Przedstawienie wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na dwa z czterech stanowisk sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, ogłoszonych w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 831.
Sędz.2021.5.12
Akt nieocenianyUCHWAŁA Nr 531/2021
KRAJOWEJ RADY SĄDOWNICTWA
z dnia 12 maja 2021 r.
w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na dwa z czterech stanowisk sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, ogłoszonych w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 831
2. nie przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o powołanie Pana Waldemara Jana Żurka do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej.
UZASADNIENIE
I
Postępowanie przed Krajową Radą Sądownictwa
Na cztery wolne stanowiska sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, ogłoszone w Monitorze Polskim z 2018 r. pod poz. 831 zgłosili się:
- Pani Lidia Iwona Bagińska - adwokat - Izba Adwokacka w Warszawie,
- Pan Marek Aleksander Gruszka - adwokat - Izba Adwokacka w Katowicach,
- Pan Krzysztof Grzesiowski - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Zielonej Górze,
- Pan Artur Ibek-Pasowicz - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie, - Pan Dariusz Marcin Jasiński - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Krakowie,
- Pan Krzysztof Marek Jewulski - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Krakowie,
- Pan Piotr Andrzej Jędrzejewski - sędzia Sądu Rejonowego w Gdyni,
- Pan Marek Mateusz Jurczak - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Krakowie,
- Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze - sędzia Sądu Okręgowego w Krakowie,
- Pan Piotr Sokal - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Katowicach,
- Pan Krzysztof Andrzej Wesołowski - radca prawny - Okręgowa Izba Radców Prawnych w Szczecinie oraz
- Pan Waldemar Jan Żurek - sędzia Sądu Okręgowego w Krakowie.
W związku z cofnięciem zgłoszenia Pana Marka Aleksandra Gruszki, Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą nr 950/2019 z dnia 5 listopada 2019 r. umorzyła postępowanie wszczęte w sprawie z jego zgłoszenia.
Uchwałą Krajowej Rady Sądownictwa nr 1032/2019 z dnia 21 listopada 2019 r. przedstawiono Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o powołanie Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze do pełnienia urzędu na jedno z czterech stanowisk sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej. Pozostałych kandydatów nie przedstawiono z wnioskiem o powołanie.
Od powyższej uchwały odwołanie wnieśli Pan Waldemar Jan Żurek oraz Pan Krzysztof Andrzej Wesołowski. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 2 czerwca 2020 r. w sprawie o sygn. akt I NO 192/19 uchylił uchwałę w zakresie dotyczącym Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze oraz Pana Waldemara Jana Żurka i przekazał Radzie sprawę do ponownego rozpoznania. Wyrokiem z dnia 2 lutego 2021 r. w sprawie o sygn. akt I NKRS 10/21 Sąd Najwyższy uchylił uchwałę w zakresie dotyczącym Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego i również przekazał Radzie sprawę, celem ponownego rozpoznania. W uzasadnieniach powyższych orzeczeń wskazano, że wyrażone w uchwale stanowisko Rady naruszało prawo, albowiem Rada ze znanych jej faktów wyprowadziła niepoprawne pod względem logicznym wnioski, jak również pominęła istotne okoliczności, które powinna była rozważyć. W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego, w sprawie z odwołania Pana Waldemara Jana Żurka, stwierdzono także, że w uchwale Rady dokonano oceny odwołującego się bez dochowania obowiązku wszechstronnego rozważenia sprawy i bez wnikliwego zbadania jej materiałów oraz nie rozważono w stopniu dostatecznym jego kandydatury, dorobku orzeczniczego, odznaczeń i uprzednio zajmowanych stanowisk w Krajowej Radzie Sądownictwa. Nie uwzględniono także, że odwołujący się w toku kariery sędziowskiej pełnił funkcje kierownicze wiążące się z ograniczeniem wpływu i mniejszą liczbą rozpoznawanych spraw w porównaniu ze zwykłym sędzią liniowym. W ocenie Sądu Najwyższego, Rada, podejmując uchwałę, powinna była rozważyć również wpływ aktywności zawodowej kandydatów w innych niż orzecznicze obszarach szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości na sposób realizacji standardów niezawisłości sędziowskiej i zakresu dopuszczalnej aktywności publicznej sędziego. Ponadto wskazano, że Rada nie wzięła pod uwagę działalności publicznej prowadzonej przez kandydatów i zajmowania przez nich wyrazistych pozycji w sporze prawnopolitycznym, w szczególności po stronie odwołującego się. W przypadku Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze Sąd Najwyższy podkreślił, że Rada nie oceniła okoliczności jego pracy w ramach delegacji w Ministerstwie Sprawiedliwości i podległości służbowej Ministrowi Sprawiedliwości. W związku z wysuwanym w debacie publicznej zarzutem braku niezależności Krajowej Rady Sądownictwa w stosunku do tak wybranego kandydata, mogą być podnoszone wątpliwości, co do jego niezależności. Niewzięcie tej, mającej znaczenie dla niezawisłości sędziowskiej, okoliczności pod uwagę, należało uznać, zdaniem Sądu Najwyższego, za brak wszechstronnego rozważenia sprawy.
