Projekt ustawy o zmianie ustawy o radcach prawnych, ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

Akty korporacyjne

Radc.2010.6.18

Akt nieoceniany

Wersja od: 18 czerwca 2010 r.

UCHWAŁA Nr 128/VII/2010

KRAJOWEJ RADY RADCÓW PRAWNYCH

z dnia 18 czerwca 2010 r.

w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o radcach prawnych, ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw

Na podstawie art. 60 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z 2009 r. Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278), uchwala się, co następuje:

§ 1. Krajowa Rada Radców Prawnych przyjmuje projekt ustawy o zmianie ustawy o radcach prawnych, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw wraz z projektami podstawowych aktów wykonawczych, stanowiące załącznik do niniejszej uchwały.

§ 2. Krajowa Rada Radców Prawnych zobowiązuje Prezydium do przedstawienia projektów, o których mowa w § 1, podmiotom posiadającym prawo inicjatywy ustawodawczej.

§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

Projekt

USTAWA

z dnia 2010 r.

o zmianie ustawy o radcach prawnych, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz

niektórych innych ustaw

Art.  1.

W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 oraz z 2009 Nr 216, poz. 1676) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 4 otrzymuje brzmienie:

"Art. 4. Wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej.";

2) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Świadczenie pomocy prawnej przez radcę prawnego polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy.";

3) uchyla się art. 7;

4) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Nadużycie wolności, o której mowa w ust. 1, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony, jej pełnomocnika lub obrońcy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza, podlega ściganiu tylko w drodze dyscyplinarnej.".

Art.  2.

W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 82 otrzymuje brzmienie:

"Art. 82. Obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju adwokatury lub ustawy o radcach prawnych.";

2) w art. w 84 w § 2 w zdaniu drugim po wyrazie "adwokatów" dodaje się wyrazy "lub radców prawnych";

3) w art. 164 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

"W szczególności sąd bierze pod uwagę wpisy do rejestrów karnych, repertoriów i

innych ksiąg biurowych, utrwalenia dźwięku lub obrazu, notatki protokolantów, sędziów, ławników, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych, którzy uczestniczyli w sprawie.";

4) w art. 178 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

"1) obrońcy albo adwokata lub radcy prawnego działającego na podstawie art. 245 § 1, co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę,";

5) w art. 244 w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";

6) w art. 245 w § 1 po wyrazach "z adwokatem" dodać wyrazy "lub radcą prawnym";

7) w art. 446 § 1 otrzymuje brzmienie:

"§ 1. Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratora, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego.";

8) w art. 517j w § 1 po wyrazie "adwokatów" dodaje się wyrazy "i radców prawnych";

9) w art. 618 w § 1 w pkt 11 po wyrazie: "adwokatów" dodaje się wyrazy "lub radców prawnych".

Art.  3.

W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U z 2009, Nr 146, poz. 1188 ze zm.) art. 94 otrzymuje brzmienie:

"Art. 94. Obwiniony ma prawo do ustanowienia obrońcy, którym może być wyłącznie adwokat lub radca prawny.".

Art.  4.

W ustawie z dnia z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 Nr 7, poz. 39 ze zm.) art. 75 otrzymuje brzmienie:

"Art. 75. Obwiniony może ustanowić obrońcę tylko spośród prokuratorów, adwokatów lub radców prawnych.",

Art.  5.

W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U z 2008, Nr 189, poz. 1158 z późn. zm.) art. 56 otrzymuje brzmienie:

"Art. 56. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród notariuszy, adwokatów lub radców prawnych.".

Art.  6.

W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007, Nr 226, poz. 1676) w art. 40 § 9 otrzymuje brzmienie:

"§ 9. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród sędziów sądów wojskowych, adwokatów lub radców prawnych.".

Art.  7.

W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070) art. 113 otrzymuje brzmienie:

"Art. 113. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród sędziów, adwokatów lub radców prawnych.".

Art.  8.

W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 197, poz. 1661 z późn. zm.) art. 28 otrzymuje brzmienie:

"Art. 28. Wniosek złożony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i podpisany przez osobę uprawnioną do obrony według przepisów o ustroju adwokatury lub ustawy o radcach prawnych.".

