Decyzja 2002/83/WE w sprawie zasad, priorytetów, celów pośrednich i warunków zawartych w "partnerstwie dla członkostwa" dotyczącym Bułgarii
Dz.U.UE.L.2002.44.1
Akt utracił mocDECYZJA RADY
z dnia 28 stycznia 2002 r.
w sprawie zasad, priorytetów, celów pośrednich i warunków zawartych w "partnerstwie dla członkostwa" dotyczącym Bułgarii
(Dz.U.UE L z dnia 14 lutego 2002 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 622/98 z dnia 16 marca 1998 r. w sprawie pomocy państwom ubiegającym się w ramach strategii przedakcesyjnej, w szczególności w sprawie stworzenia "partnerstw dla członkostwa"(1), w szczególności jego art. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Na posiedzeniu w Luksemburgu Rada Europejska stwierdziła, że "partnerstwo dla członkostwa" stanowi nowy instrument i zasadniczy element wzmocnionej strategii przedakcesyjnej.
(2) Rozporządzenie (WE) nr 622/98 ustala, że Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością i na wniosek Komisji, podejmuje decyzje w sprawie zasad, priorytetów i celów pośrednich oraz warunków zawartych w poszczególnych "partnerstwach dla członkostwa", jakie przedkłada się każdemu państwu ubiegającemu się o członkostwo, jak również w sprawie znaczących zmian mających do nich zastosowanie.
(3) Pomoc wspólnotowa jest uzależniona od spełnienia zasadniczych warunków, w szczególności w zakresie zobowiązań zawartych w układach europejskich i w zakresie postępu na drodze wypełniania kryteriów kopenhaskich. W przypadku niespełnienia jakiegoś zasadniczego warunku Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może podjąć właściwe kroki co do pomocy przedakcesyjnej.
(4) Na szczycie w Luksemburgu Rada Europejska podjęła decyzję, że wdrażanie "partnerstwa dla członkostwa" oraz postęp w przyjmowaniu dorobku będzie przedmiotem badań prowadzonych przez organy ustanowione na mocy układu europejskiego.
(5) Sprawozdanie okresowe Komisji z 2001 r. przedstawia obiektywną analizę w zakresie przygotowania Bułgarii do członkostwa oraz identyfikuje szereg obszarów priorytetowych dla dalszej pracy.
(6) Aby przygotować się do członkostwa, Bułgaria powinna kontynuować uaktualnianie swojego Narodowego Programu Przygotowania do Członkostwa. Program ten powinien określać harmonogram osiągania priorytetów i pośrednich celów ustanowionych w "partnerstwie dla członkostwa".
(7) Konieczne jest, aby Bułgaria zapewniła, że istnieją właściwe struktury prawne i administracyjne niezbędne w celu programowania, koordynacji, zarządzania, kontroli oraz oceny wspólnotowych środków przedakcesyjnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 622/98 zasady, priorytety i cele pośrednie oraz warunki zawarte w "partnerstwie dla członkostwa" dla Bułgarii są wymienione w Załączniku do niniejszej decyzji, który stanowi integralną część niniejszej decyzji.
Realizacja "partnerstwa dla członkostwa" podlega badaniu przez organy ustanowione na mocy Układu Europejskiego oraz przez właściwe organy Rady, którym Komisja przedkłada sprawozdania okresowe.
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 28 stycznia 2003 r.
| W imieniu Rady | |
| J. PIQUÉ I CAMPS | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 85 z. 20.3.1998, str. 1.
ZAŁĄCZNIK
Na szczycie w Luksemburgu w grudniu 1997 r. Rada Europejska podjęła decyzję, że "partnerstwo dla członkostwa" stanowić będzie zasadniczy element wzmocnionej strategii przedakcesyjnej, gromadząc w jednolitych ramach wszelkie formy pomocy dla państw kandydujących. W ten sposób Wspólnota kieruje swoją pomoc na zaspokojenie konkretnych potrzeb każdego państwa kandydującego, tak aby zapewnić wsparcie przy przezwyciężaniu poszczególnych problemów w związku z przystąpieniem.
W przypadku Bułgarii pierwsza decyzja dotycząca "partnerstwa dla członkostwa" została podjęta w marcu 1998 r. Jak przewidziano w rozporządzeniu (WE) nr 622/98 (art. 2), "partnerstwo dla członkostwa" zostało uaktualnione po raz pierwszy w grudniu 1999 r., z uwzględnieniem rozwoju sytuacji w Bułgarii. Obecna poprawiona wersja opiera się na wniosku złożonym przez Komisję po konsultacji z Bułgarią oraz wykorzystuje analizy okresowego sprawozdania Komisji z 2001 r. w sprawie postępu poczynionego przez Bułgarię na drodze do członkostwa.
