Projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ustanowienia 35-godzinnego tygodnia pracy.

Akty korporacyjne

Lekarz.2022.10.25

Akt nieoceniany
Wersja od: 25 października 2022 r.

STANOWISKO Nr 23/22/P-IX
PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 25 października 2022 r.
w sprawie projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ustanowienia 35-godzinnego tygodnia pracy

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z poselskim projektem ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ustanowienia 35-godzinnego tygodnia pracy, przekazanym przy piśmie Zastępcy Szefa Kancelarii Sejmu pana Dariusza Salamończyka z dnia 29 września 2022 r., znak: SPS-WP.020.259.5.2022, zgłasza następujące uwagi do przedmiotowego projektu.

Wprowadzenie zmian regulacji prawnych dotyczących czasu pracy ogółu pracowników, w tym także pracowników sektora ochrony zdrowia wymaga daleko poszerzonych analiz i uzgodnień z partnerami społecznymi z uwagi na to, że w istotny sposób będzie oddziaływać na cały rynek pracy, stan gospodarki, a w obszarze czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych może wpłynąć na dostępność do świadczeń opieki zdrowotnej.

W projektowanym art. 23 ustawy przewiduje się, że czas pracy pracowników podmiotów leczniczych nie może przekraczać 6 godzin i 35 minut na dobę oraz przeciętnie 32 godziny i 55 minut na tydzień w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy. Należy rozważyć niewielką zmianę polegającą na wprowadzeniu dobowej normy czasu pracy wynoszącej 6 godzin i 30 minut. Obliczanie normy czasu pracy - dobowej a następnie tygodniowej - w oparciu o wymiar 35 minutowy jest dla podmiotów leczniczych i dla pracowników tych podmiotów znacznym utrudnieniem, zwłaszcza gdy pracownik podmiotu leczniczego jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Samorząd lekarski wnioskuje o wprowadzenie do projektu ustawy zapisów gwarantujących wszystkim pracownikom medycznym pełniącym dyżur medyczny takich samych uprawnień, jakie dla lekarzy rezydentów przewiduje art. 16i ust. 9 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Skutkiem takiej zmiany powinno być to, że w przypadku pełnienia dyżuru medycznego okres obowiązkowego, co najmniej 11- godzinnego dobowego nieprzerwanego odpoczynku udzielony bezpośrednio po zakończeniu pełnienia dyżuru medycznego będzie wliczany do podstawowego wymiaru czasu pracy i nie będzie powodować obniżenia wynagrodzenia należnego na podstawie umowy o pracę.

Odnosząc się do projektowanej zmiany w art. 96 ustawy o działalności leczniczej, która dotyczy tzw. klauzuli opt-out, samorząd lekarski przypomina, że na mocy art. 3 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1532) przepis ten utraci moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2028 r. Zatem od 1 stycznia 2028 r. niemożliwe stanie się uzyskanie dobrowolnej zgody pracowników podmiotów leczniczych na pracę w wymiarze przekraczającym określony wymiar tygodniowy. Należy w sposób jednoznaczny zapewnić, żeby projektowana zmiana, która przy klauzuli opt-out zmniejsza maksymalny wymiar czasu pracy z obecnych 48 godzin do 43 godzin, nie zniweczyła skutków przyjętego w 2018 r. rozwiązania, prowadzącego do całkowitej likwidacji klauzuli opt-out z dniem 1 stycznia 2028 r.