Decyzja 2006/238/WE w sprawie środka wdrożonego przez Francję na rzecz Mines de Potasse d’Alsace
Dz.U.UE.L.2006.86.20
Akt indywidualnyDECYZJA KOMISJI
z dnia 9 listopada 2005 r.
w sprawie środka wdrożonego przez Francję na rzecz Mines de Potasse d'Alsace
(Jedynie tekst w języku francuskim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2006/238/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 24 marca 2006 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,
uwzględniając porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),
po zaproszeniu zainteresowanych stron do przedstawienia swoich uwag zgodnie ze wspomnianymi artykułami(1) i po uwzględnieniu tych uwag,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. PROCEDURA
(1) W 1994 r. Komisja zatwierdziła dotację kapitałową państwa francuskiego na rzecz przedsiębiorstwa Entreprise Minière et Chimique (zwanego dalej "EMC") w wysokości 76 mln EUR, którą EMC miało przekazać przedsiębiorstwu Mines de Potasses d'Alsace (zwanemu dalej "MDPA") w postaci zwiększenia kapitału. W swojej decyzji(2) Komisja uznała wspomniany środek za zgodny ze wspólnym rynkiem, ponieważ miał on zrównoważyć dodatkowe koszty utrzymania emerytów (dopłaty do ogrzewania, czynszu, emerytura pomostowa i odprawa), ponoszone przez MDPA z uwagi na szczególny status prawny górników(3).
(2) W 1996 r. Komisja zatwierdziła(4) z tych samych powodów trzy dotacje kapitałowe państwa francuskiego na rzecz EMC w wysokości 38 mln EUR każda na lata 1995, 1996 i 1997, które miały zostać przekazane MDPA przez EMC w postaci zwiększenia kapitału.
(3) W dniu 7 grudnia 1998 r. władze francuskie zgłosiły trzy nowe dotacje kapitałowe w wysokości 42 mln EUR każda, które miały zostać przyznane EMC w latach 1998, 1999 i 2000 i przekazane MDPA. Według Francji środki te miały tym razem stanowić rekompensatę dla MDPA za pewne koszty społeczne i koszty związane z ochroną środowiska, poniesione w związku z zamknięciem przedsiębiorstwa.
(4) Dodatkowe informacje przekazane przez Francję Komisji w dniu 22 stycznia 1999 r. wykazały, że oprócz przekazania pomocy przyznanej przez Francję EMC co roku, począwszy od 1995 r., dokonywało zwiększenia kapitału MDPA. Pismem z dnia 14 marca 2000 r. władze francuskie powiadomiły Komisję, że część pomocy zgłoszonej w 1998 r. została już przyznana przedsiębiorstwu. W swojej odpowiedzi z dnia 10 kwietnia 2000 r. Komisja oświadczyła, że wspomniana pomoc winna zostać uznana za niezgodną z prawem.
(5) Pismem z dnia 10 października 2000 r. Komisja powiadomiła Francję o swojej decyzji dotyczącej wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 traktatu w odniesieniu do wspomnianych środków pomocy. Decyzję tę opublikowano w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(5). Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag dotyczących omawianej pomocy.
(6) Komisja otrzymała uwagi władz francuskich w dniach 28 listopada 2000 r., 21 i 23 marca 2001 r. W dniu 2 grudnia 2004 r. odbyło się spotkanie pomiędzy władzami francuskimi i przedstawicielami Komisji. Francja przekazała Komisji informacje w pismach z dnia 8 lutego 2005 r. i dnia 23 września 2005 r.
2. OPIS ŚRODKÓW
2.1. Beneficjent
(7) MDPA eksploatowało alzackie złoża sylwinu umożliwiające uzyskanie chlorku potasu, wykorzystywanego jako nawóz lub surowiec przemysłowy od 1904 r. W 1967 r. Francja stworzyła EMC(6), przedsiębiorstwo przemysłowo-handlowe działające w sektorze publicznym, i przekształciła MDPA w spółkę akcyjną z radą nadzorczą i zarządem(7), spółkę w pełni zależną EMC.
(8) Z uwagi na wyczerpanie złóż MPDA wynegocjowała w 1996 r. plan socjalny przewidujący stopniowe ograniczanie działalności aż do całkowitego zamknięcia w 2004 r. Poza MPDA, EMC było w tym czasie właścicielem udziałów, bezpośrednio lub poprzez swój holding EMC Société Anonyme (zwany dalej "EMC SA"), kilku przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze produktów chemicznych, paszy dla zwierząt, ochrony środowiska i utylizacji odpadów.
(9) W decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdziła, iż MDPA była jedynym beneficjentem omawianych środków. Niniejsza decyzja podtrzymuje tę opinię. Żaden element nie pozwala stwierdzić, czy spółki zależne EMC skorzystały z pomocy przyznanej MDPA. W szczególności nie ma żadnych wątpliwości, że całość pomocy została przekazana MDPA przez EMC w postaci zwiększenia kapitału.
(10) Pożar, który miał miejsce w 2002 r., spowodował przyspieszenie zakończenia działalności wydobywczej MDPA. W związku z tym zmianie uległ przedmiot działalności spółki - w chwili powstania celem MDPA była "eksploatacja kopalni soli potasu i soli pochodnych powierzonych dawnemu przedsiębiorstwu publicznemu Mines domaniales de potasse d'Alsace", natomiast obecnie art. 3 zmienionego statutu spółki przewiduje, iż przedsiębiorstwo ma na celu "wykonywanie zadań związanych z zakończeniem działalności kopalni potasu położonych w zagłębiu na północ od Miluzy obejmujących dawne wyrobiska, urządzenia, dobudówki i budynki gospodarcze".
