IASCF: przegląd statutu - odpowiedzialnośc publiczna i skład IASB - propozycje zmian.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.9E.26

Akt nienormatywny
Wersja od: 15 stycznia 2010 r.

IASCF: przegląd statutu - odpowiedzialnośc publiczna i skład IASB - propozycje zmian

P6_TA(2008)0469

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 października 2008 r. w sprawie Fundacji Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowościa(IASCF), przeglądu statutu, odpowiedzialności publicznej iskładu Rady Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB): propozycje zmian

(2010/C 9 E/03)

(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2010 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 8 lipca 2008 r. w szczególności w odniesieniu do zarządzania przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB),

– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie międzynarodowych standardów rachunkowości(1),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej (IFRS) oraz zarządzania przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB)(2),

– uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1358/2007 z dnia 21 listopada 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1725/2003 przyjmujące niektóre międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1606/2002 w odniesieniu do międzynarodowego standardu sprawozdawczości finansowej (IFRS) 8(3) dotyczącego ujawniania segmentów operacyjnych oraz uwzględniając rezolucję Parlamentu z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie projektu rozporządzenia Komisji(4),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 809/2004 w odniesieniu do standardów rachunkowości, zgodnie z którymi sporządza się historyczne informacje finansowe zawarte w prospektach emisyjnych oraz w sprawie projektu decyzji Komisji w sprawie korzystania przez emitentów papierów wartościowych z krajów trzecich z informacji przygotowanych zgodnie z przyjętymi międzynarodowymi standardami rachunkowości(5),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 października 2006 r. w sprawie standardów rachunkowości używanych przez emitentów z krajów trzecich i ich równoważności z międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej (IFRS), tak jak to zostało określone w projekcie środków wykonawczych dyrektywy dotyczącej projektu emisyjnego oraz dyrektywy w sprawie przejrzystości(6), w której określono warunki, na jakich UE zgodziła się na proces konwergencji i równoważności w odniesieniu do IFRS przyjętych przez UE i zasad rachunkowości powszechnie przyjętych w Stanach Zjednoczonych (US GAAP),

– uwzględniając sprawozdanie Fundacji Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASCF) zatytułowane "Przegląd statutu - publiczna odpowiedzialność i skład Rady Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB) - propozycje zmian" z lipca 2008 r.,

– uwzględniając decyzję Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. w sprawie ustalenia zasad wykonywania kompetencji wykonawczych przyznanych Komisji(7),

– uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że emitenci z UE mają obowiązek stosowania w skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych międzynarodowych standardów rachunkowości,

1. odnotowuje, że ISCAF zaproponowała utworzenie grupy monitorującej; jest zdania, że ta grupa monitorująca powinna mieć prawo rekomendowania kandydatów na członków zarządu (Trustees) i odpowiadać za zatwierdzanie ich wyboru po uzgodnionym procesie nominacji;

2. domaga się, aby grupa monitorująca uczestniczyła w ustalaniu agendy ISAB w celu zagwarantowania przejrzystości i odpowiedzialności; uznaje, że idący za tym proces ustalania standardów rachunkowości powinien pozostać wolny od zbędnej ingerencji i przebiegać w pełnej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, w tym inwestorami;

3. wyraża wątpliwość co do celowości powołania grupy monitorującej na tym etapie, przed rozpoczęciem drugiej fazy procesu konsultacji dotyczącego przeglądu zarządzania ISAB i wobec braku w statucie IASCF jasnego przeglądu stosunków, jakie mają zostać nawiązane przez grupę monitorującą i tę fundację;

4. uważa, że grupa monitorująca powinna w sposób zrównoważony odzwierciedlać najważniejsze światowe obszary walutowe, różnorodność kulturową, interes zarówno krajów o gospodarce rozwiniętej, jak i wschodzącej oraz instytucji międzynarodowych, które określają wymogi rachunkowości wobec organów publicznych; uważa także, że grupa monitorująca powinna odgrywać czynną rolę w promowaniu przejrzystości sprawozdawczości finansowej oraz w rozwoju i skutecznym funkcjonowania rynków kapitałowych, jak również w unikaniu procykliczności i zapewnianiu stabilności rynków finansowych oraz zapobieganiu ryzyku systemowemu; uważa, że do grupy monitorującej należy również włączyć Komitet Bazylejski; przyjmuje do aprobującej wiadomości propozycję następującego początkowego składu grupy monitorującej:

– odpowiedzialny członek Komisji,

– przewodniczący Komitetu Rynków Wschodzących Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO),

– przewodniczący Komitetu Technicznego IOSCO (lub wiceprzewodniczący, lub też wyznaczony przewodniczący komisji papierów wartościowych w przypadkach, gdy przewodniczący Komitetu Technicznego IOSCO jest również przewodniczącym organu nadzoru papierów wartościowych UE, komisarzem japońskiej Agencji Usług Finansowych (FSA) lub przewodniczącym amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC)),

– komisarz japońskiej Agencji Usług Finansowych (FSA),

– przewodniczący amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) oraz

– przewodniczący Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego;

5. z ubolewaniem stwierdza, że nie zasięgnięto opinii Parlamentu w sprawie utworzenia międzynarodowej grupy doradczej ds. rachunkowości;

6. stwierdza, że w grupie monitorującej powinny być również reprezentowane unijne organy nadzoru rynków finansowych; podkreśla, że żadna organizacja nie powinna być reprezentowana w grupie monitorującej przez więcej niż jednego delegata;

7. podkreśla złożony skład instytucjonalny grupy monitorującej; podkreśla fakt, że grupa ta musi dysponować skutecznymi mechanizmami współpracy celem zapewnienia jej zdolności operacyjnych i realizacji głównych zadań; podkreśla w tym kontekście, że członkowie grupy monitorującej muszą posiadać dostateczne kompetencje, aby można ich było pociągnąć do odpowiedzialności politycznej;

8. wyraża zaniepokojenie, że niektórzy z proponowanych członków grupy monitorującej nie żądają od krajowych emitentów stosowania międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej (IFRS); stoi na stanowisku, że członkostwo w tej grupie powinno mieć miejsce dopiero po podjęciu zobowiązania o wprowadzeniu IFRS jako standardu krajowego; podkreśla, że żaden kraj nie powinien być reprezentowany w grupie monitorującej przez więcej niż jednego delegata;

9. przyjmuje do wiadomości, że propozycja IASCF przewiduje powiększenie składu IASB z 14 do 16 członków; uznaje powiększenie tego składu do 16 członków za do przyjęcia, gdyż może to doprowadzić do bardziej zrównoważonego składu IASB, zwłaszcza jeżeli propozycja IASCF zostanie zmieniona w sposób gwarantujący równomierne traktowanie najważniejszych światowych obszarów walutowych;

10. wzywa Parlament, Radę i Komisję do podpisania protokołu ustaleń w celu określenia warunków włączenia legislatorów do prac grupy monitorującej, jeśli takowa ma być na tym etapie powołana;

11. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu, Komitetowi Europejskich Organów Nadzoru Papierów Wartościowych oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

______

(1) Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1.

(2) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0183.

(3) Dz.U. L 304 z 22.11.2007, s. 9.

(4) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0526.

(5) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0527.

(6) Dz.U. C 313 E z 20.12.2006, s. 116.

(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.