Rozporządzenie 3237/76 w sprawie wcześniejszego wprowadzenia załączników technicznych i wcześniejszego stosowania wzoru karnetu TIR Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja TIR) z dnia 14 listopada 1975 r., Genewa

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1976.368.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 1982 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 3237/76

z dnia 21 grudnia 1976 r.

w sprawie wcześniejszego wprowadzenia załączników technicznych i wcześniejszego stosowania wzoru karnetu TIR Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja TIR) z dnia 14 listopada 1975 r., Genewa

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając zalecenie Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

środki upraszczające dostępne na mocy Konwencji TIR, zmienione w Genewie w 1975 r., powinny być zastosowane niezwłocznie; odnosi się to w szczególności do przepisów technicznych i wzoru karnetu TIR wyżej wymienionej Konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. Od dnia 1 stycznia 1977 r. załączniki 1, 2, 3, 4, 5 i 7 do Konwencji TIR z 1975 r. stosuje się we Wspólnocie.

Noty wyjaśniające w załączniku 6 do wyżej wymienionej Konwencji, odpowiadające załącznikom wymienionym w ust. 1, stosuje się od tego samego dnia.

2. Od dnia 1 stycznia 1977 r. wzór karnetu TIR, określony w załączniku I do Konwencji TIR z 1975 r., ma tę samą moc prawną i ten sam skutek we Wspólnocie co karnet TIR z Konwencji z 1959 r.

3. Teksty załączników 1, 2, 3, 4, 5 i 7 do Konwencji TIR z 1975 r. i noty wyjaśniające w załączniku 6 odpowiadające tym załącznikom są zawarte w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  2

Komisja powiadamia Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji Gospodarczej o przepisach przyjętych w art. 1.

Artykuł  3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1976 r.

	W imieniu Rady
	A.P.L.M.M. van der STEE
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  1 ¹

WZÓR KARNETU TIR

grafika

ZAŁĄCZNIK  2

REGULAMIN DOTYCZĄCY WARUNKÓW TECHNICZNYCH POJAZDÓW DROGOWYCH, KTÓRE MOGĄ BYĆ DOPUSZCZONE DO MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU DROGOWEGO POD ZAMKNIĘCIEM CELNYM

Artykuł  1

Podstawowe zasady

Za nadające się do międzynarodowego przewozu towarów pod zamknięciem celnym można uznać tylko takie pojazdy, których pomieszczenie przeznaczone na ładunek jest zbudowane i urządzone w taki sposób:

a) aby żaden towar nie mógł być wyjęty z zamkniętej części pojazdu lub do niej włożony bez pozostawienia widocznych śladów włamania lub bez zerwania zamknięcia celnego;

b) aby zamknięcie celne mogło być nałożone w sposób prosty i skuteczny;

c) aby nie zawierały żadnej ukrytej przestrzeni, w której można by schować towary;

d) aby wszystkie miejsca mogące pomieścić towary były łatwo dostępne dla kontroli celnej.

Artykuł  2

Konstrukcja pomieszczenia przeznaczonego na ładunek

1. Aby były spełnione wymagania określone w art. 1 niniejszego regulaminu:

a) części składowe pomieszczenia przeznaczonego na ładunek (ściany, podłogi, drzwi, dach, wsporniki, ramy poprzeczki itp.) powinny być złączone bądź za pomocą urządzeń, które nie mogą być zdjęte i ponownie założone od zewnątrz bez pozostawienia widocznych śladów, bądź w taki sposób, aby utworzona całość nie mogła być zmieniona bez pozostawienia widocznych śladów. Jeżeli ściany, podłoga, drzwi i dach składają się z różnych elementów, to elementy te powinny spełniać te same wymagania i być dostatecznie wytrzymałe;

b) drzwi i wszystkie inne rodzaje zamknięć (włączając zawory, włazy, pokrywy itp.) powinny mieć urządzenia pozwalające na założenie zamknięcia celnego. Urządzenie to powinno być takie, aby nie dało się zdjąć i ponownie założyć od zewnątrz bez pozostawienia widocznych śladów, a drzwi lub zamknięcia nie dały się otworzyć bez zerwania zamknięcia celnego. To ostatnie powinno być w należyty sposób zabezpieczone. Dopuszcza się otwierane dachy;

c) otwory wentylacyjne i ściekowe są wyposażone w urządzenia uniemożliwiające dostęp do wnętrza pomieszczenia przeznaczonego na ładunek. Urządzenie to powinno być takie, aby nie mogło być zdjęte i ponownie założone od zewnątrz bez pozostawienia widocznych śladów.

2. Niezależnie od przepisów art. 1 lit. c) niniejszego regulaminu, dopuszcza się części składowe pomieszczenia przeznaczonego na ładunek, które ze względów praktycznych powinny mieć puste przestrzenie (na przykład między przegrodami podwójnej ściany). W celu uniemożliwienia wykorzystania tych przestrzeni dla ukrycia w nich towarów należy:

i) jeżeli osłona wewnętrzna pokrywa ścianę na całej wysokości od podłogi do dachu lub w innych przypadkach gdy przestrzeń istniejąca między tą osłoną i ścianą zewnętrzną jest całkowicie zamknięta, wspomnianą osłonę założyć w sposób uniemożliwiający zdjęcie i ponowne założenie bez pozostawiania widocznych śladów, oraz

ii) jeżeli osłona nie pokrywa ściany na całej jej wysokości i jeżeli przestrzenie, które oddzielają ścianę zewnętrzną nie są całkowicie zamknięte i we wszystkich innych przypadkach gdy konstrukcja zawiera przestrzenie, ilość tych przestrzeni ograniczyć do minimum, przy czym przestrzenie te powinny być łatwo dostępne dla kontroli celnych.

3. Dopuszcza się okna, pod warunkiem że wykonane są z materiałów dostatecznie trwałych i nie mogą być zdjęte i ponownie założone od zewnątrz bez pozostawienia widocznych śladów. Szkło może być dopuszczone, jednakże w tych przypadkach okno powinno być zaopatrzone w stałe okratowanie metalowe, które nie może być zdjęte od zewnątrz; średnica oczek kraty nie powinna przekraczać 10 mm.

4. Otwory umieszczone w podłodze w celach technicznych, takich jak smarowanie, konserwacja, napełnianie piaskownicy, dopuszcza się tylko pod warunkiem zaopatrzenia w pokrywę dającą się umocować w sposób uniemożliwiający dostęp z zewnątrz do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek.

Artykuł  3

Pojazdy kryte opończą

1. Pojazdy kryte opończą podlegają przepisom art. 1 i 2 niniejszego regulaminu w takiej mierze, w jakiej dadzą się one do nich zastosować. Powinny one ponadto odpowiadać przepisom niniejszego artykułu.

2. Opończa powinna być sporządzona bądź z mocnego płótna, bądź tkaniny pokrytej tworzywem sztucznym lub nagumowanej, nierozciągliwej, o dostatecznej wytrzymałości. Powinna być w dobrym stanie oraz wykonana w taki sposób, aby po założeniu urządzenia zamykającego nie było dostępu do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek bez pozostawienia widocznych śladów.

