Dyrektywa 76/308/EWG w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń wynikających z operacji będących częścią systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz rolniczych opłat wyrównawczych i opłat celnych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1976.73.18

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 2004 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 15 marca 1976 r.

w sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych obciążeń ¹

(76/308/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 19 marca 1976 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej ⁽¹⁾, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 2788/72 ⁽²⁾, w szczególności jego art. 8 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia ⁽³⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽⁴⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

obecnie nie jest możliwe wykonanie w jednym Państwie Członkowskim dochodzenia roszczenia, popartego dokumentem sporządzonym przez władze innego Państwa Członkowskiego;

fakt, iż przepisy prawa krajowego odnoszące się do dochodzenia roszczeń są stosowane jedynie na obszarze wewnętrznym państw, jest sam w sobie przeszkodą w ustanowieniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku; sytuacja ta uniemożliwia pełne i rzetelne stosowanie zasad wspólnotowych, szczególnie w zakresie wspólnej polityki rolnej, oraz ułatwia oszukańcze działania;

niezbędne jest zatem przyjęcie wspólnych zasad w sprawie pomocy wzajemnej przy dochodzeniu roszczeń;

reguły te muszą być stosowane do dochodzenia roszczeń wynikających z różnych środków, które są częścią systemu całkowitego lub częściowego finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz do dochodzenia opłat rolnych i ceł w rozumieniu art. 2 decyzji 70/243/EWWiS, EWG, Euratom z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie zastąpienia wkładu finansowego Państw Członkowskich zasobami własnymi Wspólnot ⁽⁵⁾, oraz w rozumieniu art. 128 Aktu Przystąpienia; muszą one również stosować się do dochodzenia odsetek i kosztów towarzyszących takim roszczeniom;

wzajemna pomoc musi składać się z następujących elementów: władza, do której kierowany jest wniosek musi z jednej strony dostarczyć władzy wnioskującej informacje, których władza, do której kierowany jest wniosek, potrzebuje w celu dochodzenia roszczeń powstających w Państwie Członkowskim, w którym posiada ona swoją siedzibę oraz powiadomić dłużnika o wszystkich instrumentach, odnoszących się do takich roszczeń pochodzących od jednego Państwa Członkowskiego, a z drugiej strony musi ona dokonywać dochodzenia, na wniosek władzy wnioskującej, roszczeń powstających w Państwie Członkowskim, w którym władza wnioskująca ma swoją siedzibę;

te różne formy pomocy muszą być zapewnione przez władzę, do której kierowany jest wniosek zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, które regulują takie sprawy w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę;

konieczne jest określenie warunków, zgodnie z którymi muszą być opracowywane wnioski wystawiane przez władzę wnioskującą a także muszą zostać zdefiniowane konkretne okoliczności, w których władza, do której kierowany jest wniosek, może odmówić udzielenia pomocy w każdym danym przypadku;

kiedy władza, do której kierowany jest wniosek, jest zobowiązana do działania w imieniu władzy wnioskującej o dochodzenie roszczenia, musi ona być w stanie, jeśli przepisy obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę na to pozwalają, oraz za zgodą władzy wnioskującej, dać dłużnikowi czas na spłacenie należności albo zezwolić na spłatę tej należności w ratach; jakiekolwiek obciążenia takich ułatwień płatniczych muszą również zostać przekazane do Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca;

na uzasadniony wniosek władzy wnioskującej, władza, do której kierowany jest wniosek, musi również być w stanie, na tyle, na ile przepisy obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę na to pozwalają, podjąć środki ostrożności w celu zapewnienia dochodzenia roszczeń powstałych we wnioskującym Państwie Członkowskim; takich roszczeń nie można traktować preferencyjnie w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek;