§ 9. W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie mniejszej ustawy dziekani rad okręgowych izb radców prawnych corocznie sporządzają i przedstawiają prezesom sądów w okręgu izby, do dnia 31 stycznia każdego roku, listę radców prawnych wpisanych na listę radców prawnych w danym okręgu, którzy mogą być wyznaczam obrońcami z urzędu w postępowaniu karnym oraz listę radców prawnych, których dotyczy obowiązek pełnienia dyżurów, o których mowa w art. 517j § 1 ustawy zmienianej w art. 2.

Art.  10.

Ustawa wchodzi w życie po upływie...........od dnia ogłoszenia.

PROJEKT

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 2010 r.

zmieniające rozporządzenie w sprawie opłatka czynności radców prawnych oraz

ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez

radcę prawnego ustanowionego z urzędu

Na podstawie art. 22³ ust. 2 i art. 22⁵ ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 oraz z 2009 Nr 216, poz. 1676) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163,1349 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie:

"Stawki minimalne w sprawach karnych, w sprawach o wykroczenia oraz w innych sprawach";

2) § 13 i 14 otrzymują brzmienie:

"§ 13. 1. Stawki minimalne wynoszą w sprawie objętej:

1) dochodzeniem -180 zł;

2) śledztwem - 300 zł.

2. Stawki minimalne za obronę wynoszą:

1) przed sądem rejonowym w postępowaniu szczególnym - 360 zł;

2) przed sądem rejonowym w postępowaniu w sprawach o wykroczenia -180 zł;

3) przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym lub przed wojskowym sądem garnizonowym - 420 zł;

4) przed sądem okręgowym jako drugą instancją lub przed wojskowym sądem okręgowym jako drugą instancją - 420 zł;

5) przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją lub przed wojskowym sądem okręgowym jako pierwszą instancją oraz przed sądem apelacyjnym - 600 zł;

6) przed Sądem Najwyższym - 600 zł.

3. Stawki minimalne wynoszą za sporządzenie i wniesienie kasacji:

1) w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd rejonowy lub wojskowy sąd garnizonowy - 360 zł;

2) w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd okręgowy lub wojskowy sąd okręgowy - 600 zł.

4. Stawki minimalne wynoszą:

1) za czynności w sprawie o wznowienie postępowania oraz w sprawie o podjęcie postępowania warunkowo umorzonego - 360 zł;

2) za sporządzenie opinii o braku podstaw wniosku o wznowienie postępowania, za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia kasacji oraz braku podstaw do stwierdzenia nieważności orzeczenia w postępowaniu karnym - 360 zł;

3) za sporządzenie środka odwoławczego w wypadku, gdy sporządzający nie występuje przed sądem - 360 zł.

5. Stawki minimalne wynoszą za obronę w sprawach o wydanie wyroku łącznego - 120 zł.

6. Stawki minimalne wynoszą za prowadzenie spraw o odszkodowanie za niesłuszne skazanie lub ukaranie, aresztowanie lub zatrzymanie, w tym spraw wynikających z przepisów o uznanie za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - 120 zł. Przepisu § 6 nie stosuje się.

7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do opłat za czynności w postępowaniu karnym i odpowiednio w postępowaniu w sprawach o wykroczenia pełnomocnika powoda cywilnego, pełnomocnika pokrzywdzonego, pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego lub oskarżyciela prywatnego.

§ 14. Stawki minimalne wynoszą za obronę przed sądem w postępowaniu wykonawczym:

1) w sprawie o odroczenie lub przerwę w wykonywaniu kary - 180 zł;

2) w sprawie o wykonanie warunkowo zawieszonej kary - 180 zł;

3) w sprawie o warunkowe przedterminowe zwolnienie lub odwołanie takiego zwolnienia - 120 zł;

4) za czynności związane z wykonywaniem kary ograniczenia wolności oraz wykonywaniem środków zabezpieczających - 120 zł;

5) za prowadzenie sprawy o zatarcie skazania lub ukarania - 120 zł;

6) za prowadzenie sprawy o ułaskawienie - 240 zł;

7) za pozostałe czynności w postępowaniu wykonawczym - 240 zł.";

3) w rozdziale 4 dodaje się § 14a-14d w brzmieniu:

"§ 14a. W sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%.

