Ustawa zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw.

Akty korporacyjne

Lekarz.2019.5.24

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 maja 2019 r.

STANOWISKO Nr 50/19/P-VIII

PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ

z dnia 24 maja 2019 r.

w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z treścią uchwalonej w dniu 16 maja 2019 r. ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, której projekt został przekazany przy piśmie Zastępcy Szefa Kancelarii Sejmu z dnia 26 kwietnia 2019 r., znak: GMS-WP-173-97/19, przedstawia poniższe uwagi do przedmiotowej ustawy.

Ustawa pomimo, że usuwa jedne z najbardziej kontrowersyjnych, nieuzasadnionych i niesprawiedliwych przesłanek umożliwiających podwójne karanie osoby uprawnionej do wystawiania recept za tą samą nieprawidłowość związaną z wystawianiem recept, to nadal utrzymuje dwie nieuzasadnione przesłanki takiego podwójnego karania.

W myśl przepisu art. 52a pkt 3 i 4 ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, w brzmieniu nadanym opiniowaną ustawą, osoba wystawiająca recepty będzie mogła zostać ukarana karą administracyjną przewidzianą w tym przepisie w sytuacjach:

1) prowadzenia dokumentacji medycznej w sposób niezgodny z przepisami prawa;

2) nieprowadzenia dokumentacji medycznej.

Należy podkreślić, że w sytuacji nieprowadzenia dokumentacji medycznej wystawiona recepta będzie "nieuzasadniona udokumentowanymi względami medycznym", co oznacza, że lekarz ma już obecnie, wynikający z art. 48 ust. 7a pkt 2 ustawy refundacyjnej, obowiązek zwrotu kwoty refundacji leku wraz z odsetkami ustawowymi. W myśl tego przepisu lekarz musi zwrócić kwotę refundacji za każdy lek, dla ordynacji którego nie ma uzasadnienia w dokumentacji medycznej. Wprowadzany opiniowaną ustawą art. 52a pkt 4 ustawy refundacyjnej umożliwi nałożenie na tego lekarza dodatkowej sankcji. Po wejściu w życie opiniowanej ustawy lekarz ten zostanie dodatkowo ukarany karą administracyjną w wysokości do równowartości kwoty refundacji za okres objęty kontrolą. Oznacza to, że wysokość kary administracyjnej może być równa sumie kwot refundacji wszystkich zaordynowanych w kontrolowanym okresie leków nawet, jeśli brak dokumentacji medycznej będzie dotyczył tylko niektórych przypadków (niektórych pacjentów). W tym kontekście

istotny jest fakt, że zgodnie z treścią art. 52a ust. 3 ustawy refundacyjnej okres objęty kontrolą może wnosić nawet 5 lat.

Sprzeciw budzi również przewidziana w ustawie możliwość nakładania kary administracyjnej w przypadku "prowadzenia dokumentacji medycznej w sposób niezgodny z przepisami prawa". Przesłanka ta nie wiąże ewentualnych niezgodności z przepisami prawa w zakresie prowadzenia dokumentacji medycznej z ich realnym, czy nawet potencjalnym wpływem na zasadność ordynacji danego leku. Przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania określają wiele wymogów, jakie spełniać musi dokumentacja medyczna np. wpisy muszą być w porządku chronologicznym oraz być czytelne, karty powinny być ponumerowane. Uchybienie takim wymogom może być uznane za "prowadzenie dokumentacji medycznej w sposób niezgodny z przepisami prawa" i tym samym może skutkować nałożeniem projektowanej w art. 52a ustawy refundacyjnej kary administracyjnej.

W ocenie Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w zakresie, w jakim ewentualne uchybienia przepisów o prowadzeniu dokumentacji medycznej nie mają wpływu na prawidłowość i zasadność wydatkowania środków publicznych na refundację leków uprawnienia tak do kontroli, jak i stosowania sankcji za naruszenie tych przepisów powinny pozostać w gestii właściwych instytucji, w szczególności organów odpowiedzialności zawodowej.

Reasumując opiniowana ustawa nie usuwa wszystkich wprowadzanych do obrotu prawnego ustawą z dnia 21 lutego 2019 r. przesłanek do podwójnego karania lekarzy za te same nieprawidłowości związane z kontrolą ordynacji lekarskiej i niespełania tym samym oczekiwań środowiska lekarskiego. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podkreśla, że aktualne pozostają podnoszone od wielu lat przez środowisko lekarskie postulaty dotyczące wyłączenia lekarzy z jakichkolwiek czynność o charakterze taksacyjnym, związanym z ustalaniem uprawnień pacjuentów do refundacji leków oraz poziomu tej refundacji.