2. Cele
Celem "partnerstwa dla członkostwa" jest ujęcie w jednolite ramy dziedzin priorytetowych do dalszej pracy wskazanych w okresowych sprawozdaniach Komisji z 2001 r. w sprawie postępu poczynionego przez Bułgarię na drodze do członkostwa w Unii, dostępnych środków finansowych mających pomóc Bułgarii w realizacji tych priorytetów oraz w sprawie warunków, które będą stosowane w odniesieniu do wymienionej pomocy. "Partnerstwo dla członkostwa" stanowi podstawę dla szeregu instrumentów polityki, które będą wykorzystywane w celu udzielenia pomocy krajom kandydującym w ich przygotowaniach do członkostwa. Instrumenty te obejmują, między innymi, uaktualniony Narodowy Program Przygotowania do Członkostwa przygotowany przez Bułgarię, przedakcesyjną procedurę nadzoru podatkowego, przedakcesyjny program gospodarczy, przedakcesyjny pakt przeciwko przestępczości zorganizowanej, jak również narodowe plany rozwoju, krajową strategię zatrudnienia zgodną z Europejską Strategią na rzecz Zatrudnienia, plany rozwoju obszarów wiejskich oraz plany sektorowe niezbędne do udziału w funduszach strukturalnych po uzyskaniu członkostwa, jak również realizację ISPA i SAPARD przed przystąpieniem. Każdy z tych instrumentów ma odmienny charakter oraz jest przygotowany i zastosowany zgodnie ze specjalnymi procedurami, a także może być wsparty przez pomoc przedakcesyjną. Nie stanowią one integralnej części niniejszego partnerstwa, lecz priorytety w nich zawarte są z nim zgodne.
3. Zasady
Podstawowe dziedziny priorytetowe wskazane w przypadku każdego państwa kandydującego odnoszą się do jego zdolności do przyjmowania zobowiązań w sprawie wypełniania kryteriów kopenhaskich, stanowiących, iż warunkami członkostwa są:
– osiągnięcie w państwie kandydującym stabilności instytucji gwarantujących demokrację, zasadę państwa prawa, poszanowanie praw człowieka oraz poszanowanie i ochronę mniejszości,
– istnienie efektywnej gospodarki rynkowej, jak również zdolności do przeciwstawienia się presji konkurencji oraz siłom rynkowym wewnątrz Unii,
– zdolność do sprostania wymogom członkostwa, w tym gotowość do realizacji celów unii politycznej, gospodarczej i walutowej.
Na szczycie w Madrycie w 1995 r. Rada Europejska podkreśliła potrzebę dostosowania przez państwa kandydujące ich struktur administracyjnych w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania polityk wspólnotowych po przystąpieniu, a w Luksemburgu w 1997 r. z naciskiem wskazała, że przeniesienie całości dorobku do prawa krajowego jest niezbędne, ale samo w sobie jest niewystarczające; konieczna jest pewność, iż jest on rzeczywiście stosowany. Rada Europejska w Feirze i Gothenburgu, odpowiednio w 2000 r. i w 2001 r., potwierdziła kluczowe znaczenie zdolności państw kandydujących do wdrażania dorobku i zapewnienia jego stosowania oraz dodała, że wymaga to poważnych wysiłków ze strony państw kandydujących w zakresie wzmocnienia i reformowania ich struktur administracyjnych i sądowych.
4. Priorytety i cele pośrednie
Okresowe sprawozdania Komisji unaoczniły, poza poczynionym już postępem, zakres starań, które muszą być kontynuowane w niektórych dziedzinach przez państwa kandydujące w celu przygotowania do przystąpienia. Sytuacja ta wymaga określenia etapów pośrednich dla poszczególnych priorytetów, w każdym przypadku opartych na precyzyjnie opisanych celach, ustalonych we współpracy z zainteresowanymi państwami, a ich osiągnięcie będzie warunkowało zakres przyznawanej pomocy oraz postęp w toczących się negocjacjach z Bułgarią. Priorytety wymienione w poprawionej wersji "partnerstwa dla członkostwa" zostały wybrane na podstawie realistycznych oczekiwań, że Bułgaria może je zakończyć lub prace nad nimi znacznie zaawansować w ciągu dwóch następnych lat (2002-2003). Na liście tej zostały jako takie unaocznione zagadnienia wymagające szczególnie pilnego działania. Postęp osiągnięty w wypełnianiu priorytetów "partnerstwa dla członkostwa" z 1999 r. został oceniony w okresowym sprawozdaniu z 2001 r. Ocena ta została wykorzystana przy wyznaczaniu priorytetów dla obecnego partnerstwa.
W dniu 2 lipca 2001 r. Bułgaria przedłożyła uaktualnioną wersję swojego Narodowego Programu Przygotowania do Członkostwa (NPPC). NPPC ustala harmonogram realizacji priorytetów oraz celów pośrednich oparty na "partnerstwie dla członkostwa" z 1999 r., jak również struktury administracyjne i środki finansowe.