3. Jeżeli opończa jest sporządzona z kilku części, ich brzegi powinny być założone jeden na drugi i połączone dwoma szwami odległymi od siebie o co najmniej 15 mm. Szwy te powinny być wykonane zgodnie z rysunkiem nr 1 załączonym do niniejszego regulaminu; jeżeli jednak w niektórych częściach opończy (takich jak klapy i wzmocnione rogi) nie było możliwe połączenie ich brzegów w ten sposób, wystarczy założyć tylko brzeg części wierzchniej i przyszyć ją zgodnie z rysunkami nr 2 lub 2a załączonymi do niniejszego regulaminu. Jeden ze szwów powinien być widoczny tylko od wewnątrz, a kolor nici użytej do tego szwu powinien wyraźnie różnić się od koloru opończy i od koloru nici użytej do drugiego szwu. Wszystkie szwy powinny być wykonane maszynowo.

4. Jeżeli opończa sporządzona z tkaniny pokrytej tworzywem sztucznym wykonana jest z kilku części, części te mogą również być spojone, zgodnie z rysunkiem nr 3 załączonym do niniejszego regulaminu. Brzeg jednej części powinien zachodzić na brzeg drugiej na szerokość co najmniej 15 mm. Części powinny być spojone na całej tej szerokości. Zewnętrzny brzeg połączenia powinien być pokryty taśmą z tworzywa sztucznego o szerokości co najmniej 7 mm, przymocowaną tą samą metodą spojenia. Na tej taśmie, jak również obok niej, z każdej jej strony na szerokości co najmniej 3 mm powinien być umieszczony wyraźnie zaznaczony jednolity wypukły deseń. Spojenie powinno być wykonane w taki sposób, aby części nie można było rozdzielić, a następnie połączyć na nowo bez pozostawienia widocznych śladów.

5. Naprawy powinny być dokonywane w sposób przedstawiony na rysunku nr 4 załączonym do niniejszego regulaminu; brzegi należy założyć jeden na drugi i złączyć je dwoma widocznymi szwami odległymi od siebie o co najmniej 15 mm; kolor nici widocznej od wewnątrz powinien różnić się od nici widocznej z zewnątrz, jak również od koloru samej opończy; wszystkie szwy powinny być wykonane maszynowo. Jeżeli naprawa opończy uszkodzonej przy brzegach ma być dokonywana przez zastąpienie uszkodzonych części łatą, szew może być wykonany stosownie do przepisu ust. 3 niniejszego artykułu i rysunku nr 1 załączonego do niniejszego regulaminu. Naprawy opończ z tkaniny pokrytej tworzywem sztucznym mogą być również wykonywane w sposób opisany w ust. 4 niniejszego artykułu, jednak w tym przypadku taśma musi być nałożona po obu stronach opończy, a łata wstawiona od wewnętrznej strony opończy.

6. a) Opończa powinna być przymocowana do pojazdu w sposób odpowiadający ściśle warunkom art. 1 lit. a) i b) niniejszego regulaminu. Zamknięcie jej powinno być dokonane za pomocą:

i) pierścieni metalowych przytwierdzonych do pojazdu;

ii) oczek rozmieszczonych na brzegu opończy,

iii) liny mocującej, przechodzącej przez pierścienie ponad opończą i widocznej z zewnątrz na całej długości.

Opończa powinna przykrywać części stałe pojazdu na odległości co najmniej 250 mm, mierzonej od środka pierścieni mocujących, z wyjątkiem przypadków gdy układ konstrukcji pojazdu sam przez się uniemożliwiałby wszelki dostęp do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek.

b) Jeżeli brzeg opończy ma być na stałe przymocowany do pojazdu, połączenie powinno być stałe i wykonane za pomocą urządzeń trwałych.

7. Opończa powinna być rozpostarta na odpowiednim szkielecie (słupki, ściany, pałąki, listwy itp.).

8. 2 Odstep między pierścieniami i między oczkami nie przekracza 200 mm; odstęp ten może być większy, nie powinien jednak przekraczać 300 mm po każdej stronie słupka, jeśli konstrukcja pojazdu i opończy jest taka, że uniemożliwia swobodny dostęp do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek. Oczka są wzmocnione.

9. Jako lin mocowania należy używać:

a) linek stalowych o średnicy co najmniej 3 mm; lub

b) sznurów konopnych lub sizalowych o średnicy co najmniej 8 mm, otoczonych powłoką z przezroczystego nierozciągliwego materiału plastycznego.

Linki powinny być pokryte powłoką z przezroczystego nierozciągliwego tworzywa sztucznego.

10. Każda linka lub sznur powinny być sporządzone z jednej sztuki i zaopatrzone na każdym końcu w skuwki z twardego metalu. Urządzenie do przymocowania każdej metalowej skuwki powinno mieć wydrążony nit, pozwalający na przewlekanie wiązania zamknięcia celnego. Linka lub sznur powinny być widoczne z jednej i drugiej strony wydrążonego nitu, tak aby można się było upewnić, że ta linka lub sznur sporządzony jest z jednej części (patrz rysunek nr 5 załączony do niniejszego regulaminu).

11. Przy otworach w opończy służących do załadunku lub wyładunku obydwa brzegi opończy powinny w wystarczający sposób zachodzić na siebie. Oprócz tego powinny być zamknięte za pomocą:

a) klapy przyszytej lub spojonej zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu;

b) pierścieni i oczek odpowiadających warunkom ust. 8 niniejszego artykułu; oraz

c) taśmy wykonanej z właściwego materiału, z jednej sztuki, nierozciągliwego, o szerokości co najmniej 20 mm, a grubości co najmniej 3 mm, przechodzącego przez pierścienie i przytrzymującego razem dwa brzegi opończy i klapę; taśma ta powinna być przymocowana do wewnętrznej strony opończy i powinna mieć oczka do przeciągania linki lub sznura wymienionego w ust. 9 niniejszego artykułu. Klapa nie jest wymagana, jeżeli istnieje urządzenie specjalne (przegroda itp.) chroniące przed dostępem do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek bez pozostawiania widocznych śladów.

Rysunek nr 1

Opończa sporządzona z wielu części połączonych za pomocą szwów

grafika

Rysunek nr 2

Opończa sporządzona z wielu części połączonych za pomocą szwu

grafika

Rysunek nr 2a

Opończa sporządzona wielu części połączonych za pomocą szwu

grafika

Rysunek nr 3

Opończa sporządzona z wielu części połączona za pomocą spojenia

grafika

Rysunek nr 4

Naprawa opończy

grafika

Rysunek nr 5

Wzór skuwki

grafika

ZAŁĄCZNIK  3

PROCEDURA UZNANIA POJAZDÓW DROGOWYCH, KTÓRE ODPOWIADAJĄ WARUNKOM TECHNICZNYM PRZEWIDZIANYM W REGULAMINIE STANOWIĄCYM ZAŁĄCZNIK 2

Przepisy ogólne

1. Pojazdy drogowe mogą zostać uznane według jednego z następujących sposobów:

a) indywidualnie;

b) bądź według typu konstrukcji (seria pojazdów drogowych).

2. Dowodem uznania jest wydanie świadectwa uznania, zgodnego ze wzorem podanym w załączniku 4. Świadectwo to powinno być wydrukowane w języku państwa wydania oraz w języku francuskim lub angielskim. Do świadectwa powinny być dołączone, jeśli władza wydająca świadectwo uzna to za potrzebne, zdjęcia lub rysunki poświadczone przez tę władzę. Liczba tych dokumentów zostanie wpisana przez tę władzę w rubryce nr 6 świadectwa.

