Art. 5. - Rola i obowiązki krajowych urzędów koordynacji - Decyzja wykonawcza 2012/733/UE w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 odnośnie do kojarzenia ofert zatrudnienia i wniosków o zatrudnienie oraz ich równoważenia oraz ponownego ustanowienia EURES

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2012.328.21

Akt utracił moc

Wersja od: 28 listopada 2012 r.

Artykuł  5

Rola i obowiązki krajowych urzędów koordynacji

1. Każde państwo członkowskie wyznacza wyspecjalizowaną służbę, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 492/2011, której powierza się organizację pracy sieci EURES w danym państwie członkowskim.

2. Krajowy urząd koordynacji gwarantuje, że państwo członkowskie dopełnia wszystkich obowiązków określonych w rozporządzeniu (UE) nr 492/2011, zwłaszcza tych dotyczących wymiany informacji na podstawie art. 12, 13 i 14:

a) tworząc i utrzymując wszelkie techniczne i operacyjne systemy i infrastrukturę niezbędne do umożliwienia udziału w systemie wymiany partnerom EURES i stowarzyszonym partnerom EURES;

b) dostarczając wymaganych informacji, we własnym zakresie lub za pomocą partnerów EURES działających na jego odpowiedzialność.

3. Urząd krajowy, w ścisłej współpracy z Europejskim Urzędem Koordynacji i innymi krajowymi urzędami koordynacji, w szczególności:

a) wyznacza przynajmniej jednego partnera EURES na podstawie systemu wyboru i akredytacji ustanowionego w art. 10 ust. 2 lit. b) ppkt (vii) oraz nadzoruje ich działania;

b) planuje działania i przedstawia regularnie sprawozdania z działań i wyników krajowej sieci EURES Europejskiemu Urzędowi Koordynacji;

c) koordynuje uczestnictwo EURES w ukierunkowanych działaniach na rzecz mobilności na poziomie UE.

4. Przy wyznaczaniu partnerów EURES krajowy urząd koordynacji dąży do osiągnięcia najszerszego zasięgu pod kątem geograficznym i pod kątem rynku pracy, jak i zapewnienia optymalnych usług osobom poszukującym pracy, pracownikom i pracodawcom, angażując odpowiednie służby zatrudnienia i podmioty działające na rynku pracy.

5. Na podstawie wspólnie ustalonych celów operacyjnych krajowy urząd koordynacji opracowuje programy pracy dla swojej sieci krajowej, które mają być przedstawione Europejskiemu Urzędowi Koordynacji. W programie pracy wyszczególnia się zwłaszcza:

a) główne działania, jakie zamierzają podjąć krajowy urząd koordynacji i partnerzy EURES oraz stowarzyszeni partnerzy EURES, za których urząd jest odpowiedzialny w ramach sieci EURES, włącznie z działaniami transnarodowymi, transgranicznymi i sektorowymi, przewidzianymi w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 492/2011;

b) zasoby ludzkie i finansowe przeznaczone na realizację rozdziału II rozporządzenia (UE) nr 492/2011;

c) postanowienia dotyczące monitorowania i oceny planowanych działań.

Plany pracy obejmują również ocenę działań i wyników osiągniętych w poprzednim okresie.

Odnośnie do planów pracy zasięga się opinii partnerów społecznych i innych odpowiednich zainteresowanych stron EURES na odpowiednim poziomie.

6. Krajowy urząd koordynacji może zdecydować o samodzielnym bezpośrednim świadczeniu usług EURES na rzecz osób poszukujących pracy i pracodawców i podlega w tym zakresie regułom mającym zastosowanie do partnerów EURES świadczących te same usługi. W takim przypadku krajowy urząd koordynacji zwraca się o akredytację jako partner EURES do Europejskiego Urzędu Koordynacji.

7. Każde państwo członkowskie dopilnowuje, aby krajowy urząd koordynacji dysponował pracownikami i innymi środkami niezbędnymi do wykonywania swoich zadań.

8. Na czele krajowego urzędu koordynacji stoi krajowy koordynator EURES, jak przewidziano w art. 10 ust. 2 lit. b) pkt (iii).