"Partnerstwo dla członkostwa" wskazuje dziedziny priorytetowe dla przygotowań Bułgarii do członkostwa. Niemniej jednak Bułgaria będzie musiała zająć się wszystkimi kwestiami zidentyfikowanymi w okresowym sprawozdaniu z 2001 r. Ważne jest również, aby Bułgaria wypełniała zobowiązania w zakresie zbliżenia ustawodawstw oraz wdrażanie dorobku zgodnie ze zobowiązaniami zaciągniętymi w ramach układu europejskiego oraz w kontekście procesu negocjacyjnego. Należy przypomnieć, że samo przeniesienie dorobku do ustawodawstwa nie jest wystarczające; konieczne będzie także zapewnienie, iż jest on rzeczywiście stosowany zgodnie z takimi samymi standardami jak standardy stosowane w Unii. We wszystkich dziedzinach wymienionych poniżej istnieje potrzeba wiarygodnego i efektywnego wdrażania dorobku oraz jego egzekwowania.
Przy wykorzystaniu okresowego sprawozdania Komisji zostały zidentyfikowane poniższe priorytety i cele pośrednie dla Bułgarii. Priorytety te przedstawione są zgodnie ze strukturą sprawozdania okresowego(1).
Kryteria polityczne
Demokracja i zasada państwa prawa
– kontynuowanie działań na rzecz postępu w reformowaniu administracji publicznej. Zapewnienie skutecznego wdrożenia przepisów ustawy o służbie cywilnej oraz rozporządzeń powiązanych. Podejmowanie kroków zapewniających odpowiedzialność, otwartość i przejrzystość usług użyteczności publicznej. Wzmocnienie potencjału rządu oraz zainteresowanych ministerstw w zakresie planowania strategicznego, analizy i oceny polityki, jak również poprawienie jakości konsultacji z zainteresowanymi stronami (tj. partnerami społecznymi i gospodarczymi, społeczeństwem obywatelskim oraz z sektorem prywatnym) w sprawie przygotowania nowego ustawodawstwa,
– w razie konieczności przeprowadzenia pilnego działania: rozpoczęcie wdrażania strategii dotyczącej reformy systemu sądownictwa, ze zwróceniem szczególnej uwagi na:
– wzmocnienie potencjału administracyjnego instytucji kluczowych, Najwyższej Rady Sądownictwa oraz Ministerstwa Sprawiedliwości poprzez tworzenie możliwości zarządzania w zakresie budżetu, nadzoru, planowania i gospodarki zasobami ludzkimi,
– dokonanie oceny stopnia niezawisłości członków organów sądowniczych, w celu zapewnienia jego zgodności ze standardami międzynarodowymi,
– zapewnienie pełnego wdrożenia podstawowych praw w procesach karnych, takich jak pomoc prawna,
– w razie konieczności przeprowadzenia szczególnie pilnego działania: rozpoczęcie wdrażania krajowej strategii zwalczania korupcji w życiu publicznym, w szczególności przy skoncentrowaniu uwagi na budowaniu świadomości, na zapobieganiu czynom o charakterze korupcyjnym i ich ściganiu.
Prawa człowieka i ochrona mniejszości
– zapewnienie utworzenia skutecznego systemu zadośćuczynienia za naganne postępowanie policji,
– kontynuacja wdrażania programu ramowego dla Romów, ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia koniecznego wsparcia finansowego, znaczącego wzmocnienia Krajowej Rady Zagadnień Etnicznych i Demograficznych, oraz zapewnienie równego dostępu do ochrony zdrowia, mieszkań, edukacji i zabezpieczenia społecznego,
– przyjęcie i wdrożenie ustawodawstwa wtórnego mającego na celu skuteczne funkcjonowanie ustawy o ochronie praw dziecka. Zapewnienie dalszych środków podejmowanych w celu poprawienia lokalnych usług w zakresie ośrodków opiekuńczych dla dzieci. Zapewnienie pełnego wdrożenia Konwencji praw dziecka, przyjętej przez ONZ.
