Zm.: uchwała w sprawie Zasad Etyki Radcy Prawnego.

Akty korporacyjne

Radc.2003.11.8

Akt nieoceniany
Wersja od: 8 listopada 2003 r.

UCHWAŁA Nr 10/2003
VII KRAJOWEGO ZJAZDU RADCÓW PRAWNYCH
z dnia 8 listopada 2003 r.
w sprawie: zmian Zasad Etyki Radcy Prawnego przyjętych Uchwalą Nr 8/99 VI Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 6 listopada 1999 r.

Na podstawie art. 57 pkt 7 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. (tj. Dz.U. Nr 123/2002 poz. 1052 z późn. zm.)
VII Krajowy Zjazd Radców Prawnych uchwala następujące zmiany w Uchwale Nr 8/99 VI Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 6 listopada 1999 r. w sprawie Zasad Etyki Radcy Prawnego:
§  1.
Następujące artykuły Zasad Etyki Radcy Prawnego otrzymują brzmienie:

1/ Art. 2:

1. Radca prawny obowiązany jest kierować się przepisami prawa, postanowieniami zawartymi w mniejszych Zasadach, w uchwałach organów samorządu, oraz dobrymi obyczajami, przyjętymi przez radców prawnych.

2. Radca prawny świadczący pomoc prawną za granicą obowiązany jest przestrzegać również norm etycznych w zakresie obowiązującym prawników zagranicznych świadczących pomoc prawną w państwie przyjmującym. Radca prawny obowiązany jest w takim wypadku uzyskać informację o zasadach etyki obowiązujących przy podejmowaniu czynności zawodowych i ich stosowania.

2/ Art. 25:

1. Radcę prawnego obowiązuje szczególna skrupulatność w rozliczeniach z klientem.

2. Niedopuszczalne jest ustalanie wynagrodzenia (honorarium) w wysokości wygórowanej.

3. Radca prawny nie powinien zawierać z klientem umowy, na mocy której klient zobowiązuje się zapłacić wynagrodzenie (honorarium) za jej prowadzenie jedynie proporcjonalnie do osiągniętego wyniku (pactum de quota litis). Dopuszczalna jest natomiast taka umowa, w której przewiduje się dodatkowe wynagrodzenie (honorarium) za pomyślny wynik sprawy.

3/ Art. 29:

1. Radca prawny obowiązany jest informować klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku w sposób ustalony z klientem

2. Radca prawny powinien uzyskać zgodę klienta, w miarę możliwości pisemną, na zaniechanie wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji.

3. Jeżeli radca prawny ocenia, że wniesienie środka odwoławczego jest bezzasadne, a klient z tym stanowiskiem me zgadza się, powinien wypowiedzieć pemomocnictwo w takim terminie, aby umożliwić klientowi powierzenie sprawy innej osobie i wniesienie środka odwoławczego albo podjąć działania określone w ust. 5.

4. W razie prowadzenia sprawy z urzędu radca prawny przedstawia klientowi pisemną opinie prawną o braku podstaw do wnoszenia środka odwoławczego.

W przypadku, gdy radca prawny został wyznaczony przez prezesa sądu do prowadzenia sprawy - winien zawiadomić sąd o swoim stanowisku w sposób wskazany w ustawie.

5. Radca prawny może, na wyraźne życzenie klienta, wnieść pozew, złożyć wniosek lub środek odwoławczy także wtedy, gdy wcześniej wydal opinię i poinformował go o niecelowości takiej czynności; ma wówczas prawo zwrócić się o pisemne oświadczenie o jej dokonaniu na wyraźne żądanie. Nie powinien jednak wnosić środka odwoławczego w przypadku, gdy w sposób oczywisty naruszałoby to ustawowe wymogi w tym zakresie.

6. Postępowanie, o którym jest mowa w ust. 2-5, odnosi się również do wniesienia kasacji i skargi konstytucyjnej.

4/ Art. 32:

1. Radców prawnych obowiązuje zakaz reklamowania się, jak też korzystania z reklamy w jakiejkolwiek formie.

2. Naruszeniem tego zakazu jest jakikolwiek komunikat, wyrażony w formie słownej, graficznej bądź audiowizualnej, mający skłaniać do skorzystania z pomocy prawnej świadczonej przez radcę prawnego przekazującego komunikat, zawierający element zachęty, nakłaniania, chwalenia się, obietnicy, gwarantowania skuteczności, porównywania, bądź inne elementy wartościujące.

5/ Art. 33:

1. Dozwolone jest informowanie przez radcę prawnego o świadczeniu pomocy prawnej.

2. Informacja o wykonywaniu działalności w książce telefonicznej, adresowej, skorowidzach, materiałach własnych (folderach), prasie, internecie, czy też z wykorzystaniem elektronicznych i cyfrowych środków przekazu, nie może naruszać ograniczeń wynikających z niniejszych Zasad, wymogów określonych przez ustawy regulujące wykonywanie zawodu oraz nie może wykraczać poza potrzebę zgodnego z rzeczywistością i niewprowadzającego w błąd informowania społeczeństwa o świadczeniu pomocy prawnej.

