Kara śmierci w Nigerii.
Dz.U.UE.C.2010.16E.71
Akt nienormatywnyP6_TA(2008)0570
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie kary śmierci w Nigerii
(2010/C 16 E/17)
(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie przypadków naruszenia praw człowieka w Nigerii,
– uwzględniając obowiązujące moratorium rządu federalnego Nigerii na stosowanie kary śmierci,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 r. ratyfikowany przez Nigerię w dniu 29 października 1993 r.,
– uwzględniając Afrykańską Kartę Praw Człowieka i Ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu
22 czerwca 1983 r.,
– uwzględniając Afrykańską Kartę Praw i Dobra Dziecka z 1990 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu
23 lipca 2001 r.,
– uwzględniając Konwencję przeciwko torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karaniu z 1984 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 28 lipca 2001 r.,
– uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet z 1979 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 13 czerwca 1985 r. i jej opcjonalny protokół z 1999 r., ratyfikowany przez Nigerię w dniu 22 listopada 2004 r.,
– uwzględniając Konwencję praw dziecka z 1989 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 19 kwietnia 1991 r.,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w nigeryjskich więzieniach przebywa 720 mężczyzn i 11 kobiet skazanych na karę śmierci,
B. mając na uwadze, że nigeryjska krajowa grupa badawcza ds. kary śmierci oraz prezydencka komisja ds. reformy administracji wymiaru sprawiedliwości orzekły, że więźniowie oczekujący na wykonanie wyroku śmierci są prawie bez wyjątku biedni i nie są reprezentowani przez prawnika,
C. mając na uwadze, że choć prawo międzynarodowe zakazuje orzekania kary śmierci w przypadku nieletnich przestępców, przynajmniej 40 więźniów oczekujących na wykonanie wyroku śmierci miało od 13 do 17 lat w chwili popełnienia zarzucanego przestępstwa,
D. mając na uwadze, że islamskie trybunały stosujące prawo szariatu obejmują swą jurysdykcją sprawy karne w 12 z 36 stanów Nigerii; mając na uwadze, że trybunały te nadal wydają wyroki śmierci oraz skazują na chłostę i amputację;
E. mając na uwadze, że 47 % więźniów skazanych na karę śmierci oczekuje na rozpatrzenie swych apelacji, rozpatrzenie jednej czwartej apelacji więźniów trwało 5 lat, 6 % więźniów z toczącymi się apelacjami czekało ponad 20 lat, a jeden więzień spędził 24 lata w celi śmierci,
F. mając na uwadze, że system sądownictwa karnego Nigerii trawiony jest korupcją i zaniedbaniami oraz cierpi na poważny brak zasobów,
G. mając na uwadze, że tortury, mimo ich zakazu stosowania w Nigerii, są na porządku dziennym, a prawie 80 % więźniów w nigeryjskich zakładach karnych twierdzi, że było bitych oraz że grożono im bronią lub torturami w areszcie policyjnym,
H. mając na uwadze, że wielu więźniów oczekujących na proces i na wykonanie wyroku śmierci pada ofiarą wyłudzeń dokonywanych przez funkcjonariuszy policji, którzy domagają się pieniędzy za ich uwolnienie,
I. mając na uwadze, że połowa z 40.000 więźniów w tym kraju przebywa w więzieniach bez procesu lub wyroku,
J. mając na uwadze, że choroby przewlekłe, którym można jednak zapobiegać, takie jak HIV, malaria, gruźlica, grypa i zapalenie płuc, również występują w więzieniach,
K. mając na uwadze, że władze nigeryjskie podjęły pewne próby przezwyciężenia mankamentów swego systemu sądowniczego; mając na uwadze, że krajowa grupa badawcza ds. kary śmierci (2004 r.) oraz prezydencka komisja ds. reformy administracji wymiaru sprawiedliwości (2007 r.) wyraziły wątpliwości co do zmniejszenia częstotliwości i nasilenia przestępczości w Nigerii dzięki karze śmierci; mając na uwadze, że jednak ani rząd federalny, ani rządy stanowe nie podjęły działań w celu rozwiązania pilnych problemów uwydatnionych przez te dwie grupy badawcze,
