Dyrektywa 95/23/WE zmieniająca dyrektywę 64/433/EWG w sprawie problemów zdrowotnych dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu świeżego mięsa
Dz.U.UE.L.1995.243.7
Akt jednorazowyDYREKTYWA RADY 95/23/WE
z dnia 22 czerwca 1995 r.
zmieniająca dyrektywę 64/433/EWG w sprawie problemów zdrowotnych dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu świeżego mięsa
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
dyrektywa 64/433/EWG(4) reguluje produkcję i wprowadzanie do obrotu świeżego mięsa bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz oraz domowych zwierząt nieparzystokopytnych;
przepisy odnoszące się do zakładów o niskiej zdolności produkcyjnej, kwalifikujących się do zatwierdzenia na podstawie kryteriów uproszczonej strukturalnych i infrastrukturalnych, powinny zostać uproszczone z uwzględnieniem szczególnych okoliczności i zasady pomocniczości;
powinny zostać określone wymagania w zakresie higieny dla produkcji i obrotu pokrojonymi podrobami;
przepisy dotyczące dokumentacji towarzyszącej mogą zostać uproszczone;
mięso z zakładów o niskiej zdolności produkcyjnej powinno spełniać jedynie ogólne wymagania w zakresie higieny odnośnie do produkcji i obrotu i z tego powodu może nie być oznakowane stemplem Wspólnoty i być przedmiotem handlu;
maksymalne limity przerobu dla ubojni i zakładów rozbioru mięsa o niskiej zdolności produkcyjnej powinny być dostosowane do limitów ustanowionych w dyrektywie Rady 92/120/EWG z dnia 17 października 1992 r. w sprawie warunków przyznawania czasowych i ograniczonych odstępstw od szczegółowych wspólnotowych przepisów zdrowotnych dla produkcji i wprowadzania do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego(5);
jednakże podczas stosowania tych ograniczeń należy wziąć pod uwagę niektóre szczególne okoliczności;
doświadczenie wykazało, że zachodzi potrzeba zmiany dyrektywy 64/433/EWG w zakresie dotyczącym licznych aspektów technicznych, które spowodowały problemy w praktycznym stosowaniu dyrektywy,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W dyrektywie 64/433/EWG wprowadza się następujące zmiany:
1) W art. 2 dodaje się lit. o) w brzmieniu:
"o) »centrum przepakowania« oznacza miejsce, gdzie zapakowane mięso przeznaczone do wprowadzania do obrotu jest przegrupowywane lub ponownie pakowane."
2) W art. 3 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
a) sekcja A lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) zostały pozyskane z ubojni spełniającej warunki ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I oraz zatwierdzonej i nadzorowanej zgodnie z art. 10;"
b) w sekcji A lit. f):
ba) ppkt ii) otrzymuje brzmienie:
"ii) towarzyszący dokument handlowy, który musi:
- być sporządzony przez zakład wysyłający,
- poza danymi szczegółowymi przewidzianymi w załączniku I rozdział X pkt 50 zawierać weterynaryjny numer identyfikacyjny zatwierdzonego zakładu, a w przypadku mięsa mrożonego wyraźnie określać miesiąc i rok zamrożenia,
- w przypadku mięsa przeznaczonego dla Finlandii i Szwecji zawierać jedno ze wskazań przewidzianych w załączniku IV rozdział IV tiret trzecie,
- być przechowywany przez odbiorcę w celu przedłożenia na żądanie właściwego organu. Dane komputerowe muszą zostać wydrukowane na żądanie wspomnianego organu;";
bb) akapit ostatni otrzymuje brzmienie:
"Na żądanie właściwego organu w Państwie Członkowskim miejsca przeznaczenia należy dostarczyć zaświadczenie jakości zdrowotnej, w przypadku gdy mięso przeznaczone jest na wywóz do państwa trzeciego po przetworzeniu. Koszty związane z taką atestacją ponoszone są przez podmioty gospodarcze;"
c) w sekcji B:
– wyrażenie wprowadzające otrzymuje brzmienie:
"B. Kawałki lub części mniejsze niż te określone w sekcji A lub mięso bez kości, niezależnie od tego, czy jest zapakowane, czy nie:";
– w lit. a) i b) wyrazy "lub zapakowane" dodaje się za każdym razem po wyrazach "pokrojone";
d) w sekcji C:
– w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Niepodzielone podroby muszą spełniać wymagania sekcji A i B.",
– w akapicie pierwszym zdanie ostatnie skreśla się wyraz "pokrojony",
– skreśla się ust. 2;
e) w sekcji D lit. b) dodaje się zdanie w brzmieniu:
"W tym przypadku weterynaryjny numer identyfikacyjny chłodni składowej musi zostać podany w towarzyszącym dokumencie handlowym.";
f) dodaje się sekcję F w brzmieniu:
"F. świeże mięso, z którego usunięto opakowanie zbiorcze i które ma zostać przepakowane w zakładzie innym niż ten, w którym zostało pierwotnie zapakowane:
a) musi spełniać wymagania sekcji A, B, C i D;
b) musi zostać wyjęte z opakowania zbiorczego i przepakowane w centrum przepakowania, które spełnia wymagania określone w załączniku I rozdział I i które jest zatwierdzone oraz nadzorowane zgodnie z art. 10".
