Rozporządzenie 2016/93 w sprawie uchylenia niektórych aktów wchodzących w skład dorobku Schengen
Dz.U.UE.L.2016.26.1
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/93
z dnia 20 stycznia 2016 r.
w sprawie uchylenia niektórych aktów wchodzących w skład dorobku Schengen
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a), b) i d), art. 78 ust. 2 lit. e) i g), art. 79 ust. 2 lit. c) i d) oraz art. 87 ust. 2 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 1 ,
(1) Zwiększenie przejrzystości prawa Unii jest jednym z zasadniczych elementów strategii lepszego stanowienia prawa wdrażanej przez instytucje Unii. W tym kontekście należy uchylić te akty, które nie służą już żadnym celom.
(2) Niektóre akty wchodzące w skład dorobku Schengen stały się bezprzedmiotowe ze względu na swój tymczasowy charakter lub z uwagi na to, że ich treść została włączona do późniejszych aktów.
(3) Decyzja Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (95) PV 1 rev. 2 odnosiła się do bardzo specyficznej kwestii dotyczącej uprzedniej konsultacji, której domagała się Portugalia w odniesieniu do obywateli Indonezji składających wniosek o wizę. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 3 oraz (WE) nr 767/2008 4 , które przewidują nowe zasady dotyczące zasięgania opinii innych państw członkowskich w związku z wydawaniem wiz.
(4) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (95) 21 5 zobowiązano państwa członkowskie do wymiany informacji statystycznych w celu lepszej kontroli migracji na granicach zewnętrznych. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2004 6 , na mocy którego agencji Frontex powierza się zadania przeprowadzania analizy ryzyka dotyczącej zagrożeń pojawiających się na granicach zewnętrznych i sytuacji na tych granicach oraz opracowania i wdrożenia systemów informacyjnych umożliwiających wymianę takich informacji.
(5) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (96) 13 rev. 1 7 ustanowiono zasady regulujące prawa i obowiązki państw reprezentujących i reprezentowanych w odniesieniu do wydawania wiz Schengen w państwach trzecich, w których nie wszystkie państwa Schengen są reprezentowane. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia (WE) nr 810/2009, które wprowadza nowe przepisy odnośnie do ustaleń dotyczących reprezentowania w sytuacjach, gdy jedno państwo członkowskie zgadza się reprezentować inne państwo członkowskie w zakresie rozpatrywania wniosków i wydawania wiz w imieniu tego państwa członkowskiego.
(6) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (97) 39 rev. 8 zatwierdzono zasady przewodnie dla środków dowodowych i poszlak w ramach umów o readmisji między państwami Schengen. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 9 oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1560/2003 10 , które określają elementy dowodów oraz poszlak wykorzystywane do ustalenia państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu.
(7) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (98) 1 rev. 2 11 przewidziano szereg środków mających na celu zwiększenie skuteczności kontroli na granicach zewnętrznych. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 562/2006 12 , które wprowadza zasady przekraczania granic zewnętrznych oraz rozporządzenia (WE) nr 2007/2004, w którym agencji Frontex powierza się zadanie ułatwiania stosowania środków wspólnotowych odnoszących się do zarządzania granicami zewnętrznymi poprzez zapewnienie koordynacji działań państw członkowskich we wprowadzaniu w życie tych środków.
(8) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (98) 18 rev. 13 wprowadzono procedurę stosowaną przez państwa Schengen, które mają poważne trudności w uzyskiwaniu dokumentu laissez-passer do celu repatriacji cudzoziemców przebywających nielegalnie na ich terytorium. W decyzji tej wprowadzono również możliwość zbadania na szczeblu unijnym konieczności zastosowania wobec państw stwarzających problemy w tym zakresie innych środków o bardziej wiążącym charakterze. Decyzja ta stała się nieaktualna po zawarciu przez Unię z szeregiem państw trzecich umów o readmisji. Umowy te określają konkretne obowiązki i procedury, których organy państw trzecich i państw członkowskich powinny przestrzegać w odniesieniu do repatriacji cudzoziemców nielegalnie przebywających na terytorium Unii.
