Art. 25. - Dodatkowe zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów niezgodnych z TSI - Dyrektywa 2008/57/WE w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie (przekształcenie)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2008.191.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2015 r.

Artykuł  25

Dodatkowe zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów niezgodnych z TSI

1. W przypadku pojazdów, które otrzymały zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji w jednym państwie członkowskim zgodnie z art. 21 ust. 12 lub z art. 24, inne państwa członkowskie mogą zdecydować zgodnie z niniejszym artykułem, czy na ich terytorium niezbędne są dodatkowe zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji.

2. Wnioskodawca przedkłada krajowemu organowi ds. bezpieczeństwa dokumentację techniczną dotyczącą pojazdu lub typu pojazdu wraz ze szczegółami przewidzianego użytkowania na sieci. Dokumentacja zawiera następujące informacje:

a) udokumentowany dowód uzyskania zezwolenia na dopuszczenie pojazdu do eksploatacji w innym państwie członkowskim i dokumentację dotyczącą procedury

zastosowanej w celu wykazania, że pojazd spełniał obowiązujące wymagania z zakresu bezpieczeństwa, w tym, w stosownych przypadkach, odstępstwa przyznane zgodnie z art. 9;

b) dane techniczne, plany utrzymania i charakterystyki eksploatacyjne. W przypadku pojazdów wyposażonych w rejestratory danych obejmuje to informacje o procedurze gromadzenia danych, umożliwiające ich odczytanie i ocenę, zgodnie z art. 20 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2004/49/WE;

c) rejestry ukazujące historię eksploatacji pojazdu, jego utrzymania, a w stosownych przypadkach modyfikacji technicznych przeprowadzonych po wydaniu zezwolenia;

d) dowody zgodności charakterystyki technicznej i eksploatacyjnej pojazdu z infrastrukturą i stałymi instalacjami, w tym klimatyzacją, systemem zasilania w energię, systemem sterowania ruchem kolejowym, prześwitem toru i skrajniami infrastruktury, maksymalnym dopuszczalnym obciążeniem osi i innymi ograniczeniami sieci.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b), nie mogą zostać podważone przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa, chyba że może on udowodnić, nie naruszając art. 16, istnienie znacznego zagrożenia dla bezpieczeństwa. Po przyjęciu odnośnego dokumentu, o którym mowa w art. 27, krajowy organ ds. bezpieczeństwa nie może powołać się w tym względzie na przepis, który należy do grupy A wymienionej w tym dokumencie.

4. Krajowy organ bezpieczeństwa może wnioskować o dostarczenie dodatkowych informacji, przeprowadzenie analiz zagrożeń zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE lub przeprowadzenie testów na sieci, w celu sprawdzenia zgodności informacji, o których mowa w ust. 2 lit. c) i d) niniejszego artykułu, z obowiązującymi przepisami krajowymi zgłoszonymi Komisji zgodnie z art. 8 dyrektywy 2004/49/WE lub z art. 17 niniejszej dyrektywy. Jednakże po przyjęciu odnośnego dokumentu, o którym mowa w art. 27 niniejszej dyrektywy, krajowy organ ds. bezpieczeństwa może przeprowadzić taką weryfikację jedynie na podstawie przepisów krajowych dotyczących grup B lub C wymienionych w tym dokumencie.

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa określa po konsultacji z wnioskodawcą zakres i treść informacji dodatkowych, wymaganych analiz zagrożeń i testów. Zarządca infrastruktury w porozumieniu z wnioskodawcą dokłada wszelkich starań w celu zapewnienia, by wszelkie testy miały miejsce w okresie trzech miesięcy od złożenia wniosku. W odpowiednich przypadkach krajowy organ ds. bezpieczeństwa podejmuje środki w celu przeprowadzenia testów.

5. Każdy wniosek o zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji złożony zgodnie z niniejszym artykułem podlega decyzji krajowego organu bezpieczeństwa, którą należy podjąć jak najszybciej, nie później niż:

a) cztery miesiące po przedstawieniu dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 2;

b) w odpowiednich przypadkach, dwa miesiące po dostarczeniu dodatkowych informacji lub analiz zagrożeń wymaganych przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa zgodnie z ust. 4;

c) w odpowiednich przypadkach, dwa miesiące po dostarczeniu wyników testów wymaganych przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa zgodnie z ust. 4.