3) Artykuł 4 otrzymuje brzmienie:
"Artykuł 4
A. Od dnia 1 stycznia 1995 r. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od przepisów art. 3, zezwalać na wprowadzanie do obrotu w celu sprzedaży na obszarze ich terytorium mięsa z ubojni, które nie spełnia wymagań zawartych w załączniku I rozdział I i II, o ile są spełnione następujące warunki:
a) dana ubojnia musi:
i) przerabiać nie więcej niż 20 jednostek żywego inwentarza tygodniowo oraz maksymalnie 1.000 jednostek w ciągu roku;
ii) spełniać wymagania określone w załączniku I rozdział V i VII pkt 66 akapit pierwszy, drugi i czwarty, rozdział XIV pkt 67 i rozdział XV pkt 69, z wyjątkiem wymagań odnoszących się do przywożonego mięsa świeżego, oraz pkt 71, 72, 73;
iii) spełniać wymagania załącznika II;
iv) zawiadomić uprzednio służby weterynaryjne o czasie uboju i liczbie oraz pochodzeniu zwierząt, tak aby służby te mogły przeprowadzić badanie przedubojowe zgodnie z załącznikiem I rozdział VI na terenie gospodarstwa hodowlanego lub w ubojni;
b) prowadzący ubojnię właściciel albo jego przedstawiciel musi prowadzić rejestr:
- zwierząt wprowadzanych do zakładu i produktów uboju opuszczających wymieniony zakład,
- przeprowadzanych kontroli,
- wyników tych kontroli.
Informacje te przekazuje się właściwemu organowi na jego żądanie;
c) urzędowy lekarz weterynarii lub jego pomocnik musi przeprowadzić badanie poubojowe mięsa zgodnie z załącznikiem I rozdział VIII, a także z zachowaniem zgodności z wymaganiami załącznika I rozdział VII pkt 32. W przypadku gdy zauważono w mięsie uszkodzenia lub mięso wydaje się być w stanie pogorszonym, badanie poubojowe musi zostać przeprowadzone przez urzędowego lekarza weterynarii. Urzędowy lekarz weterynarii lub jego pomocnik musi na własną odpowiedzialność regularnie monitorować przestrzeganie zasad higieny ustanowionych w załączniku I rozdział V i VII.
Podczas stosowania niniejszego artykułu Państwa Członkowskie używają następujących przeliczników:
i) mięso wołowe i cielęce
- dorosłe bydło w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 805/68 i zwierzęta nieparzystkopytne: 1 jednostka żywego inwentarza,
- inne bydło: 0,5 jednostki żywego inwentarza;
ii) mięso wieprzowe
- świnie o wadze powyżej 100 kg: 0,20 jednostki żywego inwentarza,
- inne świnie (a): 0,15 jednostki żywego inwentarza;
iii) inne mięso:
- owce i kozy: 0,10 jednostki żywego inwentarza,
- jagnięta, koźlęta i prosięta o wadze poniżej 15 kg: 0,05 jednostki żywego inwentarza.
B. W ramach limitu wynoszącego 1.000 jednostek żywego inwentarza określonego w sekcji A akapit pierwszy lit. a) ppkt i) Państwa Członkowskie mogą odstąpić od ustanowionego tam tygodniowego limitu, aby uwzględnić konieczność uboju jagniąt i koźląt w okresach przedświątecznych, pod warunkiem że w czasie uboju obecny jest urzędowy lekarz weterynarii i spełnione są wszystkie wymagania w zakresie higieny oraz pod warunkiem że mięso nie zostało zamrożone przed wprowadzeniem do obrotu.