L. mając na uwadze, że Nigeria oficjalnie nie poinformowała o żadnych egzekucjach od 2002 r.,
M. mając na uwadze, że wiadomo, iż tylko 7 państw z 53 państw członkowskich Unii Afrykańskiej przeprowadziło egzekucje w 2007 r., natomiast 13 krajów afrykańskich zniosło karę śmierci, a dalsze 22 jej nie wykonuje,
N. mając na uwadze, że w 1977 r. zaledwie 16 krajów zniosło karę śmierci w odniesieniu do wszystkich przestępstw; mając na uwadze, że obecnie 137 ze 192 państw członkowskich ONZ zniosło karę śmierci lub jej nie wykonuje,
1. wzywa rząd federalny Nigerii i rządy stanowe do zniesienia kary śmierci;
2. wzywa rząd federalny Nigerii i rządy stanowe, w oczekiwaniu na zniesienie kary śmierci, do ogłoszenia natychmiastowego moratorium na wszystkie egzekucje zgodnie z rezolucją 62/149 Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 26 lutego 2008 r. i do niezwłocznego zamienienia wszystkich wyroków śmierci na kary pozbawienia wolności;
3. wzywa rząd federalny Nigerii i rządy stanowe do opracowania kompleksowego podejścia do przestępczości i wyjaśnienia w jaki sposób rozwiązana zostanie kwestia przestępczości;
4. wzywa rząd federalny Nigerii i rządy stanowe do zlikwidowania wszystkich przepisów, które przewidują karę śmierci dla osób poniżej 18 roku życia w chwili popełnienia zarzucanego przestępstwa, zarówno w prawie federalnym, jak i prawie stanowym;
5. wzywa rząd federalny Nigerii i rządy stanowe do zapewnienia, że w przypadkach kary śmierci przestrzegane są najbardziej rygorystyczne standardy międzynarodowe oraz standardy konstytucyjne dotyczące sprawiedliwego procesu, zwłaszcza w odniesieniu do niedostatecznej reprezentacji prawnej biedniejszych więźniów, zeznań lub dowodów uzyskanych poprzez zastosowanie przemocy, przymusu lub tortur oraz nadmiernie długiego procesu, a także w odniesieniu do nadmiernie długich procesów i czasu apelacji oraz skazywania nieletnich;
6. zwraca się do rządu federalnego Nigerii o ratyfikowanie drugiego protokołu fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych z 1989 r. oraz opcjonalnego protokołu do Konwencji ONZ przeciwko torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu lub karaniu z 2002 r.;
7. wzywa nigeryjskie rządy stanowe do usunięcia wszystkich przepisów, które nakazują wykonanie wyroków śmierci;
8. zwraca się do rządu federalnego Nigerii i rządów stanowych o wprowadzenie w życie zaleceń krajowej grupy badawczej ds. kary śmierci (2004 r.) oraz prezydenckiej komisji ds. reformy administracji wymiaru sprawiedliwości (2007 r.), a w szczególności o ustanowienie moratorium na egzekucje i złagodzenie wszystkich wyroków śmierci;
9. wzywa Radę, Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia wsparcia technicznego władzom nigeryjskim w celu dokonania rewizji przepisów prawnych przewidujących karę śmierci, zniesienia kary śmierci oraz usprawnienia procedur śledczych policji nigeryjskiej;
10. zwraca się o wsparcie działań grupy roboczej ds. kary śmierci Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów przy opracowaniu protokołu do Afrykańskiej Karty zakazującego kary śmierci i uniemożliwiającego jej przywrócenie;
11. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, państwom członkowskim, Wspólnocie Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej, rządowi federalnemu i parlamentowi Nigerii, Unii Afrykańskiej i Parlamentowi Panafrykańskiemu.