dokumentem transportowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;

m) "terytoria" obejmują wody terytorialne.

TYTUŁ  II

DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"

Artykuł  2

Wymogi ogólne

1. Do celów realizacji niniejszego układu następujące produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty:

a) produkty całkowicie uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu art. 5 niniejszego protokołu;

b) produkty uzyskane we Wspólnocie zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu;

2. Do celów realizacji niniejszego układu następujące produkty uważa się za pochodzące z Libanu:

a) produkty całkowicie uzyskane w Libanie w rozumieniu art. 5 niniejszego protokołu;

b) produkty uzyskane w Libanie zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Libanie w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu.

Artykuł  3

Dwustronna kumulacja pochodzenia

1. Materiały pochodzące ze Wspólnoty są uważane za materiały pochodzące z Libanu, jeżeli są częścią produktu tam uzyskanego. Nie jest konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności określonych w art. 7 ust. 1 niniejszego protokołu.

2. Materiały pochodzące z Libanu są uważane za materiały pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli są one częścią produktu tam uzyskanego. Nie jest konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności określonych w art. 7 ust. 1 niniejszego protokołu.

Artykuł  4

Diagonalna kumulacja pochodzenia

1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3, materiały pochodzące z któregokolwiek z krajów będących sygnatariuszami układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie, w rozumieniu układów między Wspólnotą i Libanem a tymi krajami, uważane są za pochodzące ze Wspólnoty lub Libanu, jeżeli są częścią produktu tam uzyskanego. Nie jest konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do materiałów pochodzących z Turcji, wymienionych w wykazie znajdującym się w załączniku III do niniejszego protokołu.

2. Produkty, które uzyskały status pochodzenia na mocy ust. 1, są nadal uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty lub Libanu wyłącznie wtedy, gdy wartość dodana przekracza wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek z pozostałych krajów, o których mowa w ust. 1. W przypadku gdy powyższe warunki nie są spełnione, produkt taki uważa się za pochodzący z kraju, o którym mowa w ust. 1, który ma największy udział w wartości wykorzystanych materiałów pochodzących. W określaniu pochodzenia nie uwzględnia się materiałów pochodzących z innych krajów, o których mowa w ust. 1, które zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie lub Libanie.

3. Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule można stosować wyłącznie wtedy, gdy wykorzystane materiały uzyskały status produktów pochodzących poprzez zastosowanie zasad pochodzenia identycznych z zasadami niniejszego protokołu. Za pośrednictwem Komisji Europejskiej Wspólnota i Liban przekazują sobie wzajemnie szczegóły układów i ich stosownych zasad pochodzenia, które zawarły z innymi krajami, o których mowa w ust. 1.

4. Po spełnieniu wymogów określonych w ust. 3 i uzgodnieniu terminu wejścia niniejszych postanowień w życie każda ze Stron spełnia swoje własne obowiązki w zakresie powiadamiania i informowania.

Artykuł  5

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty są uważane za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Libanie:

a) produkty mineralne wydobyte na ich terytorium z ziemi lub z dna morskiego;

b) produkty roślinne tam zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;

d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;

e) produkty uzyskane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Wspólnoty lub Libanu przez ich statki;

g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w lit. f);

h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady;

i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j) produkty wydobyte z dna morskiego lub z gruntu pod dnem morskim znajdującym się poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że posiadają one wyłączne prawa do eksploatacji tego dna lub gruntu pod dnem;

k) towary tam wytworzone wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)-j).

2. Pojęcia "ich statki" i "ich statki przetwórnie" w ust. 1 lit. f) i g) odnoszą się tylko do statków i statków przetwórni:

a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim WE lub w Libanie;

b) które pływają pod banderą Państwa Członkowskiego WE lub Libanu;

c) które w części wynoszącej przynajmniej 50 % są własnością obywateli Państw Członkowskich WE lub Libanu lub spółki z siedzibą zarządu w jednym z tych państw, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym zarządu lub rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele Państw Członkowskich WE lub Libanu oraz w których, dodatkowo, przynajmniej połowa kapitału należy do tych państw lub do organów publicznych lub obywateli tych państw;

d) których kapitan i oficerowie są obywatelami Państw Członkowskich WE lub Libanu;

oraz

e) których przynajmniej 75 % załogi jest obywatelami Państw Członkowskich WE lub Libanu.

Artykuł  6

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1. Do celów art. 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, wtedy gdy spełnione są warunki określone w wykazie załącznika II.

Warunki określone powyżej wskazują, w odniesieniu do wszystkich produktów objętych niniejszym układem, rodzaj obróbki lub przetworzenia, którym muszą zostać poddane materiały niepochodzące wykorzystywane przy wytwarzaniu oraz są stosowane wyłącznie odnośnie do takich materiałów. W związku z tym oznacza to, że jeśli produkt, który uzyskał status pochodzącego poprzez spełnienie warunków wymienionych w wykazie, jest użyty do wytworzenia innego produktu, warunki mające zastosowanie do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego wytworzenia.

2. Niezależnie od ust. 1, produkty, które nie są całkowicie uzyskane i wymienione w załączniku IIa, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, wtedy gdy spełnione są warunki określone w wykazie załącznika IIa.

Postanowienia niniejszego ustępu mają zastosowanie w okresie trzech lat po wejściu w życie niniejszego układu.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w wykazie nie powinny być użyte do wytworzenia produktu, mogą jednak zostać użyte, pod warunkiem że:

a) ich łączna wartość nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu;

b) żaden z udziałów procentowych określonych w wykazie jako maksymalna wartość materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy stosowaniu tego ustępu.

Postanowienia niniejszego ustępu nie mają zastosowania do produktów objętych działami 50-63 systemu zharmonizowanego.

4. Postanowienia ust. 1, 2 i 3 stosuje się z wyjątkiem przewidzianym w art. 7.

Artykuł  7

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 2, następujące czynności są uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania produktom statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy wymogi art. 6 zostały spełnione:

a) czynności zapewniające zachowanie produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie, chłodzenie, umieszczanie w soli, ditlenku siarki lub innych roztworach wodnych, usuwanie uszkodzonych części i podobne czynności);

b) zwykłe czynności polegające na usuwaniu kurzu, przesiewaniu, sortowaniu, klasyfikowaniu, dobieraniu (łącznie z kompletowaniem zestawów towarów), myciu, malowaniu, rozcinaniu;

c)

i) zmiany opakowania oraz rozdzielanie i łączenie paczek;

ii) zwykłe umieszczanie w butelkach, flakonach, torbach, pojemnikach, pudełkach, mocowanie do kart lub płyt itp. oraz wszystkie inne zwykłe czynności związane z pakowaniem;

d) przymocowywanie znaków, etykiet i innych podobnych znaków odróżniających na produktach lub ich opakowaniach;

e) zwykłe mieszanie produktów, nawet różnego rodzaju, gdzie jeden lub więcej składników mieszaniny nie spełnia warunków ustalonych w niniejszym protokole, umożliwiających uznanie ich za pochodzące ze Wspólnoty lub z Libanu;

f) zwykły montaż części dla otrzymania kompletnego produktu;

g) połączenie dwóch lub więcej czynności wymienionych w literach a)-f);

h) ubój zwierząt.

2. Wszystkie czynności wykonane we Wspólnocie lub w Libanie w odniesieniu do danego produktu są rozważane łącznie przy określaniu, czy obróbka lub przetworzenie, jakim został poddany dany produkt, są uważane za niewystarczające w rozumieniu ust. 1.

Artykuł  8

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze systemu zharmonizowanego.

Wynika z tego zatem, że:

a) jeżeli produkt złożony z grupy lub zestawu artykułów klasyfikowany jest w oparciu o system zharmonizowany w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę kwalifikacyjną;

b) jeżeli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji systemu zharmonizowanego, to każdy produkt musi być traktowany indywidualnie do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu.

2. Jeżeli przy zastosowaniu reguły ogólnej nr 5 systemu zharmonizowanego opakowania są klasyfikowane wraz z produktem, który zawierają, to do celów określania pochodzenia należy traktować je jako całość.

Artykuł  9

Akcesoria, części zamienne i narzędzia

Akcesoria, części zamienne i narzędzia dostarczone ze sprzętem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich cenę lub które nie są ujęte na oddzielnych fakturach, uważane są za stanowiące całość z tym sprzętem, maszyną, aparaturą lub pojazdem.

Artykuł  10

Komplety

Komplety w rozumieniu reguły ogólnej nr 3 systemu zharmonizowanego uważane są za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak jeżeli komplet składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to komplet jako całość jest uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works kompletu.

Artykuł  11

Elementy neutralne

W celu ustalenia, czy produkt jest pochodzący, nie jest konieczne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego produkcji:

a) energia i paliwo;

b) fabryka i wyposażenie;

c) maszyny i narzędzia;

d) towary, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład produktu.

TYTUŁ  III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł  12

Zasada terytorialności

1. Warunki określone w tytule II, dotyczące nabycia statusu pochodzenia, muszą być nieprzerwanie spełniane we Wspólnocie lub w Libanie, z wyjątkiem postanowień art. 4.

2. Jeżeli produkty pochodzące, wywiezione ze Wspólnoty lub z Libanu do innego kraju, są przywożone ponownie, z wyjątkiem postanowień art. 4, należy je uważać za niepochodzące, chyba że zgodnie z wymogami organów celnych można wykazać, że:

a) towary ponownie przywiezione są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione;

oraz

b) nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności konieczne do utrzymania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w tym kraju lub podczas wywozu.

Artykuł  13

Transport bezpośredni

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane na mocy niniejszego układu dotyczy wyłącznie produktów spełniających wymogi niniejszego protokołu, które są przewożone bezpośrednio między Wspólnotą a Libanem lub przez terytoria innych krajów, o których mowa w art. 4. Jednakże produkty stanowiące pojedynczą przesyłkę mogą być przewożone przez inne terytoria, gdzie mogą być, jeżeli istnieje taka potrzeba, przeładowywane lub czasowo składowane, pod warunkiem że pozostają pod dozorem organów celnych kraju tranzytu lub składowania i że nie zostają poddane innym czynnościom niż rozładunek, ponowny załadunek lub jakakolwiek czynność mająca na celu utrzymanie ich w dobrym stanie.

Produkty pochodzące mogą być transportowane rurociągiem przez terytorium inne niż terytorium Wspólnoty lub Libanu.

2. Dowody, że warunki określone w ust. 1 zostały spełnione, dostarcza się poprzez przedstawienie właściwym organom celnym kraju przywozu:

a) jednolitego dokumentu transportowego obejmującego przewóz z kraju wywozu przez kraj tranzytu;

lub

b) świadectwa wystawionego przez organy celne kraju tranzytu:

i) podającego dokładny opis produktów;

ii) wskazującego datę wyładunku i ponownego załadunku produktów oraz, w stosownych przypadkach, nazwy statków lub inne użyte środki transportu;

oraz

iii) poświadczającego warunki, na jakich produkty pozostawały w państwie tranzytu;

lub

c) w przypadku braku powyższych, jakichkolwiek dokumentów potwierdzających.

Artykuł  14

Wystawy

1. Produkty pochodzące, wysyłane w celu wystawienia w innym kraju niż określone w art. 4, i sprzedane po wystawie w celu przywiezienia do Wspólnoty lub Libanu, korzystają w przywozie z postanowień niniejszego układu, pod warunkiem wykazania przed organami celnymi, że:

a) eksporter wysłał te produkty ze Wspólnoty lub z Libanu do kraju, w którym miała miejsce wystawa i tam je wystawił;

b) produkty zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie we Wspólnocie lub w Libanie;

c) produkty zostały wysłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę;

oraz

d) od chwili ich wysyłki na wystawę produkty nie były używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony lub sporządzony zgodnie z postanowieniami tytułu V i przedstawiony organom celnym kraju przywozu w normalnym trybie. Należy w nim podać nazwę i adres wystawy. W razie potrzeby może być wymagana dodatkowa dokumentacja potwierdzająca warunki, na jakich produkty były wystawione.