§ 14b. Za obronę kilku osób lub reprezentowanie kilku osób pobiera się opłatę od każdej z tych osób.

§ 14c. Stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi:

1) w pierwszej instancji:

a) w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna - stawkę obliczoną na podstawie § 6,

b) za sporządzenie skargi i udział w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego - 600 zł,

c) w innej sprawie - 240 zł;

2) w drugiej instancji:

a) za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł,

b) za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł,

c) za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam radca prawny, nie sporządził i nie wniósł kasacji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł,

d) w postępowaniu zażaleniowym - 120 zł.

§ 14d. Stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w Warszawie - sądem antymonopolowym w sprawach:

1) z zakresu ochrony konkurencji - 360 zł;

2) o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone - 360 zł;

3) z zakresu regulacji energetyki, telekomunikacji lub transportu kolejowego - 360 zł.".

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

PROJEKT

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 2010 r.

zmieniające rozporządzenie - Regulamin urzędowania sądów powszechnych

Na podstawie art. 41 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. - Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 249 z późn. zm.) § 83 otrzymuje brzmienie:

"§ 83. W razie naruszenia przez adwokata lub radcę prawnego, występujących jako pełnomocnicy procesowi lub jako obrońcy oskarżonego w danej sprawie, obowiązków wynikających z przepisów postępowania sądowego, a w szczególności w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na posiedzenie sądu lub niewykonania postanowień i zarządzeń sądu w wyznaczonym terminie, jeżeli spowodowało to przewlekłość postępowania - sąd lub prezes sądu powinien zawiadomić o tym odpowiednio właściwego dziekana okręgowej rady adwokackiej lub dziekana okręgowej izby radców prawnych.".

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

PROJEKT

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 2010 r.

zmieniające w sprawie organizacji sądów wojskowych oraz ustalenia regulaminu

wewnętrznego urzędowania tych sądów

Na podstawie art. 18 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 lutego 2006 r. - w sprawie organizacji sądów wojskowych oraz ustalenia regulaminu wewnętrznego urzędowania tych sądów (Dz. U. Nr 42, poz. 287 z późn. zm.) § 61 otrzymuje brzmienie:

"§ 61. W razie naruszenia przez adwokata lub radcę prawnego, występujących jako pełnomocnicy procesowi lub obrońcy oskarżonego w danej sprawie, obowiązków wynikających z przepisów postępowania sądowego, a w szczególności nieusprawiedliwionego niestawienia się na posiedzenie sądu lub niewykonania postanowień i zarządzeń sądu w wyznaczonym terminie, jeżeli spowodowało to przewlekłość postępowania, prezes sądu powinien zawiadomić o tym odpowiednio właściwego dziekana okręgowej rady adwokackiej lub dziekana okręgowej izby radców prawnych".

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Uzasadnienie projektu ustawy o zmianie ustawy o radcach prawnych, ustawy - kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

Celem projektowanej ustawy jest umożliwienie radcom prawnym występowania w charakterze obrońców w sprawach karnych i karnych skarbowych. W obecnym stanie prawnym obrońcą w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym może być jedynie adwokat. Wydaje się, że dla takiego stanu prawnego aktualnie nie ma już merytorycznego uzasadnienia.

1. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że brak jest obecnie zasadniczych różnic pomiędzy zawodami zaufania publicznego świadczącymi pomoc prawną, tj. adwokatami i radcami prawnymi - począwszy od ustroju i organizacji samorządu, poprzez model kształcenia aplikantów i sposób uzyskiwania uprawnień zawodowych, a skończywszy na uprawnieniach merytorycznych (zwłaszcza po uzyskaniu przez radców prawnych możliwości występowania w sprawach rodzinnych i opiekuńczych, także - obrońców w sprawach o wykroczenia).

