Decyzja 2011/187/UE zmieniająca decyzję 2010/221/UE w odniesieniu do zatwierdzania środków krajowych zapobiegających wprowadzaniu herpeswirusa 1 µvar u ostryg (OsHV-1 µvar) na niektórych obszarach Irlandii i Zjednoczonego Królestwa

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2011.80.15

Akt jednorazowy

Wersja od: 26 marca 2011 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 24 marca 2011 r.

zmieniająca decyzję 2010/221/UE w odniesieniu do zatwierdzania środków krajowych zapobiegających wprowadzaniu herpeswirusa 1 μνar u ostryg (OsHV-1 μνar) na niektórych obszarach Irlandii i Zjednoczonego Królestwa

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 1825)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/187/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 26 marca 2011 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/88/WE z dnia 24 października 2006 r. w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz zapobiegania niektórym chorobom zwierząt wodnych i zwalczania tych chorób⁽¹⁾, w szczególności jej art. 43 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W decyzji Komisji 2010/221/UE z dnia 15 kwietnia 2010 r. zatwierdzającej krajowe środki w zakresie ograniczenia wpływu niektórych chorób zwierząt akwakultury i dzikich zwierząt wodnych zgodnie z art. 43 dyrektywy Rady 2006/88/WE⁽²⁾ zezwala się, by niektóre państwa członkowskie stosowały ograniczenia w odniesieniu do wprowadzania do obrotu i przywożenia tych zwierząt w celu zapobiegania wprowadzeniu niektórych chorób na ich terytorium, pod warunkiem że państwa te wykazały, że one lub ich wyznaczone obszary są wolne od tych chorób lub że ustanowiły program zwalczania w celu uwolnienia się od tych chorób.

(2) Od 2008 r. na niektórych obszarach Irlandii, Francji i Zjednoczonego Królestwa wzrosła śmiertelność ostryg pacyficznych (Crassostrea gigas). Badania epidemiologiczne przeprowadzone w 2009 r. sugerowały, że do wymienionej podwyższonej śmiertelności w dużym stopniu przyczynił się nowo odkryty szczep herpeswirusa 1 u ostryg (OsHV-1), a mianowicie OsHV-1 μνar.

(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 175/2010 z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Rady 2006/88/WE w zakresie środków mających na celu zwalczanie podwyższonej śmiertelności ostryg z gatunku Crassostrea gigas w związku z wykryciem herpeswirusa 1 μνar u ostryg (OsHV-1 μνar)⁽³⁾ przyjęto, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusa OsHV-1 μνar. Rozporządzeniem tym wprowadzono środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się choroby i stosuje się ono do dnia 30 kwietnia 2011 r.

(4) Dnia 27 października 2010 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął naukową opinię na temat przypadków podwyższonej śmiertelności ostryg pacyficznych z gatunku Crassostrea gigas⁽⁴⁾ (opinia EFSA). W opinii tej EFSA doszedł do wniosku, że wirus OsHV-1, zarówno szczep odniesienia, jak i nowa odmiana μ (μνar) herpeswirusa u ostryg, łączy się z wysokim poziomem śmiertelności jaj i młodych osobników ostryg pacyficznych oraz że dostępne dowody sugerują, że infekcje wywołane wirusem OsHV-1 są koniecznym powodem, który może jednak okazać się niewystarczający, ponieważ inne czynniki okazują się istotne. W swojej opinii ESFA dalej stwierdza, że wirus OsHV-1 μνar wydaje się dominującym szczepem wirusów w ogniskach podwyższonej śmiertelności w latach 2008-2010, chociaż nie jest jasne, czy jest to skutkiem większej zjadliwości czy innych czynników epidemiologicznych.

(5) W 2010 r. Irlandia, Hiszpania, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo ustanowiły programy wczesnego wykrywania wirusa OsHV-1 μνar i zastosowały właściwe ograniczenia przemieszczania ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 175/2010. Wyniki nadzoru podjętego przez wymienione państwa członkowskie w ramach wspomnianych programów sugerują, że niektóre części Unii są wolne od wirusa OsHV-1 μνar.

(6) Irlandia i Zjednoczone Królestwo przedłożyły Komisji do zatwierdzenia programy nadzoru zgodnie z dyrektywą 2006/88/WE (programy nadzoru). Programy nadzoru mają na celu wykazanie, że obszary, na których nie wykryto wirusa OsHV-1 μνar, są od niego wolne, oraz zapobieżenie wprowadzeniu go na te obszary.