3. Ustęp 1 stosuje się w odniesieniu do wszelkich handlowych, przemysłowych, rolniczych czy rzemieślniczych wystaw, targów lub podobnych publicznych pokazów, które nie są zorganizowane do celów prywatnych w sklepach czy lokalach, w których prowadzona jest działalność gospodarcza z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych i podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.

TYTUŁ  IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł  15

Zakaz zwrotu lub zwolnienia z ceł

1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów pochodzących ze Wspólnoty, z Libanu lub z jednego z krajów określonych w art. 4, w odniesieniu do których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z postanowieniami tytułu V, nie podlegają we Wspólnocie lub w Libanie zwrotom lub zwolnieniu z żadnego rodzaju ceł.

2. Zakaz określony w ust. 1 stosuje się do każdego rodzaju ustaleń dotyczących zwrotu, ulg lub zwolnień z płatności, w całości lub części, ceł lub opłat o skutku równoważnym stosowanych we Wspólnocie lub w Libanie w odniesieniu do materiałów użytych do wytwarzania, w przypadku gdy taki zwrot, ulgę lub zwolnienie z płatności stosuje się, w sposób bezpośredni lub pośredni, jeżeli produkty uzyskane z tych materiałów są wywożone i jeżeli nie są przeznaczone do użycia w kraju.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany w każdym momencie do przedłożenia, na wniosek organów celnych, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających, że nie uzyskał żadnego zwrotu w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych do wytworzenia danych produktów oraz że faktycznie uiścił wszystkie cła lub opłaty o skutku równoważnym stosowane w odniesieniu do takich materiałów.

4. Postanowienia ust. 1-3 stosuje się również do opakowań w rozumieniu art. 8 ust. 2, akcesoriów, części zamiennych i narzędzi w rozumieniu art. 9 oraz produktów w kompletach w rozumieniu art. 10, gdy takie przedmioty są niepochodzące.

5. Postanowienia ust. 1-4 stosuje się wyłącznie do materiałów należących do rodzaju, do którego ma zastosowanie niniejszy układ. Ponadto nie wykluczają one stosowania systemu refundacji wywozowych w odniesieniu do produktów rolnych stosowanych przy wywozie zgodnie z postanowieniami niniejszego układu.

6. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania w okresie sześciu lat po wejściu w życie niniejszego układu.

7. Po wejściu w życie postanowień niniejszego artykułu i nie naruszając postanowień ust. 1, Liban może stosować ustalenia dotyczące zwrotu lub zwolnienia z ceł lub opłat o skutku równoważnym, stosowanych w odniesieniu do materiałów użytych do wytworzenia produktów pochodzących, z zastrzeżeniem następujących postanowień:

a) w odniesieniu do produktów objętych działami 25-49 i 64-97 systemu zharmonizowanego utrzymuje się stawkę opłaty celnej w wysokości 5 % lub stawkę obowiązującą w Libanie, jeżeli jest ona niższa;

b) w odniesieniu do produktów objętych działami 50-63 systemu zharmonizowanego utrzymuje się stawkę opłaty celnej w wysokości 10 % lub stawkę obowiązującą w Libanie, jeżeli jest ona niższa.

Przed zakończeniem okresu przejściowego, o którym mowa w art. 6 niniejszego układu, postanowienia niniejszego ustępu zostaną poddane przeglądowi.

TYTUŁ  V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł  16

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące ze Wspólnoty w przywozie do Libanu oraz produkty pochodzące z Libanu w przywozie do Wspólnoty korzystają z postanowień niniejszego układu po przedstawieniu:

a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór przedstawiony jest w załączniku IV;

lub

b) w przypadkach określonych w art. 21 ust. 1, deklaracji, której tekst przedstawiony jest w załączniku V, złożonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym, który opisuje produkty, o których mowa, w sposób wystarczający do ich identyfikacji (zwanej dalej "deklaracją na fakturze").

2. Nie naruszając ust. 1, produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu w przypadkach podanych w art. 26 korzystają z postanowień niniejszego układu bez konieczności przedłożenia jakiegokolwiek z dokumentów określonych powyżej.

Artykuł  17

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiane jest przez właściwe organy celne kraju wywozu na pisemny wniosek eksportera lub, na odpowiedzialność eksportera, jego upoważnionego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia świadectwo przewozowe EUR.1 oraz formularz wniosku, których wzory znajdują się w załączniku IV. Formularze te należy wypełnić w jednym z języków, w których sporządzony został niniejszy układ oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego kraju wywozu. Jeśli wypełniane są odręcznie, wypełnia się je tuszem i drukowanymi literami. Opis produktów musi być podany w rubryce do tego przeznaczonej, bez pozostawienia żadnych wolnych wierszy. W przypadku gdy pole nie zostało wypełnione całkowicie, należy narysować linię poziomą poniżej ostatniej linijki opisu, przekreślając tym samym puste miejsce.

3. Eksporter występujący z wnioskiem o wydanie świadectwa przewozowego EUR.1 jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych kraju wywozu, w którym wystawione zostało świadectwo przewozowe EUR.1, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów, a także wypełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez właściwe organy celne Państwa Członkowskiego WE lub Libanu, jeżeli dane produkty mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, Libanu lub jednego z pozostałych krajów określonych w art. 4 i spełniają pozostałe wymogi niniejszego protokołu.

5. Organy celne wystawiające świadectwo przewozowe podejmują wszelkie kroki niezbędne do zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i wypełnienia innych wymogów niniejszego protokołu. W tym celu mają prawo domagać się wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych eksportera lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie. Organy celne wystawiające świadectwo zapewniają także, aby formularze określone w ust. 2 były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy rubryka przeznaczona na opis produktów została wypełniona w taki sposób, żeby wykluczyć jakąkolwiek możliwość dokonywania fałszywych wpisów.

6. Data wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 jest wskazana w rubryce 11 świadectwa.

7. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne i udostępniają eksporterowi, gdy tylko rzeczywisty wywóz został dokonany lub zagwarantowany.

Artykuł  18

Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione z mocą wsteczną

1. Nie naruszając postanowień art. 17 ust. 7, świadectwo przewozowe EUR.1 może być wyjątkowo wystawione po wywozie produktów, do których się odnosi, jeśli:

a) nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania wywozu z powodu błędów, niezamierzonych pominięć lub szczególnych okoliczności;

lub

b) organy celne zostały w sposób wystarczający zapewnione, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy przywozie z przyczyn technicznych.

2. Do celów zastosowania postanowień ust. 1 eksporter musi podać w swoim wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, i podać powody swojego wystąpienia z wnioskiem.

3. Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR. 1 z mocą wsteczną tylko po sprawdzeniu, czy informacje podane we wniosku eksportera są zgodne z informacjami zawartymi w odpowiedniej dokumentacji.

4. 1  Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione z mocą wsteczną muszą być potwierdzone jedną z następujących formuł:

BG "ИЗДАДЕН ВПОСЛЕДСТВИЕ"

ES "EXPEDIDO A POSTERIORI"

CS "VYSTAVENO DODATEČNĚ"

DA "UDSTEDT EFTERFØLGENDE"

DE "NACHTRÄGLICH AUSGESTELLT"

ET "VÄLJA ANTUD TAGASIULATUVALT"

EL "ΕΚΔΟΘΕΝ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ"

EN "ISSUED RETROSPECTIVELY"

FR "DÉLIVRÉ A POSTERIORI"

IT "RILASCIATO A POSTERIORI"

LV "IZSNIEGTS RETROSPEKTĪVI"

LT "RETROSPEKTYVUSIS IŠDAVIMAS"

HU "KIADVA VISSZAMENŐLEGES HATÁLLYAL"

MT "MAĦRUĠ RETROSPETTIVAMENT"

NL "AFGEGEVEN A POSTERIORI"

PL "WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE"

PT "EMITIDO A POSTERIORI"

RO "EMIS A POSTERIORI"

SL "IZDANO NAKNADNO"

SK "VYDANÉ DODATOČNE"

FI "ANNETTU JÄLKIKÄTEEN"

SV "UTFÄRDAT I EFTERHAND"

AR ""

"Izdano naknadno"

5. Potwierdzenie określone w ust. 4 umieszcza się w rubryce "Uwagi" świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł  19

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, zgubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może wystąpić do organów celnych, które je wystawiły, o wydanie duplikatu na podstawie dokumentów eksportowych znajdujących się w ich posiadaniu.

2. 2  Duplikat wystawiony w ten sposób musi być potwierdzony jednym z następujących wyrazów:

BG "ДУБЛИКАТ"

ES "DUPLICADO"

CS "DUPLIKÁT"

DA "DUPLIKAT"

DE "DUPLIKAT"

ET "DUPLIKAAT"

EL "ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ"

EN "DUPLICATE"

FR "DUPLICATA"

IT "DUPLICATO"

LV "DUBLIKĀTS"

LT "DUBLIKATAS"

HU "MÁSODLAT"

MT "DUPLIKAT"

NL "DUPLICAAT"

PL "DUPLIKAT"

PT "SEGUNDA VIA"

RO "DUPLICAT"

SL "DVOJNIK"

SK "DUPLIKÁT"

FI "KAKSOISKAPPALE"

SV "DUPLIKAT"

AR ""

3. Potwierdzenie określone w ust. 2 umieszcza się w rubryce "Uwagi" duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Duplikat, który musi być opatrzony datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, jest ważny od tej daty.

Artykuł  20

Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Jeżeli produkty pochodzące pozostawia się pod kontrolą urzędu celnego we Wspólnocie lub w Libanie, możliwe jest zastąpienie oryginalnego dowodu pochodzenia jednym lub wieloma świadectwami przewozowymi EUR.1 w celu umożliwienia wysłania wszystkich lub części tych produktów w inne miejsce we Wspólnocie lub w Libanie. Zastępcze świadectwa przewozowe EUR.1 wystawia urząd celny, pod którego kontrolą znajdują się produkty.

Artykuł  21

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

1. Deklaracja na fakturze, określona w art. 16 ust. 1 lit. b), może zostać sporządzona:

a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 22;

lub

b) przez każdego eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednej lub większej liczby opakowań zawierających produkty pochodzące, których całkowita wartość nie przekracza 6.000 EUR.

2. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona, jeżeli dane produkty mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, Libanu lub jednego z pozostałych krajów określonych w art. 4 i jeżeli spełniają pozostałe wymagania niniejszego protokołu.

3. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze jest zobowiązany do przedłożenia, na każde żądanie organów celnych kraju wywozu, wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów i spełnienie wszystkich innych wymogów niniejszego protokołu.

4. Eksporter sporządza deklarację na fakturze w formie pisma maszynowego, stempla bądź poprzez wypisanie deklaracji drukowanymi literami na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym. Deklaracja, której tekst zamieszczony jest w załączniku V, musi zostać sporządzona w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego kraju wywozu. Jeżeli deklaracja jest sporządzana ręcznie, należy ją napisać tuszem i drukowanymi literami.

5. Deklaracje na fakturze opatrzone są oryginalnym, własnoręcznym podpisem eksportera. Jednakże od upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 22 nie wymaga się podpisu na takiej deklaracji, pod warunkiem że dostarczy on organom celnym kraju wywozu pisemne zobowiązanie, że przyjmuje pełną odpowiedzialność za każdą deklarację na fakturze, która identyfikuje go tak, jakby była podpisana przez niego własnoręcznie.

6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, gdy produkty, do których się odnosi, są wysyłane, lub po ich wysłaniu, pod warunkiem że jest przedstawiona w kraju przywozu nie później niż dwa lata po dokonaniu przywozu produktów, do których się odnosi.