C. Maksymalne ilości określone w sekcji A akapit pierwszy lit. a) ppkt i) mogą być stosowane do indywidualnych podmiotów gospodarczych prowadzących ubój na własny rachunek w wyraźnie ustalonych odrębnych terminach w trakcie tygodnia, w przedsiębiorstwie które spełnia następujące wymagania:
a) właściciel przedsiębiorstwa, lub jakakolwiek inna osoba będąca użytkownikiem tego przedsiębiorstwa, odbył uznane przez właściwy organ specjalne szkolenie w zakresie wymogów higieny produkcji;
b) zwierzęta przeznaczone do uboju stanowią własność właściciela zakładu lub rzeźnika prowadzącego działalność na własny rachunek albo zostały nabyte przez nich w celu spełnienia wymagań określonych w lit. d);
c) mięso jest produkowane w pomieszczeniach, które spełniają wymagania określone w załączniku II;
d) produkcja musi ograniczać się do zaopatrywania zakładów należących do rzeźników określonych w lit. b) i do sprzedaży na miejscu konsumentom lub lokalnym jednostkom.
W przypadku dodawania szeregu indywidualnych wielkości uboju maksymalne ilości przewidziane w sekcji A akapit pierwszy lit. a) ppkt i) mogą zostać zwiększone do 30 jednostek żywego inwentarza tygodniowo i 1.500 jednostek żywego inwentarza rocznie w odniesieniu do ubojni spełniających warunki ustalone w akapicie pierwszym. Państwa Członkowskie korzystające z tej możliwości przesyłają Komisji wykaz zakładów korzystających z tych przepisów.
D. Zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 16 Państwa Członkowskie mogą na ich wniosek zostać uprawnione do stosowania wymagań sekcji A w odniesieniu do ubojni znajdujących się w regionach charakteryzujących się szczególnymi ograniczeniami geograficznymi lub dotkniętych trudnościami związanymi z podażą, które przerabiają nie więcej niż 2.000 jednostek żywego inwentarza rocznie.
E. Odstępstwa mogą zostać przyznane przez właściwy organ zgodnie z załącznikiem II w przypadku zakładów rozbioru, które nie są usytuowane w zatwierdzonym zakładzie i które produkują nie więcej niż pięć ton mięsa bez kości tygodniowo lub odpowiednią ilość w postaci mięsa z kością.
Przepisy załącznika I rozdział V, rozdział VII pkt 38, rozdział IX - z wyjątkiem wymagania dotyczącego temperatury pomieszczenia, w którym dokonuje się rozbioru, ustanowionego w pkt 46 lit. c) zdanie drugie - oraz rozdział X pkt 48 stosuje się w odniesieniu do czynności rozbioru i składowania w zakładach określonych w akapicie pierwszym.
F. Mięso pochodzące z zakładów określonych w niniejszym artykule, które zostało uznane za nadające się do spożycia przez ludzi, mając na uwadze wymagania zdrowotne i higieny ustanowione w niniejszej dyrektywie, musi być oznakowane stemplem krajowym, który nie może być mylony ze stemplem wspólnotowym i który w szczególności nie może być owalny. Jednakże pieczęć nie jest konieczna dla kawałków mięsa, które nie zostały zapakowane.
G. Państwa Członkowskie mogą także przyznawać odstępstwa od minimalnych wymagań załącznika I rozdział I dotyczących chłodni składowych o niskiej zdolności produkcyjnej, w których składowane jest tylko mięso pakowane i inne środki spożywcze. Szwecja może do dnia 20 czerwca 1997 r. zezwalać na składowanie pakowanego i niepakowanego mięsa w jednej i tej samej chłodni po dokonaniu właściwej separacji.
H. Ubojnie korzystające z odstępstw przewidzianych w niniejszym artykule podlegają inspekcjom wspólnotowym wymaganym w odniesieniu do zatwierdzonych zakładów.
______
(a) Do celów stosowania stawek przeliczeniowych zwierzęta dzikie traktowane są w taki sam sposób, jak odpowiednie gatunki";
4) Dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Artykuł 4a
1. Państwa Członkowskie przekażą do dnia 31 grudnia 1995 r. wykaz zakładów, określonych w art. 1 dyrektywy 91/498/EWG(*) i wykaz zakładów, w odniesieniu do których ustalone zostały limity czasowe na mocy niniejszego artykułu.