3. Świadectwo powinno znajdować się w pojeździe drogowym.

4. Pojazdy drogowe należy co dwa lata przedstawiać do przeglądu i ewentualnego przedłużenia uznania właściwym władzom państwa rejestracji pojazdu bądź w przypadku pojazdów niezarejestrowanych - władzom państwa, w którym właściciel lub użytkownik pojazdu ma miejsce zamieszkania.

5. Pojazd drogowy, który przestał odpowiadać warunkom technicznym wymaganym do jego uznania, powinien przed ponownym użyciem do przewozu towarów na podstawie karnetu TIR zostać doprowadzony do stanu, który uzasadniał jego uznanie, i w rezultacie odpowiadać ponownie tym warunkom technicznym.

6. W razie zmiany zasadniczych cech charakterystycznych pojazdu drogowego, traci ważność dotychczasowe uznanie, a przed dalszym użyciem do przewozu towarów na podstawie karnetu TIR pojazd ten powinien zostać ponownie uznany przez właściwą władzę.

7. Właściwe władze państwa rejestracji pojazdu lub w przypadku pojazdów niewymagających rejestracji - właściwe władze państwa, w którym właściciel lub użytkownik pojazdu ma swoją siedzibę, mogą w zależności od potrzeby cofnąć lub przedłużyć ważność świadectwa uznania lub wydać nowe świadectwo uznania w okolicznościach wymienionych w art. 14 niniejszej konwencji i w ust. 4, 5 i 6 niniejszego załącznika.

Procedura uznania indywidualnego

8. Z wnioskiem do właściwej władzy o uznanie indywidualne występuje właściciel, użytkownik lub przedstawiciel jednej z tych osób. Właściwa władza dokonuje przeglądu przedstawionego pojazdu zgodnie z przepisami ogólnymi zamieszczonymi wyżej w ust. 1-7, upewnia się, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym w załączniku 2, oraz wydaje, po dokonaniu uznania, świadectwo zgodne ze wzorem zamieszczonym w załączniku 4.

Procedura uznania według typu konstrukcji (serie pojazdów drogowych)

9. Jeżeli pojazdy drogowe są wytwarzane seryjnie według tego samego typu konstrukcji, producent może wystąpić z wnioskiem do właściwej władzy państwa, w którym ma miejsce ich produkcja, o uznanie według typu konstrukcji.

10. Producent powinien wskazać we wniosku numery lub litery identyfikacyjne przydzielane dla pojazdu drogowego, o którego uznanie występuje.

11. Do wniosku powinny być ponadto dołączone rysunki i szczegółowa specyfikacja budowy typu pojazdu, który ma być przedmiotem uznania.

12. Producent powinien zobowiązać się na piśmie:

a) do przedstawienia właściwej władzy tych pojazdów danego typu, które władza pragnie zbadać;

b) do umożliwienia właściwej władzy zbadania w każdej chwili innych jednostek podczas produkcji serii danego typu;

c) do informowania właściwej władzy o każdej zmianie rysunków lub specyfikacji, bez względu na znaczenie tych zmian, przed przystąpieniem do ich wprowadzenia;

d) do oznaczenia pojazdów drogowych w widocznym miejscu numerami lub literami identyfikacyjnymi typu konstrukcji oraz numerami porządkowymi każdego pojazdu drogowego danego typu (numer fabryczny);

e) do prowadzenia wykazu pojazdów wyprodukowanych według uznanego typu.

13. Właściwa władza podaje, w razie potrzeby, wymagane zmiany, jakich należy dokonać w przewidywanym typie konstrukcji w celu otrzymania uznania.

14. Żadne uznanie według typu konstrukcji nie jest udzielane bez ustalenia przez właściwą władzę na podstawie zbadania jednego lub więcej pojazdów wyprodukowanych według typu konstrukcji, że pojazdy tego typu odpowiadają warunkom technicznym określonym w załączniku 2.

15. Właściwa władza zawiadamia pisemnie producenta o swej decyzji uznania danego typu. Decyzja ta zawiera datę, numer oraz dokładne oznaczenie władzy, którą ją wydała.

16. Właściwa władza podejmuje niezbędne kroki w celu wydania do każdego pojazdu wyprodukowanego zgodnie z uznanym typem konstrukcji świadectwa uznania, należycie przez nią poświadczonego.

17. Posiadacz świadectwa uznania powinien, przed każdym użyciem pojazdu do przewozu towarów na podstawie karnetu TIR, wpisać w miarę potrzeby do świadectwa uznania:

– numer rejestracyjny przyznany pojazdowi (pole 1) lub,

– w razie gdy pojazd nie podlega rejestracji, swoją nazwę i siedzibę swojego zakładu (pole 8).

18. Jeżeli pojazd będący przedmiotem uznania według typu konstrukcji jest wywożony do innego państwa, będącego Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji, żadna dodatkowa procedura uznania nie jest wymagana w tym państwie w związku z przywozem pojazdu.

Procedura wnoszenia uwag do świadectwa uznania

19. Jeżeli w uznanym pojeździe przewożącym towary na podstawie karnetu TIR stwierdzono istotne braki, właściwe władze Umawiających się Stron mogą bądź nie zezwolić pojazdom na kontynuowanie przewozu na podstawie karnetu TIR, bądź zezwolić pojazdowi na dalszą jazdę na podstawie karnetu TIR na ich własnym terytorium, przyjmując jednak właściwe środki nadzoru. Uznany pojazd powinien być doprowadzony do należytego stanu w najkrótszym czasie, nie później jednak niż przed ponownym użyciem do przewozu na podstawie karnetu TIR.

20. W każdym z obu przypadków władze celne wnoszą właściwą uwagę w polu 10 świadectwa uznania pojazdu. Po doprowadzeniu pojazdu do stanu uzasadniającego uznanie jest on przedstawiany właściwym władzom Umawiającej się Strony, które wznawiają ważność świadectwa, wpisując w polu 11 uwagę unieważniającą uwagi poprzednie. Żaden pojazd, którego świadectwo uznania zawiera, zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami, uwagę w polu 10, nie może być ponownie użyty do przewozu towarów na podstawie karnetu TIR dopóty, dopóki nie zostanie doprowadzony do należytego stanu i dopóki uwagi znajdujące się w polu 10 nie zostaną unieważnione w sposób wyżej określony.

21. Każda uwaga wniesiona do świadectwa powinna nosić datę jej wniesienia oraz zostać poświadczona przez właściwe władze.

22. W razie stwierdzenia w pojeździe braków, które zdaniem władz celnych nie mają istotnego znaczenia i nie stwarzają niebezpieczeństwa oszustwa, można zezwolić na dalsze użytkowanie pojazdu do przewozu towarów na podstawie karnetu TIR. Posiadacz świadectwa uznania powinien zostać uprzedzony o stwierdzonym niedociągnięciu i doprowadzić pojazd do należytego stanu w rozsądnym czasie.

ZAŁĄCZNIK  4

WZÓR ŚWIADECTWA UZNANIA POJAZDU DROGOWEGO

grafika

ZAŁĄCZNIK  5

TABLICE TIR

1. Tablice powinny mieć wymiary 250 mm × 400 mm.

2. Napis TIR powinien być wykonany dużymi literami łacińskimi o wysokości 200 mm i o grubości kresek co najmniej 20 mm. Litery powinny być koloru białego na niebieskim tle.