Kryteria ekonomiczne
– utrzymanie stabilizacji makroekonomicznej w celu zapewnienia ustabilizowania finansów publicznych w średnim okresie czasu, jak również kontynuowanie wspierania wzrostu gospodarczego i konkurencyjności poprzez dalszą restrukturyzację przedsiębiorstw utworzonych na zasadach rynkowych oraz wspieranie rozwoju sektora prywatnego,
– podejmowanie środków w celu poprawy funkcjonowania sektora finansowego, w szczególności wzmocnienie sektora bankowego,
– kontynuowanie procesu prywatyzacji w sposób umożliwiający restrukturyzację i rozwój prywatyzowanych przedsiębiorstw,
– działanie na rzecz postępu w dziedzinie restrukturyzacji sektora energetycznego. Opracowanie i rozpoczęcie wdrażania strategii efektywności energetycznej oraz dążenie do przyciągania zwiększonych inwestycji,
– zapewnienie restrukturyzacji sektora stalowego na zdrowych zasadach, bez otrzymywania dalszej pomocy państwa niezgodnej z zasadami wspólnotowymi w odniesieniu do pomocy państwa w sektorze stalowym,
– dalsze doskonalenie i przyśpieszanie procedur upadłościowych i likwidacyjnych, skracanie czasu niezbędnego do zakończenia procedur i poprawa w zakresie egzekwowania decyzji,
– utworzenie funkcjonującego rynku obrotu ziemią i ukończenie tworzenia rejestru gruntów i nieruchomości,
– podejmowanie dalszych środków mających na celu poprawę warunków działalności gospodarczej oraz stymulowanie inwestycji wewnętrznych i zagranicznych. Zapewnienie przyjaznych dla działalności gospodarczej ram prawnych, podatkowych, regulacyjnych i administracyjnych (łącznie z ulepszonymi procedurami wykonywania umów i przyznawania licencji), które zapewniają równe reguły gry dla wszystkich podmiotów,
– rozwijanie bardziej korzystnych warunków działalności gospodarczej dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) poprzez zajęcie się istniejącymi przeszkodami dla rozwoju MŚP, w tym braku odpowiedniego doświadczenia i wiedzy wśród kadry menedżerskiej MŚP oraz ograniczonego dostępu do źródeł finansowania na właściwych warunkach.
Zdolność do sprostania wymogom członkostwa
Swobodny przepływ towarów
– modyfikowanie ramowych przepisów dotyczących wymogów technicznych, wprowadzających w życie zasady nowego i globalnego podejścia w celu zapewnienia zgodności tych przepisów z dorobkiem,
– wzmocnienie horyzontalnej infrastruktury administracyjnej i oddzielenie funkcji normalizacji i certyfikacji. Wdrażanie dyrektyw "nowego podejścia" na podstawie zmodyfikowanych przepisów ramowych i wzmocnienie związanego z tym potencjału administracyjnego (organy oceny zgodności i laboratoria). Przyśpieszenie przyjęcia norm zharmonizowanych,
– dalsze dostosowywanie tradycyjnego ustawodawstwa sektorowego, w szczególności w sektorach: środków farmaceutycznych, chemikaliów, środków spożywczych oraz pojazdów silnikowych. Wzmocnienie systemów nadzoru rynku i przygotowanie administracji oraz podmiotów gospodarczych zajmujących się żywnością do stosowania wspólnotowych zasad bezpieczeństwa żywności,
– przyjęcie i egzekwowanie zmian w ustawodawstwie dotyczącym zamówień publicznych w celu zapewnienia prawidłowego stosowania i pełnej zgodności z dorobkiem. Zapewnienie przejrzystej procedury udzielania zamówień publicznych na szczeblu centralnym i lokalnym.
– przystąpienie do szczegółowego przeglądu ustawodawstwa w obszarze niezharmonizowanym w celu zapewnienia, że pozostaje ono w zgodności z art. 28, 29 i 30 Traktatu, jak również zakończenie uzgodnień administracyjnych w zakresie przyszłego monitorowania w tym obszarze.
Swobodny przepływ osób
– kontynuacja dostosowywania w zakresie wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych i dyplomów oraz wprowadzenie wymaganych struktur administracyjnych, programów edukacji i kształcenia.
Swoboda świadczenia usług
– wzmocnienie nadzoru nad usługami finansowymi,
– przyjęcie i wprowadzenie ustawodawstwa krajowego oraz utworzenie niezależnego publicznego organu nadzorczego odpowiedzialnego za monitorowanie prawidłowego stosowania przepisów o ochronie danych.
Swobodny przepływ kapitału
– podjęcie dalszych kroków w celu zapobieżenia wykorzystywania systemu finansowego do prania brudnych pieniędzy. Wzmocnienie możliwości Urzędu Wywiadu Finansowego w zakresie działań przeciwko praniu brudnych pieniędzy oraz w celu zapewnienia współdziałania z tym urzędem wszystkich odpowiednich zawodów. Zakończenie dostosowania ustawodawstwa z drugą dyrektywą przeciwko praniu brudnych pieniędzy,
– zapewnienie przestrzegania zaleceń Grupy Roboczej ds. Działań Finansowych.
Prawo spółek
– doskonalenie standardów i praktyk w zakresie rachunkowości i rewizji ksiąg oraz dalsze dostosowywanie ram regulacyjnych do dorobku,
– w razie konieczności przeprowadzenia pilnego działania: wzmocnienie egzekwowania prawa własności przemysłowej i intelektualnej, przy położeniu nacisku na walkę z piractwem i fałszerstwem i wzmocnienie środków kontroli na granicy. Poprawa współpracy organów ścigania; zintensyfikowanie kształcenia dla przedstawicieli organów ścigania, łącznie z sędziami i prokuratorami.
