Dyrektywa 2018/1027 zmieniająca dyrektywę Rady 66/402/EWG w odniesieniu do odległości odizolowania w przypadku Sorghum spp

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2018.184.4

Akt jednorazowy
Wersja od: 20 lipca 2018 r.

DYREKTYWA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/1027
z dnia 19 lipca 2018 r.
zmieniająca dyrektywę Rady 66/402/EWG w odniesieniu do odległości odizolowania w przypadku Sorghum spp.
(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 66/402/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym zbóż 1 , w szczególności jej art. 21a,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Warunki produkcji materiału siewnego określone w dyrektywie 66/402/EWG są oparte na międzynarodowych standardach ustanowionych w Systemie Nasiennym Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

(2) W 2017 r., na corocznym posiedzeniu OECD w sprawie systemów nasiennych, zmieniono normę dotyczącą odległości odizolowania upraw Sorghum spp., w szczególności w celu uwzględnienia obszarów, na których obecność S. halepense lub S. sudanense stwarza szczególny problem w odniesieniu do zapylenia krzyżowego.

(3) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 66/402/EWG.

(4) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Zmiany w dyrektywie 66/402/EWG

W załączniku I do dyrektywy 66/402/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

Transpozycja

1. 
Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2018 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2019 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. 
Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł  3

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  4

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lipca 2018 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Punkt 2 załącznika I do dyrektywy 66/402/EWG otrzymuje brzmienie:

"2. Uprawa odpowiada następującym normom w odniesieniu do odległości od sąsiadujących źródeł pyłków, które mogą powodować niepożądane obce zapylenie:

UprawyMinimalna odległość
Phalaris canariensis, Secale cereale inne niż mieszańce
- do produkcji elitarnego materiału siewnego300 m
- do produkcji kwalifikowanego materiału siewnego250 m
Sorghum spp.
- do produkcji elitarnego materiału siewnego (*)400 m
- do produkcji kwalifikowanego materiału siewnego (*)200 m
xTriticosecale, odmiany samozapyleniowe
- do produkcji elitarnego materiału siewnego50 m
- do produkcji kwalifikowanego materiału siewnego20 m
Zea mays200 m
(*) Na obszarach, gdzie obecność S. halepense lub S. sudanense stwarza szczególny problem w odniesieniu do zapylenia krzyżowego, zastosowanie mają następujące przepisy:

a) uprawy służące do produkcji elitarnego materiału siewnego Sorghum bicolor lub jego mieszańców muszą być odizolowane nie mniej niż 800 m od wszelkich źródeł tych zanieczyszczających pyłków;

b) uprawy służące do produkcji kwalifikowanego materiału siewnego Sorghum bicolor lub jego mieszańców muszą być odizolowane nie mniej niż 400 m od wszelkich źródeł tych zanieczyszczających pyłków.

Minimalne odległości wymienione w powyższej tabeli mogą nie być uwzględniane, jeżeli istnieje wystarczające zabezpieczenie przed obcym niepożądanym zapyleniem.".

1 Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2309/66.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.