Art. 12. - Rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. (Dz. U. R. P. Nr 67 poz. 401) o osobistych świadczeniach wojennych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.64.428

Akt utracił moc
Wersja od: 29 lipca 1920 r.
Art.  12.

Wypłaty należności należy dokonywać w gotówce w czasokresach dwutygodniowych, a przy świadczeniach trwających krócej nie później jak w dniu ukończenia odnośnych robót.

Wypłata w regule następuje w miejscu pełnienia pracy. Wyjątkowo gdyby poszczególny oddział wojskowy, przy dorywczem zastosowaniu przez niego świadczeń osobistych, nie rozporządzał gotówką, w takim razie winien spełnienie świadczeń osobistych pokwitować.

Pokwitowanie winno być napisane wyraźnie i bez poprawek. Winno ono zawierać: nazwisko dowódcy i nazwę oddziału na rzecz którego pełniono świadczenia, miejsce zamieszkania, imię i nazwisko powołanego, czas, przez który świadczenie pełniono, rodzaj i miejsce zatrudnienia, oraz należącą się kwotę i miejsce wypłaty nadto zaś podpis dowódcy i odpis pieczęci oddziału, jeżeli odnośny dowódca posiada pieczątkę. - Pokwitowania te mają być podpisane przez reprezentanta samorządu gminnego (sołtys, wójt, burmistrz) w charakterze świadka.

Pokwitowanie to należy wręczyć powołanemu, równobrzmiący zaś duplikat, oznaczony jako duplikat przedłożyć właściwej Komisji Gospodarczej.

Jedno pokwitowanie może obejmować większą ilość powołanych, mających miejsce zamieszkania w tej samej gminie względnie w mieście, a wówczas - przy zachowaniu opisanych wyżej zasad należy wręczyć je nie powołanym, lecz wójtowi względnie sołtysowi (w miastach burmistrze, prezydent).