Artykuł  22

Upoważniony eksporter

1. Organy celne kraju wywozu mogą upoważnić każdego eksportera, który dokonuje częstych wysyłek produktów na mocy niniejszego układu, do sporządzania deklaracji na fakturze niezależnie od wartości danych produktów. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie musi udzielić organom celnym wszelkich gwarancji niezbędnych do zweryfikowania pochodzenia produktów oraz spełnienia pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

2. Organy celne mogą uzależnić przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia wszelkich warunków, jakie uznają za właściwe.

3. Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który powinien znajdować się w deklaracji na fakturze.

4. Używanie upoważnienia przez upoważnionego eksportera podlega kontroli organów celnych.

5. Organy celne mogą wycofać upoważnienie w dowolnym momencie. Wycofanie upoważnienia następuje, gdy upoważniony eksporter nie daje już gwarancji określonych w ust. 1, nie spełnia warunków określonych w ust. 2 lub w inny sposób niewłaściwie używa upoważnienia.

Artykuł  23

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez cztery miesiące od daty wystawienia w kraju wywozu i musi zostać przedłożony w wymienionym okresie organom celnym kraju przywozu.

2. Dowody pochodzenia, które są przedstawiane organom celnym kraju przywozu po końcowej dacie ich przedłożenia określonej w ust. 1, mogą być przyjęte do celów stosowania preferencyjnego traktowania w przypadku gdy nieprzedłożenie dokumentów przed ustaloną datą końcową jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, wtedy gdy produkty zostały im przedłożone przed wspomnianą datą końcową.

Artykuł  24

Przedkładanie dowodu pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Organy te mogą wymagać tłumaczenia dowodu pochodzenia i mogą również wymagać, aby do deklaracji przywozowej zostało dołączone oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki wymagane do realizacji niniejszego układu.

Artykuł  25

Przywóz partiami

Jeżeli, na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne kraju przywozu, produkty rozmontowane lub niezmontowane w rozumieniu reguły ogólnej nr 2a) systemu zharmonizowanego, ujęte w sekcjach XVI i XVII lub pozycjach 7308 i 9406 systemu zharmonizowanego, przywożone są partiami, organom celnym wraz z pierwszą przesyłką przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia.

Artykuł  26

Zwolnienia z dowodu pochodzenia

1. Produkty wysłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub stanowiące część osobistego bagażu podróżnych przyjmuje się za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszego protokołu oraz w przypadku gdy nie ma wątpliwości co do prawdziwości takiej deklaracji. W przypadku produktów wysyłanych pocztą taka deklaracja może zostać sporządzona na zgłoszeniu celnym CN22/CN23 lub na kartce papieru załączonej do tego dokumentu.

2. Przywóz, który jest okazjonalny i dotyczy wyłącznie produktów przeznaczonych do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeśli rodzaj i ilość produktów nie świadczą o handlowym przeznaczeniu.

3. Ponadto łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek lub 1.200 EUR w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu podróżnych.

Artykuł  27

Dokumenty uzupełniające

Dokumentami określonymi w art. 17 ust. 3 i w art. 21 ust. 3, służącymi do celów potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją na fakturze mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, Libanu lub jednego z pozostałych krajów określonych w art. 4 i spełniają pozostałe wymogi niniejszego protokołu, mogą być między innymi następujące dokumenty:

a) bezpośredni dowód przetworzenia dokonanego przez eksportera lub dostawcę w celu otrzymania danych towarów, zawarty na przykład w księgach rachunkowych lub dokumentach wewnętrznych;

b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Libanie, w przypadku gdy dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;

c) dokumenty potwierdzające fakt dokonania we Wspólnocie lub w Libanie obróbki lub przetworzenia materiałów, sporządzone lub wydane we Wspólnocie lub w Libanie, w przypadku gdy dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;

d) świadectwa przewozowe EUR.1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone zgodnie z niniejszym protokołem we Wspólnocie lub w Libanie, lub w jednym z pozostałych krajów określonych w art. 4, zgodnie z regułami pochodzenia identycznymi jak reguły w niniejszym protokole.

Artykuł  28

Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter ubiegający się o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 przechowuje dokumenty określone w art. 17 ust. 3 przez co najmniej trzy lata.

2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię tej deklaracji przez co najmniej trzy lata, łącznie z dokumentami określonymi w art. 21 ust. 3.

3. Organy celne kraju wywozu wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 przechowują formularz wniosku wymieniony w art. 17 ust. 2 przez co najmniej trzy lata.

4. Organy celne kraju przywozu przechowują przedłożone im świadectwa przewozowe EUR.1 i deklaracje na fakturze przez co najmniej trzy lata.

Artykuł  29

Niezgodności i pomyłki formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych urzędowi celnemu w celu dopełnienia formalności wymaganych przy przywozie produktów nie czyni ipso facto dowodu pochodzenia nieważnym, jeśli zostało w pełni dowiedzione, że dokument ten rzeczywiście odpowiada przedłożonym produktom.

2. Oczywiste pomyłki formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powinny powodować odrzucenia dokumentu, jeśli błędy te nie wzbudzają wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w dokumencie.

Artykuł  30

Kwoty wyrażone w euro

1. Kwoty w walucie krajowej kraju wywozu równoważne kwotom wyrażonym w euro ustalane są przez kraj wywozu, a stosowne informacje na ten temat są przekazywane krajom przywozu za pośrednictwem Komisji Europejskiej.

2. W przypadku gdy kwoty przekraczają odpowiednie kwoty ustalone przez kraj przywozu, ten ostatni akceptuje je, jeżeli produkty zafakturowane zostały w walucie kraju wywozu. W przypadku gdy produkty te zostały zafakturowane w walucie Państwa Członkowskiego WE lub innego kraju, o którym mowa w art. 4, kraj przywozu uznaje kwotę zgodnie z powiadomieniem danego kraju.

3. Kwoty wyrażone w dowolnej walucie krajowej są równoważne w tej walucie krajowej kwotom wyrażonym w euro w pierwszym dniu roboczym października 1999 r.

4. Kwoty wyrażone w euro i równoważne im kwoty w walutach krajowych Państw Członkowskich WE i Libanu podlegają przeglądom Komitetu Stowarzyszenia na wniosek Wspólnoty lub Libanu. Dokonując przeglądu, Komitet Stowarzyszenia zapewnia, że mające zastosowanie kwoty w walutach krajowych nie zostaną obniżone, a także rozważa, na ile pożądane jest zachowanie skutków wspomnianych ograniczeń w ujęciu realnym. W tym celu może on zadecydować o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ  VI

UZGODNIENIA W SPRAWIE WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł  31

Wzajemna pomoc

1. Organy celne Państw Członkowskich WE i Libanu udostępniają sobie wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Europejskiej, wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych do celów wystawiania świadectw przewozowych EUR.1 oraz adresy organów celnych odpowiedzialnych za weryfikowanie tych świadectw i deklaracji na fakturze.

2. W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego protokołu Wspólnota i Liban pomagają sobie nawzajem, za pośrednictwem właściwej administracji celnej, przy sprawdzaniu autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze, oraz poprawności informacji podanych w takich dokumentach.

Artykuł  32

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Następcza weryfikacja dowodów pochodzenia jest przeprowadzana wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności takich dokumentów, statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub spełniania innych wymogów niniejszego protokołu.

2. W celach stosowania postanowień ust. 1 organy celne kraju przywozu zwracają świadectwo przewozowe EUR.1 i fakturę, jeśli została przedłożona, lub deklarację na fakturze, lub kopie tych dokumentów, organom celnym kraju wywozu, podając, w razie potrzeby, powody złożenia wniosku o weryfikację. Wszelkie dokumenty i informacje zawierające sugestię, że informacje podane w dowodzie pochodzenia są nieprawidłowe, przekazuje się wraz z wnioskiem o weryfikację.

3. Weryfikacji dokonują organy celne kraju wywozu. W tym celu mają prawo domagać się wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych eksportera lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie.

4. Jeżeli organy celne kraju przywozu zdecydują się zawiesić preferencyjne traktowanie wobec sprawdzanych produktów w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, zaproponują one przyjmującemu zwolnienie produktów, stosując wobec nich wszelkie środki zapobiegawcze uznane za konieczne.

5. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację są jak najszybciej informowane o wynikach weryfikacji. Wyniki takie muszą wyraźnie wskazywać, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Libanu lub z jednego z pozostałych krajów określonych w art. 4 i spełniają pozostałe wymogi niniejszego protokołu.

6. Jeśli w przypadkach uzasadnionej wątpliwości brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu miesięcy od dnia złożenia wniosku o weryfikację lub jeśli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do ustalenia autentyczności weryfikowanych dokumentów lub rzeczywistego pochodzenia produktów, organy celne wnioskujące o weryfikację odmawiają uprawnienia do skorzystania z preferencji, o ile nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności.

Artykuł  33

Rozstrzyganie sporów

Spory zaistniałe w związku z procedurami weryfikacji określonymi w art. 32, których nie można rozstrzygnąć pomiędzy organami celnymi wnioskującymi o przeprowadzenie weryfikacji a organami celnymi odpowiedzialnymi za przeprowadzenie weryfikacji, lub wnioski o dokonanie wykładni niniejszego protokołu przekazywane są Komitetowi Stowarzyszenia.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega prawodawstwu wspomnianego kraju.

Artykuł  34

Sankcje

Sankcje są nakładane na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu, który zawiera nieprawidłowe informacje w celu uzyskania preferencyjnego traktowania produktów.

Artykuł  35

Strefy wolnocłowe

1. Wspólnota i Liban podejmują wszelkie niezbędne kroki, aby zapewnić, że sprzedawane produkty objęte dowodem pochodzenia, które podczas transportu korzystają ze stref wolnocłowych znajdujących się na ich terytorium, nie są zastępowane innymi towarami oraz nie są poddawane zabiegom innym niż zwykłe działania zapobiegające ich zepsuciu.

2. W drodze wyjątku od postanowień zawartych w ust. 1, gdy produkty pochodzące ze Wspólnoty lub z Libanu przywożone są do strefy wolnocłowej na podstawie dowodu pochodzenia i podlegają obróbce lub przetworzeniu, to odpowiednie organy celne muszą wystawić na żądanie eksportera nowe świadectwo EUR.1, jeżeli obróbka lub przetworzenie, jakiemu zostały poddane, jest zgodna z postanowieniami niniejszego protokołu.

TYTUŁ  VII

CEUTA I MELILLA

Artykuł  36

Stosowanie protokołu

1. Pojęcie "Wspólnota" użyte w art. 2 nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2. Produkty pochodzące z Libanu w przywozie do Ceuty lub Melilli korzystają pod wszystkimi względami z takiego samego systemu celnego, jaki jest stosowany do produktów pochodzących z obszaru celnego Wspólnoty na podstawie Protokołu 2 Aktu przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Wspólnot Europejskich. Liban przyznaje w odniesieniu do przywozu produktów objętych niniejszym układem i pochodzących z Ceuty i Melilli taki sam system celny, jaki został przyznany produktom przywożonym i pochodzącym ze Wspólnoty.

3. Do celów stosowania ust. 2, dotyczącego produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, niniejszy protokół stosuje się mutatis mutandis, z zastrzeżeniem specjalnych warunków określonych w art. 37.

Artykuł  37

Warunki specjalne

1. Pod warunkiem że były przewożone bezpośrednio, zgodnie z postanowieniami artykułu 13, następujące produkty uważane są za:

1) produkty pochodzące z Ceuty i Melilli:

a) produkty całkowicie uzyskane w Ceucie i Melilli;

b) produkty uzyskane na terytorium Ceuty i Melilli, do których wytworzenia użyto produktów innych niż określone w lit. a), pod warunkiem że:

i) wymienione produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu;

lub że

ii) produkty te pochodzą z Libanu lub Wspólnoty w rozumieniu niniejszego protokołu, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu, które wykraczają poza niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie, o których mowa w art. 7 ust. 1;

2) produkty pochodzące z Libanu:

a) produkty całkowicie uzyskane w Libanie;

b) produkty uzyskane w Libanie, do których wytworzenia użyto produktów innych niż określone w lit. a), pod warunkiem że:

i) wymienione produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu;

lub że

ii) produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub Wspólnoty w rozumieniu niniejszego protokołu, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu, które wykraczają poza niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie, o których mowa w art. 7 ust. 1.

