Upoważnienie Prezydium Krajowej Rady Doradców Podatkowych do rekomendowania Ministrowi Finansów zakresu zmian ustawy o doradztwie podatkowym spoza zmian ustrojowych.

Akty korporacyjne

Podat.2008.7.29

Akt nieoceniany

Wersja od: 29 lipca 2008 r.

UCHWAŁA Nr 1566/2008

KRAJOWEJ RADY DORADCÓW PODATKOWYCH

z dnia 29 lipca 2008 r.

w sprawie upoważnienia Prezydium Krajowej Rady Doradców Podatkowych do rekomendowania Ministrowi Finansów zakresu zmian ustawy o doradztwie podatkowym spoza zmian ustrojowych

Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. (Dz. U. z 2008 r., Nr 73, poz. 443) Krajowa Rada Doradców Podatkowych upoważnia Prezydium Krajowej Rady Doradców Podatkowych do przygotowania i rekomendowania Ministrowi Finansów rozwiązań w zakresie zmian w ustawie o doradztwie podatkowym. Samorząd zawodowy doradców podatkowych odbył debatę środowiskową, w ramach której dyskutowano o doświadczeniach funkcjonowania ustawy o doradztwie podatkowym i warunkach wykonywania zawodu doradcy podatkowego. Debatę tą podsumowała ogólnokrajowa konferencja w Nałęczowie, w ramach której przyjęto postulaty zmian. Komisje Krajowej Rady Doradców Podatkowych zebrały i przeanalizowały te postulaty. W wyniku tych działań, po zapoznaniu się ze zgromadzonym dorobkiem pracy nad kierunkami nowelizacji ustawy o doradztwie podatkowym Krajowa Rada Doradców Podatkowych upoważnia Prezydium Krajowej Rady Doradców Podatkowych do przygotowania i rekomendowania Ministrowi Finansów zmian ustawy w zakresie:

§  1.

1. Transpozycja dyrektywy usługowej:

1) Krajowa Rada Doradców Podatkowych dostrzega konieczność dostosowań w ustawie o doradztwie podatkowym, wynikającą z obowiązku transpozycji dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym Dz. U. L 376/36 (dyrektywa usługowa) w zakresie:

a) obowiązku przyjęcia przez usługodawcę określonej formy prawnej (art. 15 ust. 2 lit. b) dyrektywy usługowej) - zmiana art. 27 ust.1 pkt 1a i ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym [dpU], rozszerzenie dopuszczalnych form prowadzenia działalności na wszelkie formy przewidziane przez prawo, bez jakichkolwiek ograniczeń ustawowych,

b) wymogów dotyczących własności udziałów lub akcji w spółkach doradztwa podatkowego (art. 15 ust. 2 lit. c) dyrektywy usługowej) - zmiana art. 4 ust. 1 pkt 3 dpU,

c) zniesienia zakazu dotyczącego informacji handlowych jako dozwolonej reklamy (art. 24 ust. 1 dyrektywy usługowej) - skreślenie art.38 ust.1 dpU i przeniesienie ograniczeń w zakresie tzw. niedozwolonej reklamy do zasad etyki zawodowej.

2) Wraz z implementacją dyrektywy usługowej zmianie winny ulec warunki wpisywania na listę spółek doradztwa podatkowego i zasady prowadzenia tej listy. Status spółki doradztwa podatkowego spółkom kapitałowym winien być nadawany w ramach postępowania rejestrowego przed właściwym dla spółki sądem rejestrowym, po udokumentowaniu przez spółkę spełnienia obecnie obowiązujących warunków (podobna procedura funkcjonuje już np. w zakresie nadawania statusu organizacji pożytku publicznego). W tym celu konieczne są stosowne zmiany ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