ZAŁĄCZNIK  6 ³

NOTY WYJAŚNIAJĄCE

WPROWADZENIE

i) Zgodnie z przepisami art. 43 niniejszej konwencji noty wyjaśniające podają interpretację niektórych przepisów niniejszej konwencji i jej załączników. Zawierają również pewne zalecone praktyki.

ii) Noty wyjaśniające nie zmieniają przepisów niniejszej konwencji lub jej załączników, precyzują jedynie ich treść, znaczenie i zakres.

iii) W szczególności ze względu na przepisy art. 12 i załącznika 2 do niniejszej konwencji, dotyczące warunków uznawania pojazdów drogowych dla przewozu pod zamknięciem celnym, noty wyjaśniające dokładnie określają, w razie potrzeby, techniki konstrukcyjne, które powinny być przyjęte przez Umawiające się Strony jako odpowiadające tym przepisom. Określają one również, w razie potrzeby, techniki konstrukcyjne, które nie odpowiadają tym przepisom.

iv) Noty wyjaśniające pozwalają stosować przepisy niniejszej konwencji i jej załączników, z uwzględnieniem postępu technicznego i wymagań o charakterze ekonomicznym.

1. ZAŁĄCZNIK I

1.10 c)	Regulamin używania karnetu TIR
	-	wykaz przesyłek dołączony do spisu towarów
		Nr 10 c) regulaminu używania karnetu TIR zezwala na użycie list załadunkowych jako załączników do karnetu TIR, nawet gdyby było dość miejsca w manifeście na wprowadzenie do niego danych o przewożonych towarach. Jest to jednak możliwe tylko wówczas, gdy listy załadunkowe zawierają wszystkie szczegóły wymagane przez manifest towarów są czytelne i zgodne z wszyskimi przepisami regulaminu 10 c)."

2. ZAŁĄCZNIK 2

2.2. Artykuł 2

2.2.1. a) Ustęp 1 lit. a) - Łącznie części składowych

a) Jeżeli urządzenia łączące (nity, wkręty, śruby, nakrętki itp.) zostały użyte, wystarczająca ilość tych urządzeń powinna być zakładana od zewnątrz i przechodzić przez części łączone do wewnątrz, gdzie będzie zamocowana w sposób trwały (na przykład za pomocą zanitowania, spawania, tulejowania, skręcania i nitowania lub spawania na nakrętce). Jednakże nity klasyczne (to znaczy te, których założenie wymaga manipulowania z obu stron części łączonych) będą mogły również być nakładane od wewnątrz. Niezależnie od powyższego podłoga pomieszczeń przeznaczonych na ładunek może być zamocowana za pomocą blachowkrętów lub nitów wstrzeliwanych albo nitów samowwiercających się, umieszczonych od wewnątrz i przechodzących pod kątem prostym przez podłogę i dolne poprzeczki metalowe, pod warunkiem że niektóre zakończenia, z wyjątkiem blachowkrętów, będą zagłębione w części zewnętrznej poprzeczki lub spawane z nią.

b) Właściwa władza określi ilość i rodzaj urządzeń łączących, które powinny odpowiadać warunkom lit. a) niniejszej noty, upewniając się, że nie jest możliwe zdjęcie i ponowne założenie części składowych w ten sposób złączonych bez pozostawienia widocznych śladów. Wybór i zakładanie innych urządzeń łączących nie jest poddane żadnemu ograniczeniu.

c) Urządzenia łączące, które mogą być zdjęte i złożone ponownie bez pozostawienia widocznych śladów w drodze czynności z jednej strony, to znaczy bez potrzeby manipulowania z obu stron części łączonych, nie będą dopuszczone w rozumieniu lit. a) niniejszej noty. Chodzi w szczególności o nity rozszerzalne, nity "ślepe" i podobne.

d) Sposoby łączenia opisane niżej stosuje się do pojazdów specjalnych, na przykład pojazdów izotermicznych, chłodni i cystern, w takiej mierze, w jakiej dadzą się pogodzić w przepisami technicznymi, którym te pojazdy muszą odpowiadać ze względu na ich użytkowanie. Jeżeli nie jest możliwe z przyczyn technicznych zamocowanie części w sposób opisany pod lit. a) niniejszej noty, części składowe będą mogły być złączone za pomocą urządzeń wymienionych pod lit. c) niniejszej noty, pod warunkiem że urządzenia stosowane od strony wewnętrznej ścian nie będą dostępne od zewnątrz.

2.2.1. b) Ustęp 1 lit. b) - Drzwi i inne systemy zamknięć

a) Urządzenie pozwalające na nałożenie zamknięcia celnego powinno:

i) być zamocowane przez spawanie lub za pomocą co najmniej dwóch urządzeń łączących, zgodnych z lit. a) noty wyjaśniającej 2.2.1 a), lub

ii) być tak pomyślane, aby - w razie gdy pomieszczenie przeznaczone na ładunek zostało zamknięte i opieczętowane - nie mogło być zdjęte bez pozostawienia widocznych śladów.

Powinno ono również:

iii) mieć otwory o średnicy co najmniej 11 mm lub szczeliny o długości co najmniej 11 mm i szerokości 3 mm, oraz

iv) być jednakowo skuteczne, niezależnie od typu używanego zamknięcia.

b) Zawiasy, zawiasy taśmowe, skoble i inne urządzenia służące do zawieszania drzwi itp. powinny być zamocowane zgodnie z przepisami lit. a) ppkt i) oraz (ii) niniejszej noty. Ponadto różne części składowe urządzenia zawieszającego (na przykład osie albo pręty zawiasów lub skobli) będą tak dopasowane, aby nie mogły być zdjęte lub zdemontowane bez pozostawienia widocznych śladów, gdy pomieszczenie przeznaczone na ładunek jest zamknięte lub opieczętowane. Jednakże gdy urządzenie zawieszające nie jest dostępne od zewnątrz, wystarczy, aby drzwi zamknięte i zaplombowane nie mogły być zdjęte z tego urządzenia bez pozostawienia widocznych śladów. Gdy drzwi lub system zamknięcia ma więcej niż dwa skoble, jedynie dwa skoble najbliższe krańcom drzwi powinny być zamocowane zgodnie z wymaganiami wyżej wymienionej lit. a) ppkt i) oraz (ii).

c) Wyjątkowo, w przypadku pojazdów wyposażonych w izolowane cieplnie pomieszczenia przeznaczone na ładunek, urządzenie zamknięcia celnego, zawiasy i inne części, których zdjęcie pozwoliłoby na dostęp do wewnątrz pomieszczenia przeznaczonego na ładunek lub do miejsc, w których towary mogłyby być schowane, mogą być zamocowane do drzwi tego pomieszczenia przeznaczonego na ładunek za pomocą śrub lub wkrętów wprowadzonych od wewnątrz, ale nieodpowiadających wymaganiom lit. a) powyższej noty wyjaśniającej 2.2.1 a) z zastrzeżeniem:

i) że ostrza śrub lub wkrętów będą zamocowane w płycie z gwintowanymi otworami lub w podobnym urządzeniu umieszczonym z tytułu płaszczyzny zewnętrznej drzwi, oraz

ii) że łby odpowiedniej ilości tych śrub lub wkrętów będą przyspawane do urządzenia zamknięcia celnego, do zawiasów itp. w sposób całkowicie je odkształcający i uniemożliwiający wyjęcie tych śrub lub tych wkrętów bez pozostawienia widocznych śladów. ⁽¹⁾

Wyrażenie "izolowane cieplnie pomieszczenie przeznaczone na ładunki" powinno być interpretowane jako odnoszące się do pomieszczeń chłodniczych i izotermicznych przeznaczonych na ładunki.

d) Pojazdy mające znaczną liczbę zamknięć, takich jak zawory, krany, włazy, pokrywy itp., będą urządzone w sposób ograniczający, na ile jest to możliwe, liczbę zamknięć celnych. W tym celu zamknięcia sąsiadujące ze sobą będą połączone za pomocą wspólnego urządzenia wymagającego jednego zamknięcia celnego lub zaopatrzone w pokrywę spełniającą ten cel.

e) Pojazdy z dachem otwieranym będą skonstruowane w sposób ograniczający, na ile jest to możliwe, liczbę zamknięć celnych.

