Art. 44. - Przepisy przejściowe - Dyrektywa 2007/46/WE ustanawiająca ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2007.263.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 2019 r. do: 30 czerwca 2027 r.

Artykuł  44

Przepisy przejściowe

1. W oczekiwaniu na wprowadzenie niezbędnych zmian w niniejszej dyrektywie w celu włączenia pojazdów dotychczas nią nieobjętych lub dostosowania się do przepisów administracyjnych lub technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów innych niż pojazdy kategorii M₁, produkowanych w małych seriach, oraz w celu ustanowienia zharmonizowanych przepisów administracyjnych i technicznych w zakresie procedury dopuszczenia indywidualnego, a także w oczekiwaniu na wygaśnięcie okresów przejściowych przewidzianych w art. 45, państwa członkowskie nadal udzielają tym pojazdom krajowych homologacji, pod warunkiem że takie homologacje opierają się na zharmonizowanych wymaganiach technicznych określonych w niniejszej dyrektywie.

2. Na wniosek producenta lub, w przypadku dopuszczeń indywidualnych, właściciela pojazdu i po przedłożeniu wymaganych informacji zainteresowane państwo członkowskie wypełnia i wydaje, odpowiednio, świadectwo homologacji typu lub świadectwo dopuszczenia indywidualnego. Świadectwo wydaje się wnioskodawcy.

W przypadku pojazdów tego samego typu pozostałe państwa członkowskie uznają uwierzytelnioną kopię za dowód, że wymagane badania zostały przeprowadzone.

3. W przypadku gdy dany pojazd objęty dopuszczeniem indywidualnym ma zostać zarejestrowany w innym państwie członkowskim, może ono wymagać, by organ, który udzielił dopuszczenia indywidualnego, przekazał wszelkie dodatkowe informacje szczegółowo określające charakter wymagań technicznych spełnionych przez dany pojazd.

4. W oczekiwaniu na harmonizację systemów rejestracji i podatkowych państw członkowskich w zakresie pojazdów objętych niniejszą dyrektywą, aby ułatwić rejestrację i opodatkowanie tych pojazdów, państwa członkowskie mogą na swoim terytorium stosować kody krajowe. W tym celu państwa członkowskie mogą dokonać dalszego podziału wersji znajdujących się w załączniku III część II, pod warunkiem że szczegółowe dane stosowane dla danej podgrupy są wyraźnie określone w pakiecie informacyjnym lub mogą zostać na jego podstawie wyprowadzone za pomocą prostego obliczenia.