możliwe jest, aby w trakcie procedury dochodzenia roszczeń w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, roszczenie albo instrument uprawniający wykonanie dochodzenia w stosunku do niego wydany w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, został zakwestionowany przez osobę zainteresowaną; w takich przypadkach powinno zostać ustanowione, że taka osoba zainteresowana musi wnieść sprawę kwestionującą roszczenie przed właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, oraz że władza, do której kierowany jest wniosek, musi zawiesić wszelkie procedury wykonawcze, które mogłaby już rozpocząć, dopóki wyżej wspomniany organ nie podejmie decyzji;

powinno zostać ustanowione, że dokumenty i informacje przekazane w trybie wzajemnej pomocy w sprawie dochodzenia roszczeń nie mogą być użyte do innych celów;

niniejsza dyrektywa nie powinna powodować zawężenia wzajemnej pomocy między poszczególnymi Państwami Członkowskimi w ramach dwustronnych lub wielostronnych porozumień lub ustaleń;

konieczne jest zapewnienie sprawnego funkcjonowania wzajemnej pomocy i w tym celu należy ustanowić procedurę wspólnotową dla określania szczegółowych zasad stosowania oraz działania takiej pomocy we właściwym okresie; konieczne jest powołanie komitetu do zorganizowania w tej dziedzinie ścisłej i skutecznej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Niniejsza dyrektywa ustanawia reguły mające być częścią przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich mających na celu zapewnienie dochodzenia roszczeń w każdym Państwie Członkowskim, określonym w art. 2, a które powstają w innym Państwie Członkowskim.

Artykuł  2 ²

Niniejszą dyrektywę stosuje się do wszystkich roszczeń związanych z:

a) refundacjami, interwencjami i innymi środkami stanowiącymi część całościowego lub częściowego systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), w tym z sumami do pobrania w związku z tymi działaniami;

b) opłatami i innymi obciążeniami przewidzianymi w ramach wspólnej organizacji rynku dla sektora cukrowego;

c) należnościami przywozowymi;

d) należnościami wywozowymi;

e) podatkiem od wartości dodanej;

f) akcyzą od:

– przetworzonego tytoniu,

– alkoholu i napojów alkoholowych,

– olejów mineralnych;

g) podatkami od dochodu i kapitału;

h) podatkami od składek ubezpieczeniowych;

i) odsetkami, karami i grzywnami administracyjnymi oraz kosztami ubocznymi roszczeń określonych w lit. a)-h), z wyłączeniem wszelkich sankcji o charakterze karnym ustalonych przez prawa obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma władza, do której kierowany jest wniosek.

Artykuł  3 ³

Dla celów niniejszej dyrektywy:

– "władza wnioskująca" oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, które wystawiają wniosek o udzielenie pomocy dotyczący roszczenia, określonego w art. 2;

– "władza, do której kierowany jest wniosek" oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, do których skierowany jest wniosek o udzielenie pomocy;

– "należności" przywozowe oznaczają cła i opłaty o skutku równoważnym w przywozie oraz opłaty przywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w przepisach szczególnych mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,

– "należności" wywozowych oznaczają cła i opłaty o skutku równoważnym w wywozie oraz opłaty wywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w przepisach szczególnych mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,

– "podatki od dochodu i kapitału" oznaczają te wymienione w art. 1 ust. 3 dyrektywy 77/799/EWG ⁽⁶⁾, rozumianym w połączeniu z art. 1 ust. 4 tej dyrektywy,

– "podatki od składek ubezpieczeniowych" oznaczają:

