Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Dyrektywa 2020/262 ustanawiająca ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego (przekształcenie)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2020.58.4

Akt obowiązujący

Wersja od: 26 kwietnia 2022 r.

Rozdział  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1

Przedmiot

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję następujących wyrobów (zwanych dalej "wyrobami akcyzowymi"):

a) produkty energetyczne i energia elektryczna objęte dyrektywą 2003/96/WE;

b) alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG;

c) wyroby tytoniowe objęte dyrektywą 2011/64/UE.

2. Dla szczególnych celów państwa członkowskie mogą nakładać na wyroby akcyzowe inne podatki pośrednie pod warunkiem, że podatki te są zgodne z unijnymi przepisami podatkowymi dotyczącymi podatku akcyzowego lub podatku od wartości dodanej w zakresie określenia podstawy opodatkowania, obliczania podatku, wymagalności i monitorowania podatku, z wyłączeniem przepisów dotyczących zwolnień.

3. Państwa członkowskie mogą nakładać podatki na:

a) produkty inne niż wyroby akcyzowe;

b) świadczenie usług, w tym związanych z wyrobami akcyzowymi, które to podatki nie mają charakteru podatków obrotowych.

Nakładanie takich podatków nie może jednak - w ramach wymiany handlowej pomiędzy państwami członkowskimi - powodować zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic.

Artykuł  2

Stosowanie unijnego kodeksu celnego do wyrobów akcyzowych

1. Formalności określone w unijnych przepisach celnych dotyczące wprowadzania wyrobów na obszar celny Unii stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych wprowadzanych na terytorium Unii z jednego z terytoriów, o których mowa w art. 4 ust. 2.

2. Formalności określone w unijnych przepisach celnych dotyczące wyprowadzania wyrobów z obszaru celnego Unii stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych wyprowadzanych z terytorium Unii na jedno z terytoriów, o których mowa w art. 4 ust. 2.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, w odniesieniu do wyrobów akcyzowych przemieszczanych między terytorium Finlandii a terytoriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. c), Finlandia ma prawo stosować takie same procedury, jak stosowane w odniesieniu do takiego przemieszczania w obrębie terytorium tego państwa członkowskiego.

4. Art. 14-46 nie stosuje się do wyrobów akcyzowych mających status celny towarów nieunijnych zgodnie z definicją zawartą w art. 5 pkt 24) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ¹⁴ .

Artykuł  3

Definicje

Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1) "uprawniony prowadzący skład podatkowy" oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego w ramach działalności tej osoby do produkowania, przetwarzania, przechowywania, magazynowania, odbierania lub wysyłania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w składzie podatkowym;

2) "terytorium państwa członkowskiego" oznacza terytorium państwa członkowskiego, do którego zastosowanie mają Traktaty zgodnie z art. 349 i 355 TFUE, z wyjątkiem terytoriów trzecich;

3) "terytorium Unii" oznacza terytoria państw członkowskich;

4) "terytorium trzecie" oznacza terytoria, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 3;

5) "państwa trzecie" oznaczają każde państwo lub terytorium, do których nie mają zastosowania Traktaty;

6) "procedura zawieszenia poboru akcyzy" oznacza procedurę podatkową stosowaną w odniesieniu do produkcji, przetwarzania, przechowywania, magazynowania lub przemieszczania wyrobów akcyzowych, przy zawieszonym poborze akcyzy;

7) "import" oznacza dopuszczenie towarów do obrotu zgodnie z art. 201 rozporządzenia (UE) nr 952/2013;

8) "niezgodne z przepisami wprowadzenie" oznacza wprowadzenie na terytorium Unii wyrobów, które nie zostały objęte procedurą dopuszczenia do obrotu zgodnie z art. 201 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 i w odniesieniu do których powstał dług celny na podstawie art. 79 ust. 1 tego rozporządzenia lub taki dług powstałby, gdyby wyroby te podlegały należnościom celnym;

9) "zarejestrowany odbiorca" oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego przeznaczenia, do odbioru w ramach działalności tej osoby i na warunkach określonych przez te organy, wyrobów akcyzowych przemieszczanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z terytorium innego państwa członkowskiego;

10) "zarejestrowany wysyłający" oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego importu jedynie do wysyłania wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy w momencie dopuszczenia ich do obrotu zgodnie z art. 201 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 w ramach działalności tej osoby i na warunkach określonych przez te organy;

11) "skład podatkowy" oznacza miejsce, w którym wyroby akcyzowe są produkowane, przetwarzane, przechowywane, magazynowane, odbierane lub wysyłane w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy w ramach działalności tej osoby, z zastrzeżeniem pewnych warunków określonych przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym znajduje się skład podatkowy;

12) "uprawniony wysyłający" oznacza osobę fizyczną lub prawną zarejestrowaną przez właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki do celów wysyłania - w ramach działalności tej osoby - wyrobów akcyzowych dopuszczonych do konsumpcji na terytorium jednego państwa członkowskiego, a następnie przemieszczanych na terytorium innego państwa członkowskiego;