(7) W ramach programów nadzoru Irlandia i Zjednoczone Królestwo będą stosować podstawowe środki bezpieczeństwa biologicznego przeciwko wirusowi OsHV-1 μνar równoważne środkom ustanowionym w dyrektywie 2006/88/WE oraz prowadzić nadzór ukierunkowany. Ponadto zastosują ograniczenia przemieszczania ostryg pacyficznych do obszarów objętych programami nadzoru.

(8) Ograniczenia przemieszczania określone w programach nadzoru odnoszą się jedynie do ostryg pacyficznych przeznaczonych do obszarów hodowli lub do obszarów przejściowych oraz do zakładów wysyłkowych, zakładów oczyszczania i innych podobnych zakładów, które nie posiadają systemu oczyszczania ścieków ograniczającego ryzyko przeniesienia chorób do wód naturalnych do poziomu możliwego do przyjęcia.

(9) Wnioski zawarte w opinii EFSA oraz dane epidemiologiczne z 2010 r. wskazują, że rozprzestrzenienie się wirusa OsHV-1 μνar na obszary wolne od niego może spowodować wzrost śmiertelności i wynikające z tego wysokie straty dla sektora ostryg pacyficznych.

(10) Stosowne jest zatem zastosowanie ograniczeń przemieszczania ostryg pacyficznych na obszary objęte programami nadzoru, aby zapobiec wprowadzeniu wirusa OsHV-1 μνar na te obszary. Ze względu na przejrzystość i upraszczanie prawa unijnego w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1251/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r. wdrażającym dyrektywę Rady 2006/88/WE w zakresie warunków oraz wymagań certyfikacji w odniesieniu do wprowadzania do obrotu i przywożenia do Wspólnoty zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz ustanawiającego wykaz gatunków-wektorów⁽⁵⁾ należy uwzględnić odpowiednie wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu.

(11) Należy zatem zatwierdzić programy nadzoru.

(12) Ponieważ choroba wywoływana wirusem OsHV-1 μνar jest ciągle nową chorobą, w odniesieniu do której istnieje jeszcze wiele niepewności, ograniczenia przemieszczania określone w programach nadzoru zatwierdzonych niniejszą decyzją, ich stosowność i konieczność należy powtórnie ocenić w odpowiednim czasie. W związku z tym wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu określone w niniejszej decyzji powinny stosować się jedynie przez określony czas. Ponadto Irlandia i Zjednoczone Królestwo powinny przekazywać Komisji roczne sprawozdania z działania ograniczeń przemieszczania i podjętego nadzoru.

(13) Wszelkie podejrzenie wystąpienia wirusa OsHV-1 μνar na obszarach objętych programami nadzoru należy zbadać; w tym czasie, celem ochrony pozostałych państw członkowskich posiadających zatwierdzone krajowe środki w odniesieniu do wirusa OsHV-1 μνar, powinny mieć zastosowanie niektóre ograniczenia przemieszczania ustanowione w dyrektywie 2006/88/WE. Ponadto w celu ułatwienia ponownej oceny zatwierdzonych środków krajowych należy informować Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkim późniejszym potwierdzeniu występowania choroby.

(14) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/221/UE.

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

W decyzji 2010/221/UE wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

Niniejszą decyzją zatwierdza się krajowe środki państw członkowskich wymienionych w załącznikach I, II i III w zakresie ograniczania wpływu i rozprzestrzeniania się niektórych chorób zwierząt akwakultury i dzikich zwierząt wodnych zgodnie z art. 43 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE.";

2) dodaje się art. 3a w brzmieniu:

"Artykuł 3a

Zatwierdzanie krajowych programów nadzoru w odniesieniu do herpeswirusa 1 fivar (OsHV-1 fivar) u ostryg

1. Zatwierdza się programy nadzoru dotyczące herpeswirusa 1 μνar (OsHV-1 μνar) przyjęte przez państwa członkowskie wymienione w drugiej kolumnie tabeli znajdującej się w załączniku III w odniesieniu do obszarów wymienionych w czwartej kolumnie tej samej tabeli (programy nadzoru).

2. Do dnia 30 kwietnia 2013 r. państwa członkowskie wymienione w tabeli w załączniku III mogą wymagać, aby przesyłki wprowadzane na obszar wymieniony w kolumnie czwartej wymienionego załącznika spełniały następujące wymagania:

a) przesyłki ostryg pacyficznych przeznaczonych do obszarów hodowli lub obszarów przejściowych muszą być zgodne z wymogami wprowadzania do obrotu ustanowionymi w art. 8a rozporządzenia (WE) nr 1251/2008;

b) przesyłki ostryg pacyficznych muszą być zgodne z wymogami wprowadzania do obrotu ustanowionymi w art. 8b rozporządzenia (WE) nr 1251/2008, jeżeli są one przeznaczone do zakładów wysyłkowych, zakładów oczyszczania i innych podobnych zakładów przed konsumpcją przez ludzi, które nie posiadają zatwierdzonego przez właściwy organ systemu oczyszczania ścieków, który:

(i) dezaktywuje wirusy z otoczką; lub

(ii) ogranicza ryzyko przeniesienia chorób do wód naturalnych do poziomu możliwego do przyjęcia.";

3) art. 4 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 4

Sprawozdawczość

1. Najpóźniej do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie wymienione w załącznikach I i II przedkładają Komisji sprawozdanie dotyczące zatwierdzonych środków krajowych, o których mowa w art. 2 i 3.