w Austrii:	(i) Versicherungssteuer (ii) Feuerschutzsteuer
w Belgii:	(i) Taxe annuelle sur les contrats d’assurance
	(ii) Jaarlijske taks op de verzekeringscontracten
w Niemczech:	(i) Versicherungssteuer
	(ii) Feuerschutzsteuer
w Danii:	(i) Afgift af lystfartojsforsikringer
	(ii) Afgift af ansvarsforsikringer for motorkoretojer m.v.
	(iii) Stempelafgift af forsikringspraemier
w Hiszpanii:	Impuesto sobre la prima de seguros
w Grecjii:	(i) Φόρος κύκλου εργασιών (Φ.Κ.Ε)
	(ii) Τέλη Χαρτοσήμου
we Francji:	Taxe sure les conventions d’assurances
w Finlandii:	(i) Eraista vakuutusmaksuista suoritettava vero/skatt pa vissa forsakringspremier
	(ii) Palosuojelumaksu/brandskyddysavgift
we Włoszech:	Imposte sulle assicurazioni private ed i contratti vitalizi di cui alla legge 29.10.1967 No 1216
w Irlandii:	levy on insurance premiums
w Luksemburgu:	(i) Impot sur les assurances
	(ii) Impot dans l’interet du service d’incendie
w Niderlandach:	Assurantiebelasting
w Portugalii:	Imposto de selo sobre os premios de seguros
w Szwecji:	brak
w Zjednoczonym Królestwie	insurance premium tax (IPT).
na Malcie:	Taxxa fuq Dokumenti u Trasferimenti
w Słowenii:	(i) davek od prometa zavarovalnih poslov (ii) požarna taksa
Niniejszą dyrektywę stosuje się również do roszczeń związanych z identycznymi lub analogicznymi podatkami, które uzupełniają lub zastępują podatki od składek ubezpieczeniowych określonych w tiret szóste. Właściwe władze Państwa Członkowskiego powiadamiają się wzajemnie oraz Komisję o datach wejścia w życie takich podatków.

Artykuł  4

1. Na wniosek władzy wnioskującej, władza, do której kierowany jest wniosek, dostarcza wszelkie informacje, które mogłyby być użyteczne władzy wnioskującej w dochodzeniu jej roszczenia.

W celu zdobycia tych informacji, władza, do której kierowany jest wniosek, wykorzystuje swoje kompetencje, które posiada na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, stosowanych do dochodzenia podobnych roszczeń powstałych w Państwie Członkowskim, w którym ta władza ma swoją siedzibę.

2. 4 Wniosek o udzielenie informacji wskazuje nazwisko, adres i wszelkie inne istotne informacje dotyczące identyfikacji, do których władza wnioskująca ma normalnie dostęp osoby, do której informacje się odnoszą, oraz rodzaj i wielkość roszczenia, stanowiącego przedmiot tego wniosku.

3. Władza, do której skierowany jest wniosek, nie jest zobowiązana do dostarczenia informacji:

a) których nie byłaby w stanie zdobyć do celów dochodzenia podobnych roszczeń powstałych w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę;

b) które ujawniałyby jakiekolwiek tajemnice handlowe, przemysłowe lub zawodowe; lub

c) ujawnienie których mogłoby prowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa, albo być sprzeczne z porządkiem publicznym państwa.

4. Władza, do której kierowany jest wniosek, informuje władzę wnioskującą o przyczynach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie informacji.

Artykuł  5

1. Władza, do której kierowany jest wniosek, na wniosek władzy wnioskującej, oraz zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi dotyczącymi powiadamiania o podobnych instrumentach lub decyzjach w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę, powiadamia adresata o wszystkich instrumentach i decyzjach, łącznie z tymi natury sądowej, które wydano na terenie Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca i które odnoszą się do tego roszczenia i/lub do jego dochodzenia.

2. 5 Wniosek o powiadomienie wskazuje nazwisko, adres i wszelkie inne istotne informacje związane z identyfikacją, do których organ wnioskujący ma normalnie dostęp adresata, naturę i przedmiot instrumentu lub decyzji, o których należy powiadomić, a jeśli to konieczne nazwisko i adres dłużnika oraz roszczenie, do którego odnosi się instrument lub decyzja oraz wszelkie inne użyteczne informacje.

3. Władza, do której kierowany jest wniosek, bezzwłocznie informuje władzę wnioskującą o działaniach podjętych w oparciu o jej wniosek o powiadomienie, a w szczególności o dacie, z którą instrument lub decyzja została przekazana do adresata.