3. Informacja może zawierać:

a) znak identyfikacyjny radców prawnych (logo) zgodnie z właściwą uchwałą samorządu,

b) znak identyfikacyjny (logo) kancelarii,

c) imiona i nazwiska oraz życiorysy zawodowe radców prawnych i innych prawników zatrudnionych lub współpracujących z kancelarią wraz z ich zdjęciami, z zastrzeżeniem ust. 5,

d) posiadane stopnie i tytuły naukowe,

e) sposób działania kancelarii,

f) zasady ustalania wynagrodzeń za świadczone usługi,

g) wysokość posiadanego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności zawodowych,

h) preferowany zakres świadczenia pomocy prawnej,

i) możliwość świadczenia pomocy prawnej w językach obcych,

j) adresy kancelarii i stosowane środki łączności.

4. Informacja o formie, w jakiej zawód jest wykonywany, winna być zgodna z wymogami wynikającymi z uchwały samorządu określającej treść i formę tablic informacyjnych o wykonywaniu zawodu radcy prawnego.

5. Niedopuszczalne jest publiczne informowanie przez radcę prawnego o:

a) efektach świadczonych usług, a w szczególności o prowadzonych bądź wygranych sprawach, wykazie klientów,

b) zajętych miejscach w rankingach prawniczych,

c) listach referencyjnych i rekomendacjach oraz sponsoringu,

d) publikacjach na temat radcy prawnego lub jego kancelarii, a także ich treści.

6. Forma strony internetowej nie powinna uchybiać prestiżowi i godności zawodu.

7. Można umieszczać strony internetowe w katalogach i wyszukiwarkach internetowych.

8. Nie należy na stronie internetowej lub innych elektronicznych, bądź cyfrowych środkach przekazu używanych przez radcę prawnego zamieszczać jakichkolwiek reklam, bądź informacji niezwiązanych ze świadczeniem pomocy prawnej, a w szczególności:

a) wysyłać za pośrednictwem ogólnodostępnych sieci przewodowych i bezprzewodowych elektronicznych (cyfrowych) komunikatów zawierających informacje o założeniu lub funkcjonowaniu strony dotyczącej działalności zawodowej radcy prawnego do adresatów, którzy o taką informacje nie zwracali się,

b) uczestniczyć w grupach dyskusyjnych (czatach) lub innych podobnych formach komunikowania się w sposób zmierzający do nawiązania kontaktu z klientem,

c) umieszczać lub zezwalać na przekierowanie lub inne elektroniczne odesłanie do lub ze stron zawierających informacje niedopuszczalne w rozumieniu Zasad,

d) wykorzystywać prowadzoną przez radcę prawnego inną działalność dla przekazywania informacji o świadczonej pomocy prawnej.

6/ Art. 34:

1. Teksty umieszczane na tablicach informacyjnych o siedzibie i zakresie działalności radcy prawnego winny być w całości w języku polskim. Dopuszczalne jest zawieszenie drugiej tablicy informacyjnej z tym samym tekstem w języku obcym. Niedopuszczalne jest umieszczanie tablic informacyjnych, których forma, rozmiar i treść byłyby sprzeczne z uchwałą samorządu radców prawnych.

2. Niedopuszczalne jest w szczególności:

a) informowanie o swej działalności zawodowej przy okazji występowania w środkach masowego przekazu,

b) redagowanie relacji prasowych, radiowych i telewizyjnych ze spraw, w których radca prawny udzielał pomocy prawnej,

c) inspirowanie przez radcę prawnego relacji dziennikarskich w środkach masowego przekazu oraz komentowanie (ocenianie) w nich prowadzonych przez siebie spraw.

3. W przypadku posiadania wpisu na listę adwokatów i posługiwania się - obok tytułu zawodowego radcy prawnego - również tytułem adwokata, należy używać, przy świadczeniu pomocy prawnej, tytułu zawodowego radcy prawnego, w sposób wskazujący jednoznacznie na wykonywanie tego zawodu.

7/ Art. 35:

1. Radcę prawnego obowiązuje zakaz pozyskiwania klientów w sposób sprzeczny z godnością zawodu, a w szczególności:

a) korzystania z usług pośredników,

b) narzucania komukolwiek swoich usług,

c) postępowania niezgodnie z zasadami lojalności wobec innych radców prawnych.

2. Radcy prawnemu nie wolno wręczać komukolwiek lub przyjmować od kogokolwiek honorarium, prowizji albo innej korzyści za polecenie jego usług.

3. Zakazy określone w ust. l i 2 stosuje się odpowiednio do odpowiedzialności radcy prawego za działania osób trzecich w imieniu lub na jego rzecz.

8/ Art. 57:

W razie sporu związanego z wykonywaniem zawodu pomiędzy radcami prawnymi, albo radcą prawnym i adwokatem, powinni oni podjąć próbę jego polubownego rozwiązania z pomocą lub przy udziale właściwych organów samorządu radców prawnych.

9/ Art. 70:

Postanowienia Zasad Etyki Radcy Prawnego stosuje się odpowiednio do kontaktów zawodowych (relacji) radcy prawnego i prawnika zagranicznego świadczącego pomoc prawną w Rzeczypospolitej Polskiej.

§  2.
Pozostałe postanowienia Zasad Etyki Radcy Prawnego nie ulegają zmianie.
§  3.
VII Krajowy Zjazd Radców Prawnych upoważnia Krajową Radę Radców Prawnych do ogłoszenia tekstu jednolitego Zasad Etyki Radcy Prawnego.
§  4.
Uchwala wchodzi w życie z dniem podjęcia.