§ 9. - Zastępcze ubezpieczenie pensyjne funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.5.37

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1923 r.

§ 9. 5 W razie, gdy instytucje zastępcze przestaną jako takie funkcjonować w myśl § 8 niniejszego rozporządzenia lub gdy zatwierdzenie zakładał zastępczego, zostania później odwołane w myśl postanowienia § 67 ust 3 ustawy, wyszczególnionej w § 1 niniejszego rozporządzenia, należy całkowite zebrane rezerwy premjowe, a przynajmniej rezerwy ustawowe i skapitalizowane wartości świadczeń, wynikających z ubezpieczenia zastępczego, przekazać zakładowi pensyjnemu. Przekazanie to nastąpi bądź według stanu ubezpieczenia w dniu 31 stycznia 1923 r., bądź w dniu 31 lipca 1923 r., bądź też według stanu ubezpieczania z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło doręczenie odmownej decyzji na podanie, lub decyzji, odwołującej zatwierdzenie zakładu zastępczego. Od terminów powyższych ubezpieczenie zastępcze przestaje istnieć, a ubezpieczone osoby stają się członkami zakładu pensyjnego dla funkcjonarjuszy.

Rezerwa ustawowa składa się z rezerwy, obliczonej dla każdego ubezpieczonego w dniu 31 lipca 1921 r. według przepisów § 99 rozporządzenia austr. Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 września 1914 r. (austr. Dz. Ust. № 259), i z premji za ubezpieczenie w czasie od dnia 1 sierpnia 1921 r. do chwili przejścia do zakładu pensyjnego, wymierzonych w myśl przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 59, poz. 370).

⁵ § 9 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 1922 r. (Dz.U.23.10.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 stycznia 1923 r.