Art. 1. - Przedmiot i zakres stosowania - Dyrektywa 2019/520 w sprawie interoperacyjności systemów elektronicznego poboru opłat drogowych i ułatwiania transgranicznej wymiany informacji na temat przypadków nieuiszczenia opłat drogowych w Unii

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2019.91.45

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 marca 2022 r.

Artykuł  1

Przedmiot i zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa określa warunki niezbędne do osiągnięcia następujących celów:

a) zapewnienie interoperacyjności systemów elektronicznego poboru opłat drogowych w ramach całej unijnej sieci dróg, w tym autostrad miejskich i międzymiastowych, większych i mniejszych dróg, oraz różnych obiektów, takich jak tunele lub mosty, i promów; oraz

b) ułatwianie transgranicznej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów w przypadku pojazdów i właścicieli lub posiadaczy pojazdów, których dotyczy nieuiszczenie wszelkiego rodzaju opłat drogowych w Unii.

W myśl zasady pomocniczości niniejszą dyrektywę stosuje się z zastrzeżeniem podejmowanych przez państwa członkowskie decyzji o poborze opłat drogowych od określonych rodzajów pojazdów oraz decyzji określających wysokość tych opłat i cel ich poboru.

2. Art. 3-22 nie stosuje się do:

a) systemów opłat drogowych, które nie są systemami elektronicznymi w rozumieniu art. 2 pkt 10; oraz

b) małych, ściśle lokalnych systemów opłat drogowych, w odniesieniu do których koszty dostosowania do wymagań art. 3-22 byłyby nieproporcjonalne do korzyści.

3. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do opłat parkingowych.

4. Cel, jakim jest interoperacyjność systemów elektronicznego poboru opłat drogowych w Unii, osiąga się za pomocą europejskiej usługi opłaty elektronicznej (EETS), która ma charakter uzupełniający wobec krajowych usług opłaty elektronicznej w państwach członkowskich.

5. Jeżeli zgodnie z wymogami prawa krajowego nieuiszczenie opłaty drogowej można stwierdzić po powiadomieniu użytkownika o obowiązku zapłaty, państwa członkowskie mogą również stosować niniejszą dyrektywę w celu ustalenia właściciela lub posiadacza pojazdu oraz samego pojazdu na potrzeby dokonania powiadomienia wyłącznie wtedy, gdy spełnione są wszystkie poniższe warunki:

a) nie ma żadnych innych środków pozwalających na ustalenie właściciela lub posiadacza pojazdu; oraz

b) powiadomienie właściciela lub posiadacza pojazdu o obowiązku uiszczenia opłaty jest obowiązkowym etapem procedury uiszczania opłaty drogowej na mocy prawa krajowego.

6. Jeżeli państwo członkowskie stosuje ust. 5, przyjmuje ono środki konieczne do zapewnienia, aby postępowania następcze dotyczące obowiązku uiszczenia opłaty drogowej były prowadzone przez organy publiczne. Odniesienia do nieuiszczenia opłaty drogowej w niniejszej dyrektywie obejmują przypadki objęte ust. 5, jeżeli państwo członkowskie, w którym ma miejsce przypadek nieuiszczenia opłaty, stosuje ten ustęp.