2.2.1. c) - 1. Ustęp 1 lit. c) - Otwory wentylacyjne

a) Ich maksymalny rozmiar nie powinien w zasadzie przekraczać 400 mm.

b) Otwory, które pozwoliłyby na dostęp bezpośredni do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek, będą zamknięte siatką metalową lub perforowaną płytą metalową (maksymalny rozmiar otworów 3 mm w obu przypadkach) i będą zabezpieczone spawaną kratą metalową (rozmiar maksymalny oczek 10 mm).

c) Otwory niepozwalające na bezpośredni dostęp do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek (na przykład dzięki systemowi kolan lub załamań) będą zaopatrywane w te same urządzenia, a wymiary otworów i oczek mogą dochodzić odpowiednio do 10 i 20 mm.

d) Jeżeli otwory będą znajdować się w opończy, urządzenia wymienione pod lit. b) niniejszej noty będą w zasadzie wymagane. Jednakże będą dopuszczone systemy zamknięcia za pomocą perforowanej płyty metalowej umieszczonej od zewnątrz i siatki metalowej lub z innego materiału, przymocowanych od wewnątrz.

e) Urządzenia identyczne niemetalowe będą mogły być dopuszczone, pod warunkiem że rozmiary otworów i oczek będą przestrzegane i że używany materiał jest wystarczająco odporny, aby te otwory i oczka nie mogły być znacznie powiększone bez widocznego uszkodzenia. Ponadto nie powinna być możliwa wymiana urządzenia wentylacyjnego poprzez działanie od jednej strony opończy.

2.2.1. c) - 2. ust. 1 lit. c) - Otwory odpływowe

a) Ich rozmiar maksymalny nie powinien w zasadzie przekraczać 35 mm.

b) Otwory pozwalające na bezpośredni dostęp do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek będą wyposażone w urządzenia wskazane pod lit. b) noty wyjaśniającej 2.2.1 c) dla otworów wentylacyjnych.

c) Jeżeli otwory odpływowe nie będą pozwalały na bezpośredni dostęp do pomieszczenia przeznaczonego na ładunek, urządzenia, określone w lit. b) niniejszej noty wyjaśniającej, nie będą wymagane, pod warunkiem że otwory będą wyposażone w niezawodny system przegród, łatwo dostępnych od wewnątrz pomieszczenia przeznaczonego na ładunek.

2.3. Artykuł 3

2.3.3. Ustęp 3 - Opończe sporządzone z wielu części

a) Poszczególne części tej samej opończy mogą być wykonane z różnych materiałów odpowiadających przepisom załącznika 2 art. 3 ust. 2.

b) Przy sporządzaniu opończy każdy układ części dających dostateczną gwarancję bezpieczeństwa będzie dopuszczony, pod warunkiem że połączenie ich zostanie wykonane zgodnie z zaleceniami załącznika 2 art. 3.

2.3.6. a) Ustęp 6 lit. a) - Pojazdy z przesuwanymi pierścieniami

Metalowe pierścienie mocujące, przesuwające się na prętach metalowych umocowanych do pojazdów, są dopuszczalne w świetle niniejszego ustępu (patrz rysunek nr 2 załączony do niniejszego załącznika), pod warunkiem że:

a) pręty zostaną umocowane do pojazdu w maksymalnych przerwach wynoszących 60 cm w taki sposób, aby nie można było ich odjąć i założyć ponownie bez pozostawienia widocznych śladów;

b) pierścienie będą podwójne lub wyposażone w centralny pręt oraz wykonane z jednej części bez spawania;

c) opończa zostanie przymocowana do pojazdów w sposób ściśle odpowiadający warunkom wyszczególnionym w załączniku 2 art. 1 lit. a) do niniejszej konwencji.

2.3.6. b) Ustęp 6 lit. b) - Opończe przymocowane w sposób stały

Gdy jedna lub kilka krawędzi opończy są przymocowane w sposób stały do nadwozia pojazdu, opończa powinna być przytrzymywana taśmą lub taśmami metalowymi albo z jakiegokolwiek innego właściwego materiału i umocowana do nadwozia pojazdu za pomocą urządzeń łączących, odpowiadających wymaganiom lit. a) noty wyjaśniającej 2.2.1 a) niniejszego załącznika.

2.3.8. Ustęp 8 - Odległości między pierścieniami i oczkami

Odstęp przekraczający 200 mm, ale nieprzekraczający 300 mm, jest dopuszczalny nad słupkami, jeśli pierścienie są umocowane w bocznych ścianach, a oczka są owalne i tak małe, że akurat pasują do pierścieni.

2.3.9. Ust 9 - Stalowe linki zamykające z rdzeniem tekstylnym

W świetle tego ustępu mogą być dopuszczone linki mające rdzeń z materiału tekstylnego, otoczonego sześcioma zwojami wyłącznie z drutów stalowych i pokrywającymi całkowicie rdzeń, pod warunkiem że średnica tych kabli będzie wynosić co najmniej 3 mm (nie biorąc pod uwagę ewentualnej powłoki z przezroczystego tworzywa sztucznego).

2.3.11. a) Ustęp 11 lit. a) - Klapy do naciągania opończy

Na wielu pojazdach opończa jest wyposażona z zewnątrz w poziome klapy z oczkami rozmieszczonymi wzdłuż bocznej ściany pojazdu. Klapy te, zwane klapami naciągającymi, są przeznaczone do naciągania opończy za pomocą sznurów lub podobnych urządzeń. Klapy te były używane do zakrywania poziomych szczelin stosowanych w opończach, które pozwalały na bezprawny dostęp do towarów przewożonych w pojeździe. Dlatego zaleca się nie dopuszczać do stosowania klap tego typu. Mogą być one zastąpione przez następujące urządzenia:

a) klapy naciągające podobnego typu umocowane od wewnątrz opończy; lub

b) małe oddzielne klapy, każda mająca oczko umieszczone na stronie zewnętrznej opończy i rozstawione w odległościach pozwalających na naciąganie opończy w sposób zadowalający.

Inne rozwiązanie możliwe w pewnych przypadkach polega na uniknięciu stosowania klap naciągających na opończach.

2.3.11. c) Ustęp 11 lit. c) - Taśmy opończy

2.3.11. c) - 1. Następujące materiały są uważane za odpowiednie do sporządzenia taśmy:

a) skóra;

b) materiały włókiennicze nierozciągliwe, włączając w to tkaninę pokrytą tworzywem sztucznym lub gumą, pod warunkiem że nie mogą być one spojone lub odtworzone po zerwaniu bez pozostawienia widocznych śladów. Poza tym tworzywo sztuczne pokrywające taśmy powinno być przezroczyste, a jego powierzchnia gładka.

