Finansowanie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (2014/2258(INI)).

A.

mając na uwadze coraz bardziej niestabilne środowisko bezpieczeństwa w Unii Europejskiej i poza nią, cechujące się nowymi rodzajami ryzyka i zagrożeniami, z którymi żadne państwo członkowskie nie może się uporać samo, wzywa do wzmocnienia WPBiO, aby stała się bardziej skutecznym instrumentem politycznym oraz prawdziwą gwarancją bezpieczeństwa obywateli UE oraz wspierania interesów i wartości europejskich; mając na uwadze, że Unia powinna wzmocnić bezpieczeństwo swoich granic zewnętrznych;

B.

mając na uwadze, że cięcia wydatków na obronę i mające miejsce powielanie działań wymagają ponownego rozważenia sposobu finansowania misji i operacji w ramach WPBiO z wykorzystaniem przydziałów środków budżetowych w lepszy i bardziej gospodarny sposób, przy zapewnieniu właściwej kontroli demokratycznej na szczeblu instytucji UE wszystkich operacji realizowanych podczas misji, zarówno cywilnych, jak i wojskowych;

C.

mając na uwadze, że Rada Europejska na posiedzeniu w grudniu 2013 r. podjęła decyzję o zbadaniu aspektów finansowych misji i operacji UE, w tym o przeglądzie mechanizmu ATHENA, w celu dopilnowania, aby procedury i zasady umożliwiały Unii szybsze, elastyczniejsze i skuteczniejsze rozmieszczanie europejskich misji cywilnych i operacji wojskowych;

D.

mając na uwadze, że zgodnie z postanowieniami traktatu lizbońskiego wysoki przedstawiciel UE jest również wiceprzewodniczącym Komisji, szefem Europejskiej Agencji Obrony, a także przewodniczy Radzie do Spraw Zagranicznych Unii Europejskiej; mając na uwadze, że zgodnie z art. 45 TUE Europejska Agencja Obrony "[...] wykonuje swoje działania, w miarę potrzeby, w powiązaniu z Komisją";

1.

zauważa, że Unia Europejska i państwa członkowskie są głównymi podmiotami finansującymi operacje pokojowe i operacje zarządzania kryzysowego na całym świecie, oraz że na misje i operacje cywilne i wojskowe w ramach WPBiO przeznacza się bardzo małą część ogółu finansowych; uznaje znaczenie interwencji w ramach WPBiO dla osiągania pokoju, a jednocześnie zachęca państwa członkowskie do przyjęcia bardziej zdecydowanego stanowiska w kwestii zapobiegania konfliktom, odbudowy pokonfliktowej i utrzymywania trwałego pokoju w strefach ogarniętych konfliktami; jest przekonany, że UE nie może pozwolić sobie na skupienie się wyłącznie na instrumentach stosowanych po kryzysie lub wspierających wychodzenie z kryzysu;

2.

wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i państwa członkowskie do uwolnienia pełnego potencjału Traktatu z Lizbony, a w szczególności jego art. 44, w zakresie szybszego i elastyczniejszego wykorzystywania misji i operacji w ramach WPBiO przez grupy państw członkowskich oraz art. 46 dotyczącego stałej współpracy strukturalnej z myślą o szybszym i elastyczniejszym wykorzystywaniu misji i operacji w ramach WPBiO;

3.

zauważa z niepokojem, że pomimo połączonego rocznego budżetu na obronę w wys. ok. 190 mld EUR państwa członkowskie w dalszym ciągu nie są w stanie zrealizować wojskowych celów podstawowych z 1999 r.; przypomina o ambitnych cywilnych celach podstawowych wyznaczonych przez Unię Europejską; wzywa do wzmocnienia roli Unii Europejskiej jako podmiotu działającego w sprawach obrony w kontekście NATO i wyraża ubolewanie z powodu braku doktryny, na podstawie której realizowano by działania i misje określone w art. 43 TUE (poszerzony zakres "zadań petersberskich"); zdecydowanie opowiada się za ściślejszą koordynacją i współpracą w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w kontekście NATO pomiędzy państwami członkowskimi i na szczeblu UE, w szczególności w zakresie łączenia zasobów, zdolności i aktywów oraz dzielenia się nimi; wzywa Komisję do pilnego przeprowadzenia analizy wyzwań i potrzeb w zakresie bezpieczeństwa i obrony;

4.