2. Ceutę i Melillę uznaje się za jedno terytorium.

3. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza w rubryce 2 świadectw przewozowych EUR.1 lub na deklaracjach na fakturze wyrazy "Liban" oraz "Ceuta i Melilla". Ponadto w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli zaznacza się to w rubryce 4 świadectw przewozowych EUR.1 lub na deklaracjach na fakturze.

4. Hiszpańskie organy celne są odpowiedzialne za stosowanie niniejszego protokołu na terytorium Ceuty i Melilli.

TYTUŁ  VIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  38

Zmiany w protokole

Rada Stowarzyszenia może podjąć decyzję o zmianie postanowień niniejszego protokołu.

Artykuł  39

Stosowanie protokołu

Wspólnota i Liban podejmują działania niezbędne w celu realizacji niniejszego protokołu.

Artykuł  40

Towary w tranzycie lub składowane

Postanowienia niniejszego układu mogą być stosowane w odniesieniu do towarów, które spełniają wymogi określone w postanowieniach niniejszego protokołu i które w dniu wejścia niniejszego układu w życie znajdują się w tranzycie albo są czasowo składowane we Wspólnocie lub w Libanie, w składach celnych lub w strefach wolnocłowych, z zastrzeżeniem przedłożenia organom celnym państwa przywozu, w ciągu czterech miesięcy od tej daty, świadectwa przewozowego EUR.1 wystawionego z mocą wsteczną przez właściwe organy państwa wywozu wraz z dokumentami stwierdzającymi, że towary te były transportowane bezpośrednio.

Załącznik  I 

UWAGI WSTĘPNE DO WYKAZU W ZAŁĄCZNIKU II

Uwaga 1:

Niniejszy wykaz określa warunki wymagane w odniesieniu do wszystkich produktów w celu uznania ich za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6 protokołu.

Uwaga 2:

2.1. Pierwsze dwie kolumny wykazu opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu używany w systemie zharmonizowanym, a druga kolumna podaje stosowany w tym systemie opis towarów w odniesieniu do danej pozycji lub działu. Dla każdego wpisu w pierwszych dwóch kolumnach podana jest reguła w kolumnach 3 lub 4. W przypadku gdy wpis w pierwszej kolumnie jest poprzedzony przez "ex", oznacza to, że reguły z kolumny 3 lub 4 stosuje się tylko do części tej pozycji, którą opisano w kolumnie 2.

2.2. Gdy w kolumnie 1 zebrano kilka numerów pozycji lub gdy podano w niej numer działu, a opis produktów w kolumnie 2 sformułowano ogólnie, to odpowiednia reguła w kolumnie 3 lub 4 odnosi się do wszystkich produktów, które w systemie zharmonizowanym są sklasyfikowane w pozycjach tego działu lub w jakiejkolwiek z pozycji zgrupowanych w kolumnie 1.

2.3. W przypadku gdy różne reguły wykazu stosuje się do różnych produktów w ramach jednej pozycji, każdy akapit zawiera opis tej części pozycji, do której odnoszą się reguły w sąsiadujących kolumnach 3 lub 4.

2.4. W przypadku gdy wpisowi w pierwszych dwóch kolumnach odpowiada reguła wymieniona zarówno w kolumnie 3, jak i 4, eksporter może alternatywnie zastosować regułę określoną w kolumnie 3 lub regułę określoną w kolumnie 4. Jeśli żadna reguła pochodzenia nie jest podana w kolumnie 4, należy zastosować regułę określoną w kolumnie 3.

Uwaga 3:

3.1. Postanowienia art. 6 protokołu dotyczące produktów, które uzyskały status pochodzenia i zostały następnie użyte do wytworzenia innych produktów, stosuje się niezależnie od tego, czy status ten został uzyskany w fabryce, w której użyto tych produktów, czy w innej fabryce we Wspólnocie lub w Libanie.

Przykład:

Silnik z pozycji 8407, dla którego reguła stanowi, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą stanowić jego część, nie może przekraczać 40 % ceny ex-works, jest wykonany z "innej stali stopowej z grubsza ukształtowanej przez kucie" z pozycji ex 7224.

Jeżeli odkuwka została wykonana we Wspólnocie z niepochodzącego wlewka, to odkuwka nabyła już status pochodzenia zgodnie z regułą dotyczącą pozycji ex 7224 w wykazie. Można ją wtedy uznać za pochodzącą przy obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on wyprodukowany w tej samej fabryce czy w innej fabryce we Wspólnocie. Wartość niepochodzącego wlewka nie jest zatem brana pod uwagę podczas sumowania wartości materiałów niepochodzących użytych do produkcji.

3.2. Reguła znajdująca się w wykazie określa minimalny wymagany stopień obróbki lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia także powoduje nadanie statusu produktu pochodzącego; w sytuacji odwrotnej przeprowadzenie obróbki lub przetworzenia w mniejszym stopniu nie nadaje statusu produktu pochodzącego. A zatem, jeśli reguła przewiduje, że materiały niepochodzące mogą być używane na pewnym etapie wytwarzania, to użycie takich materiałów na wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, a używanie takich materiałów na późniejszym etapie nie jest dozwolone.

3.3. Bez uszczerbku dla uwagi 3.2, jeśli reguła używa sformułowania "wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją", mogą być użyte materiały objęte dowolną pozycją lub pozycjami (nawet te posiadające taki sam opis i pozycję jak produkt), uwzględniając jednak wszelkie szczególne ograniczenia, które mogą być zawarte w regule.

Jednakże sformułowanie "wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją włącznie z wytwarzaniem z innych materiałów objętych pozycją ..." lub "wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z wytwarzaniem z innych materiałów objętych tą samą pozycją jak produkt" oznacza, że mogą być użyte materiały objęte dowolną pozycją lub pozycjami, z wyjątkiem tych o opisach identycznych z produktem zamieszczonym w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Gdy reguła podana w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może być używany jeden lub więcej materiałów. Nie jest konieczne użycie wszystkich z nich.

Przykład:

Reguła dla tkanin z pozycji 5208-5212 określa, że mogą być użyte włókna naturalne, a wśród innych materiałów mogą być również użyte materiały chemiczne. Nie oznacza to, że muszą być używane obydwa rodzaje; można użyć jednego z nich lub obu.

3.5. Gdy reguła z wykazu określa, że produkt musi być wytworzony z konkretnego materiału, to warunek ten oczywiście nie wyklucza użycia innych materiałów niespełniających z powodu ich właściwości wymagań tej reguły. (Patrz również: uwaga 6.2 poniżej odnosząca się do tekstyliów).

Przykład:

Reguła dla przetworów spożywczych z pozycji 1904, która wyraźnie wyklucza użycie zbóż lub ich pochodnych, nie zabrania użycia soli mineralnych, chemikaliów i innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.

Powyższe nie ma zastosowania do produktów, które chociaż nie mogą być wytworzone z konkretnych materiałów wymienionych w wykazie, mogą być wytworzone z materiałów tego samego rodzaju na wcześniejszym etapie produkcji.

Przykład:

W przypadku artykułu odzieżowego z ex działu 62 wykonanego z włókniny, jeżeli dla tej klasy wyrobów dozwolone jest używanie tylko niepochodzącej przędzy, nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego włókniny, nawet jeżeli włókniny ze względu na swoją naturę nie mogą być wykonane z przędzy. W takich przypadkach materiał wyjściowy występowałby na ogół na etapie przed przędzą, to jest na etapie włókna.

3.6. Jeżeli przedstawiona w wykazie reguła przewiduje dwie maksymalne wartości procentowe dla materiałów niepochodzących, które mogą być użyte, to tych wartości nie można sumować. Innymi słowy, maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie może nigdy przekroczyć wyższej z podanych wartości procentowych. Ponadto poszczególne wartości procentowe nie mogą zostać przekroczone w odniesieniu do poszczególnych materiałów, do których mają zastosowanie.

Uwaga 4:

4.1. Określenie "włókna naturalne" jest używane w wykazie w odniesieniu do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne. Ograniczone jest do etapów poprzedzających przędzenie, włącznie z odpadami, i - jeżeli nie określono inaczej - dotyczy także włókien, które były zgrzeblone, czesane lub inaczej przetwarzane, ale nie przędzone.

4.2. Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji 0503, jedwab z pozycji 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą z pozycji 5101-5105, włókna bawełniane z pozycji 5201-5203 i inne włókna roślinne z pozycji 5301-5305.

4.3. Określenia "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały papiernicze" są stosowane w wykazie do opisywania materiałów niesklasyfikowanych w działach 50-63, które mogą być używane do wytwarzania włókien sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz.

4.4. Określenie "włókna odcinkowe chemiczne" używane jest w wykazie w odniesieniu do syntetycznych lub sztucznych kabli z włókna ciągłego, włókien odcinkowych lub odpadów, z pozycji 5501-5507.

Uwaga 5:

5.1. Jeżeli danemu produktowi w wykazie towarzyszy odniesienie do niniejszej uwagi, warunki ustalone w kolumnie 3 tego wykazu nie mają zastosowania do żadnych podstawowych materiałów włókienniczych użytych do wytworzenia tego produktu, które stanowią razem 10 % lub mniej łącznej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych. (Patrz również: uwagi 5.3 i 5.4 poniżej).

5.2. Margines tolerancji wymieniony w uwadze 5.1 może być jednak stosowany wyłącznie do produktów mieszanych, które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych.

Poniższe materiały są podstawowymi materiałami włókienniczymi:

– jedwab,

– wełna,

– gruba sierść zwierzęca,

– cienka sierść zwierzęca,

– włosie końskie,

– bawełna,

– materiały do produkcji papieru i papier,

– len,

– konopie siewne,

– juty i inne łykowe włókna tekstylne,

– sizal i pozostałe włókna tekstylne z rodzaju Agave,

– włókno kokosowe, manila, ramia i pozostałe roślinne włókna tekstylne,

– syntetyczne włókna ciągłe chemiczne,

– sztuczne włókna ciągłe chemiczne,

– włókna przewodzące prąd,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z polipropylenu,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliestru,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliamidu,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliakrylonitrylu,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliimidu,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne politetrafluoroetylenu,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poli(siarczku fenylenu),

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poli(chlorku winylu),

– pozostałe syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne,

– sztuczne włókna odcinkowe chemiczne z wiskozy,

– pozostałe sztuczne włókna odcinkowe chemiczne,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowa,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliesteru, nawet rdzeniowa,

– produkty objęte pozycją 5605 (przędza metalizowana) zawierające pasek składający się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, umieszczony i przyklejony przy pomocy przezroczystego lub kolorowego spoiwa między dwie warstwy tworzywa sztucznego,

– pozostałe produkty objęte pozycją 5605.

Przykład:

Przędza objęta pozycją 5205, wykonana z włókien bawełnianych objętych pozycją 5203 i z syntetycznych włókien odcinkowych z pozycji 5506, jest przędzą mieszaną. Dlatego też niepochodzące włókna odcinkowe syntetyczne, które nie spełniają reguł pochodzenia (które wymagają wytwarzania z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), mogą być używane, pod warunkiem że ich masa całkowita nie przekracza 10 % masy przędzy.

Przykład:

Wełniana tkanina objęta pozycją 5112, wykonana z przędzy wełnianej z pozycji 5107 i z syntetycznej przędzy z włókien odcinkowych z pozycji 5509, jest tkaniną mieszaną. Dlatego przędza syntetyczna, która nie odpowiada regułom pochodzenia (które wymagają wytwarzania z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), lub przędza wełniana, która nie odpowiada regułom pochodzenia (które wymagają wytwarzania z włókien naturalnych, niezgrzeblonych, nieczesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia) lub kombinacja tych dwóch może być użyta do 10 % masy tkaniny.