3) Dyrektywa usługowa zakazuje ograniczeń prowadzenia działalności wielodyscyplinarnej (art. 25 ust. 1 dyrektywy usługowej), gdy ograniczenia te mają cechy dyskryminacyjne nie są konieczne i proporcjonalne, ale zakaz ten nie dotyczy zawodów regulowanych, o ile jest uzasadniony w celu zachowania zgodności z uregulowaniami dotyczącymi etyki zawodowej i postępowania zawodowego oraz jest niezbędny w celu zapewnienia niezależności i bezstronności. W ocenie Krajowej Rady Doradców Podatkowych zakaz prowadzenia działalności innej niż doradztwo podatkowe (art. 31 dpU) jest uzasadniony, o ile skreślony zostałby art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. b) dpU. Zmiana w tym zakresie pozwoli na podejmowanie przez doradców podatkowych zatrudnienia poza uprawnionymi podmiotami, bądź też podejmowania innej działalności na okres dłuższy niż 5 lat, niepenalizowanego obligatoryjnym skreśleniem z listy.

2. Odpowiedzialność korporacyjna, uprawnienia zawodowe, obowiązki doradcy podatkowego, dostęp do zawodu.

1) W żadnym z zawodów zaufania publicznego niedopełnienie obowiązku w zakresie OC nie jest przesłanką bezwzględnego pozbawienia uprawnień zawodowych, stąd konieczność:

a) skreślenia w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. c) dpU,

b) przeniesienia zasad odpowiedzialności za brak OC do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

2) Treść art. 82 dpU jako materia samorządowa, wewnątrzkorpracyjna, a nie karna, winna być przeniesiona do rozdziału dotyczącego odpowiedzialności dyscyplinarnej, w tym zakresie odpowiednio należy zmienić art. 64 dpU.

3) Na wzór innych samorządów proponuje się wprowadzenie możliwości egzekwowania zaległych składek w trybie egzekucji administracyjnej.

4) Celowe jest, uwzględniając zakres egzaminu, oczekiwania klientów i potrzeby rynku, rozszerzenie uprawnień doradców podatkowych do występowania w charakterze pełnomocników w postępowaniach przed organami administracji publicznej, a także w postępowaniach z zakresu sądowej kontroli rozstrzygnięć administracyjnych w sprawach:

a) celnych,

b) innych niż podatkowe należności publiczno-prawnych,

c) do których mają zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

5) W zakresie zmian proponowanych w pkt 4, wynika konieczność dodania doradcy podatkowego do kręgu osób uprawnionych w art. 33 § 3 kpa.

6) Nie znajduje uzasadnienia istniejące zróżnicowanie w zakresie:

a) immunitetu materialnego osób uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2 dpU - postulat wprowadzenia dla doradców podatkowych immunitetu materialnego,

b) tajemnicy zawodowej osób uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2 dpU - postulat ujednolicenia zasad w tym zakresie zostałby zrealizowany poprzez dokonanie odpowiednich zmian w art. 180 § 2 kpk,

c) zasad zachowania tajemnicy zawodowej osób uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2 dpU - obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony czasowo,

d) stroju urzędowego osób uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2 dpU - uwzględniając uroczysty charakter stroju, odpowiedni do powagi sądu i utrwalonej tradycji, doradcy podatkowi występujący przed sądem winni w tym celu używać togi określonej przez Ministra Sprawiedliwości.

7) Zawód doradcy podatkowego jest zawodem otwartym, gdyż dostęp do zawodu gwarantuje zdanie egzaminu, który określić można jako egzamin państwowy, oraz odbycie praktyki zawodowej. Jednakże egzamin na doradcę podatkowego winien być przeprowadzany dopiero po odbyciu praktyki. Określanie zasad odbywania praktyki u doradcy podatkowego, jej organizację oraz zasady zwalniania z obowiązku jej odbycia z uwzględnieniem art. 6 ust. 1 pkt 4 dpU, winna określać Krajowa Rada Doradców Podatkowych. Ustawowa delegacja dla Ministra Finansów winna zostać ograniczona w tym zakresie do określenia zasad i organizacji praktyki odbywanej w organach podatkowych i organach kontroli skarbowej.

8) Pomimo tego, że komisję egzaminacyjną powołuje Minister Finansów, to jednak doradcy podatkowi winni mieć gwarancję delegowania do niej przedstawicieli samorządu w określonej ustawowo liczbie. Przepis w obecnym kształcie jest wadliwy, zgodnie z obecnym brzmieniem art. 22 ust. 6 pkt 4 dpU kandydaci na członków komisji zgłaszani przez Krajową Radę Doradców Podatkowych to nie przedstawiciele Izby, a przedstawiciele Rady. Przepis po zmianie powinien nakładać na Ministra Finansów obowiązek odwołania tych członków komisji, którym ciało delegujące delegację cofnęło.