Artykuł  6

1. Na wniosek władzy wnioskującej władza, do której kierowany jest wniosek, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi stosującymi się do dochodzenia podobnych roszczeń powstałych w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek, dokonuje dochodzenia roszczeń, które są przedmiotem instrumentu umożliwiającego jego wykonanie.

2. W tym celu wszelkie roszczenia w zakresie, których wystawiony został wniosek o dochodzenie są traktowane jako roszczenie Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek z wyjątkiem sytuacji, w których stosuje się art. 12.

Artykuł  7 ⁶

1. Do wniosku o windykację roszczenia, który organ wnioskujący kieruje do organu współpracującego, musi być dołączony oficjalny lub uwierzytelniony odpis instrumentu, który pozwala na jego stosowanie, wydanego w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę organ wnioskujący, a także, stosownie do potrzeb, oryginał lub uwierzytelniony odpis innych dokumentów niezbędnych dla przeprowadzenia windykacji.

2. Organ wnioskujący może zwracać się z prośbą o windykację dopiero, gdy:

a) roszczenie i/lub instrument umożliwiający jego stosowanie nie są kwestionowane w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę, z wyjątkiem przypadków, gdy stosowany jest art. 12 ust. 2 akapit drugi,

b) zastosowała w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę, zastosowała właściwe dostępne procedury windykacji na podstawie instrumentu, określonego w ust. 1, i zastosowane środki nie doprowadzą do pełnego zaspokojenia roszczenia.

3. Wniosek o windykację zawiera:

a) nazwisko, adres i wszelkie inne istotne informacje dotyczące identyfikacji danej osoby i/lub strony trzeciej będącej w posiadaniu jej aktywów;

b) nazwę, adres i wszelkie inne istotne informacje dotyczące identyfikacji organu wnioskującego;

c) odniesienie do instrumentu umożliwiającego jego stosowanie wydanego przez Państwo Członkowskie, w którym ma siedzibę organ wnioskujący;

d) charakter i kwotę roszczenia, w tym kwotę zasadniczą, odsetki i wszelkie inne kary, grzywny i należne koszty określone w walutach Państw Członkowskich, w których siedziby mają oba organy;

e) datę powiadomienia o instrumencie adresata przez organ wnioskujący i/lub przez organ współpracujący;

f) datę, od której, oraz okres, w jakim stosowanie jest możliwe zgodnie z prawem obowiązującym w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma organ wnioskujący;

g) wszelkie inne istotne informacje.

4. Wniosek o windykację zawiera również oświadczenie organu wnioskującego potwierdzające, że warunki wymienione w ust. 2 zostały spełnione.

5. Gdy tylko organ wnioskujący otrzyma jakiekolwiek istotne informacje dotyczące sprawy, które dawałyby podstawy do wystawienia wniosku o windykację, przekazuje on te informacje do organu współpracującego.

Artykuł  8 ⁷

1. Instrument umożliwiający egzekucję roszczenia jest bezpośrednio uznany i automatycznie potraktowany jako instrument umożliwiający wykonanie roszczenia Państwa Członkowskiego, w którym siedzibę ma organ współpracujący.

2. Bez względu na akapit pierwszy, instrument umożliwiający egzekucję roszczenia może, o ile to właściwe i zgodnie z przepisami obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma organ współpracujący, zostać przyjęty jako lub uznany za instrument upoważniający do egzekucji na terytorium tego Państwa Członkowskiego albo też uzupełniony lub zastąpiony takim instrumentem.

W terminie trzech miesięcy od daty otrzymania wniosku o windykację Państwa Członkowskie podejmują starania w celu dopełnienia takiego przyjęcia, uzupełnienia lub zastąpienia, z wyjątkiem przypadków, gdy stosuje się akapit trzeci. Nie można go odrzucić, jeśli instrument zezwalający na egzekucję jest prawidłowo sporządzony. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o powodach przedłużenia trzymiesięcznego terminu.

