Dyrektywa 97/19/EWG dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 70/221/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich, odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa i tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1997.125.1

Akt jednorazowy

Wersja od: 16 maja 1997 r.

DYREKTYWA KOMISJI NR 97/19/EWG

z dnia 18 kwietnia 1997 r.

dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 70/221/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich, odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa i tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE L z dnia 16 maja 1997 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/221/EWG z dnia 20 marca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich, odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽¹⁾, ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 81/333/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

dyrektywa 70/221/EWG stanowi jedną ze szczegółowych dyrektyw w procedurze homologacji WE, ustanowionej dyrektywą Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich, odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽³⁾, ostatnio zmienioną dyrektywą 96/79/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady⁽⁴⁾; w rezultacie, przepisy ustanowione dyrektywą 70/156/EWG dotyczącą układów, części składowych i oddzielnych zespołów technicznych pojazdów oraz, stosuje się do dyrektywy 70/221/EWG;

w szczególności, na podstawie art. 3 ust. 4 i art. 4 ust. 3 dyrektywy 70/156/EWG, konieczne jest aby do każdej szczegółowej dyrektywy dołączony był dokument informacyjny, zawierający odpowiednie punkty załącznika I do dyrektywy 70/156/EWG, a także świadectwo homologacji, oparte na załączniku VI do dyrektywy 70/156/EWG, w celu komputeryzacji homologacji;

niniejsze zmiany dotyczą jedynie przepisów administracyjnych, zawartych w dyrektywie 70/221/EWG; dlatego nie jest konieczne unieważnienie istniejących homologacji, zgodnych z dyrektywą 70/221/EWG, ani też uniemożliwienia rejestracji, sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych pojazdów, objętych takimi homologacjami;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego, ustanowionego dyrektywą 70/156/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W dyrektywie 70/221/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1. Artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 1

Do celów niniejszej dyrektywy, »pojazd« oznacza każdy pojazd silnikowy, przeznaczony do ruchu drogowego, z nadwoziem lub bez, posiadający co najmniej cztery koła oraz rozwijający maksymalną prędkość konstrukcyjną przekraczającą 25 km/h, oraz jego przyczepy, z wyjątkiem pojazdów szynowych, ciągników rolniczych i leśnych oraz wszelkich maszyn samojezdnych.;"

2. W art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 2:

"w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG i zainstalowano je zgodnie z wymaganiami pkt II.5 Załącznika."

zastępuje się:

"w rozumieniu art. 2 dyrektywy 70/156/EWG i zainstalowano je zgodnie z wymaganiami ustalonymi w pkt 5

załącznika II.";

b) w ust. 3:

"w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, spełniają odpowiednie wymagania, ustalone w Załączniku."

zastępuje się:

"w rozumieniu art. 2 dyrektywy 70/156/EWG, spełniają odpowiednie wymagania, ustalone w załączniku II";

3. W art. 2a wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 2:

"w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG i zainstalowano je zgodnie z wymaganiami ustalonymi w pkt II.5 Załącznika."

zastępuje się:

"w rozumieniu art. 2 dyrektywy 70/156/EWG i zainstalowano je zgodnie z wymaganiami ustalonymi w pkt 5 załącznika II.";

b) w ust. 3 wyrazy "art. 9a" zastępuje się wyrazami "art. 2";

4. w art. 2b wyrazy "pkt II.2.1 i II.2.2 Załącznika" zastępuje się wyrazami "pkt 2.1 i 2.2 załącznika II";

5. w art. 3 wyrazy "pkt I" zastępuje się wyrazami "załączniku I";

6. Załącznik zastępuje się załącznikami do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

Z mocą od dnia 1 października 1997 r. Państwa Członkowskie:

– nie udzielają już homologacji typu WE na podstawie art. 4 ust. 1, jeżeli stosowne, w art. 4 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG, oraz

– mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu,

dla nowych typów pojazdów, z przyczyn odnoszących się do ich zbiorników ciekłego paliwa i tylnych zabezpieczeń lub dla nowych typów urządzeń tylnych zabezpieczeń, stanowiących oddzielne jednostki techniczne, jeżeli nie są zgodne z warunkami określonymi dyrektywą 70/221/EWG, zmienioną niniejszą dyrektywą.

Niniejsza dyrektywa nie unieważnia żadnej homologacji udzielonej uprzednio, na mocy dyrektywy 70/221/EWG, ani też nie uniemożliwia przedłużenia ważności aprobat wydanych na warunkach dyrektywy, zgodnie z którą zostały one pierwotnie przyznane.