2. Najpóźniej do dnia 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie wymienione w załączniku III przedkładają Komisji sprawozdanie dotyczące zatwierdzonych środków krajowych, o których mowa w art. 3a.

3. Sprawozdania wymienione w ust. 1 i 2 zawierają przynajmniej następujące aktualne informacje:

a) poważne ryzyko dla sytuacji zdrowotnej zwierząt akwakultury lub dzikich zwierząt wodnych związane z chorobami objętymi środkami krajowymi oraz konieczność i stosowność tych środków;

b) krajowe środki w celu utrzymania statusu wolnego od choroby, włącznie z wszelkimi przeprowadzonymi badaniami; informacje dotyczące takich badań należy przedłożyć, stosując wzór zawarty w załączniku VI do decyzji Komisji 2009/177/WE^(*);

c) przebieg programów zwalczania lub nadzoru, włącznie z wszelkimi przeprowadzonymi badaniami; informacje dotyczące takich badań należy przedłożyć, stosując wzór zawarty w załączniku VI do decyzji 2009/177/WE.

______

^(*) Dz.U. L 63 z 7.3.2009, s. 15.";

4) dodaje się art. 5a w brzmieniu:

"Artykuł 5a

Podejrzenie i wykrycie herpeswirusa 1 fivar (OsHV-1 ^ar) na obszarach objętych programami nadzoru

1. Jeżeli państwo członkowskie wymienione w załączniku III podejrzewa występowanie wirusa OsHV-1 μνar na obszarze wymienionym w kolumnie czwartej wymienionego załącznika, to państwo członkowskie podejmuje środki przynajmniej równoważne środkom określonym w art. 28, art. 29 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 30 dyrektywy 2006/88/WE.

2. Jeżeli w toku dochodzenia epizootycznego zostanie potwierdzone wykrycie wirusa OsHV-1 μνar na obszarach, o których mowa w ust. 1, dane państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie, a także powiadamia o wszelkich środkach podjętych w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby.";

5) dodaje się nowy załącznik III, którego tekst znajduje się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł  2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 maja 2011 r.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 marca 2011 r.

	W imieniu Komisji
	John DALLI
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14.

⁽²⁾ Dz.U. L 98 z 20.4.2010, s. 7.

⁽³⁾ Dz.U. L 52 z 3.3.2010, s. 1.

⁽⁴⁾ EFSA Journal 2010; 8(11):1894.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 337 z 16.12.2008, s. 41.

ZAŁĄCZNIK 

"ZAŁĄCZNIK III

Państwa członkowskie i obszary posiadające programy nadzoru w odniesieniu do herpeswirusa 1 μνar (OsHV-1 μνar) u ostryg i zatwierdzone do podjęcia krajowe środki zwalczania choroby zgodnie z art. 43 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE

Choroba	Państwo członkowskie	Kod	Zasięg geograficzny obszaru z zatwierdzonymi środkami krajowymi (państwa członkowskie, strefy i enklawy)
Herpeswirus 1 μνar (OsHV-1 μνar) u ostryg	Irlandia	IE	Enklawa 1: zatoki Sheephaven i Gweedore.
			Enklawa 2: zatoka Gweebara.
			Enklawa 3: zatoki Drumcliff, Killala, Broadhaven i Blacksod.
			Enklawa 4: zatoki Ballinakill i Streamstown.
			Enklawa 5: zatoki Bertraghboy i Galway.
			Enklawa 6: ujście Shannon oraz zatoki Poulnasharry, Askeaton i Ballylongford.
			Enklawa 7: zatoka Kenmare.
			Enklawa 8: zatoka Dunmanus.
			Enklawa 9: zatoki Kinsale i Oysterhaven.
	Zjednoczone Królestwo	UK	Całe terytorium Wielkiej Brytanii z wyjątkiem zatoki Whitestable w hrabstwie Kent.
			Całe terytorium Irlandii Północnej z wyjątkiem zatoki Killough, Lough Foyle i Carlington Lough."