Rozdział 8 - Uwolnienia od podatku. Do § 11 ustęp 1 ustawy. Zużycie dla własnego użytku domowego i dla robotników rolnych. - Wykonanie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1921 r. w przedmiocie ujednostajnienia opodatkowania wina na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.10.73

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

VIII.

Uwolnienia od podatku.

Do § 11 ustęp 1 ustawy.

Zużycie dla własnego użytku domowego i dla robotników rolnych.

§ 50. (1) Moszcz winny i wino gronowe, które bywają zużywane we własnem gospodarstwie domowem, albo podawane robotnikom własnego zakładu, są wolne od podatku, jeżeli wyprodukowano je tylko z własnych winogron, albo jeżeli one przez właścicieli winnic z własnych i dokupionych winogron, albo też z własnych winogron i dokupionego zacieru winnego wyprodukowane zostały. Odnośnie do pojęcia winogron własnej uprawy zobacz § 10.

(2) Podobne do wina napoje będą wolne od podatku pod temi samemi założeniami (ustęp 1), jeżeli one we własnem przedsiębiorstwie przez tłoczenie albo drogą innego przyrządzania uzyskane zostały, przyczem nie robi różnicy, czy surowce pochodzą z własnej produkcji, czy były dokupione albo zakupione.

(3) Kto na własny rachunek będące w jego posiadaniu owoce (ustęp 1 i 2) najemnej osobie wytłaczać albo na napoje przerabiać każe, nie jest skutkiem tego wyłączony od zwolnienia podatku.

(4) Wyjęte od zwolnienia podatku są napoje, wymienione w ustępach 1 i 2, które wydaje się do spożycia w zamkniętych butelkach.

(5) Pod napojami w zamkniętych butelkach należy rozumieć tylko takie napoje, które w celu dłuższego przechowywania do butelek się spuszcza i trwałem zamknięciem zaopatruje. Natoczone dla rychłego spożycia napoje, przy których zamknięcie butelek ogranicza się do wepchnięcia korka ręką, nie mogą być uważane za napoje w naczyniach zamkniętych.

§ 51. Potrzebne zarządzenia kontrolne wydaje władza skarbowa I instancji. Na żądanie tego urzędu mają tak właściciele oznajmionych przedsiębiorstw, jak i spożywcy, którzy zamierzają korzystać ze zwolnienia podatkowego co do moszczu winnego i wina gronowego, wykazać władzy podatkowej, że warunki do zwolnienia wina od podatku istnieją, dalej zgłosić członków swojej rodziny i robotników rolnych ich przedsiębiorstwa.

Do § 11 ustęp 2 ustawy.

Ilości wina zużyte w czasie pielęgnowawania wina w piwnicy lub magazynowania.

§ 52. (1) Ze zwolnienia od podatku podług § 11 ustęp 2 ustawy korzysta np. wydawany według istniejącego zwyczaju wolny napitek dla piwnicznych w czasie pracy w zakładzie.

(2) Wino w zamkniętych flaszkach (§ 50 ust. 5) jest od zwolnienia podatku wyłączone.

Do § 11 ustęp 3 ustawy.

Wino, które zostaje wywiezione.

§ 53. Od wina wywiezionego pod dozorem organów podatkowych z obszaru, w którym ustawa obowiązuje, nie pobiera się podatku. Przyjęcie wina do składnicy celnej stoi narówni z wywiezieniem pod dozorem urzędowym.

§ 54. (1) Jeżeli wino ma być wywiezione, jako wolne od podatku, albo złożone na skład celny, w takim razie przedsiębiorca ma przedstawić urzędowi poborowemu kartę konwojową według wzoru 8 w dwóch egzemplarzach.

(2) Przy odprawie wina, jako też przy wystawianiu, załatwianiu, sprawdzaniu i zwracaniu kart konwojowych mają odpowiednie zastosowanie przepisy celne, o ile następne przepisy nie zawierają odmiennych postanowień. Do załatwiania kart konwojowych są upoważnione wszystkie urzędy poborowe, do których okręgu należą zgłoszone w myśl § 15 ustawy przedsiębiorstwa. Załatwienie może być uskutecznione przez wszystkie na granicy Państwa położone główne urzędy celne, miejsca do odprawy celnej i uboczne urzędy celne I (urzędy celne I), jak również przez wszystkie urzędy, z któremi pewien publiczny skład jest połączony.

