Projekt ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw.
Lekarz.2022.11.28
Akt nieocenianySTANOWISKO Nr 32/22/P-IX
PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 28 listopada 2022 r.
w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw
Zastrzeżenia budzi przyjęta w projekcie ustawy zmiana, która ma dotyczyć art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, przewidująca normę, że na każde rozpoczęte 10 podstawowych zespołów ratownictwa medycznego będzie przypadał nie mniej niż 1 specjalistyczny zespół ratownictwa medycznego. Jest to w istocie zezwolenie ustawodawcy na dalsze zmniejszanie istniejącego aktualnie odsetka specjalistycznych zespołów ratownictwa medycznego (w uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, że liczba specjalistycznych zespołów ratownictwa medycznego systematycznie maleje i obecnie wynosi od 13 do 35 % ogólnej liczby zespołów w zależności od województwa). Sytuacja taka może skutkować zwiększeniem liczby pacjentów transportowanych do szpitalnego oddziału ratunkowego.
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zwraca uwagę, że projektowana ustawa w zakresie, w jakim dotyczy wojewódzkiego planu działania systemu, nie przewiduje określenia liczby zespołów ratownictwa medycznego w stosunku do liczby mieszkańców, gdy tymczasem wprowadza się takie rozwiązanie dla szpitalnych oddziałów ratunkowych, przyjmując, że jeden szpitalny oddział ratunkowy zabezpiecza obszar nie mniejszy niż obszar jednego powiatu i nie większy niż obszar zamieszkały przez 350 tys. mieszkańców, pozwalający na dotarcie zespołu ratownictwa medycznego z miejsca zdarzenia do tego oddziału w czasie nie dłuższym niż 60 minut. Brak regulacji dotyczącej liczby zespołów ratownictwa medycznego w stosunku do liczebności populacji może prowadzić do utworzenia nadmiernej liczby zespołów ratownictwa medycznego.
Samorząd lekarski negatywnie opiniuje przewidziane w projekcie ustawy wprowadzenie motocyklowych jednostek ratowniczych działających w okresie od 1 maja do 30 września. Wprowadzenie tego rozwiązania pociąga za sobą znaczne koszty, które nie znajdują uzasadnienia w oczekiwanej ich skuteczności.
Wątpliwości budzi także zasadność projektowanej regulacji w zakresie zwiększenia liczby dyspozytorni medycznych. Z pewnością rozwiązanie to zwiększy koszty funkcjonowania systemu ratownictwa medycznego, nie ma też pewności, że nie zakłóci to pracy zintegrowanych centrów powiadamiania ratunkowego. W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazuje się, że w województwach z większą liczbą mieszkańców dużym wyzwaniem jest zapewnienie pełnej obsady dyspozytorni medycznych, zwiększenie liczby dyspozytorni może ten problem dodatkowo pogłębić.
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zwraca się także o poważne zweryfikowanie zgłoszonej przez Polskie Towarzystwo Medycyny Ratunkowej uwagi, że przewidziane w projekcie ustawy rozwijanie nowych struktur i podstruktur organizacyjnych takich jak np. Podsystem Zintegrowanej Łączności Systemu Wspomagania Dowodzenia Państwowego Ratownictwa Medycznego może wprowadzić chaos organizacyjny i kompetencyjny przy jednoczesnym zwiększeniu kosztów działania systemu.
Odnosząc się do zmiany 13 w art. 1 projektu ustawy Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej wskazuje, że art. 24e ust. 3 pkt 2a ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym powinien zostać rozszerzony w taki sposób, aby uprawnienia dostępu do danych zgromadzonych w Systemie Wspomagania Dowodzenia Państwowego Ratownictwa Medycznego było przyznane nie tylko sądowi, prokuratorowi i Policji, ale także organom samorządu zawodowego lekarzy prowadzącym postępowania z zakresu odpowiedzialności zawodowej tj. rzecznikom odpowiedzialności zawodowej i sadom lekarskim.
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zwraca także uwagę na konieczność ujednolicenia nazewnictwa specjalizacji pielęgniarek systemu - w definicji legalnej pielęgniarki systemu w art. 3 pkt 6 ustawy mowa jest o pielęgniarce posiadającej tytuł specjalisty lub specjalizującej się w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologicznego i intensywnej opieki, a tymczasem w projektowanym art. 38a ust. 2 mowa jest o tytule specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego lub anestezjologii i intensywnej opieki. Prawidłowe i zgodne z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 grudnia 2013 r. w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne (Dz.U. z 2013 r. poz. 1562) jest określenie "specjalizacja w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki".
Ponadto w art. 1 projektu ustawy zmiana 5, która dotyczy nowego brzmienia art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, błędnie określono w niej jednostkę redakcyjną przepisu, który jest nowelizowany, oznaczając ją jako punkt 1, tymczasem powinien być prawidłowo wskazany punkt 4 - zmiana dotyczy bowiem niewątpliwie art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.