2.3.11. c) - 2. Urządzenie przedstawione na rysunku nr 3 załączonym do niniejszego załącznika odpowiada przepisom ostatniej części załącznika 2 art. 3 ust. 11. Odpowiada ono również przepisom załącznika 2 art. 3 ust. 6.

3. ZAŁĄCZNIK 3

3.0.17. Procedura uznania

1. Załącznik 3 postanawia, że właściwe władze Umawiającej się Strony mogą wydać świadectwo uznania dla pojazdu produkowanego na terytorium wspomnianej Strony i że pojazd ten nie będzie poddany żadnej dodatkowej procedurze uznania w państwie, w którym jest on zarejestrowany, lub, zależnie od okoliczności, w państwie, w którym jego właściciel ma stałe miejsce zamieszkania.

2. Przepisy te nie przewidują ograniczenia prawa właściwych władz Umawiającej się Strony, gdzie pojazd jest zarejestrowany, lub na terytorium, na którym jego właściciel ma stałe miejsce zamieszkania, do wymagania przedstawienia świadectwa uznania bądź to przy przewozie, bądź w czasie późniejszym w celach związanych z rejestracją lub kontrolą pojazdu, jak również z podobnymi formalnościami.

3.0.20. Procedura wprowadzania adnotacji do świadectwa uznania

Aby anulować uwagi odnoszące się do usterek, gdy pojazd został doprowadzony do stanu zadowalającego, wystarczy wprowadzić w polu 11 przeznaczonym do tego celu uwagę "Usterki usunięte", nazwisko, podpis i pieczęć zainteresowanej właściwej władzy.

______

⁽¹⁾ Patrz rysunek nr 1 załączony do niniejszego załącznika.

Rysunek nr 1

Przykład zawiasu i urządzenia do zamykania celnego drzwi pojazdów wyposażonych w izolowane cieplne pomieszczenia ładunkowe

grafika

Rysunek nr 2

Pojazdy z opończą o przesuwanych pierścieniach

grafika

Rysunek nr 3

Przykład urządzenia do zamykania opończy

grafika

Rysunek nr 4

Urządzenie do zamykania opończy

grafika

ZAŁĄCZNIK  7

ZAŁĄCZNIK DOTYCZĄCY UZNAWANIA KONTENERÓW

CZĘŚĆ  I

REGULAMIN DOTYCZĄCY WARUNKÓW TECHNICZNYCH DLA KONTENERÓW, KTÓRE MOGĄ BYĆ DOPUSZCZONE DO PRZEWOZU MIĘDZYNARODOWEGO POD ZAMKNIĘCIEM CELNYM

Artykuł  1

Zasady podstawowe

Można uznać za nadające się do międzynarodowego przewozu towarów pod zamknięciem celnym tylko kontenery zbudowane i urządzone w taki sposób:

a) aby żaden towar nie mógł być wyjęty z zamkniętej części kontenera lub do niej włożony bez pozostawienia widocznych śladów włamania lub zerwania zamknięcia celnego;

b) aby zamknięcie celne mogło być nałożone w sposób prosty i skuteczny;

c) aby nie zawierały żadnej ukrytej przestrzeni, w której można by ukryć towary;

d) aby wszystkie miejsca mogące pomieścić towary były łatwo dostępne dla kontroli celnych.

Artykuł  2

Konstrukcja kontenera

1. Aby spełnić wymagania określone przez przepisy art. 1 niniejszego regulaminu:

a) części składowe kontenera (ściany, podłoga, drzwi, dach, wsporniki, ramy, poprzeczki itp.) powinny być złączone bądź za pomocą urządzeń, które nie mogą być zdjęte i ponownie założone od zewnątrz bez pozostawienia widocznych śladów, bądź w taki sposób, aby utworzona całość nie mogła być zmieniona bez pozostawienia widocznych śladów. Jeżeli ściany, podłoga, drzwi i dach składają się z różnych elementów, to powinny one spełniać te same wymagania i być dostatecznie wytrzymałe;

b) drzwi i inne rodzaje zamknięć (włączając zawory, włazy, pokrywy itp.) powinny mieć urządzenia pozwalające na nałożenie zamknięcia celnego. Zdjęcie i ponowne zamocowanie z zewnątrz tego urządzenia nie powinno być możliwe bez pozostawienia widocznych śladów ani otwarcia drzwi lub innego zamknięcia - bez zerwania zamknięcia celnego. To ostatnie powinno być w należyty sposób zabezpieczone. Dopuszcza się otwieranie dachów;

c) otwory wentylacyjne i ściekowe będą wyposażone w urządzenia uniemożliwiające dostęp do wnętrza kontenera. Zdjęcie i ponowne zamocowanie z zewnątrz tego urządzenia nie powinno być możliwe bez pozostawienia widocznych śladów.

2. Niezależnie od przepisów art. 1 lit. c) niniejszego regulaminu dopuszcza się, aby części składowe kontenera przeznaczone na ładunek zawierały ze względów praktycznych puste przestrzenie (na przykład między przegrodami podwójnej ściany). W celu uniemożliwienia wykorzystania tych przestrzeni dla ukrycia w nich towarów:

i) zdjęcie i ponowne założenie osłony wewnętrznej kontenera nie powinno być możliwe bez pozostawienia widocznych śladów, lub

ii) liczba pustych przestrzeni powinna być ograniczona do minimum i przestrzenie te powinny być łatwo dostępne dla kontroli celnych.

Artykuł  3

Kontenery składane lub rozbierane

Przepisy art. 1 i 2 niniejszego regulaminu odnoszą się do kontenerów składanych lub rozbieranych; ponadto powinny one mieć system urządzeń ryglujących, zamykających różne części kontenera po jego złożeniu. System ryglujący, jeśli znajdzie się na zewnątrz złożonego kontenera, powinien umożliwiać nałożenie zamknięć przez urząd celny.

Artykuł  4

Kontenery kryte opończą

1. Przepisy art. 1, 2 i 3 niniejszego regulaminu odnoszą się do kontenerów krytych opończą w takiej mierze, w jakiej przepisy te dadzą się do nich zastosować. Ponadto kontenery te powinny odpowiadać przepisom niniejszego artykułu.

2. Opończa powinna być sporządzona z mocnego płótna bądź tkaniny pokrytej substancją z tworzywa sztucznego lub gumowanej, nierozciągliwej o dostatecznej wytrzymałości. Powinna być w dobrym stanie oraz być wykonana w taki sposób, aby po założeniu urządzenia zamykającego nie można było dostać się do ładunku bez pozostawienia widocznych śladów.

3. Jeżeli opończa sporządzona jest z kilku części, ich brzegi powinny być założone jeden na drugi i połączone dwoma szwami odległymi od siebie o co najmniej 15 mm. Szwy te powinny być wykonane zgodnie z rysunkiem nr 1 załączonym do niniejszego regulaminu; jeżeli jednak przy niektórych częściach opończy (takich jak tylne klapy i wzmocnione rogi) nie byłoby możliwe ich połączenie w wymieniony sposób, wystarczy założyć tylko brzeg części wierzchniej i przyszyć ją zgodnie z rysunkiem nr 2 załączonym do niniejszego regulaminu. Jeden ze szwów powinien być widoczny tylko od wewnątrz i kolor nici użytej do tego szwu powinien wyraźnie różnić się od koloru opończy i od koloru nici użytej do drugiego szwu. Wszystkie szwy powinny być wykonane maszynowo.