Polityka konkurencji
– zakończenie tworzenia ram legislacyjnych w zakresie zarówno przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, jak i pomocy państwa; wzmocnienie potencjału administracyjnego (szczególnie w zakresie kontroli pomocy państwa); zapewnienie pełnego egzekwowania zasad antymonopolowych i dotyczących pomocy państwa; prowadzenie szczegółowego rejestru pomocy państwa oraz przygotowanie szczegółowego rocznego sprawozdania na temat pomocy państwa; podnoszenie wiedzy posiadanej przez uczestników rynku i podmioty udzielające pomocy, na temat zasad dotyczących przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, jak również dotyczących pomocy państwa; zintensyfikowanie kształcenia członków organów sądowniczych w zakresie zagadnień antymonopolowych i dotyczących pomocy państwa.
Rolnictwo
– przygotowanie struktur administracyjnych niezbędnych do projektowania, wdrożenia, zarządzania, monitorowania, kontroli i oceny programów rozwoju obszarów wiejskich, finansowanych przez Wspólnotę,
– doskonalenie administracji rolnej w zakresie praktycznego wdrożenia i egzekwowania mechanizmów zarządzania wspólną polityką rolną, w szczególności w zakresie zintegrowanego systemu administracji i kontroli oraz agencji płatniczej w odniesieniu do zarządzania środkami wspólnej polityki rolnej, jak również wdrożenie i egzekwowanie wymogów ustawodawstwa weterynaryjnego i fitosanitarnego oraz dotyczącego bezpieczeństwa żywności,
– stworzenia koniecznych warunków dla powstania i wzmocnienia efektywnych rynków obrotu ziemią, pracy i kapitałowego w sektorze wiejskim i rolnym,
– kontynuacja unowocześniania przedsiębiorstw przetwórstwa spożywczego, tak aby były w stanie przestrzegać wspólnotowych norm bezpieczeństwa żywności,
– kontynuacja wzmocnienia administracji kontroli żywności,
– kontynuacja przygotowania rejestru winnic,
– kontynuacja dostosowania ustawodawstwa weterynaryjnego i fitosanitarnego oraz uaktualnienie uzgodnień dotyczących inspekcji, w szczególności na przyszłych granicach zewnętrznych,
– zakończenie transpozycji ustawodawstwa dotyczącego zakaźnych encefalopatii gąbczastych, "paszportów" roślin, maksymalnych poziomów pozostałości, żywienia zwierząt oraz zapewnienie wdrożenia i egzekwowania tego ustawodawstwa zgodnie z dorobkiem, w tym badania chorób zwierząt, w szczególności zakaźnych encefalopatii gąbczastych.
Rybołówstwo
– zakończenie procesu tworzenia odpowiedniej organizacji, odpowiednich środków instytucjonalnych odnoszących się do inspekcji i kontroli na poziomie centralnym i regionalnym; zakończenie tworzenia rejestru floty rybackiej w pełnej zgodności z wymogami wspólnotowymi.
Polityka transportowa
– kontynuacja dostosowania prawnego i wzmocnienie potencjału administracyjnego w dziedzinie transportu drogowego, szczególnie w dostosowaniu floty do wymogów technicznych oraz w zakresie zasad bezpieczeństwa, jak również pobierania opłat/opodatkowania,
– kontynuacja dostosowania prawnego i wzmocnienie potencjału administracyjnego w dziedzinie transportu kolejowego w celu wprowadzenia skorygowanego dorobku dotyczącego transportu kolejowego. Prowadzenie restrukturyzacji kolei bułgarskich,
– kontynuacja dostosowania i wdrażania ustawodawstwa dotyczącego transportu morskiego, z uwzględnieniem ostatnio zachodzących w nim zmian, w szczególności wzmocnienie potencjału administracyjnego w celu poprawy działania państwo bandery w dziedzinie bezpieczeństwa morskiego.
Podatki
– kontynuacja dostosowania ustawodawstwa w zakresie VAT, ze szczególnym uwzględnieniem transakcji zwolnionych, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz systemów specjalnych. Stopniowe dostosowywanie ustawodawstwa w zakresie podatku akcyzowego, ze szczególnym uwzględnieniem stosowanych stawek.
– zapewnienie zgodności istniejącego i przyszłego ustawodawstwa z zasadami kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej,
– kontynuacja modernizacji i wzmacniania administracji podatkowej w celu zapewnienia skutecznego wdrożenia i egzekwowania prawa, szczególnie w zakresie ściągania wpływów budżetowych i współpracy administracyjnej oraz pomocy wzajemnej,
– rozwijanie systemów IT, tak aby pozwalały ma wymianę danych elektronicznych ze Wspólnotą i jej Państwami Członkowskimi,
– wdrożenie dyrektywy w sprawie systemu ogólnego zatrzymania, przepływu i kontroli produktów objętych akcyzą.
Statystyka
– dalsza poprawa jakości i zasięgu danych statystycznych; zapewnienie dostępności odpowiednich zasobów do dalszego wzmacniania potencjału w zakresie statystyki, w tym na poziomie regionalnym.
