Dyrektywa 88/378/EWG w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących bezpieczeństwa zabawek
Dz.U.UE.L.1988.187.1
Akt utracił mocDYREKTYWA RADY
z dnia 3 maja 1988 r.
w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących bezpieczeństwa zabawek *
(Dz.U.UE L z dnia 16 lipca 1988 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100A,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
we współpracy z Parlamentem Europejskim(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne obowiązujące w różnych Państwach Członkowskich, odnoszące się do cech bezpieczeństwa zabawek, różnią się zakresem i treścią; takie rozbieżności mogą tworzyć bariery w handlu i nierówne warunki konkurencji wewnątrz rynku wewnętrznego, bez koniecznego zapewnienia konsumentom na wspólnym rynku, w szczególności dzieciom, skutecznej ochrony przed niebezpieczeństwami wynikającymi z tych produktów;
takie przeszkody w urzeczywistnieniu rynku wewnętrznego, na którym mogą być sprzedawane jedynie wystarczająco bezpieczne produkty, powinny zostać usunięte; w tym celu obrót i swobodny przepływ zabawek powinny podlegać jednolitym zasadom opartym na celach związanych z ochroną zdrowia i bezpieczeństwa konsumenta, jak określono w uchwale Rady z dnia 23 czerwca 1986 r. dotyczącej przyszłych kierunków polityki Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w odniesieniu do ochrony i wspierania interesów konsumenta(4);
dla ułatwienia wykazania zgodności z zasadniczymi wymogami konieczne jest zharmonizowanie na poziomie europejskim norm dotyczących w szczególności projektowania i składu zabawek, tak aby produkty będące zgodne z nimi, mogły być uważane za odpowiadające zasadniczym wymogom; takie normy zharmonizowane na poziomie europejskim opracowywane są przez instytucje prywatne i muszą zachować nieobowiązkowy charakter; w tym celu Europejski Komitet Normalizacji (CEN) oraz Europejski Komitet Normalizacji Elektrotechnicznej (CENELEC) są upoważnione jako właściwe organy do przyjmowania zharmonizowanych norm zgodnie z ogólnymi wytycznymi dotyczącymi współpracy Komisji z tymi dwoma organami, podpisanymi dnia 13 listopada 1984 r.; do celów niniejszej dyrektywy zharmonizowana norma jest techniczną specyfikacją (normą europejską lub dokumentem harmonizującym) przyjętą przez jeden lub oba te organy, po odesłaniu sprawy przez Komisję zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 83/189/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i uregulowań technicznych(5), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, oraz na podstawie ogólnych wytycznych;
zgodnie z uchwałą Rady z dnia 7 maja 1985 r. o nowym podejściu do harmonizacji technicznej i norm(6), harmonizacja, która ma być osiągnięta, powinna polegać na ustanowieniu zasadniczych wymogów bezpieczeństwa, spełnianych przez wszystkie zabawki, jeżeli mają być one wprowadzone do obrotu;
ze względu na rozmiar i mobilność rynku zabawek oraz zróżnicowanie tych produktów zakres zastosowania niniejszej dyrektywy powinien być ustalony na podstawie wystarczająco szerokiej definicji "zabawek"; mimo wszystko powinno być wyraźnie określone, że do celów niniejszej dyrektywy niektóre produkty nie są uznawane za zabawki, ponieważ albo nie są one w rzeczywistości przeznaczone dla dzieci, albo wymagają nadzoru lub specjalnych warunków użycia;
zabawki wprowadzone do obrotu nie powinny stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa i/lub zdrowia ani użytkowników, ani osób trzecich; norma bezpieczeństwa zabawek powinna być ustalona w odniesieniu do kryterium używania produktu zgodnie z przeznaczeniem, lecz z uwzględnieniem wszelkich możliwych do przewidzenia sposobów użycia, mając na uwadze normalne zachowanie dzieci, które zazwyczaj nie wykazują takiego samego stopnia ostrożności, jak przeciętny dorosły użytkownik;