2. Jedynym argumentem przeciwko umożliwieniu radcom prawnym występowania w charakterze obrońców w postępowaniu karnym może być okoliczność, że w obecnym stanie prawnym nie zajmują się oni prowadzeniem spraw karnych, a co za tym idzie - mogą nie dysponować wystarczającą wiedzą z zakresu prawa i postępowania karnego.

Jednak argument ten traci w ostatnich latach całkowicie na znaczeniu. Profil kształcenia aplikantów radcowskich zakłada kształcenie z zakresu prawa i procesu karnego. Zgodnie z art. 36⁴ ustawy o radcach prawnych egzamin radcowski polega na sprawdzeniu przygotowania prawniczego osoby przystępującej do egzaminu radcowskiego, zwanej dalej "zdającym", do samodzielnego i należytego wykonywania zawodu radcy prawnego, w tym wiedzy z zakresu prawa i umiejętności jej praktycznego zastosowania z zakresu materialnego i procesowego prawa karnego, materialnego i procesowego prawa wykroczeń, prawa karnego skarbowego, materialnego i procesowego prawa cywilnego, prawa rodzinnego i opiekuńczego, prawa gospodarczego, spółek prawa handlowego, prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, materialnego i procesowego prawa administracyjnego, postępowania sądowoadministracyjnego, prawa Unii Europejskiej, prawa konstytucyjnego oraz prawa o ustroju sądów i prokuratur, samorządu radcowskiego i innych organów ochrony prawnej działających w Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków wykonywania zawodu radcy prawnego i etyki tego zawodu. Druga część egzaminu radcowskiego polega na rozwiązaniu zadania z zakresu prawa karnego polegającego na przygotowaniu aktu oskarżenia lub apelacji, albo w przypadku uznania, iż brak jest podstaw do ich wniesienia, na sporządzeniu opinii prawnej w oparciu o opracowane na potrzeby egzaminu akta lub przedstawiony stan faktyczny.

Wymagania ustawowe od kandydatów do wykonywania zawodu radcy prawnego są zatem w zakresie prawa i postępowania karnego zakreślone jako wysoce restrykcyjne, co daje gwarancję należytego wykonywania przez radcę prawnego obowiązków obrońcy w postępowaniu karnym.

3. Podnoszenie kwalifikacji w zakresie prawa i postępowania karnego nie dotyczy tylko aplikantów radcowskich. W ostatnich latach samorząd radcowski organizuje intensywne szkolenia z tego zakresu dla czynnych radców prawnych. Szkolenia te cieszą się dużym zainteresowaniem środowiska radcowskiego.

4. Już w obecnym stanie prawnym radca prawny może występować jako pełnomocnik w postępowaniu karnym, zaś w postępowaniu w sprawach o wykroczenia jako obrońca. Występowanie w charakterze pełnomocnika w postępowaniu karnym zakłada konieczność dysponowania wiedzą z zakresu prawa i postępowania karnego.

Z kolei w postępowaniu w sprawach o wykroczenia radca prawny może już obecnie występować w charakterze obrońcy na równi z adwokatem. Biorąc pod uwagę, że podstawowe zasady postępowania w sprawach o wykroczenia nie różnią się od podstawowych zasad postępowania karnego, trudno uzasadnić stanowisko, że radca prawny nie daje gwarancji należytego wykonywania obrony w sprawach karnych. Skoro bowiem ustawodawca zdecydował się na przyznanie radcom prawnym uprawnień do obrony w sprawach o wykroczenia, założył zapewne posiadanie przez nich odpowiedniej wiedzy w zakresie prawa wykroczeń. Tymczasem podstawowe założenia zasad odpowiedzialności w części ogólnej prawa karnego i prawa wykroczeń są bardzo zbliżone. Podobna jest także metoda wykładni przepisów z obu tych gałęzi prawa. Postępowanie w sprawach o wykroczenia jest w obecnym stanie prawnym zbliżone do postępowania karnego. Znaczących różnic między tymi procedurami można było doszukiwać się w okresie przed wprowadzeniem obowiązującego kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. W obecnym stanie prawnym, sprawy o wykroczenie rozpoznawane są już nie przez kolegium do spraw wykroczeń, lecz przez sąd, którym jest sąd właściwy także w sprawach o przestępstwa. Postępowanie w sprawach o wykroczenia zostało upodobnione do postępowania w sprawach o przestępstwa. Dodatkowo podnieść należy, że obowiązujący kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia z 24 sierpnia 2001 roku (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 ze zm.) sam nie reguluje w sposób wyczerpujący i samoistny całości postępowania w sprawach o wykroczenia, odsyłając w znacznym zakresie do odpowiedniego stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego (por. art. 1 § 2 k.p.w.). A zatem uzyskanie przez radców prawnych kompetencji do pełnienia roli obrońcy w sprawach o wykroczenia nawet obecnie "wymusza" znajomość i stosowanie przez radców prawnych przepisów procedury karnej (kodeksu postępowania karnego).