Zatrudnienie i polityka społeczna
– kontynuacja dostosowania dorobku dotyczącego polityki społecznej, w szczególności w zakresie równego traktowania kobiet i mężczyzn oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również rozwijanie zdolności wdrażania, w tym wzmocnienie inspektoratów pracy. Przyjęcie ustawodawstwa przeciw dyskryminacji oraz opracowanie harmonogramu dotyczącego jego wdrażania.
– kontynuacja dostosowania ram legislacyjnych oraz rozwijanie zdolności wdrażania dorobku dotyczącego zdrowia publicznego; przyśpieszenie opracowania środków w dziedzinie nadzoru i kontroli chorób zakaźnych oraz monitoringu zdrowia, jak również informacji,
– kontynuacja wsparcia dla wysiłków partnerów społecznych w zakresie rozwoju ich potencjału, w szczególności w związku z ich przyszłą rolą w opracowywaniu i wdrażaniu wspólnotowej polityki zatrudnienia i polityki społecznej, w tym Europejskiego Funduszu Społecznego oraz rozwijania zorganizowanego uczestnictwa partnerów społecznych, w szczególności poprzez autonomiczny dwustronny dialog społeczny,
– przygotowanie strategii krajowej, w tym gromadzenia danych, w związku z przyszłym udziałem w europejskiej strategii dotyczącej włączenia społecznego.
Energia
– przygotowanie, jako sprawy niecierpiącej zwłoki, nowej strategii w dziedzinie energii ze szczególnym zwróceniem uwagi na potrzebę poprawy efektywności energetycznej (oraz wdrożenie zdecydowanej polityki zarządzania stroną popytową) i zrewidowania prognoz zapotrzebowania na energię na podstawie bardziej realnych scenariuszy związanych z rozwojem i intensywnością energetyczną. Powinno to uwzględniać zobowiązania wynikające z protokołu z 1999 r. w sprawie elektrowni jądrowej Kozłoduj,
– wykonanie zobowiązania podjętego w protokole z 1999 r. co do ostatecznego zamknięcia jednostek 1 i 2 elektrowni jądrowej Kozłoduj przed 2003 r. oraz podjęcia decyzji w 2002 r. co do sztywnego terminu, nie późniejszego niż 2006 r., w odniesieniu do zamknięcia jednostek 3 i 4,
– wdrażanie zaleceń zawartych w sprawozdaniu Rady w sprawie bezpieczeństwa jądrowego w kontekście rozszerzenia, przy odpowiednim uwzględnieniu priorytetów wyznaczonych w sprawozdaniu,
– skoncentrowanie się na wzmocnieniu niezależności, zasobów i potencjału krajowego organu regulacyjnego ds. energii jądrowej,
– kontynuacja zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego w jednostkach 5 i 6 elektrowni jądrowej Kozłoduj i utrzymanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego w ciągu faz wycofywania z eksploatacji jednostek 1-4,
– w razie konieczności przeprowadzenia pilnego działania: przyjęcie przepisów ramowych i harmonogramu wypełniania wymogu dotyczącego zapasów ropy, wynikającego z dorobku,
– poprawa zarządzania odpadami radioaktywnymi,
– rozpoczęcie wprowadzania środków efektywności energetycznej oraz zintensyfikowanie wykorzystania energii odnawialnej. Zapewnienie odpowiednich środków dla Agencji Efektywności Energetycznej,
– wprowadzenia przejrzystych zasad rynkowych, z przejrzystym harmonogramem otwierania rynku dla konkurencji. Zwiększenie roli państwowej Komisji Regulacyjnej ds. Energii w egzekwowaniu tych zasad. Zakończenie restrukturyzacji sektora paliw stałych,
– poczynienie przygotowań do uczestnictwa w wewnętrznym rynku energii elektrycznej i gazu ziemnego, w szczególności w związku z dostosowaniem; utworzenie niezależnego podmiotu gospodarczego w systemie przesyłowym (energia elektryczna); usunięcie istniejących nieprawidłowości cenowych; wzmocnienie sektorowego organu regulacyjnego oraz przyjęcie harmonogramów otwierania rynku.
Polityka przemysłowa
– opracowanie i wdrożenie strategii konkurencyjności opartej na zasadach rynkowych, w tym strategii sektorowych, stosownie do przypadku.
Telekomunikacja i technologie informatyczne
– zakończenie transpozycji dorobku,
– zapewnienie niezależności organów odpowiedzialnych za regulacje (Państwowa Komisja Telekomunikacji, Urząd Regulacji Poczty oraz ministerstwo) od działalności operacyjnej oraz wzmocnienie ich potencjału w zakresie przygotowania do planowanej pełnej liberalizacji tych sektorów do dnia 1 stycznia 2003 r.
Kultura i polityka audiowizualna
– wzmocnienie administracyjnego potencjału krajowego organu regulacyjnego w dziedzinie nadawania.
