Iran: sprawa Roxany Saberi.
Dz.U.UE.C.2010.212E.109
Akt nienormatywnyP6_TA(2009)0391
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie Iranu: sprawa Roxany Saberi
(2010/C 212 E/16)
(Dz.U.UE C z dnia 5 sierpnia 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iranu, zwłaszcza te dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 63/191 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu,
– uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ z dnia 1 października 2008 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu,
– uwzględniając oświadczenie prezydencji UE z dnia 10 kwietnia 2009 r. w związku z rozwojem sprawy Roxany Saberi oraz oświadczenie prezydencji złożone w imieniu UE w dniu 20 kwietnia 2009 r. w związku z wyrokiem wydanym w sprawie Roxany Saberi,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych oraz Powszechną deklarację praw człowieka, a także Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, których stroną jest Iran,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 18 kwietnia 2009 r. Irański Sąd Rewolucyjny wydał wyrok ośmiu lat pozbawienia wolności za szpiegostwo w sprawie przeciwko Roxanie Saberi, dziennikarce o podwójnym, amerykańskim i irańskim obywatelstwie, która pracowała dla szeregu organizacji, w tym dla radia ABC, BBC, południowoafrykańskiej korporacji nadawczej (SABC) oraz dla NPR,
B. mając na uwadze fakt, że Roxana Saberi przez pięć tygodni nie miała dostępu do pomocy prawnej oraz że proces w jej sprawie nie był sprawiedliwy ani przejrzysty,
C. mając na uwadze, że prawnik reprezentujący Roxanę Saberi złożył odwołanie od wyroku, ponieważ pozwana utrzymuje, że jest niewinna wszystkich zarzucanych jej czynów,
D. mając na uwadze, że Roxana Saberi rozpoczęła strajk głodowy i została przyjęta do szpitala w więzieniu Evin w dniu 1 maja 2009 r. w rzekomo w bardzo słabym stanie,
E. mając na uwadze, że dziennikarka Maryam Malek, uczestniczka kampanii na rzecz równości pod nazwą "milion podpisów", została aresztowana w dniu 25 kwietnia 2009 r., podobnie jak aresztowanych zostało przed nią wielu uczestników tej kampanii, oraz mając na uwadze fakt, że jej rodzina nie jest w stanie uiścić kaucji za jej zwolnienie, ustalonej na kwotę 200 mln riali (ponad 10.000 EUR),
F. mając na uwadze, że w dniu Międzynarodowego Święta Pracy, 1 maja 2009 r., w wielu miejscowościach w Iranie służby policji i bezpieczeństwa brutalnie stłumiły pokojowe demonstracje zorganizowane przez dziesięć niezależnych organizacji pracowniczych oraz mając na uwadze, że według doniesień aresztowanych zostało ponad 100 osób,
G. mając na uwadze, że w dniu 1 maja 2009 r. władze Iranu wykonały wyrok śmierci na Delarze Darabi w centralnym więzieniu w mieście Rasht, pomimo iż 19 kwietnia 2009 r. Sąd Najwyższy odroczył jej egzekucję o dwa miesiące, oraz mając na uwadze fakt, że jest ona kolejną osobą straconą w tym roku za zbrodnię, którą rzekomo popełniła będąc jeszcze nieletnią,
H. mając na uwadze, że ogólna sytuacja w zakresie praw człowieka w Iranie od 2005 r. stale się pogarsza we wszystkich dziedzinach i pod wszelkimi względami, zwłaszcza w odniesieniu do wykonywania praw obywatelskich i swobód politycznych, mimo że Iran podjął się propagowania i ochrony praw człowieka oraz podstawowych wolności w ramach różnych międzynarodowych instrumentów dotyczących tego obszaru,
1. potępia bezpodstawny wyrok wydany w dniu 18 kwietnia 2009 r. przez Irański Sąd Rewolucyjny w sprawie przeciwko Roxanie Saberi;
2. wyraża swoje głębokie zaniepokojenie pogarszającym się stanem zdrowia Roxany Saberi;
3. wzywa Sąd Apelacyjny, aby ten na posiedzeniu w dniu 12 maja 2009 r. bezzwłocznie i bezwarunkowo zwolnił Roxanę Saberi z uwagi na fakt, że postępowanie przeciwko niej odbyło się przy drzwiach zamkniętych, bez poszanowania zasad sprawiedliwego procesu zgodnych z normami międzynarodowymi, oraz do oczyszczenia jej ze wszystkich zarzutów;
4. jest głęboko wstrząśnięty niesprawiedliwym procesem i egzekucją Delary Darabi i zbulwersowany z powodu dalszego dokonywania egzekucji młodocianych przestępców wbrew prawu międzynarodowemu i pomimo zapewnień ze strony władz Iranu, że kraj ten położył kres tym nieludzkim praktykom; wzywa władze Iranu do wywiązania się ze zobowiązania do zaprzestania egzekucji młodocianych przestępców;
5. potępia system kaucji praktykowany przez władze Iranu usiłujące powstrzymać wszelkie oświadczenia publiczne krytycznych obywateli lub pokojowe ruchy reformatorskie oraz wzywa do bezzwłocznego uwolnienia Maryam Malek;
6. przypomina, że wielu działaczy na polu praw pracowniczych, w tym Mansour Osanloo, Ebrahim Maddadi, Farzad Kamangar i Ghaleb Hosseini, przetrzymywanych jest w więzieniach jedynie z powodu ich zaangażowania na rzecz uczciwego traktowania pracowników, oraz ponawia swój apel o ich natychmiastowe uwolnienie;
7. wzywa władze Iranu do przestrzegania wszystkich ratyfikowanych przez Iran międzynarodowych instrumentów w zakresie praw człowieka, zwłaszcza Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych i Powszechnej deklaracji praw człowieka, gwarantujących prawo do sprawiedliwego procesu; w tym kontekście nalega, aby władze Islamskiej Republiki Iranu niezwłocznie zaniechały praktyki kamieniowania; jednoznacznie potępia ostatnią egzekucje przez ukamieniowanie Vali Azada i wyraża głębokie zaniepokojenie mającą nastąpić egzekucją Mohammada Ali Navida Khamami oraz Ashrafa Kalhor;
8. wzywa prezydencję Rady oraz przebywających w Iranie dyplomatów państw członkowskich do niezwłocznego podjęcia wspólnych działań w związku z powyżej wspomnianymi sprawami;
9. ponawia swoje kierowane do Rady i Komisji wezwanie, aby nadal badały sytuację w zakresie praw człowieka w Iranie i aby w pierwszej połowie 2009 r. przedłożyły Parlamentowi wyczerpujące sprawozdanie w tej sprawie;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Praw Człowieka ONZ, prezesowi Sądu Najwyższego Iranu oraz rządowi i parlamentowi Islamskiej Republiki Iranu.