Jeżeli którakolwiek z tych formalności spowoduje zakwestionowanie roszczenia i/lub instrumentu umożliwiającego egzekucję wydanego przez organ wnioskujący, stosuje się art. 12.

Artykuł  9 ⁸

1. Roszczenia są zwracane w walucie Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę organ współpracujący. Cała kwota roszczenia, która podlega windykacji przez organ współpracujący, zostaje przez niego przekazana organowi wnioskującemu.

2. Organ współpracujący może, w przypadku gdy przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma siedzibę, na to pozwalają i po konsultacji z organem wnioskującym, odroczyć dłużnikowi zapłatę lub zezwolić na zapłacenie należności w ratach. Jakiekolwiek odsetki pobrane przez organ współpracujący w zakresie takiego odroczenia spłaty są również przekazywane Państwu Członkowskiemu, w którym siedzibę ma organ wnioskujący.

Od daty, z którą instrument umożliwiający egzekucję należności został bezpośrednio uznany lub przyjęty, uznany, uzupełniony lub zastąpiony zgodnie z art. 8, naliczane są odsetki za zwłokę w płatności zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym mieści się organ współpracujący, które również zostają przekazane Państwu Członkowskiemu, w którym mieści się organ wnioskujący.

Artykuł  10 ⁹

Niezależnie od przepisów art. 6 ust. 2, roszczenia, które podlegają windykacji, nie muszą koniecznie korzystać z przywilejów przyznawanych podobnym roszczeniom w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma organ współpracujący.

Artykuł  11

Władza, do której kierowany jest wniosek, informuje władzę wnioskującą niezwłocznie po podjęciu działań w celu dochodzenia.

Artykuł  12

1. Jeżeli w trybie procedury dochodzenia roszczeń, roszczenie i/lub instrument umożliwiający jego wykonanie wydane w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca są zakwestionowane przez zainteresowaną stronę, strona ta wnosi sprawę do właściwego organu Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, zgodnie z obowiązującymi tam prawami. O tych działaniach władza wnioskująca powiadamia władzę, do której kierowany jest wniosek. Strona zainteresowana może również powiadomić o tych działaniach władzę, do której kierowany jest wniosek.

2. 10 Gdy tylko władza, do której kierowany jest wniosek, otrzyma powiadomienie, określone w ust. 1 albo od władzy wnioskującej, albo od strony zainteresowanej, zawiesza procedurę wykonania do momentu decyzji właściwego organu w tej sprawie, chyba że organ wnioskujący żąda inaczej zgodnie z akapitem drugim. W przypadku gdy władza, do której kierowany jest wniosek, uważa to za konieczne i z zastrzeżeniem przepisów art. 13, władza, do której kierowany jest wniosek, może podjąć środki ostrożności w celu zagwarantowania dochodzenia w takim zakresie, w jakim przepisy ustawowe lub wykonawcze obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę, pozwalają na takie działania w przypadkach podobnych roszczeń.

Bez względu na ust. 2 akapit pierwszy, organ wnioskujący może zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym ma siedzibę, zwrócić się do organu współpracującego o windykację kwestionowanego roszczenia, o ile odpowiednie przepisy ustawowe, wykonawcze i praktyki administracyjne obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma organ współpracujący, zezwalają na takie działanie. Jeżeli wynik sporu będzie następnie korzystny dla dłużnika, organ wnioskujący jest zobowiązany do zwrotu wszelkich odzyskanych sum, wraz z należnym odszkodowaniem, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma organ współpracujący.

3. W przypadku gdy kwestionuje się środki wykonania dochodzenia roszczeń stosowane w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek, sprawa zostaje wniesiona do właściwego organu tego Państwa Członkowskiego zgodnie z jego przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

4. W przypadku gdy właściwym organem, do którego wniesiona została sprawa zgodnie z przepisami ust. 1 jest trybunał sądowy lub administracyjny, decyzja tego trybunału, o ile jest ona korzystna dla władzy wnioskującej i umożliwia dochodzenie roszczenia w Państwie Członkowskim, w którym władza wnioskująca ma swoją siedzibę, stanowi "instrument umożliwiający wykonanie" w rozumieniu art. 6-8, a dochodzenie roszczenia następuje dalej na podstawie tej decyzji.