Polityka regionalna i koordynacja instrumentów strukturalnych
– wzmocnienie potencjału administracyjnego w kluczowych ministerstwach, w szczególności na poziomie centralnym, w celu opracowania strategii oraz wdrożenia i oceny projektów w dziedzinie rozwoju regionalnego oraz spójności gospodarczej i społecznej finansowanych ze środków wspólnotowych i krajowych,
– przygotowanie spójnego planu rozwoju, wymaganego na podstawie rozporządzeń dotyczących funduszy strukturalnych. Włączenie go do struktury budżetowej i tworzenia polityki na poziomie krajowym, tak aby służył on jako instrument rozwoju zintegrowanego i operacyjnego,
– wyjaśnienie wnioskowanych uregulowań instytucjonalnych w zakresie zarządzania funduszami strukturalnymi po przystąpieniu, w tym właściwa kontrola, monitorowanie i ocena mechanizmów oraz rozpoczęcie tworzenia koniecznych struktur administracyjnych spójnych z tymi uregulowaniami,
– przygotowanie do uzyskania zgodności z podstawowymi przepisami w zakresie zarządzania finansami i kontroli, ustanowionymi w ramach odpowiednich rozporządzeń dotyczących funduszy strukturalnych.
Środowisko naturalne
– kontynuacja transpozycji dorobku, ze szczególnym położeniem nacisku na ocenę wpływu na środowisko naturalne, jakość powietrza, zarządzanie odpadami, jakość wody, ochronę przyrody, kontrolę zanieczyszczeń przemysłowych i zarządzanie ryzykiem oraz ochronę przed promieniowaniem,
– kontynuacja wdrażania dorobku, ze szczególnym położeniem nacisku na ocenę wpływu na środowisko naturalne, jakość powietrza, zarządzanie odpadami, jakość wody, ochronę przyrody, kontrolę zanieczyszczeń przemysłowych i zarządzanie ryzykiem oraz ochronę przed promieniowaniem. Kontynuacja przygotowania i opracowywania planów wdrażania konkretnych dyrektyw, w tym planów finansowania, ze szczególnym położeniem nacisku na zarządzanie odpadami (w tym planów zarządzania odpadami), jakość wody i ochronę przyrody, jak również rozpoczęcie wdrażania,
– kontynuacja wzmocnienia potencjału w zakresie administracji, monitorowania i egzekwowania na poziomie centralnym i regionalnym. Szczególną uwagę należy poświęcić wzmocnieniu Ministerstwa Środowiska Naturalnego i Gospodarki Wodnej, jak również urzędów regionalnych, w zakresie zarządzania odpadami i ochrony przyrody,
– kontynuacja włączania wymogów ochrony środowiska naturalnego do określania i wdrażania wszystkich pozostałych polityk sektorowych w celu wspierania stałego rozwoju.
Ochrona konsumentów i ochrona zdrowia
– kontynuacja dostosowania ustawodawstwa i podjęcie kroków zapewniających skuteczne wdrożenie ustawy o ochronie konsumentów, w szczególności poprzez niezależny i skuteczny mechanizm nadzoru rynku.
Współpraca w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych
– przedłożenie planu działań dotyczącego dorobku Schengen,
– kontynuacja doskonalenia i modernizacji infrastruktury na przyszłych granicach zewnętrznych Unii,
– doprowadzenie aktualnej ustawy o uchodźcach do zgodności ze stosownym dorobkiem oraz zapewnienie jej należytego wdrożenia,
– doskonalenie wewnętrznego współdziałania z policją i pozostałymi organami ścigania oraz z organami sądowniczymi, w szczególności w celu wzmocnienia potencjału w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej,
– uaktualnianie i wdrożenie zintegrowanej strategii w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej od zapobiegania do wniesienia oskarżenia, we współpracy z Ministerstwem Sprawiedliwości, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych oraz z wszelkimi pozostałymi urzędami,
– opracowanie krajowej strategii walki z narkotykami oraz wzmocnienie administracyjnego potencjału organów zajmujących się jej wdrażaniem oraz koordynacji działań między tymi organami,
– podjęcie niezbędnych kroków w celu zapewnienia wdrożenia instrumentów wspólnotowych w dziedzinie współpracy sądowej w sprawach cywilnych,
– podjęcie niezbędnych kroków w celu dostosowania ustawodawstwa do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich oraz do jej protokołów.
Unia celna
– pełne wdrożenie bułgarskiego kodeksu celnego i jego przepisów wykonawczych, zagwarantowanie stabilności i wzmocnienie potencjału administracyjnego i operacyjnego administracji celnej w celu umożliwienia jej egzekwowania ustawodawstwa i poprawy jej współpracy z pozostałymi organami ścigania. Kontynuacja doskonalenia infrastruktury na granicach,
– w razie konieczności przeprowadzenia pilnego działania: kontynuacja wdrażania strategii IT w bułgarskiej administracji celnej. Opracowanie systemów IT w sposób umożliwiający wymianę danych w wersji elektronicznej między Wspólnotą a Bułgarią,
– kontynuacja znacznych starań w celu wdrożenia polityki etyki zawodowej w dziedzinie celnej.