zauważa, że poziom finansowania misji cywilnych w ramach WPBiO na podstawie rozdziału budżetu unijnego dotyczącego WPZiB spadł w ciągu ostatnich lat, przy czym oczekuje się, że pozostanie na stabilnym poziomie w kontekście wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020; wyraża ubolewanie z powodu wpływu ogólnych braków w środkach na płatności na misje cywilne, przez które Komisja zmuszona była podjąć działania łagodzące w postaci przełożenia wypłaty 22 mln EUR na rok 2015 r.; z zadowoleniem przyjmuje jednak fakt, że znaleziono potencjalne oszczędności na poziomie 16 mln EUR, dzięki którym możliwe będzie finansowanie dalszych misji, jeżeli w najbliższej przyszłości zajdzie taka potrzeba;

5.

z zadowoleniem przyjmuje konkretne środki i pragmatyczne rozwiązania, jakie Komisja wprowadziła w ostatnim czasie w obrębie ram zasad finansowych w celu skrócenia procedur finansowych dotyczących misji cywilnej WPBiO; ubolewa jednak nad utrzymującymi się znacznymi opóźnieniami w realizacji zamówień na istotny sprzęt i usługi dla misji w ramach WPBiO, które po części spowodowane są często wolnym procesem podejmowania decyzji przez Radę, ale również poniekąd brakiem skonsolidowanego podejścia do stosowania zasad finansowych w odniesieniu do misji WPBiO i wynikającym z niego negatywnym wpływem na funkcjonowanie misji i ich pracowników, a potencjalnie również negatywnym wpływem na ich bezpieczeństwo;

6.

wzywa Komisję do ograniczenia wspomnianych braków i przygotowała specjalny model zasad finansowych w odniesieniu do misji cywilnych w ramach WPBiO oraz dostosowała istniejące wytyczne do ich potrzeb w celu umożliwienia szybkiego, elastycznego i sprawniejszego przebiegu misji przy jednoczesnym zagwarantowaniu rozsądnego zarządzania środkami finansowymi UE oraz odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii; jest zdania, że uprawnienia budżetowe powinno się przekazać dowódcy operacji cywilnej, tak jak miało to miejsce w przypadku szefów delegatur Unii;

7.

zwraca się do Komisji Europejskiej i państw członkowskich o przedstawienie rocznej oceny całkowitych kosztów polityki bezpieczeństwa i polityki obronnej, wraz z przejrzystym przedstawieniem procedur udzielania zamówień w celu jak najefektywniejszego gospodarowania budżetem przeznaczonym na ten obszar w przyszłości;

8.

gorąco zachęca do utworzenia centrum usług wspólnych (SSC) wraz ze zintegrowanym systemem zarządzania zasobami (IRMS) jako sposobu na przyśpieszenie rozmieszczania misji cywilnych oraz obniżenie kosztów takich misji; ubolewa nad faktem, że jak dotąd inicjatywa ta utknęła w martwym punkcie; zauważa, że rozważa się obecnie uruchomienie platformy wspierania misji, wzywa jednak Komisję i ESDZ do poczynienia dalszych kroków w kierunku utworzenia rzeczywistego centrum usług wspólnych;

9.

uważa, że należy znieść ciągle utrzymujące się ograniczenia budżetu administracyjnego ESDZ/Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Cywilnych, ponieważ roczny przydział środków budżetowych jest zbyt mały, aby uwzględnić wszystkie działania związane z planowaniem, przebiegiem i wsparciem misji, w szczególności gdy jednocześnie rozpoczyna się większą liczbę misji;

10.

jest zdania, że stały magazyn WPBiO, służący obecnie wyłącznie nowym misjom cywilnym w ramach WPBiO, powinien zostać w trybie pilnym zmodernizowany poprzez rozszerzenie jego zakresu, aby objąć nim prowadzone już misje oraz zwiększenie dostępności przechowywanego sprzętu, a także zwiększenie różnorodności niezbędnego sprzętu; proponuje, by magazynem WPBiO zarządzało przyszłe centrum usług wspólnych;

11.

podkreśla potrzebę zapewnienia odpowiedniego personelu dla misji zgodnie z różnymi zobowiązaniami poczynionymi w tym względzie przez państwa członkowskie (np. cywilnym celem podstawowym na rok 2010, wieloletnim planem rozwoju zdolności cywilnych); ubolewa jednak nad trudnościami związanymi z rekrutacją i utrzymaniem odpowiedniej liczby wykwalifikowanych pracowników dla misji w ramach WPBiO; zachęca do powszechnego wykorzystywania gotowych do szybkiego działania zespołów reakcji cywilnej, dzięki którym możliwe jest podniesienie zdolności UE do szybkiego reagowania, wsparcie sprawnej organizacji misji oraz podniesienie skuteczności reagowania w sytuacjach kryzysowych;

