Art. 18. - Przepisy końcowe - Dyrektywa 93/104/WE dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1993.307.18

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 2000 r.

Artykuł  18

Przepisy końcowe

1. a) Państwa Członkowskie przyjmują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 23 listopada 1996 r. lub zapewniają do tego czasu, że partnerzy społeczni w drodze porozumień wprowadzają niezbędne postanowienia przy jednoczesnym zobowiązaniu Państw Członkowskich do podjęcia wszelkich niezbędnych czynności, by mogły zawsze zagwarantować, że cele wyznaczone w niniejszej dyrektywie zostaną osiągnięte;

b) i) Państwo Członkowskie ma jednakże możliwość niestosowania art. 6, jeżeli przestrzega ogólnych zasad bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników i pod warunkiem że podejmuje niezbędne środki dla zapewnienia, że:

- żaden pracodawca nie będzie wymagać od pracownika przepracowania dłuższego czasu pracy niż 48 godzin w siedmiodniowym okresie, obliczanych jako przeciętny czas dla okresu odniesienia, o którym mowa w art. 16 ust. 2, chyba że wcześniej uzyskał zgodę pracownika na wykonywanie pracy w takim wymiarze,

- żaden pracownik nie jest narażony na jakąkolwiek szkodę ze strony pracodawcy, ponieważ nie chce wyrazić zgody na wykonywanie pracy w takim wymiarze,

- pracodawca prowadzi aktualne listy wszystkich pracowników, którzy wykonują taką pracę,

- listy pracowników zostały udostępnione właściwym organom, które ze względów bezpieczeństwa i/lub ochrony zdrowia pracownika mogą ograniczyć lub zakazać możliwość przekroczenia tygodniowego maksymalnego czasu pracy,

- na wniosek właściwych organów pracodawca poinformuje o tym, którzy pracownicy zgodzili się pracować średnio więcej niż 48 godzin w ciągu siedmiodniowego czasu pracy, odnośnie do wymienionego w art. 16 pkt 2 okresu odniesienia.

Przed upływem okresu siedmiu lat, którego data wymieniona została w lit. a), Rada uwzględniając wniosek Komisji, który jest dołączony do sprawozdania podsumowującego, weryfikuje postanowienia wymienione w i), i podejmuje decyzję o dalszym postępowaniu;

ii) również odnośnie stosowania art. 7 Państwa Członkowskie mają możliwość skorzystania z maksymalnie trzyletniego okresu przejściowego, rozpoczynającego się od momentu wymienionego w lit. a), pod warunkiem że w ciągu tego okresu przejściowego:

- każdy pracownik otrzyma płatny urlop w ciągu roku, w minimalnej ilości trzech tygodni, według warunków przewidzianych w ustawodawstwie krajowym i/lub według krajowych praktyk dla jego otrzymania i korzystania;

- coroczny urlop płatny w ilości trzech tygodni, z wyjątkiem przypadku ustania stosunku pracy, nie może być zastąpiony ekwiwalentem pieniężnym;

c) Państwa Członkowskie powiadamiają o tym niezwłocznie Komisję.

2. W przypadku przyjęcia przez Państwa Członkowskie środków określonych w ust. 1, zawierają one odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

3. Bez uszczerbku dla prawa Państw Członkowskich do rozwijania, w świetle zmieniających się okoliczności, różnych przepisów ustawowych, wykonawczych i umownych w dziedzinie czasu pracy, pod warunkiem, że spełniane są minimalne wymagania przewidziane w niniejszej dyrektywie, wykonanie niniejszej dyrektywy nie stanowi skutecznego uzasadnienia dla obniżenia ogólnego poziomu ochrony przyznanego pracownikom.

4. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego, które przyjmują lub które już zostały przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

5. Państwa Członkowskie co pięć lat składają Komisji sprawozdanie w sprawie praktycznego wprowadzania w życie postanowień niniejszej dyrektywy, wskazując jednocześnie stanowiska partnerów społecznych.

Komisja informuje o tym Parlament Europejski, Radę, Komitet Ekonomiczno-Społeczny, jak również Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy.

6. Komisja przedstawia co pięć lat Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy z uwzględnieniem ust. 1, 2, 3, 4 i 5.