(11) Zadania te obejmują przede wszystkim pomoc dla pracowników w przekwalifikowaniu się oraz rekultywację terenów pokopalnianych, zapewnienie ich bezpieczeństwa oraz ich przekazanie. Po zakończeniu tego etapu, przewidzianego na koniec 2009 r., MDPA zostanie rozwiązana.
(12) Dnia 1 stycznia 2005 r. EMC nieodpłatnie przekazała swoje udziały w kapitale MDPA na rzecz państwa(8).
2.2. Pomoc
Decyzja o wszczęciu postępowania dotyczy dwóch odrębnych środków:
Środek 1 lub środki zgłoszone
(13) Francja przekazała MDPA pomoc zgłoszoną w 1998 r. (tj. 42 mln EUR w 1998 r., 1999 r. oraz 2000 r.) przed wydaniem przez Komisję stosownej decyzji. Pomoc ta jest zatem niezgodna z prawem.
Środek 2 lub pomoc dodatkowa
(14) Aby umożliwić MDPA kontynuację działalności do 2004 r., czyli przewidywanej daty zakończenia działalności wydobywczej, EMC co roku, począwszy od 1996 r., dokonywała zwiększenia kapitału swojej spółki zależnej w wysokości odpowiadającej stratom odnotowanym przez nią w poprzednim roku obrotowym. Jak zostało to przedstawione w tabeli 1, kwoty w ten sposób przekazane na rzecz MDPA są wyższe niż kwota pomocy dozwolona na mocy decyzji Komisji z 1996 r. i zgłoszone kwoty pomocy na okres 1998-2000.
Tabela 1: Szczegółowy wykaz kwot niezgłoszonej pomocy na rzecz MDPA w okresie 1996-2000
| w mln EUR | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 |
| Pomoc zatwierdzona przez Komisję w decyzji z 1996 r. | 38 | 38 | 38 | |||
| Zgłoszona pomoc na okres 1998-2000 = Środek 1 | 42 | 42 | 42 | |||
| Wynik finansowy MDPA | - 84 | - 95 | - 128 | - 118 | - 96 | - 86 |
| Zwiększenie kapitału MDPA dokonane przez EMC | 0 | 84 | 98 | 128 | 117 | 79 |
| Środek 2 | 0 | 46 | 59 | 86 | 75 | 37 |
3. WNIOSKI
(15) Komisja uznaje, że beneficjent jest obecnie w 100 % kontrolowany przez państwo, iż zaprzestał on całkowicie działalności gospodarczej w sektorze potasu i że kopalnie nie zostaną powtórnie otwarte. Jedynym celem MDPA jest wykonywanie zadań związanych z zaprzestaniem działalności wydobywczej, a w szczególności dostosowanie terenów pokopalnianych do wymogów z zakresu bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Z chwilą zawieszenia działalności przez MDPA państwo byłoby zobowiązane do wypełnienia tego obowiązku(9). MPDA zostanie rozwiązana z chwilą zakończenia realizacji tego zadania.
(16) W omawianym przypadku nie można uznać działalności MDPA w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony środowiska za działalność o charakterze gospodarczym pozwalającym na zastosowanie zasad konkurencji określonych w traktacie. W związku z powyższym przy założeniu, że środki 1 i 2 stanowiły korzyść dla MDPA i zakłóciły konkurencję, Komisja stwierdza, iż z chwilą zaprzestania przez MDPA działalności handlowej i zamknięciem kopalni zakłócenie konkurencji nie ma już miejsca. Komisja zauważa także, iż kapitał MDPA został przekazany na rzecz państwa nieodpłatnie. W tym wypadku decyzja Komisji w sprawie charakteru pomocy, jaką stanowią omawiane środki, i ich zgodności nie mogłaby mieć żadnego praktycznego skutku.
(17) Formalne postępowanie wyjaśniające wszczęte na mocy art. 88 ust. 2 traktatu WE staje się zatem bezprzedmiotowe,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, 9 listopada 2005 r.
| W imieniu Komisji | |
| Neelie KROES | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. C 37 z 3.2.2001, str. 22.
(2) Dz.U. C 196 z 19.7.1994, str. 5.
(3) Ustanowiony dekretem nr 46-1433 z dnia 14 czerwca 1948 r. w sprawie statusu pracowników kopalni węgla i podobnych.
(4) Dz.U. C 168 z 12.6.1996, str. 11.
(5) Dz.U. C 37 z 3.2.2001, str. 22.
(6) Dekret nr 67-797 z 20.9.1967 w sprawie organizacji administracyjnej i finansowej przedsiębiorstwa Entreprise minière et chimique.
(7) Dekret nr 67-796 z dnia 20.9.1967 w sprawie połączenia Mines domaniales de potasse d'Alsace oraz Office national industriel de l'azote w spółkę akcyjną z radą nadzorczą i zarządem o nazwie Entreprise minière et chimique; dekret nr 67-797 z 20.9.1967 w sprawie organizacji administracyjnej i finansowej przedsiębiorstwa Entreprise minière et chimique.
(8) Dekret nr 2004-1286 z dnia 26 listopada 2004 r. zezwalający na przekazanie przed Entreprise minière et chimique swoich udziałów w Mines de potasse d'Alsace na rzecz państwa, JORF z 28.11.2004.
(9) Patrz: art. 84 Code minier.