Art. 21. - Mobilność długoterminowa - Dyrektywa 2021/1883 w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji oraz uchylenia dyrektywy Rady 2009/50/WE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2021.382.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 października 2021 r.

Artykuł  21

Mobilność długoterminowa

1. Po 12 miesiącach legalnego pobytu w pierwszym państwie członkowskim w charakterze posiadacza niebieskiej karty UE, obywatel państwa trzeciego jest uprawniony do wjazdu, pobytu i podjęcia pracy na terytorium drugiego państwa członkowskiego do celów zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji na podstawie niebieskiej karty UE i ważnego dokumentu podróży, na warunkach określonych w niniejszym artykule.

2. Jeżeli niebieska karta UE została wydana przez państwo członkowskie niestosujące w pełni dorobku Schengen, a jej posiadacz przekracza, w celu długotrwałej mobilności, granicę wewnętrzną, na której nie zniesiono jeszcze kontroli, na terytorium drugiego państwa członkowskiego stosującego w pełni dorobek Schengen, to drugie państwo członkowskie może wymagać od posiadacza niebieskiej karty UE przedłożenia ważnej niebieskiej karty UE wydanej przez pierwsze państwo członkowskie oraz umowy o pracę lub wiążącej oferty pracy dotyczącej zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji na okres co najmniej sześciu miesięcy w tym drugim państwie członkowskim.

3. Jak najszybciej i nie później niż jeden miesiąc od wjazdu na terytorium drugiego państwa członkowskiego posiadacz niebieskiej karty UE składa we właściwych organach tego państwa członkowskiego wniosek o niebieską kartę UE. Dołącza on do tego wniosku wszystkie dokumenty poświadczające spełnienie względem drugiego państwa członkowskiego warunków, o których mowa w ust. 4. Państwa członkowskie określają, czy wnioski mają być składane przez obywatela państwa trzeciego, czy przez pracodawcę. Alternatywnie państwa członkowskie mogą zezwolić na składanie wniosków zarówno przez obywatela państwa trzeciego, jak i przez pracodawcę.

Posiadaczowi niebieskiej karty UE zezwala się na podjęcie pracy w drugim państwie członkowskim nie później niż 30 dni po dacie złożenia kompletnego wniosku.

Wniosek może zostać złożony we właściwych organach drugiego państwa członkowskiego, podczas gdy posiadacz niebieskiej karty UE w dalszym ciągu przebywa na terytorium pierwszego państwa członkowskiego.

4. Do celów wniosku, o którym mowa w ust. 3, wnioskodawca przedkłada:

a) ważną niebieską kartę UE wydaną przez pierwsze państwo członkowskie;

b) ważną umowę o pracę lub, zgodnie z tym, co przewiduje prawo krajowe, wiążącą ofertę pracy dotyczącą zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji na okres co najmniej sześciu miesięcy w drugim państwie członkowskim;

c) w przypadku zawodów regulowanych - dokumenty poświadczające spełnienie warunków określonych w prawie krajowym w odniesieniu do wykonywania przez obywateli Unii zawodu regulowanego wskazanego w umowie o pracę lub wiążącej ofercie pracy, zgodnie z tym, co przewiduje prawo krajowe;

d) ważny dokument podróży określony w prawie krajowym; oraz

e) dowód na osiągnięcie progu wynagrodzenia ustalonego w drugim państwie członkowskim przy zastosowaniu art. 5 ust. 3 lub, w stosownych przypadkach, art. 5 ust. 4 lub 5.

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. c), do celów ubiegania się o niebieską kartę UE w drugim państwie członkowskim posiadacze niebieskiej karty UE są traktowani na równi z obywatelami Unii w zakresie uznawania kwalifikacji zawodowych, zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii i prawem krajowym.

W przypadku zawodów nieregulowanych, jeżeli pierwsze państwo członkowskie wydało niebieską kartę UE na podstawie wyższych umiejętności zawodowych dla zawodów niewymienionych w załączniku I, od wnioskodawcy można wymagać przedłożenia dokumentów poświadczających wyższe kwalifikacje zawodowe w związku z pracą, którą ma wykonywać, zgodnie z prawem drugiego państwa członkowskiego.