W sprawie o sygn. akt I NKRS 10/21 z odwołania Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego Sąd Najwyższy stwierdził, że nie można ocenić, czy Rada rzetelnie i jednolicie oceniła doświadczenie odwołującego się oraz kandydata przedstawionego do powołania, co musiało prowadzić do uwzględnienia zarzutu braku wszechstronnego rozważenia sprawy przez Radę. Za zasadny uznał Sąd Najwyższy także zarzut naruszenia zasady niezależności Rady. Sąd Najwyższy podzielił pogląd wyrażony w sprawie o sygn. akt I NO 192/19 z odwołania Pana Waldemara Jana Żurka, zgodnie z którym realizacja zadań organizacyjno-administracyjnych wykonywanych w ramach delegacji do Ministerstwa Sprawiedliwości w okresie bezpośrednio poprzedzającym powołanie do Sądu Najwyższego może mieć negatywny wpływ na sposób postrzegania niezawisłości sędziego, a więc wskazywać na realne lub jedynie potencjalne, tym razem nieformalne podleganie organowi władzy wykonawczej. Pominięcie przez Radę tej niezwykle istotnej okoliczności, mającej znaczenie dla niezawisłości sędziowskiej, Sąd Najwyższy uznał za brak wszechstronnego rozważenia sprawy oraz zarzucany brak niezależności Rady.
W celu przygotowania sprawy do rozpatrzenia na posiedzeniu Rady, Przewodniczący Rady wyznaczył zespół, zawiadomił Ministra Sprawiedliwości o jego powołaniu oraz o sprawach indywidualnych przekazanych zespołowi w celu przygotowania ich do rozpatrzenia na posiedzeniu Rady. Minister Sprawiedliwości nie przedstawił opinii w trybie art. 31 ust. 2b ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 269; dalej: ustawa o KRS).
Na posiedzeniu w dniu 30 kwietnia 2021 r. zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa uznał, że materiały sprawy nie są wystarczające i postanowił zwrócić się do Rady o zaproszenie kandydatów na posiedzenie zespołu, celem wysłuchania (w trybie wideokonferencji). Rada przychyliła się do wniosku zespołu. Na posiedzeniu w dniu 10 maja 2021 r. zespół przeprowadził rozmowy ze wszystkimi zaproszonymi kandydatami, a następnie po zapoznaniu się ze zgromadzonymi w sprawie materiałami i ich przeanalizowaniu, omówił szczegółowo kandydatów, odbył naradę i uznał, że materiały są wystarczające do zajęcia stanowiska w sprawie. W posiedzeniach zespołu nie uczestniczył, zawiadomiony o terminach, przedstawiciel Krajowej Rady Radców Prawnych. Podczas głosowania członkowie zespołu na: Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze oddali 3 głosy "za", nie oddając głosów "przeciw" ani "wstrzymujących się", Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego oddali 3 głosy "za", nie oddając głosów "przeciw" ani "wstrzymujących się", a na Pana Waldemara Jana Żurka nie oddali głosów "za", oddając 1 głos "przeciw", przy 2 głosach "wstrzymujących się".
W wyniku powyższego głosowania, zespół przyjął stanowisko w przedmiocie rekomendacji Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze oraz Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego na dwa z czterech stanowisk sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej.
Wniosek taki, w ocenie zespołu, jest w pełni uzasadniony kwalifikacjami kandydatów, informacjami dotyczącymi posiadanego przez nich doświadczenia zawodowego, w tym doświadczenia w stosowaniu przepisów prawa, opiniami służbowymi oraz wynikiem przeprowadzonego wysłuchania.
Przedstawiając powyższe, zespół uwzględnił art. 30 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2021 r. poz. 154, ze zm.; dalej: ustawa o SN), zgodnie z którym na sędziego Sądu Najwyższego może zostać wybrana osoba wyróżniająca się wysokim poziomem wiedzy prawniczej. Zespół kierował się także kryteriami wymienionymi w art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy o KRS i uwzględnił doświadczenie zawodowe kandydatów, w tym doświadczenie w stosowaniu przepisów prawa, dorobek naukowy, opinie przełożonych, rekomendacje, publikacje i inne dokumenty dołączone do karty zgłoszenia.