2. Właściwe władze mogą przyznać dodatkowy termin niezbędny do spełnienia wymogów niniejszej dyrektywy ubojni, która kwalifikuje się do przyznania odstępstwa zgodnie z art. 2 dyrektywy 91/498/EWG(*) i która może wykazać właściwemu organowi w satysfakcjonujący sposób, że rozpoczęła proces dostosowawczy do wymagań niniejszej dyrektywy, ale która nie może, z innych niezależnych od niej przyczyn, dochować pierwotnie ustanowionych limitów czasowych.
3. W przypadku gdy zakład zarejestrowany zgodnie z art. 4 przechodzi zmiany na podstawie planu restrukturyzacyjnego zatwierdzonego przez właściwy organ, które mają na celu uzyskanie pozwolenia zgodnie z art. 10, właściwy organ może ustalić ilości przeznaczone do sprzedaży przez dane przedsiębiorstwo, zgodnie z postępem w pracach restrukturyzacyjnych.
4. Transponując przepisy niniejszej dyrektywy do ustawodawstwa krajowego, Państwa Członkowskie dokładnie określają sposób stosowania sankcji przewidzianych w art. 10 i art. 2 ust. 2 dyrektywy 91/498/EWG, jeżeli zakład określone w niniejszym artykule nie respektuje zobowiązań podjętych przez ten zakład w ramach przyznania czasowego odstępstwa, tak aby sankcje te mogły być stosowane od dnia 31 grudnia 1995 r., w przypadku Szwecji od dnia 31 grudnia 1996 r., a w przypadku Austrii i Finlandii od dnia 31 grudnia 1997 r.
______
(*) Dyrektywa Rady 91/498/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie warunków przyznawania czasowych i ograniczonych odstępstw od szczegółowych wspólnotowych zasad zdrowotnych dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu świeżego mięsa (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 105). Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r."
5) W art. 5 ust. 1 lit. a) ppkt iii) wyrazy "makroskopowo widoczna" dodaje się przed wyrazem "sarcocystoza".
6) W art. 6 wprowadza się następujące zmiany:
– w ust. 1 lit e) tiret piąte skreśla się wyrazy "prawidłowe przeprowadzenie wykrwawienia";
– w ust. 1 lit. h) otrzymuje brzmienie:
"h) mięso musi być oznakowane stemplem krajowym, który nie może być mylony ze stemplem wspólnotowym i który w szczególności nie może być owalny".
7) W art. 9 akapit pierwszy ppkt iii) po wyrazach "chłodni składowej" dodaje się wyrazy "i w zatwierdzonym centrum pakowania".
8) W art. 10 ust. 1 akapit czwarty i piąty dodaje się na koniec, co następuje: "w odniesieniu do części danej działalności lub całego zakładu".
9) W art. 12:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Biegli lekarze weterynarii z Komisji, w zakresie niezbędnym do jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy, mogą we współpracy z właściwymi organami krajowymi przeprowadzić kontrole na miejscu. Przez kontrolę reprezentatywnej liczby zakładów mogą oni także sprawdzić, czy właściwe organy przeprowadzają w zakładach kontrole przestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy. Państwo Członkowskie, na którego terytorium przeprowadzane są kontrole, zapewnia biegłym lekarzom weterynarii wszelką pomoc niezbędną w wypełnianiu ich obowiązków. Komisja powiadamia dane Państwo Członkowskie o wynikach przeprowadzonych kontroli."
b) dodaje się ustęp w brzmieniu:
"3. Przepisy wykonawcze do niniejszego artykułu, w szczególności obejmujące uzgodnienia dotyczące współpracy z władzami krajowymi, zostaną przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16".
10) W art. 13 skreśla się ust. 1.