Przykład:

Tkanina rózgowa (bouclé) z pozycji 5802, wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji 5205 i tkaniny bawełnianej z pozycji 5210, jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną sporządzoną z przędzy objętej dwiema oddzielnymi pozycjami lub jeżeli użyte przędze bawełniane same są mieszaninami.

Przykład:

Jeżeli dana tkanina rózgowa (bouclé) została wykonana z bawełnianej przędzy objętej pozycją 5205 i z syntetycznej tkaniny z pozycji 5407, to oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami tekstylnymi i zgodnie z tym tkanina rózgowa (bouclé) jest produktem mieszanym.

5.3. W przypadku produktów zawierających "przędzę wytworzoną z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniową" margines tolerancji wynosi 20 % w odniesieniu do tej przędzy.

5.4. W przypadku produktów zawierających "pasek składający się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, umieszczony i przyklejony między dwie warstwy tworzywa sztucznego" margines tolerancji wynosi 30 % w odniesieniu do tego paska.

Uwaga 6:

6.1. W przypadku odniesienia w wykazie do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze (z wyjątkiem podszewek i międzypodszewek), które nie spełniają reguły podanej w wykazie w kolumnie 3 w odniesieniu do gotowego produktu, mogą być użyte pod warunkiem, że są sklasyfikowane w innej pozycji niż pozycja dotycząca produktu oraz że ich wartość nie przekroczy 8 % ceny ex-works produktu.

6.2. Bez uszczerbku dla postanowień uwagi 6.3, materiały, które nie są sklasyfikowane w działach 50-63, mogą być swobodnie użyte do wytwarzania wyrobów włókienniczych niezależnie od tego, czy zawierają elementy włókiennicze.

Przykład:

Jeżeli reguła podana w wykazie przewiduje, że do wytworzenia określonego wyrobu włókienniczego (takiego jak spodnie) musi być użyta przędza, nie ogranicza to stosowania elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ guziki nie są zaklasyfikowane w działach 50-63. Z tej samej przyczyny nie ogranicza to stosowania suwaków, chociaż suwaki zwykle zawierają element włókienniczy.

6.3. W przypadku gdy stosuje się normę procentową, wartość materiałów, które nie są sklasyfikowane w działach 50-63, musi być brana pod uwagę przy obliczaniu wartości włączonych materiałów niepochodzących.

Uwaga 7:

7.1. Do celów pozycji ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 "procesami specyficznymi" są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces obejmujący wszystkie następujące czynności: przetwarzanie przy użyciu stężonego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie ziemiami naturalnie aktywnymi, ziemiami aktywowanymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilacja;

i) izomeryzacja.

7.2. Do celów pozycji 2710-2712 "procesami specyficznymi" są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces obejmujący wszystkie następujące czynności: przetwarzanie przy użyciu stężonego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie ziemiami naturalnie aktywnymi, ziemiami aktywowanymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilacja;

ij) izomeryzacja;

k) odsiarczanie, z wykorzystaniem wodoru, wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich z pozycji ex 2710, prowadzące do redukcji o co najmniej 85 % zawartości siarki w przetworzonych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T);

l) wyłącznie w odniesieniu do produktów z pozycji 2710, odparafinowywanie procesem innym niż filtrowanie;

m) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich z pozycji ex 2710, traktowanie wodorem przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250 °C przy użyciu katalizatora, inne niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsza obróbka wodorem olejów smarowych z pozycji ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie będzie jednak uważane za proces specyficzny;

n) wyłącznie w odniesieniu do olejów opałowych z pozycji ex 2710, destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że oddestylowane zostanie mniej niż 30 % objętości tych produktów, łącznie ze stratami, w 300 °C metodą ASTM D 86;

o) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje napędowe do silników i oleje opałowe z pozycji ex 2710, obróbka przy pomocy elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości;

p) wyłącznie w odniesieniu do produktów naftowych (innych niż wazeliny, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, parafina o zawartości ropy naftowej mniejszej niż 0,75 % masy) z pozycji ex 2712, odolejanie przez krystalizację frakcjonowaną.

7.3. Do celów pozycji ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 proste operacje, takie jak czyszczenie, dekantacja, odsalanie, oddzielanie od wody, filtrowanie, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie danej zawartości siarki poprzez wymieszanie produktów o różnej zawartości siarki lub wszelkiego rodzaju kombinacje tych lub podobnych czynności, nie nadają pochodzenia.

Załącznik  II 

WYKAZ PROCESÓW OBRÓBKI LUB PRZETWARZANIA, KTÓRYM NALEŻY PODDAĆ MATERIAŁY NIEPOCHODZĄCE W CELU UZYSKANIA PRZEZ WYTWORZONY PRODUKT STATUSU POCHODZENIA

Nie wszystkie produkty wymienione w wykazie są przedmiotem niniejszego układu. Dlatego niezbędne jest sprawdzenie postanowień w innych częściach układu.

grafika

Załącznik  IIa

Wykaz procesów obróbki lub przetwarzania, którym należy poddać materiały niepochodzące w celu uzyskania przez wytworzony produkt, o którym mowa w art. 6 ust. 2, statusu pochodzenia

Pozycja HS	Wyszczególnienie	Obróbka lub przetworzenie dokonane na materiałach niepochodzących nadające produktom status pochodzenia
(1)	(2)	(3)lub (4)
ex 0904, ex 0905, ex 0906, ex 0907, ex 0908, ex 0909 i ex 0910	Mieszane przyprawy korzenne	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 55 % ceny ex-works produktu ex
1512	Olej słonecznikowy	Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w obrębie pozycji innej niż pozycja produktu
ex 1904	Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie kukurydzy	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 60 % ceny ex-works produktu
ex 2005	Warzywa i mieszanki warzywne przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006, inne niż warzywa homogenizowane, ziemniaki, fasola, szparagi i oliwki;	Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w obrębie pozycji innej niż pozycja produktu
ex 2008	Prażone orzeszki ziemne, orzechy laskowe, pistacje, nerkowce i pozostałe orzechy, włącznie z mieszankami	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 60 % ceny ex-works produktu
3924	Naczynia stołowe, kuchenne, pozostałe artykuły gospodarstwa domowego i artykuły toaletowe z tworzyw sztucznych	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 60 % ceny ex-works produktu
7214	Sztaby i pręty z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone	Wytwarzanie z półproduktów z żeliwa lub stali niestopowej z pozycji 7207
ex 8504	Stateczniki lamp wyładowczych, w tym lamp wyładowczych rurowych	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu
ex 8506	Ogniwa i baterie galwaniczne inne niż z ditlenkiem manganu, tlenkowo-rtęciowe, tlenkowo-srebrowe, litowe i powietrzno-cynkowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu
ex 8507	Akumulatory elektryczne, włącznie z separatorami, nawet prostokątnymi (włączając kwadratowe), kwasowo-ołowiowe	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu
ex 9032	Przyrządy i aparatura, do automatycznej regulacji lub kontroli, inne niż termostaty i manostaty; stabilizator	Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 60 % ceny ex-works produktu

Załącznik  III 

Wykaz produktów pochodzących z Turcji, do których nie mają zastosowania postanowienia art. 4, wymienionych w kolejności działów i pozycji HS

Dział 1
Dział 2
Dział 3
0401 i 0402
ex 0403 -	Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko lub śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego lub aromatycznego lub zawierające dodatek owoców lub kakao
0404-0410
0504
0511
Dział 6
0701-0709
ex 0710 -	Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone
ex 0711 -	Warzywa, z wyjątkiem kukurydzy cukrowej objętej pozycją 0711 90 30, zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia
0712-0714
Dział 8
ex Dział 9	- Kawa, herbata i przyprawy, z wyjątkiem herbaty maté (herbaty paragwajskiej) objętej pozycją 0903
Dział 10
Dział 11
Dział 12
ex 1302	- Pektyna
1501- 1514
ex 1515 -	Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (z wyjątkiem oleju jojoba i jego frakcji) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie
ex 1516 -	Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub elaidynizowane, nawet rafinowane, ale dalej nieprzetworzone, z wyjątkiem uwodornionego oleju rycynowego, tzw. "wosku opalowego"
ex 1517 i ex 1518 -	Margaryny, sztuczna słonina i pozostałe przetworzone tłuszcze jadalne ex 1522 - Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych lub wosków zwierzęcych lub roślinnych, z wyjątkiem degrasu
Dział 16
1701
ex 1702 -	Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe, niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel, z wyjątkiem tego objętego pozycjami 1702 11 00, 1702 30 51, 1702 30 59, 1702 50 00 i 1702 90 10
1703
1801 i 1802
ex 1902 -	Makarony, nadziewane, zawierające więcej niż 20 % masy ryb, skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, kiełbasy i tym podobnych lub mięsa i podrobów, dowolnego rodzaju, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju
ex 2001 -	Ogórki i korniszony, cebule, ostry sos z mango, owoce z rodzaju Capsicum, inne niż słodka papryka lub pieprz angielski, grzyby i oliwki, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym
2002 i 2003
ex 2004 -	Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006, z wyjątkiem ziemniaków w postaci mąki, mączki lub płatków i kukurydzy cukrowej
ex 2005 -	Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006, z wyjątkiem produktów z ziemniaków i kukurydzy cukrowej
2006 i 2007
ex 2008 -	Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, z wyjątkiem masła orzechowego, rdzeni palmowych, kukurydzy, ignamów, słodkich ziemniaków i podobnych jadalnych części roślin, zawierające 5 % lub więcej masy skrobi, liści winorośli, pędów chmielu i podobnych jadalnych części roślin
2009
ex 2106 -	Cukry, syropy i melasy, aromatyzowane i barwione
2204
2206
ex 2207 -	Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80 % obj. lub większej, otrzymany z wymienionych tutaj produktów rolnych
ex 2208 -	Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu poniżej 80 % obj., otrzymany z wymienionych tutaj produktów rolnych
2209
Dział 23
2401
4501
5301 i 5302

Załącznik  IV 

Wzory świadectwa przewozowego EUR.1 i wniosku o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1

Instrukcje dotyczące druku

1. Wymiary formularza wynoszą 210 × 297 mm; dopuszcza się zmniejszenie długości o 5 mm lub jej zwiększenie o 8 mm. Używa się papieru w kolorze białym, klejonego do pisania, bez zawartości ścieru mechanicznego oraz o gramaturze nie mniejszej niż 25 g/m2. W tle drukowany jest wzór giloszowany, pozwalający na wzrokowe wykrycie każdego fałszerstwa dokonanego przy użyciu środków mechanicznych lub chemicznych.

2. Właściwe organy Państw Członkowskich Wspólnoty i Libanu mogą zastrzec sobie prawo do samodzielnego drukowania świadectw lub mogą zlecić druk upoważnionym drukarniom. W drugim przypadku każdy z formularzy musi zawierać odesłanie do powyższego upoważnienia. Każdy formularz musi zawierać nazwę i adres drukarni lub znak, poprzez który drukarnia może być zidentyfikowana. Formularz opatrzony jest również numerem seryjnym, nadrukowanym lub nie, za pomocą którego może on być zidentyfikowany.

ŚWIADECTWO PRZEWOZOWE

grafika

WNIOSEK O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO

grafika

OŚWIADCZENIE EKSPORTERA

grafika

Załącznik  V  ³

TEKST DEKLARACJI NA FAKTURZE

Deklaracja na fakturze, której tekst znajduje się poniżej, musi zostać sporządzona zgodnie z przypisami. Nie jest jednak konieczne zamieszczanie tych przypisów.