13) "uprawniony odbiorca" oznacza osobę fizyczną lub prawną zarejestrowaną przez właściwe organy państwa członkowskiego przeznaczenia do celów otrzymywania - w ramach działalności tej osoby - wyrobów akcyzowych dopuszczonych do konsumpcji na terytorium jednego państwa członkowskiego, a następnie przemieszczanych na terytorium innego państwa członkowskiego;

14) "państwo członkowskie przeznaczenia" oznacza państwo członkowskie, do którego wyroby akcyzowe mają być dostarczone lub w którym mają być zużyte zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy;

15) "umorzenie" oznacza zwolnienie z obowiązku zapłaty kwoty niezapłaconego podatku akcyzowego;

16) "zwrot" oznacza zwrócenie kwoty zapłaconego podatku akcyzowego.

Artykuł  4

Terytorialny zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa oraz dyrektywy 92/83/EWG, 92/84/EWG, 2003/96/WE i 2011/64/UE mają zastosowanie do terytorium Unii.

2. Niniejsza dyrektywa oraz dyrektywy 92/83/EWG, 92/84/EWG, 2003/96/WE i 2011/64/UE nie mają zastosowania do następujących terytoriów stanowiących część obszaru celnego Unii:

a) Wyspy Kanaryjskie;

b) francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 TFUE;

c) Wyspy Alandzkie;

d) Wyspy Normandzkie.

3. Niniejsza dyrektywa oraz dyrektywy 92/83/EWG, 92/84/EWG, 2003/96/WE, i 2011/64/UE nie mają zastosowania do terytoriów objętych zakresem art. 355 ust. 3 TFUE ani do następujących innych terytoriów niestanowiących części obszaru celnego Unii:

a) wyspa Helgoland;

b) terytorium Büsingen;

c) Ceuta;

d) Melilla;

e) Livigno.

4. Hiszpania może powiadomić, w drodze oświadczenia, że niniejsza dyrektywa oraz dyrektywy 92/83/EWG, 92/84/EWG, 2003/96/WE i 2011/64/UE mają zastosowanie do Wysp Kanaryjskich - pod warunkiem działań dostosowujących w związku z ich bardzo odległym położeniem - w stosunku do wszystkich lub niektórych wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 1, od pierwszego dnia drugiego miesiąca po złożeniu takiego oświadczenia.

5. Francja może powiadomić w drodze oświadczenia, że niniejsza dyrektywa oraz dyrektywy 92/83/EWG, 92/84/EWG, 2003/96/WE i 2011/64/UE mają zastosowanie do terytoriów, o których mowa w ust. 2 lit. b), pod warunkiem działań dostosowujących w związku z ich bardzo odległym położeniem, w stosunku do wszystkich lub niektórych wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 1, od pierwszego dnia drugiego miesiąca po złożeniu takiego oświadczenia.

6. Przepisy niniejszej dyrektywy nie uniemożliwiają zachowania przez Grecję szczególnego statusu przyznanego Górze Athos, zagwarantowanego w art. 105 greckiej konstytucji.

Artykuł  5

Specjalny status terytorialny

1. Uwzględniając konwencje i traktaty zawarte, odpowiednio, z Francją, Włochami, Cyprem i Zjednoczonym Królestwem, Księstwo Monako, San Marino oraz suwerenne strefy Zjednoczonego Królestwa Akrotiri i Dhekelia oraz Wyspa Man nie są uznawane, na użytek niniejszej dyrektywy, za państwa trzecie.

2. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapewnić, by przemieszczanie wyrobów akcyzowych:

a) mające początek w Księstwie Monako lub przeznaczone dla Księstwa Monako było uznawane za przemieszczanie mające początek we Francji lub przeznaczone dla Francji;

b) mające początek w San Marino lub przeznaczone dla San Marino było uznawane za przemieszczanie mające początek we Włoszech lub przeznaczone dla Włoch;

c) mające początek w suwerennych strefach Zjednoczonego Królestwa Akrotiri i Dhekelia lub przeznaczone dla suwerennych stref Zjednoczonego Królestwa Akrotiri i Dhekelia było uznawane za przemieszczanie mające początek na Cyprze lub przeznaczone dla Cypru;

d) mające początek na Wyspie Man lub przeznaczone dla Wyspy Man było uznawane za przemieszczanie mające początek w Zjednoczonym Królestwie lub przeznaczone dla Zjednoczonego Królestwa.

3. Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki, aby zapewnić, by przemieszczanie wyrobów akcyzowych mające początek w Jungholz i Mittelberg (Kleines Walsertal) lub przeznaczone dla Jungholz i Mittelberg (Kleines Walsertal) było uznawane za przemieszczanie mające początek w Niemczech lub przeznaczone dla Niemiec.

¹⁴ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1), zmienione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2339 z dnia 14 grudnia 2016 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny w odniesieniu do towarów, które czasowo opuściły obszar celny Unii drogą morską lub powietrzną (Dz.U. L 354 z 23.12.2019, s. 32).