Artykuł  3

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 30 września 1997 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 kwietnia 1997 r.

	W imieniu Komisji
	Martin BANGEMANN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 76 z 6.4.1970, str. 23.

⁽²⁾ Dz.U. L 131 z 18.5.1981, str. 4.

⁽³⁾ Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 7.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 18 z 21.1.1997, str. 7.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

ZBIORNIKI CIEKŁEGO PALIWA

1. ZAKRES OBOWIĄZYWANIA

1.1. Niniejszy załącznik stosuje się do pojazdów, do których stosuje się dyrektywa 70/156/EWG.

2. DEFINICJE

Do celów niniejszej dyrektywy:

2.1. "Typ pojazdu ze względu na zbiornik paliwa" oznacza pojazdy, które nie różnią się pod istotnymi względami,

takimi jak:

2.1.1. konstrukcja, kształt, wymiary i materiały zbiornika(-ów);

2.1.2. położenie zbiornika(-ów) w pojeździe (z prawej i/lub lewej strony, z przodu, z tyłu, w środku).

2.2. "Zbiornik" oznacza zbiornik(-i) skonstruowane w celu pomieszczenia paliwa ciekłego, określonego w 2.3, stosowane przede wszystkim do napędu pojazdu, wyłączając jego akcesoria (przewody paliwowe (jeżeli stanowią one oddzielne części), wlew paliwa, korek wlewu, wskaźnik poziomu paliwa, połączenia z silnikiem lub z regulatorem ciśnienia wewnętrznego itd.).

2.3. "Paliwo ciekłe" oznacza paliwo, które w normalnych warunkach atmosferycznych występuje w stanie ciekłym.

3. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU WE

3.1. Wniosek o homologację typu pojazdu w odniesieniu do jego zbiorników paliwa, na podstawie w art. 3 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG, jest składany przez producenta pojazdu.

3.2. Wzór dokumentu informacyjnego znajduje się w dodatku 1.

3.3. Placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań dla celów homologacji, muszą być przedłożone:

3.3.1. przedstawiciel typu pojazdu, który ma być homologowany albo takie części pojazdu, jakie placówka techniczna uznaje za niezbędne do badań homologacyjnych.

4. UDZIELENIE HOMOLOGACJI TYPU WE

4.1. Jeżeli stosowne wymagania są spełnione, homologacja typu WE na podstawie art. 4 ust. 3, oraz, jeżeli ma zastosowanie, art. 4 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG zostaje udzielona.

4.2. Wzór świadectwa homologacji WE znajduje się w dodatku 2.

4.3. Numer homologacji przyznaje się każdemu typowi homologowanego pojazdu zgodnie z załącznikiem VII do dyrektywy 70/156/EWG. To samo Państwo Członkowskie nie przydziela tego samego numeru innemu typowi pojazdu.

5. SPECYFIKACJE

5.1. Zbiorniki paliwa powinny być wykonane w taki sposób, aby były one odporne na korozję. Muszą one osiągać pozytywne wyniki prób szczelności, przeprowadzonych przez producenta, przy ciśnieniu równym podwójnemu ciśnieniu roboczemu, lecz w żadnym wypadku nie mniejszemu niż 1,3 bara. Każdy nadmiar ciśnienia lub każde ciśnienie przekraczające ciśnienie robocze powinno być automatycznie wyrównywane przez odpowiednie urządzenia (spusty, zawory bezpieczeństwa itd.). Spusty powinny być skonstruowane w taki sposób, aby zapobiegać wszelkim zagrożeniom pożarowym. Paliwo nie może wyciekać przez korek wlewu paliwa, ani przez urządzenia prowadzące do regulatora ciśnienia; nawet wówczas, gdy zbiornik jest zupełnie wywrócony - jakikolwiek wyciek jest niedopuszczalny.

5.2. Zbiorniki paliwa powinny być zamontowane w taki sposób, aby były one zabezpieczone przed skutkami uderzenia w przednią lub tylną część pojazdu; w pobliżu zbiornika nie może być wystających części, ostrych krawędzi itd.

6. MODYFIKACJE TYPU ORAZ ZMIANY HOMOLOGACJI

6.1. W przypadku modyfikacji homologowanego typu na podstawie niniejszej dyrektywy, zastosowanie mają przepisy art. 5 dyrektywy 70/156/EWG.

7. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

7.1. Jako zasada generalna, środki zapewniające zgodność produkcji są podejmowane zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 10 dyrektywy 70/156/EWG.

DODATEK  1

grafika

DODATEK  2

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

TYLNE ZABEZPIECZENIE POJAZDU

1. DANE OGÓLNE

Pojazdy objęte niniejszą dyrektywą muszą być skonstruowane w taki sposób, aby zapewnić skuteczną ochronę ich tylnej części z pojazdami kategorii M₁ i N₁⁽¹⁾.

2. DEFINICJE

2.1. Typ pojazdu do celów tylnego zabezpieczenia pojazdu

Wyrażenie "Typ pojazdu do celów tylnego zabezpieczenia pojazdu" odnosi się do pojazdów, które nie różnią się pod względem zasadniczych cech:

2.1.1. szerokości tylnej osi, budowy, wymiarów, kształtu oraz materiałów tylnej części pojazdu, w zakresie w jakim spełniają one wymagania określone w punktach 5.1-5.4.5.5;

2.1.2. charakterystyk zawieszenia w zakresie w jakim spełniają one wymagania określone w punktach 5.1-5.4.5.5;

2.1.3. typu tylnego zabezpieczenia pojazdu, jeżeli zostało zamontowane.

2.2. Typ urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu.

Wyrażenie "typ urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu" odnosi się do urządzeń, które nie różnią się pod względem zasadniczych cech:

2.2.1. kształtu;

2.2.2. wymiarów;

2.2.3. zamocowania;

2.2.4. materiałów.

3. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU WE

3.1. Wniosek o homologację typu WE w odniesieniu do typu pojazdu

3.1.1. Wniosek o homologację typu WE, na podstawie art. 3 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG dotyczącego typu pojazdu w odniesieniu do tylnego zabezpieczenia pojazdu, jest składany przez producenta pojazdu.

3.1.2. Wzór dokumentu informacyjnego znajduje się w dodatku 1.

3.1.3. Przedstawiciel typu pojazdu, który ma być homologowany, jest przedkładany placówce technicznej, odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań dotyczących homologacji.

3.2. Wniosek o homologację typu dotyczący urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu, stanowiącego oddzielną jednostkę techniczną

3.2.1. Wniosek o homologację typu, na podstawie art. 3 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG dotyczącej tylnego zabezpieczenia pojazdu, które w rozumieniu art. 2 tej dyrektywy stanowi oddzielną jednostkę techniczną, składa producent pojazdu lub producent urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu.

3.2.2. Wzór dokumentu informacyjnego znajduje się w dodatku 2.

3.2.3. Do placówki technicznej prowadzącej badania, przedkłada się jeden egzemplarz urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu, który ma być homologowany. Niniejsza służba może, jeżeli uzna za konieczne, zażądać kolejnej próbki. Próbki są wyraźnie i czytelnie oznakowane nazwą handlową lub znakiem towarowym oraz oznaczeniem typu składającego wniosek.

4. UDZIELANIE HOMOLOGACJI WE

4.1. Jeżeli odpowiednie wymagania są spełnione, homologacja typu WE na podstawie art. 4 ust. 3, oraz jeżeli stosowne, art. 4 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG, jest udzielana.

4.2. Wzór świadectwa homologacji WE znajduje się w:

4.2.1. dodatku 3, do wniosków określonych w 3.1; oraz

4.2.2. dodatku 4, do wniosków określonych w 3.2.

4.3. Numer homologacji zgodnie z załącznikiem VII do dyrektywy 70/156/EWG, jest przypisany do każdego typu homologowanego pojazdu lub urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu.

5. SPECYFIKACJE

5.1. Wszystkie pojazdy muszą być skonstruowane i/lub wyposażone w taki sposób, aby zapewniały skuteczną ochronę na całej szerokości ich tylnej części, z pojazdami kategorii M₁ i N₁⁽¹⁾.

5.2. Każdy pojazd zaliczany do jednej z następujących kategorii: M₁, M₂, M₃, N₁, O₁ lub O₂⁽¹⁾, będzie uznawany za spełniający warunki określone w 5.1:

- jeżeli spełnia warunki określone w 5.3, lub

- jeżeli prześwit tylnej części nieobciążonego pojazdu nie przekracza 55 cm, na szerokości która z każdej strony pojazdu nie jest krótsza od jego tylnej osi o więcej, niż o 10 cm (z pominięciem wybrzuszenia opon w pobliżu podłoża).