5. Do celów wniosku, o którym mowa w ust. 3, państwo członkowskie może wymagać od wnioskodawcy:

a) w przypadku zawodów nieregulowanych, jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE pracował w pierwszym państwie członkowskim krócej niż dwa lata - przedłożenia dokumentów poświadczających wyższe kwalifikacje zawodowe w związku z pracą, którą ma wykonywać, zgodnie z tym, co przewiduje prawo krajowe;

b) przedstawienia dowodów na to, że został on objęty lub, jeżeli przewiduje to prawo krajowe, złożył wniosek o objęcie go ubezpieczeniem zdrowotnym chroniącym przed wszystkimi rodzajami ryzyka, od którego zazwyczaj ubezpieczeni są obywatele danego państwa członkowskiego, i ważnym przez okresy, w których takie ubezpieczenie lub związane z nim świadczenia nie przysługują wnioskodawcy w związku z zawartą umową o pracę ani nie wynikają z tej umowy.

6. Drugie państwo członkowskie odrzuca wniosek o niebieską kartę UE, jeżeli:

a) nie są spełnione wymogi ust. 4;

b) przedłożone dokumenty zostały uzyskane w drodze oszustwa, podrobione lub przerobione;

c) zatrudnienie nie jest zgodne z warunkami zgodnie z mającym zastosowanie prawem, określonymi w układach zbiorowych lub ustanowionymi w drodze praktyk, o których mowa w art. 5 ust. 2; lub

d) posiadacz niebieskiej karty UE stanowi zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego.

7. W odniesieniu do procedur rozpatrywania wniosków do celów mobilności długoterminowej stosuje się odpowiednio gwarancje proceduralne określone w art. 11 ust. 2 i 3. Bez uszczerbku dla ust. 4 niniejszego artykułu, w decyzji o odrzuceniu wniosku dotyczącego mobilności długoterminowej uwzględnia się szczególne okoliczności danej sprawy i respektuje zasadę proporcjonalności.

8. Drugie państwo członkowskie może odrzucić wniosek o niebieską kartę UE na podstawie sprawdzenia dokonanego zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), wyłącznie jeżeli to państwo członkowskie dokonuje takich sprawdzeń, kiedy jest pierwszym państwem członkowskim.

9. Drugie państwo członkowskie wydaje decyzję w sprawie wniosku o niebieską kartę UE, którą:

a) jeżeli warunki dotyczące mobilności określone w niniejszym artykule zostały spełnione -wydaje niebieską kartę UE oraz zezwala obywatelowi państwa trzeciego na pobyt na swoim terytorium do celów zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji; albo

b) jeżeli warunki dotyczące mobilności określone w niniejszym artykule nie zostały spełnione -odrzuca wniosek oraz nakazuje wnioskodawcy i członkom jego rodziny opuszczenie jego terytorium zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym.

W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 drugie państwo członkowskie jak najszybciej powiadamia na piśmie wnioskodawcę i pierwsze państwo członkowskie o swojej decyzji, nie później jednak niż 30 dni po dacie złożenia kompletnego wniosku.

W wyjątkowych i należycie uzasadnionych okolicznościach związanych ze złożonym charakterem wniosku, państwo członkowskie może przedłużyć termin, o którym mowa w akapicie drugim, o 30 dni. Państwo członkowskie informuje wnioskodawcę o przedłużeniu terminu nie później niż 30 dni po dacie złożenia kompletnego wniosku.

W skierowanym do pierwszego państwa członkowskiego powiadomieniu drugie państwo członkowskie wskazuje podstawy odrzucenia wniosku, o których mowa w ust. 6 lit. b) i d).

10. Jeżeli termin ważności niebieskiej karty UE wydanej przez pierwsze państwo członkowskie upłynie w trakcie procedury rozpatrywania wniosku, drugie państwo członkowskie może wydać tymczasowy krajowy dokument pobytowy lub równoważne zezwolenie uprawniające wnioskodawcę do legalnego przebywania na jego terytorium do czasu podjęcia decyzji w sprawie wniosku przez właściwe organy.

11. W przypadku gdy posiadacz niebieskiej karty UE oraz, w stosownych przypadkach, członkowie jego rodziny korzystają po raz drugi i kolejny z możliwości przeniesienia się do innego państwa członkowskiego na podstawie niniejszego artykułu i art. 22, przez "pierwsze państwo członkowskie" należy rozumieć państwo członkowskie, z którego osoba ta się przenosi, a przez "drugie państwo członkowskie" - państwo członkowskie, w którym ubiega się ona o prawo pobytu. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu, posiadacz niebieskiej karty UE może przenieść się do innego państwa członkowskiego po raz drugi po upływie sześciu miesięcy legalnego pobytu w pierwszym państwie członkowskim w charakterze posiadacza niebieskiej karty UE.