Ministerstwo Skarbu może upoważnić do załatwienia także inne urzędy. Urzędy takie mają być ogłoszone w Dzienniku rozp. Min. Skarbu.

§ 55. Postępowanie przy wypośrodkowaniu ilości wina znajdującego się w beczkach lub flaszkach, uskutecznia się w myśl postanowień § 102 i 103.

§ 56. Jeżeli urząd odprawiający nie dozoruje wywiezienia wina w beczkach, to odprawione beczki mają być wzięte pod urzędowe zamknięcie.

§ 57. Zgłoszone do wywozu wino ma być wpisane do księgi podatkowej wina na rozchód, z podaniem numeru karty konwojowej.

§ 58. (1) Izby skarbowe mogą zezwalać z zastrzeżeniem odwołania, aby przy wywozie wina w butelkach odstąpiono od odprawy skrzyń, a kartę konwojową wypełniono jedynie na podstawie złożonego przez przedsiębiorcę zgłoszenia. W takich wypadkach przy odprawie wywozu lub złożenia na skład, oznajmione w karcie konwojowej ilości wina mają być bez otwierania skrzyń przyjęte, jako stwierdzone, o ile skrzynie co do ilości, sposobu opakowania, znaków i numerów, z kartą konwojową są zgodne i nie zachodzi podejrzenie, że zawartość tychże nie zgadza się z oznajmieniem. Ułatwienia będą udzielane pod następującemi warunkami, którym proszący protokularnie poddać się musi:

a. Urzędnicy nadzorujący, są uprawnieni przygotowane do wywozu skrzynie przed wysyłką zatrzymać oraz sprawdzić oznaczenie i ilość znajdującego się w nich wina.

b. Za każdy pojedynczy przypadek, w którym udowodnione zostanie, że oznaczenie albo ilość wina w karcie konwojowej niedokładnie oznajmiono, może władza kierująca nałożyć karę umowną aż do 10.000 mk. i ściągnąć ją w drodze administracyjnej. Kara umowna będzie nałożoną niezależnie od postępowania karnego, jakieby było wdrożone i może mieć miejsce tylko wtedy, jeżeli nieprawidłowość popełniono z wolą albo wiedzą przedsiębiorcy, albo kierownika ruchu przedsiębiorstwa, lub jeżeli im ciężkie przeoczenie przypisać można.

(2) Uprawnienie urzędników co do sprawdzania zawartości skrzyń i butelek pozostaje nienaruszone.

Zniszczenie wina.

§ 59. (1) Przedsiębiorcy, którzy zamierzają wino zniszczyć, mają celem uzyskania zwolnienia od podatku donieść o tem urzędowi poborowemu na druku według wzoru 9. Zniszczenie uskutecznia się pod nadzorem urzędowym i ma być przez nadzorującego urzędnika na oznajmieniu poświadczone. Potrzebne roboty ręczne ma przedsiębiorca na swój koszt kazać wykonać.

(2) Oznajmienie służy, jako załącznik księgi podatku od wina.

Do § 11 ustęp 4 ustawy.

Wino do wyrobu wina musującego.

§ 60. (1) Kto wino do wyrobu wina musującego bez opłaty podatku zamierza nabywać, musi w urzędzie poborowym właściwym dla przedsiębiorstwa wyrobu wina musującego prosić o udzielenie pozwolenia na nabycie wina.