Jeżeli pojazd posiada więcej tylnych osi niż jedną, to należy wziąć pod uwagę najszerszą z nich.

Wymaganie to powinno być spełnione co najmniej na odcinku 45 cm, mierzonym od tylnej krawędzi pojazdu.

5.3. Każdy pojazd zaliczany do jednej z następujących kategorii: N₂, N₃, O₃, lub O₄⁽²⁾, będzie uznany za spełniający warunki określone w 5.1, pod warunkiem że:

- pojazd ten wyposażony jest w specjalne urządzenie do ochrony jego tylnej części, zgodnie z wymaganiami 5.4, lub

- pojazd jest tak skonstruowany i/lub wyposażony, że można uznać, iż ze względu na kształt i charakterystykę, jego części składowe zastępują urządzenie tylnego zabezpieczenia pojazdu. Części, których połączona funkcja spełnia wymagania określone w 5.4, uznaje się za tworzące urządzenie tylnego zabezpieczenia pojazdu.

5.4. Urządzenie tylnego zabezpieczenia pojazdu, w dalszej części określone jako "urządzenie", składa się głównie z części poprzecznych oraz części łącznikowych, połączonych z bocznymi części podwozia lub z takimi, które je zastępują.

Musi posiadać następujące charakterystyki:

5.4.1. musi być zainstalowane w miejscu możliwie zbliżonym do tylnej części pojazdu. Gdy pojazd jest nieobciążony⁽²⁾, dolna krawędź urządzenia nie może w żadnym swoim punkcie znajdować się wyżej niż 55 cm od podłoża;

5.4.2. szerokość urządzenia nie może w żadnym jego punkcie przekraczać szerokości tylnej osi, mierzonej na zewnętrznych punktach kół, pomijając wybrzuszenia opon przy zbliżeniu do podłoża, nie może być też krótsze o więcej niż 10 cm z każdej strony. Gdy istnieje więcej niż jedna oś tylna, należy brać pod uwagę szerokość najszerszej z nich;

5.4.3. wysokość przekroju belki poprzecznej nie może być mniejsza niż 10 cm. Boczne końce belki poprzecznej nie mogą być wygięte w kierunku tylnej części pojazdu lub mieć ostrych zewnętrznych krawędzi. Warunki te uznaje się za spełnione, gdy boczne końce belki poprzecznej są na zewnątrz zaokrąglone i posiadają promień krzywizny nie mniejszy niż 2,5 mm;

5.4.4. urządzenie może być skonstruowane w taki sposób, aby jego pozycja w tylnej części pojazdu mogła być regulowana. W takim przypadku musi istnieć skuteczna metoda zabezpieczająca je w pozycji użytkowej tak, aby wykluczyć jakąkolwiek niezamierzoną zmianę pozycji. Operator musi mieć możliwość zmiany pozycji urządzenia przy zastosowaniu siły nie przekraczającej 40 daN;

5.4.5. urządzenie musi stawiać dostateczny opór, równoległym do wzdłużnej osi pojazdu, przyłożonym siłom oraz być połączone, gdy znajduje się w pozycji użytkowej, z bocznymi częściami podwozia lub z takimi, które je zastępują.

Wymóg ten będzie spełniony, jeżeli wykaże się, że zarówno w trakcie jak i po przyłożeniu siły, odległość pozioma między tylną krawędzią urządzenia a tylną krawędzią pojazdu nie przekracza 40 cm w żadnym z punktów P1, P2 oraz P3. Podczas pomiaru tej odległości wyklucza się jakąkolwiek część pojazdu, która znajduje się wyżej niż 3 metry od podłoża, gdy pojazd nie jest obciążony;

5.4.5.1. punkty P1 ulokowane są 30 cm od wzdłużnych płaszczyzn, stycznych do zewnętrznych krańców kół osi tylnej; punkty P2, które ulokowane są na linii łączącej punkty P1, są symetryczne do środkowej płaszczyzny wzdłużnej pojazdu w odległości od każdego z nich od 70 do 100 cm włącznie. Dokładna pozycja powinna zostać określona przez producenta. Wysokość ponad podłożem punktów P1 i P2 musi być określona przez producenta pojazdu w zakresie linii, które wiążą urządzenie w pozycji poziomej. Wysokość nie może jednak przekraczać 60 cm, gdy pojazd jest nieobciążony. P3 jest punktem centralnym linii prostej łączącej punkty P2;