Wersja w języku bułgarskim

Износителят на продуктите, обхванати от този документ (митническо разрешение № ...^{( 4 )} декларира, че освен където е отбелязано друго, тези продукти са с ... преференциален произход^{( 5 )}.

Wersja w języku hiszpańskim

El exportador de los productos incluidos en el presente documento [autorización aduanera nº ...^{( 6 )}] declara que, salvo indicación expresa en sentido contrario, estos productos gozan de un origen preferencial...^{( 7 )}.

Wersja w języku czeskim

Vývozce výrobků uvedených v tomto dokumentu (číslo povolení ...^{( 8 )}) prohlašuje, že kromě zřetelně označených mají tyto výrobky preferenční původ v ...^{( 9 )}.

Wersja w języku duńskim

Eksportøren af varer, der er omfattet af nærværende dokument, (toldmyndighedernes tilladelse nr. ...^{( 10 )}), erklærer, at varerne, medmindre andet tydeligt er angivet, har præferenceoprindelse i ...^{( 11 )}.

Wersja w języku niemieckim

Der Ausführer (Ermächtigter Ausführer; Bewilligungs-Nr. ...^{( 12 )}) der Waren, auf die sich dieses Handelspapier bezieht, erklärt, dass diese Waren, soweit nicht anders angegeben, präferenzbegünstigte ...^{( 13 )} Ursprungswaren sind.

Wersja w języku estońskim

Käesoleva dokumendiga hõlmatud toodete eksportija (tolliameti luba nr ...^{( 14 )}) deklareerib, et need tooted on ...^{( 15 )} sooduspäritoluga, välja arvatud juhul, kui on selgelt näidatud teisiti.

Wersja w języku greckim

Ο εξαγωγέας των προϊόντων που καλύπτονται από το παρόν έγγραφο [άδεια τελωνείου υπ' αριθ. ...^{( 16 )}] δηλώνει ότι, εκτός εάν δηλώνεται σαφώς άλλως, τα προϊόντα αυτά είναι προτιμησιακής καταγωγής...^{( 17 )}.

Wersja w języku angielskim

The exporter of the products covered by this document (customs authorisation No ...^{( 18 )}) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of ...^{( 19 )} preferential origin.

Wersja w języku francuskim

L'exportateur des produits couverts par le présent document [autorisation douanière no ...^{( 20 )}] déclare que, sauf indication claire du contraire, ces produits ont l'origine préférentielle ...^{( 21 )}.

Wersja w języku chorwackim

Izvoznik proizvoda obuhvaćenih ovom ispravom (carinsko ovlaštenje br. ...^{( 22 )}) izjavljuje da su, osim ako je drukčije izričito navedeno, ovi proizvodi ...^{( 23 )} preferencijalnog podrijetla.

Wersja w języku włoskim

L'esportatore delle merci contemplate nel presente documento [autorizzazione doganale n. ...^{( 24 )}] dichiarache, salvo indicazione contraria, le merci sono di origine preferenziale ...^{( 25 )}.

Wersja w języku łotewskim

To produktu eksportētājs, kuri ietverti šajā dokumentā (muitas atļauja Nr. ...^{( 26 )}), deklarē, ka, izņemot tur, kur ir citādi skaidri noteikts, šiem produktiem ir preferenciāla izcelsme ...^{( 27 )}.

Wersja w języku litewskim

Šiame dokumente išvardintų produktų eksportuotojas (muitinės liudijimo Nr ...^{( 28 )}) deklaruoja, kad, jeigu kitaip nenurodyta, tai yra ...^{( 29 )} preferencinės kilmės produktai.

Wersja w języku węgierskim

A jelen okmányban szereplő áruk exportőre (vámfelhatalmazási szám: ...^{( 30 )}) kijelentem, hogy egyértelmű eltérő jelzés hiányában az áruk preferenciális ...^{( 31 )} származásúak.

Wersja w języku maltańskim

L-esportatur tal-prodotti koperti b'dan id-dokument (awtorizzazzjoni tad-dwana Nru. ...^{( 32 )}) jiddikjara li, ħlief fejn indikat b'mod ċar li mhux hekk, dawn il-prodotti huma ta' oriġini preferenzjali ...^{( 33 )}.

Wersja w języku niderlandzkim

De exporteur van de goederen waarop dit document van toepassing is (douanevergunning nr. ...^{( 34 )}), verklaart dat, behoudens uitdrukkelijke andersluidende vermelding, deze goederen van preferentiële ...oorsprong zijn^{( 35 )}.

Wersja w języku polskim

Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr ...^{( 36 )}) deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają ...^{( 37 )} preferencyjne pochodzenie.

Wersja w języku portugalskim

O exportador dos produtos abrangidos pelo presente documento [autorização aduaneira n.^o ...^{( 38 )}], declara que, salvo declaração expressa em contrário, estes produtos são de origem preferencial ...^{( 39 )}.

Wersja w języku rumuńskim

Exportatorul produselor ce fac obiectul acestui document [autorizaț ia vamală nr. ...^{( 40 )}] declară că, exceptând cazul în care în mod expres este indicat altfel, aceste produse sunt de origine preferenț ială ...^{( 41 )}.

Wersja w języku słoweńskim

Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskih organov št. ...^{( 42 )}) izjavlja, da, razen če ni drugače jasno navedeno, ima to blago preferencialno ...^{( 43 )} poreklo.

Wersja w języku słowackim

Vývozca výrobkov uvedených v tomto dokumente [číslo povolenia ...^{( 44 )}] vyhlasuje, že okrem zreteľne označených, majú tieto výrobky preferenčný pôvod v ...^{( 45 )}.

Wersja w języku fińskim

Tässä asiakirjassa mainittujen tuotteiden viejä (tullin lupa N:o ...^{( 46 )}) ilmoittaa, että nämä tuotteet ovat, ellei toisin ole selvästi merkitty, etuuskohteluun oikeutettuja ...^{( 47 )} alkuperätuotteita.

Wersja w języku szwedzkim

Exportören av de varor som omfattas av detta dokument (tullmyndighetens tillstånd nr ...^{( 48 )}) försäkrar att dessa varor, om inte annat tydligt markerats, har förmånsberättigande ... ursprung^{( 49 )}.

Wersja w języku arabskim

grafika

................................................................................................................................... ^{( 50 )}.

(Miejscowość i data) ................................................................................................................................... ^{( 51 )}.

(Podpis eksportera; oraz czytelnie nazwisko osoby podpisującej deklarację).

Załącznik  VI 

WSPÓLNE DEKLARACJE

Wspólna deklaracja w sprawie okresu przejściowego dotyczącego wystawiania lub sporządzania dokumentów związanych z dowodem pochodzenia

1. W ciągu dwunastu miesięcy po wejściu niniejszego Układu w życie właściwe organy celne Wspólnoty i Libanu akceptują formularze świadectw przewozowych EUR.1 i EUR.2, wystawione w kontekście umowy o współpracy podpisanej dnia 3 maja 1977 r., jako ważne dowody pochodzenia w rozumieniu protokołu 4.

2. Wnioski o późniejszą weryfikację dokumentów, o których mowa powyżej, akceptowane są przez właściwe organy celne Wspólnoty i Libanu przez okres dwóch lat po wystawieniu i sporządzeniu danego dowodu pochodzenia. Weryfikacje te przeprowadzane są zgodnie z tytułem VI protokołu 4 niniejszego Układu.

Wspólna deklaracja dotycząca Księstwa Andory

1. Produkty pochodzące z Księstwa Andory, objęte działami 25-97 systemu zharmonizowanego, są uznawane przez Liban za produkty pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego Układu.

2. Protokół 4 stosuje się mutatis mutandis do celów określenia statusu pochodzenia wyżej wymienionych produktów.

Wspólna deklaracja dotycząca Republiki San Marino

1. Produkty pochodzące z Republiki San Marino są uznawane przez Liban za produkty pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego Układu.

2. Protokół 4 stosuje się mutatis mutandis do celów określenia statusu pochodzenia wyżej wymienionych produktów.

PROTOKÓŁ  5

w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a) "prawodawstwo celne" oznacza wszelkie przepisy prawne lub wykonawcze przyjęte przez Wspólnotę lub Liban, regulujące przywóz, wywóz i tranzyt towarów oraz objęcie ich dowolnym innym systemem celnym lub procedurą celną, w tym środki zakazu, ograniczeń i kontroli;

b) "organ wnioskujący" oznacza właściwy organ administracyjny wyznaczony w tym celu przez jedną z Umawiających się Stron oraz występujący z wnioskiem o pomoc na podstawie niniejszego protokołu;

c) "organ otrzymujący wniosek" oznacza właściwy organ administracyjny wyznaczony w tym celu przez jedną z Umawiających się Stron oraz przyjmujący wniosek o pomoc na podstawie niniejszego protokołu;

d) "dane osobowe" oznaczają wszystkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej;

e) "działania stanowiące naruszenie prawodawstwa celnego" oznaczają każde naruszenie lub usiłowanie naruszenia prawodawstwa celnego.

Artykuł  2

Zakres stosowania

1. Umawiające się Strony udzielają sobie, w sprawach pozostających w ich kompetencji, wzajemnej pomocy w sposób i na warunkach ustanowionych w niniejszym protokole, w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawodawstwa celnego, w szczególności przez zapobieganie działaniom stanowiącym naruszenie tego prawodawstwa, ich zwalczanie i prowadzenie stosownych dochodzeń.

2. Pomoc w sprawach celnych, przewidziana w niniejszym protokole, ma zastosowanie do wszystkich organów administracyjnych Umawiających się Stron właściwych do stosowania niniejszego protokołu. Nie narusza ona przepisów dotyczących wzajemnej pomocy w sprawach karnych. Nie obejmuje ona również informacji uzyskanych w wyniku działań przeprowadzonych na wniosek organów sądowniczych, chyba że organy te wyrażą zgodę na przekazanie takich informacji.

3. Pomoc w zakresie odzyskiwania ceł, podatków lub grzywien nie jest objęta niniejszym protokołem.

Artykuł  3

Pomoc na wniosek

1. Na wniosek organu wnioskującego organ otrzymujący wniosek przekazuje mu wszelkie istotne informacje, które mogą umożliwić mu uzyskanie pewności co do właściwego stosowania prawodawstwa celnego, w tym informacje o zauważonych lub planowanych działaniach stanowiących lub mogących stanowić naruszenie prawodawstwa celnego.

2. Na wniosek organu wnioskującego organ otrzymujący wniosek informuje go:

a) czy towary wywiezione z terytorium jednej z Umawiających się Stron zostały prawidłowo wwiezione na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, określając, w stosownych przypadkach, procedurę celną zastosowaną do tych towarów;

b) czy towary wwiezione na terytorium jednej z Umawiających się Stron zostały prawidłowo wywiezione z terytorium drugiej Umawiającej się Strony, określając, w stosownych przypadkach, procedurę celną zastosowaną do tych towarów.

3. Na wniosek organu wnioskującego organ otrzymujący wniosek podejmuje, w ramach obowiązujących go przepisów prawnych lub wykonawczych, niezbędne kroki w celu zapewnienia szczególnego nadzoru nad:

a) osobami fizycznymi lub prawnymi, w odniesieniu do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że brały lub biorą one udział w działaniach stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego;

b) miejscami, gdzie towary są lub mogą być składowane w sposób wzbudzający uzasadnione podejrzenia, że są one przeznaczone do użycia w działaniach stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego;

c) towarami, które są lub mogą być transportowane w sposób wzbudzający uzasadnione podejrzenia, że są one przeznaczone do użycia w działaniach stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego;

d) środkami transportu, które są lub mogą być używane w sposób wzbudzający uzasadnione podejrzenia, że są one przeznaczone do użycia w działaniach stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego.