12.

ubolewa nad brakiem przejrzystości i wysokimi kosztami procesu selekcji prywatnych przedsiębiorstw mających zapewniać bezpieczeństwo personelu misji cywilnych w ramach WPBiO; apeluje o utworzenie ramowej umowy o bezpieczeństwie właściwej dla misji cywilnych WPBiO, aby obniżyć opłaty pobierane przez prywatne firmy ochroniarskie oraz zwiększyć przejrzystość tej procedury selekcji; uważa, że w tym kontekście pierwszeństwo należy przyznać przedsiębiorstwom europejskim;

13.

uważa, że WPBiO powinno się postrzegać jako część szerszego zewnętrznego wymiaru WPZiB i działań zewnętrznych Unii jako całości, a także jako część wewnętrznego wymiaru strategii wspólnego rynku, strategii przemysłowych, przestrzeni kosmicznej oraz badawczo-rozwojowych; jest głęboko przekonany, że należy zapewnić spójność i komplementarność różnych instrumentów, aby osiągnąć korzyści skali i zmaksymalizować wpływ wydatków unijnych; jest przekonany, że UE posiada większą liczbę narzędzi i większy potencjał w zakresie efektu dźwigni niż jakakolwiek inna instytucja o charakterze ponadnarodowym, biorąc pod uwagę, że politykę Unii w zakresie bezpieczeństwa i obrony można wesprzeć poprzez przyjęcie kompleksowego podejścia wraz z innymi rodzajami instrumentów i mechanizmów finansowania UE; uważa zatem, że zasoby WPZiB należy wykorzystywać w sposób bardziej przemyślany, w szczególności ściślej koordynując instrumenty WPBiO z poszczególnymi programami finansowania unijnego, którymi zarządza Komisja;

14.

domaga się, aby w stosownych przypadkach zapewniono większą synergię między obszarem wojskowym a cywilnym, w szczególności uwzględnienia jej na początku procesu planowania, zwłaszcza w dziedzinie lokali, usług medycznych, logistyki, transportu i bezpieczeństwa misji, przy jednoczesnym zachowaniu różnych struktur dowodzenia i wyraźnym uwzględnieniu charakteru, celów i zasad funkcjonowania misji cywilnych i operacji wojskowych;

15.

zwraca uwagę na potencjalne oszczędności, jakie mogłoby przynieść zwiększenie synergii na szczeblu UE w dziedzinie wojskowości, w tym transportu, szkoleń i pomocy medycznej; podkreśla znaczenie Europejskiej Agencji Obrony dla poprawy interoperacyjności i zwiększenia efektu synergii w zakresie sprzętu obronnego i zdolności rozmieszczania wśród państw członkowskich UE, ale bardzo ubolewa nad faktem, że będąc pod kierownictwem wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej, Agencja pozostaje pod zwierzchnictwem Rady oraz jest finansowana całkowicie poza budżetem Unii Europejskiej, unikając w ten sposób europejskiej kontroli demokratycznej;

16.

z zadowoleniem przyjmuje uzgodniony w 2013 r. przegląd procedur zarządzania kryzysowego, dzięki któremu usprawniono proces planowania i uruchamiania misji w ramach WPBiO; podkreśla jednak potrzebę dalszych działań na rzecz przezwyciężenia utrzymujących się "silosów", oddzielających różne części mechanizmu polityki zagranicznej UE;

17.

wzywa Komisję do wprowadzenia stałych procedur finansowych dotyczących współpracy między Komisją, ESDZ, EAO, ESA i państwami członkowskimi w dziedzinie WPBiO i wspólnego rynku, przemysłu, przestrzeni kosmicznej, badań i polityki na rzecz rozwoju; wzywa Komisję i Radę do stworzenia stałych zasad finansowych w celu powiązania podmiotów UE z obszarów bezpieczeństwa wewnętrznego (np. Frontex, Europol, ENISA) z obroną zewnętrzną (np. EAO, ESDZ);

18.