5.4.5.2. siła pozioma równa 12,5 % maksymalnej technicznie dozwolonej masy pojazdu, lecz nie przekraczająca 2,5 × 10⁴ N, musi być przyłożona kolejno do obydwu punktów P1 oraz do punktu P3;

5.4.5.3. siła pozioma równa 50 % maksymalnej technicznie dozwolonej masy pojazdu, lecz nie przekraczająca 10 × 10⁴ N, musi być przyłożona kolejno do obydwu punktów P2;

5.4.5.4. siły określone powyżej w punktach 5.4.5.2 oraz 5.4.5.3 muszą być przykładane oddzielnie. Kolejność, w której siły zostaną przyłożone może zostać określona przez producenta;

5.4.5.5. w przypadku przeprowadzania badania praktycznego, w celu sprawdzenia zgodności z wyżej wymienionymi wymaganiami, muszą być spełnione następujące warunki:

5.4.5.5.1. urządzenie musi być połączone z bocznymi częściami podwozia pojazdu lub z takimi, które je zastępują;

5.4.5.5.2. określone siły muszą być przyłożone przez tarany, odpowiednio połączone przegubowo (np. za pomocą przegubów uniwersalnych) i muszą być równoległe do środkowej wzdłużnej płaszczyzny pojazdu, przechodząc przez powierzchnię nie wyższą niż 25 cm (dokładną wysokość powinien określić producent) i nie szerszą niż 20 cm, z promieniami krzywizny krawędzi pionowych o wielkości 5 ± 1 mm; środek powierzchni umieszcza się kolejno w punktach P1, P2 i P3.

5.5. W drodze odstępstwa od wyżej wymienionych wymagań pojazdy następujących kategorii nie muszą spełniać wymagań niniejszego załącznika w zakresie tylnych zabezpieczeń:

- ciągniki naczep,

- "podwieszane" przyczepy oraz inne podobne przyczepy przeznaczone do transportu dłużyc lub innych bardzo długich przedmiotów,

- pojazdy, w przypadku których tylne zabezpieczenie pojazdu byłyby niezgodne z ich przeznaczeniem.

6. OZNAKOWANIE HOMOLOGACJI WE

6.1. Każde urządzenie tylnego zabezpieczenia pojazdu, odpowiadające homologowanemu typowi, uznawane w niniejszej dyrektywie za oddzielną jednostkę techniczną, posiada znak homologacji WE.

6.2. Znak ten składa się z prostokąta otaczającego literę "e", poprzedzającą numer lub litery identyfikujące Państwo Członkowskie, które udzieliło homologację typu:

1 Niemcy

2 Francja

3 Włochy

4 Niderlandy

5 Szwecja

6 Belgia

9 Hiszpania

11 Wielka Brytania

12 Austria

13 Luksemburg

17 Finlandia

18 Dania

21 Portugalia

23 Grecja

IRL Irlandia.

Obok prostokąta musi być także umieszczony "podstawowy numer homologacji", zawarty w sekcji 4 numeru homologacji, określonej w załączniku VII do dyrektywy 70/156/EWG, poprzedzony dwiema cyframi przypisany ostatniej istotnej zmianie technicznej do dyrektywy 70/221/EWG w dniu udzielenia homologacji WE. W niniejszej dyrektywie kolejnym numerem jest "00".

6.3. Znak homologacji WE musi być przytwierdzony do urządzenia tylnego zabezpieczenia pojazdu w taki sposób, aby był nieusuwalny i w pełni czytelny, nawet wówczas gdy urządzenie jest zamontowane w pojeździe.

6.4. Przykład znaku homologacji WE znajduje się w dodatku 5.

7. MODYFIKACJE TYPU ORAZ ZMIANY HOMOLOGACJI

7.1. W przypadku modyfikacji homologowanego typu na podstawie niniejszej dyrektywy, zastosowanie mają przepisy art. 5 dyrektywy 70/156/EWG.

8. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

8.1. Jako zasada generalna środki mające na celu zapewnienie zgodności produkcji podejmuje się zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 10 dyrektywy 70/156/EWG.

______

⁽¹⁾ Jak określono w sekcji A załącznika II do dyrektywy 70/156/EWG.

⁽²⁾ Jak określono w ppkt 2.6 załącznika I.

DODATEK  1

grafika

DODATEK  2

grafika

DODATEK  3

grafika

DODATEK  4

grafika

DODATEK  5

Wzór znaku homologacji WE

grafika