Artykuł  4

Pomoc z własnej inicjatywy

Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy administracyjnej, z własnej inicjatywy i zgodnie ze swoimi krajowymi przepisami prawnymi lub wykonawczymi, jeśli uznają to za konieczne dla prawidłowego stosowania prawodawstwa celnego, w szczególności poprzez przekazywanie uzyskanych informacji dotyczących:

– działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie prawodawstwa celnego, a które mogą być istotne dla drugiej Umawiającej się Strony,

– nowych środków i metod stosowanych przy prowadzeniu działań stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego,

– towarów, o których wiadomo, że są przedmiotem działań stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego,

– osób fizycznych lub prawnych, w stosunku do których istnieją uzasadnione podejrzenia, że brały lub biorą one udział w działaniach stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego,

– środków transportu, w odniesieniu do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że były, są lub mogą być one używane do działań stanowiących naruszenie prawodawstwa celnego.

Artykuł  5

Dostarczanie, powiadamianie

Na prośbę organu wnioskującego, organ otrzymujący wniosek, zgodnie z obowiązującymi go przepisami prawnymi lub wykonawczymi, podejmuje wszystkie niezbędne środki w celu:

– dostarczenia wszelkich dokumentów,

lub

– przekazania powiadomienia o wszelkich decyzjach,

pochodzących od organu wnioskującego i wchodzących w zakres zastosowania niniejszego protokołu, adresatowi zamieszkującemu lub mającemu swoją siedzibę na terytorium organu przyjmującego wniosek.

Wnioski o przekazanie dokumentów lub powiadomienie o decyzjach są sporządzane na piśmie w języku urzędowym organu otrzymującego wniosek lub w języku akceptowanym przez ten organ.

Artykuł  6

Forma i treść wniosków o pomoc

1. Wnioski na podstawie niniejszego protokołu są składane na piśmie. Załącza się do nich dokumenty niezbędne do zapewnienia zgodności z wnioskiem. W sytuacjach nagłych wnioski mogą być przekazywane ustnie, muszą być one jednak niezwłocznie potwierdzane na piśmie.

2. Wnioski składane zgodnie z ust. 1 zawierają następujące informacje:

a) organ wnioskujący;

b) wnioskowane działanie;

c) przedmiot i powód wystąpienia z wnioskiem;

d) przepisy prawne lub wykonawcze i inne aspekty prawne związane ze sprawą;

e) możliwie dokładne i wyczerpujące informacje dotyczące osób fizycznych lub prawnych, wobec których prowadzone jest dochodzenie;

f) podsumowanie istotnych faktów oraz już przeprowadzonych dochodzeń.

3. Wnioski są składane w języku urzędowym organu otrzymującego wniosek lub w języku akceptowanym przez ten organ. Wymóg ten nie ma zastosowania do dokumentów załączonych do wniosku złożonego zgodnie z ust. 1.

4. Jeżeli wniosek nie spełnia wymienionych wyżej wymogów formalnych, można zażądać skorygowania lub uzupełnienia wniosku; do czasu otrzymania skorygowanego lub uzupełnionego wniosku mogą zostać podjęte środki zapobiegawcze.

Artykuł  7

Wykonanie wniosku

1. W celu wykonania wniosku o pomoc organ otrzymujący wniosek działa, w granicach swoich kompetencji i dostępnych zasobów, tak jakby działał na własny rachunek lub na wniosek innych organów tej samej Umawiającej się Strony, przekazując już posiadane informacje, podejmując lub zlecając podjęcie odpowiednich czynności dochodzeniowych. Niniejsze postanowienie ma zastosowanie również do wszystkich innych organów, którym przekazany został wniosek przez organ, który go pierwotnie otrzymał, w przypadku gdy on sam nie może podejmować działań.

2. Wnioski o udzielenie pomocy są wykonywane zgodnie z przepisami prawnymi lub wykonawczymi obowiązującymi Umawiającą się Stronę otrzymującą wniosek.

3. Należycie upoważnieni urzędnicy Umawiającej się Strony mogą, za zgodą drugiej Umawiającej się Strony i na warunkach przez nią ustanowionych, otrzymać w biurach organu otrzymującego wniosek lub wszystkich innych zainteresowanych organów, zgodnie z ust. 1, informacje o działaniach, które stanowią lub mogą stanowić naruszenie prawodawstwa celnego, których organ wnioskujący potrzebuje do celów niniejszego protokołu.

4. Należycie upoważnieni urzędnicy Umawiającej się Strony mogą, za zgodą drugiej Umawiającej się Strony i na warunkach przez nią ustanowionych, uczestniczyć w dochodzeniach prowadzonych na terytorium tej drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  8

Sposób przekazywania informacji

1. Organ otrzymujący wniosek przekazuje wyniki dochodzeń organowi wnioskującemu w formie pisemnej wraz z odnośnymi dokumentami, uwierzytelnionymi kopiami lub innymi pozycjami.

2. Informacje te mogą być przekazywane w formie elektronicznej.

3. Oryginalne dokumenty są przekazywane wyłącznie na żądanie w przypadku gdy uwierzytelnione kopie byłyby niewystarczające. Oryginały te są zwracane możliwie najszybciej.

Artykuł  9

Wyjątki od obowiązku udzielenia pomocy

1. Pomocy można odmówić lub też uzależnić jej udzielenie od spełnienia określonych warunków lub wymogów w przypadku gdy jedna ze Stron uważa, że udzielenie pomocy w ramach niniejszego protokołu:

a) mogłoby naruszyć suwerenność Libanu lub Państwa Członkowskiego, do którego skierowany został wniosek o udzielenie pomocy na podstawie niniejszego protokołu;

lub

b) mogłoby naruszyć porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne istotne interesy, w szczególności w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2;

lub

c) stanowiłoby naruszenie tajemnicy przemysłowej, handlowej lub zawodowej.

2. Organ otrzymujący wniosek o udzielenie pomocy może odroczyć jego wykonanie z uwagi na możliwość zakłócenia toczącego się dochodzenia, postępowania karnego lub innego rodzaju postępowania. W takim przypadku organ otrzymujący wniosek podejmuje konsultacje z organem wnioskującym w celu określenia, czy pomoc może zostać udzielona z zastrzeżeniem wszelkich warunków określonych przez organ otrzymujący wniosek.

3. W przypadku gdy organ wnioskujący wnosi o udzielenie pomocy, której sam nie byłby w stanie udzielić, gdyby otrzymał podobny wniosek, zamieszcza on we wniosku stosowną informację. Decyzja o sposobie wykonania takiego wniosku należy wówczas do organu otrzymującego wniosek.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, decyzja organu otrzymującego wniosek oraz jej przyczyny muszą być bezzwłocznie podane do wiadomości organu wnioskującego.

Artykuł  10

Wymiana informacji i poufność

1. Wszelkie informacje przekazywane w jakiejkolwiek formie na mocy niniejszego protokołu mają, w zależności od przepisów obowiązujących każdą z Umawiających się Stron, charakter poufny lub zastrzeżony. Informacje te objęte są tajemnicą służbową i korzystają z ochrony przewidzianej w stosunku do podobnych informacji w stosownych przepisach Umawiającej się Strony otrzymującej informacje oraz w odpowiednich przepisach mających zastosowanie wobec organów Wspólnoty.

2. Dane osobowe mogą być wymieniane tylko w przypadku gdy Umawiająca się Strona mająca je otrzymać zobowiąże się do zapewnienia ochrony tych danych w sposób co najmniej równorzędny do ochrony zapewnianej w danym przypadku przez Umawiającą się Stronę mającą przekazać informacje. W tym celu Umawiające się Strony przekazują sobie wzajemnie informacje o obowiązujących je przepisach, w tym, w stosownych przypadkach, o przepisach prawa obowiązującego w Państwach Członkowskich Wspólnoty.

3. Wykorzystanie informacji uzyskanych na mocy niniejszego protokołuwpostępowaniusądowymlubadministracyjnym,wszczętym w związku z działaniami stanowiącymi naruszenie prawodawstwa celnego, jest uważane za wykorzystanie do celów niniejszego protokołu. W związku z tym Umawiające się Strony mogą wykorzystywać uzyskane informacje lub dokumenty udostępnione zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu jako dowody w swoich protokołach, sprawozdaniach i zeznaniach oraz w postępowaniach i oskarżeniach wnoszonych do sądów. Właściwy organ, który przekazał informacje lub udostępnił dokumenty, jest informowany o takim sposobie ich wykorzystania.

4. Uzyskane informacje są wykorzystywane wyłącznie do celów określonych w niniejszym protokole. W przypadku gdy jedna z Umawiających się Stron pragnie wykorzystać te informacje do innych celów, uzyskuje ona uprzednio pisemną zgodę organu, który przekazał informacje. Wykorzystanie takie podlega następnie wszelkim ograniczeniom określonym przez ten organ.

Artykuł  11

Biegli i świadkowie

Urzędnik organu otrzymującego wniosek może zostać upoważniony do występowania, w ramach udzielonego mu zezwolenia, jako biegły lub świadek w postępowaniu sądowym lub administracyjnym dotyczącym spraw objętych niniejszym protokołem, i może przedstawiać takie przedmioty, dokumenty lub ich uwierzytelnione kopie, jakie mogą być potrzebne w takim postępowaniu. Wezwanie do stawienia się musi dokładnie określać organ sądowy lub administracyjny, przed którym urzędnik ma się stawić, sprawę, której dotyczy wezwanie, oraz charakter lub podstawę przesłuchania urzędnika.

Artykuł  12

Wydatki związane z udzieleniem pomocy

Umawiające się Strony zrzekają się wszelkich wzajemnych roszczeń o zwrot kosztów poniesionych w związku z realizacją postanowień niniejszego protokołu, z wyjątkiem niezbędnych kosztów dotyczących biegłych i świadków, oraz kosztów tłumaczy pisemnych i ustnych, którzy nie są pracownikami służby publicznej.

Artykuł  13

Wykonanie

1. Wykonanie niniejszego protokołu zostaje powierzone, z jednej strony, organom celnym Libanu i, z drugiej strony, właściwym służbom Komisji Wspólnot Europejskich oraz, stosownie do przypadku, organom celnym Państw Członkowskich. Decydują one o wszystkich praktycznych środkach i uzgodnieniach niezbędnych do jego stosowania, z uwzględnieniem przepisów obowiązujących w szczególności w dziedzinie ochrony danych. Mogą one zalecić właściwym organom wprowadzenie niezbędnych, ich zdaniem, zmian do niniejszego protokołu.

2. Umawiające się Strony konsultują i powiadamiają się wzajemnie i na bieżąco o szczegółowych zasadach wykonawczych, jakie przyjmują zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu.

Artykuł  14

Inne porozumienia

1. Biorąc pod uwagę odpowiednie uprawnienia Wspólnoty Europejskiej i Państw Członkowskich, postanowienia niniejszego protokołu:

– nie naruszają zobowiązań Umawiających się Stron wynikających z innych porozumień lub konwencji międzynarodowych,

– uznaje się za uzupełniające w stosunku do porozumień o wzajemnej pomocy, które zostały lub mogą zostać zawarte między poszczególnymi Państwami Członkowskimi a Libanem,

oraz

– nie naruszają przepisów wspólnotowych regulujących przekazywanie, między właściwymi służbami Komisji Wspólnot Europejskich a organami celnymi Państw Członkowskich, wszelkich informacji uzyskanych na podstawie niniejszego protokołu, które mogłyby stanowić przedmiot zainteresowania Wspólnoty.

2. Nie naruszając postanowień ust. 1, postanowienia niniejszego protokołu mają pierwszeństwo przed postanowieniami wszelkich porozumień dwustronnych o wzajemnej pomocy, które zostały lub mogą zostać zawarte między poszczególnymi Państwami Członkowskimi a Libanem, jeżeli ich postanowienia są niezgodne z postanowieniami niniejszego protokołu.

3. W odniesieniu do kwestii związanych ze stosowaniem niniejszego protokołu Umawiające się Strony przeprowadzają wzajemne konsultacje w celu rozwiązania sprawy w ramach (komitetu ad hoc) ustanowionego przez Radę Stowarzyszenia na mocy art. 12 niniejszego Układu o stowarzyszeniu.

