Podwyższenie z dniem 01.01.2017 r. wyceny świadczeń zdrowotnych realizowanych przez szpitale kliniczne, instytuty i podmioty lecznicze nadzorowane przez Ministra Zdrowia o współczynnik korygujący 1.1. - 1.2.
KAAUM.2016.11.18
Akt nieocenianyUCHWAŁA Nr 12/2016
KONFERENCJI REKTORÓW AKADEMICKICH UCZELNI MEDYCZNYCH
z dnia 18 listopada 2016 r.
w sprawie: podwyższenia z dniem 01.01.2017 r. wyceny świadczeń zdrowotnych realizowanych przez szpitale kliniczne, instytuty i podmioty lecznicze nadzorowane przez Ministra Zdrowia o współczynnik korygujący 1.1. - 1.2.
uchwala, co następuje:
Zdrowia, Prezesa NFZ, Prezesa AOTMiT i innych organów oraz instytucji właściwych
2 § 1.
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Uzasadnienie do Uchwały KRAUM
w sprawie: podwyższenia z dniem 01.01.2017 r. wyceny świadczeń zdrowotnych realizowanych przez szpitale kliniczne, instytuty i podmioty lecznicze nadzorowane przez Ministra Zdrowia o współczynnik korygujący 1.1. - 1.2.
Uzasadnienie do Uchwały KRAUM
w sprawie: podwyższenia z dniem 01.01.2017 r. wyceny świadczeń zdrowotnych realizowanych przez szpitale kliniczne, instytuty i podmioty lecznicze nadzorowane przez Ministra Zdrowia o współczynnik korygujący 1.1. - 1.2.
Jednostki te są wiodące w systemie zabezpieczenia zdrowotnego kraju, jak też w systemie kształcenia kadr medycznych, gdyż świadczą kompleksowe, a zatem kosztowne, usługi w procesie diagnostyczno-terapeutycznym oraz uczestniczą w szkoleniu przed- i podyplomowym kadr medycznych. Z tychże względów wartość procedur realizowanych przez te wysokospecjalistyczne jednostki winna ulec podwyższeniu o współczynnik korygujący 1.1. - 1.2. Pozwoliłoby to na ich wynagrodzenie w pełni adekwatne do jakości i sposobu realizacji usług, a także poniesionych nakładów.
Wycena dokonana przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji powodująca obniżenie w 2016 roku i kolejne planowane od stycznia 2017 r. wartości procedur kardiologicznych nastąpiła na skutek jej współpracy w tym zakresie głównie ze szpitalami samorządowymi. Ponieważ podmioty te dysponują zgoła odmiennym od szpitali klinicznych oraz instytutów potencjałem zarówno osobowym, jak sprzętowo-infrastrukturalnym, wydatki związane z realizacją na ich terenie procedur kardiologicznych prezentują zupełnie inny rachunek kosztów i można stwierdzić, iż fakt ten stanowi główną przyczynę skali zastosowanej obniżki. Trudno zatem w tej sytuacji zgodzić się z adekwatnością wziętych pod uwagę wyliczeń w stosunku do szpitali klinicznych, które mają status szpitali o najwyższym stopniu referencyjności, zatrudniają najwyższej klasy specjalistów medycyny oraz posiadają najnowocześniejszy, wysokospecjalistyczny sprzęt medyczny, co w zasadniczym stopniu wpływa na poziom kosztów udzielanych świadczeń. Dzięki takim atutom leczonych pacjentów obejmuje się procesem diagnostyczno-terapeutycznym na najwyższym poziomie, generującym wyższe koszty.
Nie sposób również nie wspomnieć, że to w szpitalach klinicznych, instytutach i jednostkach utworzonych przez Ministra Zdrowia przeprowadzane są najbardziej kosztochłonne procedury medyczne, których m.in. przez wzgląd finansowy i posiadane zaplecze medyczne nie podejmują się inne placówki ochrony zdrowia. Te uwarunkowania sprawiają, że koszt realizacji w szpitalach klinicznych świadczeń zdrowotnych, w tym także kardiologicznych musi zdecydowanie odbiegać od wyceny tych samych świadczeń w zakresie kardiologii, chirurgii naczyniowej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz kardiochirurgii, wykonywanych przez jednostki nieposiadające takiego charakteru. Ten faktyczny rozdźwięk kosztowy poświadczać mogą szacunkowe prognozy finansowe dokonane w tej kwestii przez poszczególne szpitale kliniczne oraz ŚCCS utworzone przez resort zdrowia.
Symulowane przez szpitale kliniczne i instytuty prognozowane wyniki finansowe wskazują na brak pokrycia poniesionych kosztów w wyniku spadku przychodów - wynoszący w skali roku od 23 do 25,5 min zł w przypadku tylko jednego szpitala czy instytutu.
Powyższe dowodzi, że instytuty, które udostępniają swoją bazę uczelniom medycznym dla realizacji celów dydaktycznych i naukowych stanowią obok szpitali klinicznych kolejną grupę podmiotów leczniczych, które w wyniku zmiany wyceny poniosą istotne konsekwencje finansowe.
Skutki pogorszenia sytuacji Finansowej szpitali klinicznych mają bezpośredni wpływ na realizację zadań statutowych przez uczelnie medyczne. Zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej w przypadku, gdy uczelnia nie pokryje straty Finansowej szpitala, wówczas szpital podlega likwidacji.
Ponieważ otrzymywane przez uczelnie medyczne środki Finansowe na działalność naukową i dydaktyczną, jak tez środki przyznawane na realizację projektów z NCN, NCBiR, instytucji Unii Europejskiej, zgodnie z zapisami ustawy o Finansach publicznych posiadają charakter dotacji celowej, niemożliwe prawnie jest ich przeznaczenie na pokrycie straty wygenerowanej przez nadzorowane podmioty lecznicze. W tym stanie rzeczy za konieczne należy uznać uregulowanie kwestii Finansowania szpitali klinicznych w dedykowanej im ustawie, a do czasu jej wejścia w życie, zastosowanie współczynnika korygującego, jak w niniejszej uchwale.