Artykuł  13

Na uzasadniony wniosek władzy wnioskującej, władza, do której kierowany jest wniosek, podejmuje środki ostrożności, aby zapewnić dochodzenie roszczenia w takim zakresie, w jakim pozwalają na to przepisy ustawowe lub wykonawcze obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym władza, do której kierowany jest wniosek, ma swoją siedzibę.

W celu nadania mocy prawnej przepisom akapitu pierwszego, art. 6, art. 7 ust. 1, 3 oraz 5, art. 8, 11, 12 oraz 14 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł  14 ¹¹

Organ współpracujący nie jest zobowiązany:

a) do udzielenia pomocy, przewidzianej w art. 6-13, jeżeli windykacja roszczenia, z powodu sytuacji dłużnika, spowodowałoby poważne trudności gospodarcze lub społeczne w Państwie Członkowskim, w którym organ ten ma siedzibę, o ile przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne obowiązujące w tym Państwie pozwalają na takie działanie przy podobnych roszczeniach krajowych;

b) do udzielenia pomocy, przewidzianej w art. 4-13, jeżeli pierwotny wniosek zgodny z art. 4, 5 lub 6 odnosi się do roszczeń starszych niż pięcioletnie, licząc od momentu, gdy instrument umożliwiający windykację roszczenia został ustanowiony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, do daty wniosku. W przypadku gdy roszczenie lub instrument są kwestionowane, okres rozpoczyna się od momentu, gdy Państwo organu wnioskującego ustali, że roszczenie lub nakaz egzekucyjny umożliwiający windykację nie może być już podważany.

Władza, do której kierowany jest wniosek, informuje władzę wnioskującą o powodach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie pomocy. Tak uzasadniona odmowa zostaje również przekazana Komisji.

Artykuł  15

1. Kwestie dotyczące okresów ograniczeń są regulowane wyłącznie ustawodawstwem obowiązującym w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca.

2. Kolejne czynności podjęte przez władzę, do której kierowany jest wniosek w celu dochodzenia roszczenia stosownie do wniosku o udzielenie pomocy, które w przypadku podjęcia ich przez władzę wnioskującą, miałyby skutek zawieszający lub przerywający okres przedawnienia według przepisów ustawowych obowiązujących w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, uważa się za podjęte w tym ostatnim, jeśli chodzi o skutek.

Artykuł  16

Dokumenty i informacje przesłane do władzy, do której kierowany jest wniosek na mocy niniejszej dyrektywy mogą być przekazane do wiadomości jedynie:

a) osobie wymienionej we wniosku o udzielenie pomocy;

b) osobom i władzom odpowiedzialnym za dochodzenie roszczeń i wyłącznie w tym celu;

c) organom sądowym rozpatrującym sprawy dotyczące dochodzenia roszczeń.

Artykuł  17 ¹²

Wnioskom o udzielenie pomocy i instrumentowi umożliwiającemu egzekucję oraz innym istotnym dokumentom towarzyszą tłumaczenia w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, w którym władza, do której kierowany jest wniosek ma swoją siedzibę, z zastrzeżeniem prawa tej władzy do odrzucenia przedstawionego jej tłumaczenia.

Artykuł  18 ¹³

1. Organ współpracujący odzyskuje od danych osób i zachowuje wszelkie związane z windykacją koszty, które ponosi, zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi Państwa Członkowskiego, w którym ma siedzibę, stosującymi się do podobnych roszczeń.

2. Państwo Członkowskie powstrzymuje się od wszelkich wzajemnych roszczeń o zwrot kosztów wynikających z wzajemnej pomocy, którą Państwa świadczą sobie nawzajem na mocy niniejszej dyrektywy.