z zadowoleniem przyjmuje wdrożenie projektu pilotażowego dotyczącego badań w ramach WPBiO realizowanego wspólnie przez Komisję Europejską i Europejską Agencję Obrony zaproponowanego przez Parlament Europejski w budżecie na 2015 r. z myślą o realizacji przez Agencję celów Unii i budżetu unijnego; w tym kontekście wyraża ubolewanie, że Komisja nie przedstawiła Parlamentowi oceny potencjału art. 185 TFUE, o co Parlament zwrócił się w swojej rezolucji z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie europejskiej bazy technologicznoprzemysłowej sektora obronnego 5 ;

19.

z zadowoleniem przyjmuje opracowany przez Komisję plan działania w obszarach będących przedmiotem komunikatu w sprawie europejskiego sektora obrony i bezpieczeństwa, przyjęty w dniu 24 czerwca 2014 r.; w związku z tym wzywa Komisję, aby w ocenie zainteresowanych podmiotów określiła, w jakim zakresie potencjalni beneficjenci, a także administracje krajowe i regionalne są gotowe do stosowania opisanych środków (europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, EFRR, EFS lub Interreg V); ubolewa w związku z tym, że wnioski Komisji mogą dotrzeć zbyt późno, aby wpłynąć na bieżący przydział zasobów w administracjach krajowych i regionalnych oraz na przekierowanie funduszy UE, by stworzyć silniejszą europejską technologiczną i przemysłową bazę obronną (EDTIB);

20.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę "szkolenie i wyposażenie" na rzecz zapewnienia budowania zdolności partnerów w ramach strategii przejścia lub wyjścia poprzez ułatwienie finansowania różnych form nieśmiercionośnego sprzętu i wyposażenia dla sił bezpieczeństwa i obrony państw trzecich oraz popiera wspólne podejście ESDZ i Komisji w tej sprawie; popiera systematyczne angażowanie komórek projektowych, w których działania wkład mogą wnieść zainteresowane państwa członkowskie lub państwa trzecie, co może pomóc w zapewnieniu szybkich dostaw i zakupów na potrzeby w zakresie bezpieczeństwa dla krajów przyjmujących poprzez dostarczanie wsparcia projektów, i jest zdania, że komórki te powinny być systematycznie angażowane;

21.

z zadowoleniem przyjmuje propozycje Komisji służące poprawie wdrażania dyrektywy 2009/81/WE (w sprawie udzielania zamówień publicznych) i dyrektywy 2009/43/WE (w sprawie transferów produktów związanych z obronnością na rynku wewnętrznym); zwraca się do Komisji o wzięcie pod uwagę faktu, że przedsiębiorstwa europejskie prowadzące działalność w sektorze obronności potrzebują specjalnego systemu prawnego i finansowego, który umożliwi im konkurencyjność, jak również o wspieranie krajowych wysiłków zmierzających do poprawy zdolności obronnych;

22.

przyjmuje do wiadomości, że państwa członkowskie finansują operacje wojskowe ze środków innych niż środki pochodzące z budżetu UE, oraz że wspólne koszty pokrywa się w ramach mechanizmu ATHENA; podkreśla, że mechanizm ATHENA ma zasadnicze znaczenie dla szybkiego rozmieszczania tego rodzaju operacji, oraz że jest instrumentem solidarności między państwami członkowskimi, zachęcając je -zwłaszcza państwa nieposiadające wystarczających środków finansowych i operacyjnych - aby wnieść wkład w operacje WPBiO; wyraża jednak ubolewanie, że udział wspólnych kosztów pozostaje na bardzo niskim poziomie (w przybliżeniu 10-15 % ogółu kosztów) oraz że wysoki odsetek ponoszonych przez kraje kosztów i odpowiedzialności za operacje wojskowe opartej na zasadzie samodzielnego finansowania swego udziału przez poszczególne państwa jest sprzeczny z zasadą solidarności i podziału obciążeń, co jeszcze bardziej zniechęca państwa członkowskie do aktywnego uczestnictwa w operacjach WPBiO; obawia się, że ten stan rzeczy, zwłaszcza w kontekście braku chęci państw członkowskich do udziału w tworzeniu sił na potrzeby operacji, utrudnia szybkie rozmieszczanie operacji WPBiO i szkodzi ich ogólnej skuteczności; uważa, że należy zagwarantować długoterminowe finansowanie misji wojskowych;

23.