4. Jeżeli opończa z tkaniny pokrytej tworzywem sztucznym sporządzona jest z kilku części, części te mogą być również spojone zgodnie z rysunkiem nr 3 załączonym do niniejszego regulaminu. Brzeg jednej części nałożony zostanie na drugi brzeg na szerokość co najmniej 15 mm. Spojenie części dokonane zostanie na całej tej szerokości. Brzeg zewnętrzny złącza zostanie pokryty taśmą z tworzywa sztucznego o szerokości co najmniej 7 mm, nałożoną w taki sposób przez spojenie. Na taśmie tej, jak również obok niej, na szerokości co najmniej 3 mm z każdej jej strony, powinien być wydrukowany jednolity i wyraźny wzór. Spojenie powinno być wykonane w taki sposób, aby poszczególne części nie mogły zostać rozdzielone, a następnie połączone bez pozostawienia widocznych śladów.

5. Naprawy powinny być dokonywane w sposób przedstawiony na rysunku nr 4 załączonym do niniejszego regulaminu; brzegi należy założyć jeden na drugi i połączyć je dwoma widocznymi szwami odległymi od siebie o co najmniej 15 mm; kolor nici widocznej od wewnątrz powinien różnić się do koloru nici widocznej z zewnątrz, jak również od koloru opończy; wszystkie szwy powinny być wykonane maszynowo. Jeżeli naprawa opończy uszkodzonej przy brzegach ma być dokonana przez zastąpienie uszkodzonych części łatą, szew może być również wykonany zgodnie z przepisem ust. 3 niniejszego artykułu i rysunkiem nr 1 załączonym do niniejszego regulaminu. Naprawy opończ z tkaniny pokrytej tworzywem sztucznym mogą być także wykonane w sposób opisany w ust. 4 niniejszego artykułu, jednak w tym przypadku spojenie powinno być dokonane na obydwóch stronach opończy, a łata powinna być wstawiona od wewnętrznej strony.

6. a) Opończa powinna być umocowana na kontenerze w sposób odpowiadający ściśle warunkom określonym w art. 1 lit. a) i b) niniejszego regulaminu. Zamknięcie dokonane zostało za pomocą:

i) metalowych pierścieni przytwierdzonych do kontenera;

ii) oczek rozmieszczonych na brzegu opończy,

iii) liny mocującej, przechodzącej przez pierścienie ponad opończą i widocznej z zewnątrz na całej długości.

Opończa powinna przykrywać części stałe kontenera na odległość co najmniej 250 mm, mierzoną od środka pierścieni mocujących, z wyjątkiem przypadków gdy z samych założeń konstrukcyjnych kontenera wynika, że nie jest możliwy jakikolwiek dostęp do towarów.

b) Jeżeli brzeg opończy ma być na stałe umocowany do kontenera, połączenie to powinno być stałe i wykonane za pomocą trwałych urządzeń.

7. Odstęp między pierścieniami i miedzy oczkami nie powinien przekraczać 200 mm. Oczka powinny być wzmocnione.

8. Jako lin mocujących należy używać:

a) linek stalowych o średnicy co najmniej 3 mm; lub

b) sznurów konopnych lub sizalowych o średnicy co najmniej 8 mm, otoczonych powłoką z przezroczystego, nierozciągliwego tworzywa sztucznego.

Linki powinny być otoczone powłoką z przezroczystego i nierozciągliwego tworzywa sztucznego.

9. Każda linka lub sznur powinny być sporządzone z jednej sztuki i zaopatrzone na obu końcach w skuwki z twardego metalu. Urządzenie do przymocowania każdej metalowej skuwki powinno mieć wydrążony nit przechodzący przez linkę lub sznur i pozwalający na przewlekanie wiązania zamknięcia celnego. Linka lub sznur powinny być widoczne z jednej i z drugiej strony wydrążonego nitu, tak aby można było się upewnić, że linka lub sznur składa się rzeczywiście z jednej sztuki (patrz rysunek nr 5 załączony do niniejszego regulaminu).

10. Przy otworach w opończy służących do załadunku lub wyładunku obydwa brzegi opończy powinny w wystarczający sposób zachodzić na siebie. Oprócz tego powinny one być zamknięte za pomocą:

a) klapy przyszytej lub spojonej stosownie do przepisów ust. 3 i 4 niniejszego artykułu;

b) pierścieni i oczek odpowiadających warunkom ust. 7 niniejszego artykułu; oraz

c) rzemienia wykonanego z jednego kawałka z odpowiedniego nierozciągliwego materiału o szerokości co najmniej 20 mm i grubości co najmniej 3 mm, przechodzącego przez pierścienie i spinającego razem obydwa brzegi opończy i klapę; rzemień ten powinien być przymocowany do wewnętrznej strony opończy i zaopatrzony w oczko do przeciągania linki lub sznura, wymienionych w ust. 8 niniejszego artykułu.

Klapa nie jest wymagana, jeżeli istnieje urządzenie specjalne (przegródka itd.), chroniące przed dostępem do ładunku bez pozostawienia widocznych śladów.

11. Oznaczenia identyfikujące, znajdujące się na kontenerze, jak również tabliczka uznania, określona w części drugiej niniejszego załącznika, nie mogą być w żadnym razie przykryte opończą.

Artykuł  5

Przepisy przejściowe

Do dnia 1 stycznia 1977 r. dopuszcza się używanie skuwek, zgodnych z rysunkiem nr 5 niniejszego regulaminu, nawet jeżeli wydrążony nit znajdujący się w tych skuwkach odpowiada wzorowi dopuszczonemu poprzednio i ma otwór o rozmiarach mniejszych niż wskazane na wymienionym rysunku.

Rysunek nr 1

Opończa sporządzona z wielu części (łączenie za pomocą szwu)

grafika

Rysunek nr 2

Opończa sporządzona z wielu części

grafika

Rysunek nr 3

Opończa sporządzona z wielu części (łączenie za pomocą spojenia)

grafika

Rysunek nr 4

Naprawa opończy

grafika

⁴ Rysunek nr 5

Wzór skuwki

grafika

CZĘŚĆ  II

PROCEDURA UZNAWANIA KONTENERÓW, KTÓRE ODPOWIADAJĄ WARUNKOM TECHNICZNYM PRZEWIDZIANYM W CZĘŚCI PIERWSZEJ

Przepisy ogólne

1. Kontenery mogą zostać uznane za nadające się do przewozu towarów pod zamknięciem celnym:

a) bądź w procesie produkcji według typu konstrukcji (procedura uznawania w procesie produkcji); lub

b) bądź w jakimkolwiek okresie po zakończeniu procesu produkcji, indywidualnie lub w określonej partii kontenerów tego samego typu (procedura uznawania w okresie po zakończeniu procesu produkcji).

Przepisy dotyczące obydwu procedur uznania

2. Właściwa władza, która dokonała uznania, wydaje wnioskodawcy świadectwo uznania, które w zależności od okoliczności ważne jest na nieograniczoną liczbę kontenerów uznanego typu lub na określoną partię kontenerów.