3. W przypadku gdy windykacja stwarza specyficzne problemy, dotyczy bardzo dużej kwoty kosztów lub wiąże się ze zwalczaniem zorganizowanej przestępczości, organ wnioskujący i organ współpracujący mogą uzgodnić zwrot odpowiedni do danego przypadku.

4. Państwo Członkowskie, w którym ma swoją siedzibę organ wnioskujący pozostaje zobowiązane wobec Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę organ współpracujący do zwrotu kosztów poniesionych w wyniku działań, które okażą się nieuzasadnione, o ile dotyczy to albo istoty roszczenia, albo ważności instrumentu wydanego przez organ wnioskujący.

Artykuł  19

Państwa Członkowskie przekazują sobie wzajemnie wykaz władz upoważnionych do wystawiania lub otrzymywania wniosków o udzielenie pomocy.

Artykuł  20 ¹⁴

1. Komisji wspierana jest przez Komitet ds. windykacji (zwany dalej "Komitetem"), składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje swój własny regulamin wewnętrzny.

Artykuł  21

Komitet może rozpatrywać jakąkolwiek inną sprawę przedstawioną przez swojego przewodniczącego, z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł  22 ¹⁵

Szczegółowe zasady wykonania art. 4 ust. 2 i 4, art. 5 ust. 2 i 3 oraz art. 7, 8, 9, 11, art. 12 ust. 1 i 2, art. 14, art. 18 ust. 3 i art. 25 oraz zasady wymiany, transferu odzyskanych sum oraz ustalenia minimalnego progu roszczeń, który może stanowić podstawę do wniosku o udzielenie pomocy, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł  23

Przepisy niniejszej dyrektywy nie stanowią przeszkody dla pomocy, jaką sobie wzajemnie świadczą Państwa Członkowskie teraz lub w przyszłości, w ramach jakichkolwiek umów lub porozumień, łącznie z tymi o powiadomieniach o aktach prawnych lub pozaprawnych.

Artykuł  24

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1978 r.

Artykuł  25 ¹⁶

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o środkach, które przyjęło w celu wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja przekazuje te informacje innym Państwom Członkowskim.

Każde Państwo Członkowskie corocznie powiadamia Komisję o liczbie wniosków o informacje, powiadomienie i windykację złożonych i otrzymanych każdego roku, o kwocie wchodzących w grę roszczeń i odzyskanych kwotach. Komisja co dwa lata przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wykorzystania tych rozwiązań i osiągniętych wyników.

Artykuł  26

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 marca 1976 r.

	W imieniu Rady
	R. VOUEL
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13.

⁽²⁾ Dz.U. L 295 z 30.12.1972, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. C 19 z 12.4.1973, str. 38.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 69 z 28.8.1973, str. 3.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 19.

⁽⁶⁾ Dyrektywa Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. w sprawie wzajemnej pomocy ze strony właściwych władz Państw Członkowskich na polu opodatkowania bezpośredniego (Dz.U. L 336 z 27.12.1977, str. 15). Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.

¹ Tytuł:

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 79/1071/EWG z dnia 6 grudnia 1979 r. (Dz.U.UE.L.79.331.10) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 1979 r.

- zmieniony przez art. 30a pkt 1 dyrektywy nr 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.U.UE.L.92.76.1) z dniem 28 grudnia 1992 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

² Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

³ Art. 3:

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

⁴ Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

⁵ Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

⁶ Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

⁷ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

⁸ Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

⁹ Art. 10 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹⁰ Art. 12 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹¹ Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 8 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹² Art. 17 zmieniony przez art. 1 pkt 9 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹³ Art. 18 zmieniony przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹⁴ Art. 20 zmieniony przez art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹⁵ Art. 22 zmieniony przez art. 1 pkt 12 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.

¹⁶ Art. 25 zmieniony przez art. 1 pkt 13 dyrektywy nr 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.175.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 lipca 2001 r.