Skoro zatem ustawodawca w obecnym stanie prawnym nie ma wątpliwości, że radcowie prawni mają kompetencje pozwalające na obronę w sprawach o wykroczenia, brak racji przemawiających za tym, by uważać, że brak im kompetencji do wykonywania obrony w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe.

W odniesieniu do tych ostatnich możliwość występowania radców prawnych w charakterze obrońców nabiera szczególnego znaczenie w związku ze ścisłym powiązaniem prawa karnego skarbowego z prawem finansowym, w zakresie którego kompetencje radców prawnych nie mogą być kwestionowane.

To samo zresztą dotyczy także powszechnego prawa karnego. W obecnym stanie prawnym, obok kodeksu karnego, istnieje kilkadziesiąt ustaw pozakodeksowych przewidujących odpowiedzialność karną. Przestępstwa stypizowane w tych ustawach są ściśle powiązane z dziedzinami regulowanymi tymi ustawami. Dziedziny te pozostają w zakresie obsługi prawnej wykonywanej obecnie przez radców prawnych. Dotyczy to w szczególności materii tzw. prawa karnego gospodarczego, pełniącego subsydiamą rolę w stosunku do norm prawa gospodarczego, stanowiąc sankcje karne za naruszenie właśnie niektórych spośród tych norm. Nie trzeba udowadniać, że ze względu na świadczenie przez radców prawnych szeroko pojętej pomocy prawnej właśnie w obrocie gospodarczym, ich znajomość tej akurat materii nie może być kwestionowana. Nie sposób jest bowiem właściwie odczytać dyspozycji normy prawnokarnej z tego zakresu - a więc ustalić granice zabronionego zachowania - bez należytej znajomości tych przepisów, w których owe normy prawnokarne są głęboko zakorzenione. Aktualnie istniejąca niemożność pełnienia funkcji obrońcy właśnie w tego typu sprawach karnych rodzi - nie mającą merytorycznego uzasadnienia - lukę prawną. Tak więc także w interesie podmiotów obsługiwanych przez radców prawnych leży przyznanie im funkcji obrończych, co w wymiarze praktycznym największe znaczenie miałoby zwłaszcza w tych sprawach karnych, które należą do dziedziny prawa karnego gospodarczego, ściśle "zakotwiczonego" w przepisach z zakresu obrotu gospodarczego, w którym niejako "ideowo" radcowie prawni świadczą pomoc prawną.

Warto też mieć na uwadze, że ustawy szczególne, pozakodeksowe, częstokroć zawierają zarówno czyny zabronione jako przestępstwa, jak też jako wykroczenia. W obecnym stanie prawnym mamy zatem do czynienia z sytuacją, gdy różne czyny zabronione uregulowane jedną ustawą, częstokroć zbliżone do siebie ze względu na przedmiot ochrony i kształt zabronionego zachowania, stanowią przestępstwa i wykroczenia. W sprawach o niektóre z nich (wykroczenia) radcowie prawni mogą występować jako obrońcy, zaś w sprawach o inne (przestępstwa) - nie mogą występować w takim charakterze, choć niejednokrotnie są to zachowania zbliżone, często nie różniące się nawet samą konstrukcją prawną.

