Decyzja w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Theodorosa Zagorakisa (2015/2048(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.316.194

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 sierpnia 2016 r.

Wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Theodorosa Zagorakisa

P8_TA(2015)0059

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Theodorosa Zagorakisa (2015/2048(IMM))

(2016/C 316/23)

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Theodorosa Zagorakisa przekazany przez zastępcę prokuratora Sądu Najwyższego Grecji w dniu 19 grudnia 2014 r. i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 28 stycznia 2015 r., w związku ze sprawą E2010/3844 toczącą się przed sądem karnym do spraw wykroczeń w Salonikach orzekającym w składzie jednoosobowym,

- po rezygnacji Theodorosa Zagorakisa z prawa do udzielenia wyjaśnień przysługującego mu na mocy art. 9 ust 5 Regulaminu,

- uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dni: 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. ¹ ,

- uwzględniając art. 62 Konstytucji Republiki Greckiej,

- uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0044/2015),

A. mając na uwadze, że zastępca prokuratora Sądu Najwyższego Grecji wystąpił z wnioskiem o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Theodorosa Zagorakisa w związku z możliwością nałożenia kary za domniemane popełnienie przez niego czynu karalnego;

B. mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

C. mając na uwadze, że zgodnie z art. 62 Konstytucji Republiki Greckiej członek parlamentu - bez zgody parlamentu - nie może w czasie kadencji być ścigany, zatrzymany lub aresztowany ani też nie można w żaden inny sposób ograniczyć jego wolności;

D. mając na uwadze, że Theodorosowi Zagorakisowi zarzuca się nieumyślne spowodowanie uszkodzenia ciała i naruszenie przepisów bezpieczeństwa w miejscu pracy;

E. mając na uwadze, że postępowanie karne dotyczy wypadku przy pracy z dnia 13 maja 2010 r. z udziałem pracownika klubu piłkarskiego PAOK na stadionie tego klubu w Salonikach i toczy się przeciw Theodorosowi Zagorakisowi jako prezesowi i prawnemu przedstawicielowi klubu;

F. mając na uwadze, że zarzucany czyn nie ma żadnego związku z wykonywaniem przez Theodorosa Zagorakisa mandatu posła do Parlamentu Europejskiego, lecz z pełnieniem przez niego funkcji prezesa klubu piłkarskiego PAOK;

G. mając na uwadze, że postępowanie karne nie dotyczy opinii wyrażonej w czasie wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego ani stanowiska zajętego w głosowaniu w rozumieniu art. 8 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

H. mając na uwadze, że nie istnieją podstawy do założenia, jakoby postępowanie opierało się na zamiarze zaszkodzenia politycznej działalności posła (fumus persecutionis), ponieważ wszczęto je kilka lat przed objęciem przez niego mandatu posła;

1. podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Theodorosa Zagorakisa;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji prokuratorowi Sądu Najwyższego Grecji.

¹ Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.