W uzasadnieniu stanowiska zespół wskazał, że za rekomendowaniem Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze przemawiały (ocenione łącznie): odpowiedni staż zawodowy, doświadczenie orzecznicze zdobyte w pionie gospodarczym, szereg publikacji z zakresu prawa cywilnego, sposób prezentacji podczas wysłuchania. Za rekomendowaniem Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego przemawiały (ocenione łącznie): bogate i wieloletnie doświadczenie zawodowe zdobyte w związku z wykonywaniem zawodu radcy prawnego, a także pracą dydaktyczną na Uniwersytecie Szczecińskim, posiadany znaczący dorobek naukowo -dydaktyczny, stopień doktora habilitowanego nauk prawnych, bardzo liczne publikacje naukowe, w tym monografie, sposób prezentacji podczas wysłuchania. Zespół wskazał, że Pan Waldemar Jan Żurek nie uzyskał rekomendacji, gdyż nie spełnia kryteriów wyboru w stopniu uzasadniającym powołanie na stanowisko objęte konkursem.
Rada na posiedzeniu plenarnym 12 maja 2020 r. rozpoznała i uwzględniła wniosek Pani Dagmary Pawełczyk-Woickiej - członka Krajowej Rady Sądownictwa o wyłączenie z rozpoznawania sprawy.
Podejmując niniejszą uchwałę, Krajowa Rada Sądownictwa wzięła pod uwagę, że wszyscy kandydaci, biorący udział w konkursie, spełniają wymagania ustawowe określone w art. 30 § 1 pkt 1-5 i 7-9 ustawy o SN.
Dokonując oceny kandydatów, Rada kierowała się również wymogiem z art. 30 § 1 pkt 6 ustawy o SN oraz kryteriami wymienionymi w art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy o KRS i uwzględniła: wyróżnianie się wysokim poziomem wiedzy prawniczej, doświadczenie zawodowe, w tym doświadczenie w stosowaniu przepisów prawa, dorobek naukowy, opinie przełożonych, rekomendacje, publikacje i inne dokumenty dołączone do karty zgłoszenia. Rada miała także na uwadze wytyczne, zawarte w wyrokach Sądu Najwyższego w sprawach o sygn. akt INO 192/19 i INKRS 10/21.
Po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy Krajowa Rada Sądownictwa uznała, że Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej zostanie przedstawiony wniosek o powołanie Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze i Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego do pełnienia urzędu na dwa z czterech stanowisk sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej.
II
Charakterystyka kandydatów
1. Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze urodził się 29 lutego 1964 r. w Siemianowicach Śląskich. W 1989 r. ukończył wyższe studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z oceną dobrą, uzyskując tytuł magistra. Po odbyciu aplikacji sądowej w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Katowicach, złożył w 1991 r. egzamin sędziowski z wynikiem ogólnym dobrym. Z dniem 1 grudnia 1991 r. został mianowany asesorem sądowym i powierzono mu pełnienie czynności sędziowskich w Sądzie Rejonowym w Gliwicach w VII Wydziale Gospodarczym. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lipca 1993 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w Gliwicach. Na własny wniosek, z dniem 1 października 1994 r. został przeniesiony na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie, w którym orzekał w V Wydziale Gospodarczym. Od 1 listopada 2004 r. był delegowany do pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Okręgowym w Krakowie. Orzekał w IX Wydziale Gospodarczym. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 2008 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w Krakowie. Od 1 lutego 2016 r. był delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Od 1 lutego 2016 r. do 28 marca 2017 r. powierzono mu obowiązki w Departamencie Legislacyjnym. Od 29 marca 2017 r. do czerwca 2020 r. pełnił funkcję Dyrektora w Departamencie Kadr i Organizacji Sądów Powszechnych i Wojskowych. Z dniem 21 czerwca 2020 r. ustąpił z delegacji do Ministerstwa Sprawiedliwości i z dniem 22 czerwca 2020 r. został delegowany do pełnienia obowiązków Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. Od 1 września 2020 r. jest także delegowany do pełnienia czynności orzeczniczych w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Został przydzielony do VII Wydziału Gospodarczego. Jego podstawowy wskaźnik przydziału spraw wynosi 10%, a wskaźnik przydziału w sprawach apelacyjnych (rep. "AGa") został podwyższony do 12% przy wyłączeniu z przydziału zażaleń (rep. "AGz"). Kandydat podnosi kwalifikacje zawodowe przez udział w szkoleniach. Jest także autorem 10 artykułów naukowych z zakresu prawa cywilnego i gospodarczego, publikowanych w Przeglądzie Prawa Handlowego i Przeglądzie Sądowym.