(2) Uprawnienie do nabycia będzie udzielane przez władzę skarbową I instancji pod następującemi warunkami:

a. Uprawniony do nabycia ma przyjąć odpowiedzialność za podatek ciążący na wysłanem dla niego winie.

b. Nabyte ilości wina mogą być przechowywane tylko w zgłoszonych lokalach i użyte tylko do wyrobu wina musującego w zakładzie nabywcy. Odstąpienie tego wina innym osobom jest dopuszczalne tylko za zezwoleniem władzy skarbowej I instancji. Wina mają być jak najśpieszniej po odbiorze złożone do lokali składowych. Innych win aniżeli nieopodatkowane w tych składach przechowywać nie wolno. Władza skarbowa I instancji może zezwolić na pewne wyjątki.

c. Nabywca ma na przychód i na rozchód prowadzić wykazy podług bliższych wskazówek izby skarbowej, które mają wykazywać prawidłowe użycie wina. Zapasy mają być od czasu do czasu urzędownie sprawdzane i z wykazami porównywane. Z ubytkami przytem skonstatowanemi należy postąpić podług § 20 ust. 3 ustawy.

d. Przy nabywaniu wina w kraju należy pozbywającemu, przy nabywaniu zaś wina z zagranicy urzędowi celnemu, który wino odprawił, wręczyć wykaz nabycia według wzoru 10.

(3) Urząd poborowy prowadzi wykaz na udzielone upoważnienia do nabycia.

§ 61. Bez podatku może być wino wydane wytwórcy wina musującego albo odprawione przez urząd celny do wolnego obrotu, tylko po przedstawieniu przepisowo wystawionego wykazu nabycia.

§ 62. (1) Pozbywający albo urząd celny mają o pozbyciu względnie odprawieniu wina dowolnego obrotu w ciągu tygodnia urzędowi poborowemu, przy którym uprawniony nabywca jest zapisany, przedstawić doniesienie o dostawie podług wzoru 11. Władza skarbowa I instancji może przy zdarzających się nieprawidłowościach żądać od pozbywającego nadsyłania doniesień o dostawie listami poleconemi.

(2) Urząd poborowy, do którego doniesienia o dostawie nadchodzą, ma je sprawdzać, czy nabywcy wina posiadają uprawnienie do nabycia. Urzędnicy nadzorujący mają doniesienia o dostawach porównywać wyrywkowo z wykazami nabywcy. Od czasu do czasu należy niektóre z nadesłanych doniesień przesłać urzędowi poborowemu, właściwemu dla pozbywającego celem sprawdzenia wpisów do księgi podatku od wina przez tego ostatniego prowadzonej.

(3) Wykaz nabycia służy jako załącznik księgi podatku od wina, prowadzonej przez pozbywającego, Urząd zaś celny ma dołączyć ten wykaz do dokumentów cłowych.

Wino do wyrobu octu albo wódki.

§ 63. (1) Kto wino bez opłaty podatku do wyrobu octu albo wódki nabywać zamierza, musi władzę skarbową I instancji właściwą dla jego przedsiębiorstwa prosić o udzielenie uprawnienia do nabycia.

(2) Uprawnienie do nabywania będzie udzielane przez władzę skarbową I instancji pod następującemi warunkami:

a. Uprawniony do nabycia ma przyjąć odpowiedzialność za podatek, który ciąży na wysłanem dlań winie, oraz ma wstrzymać się od wszelkich zmian w nadeszłej do niego przesyłce aż do czasu uczynienia wina nieprzydatnem do spożycia albo zabezpieczenia użycia tegoż.

b. Nabyte w kraju wino do wyrobu octu należy zaraz po odbiorze, zaś wino sprowadzone z zagranicy przed odprawieniem tegoż do wolnego obrotu uczynić nieprzydatnem do spożycia pod urzędowym nadzorem.

c. Wino nabywane w kraju do wyrobu wódki należy albo uczynić niezdatnem do spożycia, jako takie lub też zabezpieczyć jego użycie tylko do wyrobu wódki; uczynienie nieprzydatnem do spożycia lub zabezpieczenie do przerobu na wódkę musi nastąpić bezzwłocznie po odbiorze wina.

Jeżeli wino sprowadza się z zagranicy, to przed odprawą do wolnego obrotu musi być jego użycie zabezpieczone.

d. Nabywca ma na przychód i na rozchód skażonego, albo za zabezpieczeniem użytego wina prowadzić wykazy według bliższych zarządzeń izby skarbowej.

e. Przy nabywaniu wina w kraju należy pozbywającemu, przy sprowadzaniu zaś wina z zagranicy należy urzędowi celnemu, który przesyłkę odprawia, przedstawić dowód nabycia według wzoru 10.