wyraża w związku z tym ubolewanie, że przegląd mechanizmu ATHENA, który miał zostać przeprowadzony do końca 2014 r., dał mierne wyniki, takie jak organizacja formy finansowania wstępnego niektórych kosztów, aby przyspieszyć rozmieszczenie; ubolewa, że Rada nie osiągnęła porozumienia w sprawie włączenia finansowania kosztów rozmieszczenia strategicznego unijnych grup bojowych w wykazie wspólnych kosztów regularnie ponoszonych z mechanizmu ATHENA, a jedynie przyjęła decyzję, podlegającą odnowieniu po upływie okresu dwóch lat; wzywa kolejną Radę Europejską ds. obronności, by rozważyła dalsze rozszerzenie wspólnych kosztów kwalifikowanych w ramach ATHENY, takich jak automatyczne finansowanie wydatków związanych z realizacją operacji i misji WPBiO (infrastruktura potrzebna do zakwaterowania sił, wydatki związane z uruchomieniem punktów, przez które oddziały wkraczają na teatr działań, a także - o ile to konieczne - żywnościowe i paliwowe zapasy bezpieczeństwa);

24.

popiera inicjatywy na rzecz zbadania możliwości pozyskiwania wkładów finansowych od państw trzecich lub organizacji międzynarodowych oraz zarządzania takimi wkładami finansowymi w ramach mechanizmu ATHENA; popiera również opcję wspólnego finansowania, w ramach której mniejsza liczba krajów uczestniczących finansowałaby niektóre koszty operacyjne misji, pod warunkiem że ich wkłady będą podlegać zarządzaniu w ramach mechanizmu ATHENA oraz że będą one raczej uzupełniać, a nie zastępować koszty wspólne;

25.

przypomina, że w Traktacie z Lizbony zapewniono UE nowe postanowienia dotyczące WPBiO, których potencjał nie został jeszcze wykorzystany; zachęca Radę do skorzystania z art. 44 TUE, który umożliwia grupie zainteresowanych państw członkowskich rozpoczęcie realizacji misji w ramach WPBiO; uznaje pilną potrzebę szybszego procesu podejmowania decyzji; jest zdania, że w ramach mechanizmów finansowania ad hoc operacji wojskowych powinno się pokrywać nie tylko tradycyjne koszty wspólne zwracane na postawie mechanizmu ATHENA;

26.

wzywa Radę, aby zainicjowała ona w bieżącym roku utworzenie funduszu początkowego (przewidzianego w art. 41 ust. 3 TUE) w celu natychmiastowego finansowania wstępnych etapów operacji wojskowych, który mógłby również służyć jako potężne narzędzie na rzecz budowania zdolności; wzywa również Radę do przedstawienia wniosku na temat tego, w jaki sposób w sytuacji kryzysowej może się odbywać szybka konsultacja z Parlamentem; zauważa, że chociaż misje cywilne korzystają z budżetu poświęconego działaniom przygotowawczym, rozmieszczanie i skuteczność misji wojskowych pozostaną utrudnione pod względem strukturalnym do czasu wykorzystania tej możliwości; gorąco zachęca państwa członkowskie do zaangażowania się w stałą współpracę strukturalną przewidzianą w art. 46 TUE, dzięki której szybciej osiągnięta zostanie również pilnie niezbędna poprawa zdolności UE do szybkiego reagowania; ubolewa w tym kontekście, że ramy polityki w zakresie systematycznej i długoterminowej współpracy w dziedzinie obronności, przyjęte przez Radę w dniu 18 listopada 2014 r., są pozbawione treści, a w dokumencie opisano tylko obecne praktyki; w związku z tym zwraca się do Komisji o przedstawienie niezbędnego wniosku w celu wyjaśnienia, w jaki sposób budżet UE może ułatwić nawiązanie stałej współpracy strukturalnej (PESCO) i funkcjonowanie współpracy wojskowej w czasie pokoju w ramach PESCO;

27.

wyraża zdziwienie w związku z tym, że na szczeblu europejskim nadal nie ma mechanizmów zachęt podatkowych do współpracy oraz do łączenia zasobów; odnotowuje apel Rady z grudnia 2013 r., aby zastanowić się nad takimi mechanizmami, i ubolewa, że przez cały rok dyskusje nie przyniosły jeszcze żadnych konkretnych środków w tej dziedzinie; zauważa, że rząd Belgii w sposób doraźny zwalnia już z podatku VAT etapy przygotowawcze niektórych projektów EDA, jak projektów w dziedzinie łączności satelitarnej; jest zdania, że takie zwolnienia powinny być systematyczne i rozszerzone na konkretną infrastrukturę i konkretne programy dotyczące zdolności w oparciu o model istniejący w NATO lub UE w przypadku infrastruktury badawczej do celów cywilnych; wzywa do opracowywania wszelkich innych zachęt, które mogłyby skłonić Europejczyków do współpracy w zakresie zdolności;