Pan Krzysztof Andrzej Wesołowski urodził się 28 grudnia 1960 r. we Wrocławiu. W 1984 r. ukończył wyższe studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego z oceną bardzo dobrą, uzyskując tytuł magistra. Po odbyciu aplikacji radcowskiej, prowadzonej przez Okręgową Komisję Arbitrażową w Szczecinie, i złożeniu w 1989 r. egzaminu radcowskiego z oceną ogólną bardzo dobrą, został wpisany na listę radców prawnych w ówczesnej Okręgowej Komisji Arbitrażowej w Szczecinie. Od 16 grudnia 1989 r. był zatrudniony w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego "Dom Serwis" w Szczecinie na stanowisku radcy prawnego. Od sierpnia 1994 r. wykonuje zawód radcy prawnego, obecnie w ramach spółki partnerskiej. Od 1 stycznia 1986 r. pracuje w charakterze nauczyciela akademickiego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego. Uchwałą Rady Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego z dnia 16 marca 1992 r., na podstawie rozprawy doktorskiej pt. "Odpowiedzialność przewoźnika za szkody przy przewozie przesyłek w świetle ustawy - Prawo przewozowe", uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych. Uchwałą Rady Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego z dnia 17 października 2014 r., na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego i przedstawionej rozprawy habilitacyjnej pt. "Umowa międzynarodowa przewozu drogowego towarów na podstawie CMR", uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych. Obecnie pracuje na stanowisku profesora Uniwersytetu Szczecińskiego i od 1 października 2019 r. kieruje Zespołem Badawczym Cywilnoprawnych Problemów Obrotu Gospodarczego (wcześniej pracował w Katedrze Prawa Gospodarczego i Ubezpieczeń). Jest członkiem Rady Naukowej Wydziału Prawa i Administracji. Sprawuje też funkcję przewodniczącego Zespołu kierunku Prawo transportowe i ubezpieczenia transportowe oraz członka Zespołu ds. Dyscypliny Nauki Prawne Szkoły Doktorskiej. Został również powołany z dniem 1 stycznia 2021 r. do Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Obecnie prowadzi zajęcia dydaktyczne na studiach prawniczych z zakresu prawa cywilnego (zobowiązania), prawa morskiego oraz prowadzi seminaria magisterskie i doktorskie (jest promotorem 3 spośród 10 doktorantów przyjętych do Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Szczecińskiego w dyscyplinie Prawo w 2019 r. i 2020 r.). Ponadto w roku akademickim 2016/2017 pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 2004 r. ukończył studia podyplomowe z zakresu prawa europejskiego, z wynikiem pozytywnym. Jest także autorem lub współautorem ponad stu publikacji, w tym monografii, komentarzy, artykułów oraz glos, głównie z zakresu prawa transportowego, handlowego. Przez ponad dwadzieścia lat prowadził wykłady z zakresu prawa przewozowego dla aplikantów radcowskich Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie. Prowadził także wykłady dla prawników-praktyków - w tym sędziów - w ramach Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, radców prawnych, pracowników organów skarbowych. Poza prowadzeniem wykładów dla aplikantów radcowskich i sprawowaniem patronatu, wypromował ponad stu absolwentów Uniwersytetu Szczecińskiego i Zielonogórskiego, był też promotorem doktorantów. W 2009 r. został powołany przez Ministra Sprawiedliwości do zespołu ds. układania pytań testowych na egzamin wstępny dla kandydatów na aplikacje radcowską i adwokacką. Brał udział w projektach badawczych o interdyscyplinarnym charakterze, w pracach zleconych przez naczelne organy administracji państwowej, w komisjach egzaminacyjnych dla radców prawnych. Sprawował funkcje z wyboru zarówno w samorządzie radcowskim (udział w Okręgowej Radzie Radców Prawnych w Szczecinie przez dwie kadencje), jak i w ciałach uniwersyteckich (członkostwo w Senacie Uniwersytetu Szczecińskiego, sprawowanie funkcji Przewodniczącego Uczelnianej Komisji Wyborczej, członkostwo w Senackiej Komisji Statutowej). Uczestniczył w uczelnianych postępowaniach dyscyplinarnych w charakterze rzecznika dyscyplinarnego dla nauczycieli akademickich, jak i obrońcy. Odbywał staże na uniwersytetach zagranicznych (uniwersytety belgijskie UFSiA i RUCA oraz Yerevan Northern University w Erywaniu).