3. Posiadacz świadectwa powinien umieścić tabliczkę uznania na uznanym kontenerze lub uznanych kontenerach przed ich użyciem do przewozu towarów pod zamknięciem celnym.

4. Tabliczka uznania powinna zostać umocowana na stałe w miejscu, gdzie będzie wyraźnie widoczna, obok jakiejkolwiek innej tabliczki wydanej w celach urzędowych.

5. Tabliczka uznania zgodna ze wzorem I zamieszczonym w dodatku 1 do niniejszej części sporządzona zostanie z płytki metalowej o rozmiarach co najmniej 20 × 10 cm. Będzie ona nosiła napisy wklęsłe lub wypukłe bądź wykonane w inny, trwale czytelny sposób i zawierające następujące informacje, co najmniej w języku francuskim lub angielskim:

a) wyrazy "Dopuszczony do przewozu pod zamknięciem celnym";

b) nazwę państwa, w którym kontener został uznany, wyrażoną w pełnym brzmieniu bądź za pomocą oznaczenia używanego do określenia państwa rejestracji pojazdów samochodowych uczestniczących w międzynarodowym ruchu drogowym oraz numer świadectwa uznania (liczby, litery itd.), jak również rok uznania (na przykład "NL/26/73" oznacza: Niderlandy, świadectwo uznania nr 26, wydane w 1973 r.);

c) numer porządkowy kontenera nadany przez producenta (numer fabryczny);

d) numery lub litery identyfikujące typ kontenera, jeżeli kontener uznany został według typu konstrukcji.

6. Kontener, który przestał odpowiadać warunkom technicznym wymaganym do jego uznania, powinien przed ponownym użyciem do przewozu towarów pod zamknięciem celnym zostać doprowadzony do stanu, który uzasadniał jego uznanie, i w rezultacie odpowiadać ponownie tym warunkom technicznym.

7. W razie zmiany zasadniczych cech charakterystycznych kontenera traci ważność dotychczasowe uznanie i kontener ten powinien zostać ponownie uznany przez właściwą władzę przed dalszym użyciem do przewozu towarów pod zamknięciem celnym.

Przepisy szczególne dotyczące uznawania według typu konstrukcji w procesie produkcji

8. Jeżeli kontenery są wytwarzane seryjnie według tego samego typu konstrukcji, producent może wystąpić z wnioskiem do właściwej władzy państwa, w którym ma miejsce ich produkcja, o uznanie według typu konstrukcji.

9. Producent powinien wskazać we wniosku numery lub litery identyfikacyjne, przydzielane dla typu kontenera, o którego uznanie występuje.

10. Do wniosku powinny być dołączone rysunki, szczegółowe specyfikacje budowy typu kontenera, który ma być przedmiotem uznania.

11. Producent powinien zobowiązać się na piśmie:

a) do przedstawienia właściwej władzy tych kontenerów danego typu, które władza pragnie zbadać;

b) do umożliwienia właściwej władzy zbadania w każdej chwili innych jednostek podczas produkcji serii danego typu;

c) do informowania właściwej władzy o każdej zmianie rysunków lub specyfikacji, bez względu na znaczenie tych zmian, przed przystąpieniem do ich wprowadzania;

d) do oznaczenia kontenerów w widocznym miejscu, niezależnie od oznaczeń przewidzianych na tabliczce uznania, numerami lub literami identyfikacyjnymi typu konstrukcji, jak również numer porządkowy każdego kontenera danego typu (numer fabryczny);

e) do prowadzenia wykazu kontenerów wyprodukowanych według uznanego typu.

12. Właściwa władza podaje, w razie potrzeby, wymagane zmiany, jakich należy dokonać w przewidzianym typie konstrukcji w celu otrzymania uznania.

13. Żadne uznanie według typu konstrukcji nie zostanie udzielone bez ustalenia przez właściwą władzę, na podstawie zbadania jednego lub więcej kontenerów wyprodukowanych według typu konstrukcji, że kontenery tego typu odpowiadają warunkom technicznym określonym w części pierwszej.

14. W razie uznania typu kontenera, wydane zostanie wnioskodawcy jedno świadectwo uznana zgodnie ze wzorem II zamieszczonym w dodatku 2 do niniejszej części i ważne na wszystkie kontenery, które będą wyprodukowane stosownie do specyfikacji uznanego typu. To świadectwo upoważnia producenta do umieszczania na każdym kontenerze należącym do serii danego typu tabliczki uznania według wzoru określonego w ust. 5 niniejszej części.

Przepisy szczególne dotyczące uznawania po zakończeniu procesu produkcji

15. Jeżeli wniosek dotyczący uznania nie został złożony w czasie procesu produkcyjnego, właściciel, użytkownik lub przedstawiciel jednej z tych osób może złożyć taki wniosek do właściwej władzy, której ma możliwość przedstawienia kontenera lub kontenerów, o których uznanie występują.

16. Każdy wniosek dotyczący uznania, złożony w przypadku określonym w ust. 15 niniejszej części, powinien wskazywać numer porządkowy (numer fabryczny) umieszczony na każdym kontenerze przez producenta.

17. Właściwa władza dokona przeglądu takiej liczby kontenerów, jaką uzna za konieczną, i po upewnieniu się, że kontener lub kontenery odpowiadają warunkom technicznym, określonym w części I, wyda świadectwo uznania zgodne ze wzorem III zamieszczonym w dodatku 3 do niniejszej części i ważne jedynie na tę liczbę kontenerów, które zostały uznane. Świadectwo to powinno wymieniać nadany przez producenta numer lub numery porządkowe kontenera lub kontenerów, do których się ono odnosi, oraz upoważniać wnioskodawcę do umieszczenia na każdym uznanym kontenerze tabliczki uznania przewidzianej w ust. 5 niniejszej części.

DODATEK 1 DO CZĘŚCI II

WZÓR I

grafika

DODATEK 1 DO CZĘŚCI II

WZÓR I

grafika

DODATEK 2 DO CZĘŚCI II

WZÓR II

grafika

DODATEK 3 DO CZĘŚCI II

WZÓR III

grafika

CZĘŚĆ  III

NOTY WYJAŚNIAJĄCE

1. Noty wyjaśniające dotyczące załącznika 2 i znajdujące się w załączniku 6 stosuje się mutatis mutandis do kontenerów uznanych za nadające się do przewozu pod zamknięciem celnym na podstawie przepisów niniejszej konwencji.

2. Część I - art. 4 ust. 6 lit. a)

Rysunek załączony do niniejszej części stanowi aprobowany przez władze celne przykład sposobu umocowania opończy do okucia narożnego.

3. Część II - ust. 5

Nie wymaga się odrębnego świadectwa uznania lub odrębnej tabliczki uznania dla zespołu dwóch kontenerów krytych opończą, uznanych za nadające się do przewozu pod zamknięciem celnym, jeżeli zostały one złączone w taki sposób, że tworzą jeden kontener pokryty jedną opończą i odpowiadający warunkom przewozu pod zamknięciem celnym.

Urządzenie do umocowania opończy z okuciem narożnym

grafika

¹ Załącznik 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 3020/81 z dnia 19 października 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.302.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1982 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

² Art. 3 ust. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 3020/81 z dnia 19 października 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.302.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1982 r.

³ Załącznik 6 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 3020/81 z dnia 19 października 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.302.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1982 r.

⁴