9) W przypadku spółek osobowych konieczne jest w sytuacjach wskazanych w art. 40 dpU wymienianie wszystkich wspólników tych spółek. Gdy np. spółka partnerska jest liczna, wymienienie w dokumencie wszystkich partnerów zajmować może nawet pół strony. Regulacja art. 40 dpU winna ulec zmianie, gdyż zamieszczanie w sposób opisany w tym przepisie pełnej nazwy firmy, w przypadku wieloosobowych spółek osobowych, jest niejednokrotnie niewykonalne.

10) Trudności budzi w praktyce stosowanie przepisów dotyczących związków rodzinnych. O ile pozostawienie zakazów w tym zakresie jest konieczne choćby ze względu na wymogi uczciwej konkurencji, to przepis art. 33 dpU wymaga zmiany, gdyż w administracji podległej Ministrowi Finansów nie istnieją stanowiska określane jako "inne samodzielne".

3. Zatrudnienie poza uprawnionymi podmiotami, prowadzenie działalności, skreślenie z listy, zawieszenie.

1) Skreślenie z listy mogłoby być orzeczone wyłącznie jako sankcja dyscyplinarna i w żadnym wypadku nie powinno być związane z przerwą w wykonywaniu zawodu z jakiegokolwiek tytułu, na jakikolwiek okres. Zmiana w tym zakresie pozwoli na podejmowanie przez doradców podatkowych zatrudnienia poza uprawnionymi podmiotami, bądź też podejmowania innej działalności na okres dłuższy niż 5 lat.

2) Zawieszenie wykonywania zawodu, w celu podjęcia zatrudnienia w podmiocie innym niż uprawniony w rozumieniu ustawy, bądź też w celu wykonywania działalności innej niż przewidziana ustawą - o ile nie wiązałoby się z pozbawieniem czynnego i biernego prawa wyborczego - nie powinno zwalniać z obowiązku opłacania składki członkowskiej.

3) Zgłoszenie zawieszenia po ujawnieniu braku wymaganego ubezpieczenia należałoby traktować jako brak ubezpieczenia OC penalizowany odpowiedzialnością dyscyplinarną.

4) Zliberalizowanie możliwości podejmowania przez doradców podatkowych innej działalności pod warunkiem zawieszenia wykonywania zawodu, z możliwością zawieszenia na czas nieokreślony, jest odpowiedzią na oczekiwania środowiska w tym zakresie. Uzasadnione wydaje się, aby zgodę na wykonywanie innej działalności mógł wydawać (w uzasadnionych indywidualnie przypadkach) Zarząd Regionalnego Oddziału Izby, z tym, że zgoda taka nie byłaby udzielana w przypadku uznania tej innej działalności za nielicującą z godnością zawodu.

5) Ograniczenie sformułowane w art. 4 ust. 2 dpU dotyczące wykonywania czynności doradztwa podatkowego wyłączenie przez "zatrudnionych" w tych podmiotach doradców podatkowych, radców prawnych i biegłych rewidentów nie znajduje uzasadnienia.

4. Kompleksowe usługi, zasady współpracy z osobami uprawnionymi.

1) Uzasadnione kompleksowością świadczonych usług jest prawo tworzenia działających multidyscyplinarnie spółek osobowych przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 3 dpU.

2) Celowe jest również wprowadzenie instytucji "substytucji" na zasadach analogicznych jak dla adwokatów i radców prawnych.

5. Skutki rozwoju technologicznego. W związku z ogólnymi tendencjami wprowadzania do wymiany informacji z administracją publiczną środków komunikacji elektronicznej (projekty e-Administracja i e-PUAP) oraz stosowaniem podpisu elektronicznego, celowe jest wprowadzenie do ustawy regulacji dotyczących obiegu dokumentów elektronicznych oraz technik archiwizowania informacji w formie elektronicznej.

§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.