(3) Urząd poborowy prowadzi wykaz uprawnionych do nabycia wina.

§ 64. (1) Wino nieopodatkowane do wyrobu octu lub wódki może być bez podatku wydane, albo przez urząd celny do wolnego obrotu odprawione, tylko za przedstawieniem przepisowo wystawionego dowodu nabycia.

(2) Co do dalszego postępowania mają zastosowanie postanowienia w § 62.

§ 65. Wniosek o skażenie albo zabezpieczenie użycia wina w kraju nabytego należy podać w urzędzie poborowym, a to w oznajmieniu podług wzoru 9, Dla wina sprowadzonego z zagranicy może być wniosek postawiony w dokumentach celnych.

Skażenie wina nabytego do wyrobu octu lub wódki.

§ 66. (1) Wino nabyte do wyrobu octu czyni się nieprzydatnem do spożycia, jako wino w ten sposób, iż do niego dolewa się pod urzędowym nadzorem taką ilość kwasu octowego, esencji octowej, octu fermentującego (ocet spirytusowy, winny, piwny, owocowy) lub innego octu aż ilość kwasu octowego będzie wynosić najmniej 30 gramów w 1 litrze. Przy skwaśniałem winie, w którem ilość kwasu octowego wynosi w litrze 30 gramów albo więcej, można za zezwoleniem władzy skarbowej I instancji odstąpić od czynienia tego wina nieprzydatnem do spożycia.

(2) Wino nabyte w kraju do wyrobu wódki czyni się nieprzydatnem do spożycia w ten sposób, iż zmiesza się je pod urzędowym nadzorem z miałko mieloną solą jadalną w ilości 2 na sto ciężaru tego wina.

(3) Środki potrzebne do skażenia ma uprawniony do nabycia wina bez podatku, sam dostarczyć. Tenże ma również konieczne prace ręczne wykonać, oraz ponosić wszelkie koszta potrzebnego sprawdzenia.

(4) Przeprowadzenie skażenia ma być stwierdzone w oznajmieniu.

Zabezpieczenie użycia wina do wyrobu wódki.

§ 67. Postępowanie, odnoszące się do zabezpieczenia użycia wina ma być stosowane podług następujących postanowień:

a. Przerób wina zgłoszonego w tym celu, odbywa się pod urzędowym dozorem. Dozór urzędowy musi być ograniczony do dozoru czynności przeniesienia wina na przyrząd odpędowy, jeśli istniejące urządzenia umożliwiają nałożenie pewnych zabezpieczeń aparatu odpędowego i jeśli nie zachodzą wątpliwości, że przerób na aparacie odpędowym odbywa się celem otrzymania koniaku.

Na zgłoszeniu należy urzędownie poświadczyć, że przeniesienie odnośnych ilości wina na przyrząd odpadowy odbyło się pod urzędową kontrolą, tudzież, że dozorowano przerobu wina na koniak, względnie, że nałożono zamknięcia urzędowe na przyrządzie odpędowym.

b. Dalsze postępowanie z wyprodukowanym koniakiem następuje w myśl przepisów, dotyczących opodatkowania spirytusu oraz wydanych do nich rozporządzeń wykonawczych.

c. Jeśli wino ma być przeniesione pod urzędowym dozorem wprost z urzędu celnego do lokalów gorzelni i tam pod dalszym dozorem bezzwłocznie przerobione, w takim razie niema potrzeby urządzenia oddzielnego składu.

§ 68. Oznajmienia mają być dołączone do wykazów prowadzonych w myśl § 63.

§ 69. Jeżeli wino już celem uzykania ulg celnych zostało skażone, albo użycie tegoż zabezpieczone, w takim wypadku można od powtórzenia tych zarządzeń, celem uzyskania uwolnienia podatkowego, odstąpić.

Wino do wyrobu napojów zawierających wino i t. p.

