Art. 10. - Podwójna karalność - Decyzja ramowa 2008/947/WSiSW o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego zwolnienia w celu nadzorowania przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2008.337.102

Akt obowiązujący

Wersja od: 16 stycznia 2024 r.

Artykuł  10

Podwójna karalność

1. Następujące przestępstwa stanowią podstawę uznania wyroku i, w stosownych przypadkach, decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego zwolnienia i przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych zgodnie z niniejszą decyzją ramową bez weryfikacji podwójnej karalności czynu, jeżeli w państwie wydania, zgodnie z definicją tych przestępstw w jego systemie prawnym, są one zagrożone karą pozbawienia wolności lub zastosowaniem innego środka polegającego na pozbawieniu wolności w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat:

– udział w organizacji przestępczej,

– terroryzm,

– handel ludźmi,

– wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca,

– nielegalny obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,

– nielegalny obrót bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,

– korupcja,

– nadużycia finansowe, w tym na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich⁽⁸⁾,

– pranie korzyści z przestępstwa,

– fałszowanie pieniędzy, w tym euro,

– przestępstwa komputerowe,

– przestępstwa przeciwko środowisku, w tym nielegalny obrót zagrożonymi gatunkami roślin i zwierząt,

– udzielanie pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub w nielegalnym pobycie,

– zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

– nielegalny obrót organami i tkankami ludzkimi,

– uprowadzenie osoby, bezprawne pozbawienie wolności i wzięcie zakładników,

– rasizm i ksenofobia,

– kradzież w formie zorganizowanej lub rozbój z użyciem broni,

– nielegalny obrót dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,

– oszustwo,

– wymuszenie rozbójnicze,

– podrabianie i piractwo produktów,

– fałszowanie dokumentów urzędowych i obrót takimi dokumentami,

– fałszowanie środków płatniczych,

– nielegalny obrót hormonami i innymi substancjami wzrostu,

– nielegalny obrót materiałami jądrowymi i radioaktywnymi,

– obrót kradzionymi pojazdami,

– zgwałcenie,

– podpalenie,

– przestępstwa należące do właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego,

– porwanie statku powietrznego lub wodnego,

– sabotaż.

2. Rada, stanowiąc jednomyślnie po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego zgodnie z warunkami określonymi w art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, może w dowolnym czasie podjąć decyzję o dodaniu innych rodzajów przestępstw do wykazu zawartego w ust. 1 niniejszego artykułu. Rada analizuje w świetle sprawozdania przedłożonego jej zgodnie z art. 26 ust. 1 niniejszej decyzji ramowej, czy wykaz ten należy rozszerzyć lub zmienić.

3. W odniesieniu do przestępstw innych niż określone w ust. 1 państwo wykonania może uzależnić uznanie wyroku i, w stosownych przypadkach, decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego zwolnienia i przejęcie nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych od tego, czy wyrok odnosi się do czynów stanowiących przestępstwo także na mocy prawa państwa wykonania, niezależnie od znamion tego przestępstwa lub jego określenia.

4. Każde państwo członkowskie może w momencie przyjęcia niniejszej decyzji ramowej lub później powiadomić, składając deklarację w Sekretariacie Generalnym Rady, że nie będzie stosować ust. 1. Deklarację taką można wycofać w dowolnym czasie. Deklaracje takie oraz informacje o ich wycofaniu podlegają publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.