norma bezpieczeństwa zabawki musi być brana pod uwagę w momencie jej sprzedaży, mając na uwadze konieczność zapewnienia, że norma ta zostanie zachowana przez cały przewidywany i normalny okres użytkowania zabawek;
zgodność z zasadniczymi wymogami może zagwarantować zdrowie i bezpieczeństwo konsumenta; wszystkie zabawki wprowadzane na rynek muszą spełniać te wymogi i, jeżeli je spełnią, nie wolno stwarzać żadnych ograniczeń dotyczących sposobu, w jaki odbywa się ich swobodny przepływ;
można przypuszczać, że zabawki spełniają takie zasadnicze wymogi, w przypadku gdy są zgodne ze zharmonizowanymi normami, których numery referencyjne zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich;
zabawki, które spełniają wymogi modelu zatwierdzonego przez zatwierdzony organ, mogą również być uważane za spełniające zasadnicze wymogi; zgodność taka musi być potwierdzona przez opatrzenie znakiem europejskim;
procedury certyfikacji muszą być ustanowione w celu określenia sposobu, w jaki krajowe zatwierdzone organy muszą zatwierdzać modele zabawek niezgodne z normami oraz wydawać certyfikaty badania typu dla tych zabawek oraz zabawek zgodnych z normami, których model zostaje im przedłożony do zatwierdzenia;
Państwom Członkowskim, Komisji i wszystkim zatwierdzonym organom muszą być dostarczane odpowiednie informacje na różnych etapach procedur certyfikacji i kontroli;
Państwa Członkowskie muszą powołać organy, zwane "zatwierdzonymi organami", do celów stosowania systemu wprowadzanego dla zabawek; muszą być dostarczone odpowiednie informacje o tych organach i wszystkie organy muszą spełniać minimalne wymogi dla ich zatwierdzenia;
mogą mieć miejsce przypadki, gdy zabawka nie spełnia zasadniczego wymogu bezpieczeństwa; w takich przypadkach Państwo Członkowskie, które stwierdzi ten fakt, musi przyjąć wszelkie właściwe środki w celu wycofania produktu z rynku lub zabronienia wprowadzenia go na rynek; decyzja taka musi być uzasadniona, a, gdy powodem jest niedoskonałość zharmonizowanych norm, muszą one, lub ich część, być wycofane z listy publikowanej przez Komisję;
Komisja ma zapewnić, że zharmonizowane europejskie normy we wszystkich dziedzinach, objętych zasadniczymi wymogami wymienionymi w załączniku II, są sporządzone w odpowiednim czasie, aby umożliwić Państwom Członkowskim przyjęcie i opublikowanie niezbędnych przepisów do dnia 1 lipca 1989 r.; przepisy prawa krajowego przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy powinny stać się skuteczne od dnia 1 stycznia 1990 r.;
należy zapewnić, że odpowiednie działania zostaną podjęte przeciw każdemu, kto bezprawnie umieszcza na produktach znaki zgodności;
kontrole bezpieczeństwa zabawek już obecnych na rynku muszą być prowadzone przez właściwe władze Państw Członkowskich;
dla pewnych kategorii zabawek, które są szczególnie niebezpieczne lub przeznaczone dla bardzo małych dzieci, powinny być również podawane ostrzeżenia lub szczegóły dotyczące środków ostrożności;
Komisja musi otrzymywać regularne informacje dotyczące działań prowadzonych na podstawie niniejszej dyrektywy przez zatwierdzone organy;
osoby, do których skierowana jest decyzja podjęta na podstawie niniejszej dyrektywy, muszą znać uzasadnienie takiej decyzji oraz dostępne im środki zaradcze;
opinia Naukowego Komitetu Doradczego ds. Oceny Toksyczności oraz Ekotoksyczności Związków Chemicznych została wzięta pod uwagę w odniesieniu do podyktowanych względami zdrowia ograniczeń związanych z przyswajalnością związków metali w zabawkach dla dzieci,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
| W imieniu Rady | |
| M. BANGEMANN | |
| Przewodniczący |
(1) Dz.U. C 282 z 8.11.1986, str. 4.
(2) Dz.U. C 246 z 14.9.1987, str. 91 oraz decyzja z dnia 9.3.1988 (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. C 232 z 31.8.1987, str. 22.
(4) Dz.U. C 167 z 5.7.1986, str. 1.
(5) Dz.U. L 109 z 26.4.1983, str. 8.
(6) Dz.U. C 136 z 4.6.1985, str. 1.