Pan Waldemar Jan Żurek posiada kwalifikacje zawodowe, uprawniające do ubiegania się o urząd sędziego Sądu Najwyższego, jednak - w ocenie Rady - w niniejszej procedurze konkursowej nie spełnia wszystkich kryteriów wyboru w stopniu uzasadniającym przedstawienie do powołania Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Pan Waldemar Jan Żurek urodził się 6 stycznia 1970 r. w Chrzanowie. W 1994 r. ukończył wyższe studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z oceną dobrą, uzyskując tytuł magistra. Po odbyciu aplikacji sądowej w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Krakowie, złożył w 1997 r. egzamin sędziowski z wynikiem ogólnym bardzo dobrym. W trakcie odbywania aplikacji sądowej - od 1 maja 1995 r. do 10 listopada 1997 r. - pracował w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Krakowie na stanowisku etatowego członka Kolegium. Z dniem 10 listopada 1997 r. został mianowany asesorem sądowym w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie. Powierzone obowiązki orzecznicze wykonywał w I Wydziale Cywilnym. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 września 1999 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie. Od 1 stycznia do 30 czerwca 2000 r. powierzono mu pełnienie obowiązków Przewodniczącego IX Wydziału Cywilno-Kamego Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie, a z dniem 1 lipca 2000 r. powołano go na stanowisko Przewodniczącego tego Wydziału. Z dniem 15 października 2001 r. powierzono mu pełnienie funkcji Przewodniczącego X Wydziału Grodzkiego, a z dniem 1 listopada 2001 r. powierzono obowiązki Kierownika Sekcji ds. Cywilnych w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie. Od 18 listopada 2002 r. do 17 maja 2003 r. był delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Od 20 maja 2003 r., w ramach delegacji, pełnił obowiązki sędziego w Sądzie Okręgowym w Krakowie. Orzekał w I Wydziale Cywilnym. Od 16 kwietnia 2004 r. do marca 2018 r. pełnił funkcję Rzecznika Prasowego Sądu Okręgowego w Krakowie. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 stycznia 2005 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w Krakowie. Orzekał w II Wydziale Cywilnym Odwoławczym. Od 4 września do 30 listopada 2009 r. oraz od 1 czerwca do 30 września 2010 r. był delegowany do Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. Od 20 marca 2010 r. do 6 marca 2018 r. był wybranym przez sędziów członkiem Krajowej Rady Sądownictwa, pełniąc także funkcję rzecznika prasowego Rady w kadencji 2014-2018. Od października 2018 r. orzeka w I Wydziale Cywilnym Sądu Okręgowego w Krakowie. Kandydat podnosi swoje kwalifikacje zawodowe przez uczestnictwo w szkoleniach, konferencjach, zarówno krajowych, jak i zagranicznych, a także przez studia podyplomowe z zakresu prawa europejskiego, które ukończył z wynikiem bardzo dobrym. Jest także współautorem publikacji książkowej "Prawo spadkowe - poradnik" oraz artykułów prasowych o tematyce prawniczej, jak również artykułów w Przeglądzie Prawa Europejskiego.
III
Porównanie kandydatów
W każdym postępowaniu nominacyjnym Krajowa Rada Sądownictwa dokonuje oceny kandydatów na podstawie załączonych materiałów, ocenianych indywidualnie. Rada jest wyposażona w prawo swobodnej oceny zgromadzonego materiału i możliwość nadania decydującego znaczenia określonym, wybranym kryteriom ustawowym, na podstawie których podejmuje uchwałę.
Uczestnicy postępowania, pretendujący do objęcia stanowiska sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, spełniają formalnie wszystkie kryteria wyboru, a zatem zadaniem Rady było przeprowadzenie weryfikacji i dokonanie wyboru tych osób, które spełniają wszystkie kryteria - oceniane łącznie - najpełniej i w najwyższym stopniu.
Kryteria, przyjęte przez Krajową Rade Sadownictwa, przy ocenie kandydatów:
1. Przy podejmowaniu decyzji Krajowa Rada Sądownictwa kierowała się kwalifikacjami oraz doświadczeniem zawodowym kandydatów.
Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze jest bardzo doświadczonym sędzią. Orzeka od grudnia 1991 r. - tym samym jego ogólny staż zawodowy w sądownictwie wynosi niemal trzydzieści lat. Uwzględniając pełnienie przez niego czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości w latach 2016-2020 i mając na uwadze, że od września 2020 r. w ograniczonym zakresie orzeka w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie, jego staż orzeczniczy wynosi dwadzieścia sześć lat. Należy podkreślić, że orzekając zarówno w sądzie rejonowym, jak i okręgowym nie pełni! żadnych funkcji administracyjnych. Tym samym orzekał w pełnym obciążeniu, a nawet, jak podnosił podczas wysłuchania, niektóre kategorie spraw były kierowane do jego referatu ponad przydział. Kandydat ten wyróżnia się wiedzą prawniczą, co potwierdzają jego publikacje prawnicze z zakresu prawa cywilnego i gospodarczego, publikowane w Przeglądzie Prawa Handlowego czy Przeglądzie Sądowym. Jego publikacje były głosem w dyskusjach nad istotnymi dla teoretyków i praktyków prawa zagadnieniami. O wysokim poziomie jego wiedzy prawniczej i umiejętności zawodowych świadczy fakt, że jego publikacje spotykały się z pozytywnym odbiorem, a nawet prowadziły do zmiany linii orzeczniczej Sądu Najwyższego. Jak kandydat podkreślił podczas wysłuchania, Pan Gerard Bieniek - sędzia Sądu Najwyższego - niewątpliwy autorytet w dziedzinie prawa cywilnego, przekazał mu, że to jego artykuł i zawarta w nim argumentacja odnośnie do zdolności sądowej spółek cywilnych przesądziła o nowej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego. Powyższe świadczy o tym, że poza rzetelną i wieloletnią pracą orzeczniczą, kandydat wyróżnia się także aktywnością naukową, a tematyka i wysoki poziom rozważań nad skomplikowanymi zagadnieniami prawnymi, zarówno w aspekcie teoretycznym, jak i praktycznym, świadczy, że posiada on predyspozycje i wiedzę teoretyczną do orzekania w Sądzie Najwyższym. Jak wynika z opinii Przewodniczącego IX Wydziału Gospodarczego Sądu Okręgowego w Krakowie, Pan sędzia swoje obowiązki wykonywał z zaangażowaniem, podejmując trudne, często odważne decyzje, podejmował także inicjatywy, takie jak kierowanie pytań do Trybunału Konstytucyjnego. Jest osobą rzetelną i sumienną. Kandydat w czasie wysłuchania podkreślał, że uzasadnienia orzeczeń, które umieszczał w portalu orzeczeń, starał się tezować tak, aby jego poglądy służyły także innym orzecznikom czy stronom. Pan sędzia, wykonując czynności administracyjne w Ministerstwie Sprawiedliwości, w szczególności w Departamencie Legislacyjnym, wzbogacił swoje prawnicze doświadczenie zawodowe, zyskując nową perspektywę oceny zagadnień prawnych. Doświadczenie orzecznicze zdobyte w sądach wszystkich szczebli, doświadczenie legislacyjne oraz jego aktywność piśmiennicza bardzo dobrze przygotowują go do objęcia urzędu sędziego Sądu Najwyższego. Podczas wysłuchania Pan sędzia z pasją i wyczerpująco przedstawiał poglądy prawne na temat instytucji prawa cywilnego czy bieżących problemów orzeczniczych. Z powyższych względów jego osoba została uznana za wyróżniającą w tym postępowaniu.
Rada dokonała wyboru osoby o obiektywnie wysokich kwalifikacjach merytorycznych, potwierdzonych zarówno bogatym i zróżnicowanym doświadczeniem zawodowym, jak i publikacjami. Nie ma również podstaw do zastrzeżeń odnośnie do jego kwalifikacji etycznych. Z analizy ścieżki zawodowej kandydata oraz materiałów sprawy nie wynikają żadne okoliczności wskazujące na wpływy lub aktywność kandydata, mogące osłabiać jego niezawisłość sędziowską. Pan sędzia orzeka od 1991 r., a publikuje od 1993 r. i fakt pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości, w ramach delegacji, w latach 2016-2020, czy też obecne pełnienie funkcji Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie, która podlega nadzorowi administracyjnemu Ministra Sprawiedliwości, nie mogą dyskwalifikować jego osoby w tym postępowaniu. Skoro ustawodawca dopuszcza możliwość delegowania sędziów do pełnienia czynności administracyjnych, co jest de facto wyróżnieniem i uznaniem ich szczególnych umiejętności i wiedzy, to nie może to przekreślać ich późniejszych szans na awans zawodowy w sądownictwie. Należy mieć na uwadze, że jednym z elementów gwarancji niezawisłości sędziowskiej jest konstytucyjna zasada nieusuwalności sędziów z urzędu. Nieusuwalność sędziego i dożywotnie powołanie gwarantuje, że sędzia będzie niezależny od nacisków z zewnątrz, mogąc nieskrępowanie orzekać zgodnie z własnym sumieniem, wskazaniami wiedzy, doświadczeniem życiowym oraz literą prawa. Minister Sprawiedliwości nie dysponuje więc narzędziami, którymi mógłby wpływać na kandydata w przypadku podjęcia przez niego obowiązków w Sądzie Najwyższym. Rada w tym zakresie nie dostrzega zagrożenia dla prawidłowego wykonywania przez kandydata obowiązków sędziego, w szczególności w związku z jego deklaracją, że w razie powołania na stanowisko, zrezygnuje z funkcji Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie. Zdaniem Rady, Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze daje rękojmię należytego sprawowania wymiaru sprawiedliwości, zaś delegacja do Ministerstwa Sprawiedliwości, jak i pełnienie funkcji Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie nie podważają tej oceny. Powyższe okoliczności nie mogą działać na jego niekorzyść, byłoby to bowiem w stosunku do niego niedopuszczalne kryterium ocenne o charakterze dyskryminującym i krzywdzącym. O wyborze kandydata zadecydowały obiektywne wskaźniki, takie jak odpowiedni staż, bogate doświadczenie orzecznicze, publikacje oraz właściwe predyspozycje charakterologiczne i etyczne. Rada nie dostrzegła także, aby kandydat prowadził jakąkolwiek działalność naruszającą zakres dopuszczalnej aktywności publicznej sędziego. Postępowanie Rady w zakresie oceny kandydata jest w pełni transparentne.
