Art. 13. - Procedura weryfikacji i wzajemne uznawanie uzasadnionego interesu w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych - Dyrektywa 2024/1640 w sprawie mechanizmów, które państwa członkowskie powinny wprowadzić w celu zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca dyrektywę (UE) 2019/1937 oraz zmieniająca i uchylająca dyrektywę (UE) 2015/849Tekst mający znaczenie dla EOG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1640

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 czerwca 2024 r.

Artykuł  13

Procedura weryfikacji i wzajemne uznawanie uzasadnionego interesu w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry, o których mowa w art. 10, podejmowały środki w celu sprawdzenia istnienia uzasadnionego interesu, o którym mowa w art. 12, na podstawie dokumentów, informacji i danych uzyskanych od osoby fizycznej lub prawnej wnioskując o dostęp do centralnego rejestru (zwanej dalej "wnioskodawcą") oraz, w razie potrzeby, informacji dostępnych im zgodnie z art. 12 ust. 3.

2. Istnienie uzasadnionego interesu w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych ustala się, biorąc pod uwagę:

a) funkcję lub zawód wnioskodawcy; oraz

b) z wyjątkiem osób, o których mowa w art. 12 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b) - związek z konkretnymi podmiotami prawnymi lub porozumieniami prawnymi, których informacje są przedmiotem wniosku.

3. Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku gdy o dostęp do informacji zwróciła się osoba, której uzasadniony interes w uzyskaniu dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych należących do jednej z kategorii określonych w art. 12 ust. 2 akapit pierwszy został już zweryfikowany przez centralny rejestr innego państwa członkowskiego, weryfikacja warunku określonego w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu została spełniona poprzez pobranie dowodu uzasadnionego interesu wydanego przez centralny rejestr tego innego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie mogą stosować procedurę określoną w akapicie pierwszym niniejszego ustępu do dodatkowych kategorii określonych przez inne państwa członkowskie zgodnie z art. 12 ust. 2 akapit drugi.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry weryfikowały tożsamość wnioskodawcy przy każdym dostępie do rejestrów. W tym celu państwa członkowskie zapewniają dostępność wystarczających procesów weryfikacji tożsamości wnioskodawcy, w tym poprzez umożliwienie korzystania ze środków identyfikacji elektronicznej i odpowiednich kwalifikowanych usług zaufania określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 ³⁹ .

5. Do celów ust. 2 lit. a) państwa członkowskie zapewniają, aby centralne rejestry dysponowały mechanizmami umożliwiającymi osobom mającym uzasadniony interes wielokrotny dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych bez konieczności oceny funkcji lub zawodu tych osób przy każdym dostępie do informacji.

6. Od dnia 10 listopada 2026 r., państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry przeprowadzały weryfikację, o której mowa w ust. 1, i udzielały wnioskodawcy odpowiedzi w ciągu 12 dni roboczych.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego w przypadku nagłej duży liczby wniosków o dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych zgodnie z niniejszym artykułem termin udzielenia odpowiedzi wnioskodawcy może zostać przedłużony o 12 dni roboczych. Jeżeli, po upływie przedłużenia, liczba napływających wniosków będzie nadal wysoka, termin ten może zostać przedłużony o dodatkowe 12 dni roboczych.

Państwa członkowskie terminowo powiadamiają Komisję o każdym przedłużeniu, o którym mowa w akapicie drugim.

W przypadku gdy podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry podejmują decyzję o przyznaniu dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych, wydają zaświadczenie przyznające dostęp na okres 3 lat. Podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odpowiadają na wszelki kolejny wniosek o dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych złożony przez tę samą osobę w ciągu 7 dni roboczych.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odmawiały dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych wyłącznie z jednej z następujących przyczyn:

a) wnioskodawca nie dostarczył niezbędnych informacji lub dokumentów zgodnie z ust. 1;

b) nie wykazano uzasadnionego interesu w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych;

c) jeżeli na podstawie informacji znajdujących się w jego posiadaniu podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr ma uzasadnione obawy, że informacje te nie zostaną wykorzystane do celów, w których o nie wystąpiono, lub że informacje te zostaną wykorzystane do celów niezwiązanych z zapobieganiem praniu pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowaniu terroryzmu;

d) gdy ma zastosowanie co najmniej jedna z sytuacji, o których mowa w art. 15;

e) w przypadkach, o których mowa w ust. 3, uzasadniony interes w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych przyznany przez centralny rejestr innego państwa członkowskiego nie obejmuje celów, dla których wystąpiono o informacje;

f) w przypadku gdy wnioskodawca znajduje się w państwie trzecim i udzielenie odpowiedzi na wniosek o dostęp do informacji nie byłoby zgodne z przepisami rozdziału V rozporządzenia (UE) 2016/679.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry rozważyły zwrócenie się do wnioskodawcy o dodatkowe informacje lub dokumenty, zanim odrzucą wniosek o udzielenie dostępu z przyczyn wymienionych w akapicie pierwszym lit. a), b), c) oraz e). W przypadku gdy podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry zwracają się o dodatkowe informacje, termin udzielenia odpowiedzi przedłuża się o 7 dni roboczych.

8. W przypadku gdy podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odmawiają udzielenia dostępu do informacji zgodnie z ust. 7, państwa członkowskie wymagają, aby poinformowały wnioskodawcę o przyczynach odmowy oraz o przysługujących mu środkach odwoławczych. Podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr dokumentuje kroki podjęte w celu oceny wniosku i uzyskania dodatkowych informacji zgodnie z ust. 7 akapit drugi.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry miały możliwość cofnięcia dostępu w przypadku wystąpienia dowolnej z przyczyn wymienionych w ust. 7 lub gdy podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr dowie się o takiej przyczynie już po udzieleniu dostępu, w tym w stosownych przypadkach na podstawie cofnięcia dostępu przez centralny rejestr w innym państwie członkowskim.

9. Państwa członkowskie zapewniają dostępność sądowych lub administracyjnych środków zaskarżenia odmowy lub cofnięcia dostępu zgodnie z ust. 7.

10. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry były w stanie powtarzać weryfikację funkcji lub zawodu określonych w ust. 2 lit. a) od czasu do czasu, a w każdym razie nie wcześniej niż 12 miesięcy po udzieleniu dostępu, chyba że podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr ma uzasadnione podstawy, by sądzić, że uzasadniony interes już nie istnieje.

11. Państwa członkowskie wymagają, aby osoby, którym przyznano dostęp na podstawie niniejszego artykułu, powiadamiały podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr o zmianach, które mogą spowodować ustanie potwierdzonego uzasadnionego interesu, w tym o zmianach dotyczących ich funkcji lub zawodu.

12. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu wnioskodawcom informacji o beneficjentach rzeczywistych przechowywanych w ich centralnych rejestrach po uiszczeniu opłaty, która jest ograniczona do tego, co absolutnie niezbędne do pokrycia kosztów zapewnienia jakości informacji przechowywanych w tych rejestrach i udostępniania informacji. Opłaty te ustala się w taki sposób, aby nie podważać skutecznego dostępu do informacji przechowywanych w centralnych rejestrach.

³⁹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz. U. L 257 z 28.8.2014, s. 73).