Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Manolisa Kefalogiannisa (2017/2133(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.345.101

Akt nienormatywny
Wersja od: 16 października 2020 r.

Wniosek o uchylenie immunitetu Manolisa Kefalogiannisa

P8_TA(2018)0386

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Manolisa Kefalogiannisa (2017/2133(IMM))

(2020/C 345/18)

(Dz.U.UE C z dnia 16 października 2020 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Manolisa Kefalogiannisa przekazany dnia 31 maja 2017 r. przez prokuratora generalnego Sądu Najwyższego Republiki Greckiej w związku z postępowaniem nr ABM:EOE 20/2017 i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 3 lipca 2017 r.,
po wysłuchaniu Manolisa Kefalogiannisa zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu Parlamentu,
po wysłuchaniu Kristiana Knudsena, p.o. dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Personelu Parlamentu Europejskiego,
przeprowadziwszy wymianę poglądów z zastępcą prokuratora generalnego Republiki Greckiej ds. przestępstw gospodarczych,
uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,
uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. 1 ,
uwzględniając art. 62 konstytucji Republiki Greckiej,
uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,
uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0333/2018),
A.
mając na uwadze, że zastępca prokuratora generalnego przy Sądzie Najwyższym Republiki Greckiej zwrócił się o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Manolisa Kefalogiannisa, by umożliwić postawienie mu zarzutów w postępowaniu karnym dotyczącym dwóch domniemanych czynów karalnych;
B.
mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;
C.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;
D.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 62 konstytucji Republiki Greckiej w czasie mandatu poselskiego posła nie można ścigać, aresztować, uwięzić ani poddać innym środkom polegającym na pozbawieniu wolności bez zgody izby deputowanych;
E.
mając na uwadze, że wniosek zastępcy prokuratora generalnego przy Sądzie Najwyższym Republiki Greckiej dotyczy postępowań w sprawie domniemanych przestępstw w rozumieniu art. 385 ust. 1 lit. b) greckiego kodeksu karnego i art. 4 ustawy nr 2803/2000, które dotyczą odpowiednio wymuszenia przy użyciu groźby oraz nadużycia finansowego;
F.
mając na uwadze, że Manolisowi Kefalogiannisowi zarzuca się usiłowanie popełnienia nadużycia finansowego ze szkodą dla interesów finansowych Unii Europejskiej na kwotę ponad 73 000 EUR za próbę bezprawnego sprzeniewierzenia części wynagrodzenia jego asystentki w wysokości 4 240 EUR miesięcznie od lipca 2014 r. do końca 2016 r.;
G.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 8 Regulaminu Parlamentu Europejskiego Komisja Prawna może wydać uzasadnioną opinię co do właściwości wyżej wymienionego organu oraz co do dopuszczalności wniosku, natomiast nie może w żadnym przypadku wypowiadać się o winie bądź braku winy posła oraz o zasadności wszczęcia wobec niego postępowania karnego na podstawie zarzutów, które są mu stawiane, nawet wtedy, gdy badanie wniosku pozwala komisji na dokładne zapoznanie się ze szczegółami sprawy;
H.
mając również na uwadze, że Parlament Europejski nie może zajmować stanowiska w sprawie winy bądź braku winy posła ani tego, czy czyny przypisywane posłowi uzasadniają wszczęcie postępowania sądowego, ani też wypowiadać się w kwestii odnośnych cech krajowych systemów prawnych i sądowych;
I.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 2 Regulaminu Parlamentu Europejskiego immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków;
J.
mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma na celu ochronę Parlamentu i jego członków przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych, których nie można oddzielić od tych obowiązków;
K.
mając na uwadze, że jeżeli dane postępowanie nie ma związku z opiniami wyrażonymi lub stanowiskiem zajętym w głosowaniu przez posła w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, należy uchylić immunitet, chyba że zachodzą podstawy dla uznania, że postępowanie sądowe wszczęto z zamiarem zaszkodzenia działalności politycznej posła, a więc niezależności Parlamentu (fumus persecutionis);
L.
mając jednak na uwadze informacje i wyjaśnienia dostarczone w tej sprawie, w tym odpowiedzi udzielone przez zastępcę prokuratora Republiki Greckiej ds. przestępstw gospodarczych w trakcie przeprowadzonej z nim wymiany poglądów, oraz biorąc pod uwagę okoliczności, w których sprawa przeciwko Manolisowi Kefalogiannisowi była rozpatrywana przez zaangażowane organy, niepewność co do elementów, na których opiera się wniosek o uchylenie immunitetu, a także poważne wątpliwości związane z postępowaniem, w tym z uzasadnieniem wniosku o uchylenie immunitetu;
M.
mając na uwadze, że stwierdzono, iż w przedmiotowej sprawie można domniemywać istnienie fumus persecutionis;
N.
mając na uwadze, że w związku z powyższym nie należy uchylać immunitetu Manolisa Kefalogiannisa;
1.
podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Manolisa Kefalogiannisa;
2.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji prokuratorowi generalnemu przy Sądzie Najwyższym Republiki Grecji i Manolisowi Kefalogiannisowi.
1 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Sądu z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T346/11 i T-347/11, ECLI:EU: T:2013:23.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.