Kontrola finansowa
– wdrożenie nowych ram legislacyjnych w zakresie publicznej wewnętrznej kontroli finansowej oraz wzmocnienie potencjału administracyjnego, jak również funkcjonalnej niezależności odpowiednich instytucji,
– wdrożenie struktury dla audytu systemów i audytu wyników; rozwijanie odpowiedzialności menedżerskiej,
– opracowywanie spójnych i wyczerpujących standardów dla audytu zewnętrznego wspartego odpowiednimi metodologią i instrukcjami; wzmocnienie potencjału Krajowego Urzędu Audytu,
– w razie konieczności przeprowadzenia pilnego działania: zakończenie opracowania ram legislacyjnych dla audytu zewnętrznego,
– wyznaczenie punktu kontaktowego w odniesieniu do ochrony interesów finansowych Wspólnot oraz rozpoczęcie skutecznej współpracy z OLAF za pośrednictwem tego punktu kontaktowego,
– wzmocnienie zwalczania przestępstw finansowych,
– zintensyfikowanie starań w celu zapewnienia prawidłowego wykorzystania, kontroli, monitorowania i oceny przedakcesyjnego finansowania WE jako kluczowego wskaźnika zdolności Bułgarii do wdrażania dorobku dotyczącego kontroli finansowej.
5. Programowanie
W okresie od 2000-2006 r., w uzupełnieniu do Phare, pomoc finansowa dla Bułgarii obejmuje wsparcie przedakcesyjnych środków dla rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich za pośrednictwem instrumentu przedakcesyjnego SAPARD (rozporządzenie Rady (WE) nr 1268/1999, Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 87) oraz wsparcie dla projektów związanych z infrastrukturą w dziedzinie środowiska naturalnego i transportu za pośrednictwem instrumentu strukturalnego ISPA (rozporządzenie Rady (WE) nr 1267/1999, Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 73), który daje pierwszeństwo środkom podobnym do Funduszu Spójności w okresie przedakcesyjnym. W ramach tych krajowych przydziałów Bułgaria może również finansować część swojego uczestnictwa w programach wspólnotowych, w tym w programach wspólnotowych w ramach badań i rozwoju technologii oraz w programach w dziedzinach edukacji i przedsiębiorstw. Ponadto Bułgaria otrzyma dostęp do finansowania z programów obejmujących wiele krajów oraz z programów horyzontalnych bezpośrednio powiązanych z dorobkiem. Współfinansowanie przez państwa ubiegające się o członkostwo jest systematycznie wymagane we wszystkich projektach inwestycyjnych. Począwszy od 1998 r. Komisja współpracuje z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym oraz z międzynarodowymi instytucjami finansowymi, w szczególności z Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju oraz Bankiem Światowym, w celu ułatwienia współfinansowania projektów odnoszących się do priorytetów przedakcesyjnych.
6. Warunkowość
Pomoc wspólnotowa w zakresie finansowania projektów za pośrednictwem trzech instrumentów przedakcesyjnych: Phare, ISPA oraz SAPARD, jest uwarunkowana przestrzeganiem przez Bułgarię jej zobowiązań wynikających z Układu Europejskiego, dalszymi krokami w kierunku wypełnienia kryteriów kopenhaskich, w szczególności postępem w zakresie osiągania specjalnych priorytetów niniejszego poprawionego "partnerstwa dla członkostwa". Nieprzestrzeganie niniejszych ogólnych warunków mogłoby prowadzić do podjęcia przez Radę decyzji o zawieszeniu pomocy finansowej na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 622/98.
7. Monitorowanie
Wdrażanie "partnerstwa dla członkostwa" jest monitorowane w ramach struktur powołanych na mocy układu europejskiego. Jak zostało to podkreślone przez Radę Europejską w Luksemburgu, ważne jest, aby instytucje układu europejskiego nadal pozostawały strukturami, w ramach których można badać przyjęcie i wdrażanie dorobku. Poszczególne sekcje zawarte w "partnerstwie dla członkostwa" omawia się we właściwym podkomitecie. Komitet Stowarzyszenia omawia ogólny rozwój sytuacji, postęp i problemy w osiąganiu priorytetów wynikających z partnerstwa oraz cele pośrednie, jak również bardziej konkretne zagadnienia skierowane do niego przez podkomitety.
Komitet Zarządzający Phare zapewnia, że działania finansowane w ramach wszystkich trzech instrumentów przedakcesyjnych: Phare, ISPA i SAPARD, są zgodne ze sobą, jak również z "partnerstwem dla członkostwa", w wersji ustanowionej w rozporządzeniu koordynującym (rozporządzenie Rady (WE) nr 1266/1999, Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 68).
"Partnerstwo dla członkostwa" podlegać będzie nadal zmianom w razie potrzeby, zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 622/98.
______
(1) Kolejność prezentacji odpowiada kolejności zastosowanej w sprawozdaniu okresowym z 2000 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.