AKT KOŃCOWY 

Pełnomocnicy:

KRÓLESTWA BELGII,

KRÓLESTWA DANII,

REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

REPUBLIKI GRECKIEJ,

KRÓLESTWA HISZPANII,

REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

IRLANDII,

REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

WIELKIEGO KSIĘSTWA LUKSEMBURGA,

KRÓLESTWA NIDERLANDÓW,

REPUBLIKI AUSTRII,

REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

REPUBLIKI FINLANDII,

KRÓLESTWA SZWECJI,

ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiające się Strony Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, zwane dalej "Państwami Członkowskimi", oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej "Wspólnotą",

z jednej strony, oraz pełnomocnicy REPUBLIKI LIBAŃSKIEJ, zwanej dalej "Libanem",

z drugiej strony,

zebrani w Luksemburgu, dnia siedemnastego czerwca dwa tysiące drugiego roku w celu podpisania Układu Eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony, zwanego dalej "Układem",

Z CHWILĄ PODPISANIA PRZYJĘLI NASTĘPUJĄCE TEKSTY:

Układ,

jego załączniki 1 oraz 2, mianowicie:

ZAŁĄCZNIK 1 Wykaz produktów rolnych i przetworzonych produktów rolnych mieszczących się w ramach działów HS 25-97, o których mowa w art. 7 i 12,

ZAŁĄCZNIK 2 Własność intelektualna, przemysłowa i handlowa, o której mowa w art. 38

oraz protokoły 1-5, mianowicie:

PROTOKÓŁ 1 dotyczący uzgodnień mających zastosowanie w przywozie na terytorium Wspólnoty produktów rolnych pochodzących z Libanu, o których mowa w art. 14 ust. 1,

PROTOKÓŁ 2 dotyczący uzgodnień mających zastosowanie w przywozie do Libanu produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty, o których mowa w art. 14 ust. 2,

PROTOKÓŁ 3 w sprawie wymiany handlowej między Libanem a Wspólnotą przetworzonych produktów rolnych, o których mowa w art. 14 ust. 3,

ZAŁĄCZNIK 1 dotyczący uzgodnień stosowanych w przywozie na terytorium Wspólnoty przetworzonych produktów rolnych pochodzących z Libanu,

ZAŁĄCZNIK 2 dotyczący uzgodnień stosowanych w przywozie do Libanu przetworzonych produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty,

PROTOKÓŁ 4 dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej,

PROTOKÓŁ 5 w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

Pełnomocnicy Państw Członkowskich Wspólnoty oraz pełnomocnicy Libanu przyjęli również następujące deklaracje, które są dołączone do niniejszego Aktu końcowego:

Wspólne deklaracje

Wspólna deklaracja w sprawie preambuły Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 3 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 14 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 27 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 28 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 35 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 38 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 47 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 60 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie pracowników (art. 65 Układu),

Wspólna deklaracja w sprawie art. 67 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie art. 86 Układu,

Wspólna deklaracja w sprawie wiz,

deklaracje Wspólnoty Europejskiej

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej w sprawie Turcji,

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej w sprawie art. 35 Układu.

WSPÓLNE DEKLARACJE

Wspólna deklaracja w sprawie preambuły Układu

Strony oświadczają, że świadome są faktu, iż liberalizacja w ich wzajemnym handlu oznacza przyjęcie środków i przebudowę gospodarki libańskiej, które mogą wpłynąć na zasoby budżetowe i na szybkość odbudowy Libanu.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 3 Układu

Strony potwierdzają zamiar wsparcia wysiłków zmierzających do osiągnięcia sprawiedliwego, pełnego i trwałego porozumienia pokojowego na Bliskim Wschodzie.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 14 Układu

Obie strony wyrażają zgodę na podjęcie negocjacji zmierzających do udzielenia wzajemnych koncesji w handlu rybami i produktami rybołówstwa na zasadzie wzajemności i wspólnego interesu, których celem jest osiągnięcie porozumienia w sprawie szczegółów, nie później niż w terminie dwóch lat od podpisania niniejszego Układu.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 27 Układu

Strony potwierdzają zamiar zakazania wywozu odpadów toksycznych, zaś Wspólnota Europejska potwierdza swój zamiar wsparcia Libanu w poszukiwaniach rozwiązań problemów, które stwarzają takie odpady.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 28 Układu

W celu uwzględnienia ram czasowych potrzebnych do ustanowienia stref wolnego handlu między Libanem a innymi krajami śródziemnomorskimi Wspólnota podejmuje się pozytywnie rozpatrzyć przedstawione jej prośby dotyczące przewidywanego zastosowania kumulacji diagonalnej z tymi krajami.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 35 Układu

Realizacja współpracy, o której mowa w art. 35 ust. 2 zależy od wejścia w życie libańskiego prawa konkurencji i od rozpoczęcia pełnienia obowiązków przez libański organ odpowiedzialny za jego zastosowanie.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 38 Układu

Strony uzgadniają, że do celów niniejszego Układu własność intelektualna, przemysłowa i handlowa obejmuje w szczególności prawa autorskie, łącznie z prawami autorskimi do programów komputerowych, a także prawa pokrewne, prawa do baz danych, prawa do patentów, wzory przemysłowe, oznaczenia geograficzne, łącznie z nazwą pochodzenia, znaki towarowe i usługowe, topografie obwodów scalonych, jak również ochronę przed nieuczciwą konkurencją zgodnie z art. 10 Bis Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej oraz ochronę informacji niejawnych dotyczących know-how.

Postanowień art. 38 nie interpretuje się w sposób zobowiązujący którąkolwiek ze Stron do przystąpienia do konwencji międzynarodowych innych niż te, o których mowa w załączniku 2.

Wspólnota przyzna wsparcie techniczne Republice Libańskiej w jej staraniach zmierzających do wypełnienia zobowiązań wynikających z art. 38.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 47 Układu

Strony uznają potrzebę unowocześnienia libańskiego sektora produkcyjnego w celu lepszego przystosowania go do realiów pomocy międzynarodowej oraz do gospodarki europejskiej.

Wspólnota może udzielić Libanowi wsparcia w realizacji programu wsparcia dla sektorów przemysłu, które mają odnieść korzyść z odbudowy i unowocześniania w celu sprostania trudnościom, które mogą wyniknąć z liberalizacji handlu, w szczególności z likwidacji opłat celnych.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 60 Układu

Strony zgadzają się, że standardy ustanowione przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) stanowią część standardów międzynarodowych, o których mowa w ust. 2.

Wspólna deklaracja w sprawie pracowników (art. 65 Układu)

Strony ponownie potwierdzają znaczenie, jakie przywiązują do sprawiedliwego traktowania pracowników zagranicznych zatrudnionych legalnie na ich terytorium. Państwa Członkowskie zgadzają się, że jeżeli Liban zwróci się z taką prośbą, są one przygotowane na negocjowanie układów dwustronnych w sprawie warunków pracy, wynagrodzenia, zwolnienia z pracy i praw do ubezpieczeń społecznych pracowników libańskich zatrudnionych legalnie na ich terytorium.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 67 Układu

Strony oświadczają, że przywiązują szczególną wagę do ochrony, konserwacji i restaurowania stanowisk archeologicznych i zabytków.

Zgadzają się współpracować w dążeniach do zwrotu elementów dziedzictwa kulturowego Libanu nielegalnie wywożonych z tego kraju od 1974 r.

Wspólna deklaracja w sprawie art. 86 Układu

a) W celu prawidłowej interpretacji i stosowania Układu w praktyce Strony uzgadniają, że pojęcie "szczególnie nagłe przypadki" w art. 86 Układu oznacza przypadki istotnego naruszenia Układu przez jedną ze Stron. Istotne naruszenie Układu oznacza:

– odrzucenie Układu nieusankcjonowane przez ogólne zasady prawa międzynarodowego,

– naruszenie istotnego elementu niniejszego Układu, mianowicie art. 2.

b) Strony uzgadniają, że pojęcie "właściwe środki", o którym mowa w art. 86, oznacza środki podejmowane zgodnie z prawem międzynarodowym. Jeżeli jedna ze Stron, w szczególnie pilnym przypadku, podejmuje środek przewidziany w art. 86, druga Strona może wszcząć procedurę dotyczą rozstrzygania sporów.

Wspólna deklaracja w sprawie wiz

Strony zgadzają się na rozważenie uproszczenia i przyspieszenia procedur wydawania wiz, w szczególności w odniesieniu do osób działających w dobrej wierze w wykonywaniu niniejszego Układu, w tym m.in. do przedsiębiorców, inwestorów, naukowców, osób kształcących się, urzędników państwowych; rozważa się również kwestię małżonków i nieletnich dzieci osób legalnie przebywających na terytorium drugiej Strony.

DEKLARACJE WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej w sprawie Turcji

Wspólnota przypomina, że zgodnie z postanowieniami unii celnej obowiązującej między Wspólnotą a Turcją, w odniesieniu do krajów niebędących członkami Wspólnoty, kraj ten ma obowiązek dostosować się do wspólnej taryfy celnej oraz, stopniowo, do preferencyjnego systemu celnego Wspólnoty, poprzez podejmowanie niezbędnych środków i negocjowanie porozumień na wzajemnie korzystnych podstawach z zainteresowanymi krajami. W związku z tym Wspólnota wzywa Liban do otwarcia negocjacji z Turcją w najszybszym możliwym terminie.

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej w sprawie art. 35 Układu

Wspólnota Europejska oświadcza, że w kontekście interpretacji art. 35 ust. 1 Układu oceni wszelkie praktyki sprzeczne z tym artykułem na podstawie kryteriów wynikających z reguł zawartych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, łącznie z prawodawstwem wtórnym.

^* Z dniem 9 lutego 2015 r. Układ został uzupełniony przez protokół z dnia 9 lutego 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.47.3).

¹ Protokół 4 art. 18 ust. 4:

- zmieniony przez art. 3 pkt 1 umowy międzynarodowej z dnia 1 kwietnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.113.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 kwietnia 2006 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 umowy międzynarodowej z dnia 27 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.162.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 umowy międzynarodowej z dnia 28 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.144.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 2013 r.

² Protokół 4 art. 19 ust. 2:

- zmieniony przez art. 3 pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 1 kwietnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.113.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 kwietnia 2006 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 27 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.162.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 stycznia 2007 r.

³ Protokół 4 załącznik V:

- zmieniony przez art. 3 pkt 3 umowy międzynarodowej z dnia 1 kwietnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.113.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 kwietnia 2006 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 3 umowy międzynarodowej z dnia 27 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.162.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 28 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.144.3) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 2013 r.

⁴ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁵ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁶ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁷ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁸ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

¹⁰ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

¹¹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

¹² Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

¹³ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

¹⁴ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

¹⁵ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

¹⁶ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

¹⁷ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

¹⁸ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

¹⁹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

²⁰ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

²¹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

²² Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

²³ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

²⁴ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

²⁵ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

²⁶ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

²⁷ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

²⁸ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

²⁹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

³⁰ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

³¹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

³² Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

³³ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

³⁴ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

³⁵ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

³⁶ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

³⁷ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

³⁸ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

³⁹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁴⁰ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁴¹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁴² Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁴³ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁴⁴ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁴⁵ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁴⁶ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁴⁷ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁴⁸ Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez zatwierdzonego eksportera w rozumieniu art. 22 Protokołu, w tym miejscu należy umieścić numer upoważnienia zatwierdzonego eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.

⁴⁹ Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter musi wyraźnie wskazać je w dokumencie, w którym sporządzana jest deklaracja, poprzez wpisanie symbolu »CM«.

⁵⁰ Dane te można pominąć, jeżeli zawarte są w samym dokumencie.

⁵¹ Zob. art. 22 ust. 5 Protokołu. Jeżeli podpis eksportera nie jest wymagany, zwolnienie z obowiązku złożenia podpisu powoduje również zwolnienie z obowiązku podania nazwiska podpisującego.";