Decyzja w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ivana Jakovčicia (2014/2169(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.324.16

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 września 2016 r.

Wniosek o uchylenie immunitetu Ivana Jakovčicia

P8_TA(2015)0084

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ivana Jakovčicia (2014/2169(IMM))

(2016/C 324/03)

(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu, przekazany w dniu 5 września 2014 r. przez pełnomocnika poszkodowanego występującego w charakterze oskarżyciela w związku z postępowaniem karnym wszczętym przed Sądem w Pazinie (Chorwacja) (nr ref. K-143/14) i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 23 października 2014 r.,

- uwzględniając pisma stałego przedstawiciela Republiki Chorwacji przy UE z dni 14 lutego 2014 r. i 16 stycznia 2015 r. potwierdzające, że zgodnie z właściwymi przepisami prawa chorwackiego poszkodowany występujący w charakterze oskarżyciela jest uprawniony do wystąpienia o uchylenie immunitetu chorwackiego posła do Parlamentu Europejskiego,

- po wysłuchaniu wyjaśnień Ivana Jakovčicia zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu PE,

- uwzględniając art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dni 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. ¹ ,

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 kwietnia 2009 r. w sprawie immunitetu parlamentarnego w Polsce ² ,

- uwzględniając art. 23 i 28 regulaminu parlamentu chorwackiego,

- uwzględniając art. 61 ust. 1 chorwackiego kodeksu postępowania karnego,

- uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0059/2015),

A. mając na uwadze, że pełnomocnik oskarżyciela prywatnego zwrócił się o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Ivana Jakovčicia w związku z postępowaniem sądowym w sprawie zarzucanego mu przestępstwa zniesławienia;

B. mając na uwadze, że w piśmie z dnia 14 lutego 2014 r. stały przedstawiciel Republiki Chorwacji przy UE poinformował przewodniczącego Parlamentu, że - z braku szczegółowych przepisów proceduralnych dotyczących wniosków o uchylenie immunitetu chorwackich posłów do Parlamentu Europejskiego - zastosowanie powinny mieć przepisy dotyczące wniosków o uchylenie immunitetu posłów do parlamentu danego państwa członkowskiego oraz że zgodnie z tymi przepisami wniosek o wyrażenie zgody na tymczasowe zatrzymanie (aresztowanie) posła lub wszczęcie przeciw posłowi postępowania karnego może zostać złożony przez każdy upoważniony organ państwowy, przez poszkodowanego występującego w charakterze oskarżyciela lub przez oskarżyciela prywatnego;

C. mając na uwadze, że w piśmie z dnia 16 stycznia 2015 r. stały przedstawiciel Republiki Chorwacji przy UE potwierdził, że postępowanie sądowe, w związku z którym wystąpiono o uchylenie immunitetu I. Jakovčicia, faktycznie jest w toku przed właściwym sądem w Chorwacji;

D. mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec członków Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

E. mając na uwadze, że celem tego przepisu jest zasadniczo zapewnienie posłom do Parlamentu Europejskiego możliwości korzystania z wolności słowa, przy tym jednak to prawo do wolności słowa nie zezwala na pomawianie, zniesławianie, podżeganie do nienawiści ani naruszanie czci innych osób;

F. mając na uwadze, że wniosek o uchylenie immunitetu odnosi się do postępowania karnego wszczętego przeciw I. Jakovčiciowi na mocy art. 147 ust. 1 i 2 chorwackiego kodeksu karnego w związku z zarzucanymi mu zniesławiającymi słowami wypowiedzianymi w wywiadzie dla chorwackiej stacji radiowo-telewizyjnej HRT w dniu 22 lipca 2014 r.;

G. mając na uwadze, że zgodnie z art. 61 ust. 1 chorwackiego kodeksu postępowania karnego (Zakon o kaznenom postupku) w przypadku postępowania z oskarżenia prywatnego zarzuty należy przedstawić w ciągu 3 miesięcy od dnia, w którym upoważniona osoba fizyczna lub prawna powzięła wiedzę o przestępstwie i jego sprawcy;

H. mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 2 Regulaminu PE wnioski o uchylenie immunitetu muszą być rozpatrywane niezwłocznie, lecz z uwzględnieniem ich względnej złożoności;

I. mając na uwadze, że w chwili udzielania wywiadu I. Jakovčić był posłem do Parlamentu Europejskiego; mając jednak na uwadze, że zarzucana mu wypowiedź dotyczy sprawy z czasów, gdy nie pełnił on jeszcze tej funkcji;

J. mając na uwadze, że w konsekwencji dana wypowiedź nie jest w bezpośredni i oczywisty sposób związana z wykonywaniem przez I. Jakovčicia obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego ani nie stanowi opinii wyrażonej bądź stanowiska zajętego w głosowaniu w ramach wykonywania obowiązków służbowych posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7;

K. mając na uwadze, że z tego względu nie można uznać, że działał on w ramach wykonywania obowiązków służbowych posła do Parlamentu Europejskiego;

1. uważa, że wniosek o uchylenie immunitetu I. Jakovčicia został przedstawiony przez właściwy organ w rozumieniu art. 9 ust. 1 Regulaminu PE oraz że na tej podstawie należy uznać go za dopuszczalny; uważa ponadto, że w świetle art. 9 ust. 2 Regulaminu nie można narzucić Parlamentowi terminu podjęcia decyzji w sprawie uchylenia immunitetu;

2. podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Ivana Jakovčicia,

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwym organom Republiki Chorwacji oraz Ivanowi Jakovčiciowi.

¹ Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

² Dz.U. C 184 E z 8.7.2010, s. 72.