Rada uznała, że także Pan Krzysztof Andrzej Wesołowski jest wyróżniającym się kandydatem w tym postępowaniu. Posiada wieloletnie i bardzo bogate doświadczenie zawodowe oraz znaczący dorobek naukowo-dydaktyczny. Legitymuje się stopniem naukowym doktora habilitowanego nauk prawnych, jest autorem ponad stu publikacji prawniczych, niewątpliwie jest autorytetem w zakresie prawa cywilnego, zwłaszcza w aspekcie prawa przewozowego. Poza niezwykle szeroką wiedzą teoretyczną wykazuje się także rozległą praktyką prawniczą z uwagi na wykonywany od wielu lat zawód radcy prawnego. Powyższe okoliczności spowodowały, że Rada uznała, że w najwyższym stopniu wypełnia kryteria wyboru na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego i daje rękojmie prawidłowego pełnienia obowiązków sędziego tego Sądu.
Odnosząc się do kandydatury Pana Waldemara Jana Żurka, Rada miała na uwadze, że wykazuje się on odmiennym doświadczeniem zawodowym niż Pan Krzysztof Andrzej Wesołowski - wybrany głównie ze względu na swój dorobek naukowy, którego z kolei Pan Waldemar Jan Żurek generalnie nie posiada. Wykazuje się natomiast zbliżonym do Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze modelem kariery zawodowej, to jest kariery orzeczniczej w sądach powszechnych. W związku z tym, Rada bliżej porównała tych uczestników postępowania. Rada dostrzegła istotne różnice między kandydatami, które spowodowały, że to Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze otrzymał poparcie Rady. W pierwszym rzędzie Rada uwzględniła, że Pan Waldemar Jan Żurek wykazuje się krótszym niż Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze stażem orzeczniczym, orzeka bowiem od 24 lat, a wybrany kandydat od 26 lat (przy wyłączeniu okresu delegacji do Ministerstwa Sprawiedliwości). Tym samym Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze wykazuje się o dwa lata dłuższym doświadczeniem orzeczniczym. Ponadto podkreślenia wymaga, że przez cały ten okres, poza ostatnim rokiem, wybrany kandydat orzekał przy pełnym wpływie spraw, ponieważ i w sądzie rejonowym i sądzie okręgowym nie pełnił żadnych funkcji administracyjnych. Z kolei Rada nie mogła pominąć faktu, że Pan sędzia Waldemar Jan Żurek od początku kariery w sądownictwie, już jako asesor, pełnił funkcję administracyjne, m.in. Przewodniczącego Wydziału, Kierownika Sekcji, był także delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości, a w sądzie okręgowym, jeszcze w okresie delegacji, przed powołaniem na stanowisko sędziego sądu okręgowego, aż do 2018 r. pełnił funkcję rzecznika prasowego. Ponadto w latach 2010-2018 był członkiem Krajowej Rady Sądownictwa, której był również rzecznikiem prasowym. W związku z tym, de facto przez znaczący okres swojej kariery zawodowej, poza ostatnim dwoma latami, Pan sędzia orzekał przy zmniejszonym pensum spraw, co przy porównywaniu kandydatów przemawia na jego niekorzyść. Pan Waldemar Jan Żurek nie legitymuje się ponadto znaczącymi publikacjami. Jest autorem poradnika dotyczącego prawa spadkowego, natomiast w trakcie rozmowy z zespołem nie potrafił wymienić innych pozycji, czy chociażby opowiedzieć jakiej tematyki z zakresu prawa cywilnego dotyczyły lub gdzie konkretnie były opublikowane, wskazując jedynie, że kilka z nich publikował w Przeglądzie Prawa Europejskiego. Przyznał przy tym, że jego publikacje w większości miały charakter publicystyczno-prawny, a on sam jest prawnikiem-praktykiem. Kandydat podczas wysłuchania nie zaprezentował swojej sylwetki w sposób, który przekonał zespół o jego szczególnych predyspozycjach do objęcia urzędu sędziego Sądu Najwyższego, gros jego wypowiedzi dotyczyło refleksji na temat statusu prawnego Krajowej Rady Sądownictwa. Jakkolwiek Rada docenia pracę orzeczniczą kandydata i uwzględnia jego ścieżkę zawodową, to jednak stanowisko sędziego Sądu Najwyższego powinna objąć osoba, która wyróżnia się jakimś dodatkowym