Art. 23. - Zabezpieczenia i kary w przypadku mobilności - Dyrektywa 2021/1883 w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji oraz uchylenia dyrektywy Rady 2009/50/WE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2021.382.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 października 2021 r.

Artykuł  23

Zabezpieczenia i kary w przypadku mobilności

1. Niezależnie od art. 8 ust. 1 lit. a) i ust. 2 lit. a), jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE przeniósł się do innego państwa członkowskiego na podstawie art. 21, pierwsze państwo członkowskie nie może cofnąć niebieskiej karty UE, dopóki drugie państwo członkowskie nie podejmie decyzji w sprawie wniosku dotyczącego mobilności długoterminowej.

2. Jeżeli drugie państwo członkowskie odrzuci wniosek o niebieską kartę UE zgodnie z art. 21 ust. 9 lit. b), pierwsze państwo członkowskie zezwala - na wniosek drugiego państwa członkowskiego - na ponowny wjazd posiadacza niebieskiej karty UE i, w stosownych przypadkach, członków jego rodziny, bez formalności i bez zwłoki. Dotyczy to także przypadków, w których podczas rozpatrywania wniosku upłynął termin ważności niebieskiej karty UE wydanej przez pierwsze państwo członkowskie lub karta taka została cofnięta.

3. Posiadacz niebieskiej karty UE lub pracodawca w drugim państwie członkowskim może zostać obciążony kosztami związanymi z ponownym wjazdem posiadacza niebieskiej karty UE i członków jego rodziny, o których mowa w ust. 2.

4. Państwa członkowskie mogą zgodnie z art. 14 ustanowić kary wobec pracodawcy posiadacza niebieskiej karty UE, jeżeli pracodawca ten jest odpowiedzialny za niespełnienie warunków mobilności określonych w niniejszym rozdziale.

5. Jeżeli państwo członkowskie cofa niebieską kartę UE, na której zamieszczono uwagę, o której mowa w art. 9 ust. 5, lub odmawia odnowienia takiej karty i podejmuje decyzję o wydaleniu obywatela państwa trzeciego, państwo to zwraca się do państwa członkowskiego wskazanego w tej uwadze, by potwierdziło, że dana osoba jest nadal beneficjentem ochrony międzynarodowej w tym państwie członkowskim. Państwo członkowskie wskazane w uwadze udziela odpowiedzi w terminie miesiąca po otrzymaniu wniosku o udzielenie informacji.

Jeżeli obywatel państwa trzeciego jest nadal beneficjentem ochrony międzynarodowej w państwie członkowskim wskazanym w tej uwadze, osoba taka jest wydalana do tego państwa członkowskiego, które, bez uszczerbku dla mającego zastosowanie prawa Unii lub prawa krajowego oraz zasady jedności rodziny, natychmiast i bez formalności, zezwala na ponowny wjazd tej osoby i członków jej rodziny.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego niniejszego ustępu, państwo członkowskie, które wydało decyzję o wydaleniu, zachowuje prawo do wydalenia obywatela państwa trzeciego, zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi, do państwa innego niż państwo członkowskie, które przyznało ochronę międzynarodową, w przypadku gdy warunki określone w art. 21 ust. 2 dyrektywy 2011/95/UE zostały spełnione w odniesieniu do tego obywatela państwa trzeciego.

6. Jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE lub członkowie jego rodziny przekraczają granicę zewnętrzną państwa członkowskiego stosującego w pełni dorobek Schengen, państwo to dokonuje sprawdzenia w Systemie Informacyjnym Schengen zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399. Państwo to odmawia wjazdu osobom, w przypadku których w Systemie Informacyjnym Schengen dokonano wpisu do celów odmowy wjazdu i pobytu.