Zagadnienie powiązania przepisów prawa karnego z przepisami regulującymi inne dziedziny życia nie dotyczy wyłącznie pozakodeksowego prawa karnego. Także kodeks karny zawiera regulacje dość ściśle powiązane z innymi gałęziami i dziedzinami prawa, czego przykładem mogą być przestępstwa przeciwko środowisku naturalnemu, czy przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu. W obu wypadkach w grę wchodzi ścisłe powiązanie przepisów prawa karnego z przepisami z zakresu innych dziedzin prawa, pozostającymi w zakresie pomocy prawnej świadczonej przez radców prawnych. Brak jest racji przemawiających za tym, by utrzymywać obecny stan, w którym pomoc ta nie ma charakteru kompleksowego, nie obejmuje bowiem obrony w sprawach karnych.'

5. Argument o braku kompetencji radców prawnych do występowania w charakterze obrońców w sprawach karnych słabnie nie tylko świetle powyższych wywodów, lecz także i wobec okoliczności, że obecnie możliwy jest w zasadzie swobodny przepływ między zawodami radcy prawnego i adwokata. Zatem wśród radców prawnych funkcjonują także tacy, którzy uprzednio byli adwokatami, zaś wśród adwokatów funkcjonują byli radcowie prawni. Obecnie radca prawny może co do zasady bez przeszkód wpisać się na listę adwokatów i po uzyskaniu uprawnień do wykonywania zawodu, bez dopełniania jakichkolwiek dalszych wymagań, występować w charakterze obrońcy w sprawach karnych. Jego umiejętności w zakresie prawa karnego nie podlegają dalszej weryfikacji; zakłada się, że nimi dysponuje. Zatem w obecnym stanie prawnym brak możliwości pełnienia funkcji obrońcy w sprawach karnych przez czynnych radców prawnych jawi się jako sytuacja sztuczna.

6. Nie bez znaczenia jest okoliczność, że udzielenie radcom prawnym uprawnień obrońców w sprawach karnych i karnych skarbowych zwiększy społeczny dostęp do rynku usług prawniczych. W obecnej sytuacji obronę w sprawach karnych wykonuje około 6000 adwokatów. Wobec znacznego zapotrzebowania na pomoc prawną w sprawach karnych liczba ta wydaje się niewystarczająca. Z kolei zawód radcy prawnego, będący podobnie jak zawód adwokata, zawodem zaufania publicznego, wykonuje obecnie w Polsce około 30000 prawników. Udzielenie im uprawnień do wykonywania obrony w sprawach karnych zwiększy dostępność do obrony, co ułatwi wykonywanie prawa do obrony zagwarantowanego przez art. 6 k.p.k., zarówno w zakresie prawa do obrony formalnej (korzystania z pomocy obrońcy), jak - co za tym idzie - materialnej. Jest oczywistym, że nie wszyscy z radców prawnych będą w praktyce świadczyli pomoc prawną w postaci obrony w sprawach karnych, jednak proponowane zmiany niewątpliwie zwiększą dostępność do tego rodzaju pomocy prawnej.

7. W świetle powyższej argumentacji, projekt zakłada przede wszystkim potrzebę nowelizacji przepisów ustawy o radcach prawnych oraz kodeksu postępowania karnego. Przepisy procesowe w kodeksie karnym skarbowym odsyłają w zakresie kwestii obrony w sprawach karnych skarbowych do przepisów kodeksu postępowania karnego, toteż nie istnieje potrzeba wprowadzania stosownych zmian do k.k.s. celem umożliwienia radcom prawnym wykonywania obrony w sprawach karnych skarbowych. Podobnie też przepisy kodeksu karnego wykonawczego operując pojęciem "obrońcy" (ze względu na regulowanie także wykonywania orzeczeń w sprawach o wykroczenia), nie wymagają stosownych zmian w tym zakresie. Uzupełnieniem projektowanych zmian - i ich konsekwencją - jest także przyznanie radcom prawnym funkcji obrońcy w postępowaniach dyscyplinarnych sędziów sądów powszechnych i sądów wojskowych, prokuratorów, adwokatów i notariuszy.

W świetle powyższego projektowana zmiana przepisów jest uzasadniona i korzystna społecznie.

7. Projekt nie wywołuje skutków finansowych dla Skarbu Państwa i nie jest objęty regulacją prawa Unii Europejskiej.