elementem, ponad typową pracę orzeczniczą. W przypadku Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze jest to dziesięć publikacji prawniczych, opublikowanych w Przeglądzie Prawa Handlowego i Przeglądzie Sądowym, dotyczących istotnych dla cywilistów zagadnień prawniczych, które spotkały się z uznaniem środowiska prawniczego, o czym świadczy chociażby cytowana przez wybranego kandydata wypowiedź Pana sędziego Gerarda Bieńka. Także doświadczenie w pracy legislacyjnej, w ocenie Rady, poszerza horyzonty prawnicze tego kandydata. Pan Waldemar Jan Żurek nie wykazał się w tym postępowaniu szczególnymi kwalifikacjami, jak sam przyznał jest raczej prawnikiem-praktykiem. Mając na uwadze dobro wymiaru sprawiedliwości, wyrażające się w obowiązku powoływania przez Radę kandydatów dających rękojmię prawidłowego pełnienia obowiązków sędziego, Rada nie udzieliła Panu Waldemarowi Janowi Żurkowi poparcia, uznając, że nie wypełnia on kryteriów wyboru w odpowiednio wysokim stopniu. Rada, podejmując uchwałę, kierowała się przede wszystkim oceną dorobku i stażu zawodowego kandydata, w związku z czym stwierdziła, że nie jest on odpowiednią osobą do powołania na tak wysoki urząd, jakim jest stanowisko sędziego Sądu Najwyższego. Mając ponadto na względzie wskazania Sądu Najwyższego, Rada wyraża także wątpliwość, czy kandydat ten swoją działalnością publiczną nie przekracza jednak granicy dopuszczalnej aktywności publicznej sędziego i czy zajmowanie przez niego wyrazistej pozycji w sporze politycznoprawnym - co zauważył sam Sąd Najwyższy - jest właściwe.
2. W ocenie Krajowej Rady Sądownictwa Pan Dariusz Andrzej Pawłyszcze i Pan Krzysztof Andrzej Wesołowski posiadają bardzo wysokie kwalifikacje merytoryczne oraz doświadczenie zawodowe, a także wszechstronną wiedzę prawniczą, którą umiejętnie wykorzystują w praktyce zawodowej, dające rękojmię należytego wykonywania obowiązków orzeczniczych na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej.
O przedstawieniu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze zadecydował całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności bogate i różnorodne doświadczenie zawodowe, w tym wieloletnie doświadczenie orzecznicze, publikacje prawnicze, sposób prezentacji podczas wysłuchania. O przedstawieniu zaś Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego zadecydował całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności bogate, zróżnicowane i wieloletnie doświadczenie zawodowe, posiadany stopień doktora habilitowanego nauk prawnych, dorobek naukowo-dydaktyczny, liczne publikacje naukowe oraz sposób zaprezentowania podczas wysłuchania.
IV
Wyniki głosowania Rady
Powyższe okoliczności spowodowały, że w trakcie posiedzenia Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 12 maja 2021 r. na:
- Pana Dariusza Andrzeja Pawłyszcze oddano 17 głosów "za", nie oddając głosów "przeciw" ani "wstrzymujących się" (przy udziale 17 osób), w rezultacie czego uzyskał wymaganą bezwzględną większość głosów,
- Pana Krzysztofa Andrzeja Wesołowskiego oddano 13 głosów "za", nie oddając głosów "przeciw", przy 5 głosach "wstrzymujących się" (przy udziale 18 osób), w rezultacie czego uzyskał wymaganą bezwzględną większość głosów,
- Pana Waldemara Jana Żurka oddano 3 głosy "za", przy 11 głosach "przeciw" i 6 głosach "wstrzymujących się" (przy udziale 20 osób), w rezultacie czego nie uzyskał wymaganej bezwzględnej większości głosów.
Mając na uwadze wyniki głosowania, Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwałę jak na wstępie.
POUCZENIE
Zgodnie z dotychczasową praktyką Sądu Najwyższego od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa uczestnik postępowania może odwołać się do Sądu Najwyższego z powodu sprzeczności uchwały Rady z prawem. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Przewodniczącego Rady w terminie dwutygodniowym od doręczenia uchwały z uzasadnieniem.