11) W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
a) w rozdziale II pkt 14 lit. c) ppkt i) dodaje się, co następuje:
"...jeśli operacje takie przeprowadzane są w ubojni. Ponadto, w przypadku trzody chlewnej, niniejszy przepis stosuje się w zakresie niezbędnym do zapobiegania skażeniu świeżego mięsa i podrobów";
b) w rozdziale IV pkt 17 lit. a) odniesienie "rozdział XIV pkt 66 akapit czwarty" zastępuje się odniesieniem "rozdział XIV pkt 66 akapit ósmy";
c) w rozdziale VI pkt 25 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
"Zwierzęta muszą w terminie krótszym niż 24 godziny po ich przybyciu do ubojni i krótszym niż 24 godziny przed ubojem zostać poddane badaniu przedubojowemu. Ponadto urzędowy lekarz weterynarii może wystąpić z żądaniem przeprowadzenia badania w każdym innym momencie";
d) w rozdziale VII pkt 33 dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Mechaniczne nadmuchiwanie w celu oskórowywania jagniąt i koźląt o żywej wadze poniżej 15 kg może zostać dozwolone przez właściwy organ, zgodnie z wymaganiami higieny.";
e) w rozdziale IX pkt 43 wyraz "krojenie" zastępuje się wyrazem "rozbieranie" i wyrazy "pochodzących od zwierząt należących do gatunku bydła" skreśla się;
f) w rozdziale XI:
– pkt 49 otrzymuje brzmienie:
"Znakowanie jakości zdrowotnej musi zostać przeprowadzone pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii, który w tym celu przechowuje:
a) znak jakości zdrowotnej;
b) znaki i materiał do pakowania jednostkowego, jeśli jest oznakowany jak to przewidziano w niniejszym rozdziale.";
– w pkt 50 lit. b) dodaje się akapit w brzmieniu:
"Wymiary stempla i liter mogą zostać zmniejszone do celów znakowania jakości zdrowotnej jagniąt, koźląt i prosiąt.";
– w pkt 51:
i) dodaje się tiret drugie w brzmieniu:
"- tusze jagniąt, koźląt i prosiąt muszą posiadać co najmniej dwa stemple, na każdej stronie tuszy, na łopatce lub na zewnętrznej powierzchni ud,";
ii) dodaje się akapit drugi w brzmieniu:
"Jednakże w przypadku tusz jagniąt, koźląt i prosiąt oznakowanie jakości zdrowotnej może przybrać formę etykiety lub przywieszki, ale musi być zapewnione, że zostaną one użyte tylko raz.";
– pkt 52-56 otrzymują brzmienie:
"52. Wątroby bydła, trzody chlewnej i zwierząt jednokopytnych muszą być znakowane metodą termiczną zgodnie z pkt 50, jeżeli przeznaczone są na rynek innego Państwa Członkowskiego lub państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
53. Wszystkie inne produkty uboczne uboju nadające się do spożycia przez ludzi muszą być niezwłocznie oznakowane, zgodnie z pkt 50, bezpośrednio na samym produkcie, na opakowaniu jednostkowym albo na opakowaniu zbiorczym. Znak, zgodnie z pkt 50, musi być umieszczony na etykiecie przymocowanej do opakowania jednostkowego lub opakowania zbiorczego, lub wydrukowany na opakowaniu. Jeżeli pakowanie jednostkowe lub zbiorcze odbywa się w ubojni, oznakowanie musi zawierać numer identyfikacyjny zakładu.
54. Opakowanie zbiorcze musi zawsze być oznakowane zgodnie z pkt 55.
55. Pakowane rozebrane mięso i pakowane podroby, określone w pkt 52 i 53, muszą posiadać znak jakości zdrowotnej zgodnie z pkt 50. Oznakowanie musi zawierać weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu rozbioru zamiast numeru ubojni. Oznakowanie musi być umieszczone na etykiecie przymocowanej lub wydrukowanej na opakowaniu w taki sposób, aby ulegało zniszczeniu w momencie otwarcia opakowania. Oznakowania może pozostać nienaruszone jedynie wtedy, gdy samo opakowanie ulega zniszczeniu w trakcie otwierania.
Jednakże gdy rozebrane mięso lub podroby są pakowane zgodnie z rozdziałem XII pkt 62, wyżej określona etykieta może być przymocowana do opakowania jednostkowego. W przypadku podrobów pakowanych w ubojni numer umieszczony na znaku musi być weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym danej ubojni. Wymaganie to stosowane jest również w przypadku gdy używane są pojemniki do transportu mięsa (Eurobox) spełniające wymagania pkt 59 lit. b).
56. W przypadku gdy świeże mięso jest pakowane w porcjach handlowych przeznaczonych do bezpośredniej sprzedaży konsumentom, stosuje się pkt 53 i 55. Wymagania wymiarowe określone w pkt 50 nie muszą być stosowane do oznakowania wymaganego na mocy niniejszego punktu.