§ 70. (1) Do nabywania z uwolnieniem od podatku wina do wyrobu napojów, zawierających wino lub podobne do wina napoje, następnie do wyrobu wina bezalkoholowego i napojów bezalkoholowych, podobnych do wina, są tylko ci wytwórcy uprawnieni, którzy swoje przedsiębiorstwo stosownie do postanowień §§ 47, 15 ustawy oznajmili. Do pozbywania wewnątrz kraju wina bez podatku wyżej wymienionym przedsiębiorstwom są uprawnieni tylko ci wytwórcy albo sprzedawcy, którzy swój przemysł oznajmili w myśl postanowień § 15 ustawy. Co do obrotu wina między tymi zakładami, jak również co do sprowadzania wina z zagranicy, mają odpowiednie zastosowanie przepisy § 92 do 95.

(2) Izba skarbowa może w miejsce wpisów do księgi podatku od wina zarządzić prowadzenie osobnych wykazów na pobór i przerabianie wina.

Do § 11 ustąp 5 ustawy.

Wino do urzędowej analizy.

§ 71. (1) Wino przeznaczone do urzędowych doświadczeń jest wolne od podatku, jeżeli użycie albo przeznaczenie wina do tego celu zostanie stwierdzone przez zakład doświadczalny albo przez władzę, biorącą próbką.

(2) Te potwierdzenia mają być dołączone do księgi podatku od wina albo do dokumentów celnych.

Wino dla zakładów naukowych do celów naukowych.

§ 72. (1) Zakłady naukowe, które chcą nabywać wino bez opłaty podatku do celów naukowych, mają prosić właściwą władzę skarbową I instancji o udzielenie uprawnienia do nabycia. W podaniu należy podać cel, dla którego wino ma być użyte.

(2) Władza skarbowa I instacji będzie wydawać uprawnienie do nabycia pod następującymi warunkami:

a. Uprawniony do nabywania ma przyjąć odpowiedzialność za podatek ciążący na winie dla niego wysłanem;

b. Wino może być użyte tylko do podanego celu; wydanie tego wina do innych celów, innym osobom dopuszczalne jest tylko za zgodą władzy skarbowej I instancji;

c. Na nabywanie i zużycie wina ma się prowadzić wykazy, w myśl bliższych postanowień izby skarbowej.

Zapasy należy od czasu do czasu urzędownie sprawdzać i porównywać z wykazami. Z ubytkami przy tem sprawdzeniu skonstatowanemi należy postąpić według § 20 ust. 3 ustawy;

d. Przy nabywaniu wina wewnątrz kraju należy pozbywającemu, zaś przy wprowadzeniu wina z zagranicy urzędowi celnemu, który odprawę do wolnego obrotu przedsiębierze przedstawić wykaz nabycia według wzoru 10.

(3) Na udzielone zezwolenia prowadzi urząd poborowy wykaz.

§ 73. (1) Wino bez opłaty podatku do celów naukowych, może być tylko po przedstawieniu przepisowo wystawionego dowodu nabycia wydane, albo też przez urząd celny odprawione do wolnego obrotu.

(2) Co do dalszego postępowania są miarodajne postanowienia w § 62.

Do § 11 ustęp 7 ustawy.

Próbki wina.

§ 74. Próbki wina sprowadzane przez spożywców z zagranicy w butelkach o pojemności poniżej 250 kubicznych centymetrów będą na wniosek przez urząd celny zwolnione od podatku, jeżeli bezpłatne nabycie próbek zostanie udowodnione.

Do § 11 ustęp 8 ustawy.

Wino do celów kościelnych.

§ 75. (1) Wino, które ma być użyte wyłącznie do celów służby Bożej, będzie zwolnione od podatku, jeżeli równocześnie z zamówieniem przełożony władzy kościelnej lub tegoż zastępca przedstawi zaświadczenie co do celu użycia wina.

(2) Wino bez opłaty podatku może być tylko za przedłożeniem zaświadczenia pozbyte albo przez urząd cłowy odprawione do wolnego obrotu.

(3) Poświadczenia mają być dołączone do księgi podatku od wina pozbywającego, albo do dokumentów celnych.