(9) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (98) 21 14 zatwierdzono wspólne zasady dotyczące umieszczania odcisków pieczęci w paszportach wszystkich osób ubiegających się o wizę jako sposobu zapobiegania składaniu przez tę samą osobę kilku wniosków wizowych naraz lub jeden po drugim. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia (WE) nr 810/2009 ustanawiającego nowe zasady wydawania wiz i umieszczania pieczęci w dokumentach podróży osób ubiegających się o wizę.
(10) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (98) 37 def. 2 15 określono środki mające na celu ustanowienie zintegrowanego podejścia do intensyfikacji walki z nielegalną migracją. Środki te zostały wprowadzone w życie decyzją Grupy Centralnej z dnia 27 października 1998 r. w sprawie przyjęcia środków do walki z nielegalną imigracją (SCH/C (98) 117). Decyzje te stały się nieaktualne po wejściu w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 377/ 2004 16 , w którym ustanawia się wspólne ramy w zakresie delegowania oficerów łącznikowych ds. imigracji do państw trzecich, rozporządzenia (WE) nr 562/2006, w którym wprowadza się szereg wspólnych środków dotyczących kontroli na granicach zewnętrznych i decyzji Rady 2009/371/WSiSW 17 powierzającej Europolowi określone zadania dotyczące wymiany informacji, w tym informacji na temat przeciwdziałania nieuregulowanej migracji.
(11) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (98) 59 rev. 18 przewidziano szereg wytycznych w sprawie skoordynowanego rozmieszczania doradców ds. dokumentów dla ruchu lotniczego i morskiego oraz w placówkach konsularnych państw członkowskich, po to by skuteczniej zwalczać nielegalną imigrację. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia (WE) nr 377/2004 ustanawiającego nowe zasady rozmieszczania oficerów łącznikowych w państwach trzecich.
(12) Decyzją Komitetu Wykonawczego SCH/Com-ex (99) 7 Rev. 2 19 zatwierdzono plan dotyczący wzajemnego oddelegowywania przez państwa członkowskie oficerów łącznikowych w celu doradztwa i pomocy w realizacji zadań związanych z bezpieczeństwem i kontrolą na granicach zewnętrznych. Decyzja ta stała się nieaktualna po wejściu w życie rozporządzenia (WE) nr 562/2006 i rozporządzenia (WE) nr 2007/2004, które wprowadziły nowe ramy prawne współpracy między państwami członkowskimi w zakresie kontroli na granicach zewnętrznych, w tym delegowania oficerów łącznikowych.
(13) W rozporządzeniu Rady (WE) nr 189/2008 20 określono specyfikacje odnoszące się do określonych testów SIS II mających wykazać, że centralny system SIS II, infrastruktura komunikacyjna i interakcje między centralnym systemem SIS II a systemami krajowymi (N.SIS II) działają zgodnie z wymogami technicznymi i funkcjonalnymi określonymi w instrumentach prawnych dotyczących SIS II. Rozporządzenie to przestało wywierać skutki prawne z chwilą, gdy SIS II rozpoczął funkcjonowanie w dniu 9 kwietnia 2013 r.
(14) Ze względu na pewność i jasność prawa powyższe nieaktualne decyzje i nieaktualne rozporządzenie należy uchylić.
(15) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie uchylenie niektórych nieaktualnych aktów Unii wchodzących w skład dorobku Schengen, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(16) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, Dania, zgodnie z art. 4 tego Protokołu, podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.
(17) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 21 ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związane ani go nie stosuje.
(18) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 22 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(19) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 23 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 decyzji Rady 1999/437/WE 24 .
(20) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 25 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 26 i 2008/149/WSiSW 27 .
(21) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 28 odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE 29 i 2011/350/UE 30 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Strasburgu 20 stycznia 2016 r.
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| M. SCHULZ | A.G. KOENDERS |
| Przewodniczący | Przewodniczący |