Jeżeli mięso jest przepakowywane w zakładzie innym niż ten, w którym było pierwotnie zapakowane, opakowanie jednostkowe musi zawierać znak jakości zdrowotnej zakładu rozbioru, w którym mięso było pierwotnie zapakowane, a opakowanie zbiorcze musi zawierać znak jakości zdrowotnej centrum pakowania.";
– pkt 58 otrzymuje brzmienie:
"58. Barwniki używane do znakowania jakości zdrowotnej muszą odpowiadać tym wymienionym w art. 2 ust. 8 dyrektywy 94/36/WE (Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 13)."
g) w rozdziale XII,
– w pkt 59 lit. a) dodaje się akapit w brzmieniu:
"Nie można stosować drewna jako materiału opakowaniowego, z wyjątkiem dla tusz jagniąt i koźląt, pod warunkiem że zachowane zostaną wszystkie środki ostrożności, tak aby zapobiec kontaktowi mięsa z opakowaniem zbiorczym w przypadku rozdarcia opakowania jednostkowego.",
– w pkt 60 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:
"Jeżeli wątroby, nerki lub serca są przedmiotem handlu lub są przywożone, każde opakowanie jednostkowe może zawierać dany organ tylko w całości.",
– pkt 62 otrzymuje brzmienie:
"Jednakże jeśli opakowanie jednostkowe spełnia wszystkie warunki ochronne opakowania zbiorczego, nie musi być w takim przypadku przezroczyste i bezbarwne. Pojemniki Eurobox mogą być także używane jako pojemniki wtórne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki pkt 59.",
– w pkt 63 dodaje się akapit w brzmieniu:
"Świeże mięso może być także pakowane w pomieszczeniu rozbioru, pod warunkiem że pojemniki Eurobox, które muszą spełniać wymagania pkt 59 lit. b), zostały uprzednio wyczyszczone i zdezynfekowane przed ich wniesieniem do pomieszczenia rozbioru.",
– w pkt 64 dodaje się wyrazy w brzmieniu:
"z wyjątkiem porcji handlowych przeznaczonych do bezpośredniej sprzedaży konsumentom",
h) w rozdziale XIV pkt 66 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
"Z przyczyn technicznych odnoszących się do procesu dojrzewania mięsa właściwy organ może przyznawać odstępstwa od tego wymagania, po dokładnym zbadaniu poszczególnych przypadków transportu mięsa do zakładów rozbioru mięsa lub sklepów mięsnych znajdujących się w bliskim sąsiedztwie ubojni, pod warunkiem że taki transport nie trwa dłużej niż dwie godziny".
12) W załączniku II rozdział II:
i) w pkt 10:
– w lit. c) wyrazy "wyraźnie wyodrębnione miejsca" zastępuje się wyrazami "wyraźnie wydzielone miejsce",
– lit. f) otrzymuje brzmienie:
"f) pomieszczenie chłodnicze o odpowiedniej pojemności w stosunku do wielkości i rodzaju zwierząt poddawanych ubojowi, z wydzielonym miejscem przeznaczonym do składowania skonfiskowanych tusz, z wyjątkiem przypadków gdy skonfiskowane tusze są niezwłocznie przesyłane pod urzędową kontrolą do specjalistycznego zakładu w celu przeprowadzenia dodatkowych badań.";
ii) w pkt 11:
– wyrazy "lub czyszczenia" skreśla się,
– dodaje się zdanie w brzmieniu:
"W pomieszczeniu, w którym przeprowadza się ubój, żołądki i jelita mogą być czyszczone jedynie wówczas, gdy nie jest przeprowadzany ubój.";
iii) dodaje pkt 15 w brzmieniu:
"15) Ubojnie muszą posiadać pomieszczenie z zamykaną szafką do dyspozycji służb inspekcyjnych podczas wykonywania ich zadań".
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Niniejszą dyrektywę stosuje się od dnia 1 lipca 1995 r.
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
| W imieniu Rady | |
| Ph. VASSEUR | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 224 z 12.8.1994, str. 15.
(2) Dz.U. C 109 z 1.5.1995.
(3) Dz.U. C 397 z 31.12.1994, str. 18.
(4) Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 2012/64. Dyrektywa uaktualniona dyrektywą 91/497/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 69) i ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(5) Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 86.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.