Potrzeba nowelizacji art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Akty korporacyjne

Lekarz.2019.3.22

Akt nieoceniany

Wersja od: 22 marca 2019 r.

STANOWISKO Nr 6/19/VIII

NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ

z dnia 22 marca 2019 r.

w sprawie potrzeby nowelizacji art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty

Naczelna Rada Lekarska, uwzględniając informacje przekazane przez okręgowe izby lekarskie, dostrzega, że przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (dalej: ustawa) nie reguluje we właściwy sposób zasad wyrażania przez rady lekarskie zgody bądź odmowy wyrażenia zgody w przypadku zaproszenia lekarza nieposiadającego w Polsce prawa wykonywania zawodu do prowadzenia teoretycznego i praktycznego nauczania zawodu lub do udziału w konsylium lekarskim oraz do wykonywania zabiegów, których potrzeba wynika z programu nauczania lub z konsylium.

Naczelna Rada Lekarska stwierdza, że konieczne jest określenie w omawianym przepisie, jakimi przesłankami może albo powinna kierować się rada lekarska podejmując decyzję co do wyrażenia zgody w przypadkach wskazanych w art. 9 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy.

W ocenie Naczelnej Rady Lekarskiej, mając na uwadze wyjątkowy charakter regulacji art. 9 ust. 1 ustawy, która pozwala na udzielanie w Polsce, w ograniczonym zakresie, świadczeń zdrowotnych przez lekarzy i lekarzy dentystów z zagranicy, którzy nie uzyskali w Polsce prawa wykonywania zawodu, nie wykazali znajomości języka polskiego, nie podlegają systemowi odpowiedzialności zawodowej, należy określić, że rada lekarska może odmówić wyrażenia zgody, jeżeli uzna, że okres, na jaki lekarz został zaproszony, lub częstotliwość bądź regularność takich zaproszeń wskazują na możliwość nadużywania instytucji zaproszenia wynikającej z przepisu art. 9 ust. 1. Byłaby to regulacja analogiczna do przepisu art. 9 ust. 12 ustawy dotyczącego oceny tymczasowego i okazjonalnego charakteru wykonywania zawodu w Polsce przez lekarzy z innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Biorąc pod uwagę, że od uchwały okręgowej rady lekarskiej w sprawie wyrażenia albo odmowy wyrażenia zgody w ww. przypadkach przysługuje odwołanie do Naczelnej Rady Lekarskiej, a na uchwałę Naczelnej Rady Lekarskiej skarga do sądu administracyjnego, konieczne jest doprecyzowanie omawianej regulacji.