28.

podkreśla, że przejrzystość i rozliczalność stanowią zasadnicze wymogi nie tylko w zakresie kontroli demokratycznej, ale również dla odpowiedniego funkcjonowania, a także wiarygodności misji prowadzonych z ramienia UE; ponownie przypomina o znaczeniu, jakie Parlament przykłada do nadzorowania sposobu przydzielania środków finansowych na poszczególne misje i operacje w ramach WPBiO; z zadowoleniem przyjmuje mechanizmy sprawozdawcze przewidziane w porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 2 grudnia 2013 r., takie jak sprawozdania kwartalne dotyczące budżetu WPZiB oraz wspólne spotkania konsultacyjne w sprawie WPZiB; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel do ożywienia tych spotkań i wprowadzenia odpowiedniego poziomu elastyczności pod względem ich zakresu, aby w pełni informować Parlament o misjach wojskowych oraz o pracach i programie Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa; utrzymuje, że poprawa elastyczności i wydajności finansowania i podejmowania misji i operacji nie może wpływać negatywnie na osiągnięte postępy w odniesieniu do przejrzystości i rozliczalności działań w ramach WPBiO; wzywa Komisję, aby przedstawiła szeroką wykładnię art. 49 ust. 1 lit. g) rozporządzenia finansowego i zaproponowała konkretne pozycje dla każdej cywilnej misji w ramach WPBiO w ramach rozdziału poświęconego WPZiB oraz by obowiązkowo uwzględniała w rocznym sprawozdaniu z działalności szczegółowy schemat przedstawiający wszystkie misje, ich uczestników oraz poniesione koszty;

29.

oczekuje na inicjatywy, które wprowadziłyby przejrzystość i spójność co do zasad finansowych i zasad działania mających zastosowanie do misji cywilnych; w świetle trwającej dyskusji na temat elastyczności zasad finansowych z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do przygotowania określonego wzoru dla wszystkich misji w ramach WPBiO oraz dostosowania istniejących wytycznych to ich potrzeb;

30.

zachęca wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel, aby przyjęła rolę przywódczą w ramach WPBiO i rolę kierowniczą w walce z "silosami" poprzez zapewnienie koordynacji działań Rady, Komisji i ESDZ oraz spójności pomiędzy Komisją i ESDZ; sugeruje, by specjalni przedstawiciele UE otrzymywali mandat uprawniający do pogłębiania dialogu i zacieśniania współpracy pomiędzy różnymi podmiotami UE na danym terytorium w celu poprawy spójności działań EU i przekształcenia wyzwania, jakim jest finansowanie z wielu źródeł, w atut;

31.

jest zdania, że na kolejnym posiedzeniu Rady Europejskiej ds. obronności powinno się wykorzystać szansę na przeprowadzenie głębokiej dyskusji i przedstawienie konkretnych wniosków w sprawie reformy uzgodnień dotyczących finansowania misji i operacji w ramach WPBiO, aby stały się one jeszcze bardziej skuteczne i pomyślne; wzywa państwa członkowskie do wypełnienia zobowiązań podjętych na posiedzeniu Rady Europejskiej w grudniu 2013 r.; uważa, że podczas kolejnego posiedzenia Rady Europejskiej ds. obronności należy przyjąć konkretne środki na rzecz poprawy zdolności obronnych UE w uzupełnieniu działań prowadzonych przez NATO, wsparcia i ugruntowania pozycji Europejskiej Agencji Obrony, a także wsparcia wspólnej bazy przemysłowej i technologicznej;

32.

zwraca się do Komisji o wsparcie wysiłków państw członkowskich w praktycznym stosowaniu decyzji Rady Europejskiej dotyczących konsolidacji zdolności obronnych, zważywszy na ograniczenia budżetowe, z jakimi borykają się niektóre państwa członkowskie;

33.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu NATO i przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego NATO.

Finansowanie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (2014/2258(INI)).

Dz.U.UE.C.2016.353.68

Finansowanie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony