Rozporządzenie wykonawcze 543/2011 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2011.157.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 15 listopada 2021 r.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 543/2011

z dnia 7 czerwca 2011 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

względniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku") ¹ , w szczególności jego art. 3 akapit drugi, art. 103h, art. 121 lit. a), art. 127, 134, art. 143 lit. b), art. 148, 179, art. 192 ust. 2, art. 194 oraz art. 203a ust. 8 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007 ustanowiono wspólną organizację rynków rolnych, która obejmuje sektor owoców i warzyw oraz sektor przetworzonych owoców i warzyw.

(2) Przepisy wykonawcze obejmujące sektor owoców i warzyw oraz sektor przetworzonych owoców i warzyw ustanowiono rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw ² . Wspomniane rozporządzenie było wielokrotnie zmieniane. Aby zapewnić przejrzystość, wszystkie przepisy wykonawcze należy włączyć do nowego rozporządzenia wraz ze zmianami, które powinno się wprowadzić na podstawie zebranych doświadczeń, a także należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 1580/2007.

(3) Należy ustalić lata gospodarcze dla produktów sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw. Jako że w przedmiotowych sektorach nie obowiązują już programy pomocy związane z sezonem zbiorów odnośnych produktów, wszystkie lata gospodarcze mogą zostać ujednolicone, tak aby odpowiadały one latom kalendarzowym.

(4) W art. 113 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 uprawniono Komisję do wprowadzenia norm handlowych dla owoców i warzyw oraz dla przetworzonych owoców i warzyw. Zgodnie z art. 113a ust. 1 tego rozporządzenia owoce i warzywa przeznaczone do sprzedaży konsumentowi jako produkty świeże mogą być wprowadzone do obrotu jedynie, jeśli są solidnej i właściwej jakości handlowej oraz jeśli zawierają informację o państwie pochodzenia. Aby zharmonizować wykonanie wymienionego przepisu, należy szczegółowo określić i ustanowić ogólną normę handlową dla wszystkich świeżych owoców i warzyw.

(5) Należy przyjąć szczegółowe normy handlowe dla produktów, w przypadku których przyjęcie normy wydaje się konieczne ze względu na ocenę jej przydatności, ze szczególnym uwzględnieniem tego, jakie produkty są pod względem wartości w największym stopniu przedmiotem wymiany handlowej, na podstawie danych pochodzących z Comext - bazy danych Komisji Europejskiej dotyczącej handlu międzynarodowego.

(6) Aby zapobiec niepotrzebnym barierom handlowym, w przypadku gdy należy wprowadzić szczegółowe normy handlowe dla poszczególnych produktów, normy te powinny być zgodne z normami przyjętymi przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ). W przypadku gdy nie przyjęto szczegółowej normy handlowej na szczeblu Unii, produkty uznaje się za zgodne z ogólną normą handlową, jeżeli ich właściciel jest w stanie wykazać zgodność tych produktów z odpowiednią normą EKG/ONZ.

(7) Należy przewidzieć wyjątki i zwolnienia od stosowania norm handlowych w przypadku pewnych działań, które albo mają bardzo marginalny lub szczególny charakter, albo należą do działań początkowych w łańcuchu dystrybucji, bądź w przypadku suszonych owoców i warzyw oraz produktów przeznaczonych do przetworzenia. Ponieważ niektóre produkty ulegają naturalnemu rozwojowi i wykazują tendencję do psucia się, należy dopuścić w ich przypadku nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności, pod warunkiem, że nie należą do klasy ekstra. Należy zwolnić z wymogu zgodności z ogólną normą handlową określone produkty, które zazwyczaj są sprzedawane nie jako całe, a co do których w innym przypadku wymagano by tej zgodności.

(8) Szczegółowe informacje wymagane zgodnie z normami handlowymi powinny być wyraźnie widoczne na opakowaniu lub etykiecie. Aby zapobiec oszustwom i wprowadzaniu konsumentów w błąd, należy umożliwić konsumentom przed zakupem dostęp do szczegółowych informacji wymaganych zgodnie z normami; dotyczy to szczególnie sprzedaży na odległość, która - jak pokazuje doświadczenie - stwarza ryzyko oszustw i pozbawienia konsumentów ochrony zapewnianej przez normy.

(9) W odpowiedzi na zapotrzebowanie ze strony niektórych konsumentów opakowania zawierające różne gatunki i warzyw stają się coraz bardziej powszechne na rynku. Uczciwe praktyki handlowe wymagają, aby owoce i warzywa sprzedawane w tym samym opakowaniu charakteryzowały się jednorodną jakością. W przypadku produktów, w odniesieniu do których nie zostały przyjęte normy unijne, można to zapewnić przez odwołanie się do przepisów ogólnych. Należy ustanowić wymogi dotyczące etykietowania mieszanek różnych gatunków owoców i warzyw w tym samym opakowaniu. Wymogi te powinny być mniej rygorystyczne niż wymagania przewidziane w normach handlowych, w szczególności aby uwzględnić miejsce dostępne na etykiecie.

(10) Aby zapewnić prawidłowe i skuteczne przeprowadzanie kontroli, faktury i dokumenty towarzyszące, inne niż przeznaczone dla konsumentów, powinny zawierać określone podstawowe informacje zawarte w normach handlowych.

(11) Na potrzeby selektywnych kontroli opartych o analizę ryzyka, określonych w art. 113a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, należy określić szczegółowe zasady przeprowadzania takich kontroli. W szczególności należy podkreślić rolę analizy ryzyka przy wyborze produktów do kontroli.

(12) Każde państwo członkowskie powinno wyznaczyć organy kontrolne odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli zgodności na każdym etapie obrotu. Jeden z tych organów powinien być odpowiedzialny za kontakty z wszystkimi pozostałymi wyznaczonymi organami oraz za koordynację ich działań.

(13) Z uwagi na fakt, iż informacje na temat handlowców i ich głównych cech są nieodzownym narzędziem w analizie dokonywanej przez państwa członkowskie, konieczne jest utworzenie w każdym państwie członkowskim bazy danych obejmującej handlowców z sektora owoców i warzyw. Należy przyjąć szczegółową definicję "handlowca", aby zapewnić, że obejmie ona wszystkie podmioty łańcucha handlowego i zapewni pewność prawa.

(14) Kontrole zgodności powinny być przeprowadzane w formie kontroli wyrywkowych i powinny dotyczyć głównie handlowców, którzy najprawdopodobniej posiadają towary nieodpowiadające normom. Biorąc pod uwagę właściwości własnych rynków krajowych, państwa członkowskie powinny ustanawiać zasady ustalające pierwszeństwo kontroli w odniesieniu do poszczególnych kategorii handlowców. W celu zapewnienia przejrzystości o tych zasadach należy powiadamiać Komisję.

(15) Państwa członkowskie powinny dopilnowywać, aby wywóz owoców i warzyw do państw trzecich odpowiadał normom handlowym, oraz poświadczać zgodność z przedmiotowymi normami zgodnie z Protokołem Genewskim w sprawie standaryzacji świeżych owoców i warzyw oraz suchych i suszonych owoców, zawartym w ramach programu EKG/ONZ i Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) dotyczącego stosowania międzynarodowych norm dla owoców i warzyw.

(16) Przywóz owoców i warzyw z państw trzecich powinien odpowiadać normom handlowym lub normom im równoważnym. Dlatego kontrole zgodności muszą być przeprowadzane przed wprowadzeniem wymienionych towarów na obszar celny Unii, z wyjątkiem drobnych partii, uważanych przez organy kontrolne za obarczone niskim ryzykiem. W określonych państwach trzecich, które zapewniają dostateczne gwarancje zgodności, kontrole przedwywozowe mogą być przeprowadzane przez organy kontrolne tych państw trzecich. W takim przypadku państwa członkowskie powinny regularnie sprawdzać skuteczność i jakość kontroli przedwywozowych przeprowadzanych przez organy kontrolne państwa trzeciego.

(17) Owoce i warzywa przeznaczone do przetworzenia nie muszą być zgodne z normami handlowymi, a więc należy dopilnować, aby nie były one sprzedawane na rynku produktów świeżych. Takie produkty powinny być odpowiednio oznakowane.

(18) Owoce i warzywa poddane kontroli zgodności z normami handlowymi powinny podlegać kontroli tego samego rodzaju na wszystkich etapach obrotu. W tym celu należy zastosować wytyczne dotyczące kontroli zalecane przez EKG/ONZ, zgodne z odpowiednimi zaleceniami OECD. Należy jednak ustanowić przepisy szczegółowe w odniesieniu do kontroli na etapie sprzedaży detalicznej.

(19) Należy ustanowić przepisy dotyczące uznawania organizacji producentów w odniesieniu do produktów, w sprawie których złożyły one wnioski. Jeżeli wniosek o uznanie dotyczy produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia, należy dopilnować, aby zostały one faktycznie dostarczone do przetworzenia.

(20) Aby pomóc w osiągnięciu celów systemu regulacji sektora owoców i warzyw oraz aby zapewnić organizacjom producentów możliwość prowadzenia działalności w sposób trwały i efektywny, organizacjom producentów należy zapewnić jak największą wewnętrzną stabilność. Należy zatem ustanowić minimalny okres członkostwa producenta w organizacji producentów. Ustanowienie okresów wypowiedzenia członkostwa oraz dat, od których rezygnacja z członkowstwa staje się skuteczna, należy pozostawić państwom członkowskim.

(21) Główna i zasadnicza działalność organizacji producentów powinna być związana z koncentracją podaży i wprowadzaniem do obrotu. Niemniej jednak organizacjom producentów należy umożliwić prowadzenie innych form działalności, nie tylko o charakterze komercyjnym.

(22) Należy wspierać współpracę między organizacjami producentów, umożliwiając wyłączenie obrotu owocami i warzywami zakupionymi wyłącznie od innej uznanej organizacji producentów z kalkulacji dotyczących zarówno działalności głównej, jak i działalności pobocznej. Jeżeli organizacja producentów jest uznana w odniesieniu do produktu wymagającego zapewnienia środków technicznych, powinna mieć możliwość zapewniania takich środków za pośrednictwem swoich członków, bądź poprzez spółki zależne lub outsourcing.

(23) Organizacje producentów mogą posiadać udziały w spółkach zależnych, które pomagają im w zwiększeniu wartości dodanej produkcji ich członków. Należy ustalić zasady obliczania wartości tej produkcji sprzedanej. Po okresie przejściowym, który umożliwi dostosowanie, działalność główna tych spółek zależnych powinna być taka sama jak działalność organizacji producentów.

(24) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące uznawania i działalności zrzeszeń organizacji producentów, międzynarodowych organizacji producentów i międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007. Celem zapewnienia spójności przepisy te powinny być możliwie jak najbardziej podobne do przepisów ustanowionych dla organizacji producentów.

(25) W celu ułatwienia koncentracji podaży należy wspierać łączenie się istniejących organizacji producentów w nowe organizacje poprzez ustanowienie przepisów dotyczących łączenia programów operacyjnych połączonych organizacji.

(26) Przy poszanowaniu zasady, zgodnie z którą organizacja producentów musi być utworzona z inicjatywy własnej producentów oraz przez nich kontolowana, ustanowienie warunków przyjmowania na członków organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów innych osób fizycznych lub prawnych należy pozostawić państwom członkowskim.

(27) W celu zagwarantowania, że organizacje producentów faktycznie reprezentują minimalną liczbę producentów, państwa członkowskie powinny podjąć środki w celu dopilnowania, aby mniejszość członków, na których przypada przeważająca część produkcji w danej organizacji producentów, nie miała nadmiernego wpływu na jej funkcjonowanie i zarządzanie nią.

(28) W celu uwzględnienia różnych okoliczności związanych z produkcją i obrotem w Unii państwa członkowskie powinny ustanowić określone warunki przyznawania wstępnego uznania grupom producentów przedkładającym plany uznawania.

(29) W celu wspierania procesu tworzenia stabilnych organizacji producentów, zdolnych do wnoszenia trwałego wkładu w realizację celów systemu regulacji sektora owoców i warzyw, wstępne uznanie należy przyznawać tylko tym grupom producentów, które są w stanie wykazać zdolność spełnienia wszystkich wymogów dotyczących uznawania w wyznaczonym terminie.

(30) Należy ustanowić przepisy dotyczące informacji, jakie grupy producentów muszą przedstawić w planach uznawania. Aby umożliwić grupom producentów lepsze spełnienie warunków uznania, należy zezwalać na zmiany w planach uznawania. W tym celu należy ustanowić przepisy umożliwiające państwom członkowskim wystąpienie do grup producentów o podjęcie działań naprawczych w celu wykonania ich planów.

(31) Grupa producentów może spełnić warunki uznania przed zakończeniem realizacji planu uznawania. Należy ustanowić przepisy umożliwiające takim grupom składanie wniosków o uznanie wraz z projektami programów operacyjnych. W celu zachowania spójności przyznanie takiego uznania danej grupie producentów musi oznaczać zakończenie jej planu uznawania, a udzielanie pomocy przewidzianej w odniesieniu do tego planu powinno zostać przerwane. Jednakże w celu uwzględnienia wieloletniego finansowania inwestycji należy przewidzieć możliwość przeniesienia do programów operacyjnych inwestycji kwalifikujących się do pomocy inwestycyjnej.

(32) W celu ułatwienia prawidłowego stosowania systemu pomocy na pokrycie kosztów tworzenia i działalności administracyjnej grup producentów pomoc ta powinna być przyznawana według stawki ryczałtowej. W celu uwzględnienia ograniczeń budżetowych należy ustanowić pułap pomocy przyznawanej według stawki ryczałtowej. Ponadto biorąc pod uwagę różne potrzeby finansowe grup producentów różnej wielkości, pułap ten należy dostosować do wartości produkcji zbywalnej grup producentów.

(33) W trosce o zachowanie spójności oraz w celu zapewnienia płynnej zmiany statusu na status uznanej grupy producentów w odniesieniu do jej działalności głównej i w odniesieniu do wartości produkcji sprzedanej należy stosować takie same zasady jak w przypadku organizacji producentów.

(34) Aby uwzględnić potrzeby finansowe nowych grup producentów i zapewnić prawidłowe stosowanie systemu pomocy w przypadku połączeń, należy umożliwić przyznawanie pomocy grupom producentów powstałym w wyniku połączeń.

(35) Aby ułatwić korzystanie z systemu wsparcia dla programów operacyjnych, należy jasno zdefiniować produkcję sprzedaną organizacji producentów, łącznie z określeniem produktów, które mogą być brane pod uwagę, i etapu obrotu, na którym oblicza się wartość produkcji. Na potrzeby kontroli oraz w celu uproszczenia należy stosować stawkę ryczałtową do obliczania wartości owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, stanowiącą wartość produktu podstawowego, a mianowicie owoców i warzyw przetworzonych, oraz wartość działań, które nie należą do właściwych działań przetwórczych. Ponieważ ilość owoców i warzyw potrzebnych do produkcji przetworzonych owoców i warzyw jest zróżnicowana w zależności od grupy produktów, stosowane stawki ryczałtowe powinny odzwierciedlać te różnice. W przypadku owoców i warzyw przetworzonych w przyprawy i paprykę w proszku należy również wprowadzić stawkę ryczałtową na potrzeby obliczania wartości owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, stanowiącą jedynie wartość produktu podstawowego. Należy umożliwić także stosowanie dodatkowych metod obliczania produkcji zbywalnej w przypadku rocznych wahań lub niewystarczających danych. Aby zapobiec nieprawidłowemu korzystaniu z systemu, organizacjom producentów nie należy z zasady pozwalać na zmianę metodyki określania okresów odniesienia w trakcie obowiązywania programu.

(36) Aby zapewnić płynne przejście do nowego systemu obliczania wartości produkcji sprzedanej w odniesieniu do owoców i warzyw przetworzonych, nowa metoda obliczania nie powinna dotyczyć programów operacyjnych zatwierdzonych do dnia 20 stycznia 2010 r., bez uszczerbku dla możliwości zmiany tych programów operacyjnych zgodnie z art. 65 i 66 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007. Z tego samego powodu wartość produkcji sprzedanej w okresie odniesienia programów operacyjnych zatwierdzonych po wyżej wymienionej dacie powinna być obliczana zgodnie z nowymi zasadami.

(37) Aby zapewnić właściwe wykorzystanie pomocy, należy ustanowić zasady zarządzania funduszami operacyjnymi i wkładami finansowymi członków, pozwalając na możliwie jak największą elastyczność, pod warunkiem że wszyscy producenci mogą korzystać z funduszu operacyjnego i w sposób demokratyczny uczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących jego wykorzystania.

(38) Należy ustanowić przepisy dotyczące zakresu i struktury strategii krajowej na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych oraz ramy krajowe dotyczące działań na rzecz ochrony środowiska. Ma to na celu optymalizację przydzielania zasobów finansowych oraz poprawę jakości strategii.

(39) Należy ustanowić procedury w zakresie prezentacji i zatwierdzania programów operacyjnych, w tym terminów, tak aby właściwe organy mogły dokonać odpowiedniej oceny informacji oraz aby środki i działania mogły być włączane do programów lub z nich wykluczane. Ponieważ zarządzanie programami odbywa się w cyklu rocznym, należy przewidzieć, by programy niezatwierdzone przed upływem danego terminu były odraczane o rok.

(40) Należy ustanowić procedurę corocznego wprowadzania zmian do programów operacyjnych na następny rok, aby można je było dostosować w celu uwzględnienia wszelkich nowych warunków, których nie można było przewidzieć w chwili pierwszej prezentacji programów. Ponadto należy umożliwić zmianę środków i kwot funduszu operacyjnego w trakcie każdego roku realizacji programu. Aby zapewnić przestrzeganie ogólnych celów zatwierdzonych programów, wszystkie takie zmiany powinny podlegać pewnym ograniczeniom i warunkom określanym przez państwa członkowskie oraz powinny być obowiązkowo zgłaszane właściwym organom.

(41) Ze względu na bezpieczeństwo finansowe i pewność prawa należy sporządzić wykazy działań i wydatków, które nie mogą zostać objęte programami operacyjnymi.

(42) W przypadku inwestycji w indywidualnych gospodarstwach, aby zapobiec nieuzasadnionemu wzbogaceniu się podmiotu prywatnego posiadającego silne powiązania z organizacją podczas okresu użytkowania inwestycji, należy ustanowić przepisy umożliwiające organizacji odzyskanie wartości końcowej inwestycji, bez względu na to, czy inwestycja taka jest własnością członka czy organizacji.

(43) Aby zapewnić właściwe stosowanie systemu pomocy, należy określić informacje, które należy podawać we wnioskach o przyznanie pomocy, jak również procedury dotyczące wypłacania pomocy. Aby zapobiec trudnościom w przepływie środków pieniężnych, organizacjom producentów należy udostępnić system zaliczek wraz z właściwymi zabezpieczeniami. Z podobnych względów należy udostępnić alternatywny system w przypadku zwrotu poniesionych wydatków.

(44) Produkcja owoców i warzyw jest nieprzewidywalna, a produkty łatwo się psują. Nawet niezbyt duże nadwyżki na rynku mogą powodować na nim poważne zakłócenia. Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące zakresu i stosowania środków zarządzania w sytuacjach kryzysowych i zapobiegania kryzysom w odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Przepisy te powinny zapewniać jak największą elastyczność i możliwość szybkiego zastosowania w sytuacjach kryzysowych i w związku z tym powinny pozwalać na podejmowanie decyzji przez same państwa członkowskie i organizacje producentów. Jednakże przepisy powinny zapobiegać nadużyciom oraz zapewniać ograniczenia dotyczące stosowania pewnych środków, w tym pod względem finansowym. Powinny także zapewniać należyte przestrzeganie wymogów fitosanitarnych i środowiskowych.

(45) W odniesieniu do wycofywania z rynku należy przyjąć szczegółowe zasady uwzględniające potencjalne znaczenie tego środka. W szczególności należy ustanowić zasady dotyczące systemu większego wsparcia dla owoców i warzyw wycofywanych z rynku, które są nieodpłatnie przekazywane jako pomoc humanitarna przez organizacje charytatywne oraz niektóre inne organizacje i instytucje. Aby usprawnić bezpłatną dystrybucję, należy przewidzieć możliwość pozwolenia organizacjom i instytucjom charytatywnym na pobieranie symbolicznej opłaty od odbiorców końcowych produktów podlegających wycofaniu z rynku, jeżeli produkty te poddano przetworzeniu. Ponadto należy ustalić maksymalne poziomy wsparcia w odniesieniu do wycofywania z rynku, aby nie stało się ono stałym zastępczym rozwiązaniem dla produktów w porównaniu z wprowadzaniem ich do obrotu. W związku z powyższym dla produktów, w odniesieniu do których w załączniku V do rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw ³  ustalono maksymalne poziomy unijnej rekompensaty z tytułu wycofywania produktów, należy nadal stosować te poziomy, z zastrzeżeniem pewnego zwiększenia w celu odzwierciedlenia faktu, że wycofania te są obecnie współfinansowane. W odniesieniu do innych produktów, w przypadku których doświadczenie jeszcze nie wykazało ryzyka masowych wycofań, należy zezwolić państwom członkowskim na ustalenie maksymalnych poziomów wsparcia. Jednakże, z podobnych powodów, należy we wszystkich przypadkach ustalić ilościowy limit wycofań z podziałem na produkty i na organizacje producentów.

(46) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące krajowej pomocy finansowej, którą państwa członkowskie mogą przyznawać w tych regionach Unii, w których stopień zorganizowania producentów jest szczególnie niski, w tym definicję niskiego stopnia zorganizowania. Należy również ustanowić procedury dotyczące zatwierdzenia takiej pomocy krajowej oraz zatwierdzania i kwoty zwrotu pomocy przez Unię, jak również wielkości zwrotu. Procedury te powinny być podobne do procedur obecnie obowiązujących.

(47) Należy również przyjąć szczegółowe przepisy, w szczególności przepisy proceduralne, dotyczące warunków, na jakich można rozszerzyć zakres obowiązywania przepisów ustanowionych przez organizacje producentów lub zrzeszenia tych organizacji w sektorze owoców i warzyw na wszystkich producentów prowadzących działalność w konkretnym obszarze gospodarczym. Jeżeli produkt jest sprzedawany na pniu, należy jasno określić, które przepisy mają być rozszerzone odpowiednio w odniesieniu do producentów i nabywców.

(48) Aby monitorować przywóz jabłek i zadbać o to, aby znaczące zwiększenie przywozu jabłek zostało zauważone w stosunkowo krótkim okresie, w 2006 r. wprowadzono przejściowy system pozwoleń na przywóz w odniesieniu do jabłek objętych kodem Nomenklatury scalonej (kodem CN) 0808 10 80. W międzyczasie opracowano nowe i dokładne metody monitorowania przywozu jabłek, które są mniej uciążliwe dla handlowców niż obowiązujący system pozwoleń. W związku z tym obowiązek przedstawiania pozwoleń na przywóz w odniesieniu do jabłek objętych kodem CN 0808 10 80 powinien niedługo wygasnąć.

(49) Należy przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące systemu cen wejścia dla owoców i warzyw. Większość łatwo psujących się owoców i warzyw dostarcza się do konsygnacji, co stwarza wyjątkowe trudności przy ustalaniu ich wartości. Należy określić możliwe metody obliczania cen wejścia, na podstawie których przywożone produkty będą klasyfikowane we wspólnej taryfie celnej. W szczególności należy ustanowić standardowe wartości w przywozie na podstawie średniej ważonej średnich cen produktów, a w odniesieniu do przypadków, w których brak jest cen produktów określonego pochodzenia, należy ustanowić przepis szczególny. W pewnych okolicznościach należy zapewnić wnoszenie zabezpieczenia w celu zagwarantowania prawidłowego stosowania systemu.

(50) Należy przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące należności celnej przywozowej, którą można nałożyć na niektóre produkty poza należnością celną przewidzianą we wspólnej taryfie celnej. Dodatkowa należność celna może zostać nałożona, jeżeli wielkość przywozu danego produktu przekracza wielkości progowe ustalone dla produktu i okresu stosowania. Towary, których przywóz do Unii już się rozpoczął, są zwolnione z dodatkowej należności celnej, należy zatem przyjąć przepisy szczegółowe dla takich towarów.

(51) Należy ustanowić przepis dotyczący właściwego monitorowania i oceny trwających programów i systemów w celu oceny ich skuteczności i wydajności zarówno przez organizacje producentów jak i państwa członkowskie.

(52) Należy ustanowić przepisy dotyczące rodzaju, formatu i środków przekazywania powiadomień koniecznych do wykonania niniejszego rozporządzenia. Przepisy te powinny obejmować powiadomienia państw członkowskich dokonywane przez producentów i organizacje producentów oraz powiadomienia Komisji dokonywane przez państwa członkowskie, jak również konsekwencje w przypadkach opóźnionych lub nieścisłych powiadomień.

(53) Należy ustanowić środki dotyczące kontroli koniecznych do zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz odpowiednie sankcje stosowane w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości. Środki te powinny obejmować zarówno szczegółowe kontrole i sankcje ustanowione na poziomie Unii, jak również dodatkowe kontrole i sankcje krajowe. Kontrole i sankcje powinny być odstraszające, skuteczne i proporcjonalne. Należy ustanowić przepisy dotyczące przypadków oczywistego błędu, siły wyższej bądź innych wyjątkowych okoliczności, aby zapewnić sprawiedliwe traktowanie producentów. Należy również ustanowić przepisy dotyczące sytuacji stwarzanych sztucznie, tak aby nie można było czerpać z nich korzyści.

(54) Należy ustanowić przepisy umożliwiające płynne przejście od wcześniejszych systemów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96, rozporządzeniu Rady (WE) nr 2201/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków przetworów owocowych i warzywnych ⁴  oraz rozporządzeniu Rady (WE) nr 2202/96 z dnia 28 października 1996 r. wprowadzającym program pomocy wspólnotowej dla producentów niektórych owoców cytrusowych ⁵  do nowych systemów określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1182/2007 z dnia 26 września 2007 r. ustanawiającym przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw, zmieniającym dyrektywy 2001/112/WE i 2001/113/WE oraz rozporządzenia (EWG) nr 827/68, (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96, (WE) nr 2826/2000, (WE) nr 1782/2003 i (WE) nr 318/2006 oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 2202/96 ⁶ , następnie w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 i rozporządzeniu (WE) nr 1580/2007 a następnie w niniejszym rozporządzeniu, jak również wykonanie przepisów przejściowych określonych w art. 203a rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(55) Aby ograniczyć skutki, jakie zniesienie systemu pozwoleń na przywóz jabłek może wywrzeć na strukturę handlu, art. 134 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007 powinien obowiązywać do dnia 31 sierpnia 2011 r.

(56) Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ  I

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

Artykuł  1

Zakres stosowania i zastosowanie terminów

1. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy wykonawcze do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw.

Jednak tytuły II i III niniejszego rozporządzenia stosuje się wyłącznie do produktów sektora owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, oraz do takich produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia.

2. Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, terminy użyte w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 posiadają takie samo znaczenie, gdy są stosowane w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł  2 ⁷

(skreślony)

TYTUŁ  II

KLASYFIKACJA PRODUKTÓW

ROZDZIAŁ  1

Zasady ogólne

Artykuł  3

Normy handlowe; właściciele

1. Wymogi art. 113a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowią ogólną normę handlową. Szczegóły ogólnej normy handlowej określone są w części A załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Owoce i warzywa, które nie są objęte szczegółową normą handlową, spełniają wymagania ogólnej normy handlowej. Jeżeli jednak właściciel jest w stanie wykazać zgodność produktów z dowolnymi mającymi zastosowanie normami przyjętymi przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ), wspomniane produkty są uznawane za zgodne z ogólną normą handlową.

2. Szczegółowe normy handlowe, o których mowa w art. 113 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, określone są w części B załącznika I do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do następujących produktów:

a) jabłka,

b) owoce cytrusowe,

c) kiwi,

d) sałata, endywia o liściach kędzierzawych i endywia o liściach szerokich,

e) brzoskwinie i nektaryny,

f) gruszki,

g) truskawki,

h) papryka słodka,

i) winogrona stołowe,

j) pomidory.

3. Na potrzeby art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 "właściciel" oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną, która fizycznie posiada dane produkty.

Artykuł  4

Wyjątki i zwolnienia od stosowania norm handlowych

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie jest wymagane przestrzeganie norm handlowych w odniesieniu do:

a) produktów wyraźnie oznakowanych określeniami: "przeznaczone do przetworzenia" lub "przeznaczone na paszę dla zwierząt" lub innym równoznacznym sformułowaniem, które są:

(i) przeznaczone na potrzeby przetwórstwa przemysłowego lub

(ii) przeznaczone na paszę dla zwierząt lub do innych celów nieżywnościowych;

b) produktów przekazywanych przez producenta w jego gospodarstwie konsumentom do ich własnego użytku;

c) 8  produktów uznanych w decyzji Komisji przyjętej na wniosek państwa członkowskiego, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 za produkty z danego regionu, które są sprzedawane w handlu detalicznym na terenie regionu lub, w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, danego państwa członkowskiego, do celów spożycia z utrwaloną lokalnie tradycją;

d) produktów krojonych lub pozbawionych zbędnych części, dzięki czemu są gotowe do spożycia lub do przygotowania potraw.

e) produktów wprowadzanych do obrotu jako kiełki jadalne, uzyskanych w wyniku kiełkowania nasion roślin zaklasyfikowanych jako owoce i warzywa w art. 1 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz części IX załącznika I do tego rozporządzenia.

2. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie jest wymagane przestrzeganie norm handlowych w obrębie danego obszaru produkcji w odniesieniu do:

a) produktów sprzedanych lub dostarczonych przez producenta do punktów przygotowania i pakowania lub przechowalni lub wysłanych z jego gospodarstwa do tego rodzaju punktów; oraz

b) produktów wysłanych z przechowalni do punktów przygotowania i pakowania.

3. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 państwa członkowskie mogą zwolnić z wymogu zgodności ze szczegółowymi normami handlowymi produkty sprzedawane w sprzedaży detalicznej konsumentowi końcowemu do własnego użytku i oznakowane określeniem "przeznaczone do przetworzenia" albo innym równoznacznym sformułowaniem i przeznaczone do przetworzenia, inne niż te, o których mowa w ust. 1 lit. a) ppkt (i) niniejszego artykułu.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 państwa członkowskie mogą zwolnić z wymogu zgodności z normami handlowymi produkty sprzedawane przez producenta bezpośrednio konsumentowi końcowemu do własnego użytku na rynkach zarezerwowanych wyłącznie dla producentów na danym obszarze produkcji określonym przez państwa członkowskie.

5. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 dotyczących szczegółowych norm handlowych, owoce i warzywa zakwalifikowane do klas innych niż klasa ekstra, mogą wykazywać na etapach, które następują po wysyłce, nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności oraz niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

6. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie jest wymagane przestrzeganie ogólnej normy handlowej w odniesieniu do:

a) grzybów nieuprawnych objętych kodem CN 0709 59,

b) kaparów objętych kodem CN 0709 90 40,

c) gorzkich migdałów objętych kodem CN 0802 11 10,

d) migdałów łuskanych objętych kodem CN 0802 12,

e) orzechów laskowych łuskanych objętych kodem CN 0802 22,

f) orzechów włoskich łuskanych objętych kodem CN 0802 32,

g) orzechów sosny objętych kodem CN 0802 90 50,

h) orzeszków pistacjowych objętych kodem CN 0802 50 00,

i) orzechów makadamia objętych kodem CN 0802 60 00,

j) orzechów pekan objętych kodem CN ex 0802 90 20,

k) innych orzechów objętych kodem CN 0802 90 85,

l) suszonych plantanów objętych kodem CN 0803 00 90,

m) suszonych owoców cytrusowych objętych kodem CN 0805,

n) mieszanek orzechów tropikalnych objętych kodem CN 0813 50 31,

o) mieszanek innych orzechów objętych kodem CN 0813 50 39,

p) szafranu objętego kodem CN 0910 20.

7. Właściwemu organowi państwa członkowskiego przedstawiane są dowody na to, że produkty objęte ust. 1 lit. a) i ust. 2 spełniają ustanowione warunki, zwłaszcza w odniesieniu do ich planowanego wykorzystania.

Artykuł  5

Szczegółowe informacje

1. Szczegółowe informacje wymagane w ramach niniejszego rozdziału są przedstawione czytelnie w widocznym miejscu na jednej stronie opakowania w formie nieusuwalnego nadruku umieszczonego bezpośrednio na opakowaniu albo na etykiecie, która stanowi integralną część opakowania lub jest trwale do niego przymocowana.

2. W przypadku towarów wysyłanych luzem lub ładowanych bezpośrednio na środek transportu szczegółowe informacje, o których mowa w ust. 1, są zamieszczane w dokumencie towarzyszącym lub dokumencie umieszczonym w widocznym miejscu w środku transportu.

3. W przypadku umów zawieranych na odległość w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 97/7/WE ⁹  zgodność z normami handlowymi wymaga, aby szczegółowe informacje były dostępne przed ostatecznym dokonaniem zakupu.

4. Faktury i dokumenty towarzyszące, z wyjątkiem rachunków przeznaczonych dla konsumentów, wskazują nazwę oraz państwo pochodzenia produktu oraz w stosownych przypadkach - klasę, odmianę lub typ handlowy, o ile jest to przewidziane w szczegółowej normie handlowej, lub informują, że produkt jest przeznaczony do przetworzenia.

Artykuł  6

Szczegółowe informacje na etapie sprzedaży detalicznej

1. Na etapie sprzedaży detalicznej szczegółowe informacje wymagane w ramach niniejszego rozdziału są dostępne w sposób czytelny i dobrze widoczny. Produkty mogą być wystawione na sprzedaż, pod warunkiem że detalista umieści w widocznym miejscu w pobliżu produktu czytelne, szczegółowe informacje dotyczące państwa pochodzenia oraz, w stosownych przypadkach, klasy produktu, jego odmiany lub typu handlowego w sposób pozwalający uniknąć wprowadzenia konsumenta w błąd.

2. W przypadku produktów, które są paczkowane w rozumieniu dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ¹⁰ , oprócz wszystkich informacji przewidzianych w normach handlowych podana jest również masa netto. W przypadku produktów sprzedawanych na sztuki wymóg podawania masy netto nie ma zastosowania, jeżeli liczba sztuk jest widoczna i może być łatwo obliczona lub podana jest na etykiecie.

Artykuł  7 ¹¹

Mieszanki

1. Zezwala się na wprowadzanie do obrotu mieszanek różnych gatunków owoców, warzyw lub owoców i warzyw w opakowaniach o masie netto do 5 kg, pod warunkiem że:

a) produkty te są jednakowej jakości i każdy z nich spełnia wymagania odpowiedniej szczegółowej normy handlowej lub - w przypadku, gdy dla danego produktu taka norma nie istnieje - wymagania ogólnej normy handlowej;

b) opakowanie posiada właściwe oznakowanie zgodnie z niniejszym rozdziałem; oraz

c) rodzaj mieszanki nie powoduje wprowadzania konsumenta w błąd.

2. Wymogi określone w ust. 1 lit. a) nie mają zastosowania do produktów wchodzących w skład mieszanki, które nie są produktami sektora owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady ¹² .

3. Jeżeli produkty wchodzące w skład mieszanki pochodzą z więcej niż jednego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, pełne nazwy państw pochodzenia można zastąpić odpowiednim z poniższych określeń:

a) "mieszanka owoców wyprodukowanych w UE", "mieszanka warzyw wyprodukowanych w UE" lub "mieszanka owoców i warzyw wyprodukowanych w UE";

b) "mieszanka owoców wyprodukowanych poza UE", "mieszanka warzyw wyprodukowanych poza UE" lub "mieszanka owoców i warzyw wyprodukowanych poza UE";

c) "mieszanka owoców wyprodukowanych w UE i poza UE", "mieszanka warzyw wyprodukowanych w UE i poza UE" lub "mieszanka owoców i warzyw wyprodukowanych w UE i poza UE.

ROZDZIAŁ  II

Kontrole zgodności z normami handlowymi

Sekcja  1

Przepisy ogólne

Artykuł  8

Zakres

W niniejszym rozdziale ustanawia się przepisy dotyczące kontroli zgodności, które oznaczają kontrole przeprowadzane w odniesieniu do owoców i warzyw na wszystkich etapach obrotu w celu sprawdzenia ich zgodności z normami handlowymi i innymi przepisami ustanowionymi w niniejszym tytule oraz w art. 113 i 113a rozporządzenia (WE) 1234/2007.

Artykuł  9

Organy koordynujące i organy kontrolne

1. Każde państwo członkowskie wyznacza:

a) jeden właściwy organ odpowiedzialny za koordynację i kontakty w dziedzinach objętych niniejszym rozdziałem, zwany dalej "organem koordynującym"; oraz

b) organ kontrolny lub organy kontrolne odpowiedzialne za stosowanie niniejszego rozdziału, zwane dalej "organami kontrolnymi".

Organami koordynującymi oraz organami kontrolnymi, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być organy publiczne lub prywatne. Niemniej w obu przypadkach państwa członkowskie są za nie odpowiedzialne.

2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji:

a) nazwę oraz pocztowy i elektroniczny adres organu koordynującego, który wyznaczyły na podstawie ust. 1 lit. a);

b) nazwę oraz pocztowy i elektroniczny adres organów kontrolnych, które wyznaczyły na podstawie ust. 1 lit. b); oraz

c) dokładny opis odpowiednich zakresów działalności organów kontrolnych, które wyznaczyły.

3. Organ koordynujący może być organem kontrolnym lub jednym z organów kontrolnych lub każdym innym organem wyznaczonym na podstawie ust. 1.

4. Komisja udostępnia publicznie w sposób, który uznaje za właściwy, wykaz organów koordynujących wyznaczonych przez państwa członkowskie.

Artykuł  10

Baza danych obejmująca handlowców

1. Państwa członkowskie tworzą bazę danych obejmującą handlowców owoców i warzyw, która - zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszym artykule - zawiera wykaz handlowców zajmujących się obrotem owocami i warzywami, w odniesieniu do których ustanowiono normy na podstawie art. 113 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Państwa członkowskie mogą w tym celu wykorzystywać wszelkie inne bazy danych lub bazy danych opracowane do innych celów.

2. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia "handlowiec" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która:

a) posiada owoce i warzywa objęte normami handlowymi w celu:

(i) ich prezentowania lub wystawiania na sprzedaż,

(ii) sprzedaży lub

(iii) jakiejkolwiek innej formy obrotu lub

b) prowadzi którąkolwiek z działalności, o których mowa w lit. a), w odniesieniu do owoców i warzyw objętych normami handlowymi.

Rodzaje działalności, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), obejmują:

a) sprzedaż na odległość za pośrednictwem internetu lub w inny sposób,

b) działalność tego rodzaju prowadzoną przez osobę fizyczną lub prawną na własny rachunek lub w imieniu osoby trzeciej oraz

c) działalność tego rodzaju prowadzoną w Unii lub poprzez wywóz do państw trzecich lub przywóz z państw trzecich.

3. Państwa członkowskie określają warunki regulujące włączenie poniższych handlowców do bazy danych:

a) handlowcy, których działalność jest zwolniona z obowiązku zgodności z normami handlowymi na podstawie art. 4; oraz

b) osoby fizyczne lub prawne, których działalność w sektorze owoców i warzyw jest ograniczona albo do przewozu towarów albo do sprzedaży detalicznej.

4. W przypadku gdy baza danych obejmująca handlowców składa się z kilku odrębnych elementów, organ koordynujący zapewnia, że baza danych, jej elementy oraz ich aktualizacja są jednolite. Aktualizacji bazy danych dokonuje się, wykorzystując zwłaszcza informacje zebrane podczas kontroli zgodności.

5. Baza danych zawiera w odniesieniu do każdego handlowca:

a) numer rejestracyjny, nazwę i adres;

b) informacje potrzebne do zaklasyfikowania go do jednej z grup ryzyka wymienionych w art. 11 ust. 2, w szczególności informacje na temat jego pozycji w łańcuchu handlowym i informacje dotyczące wielkości przedsiębiorstwa;

c) informacje dotyczące ustaleń dokonanych podczas poprzednich kontroli danego handlowca;

d) wszelkie inne informacje uważane za niezbędne na potrzeby kontroli, np. informacje dotyczące istnienia systemu zapewnienia jakości lub systemu samokontroli związanego ze zgodnością z normami handlowymi.

Aktualizacji bazy danych dokonuje się, wykorzystując zwłaszcza informacje zebrane podczas kontroli zgodności.

6. Handlowcy dostarczają informacje uznane przez państwa członkowskie za niezbędne do utworzenia i aktualizacji baz danych. Państwa członkowskie określają warunki, na których handlowcy nieposiadający siedziby na ich terytorium, ale prowadzący działalność handlową na tym terytorium, wykazywani są w bazach danych tych państw.

Sekcja  2

Kontrole zgodności przeprowadzane przez państwa członkowskie

Artykuł  11

Kontrole zgodności

1. Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie selektywnych, opartych o analizę ryzyka i odpowiednio częstych kontroli zgodności z odnośnymi normami handlowymi i innymi przepisami ustanowionymi w niniejszym tytule oraz w art. 113 i 113a rozporządzenia (WE) 1234/2007.

Kryteria oceny ryzyka obejmują istnienie świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 14, wydanego przez właściwy organ państwa trzeciego, w którym zatwierdzono kontrole zgodności na podstawie art. 15. Istnienie tego rodzaju świadectwa uznaje się za czynnik zmniejszający ryzyko niezgodności.

Kryteria oceny ryzyka mogą również obejmować:

a) rodzaj produktu, okres produkcji, cenę produktu, warunki atmosferyczne, czynności związane z pakowaniem i przeładunkiem, warunki przechowywania, państwo pochodzenia, środki transportu lub objętość partii;

b) wielkość handlowców, ich pozycję w łańcuchu handlowym, objętość lub wartość produktów wprowadzanych przez nich do obrotu, asortyment, obszar dostaw lub rodzaj prowadzonej działalności, np. przechowywanie, sortowanie, pakowanie lub sprzedaż;

c) dane zebrane podczas poprzednich kontroli, w tym liczbę i rodzaj stwierdzonych wad, typową jakość produktów wprowadzanych do obrotu, poziom wykorzystywanego wyposażenia technicznego;

d) wiarygodność systemu zapewnienia jakości lub systemu samokontroli handlowca dotyczącego zgodności z normami handlowymi;

e) miejsce, gdzie przeprowadzana jest kontrola, zwłaszcza jeśli jest to punkt wprowadzenia produktów na teren Unii lub miejsce ich pakowania lub ładowania;

f) wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na ryzyko niezgodności.

2. Analiza ryzyka opiera się na informacjach znajdujących się w bazie danych obejmującej handlowców, o której mowa w art. 10, i klasyfikuje ich do grup ryzyka.

Państwa członkowskie z wyprzedzeniem ustanawiają:

a) kryteria oceny ryzyka wystąpienia braku zgodności partii;

b) na podstawie analizy ryzyka dla każdej grupy ryzyka - minimalny odsetek handlowców, partii lub ilości podlegających kontroli zgodności.

W odniesieniu do produktów, które nie są objęte szczegółowymi normami handlowymi państwa członkowskie na podstawie analizy ryzyka mogą podejmować decyzje o nieprzeprowadzaniu selektywnych kontroli.

3. W przypadku gdy kontrole wykażą znaczące nieprawidłowości, państwa członkowskie zwiększają częstotliwość kontroli w odniesieniu do handlowców, produktów, pochodzenia lub innych parametrów.

4. Handlowcy dostarczają organom kontrolnym wszelkich informacji, które organy te uważają za konieczne w celu organizowania i przeprowadzania kontroli zgodności.

Artykuł  12

Zatwierdzeni handlowcy

1. Państwa członkowskie mogą zezwolić handlowcom, których zaklasyfikowano do grupy najmniejszego ryzyka i którzy zapewniają wysoki stopień gwarancji zgodności z normami handlowymi, na stosowanie wzoru przedstawionego w załączniku II do oznakowania każdego opakowania na etapie wysyłki lub wystawianie świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 14.

2. Zezwolenia udziela się na okres przynajmniej jednego roku.

3. Ponadto handlowcy korzystający z tej możliwości:

a) posiadają personel przeprowadzający kontrole, który odbył szkolenie zatwierdzone przez państwo członkowskie;

b) posiadają odpowiedni sprzęt do przygotowania i pakowania produktów;

c) zobowiązują się do przeprowadzania kontroli zgodności towarów, które wysyłają, oraz do posiadania rejestru wszystkich przeprowadzanych kontroli.

4. Gdy handlowiec nie może dłużej gwarantować spełnienia warunków zezwolenia, państwo członkowskie cofa je.

5. 13  Niezależnie od przepisów ust. 1 upoważnieni handlowcy mogą do wyczerpania zapasów stosować wzory, które w dniu 21 czerwca 2011 r. były zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1580/2007.

Zezwolenia wydane handlowcom do dnia 22 czerwca 2011 r. mają zastosowanie w okresie, na który zostały wydane.

Artykuł  13

Zatwierdzanie zgłoszeń przez organy celne

1. Organy celne przyjmują zgłoszenia wywozowe lub zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu dotyczące produktów, które są objęte szczegółowymi normami handlowymi, wyłącznie gdy:

a) towarom towarzyszy świadectwo zgodności, lub

b) właściwy organ kontrolny poinformował organ celny, że w odniesieniu do danych partii wystawiono świadectwa zgodności, lub

c) właściwy organ kontrolny poinformował organ celny, że w odniesieniu do danych partii nie wystawiono świadectw zgodności, ponieważ z analizy ryzyka, o której mowa w art. 11 ust. 1, wynika, że nie ma potrzeby ich kontrolowania.

Powyższe przepisy nie stanowią przeszkody dla przeprowadzania przez państwo członkowskie jakichkolwiek kontroli zgodności na podstawie art. 11.

2. Ustęp 1 stosuje się również do produktów objętych ogólną normą handlową przedstawioną w części A załącznika I oraz produktów, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), o ile dane państwo członkowskie uzna to za konieczne na podstawie analizy ryzyka, o której mowa w art. 11 ust. 1.

Artykuł  14

Świadectwo zgodności

1. Właściwy organ może wydawać świadectwa zgodności potwierdzające, że dane produkty są zgodne z odpowiednią normą handlową (zwane dalej "świadectwem"). Świadectwo do użytku właściwych organów w Unii zamieszczono w załączniku III.

Zamiast świadectw wydawanych przez właściwe organy w Unii, państwa trzecie, o których mowa w art. 15 ust. 4, mogą stosować własne świadectwa pod warunkiem, że zawierają one co najmniej informacje równoważne w porównaniu ze świadectwem unijnym. Komisja udostępnia wzory takich świadectw wystawianych przez państwa trzecie w sposób, który uznaje za właściwy.

2. Świadectwa mogą być wydawane albo w wersji papierowej z oryginalnym podpisem albo w zweryfikowanym formacie elektronicznym z podpisem elektronicznym.

3. Każde świadectwo jest podstemplowywane przez właściwy organ i podpisywane przez osobę lub osoby do tego upoważnione.

4. Świadectwa są wystawiane w co najmniej jednym z języków urzędowych Unii.

5. Każde świadectwo opatrzone jest numerem seryjnym, który umożliwia jego identyfikację. Właściwy organ zachowuje kopię każdego wystawionego świadectwa.

6. Niezależnie od przepisów ust. 1 akapit pierwszy państwa członkowskie mogą do wyczerpania zapasów stosować świadectwa, które w dniu 30 czerwca 2009 r. były zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1580/2007.

Sekcja  3

Kontrole zgodności przeprowadzane przez państwa trzecie

Artykuł  15

Zatwierdzenie kontroli zgodności przeprowadzanych przez państwa trzecie przed przywozem do Unii

1. 14  Na wniosek państwa trzeciego Komisja może zatwierdzić - zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 - kontrole zgodności z normami handlowymi przeprowadzane przez dane państwo trzecie przed przywozem do Unii.

2. Zatwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać udzielone państwom trzecim, w których spełniane są unijne normy handlowe lub przynajmniej normy równoważne, w przypadku produktów wywożonych do Unii.

W zatwierdzeniu wskazuje się organ publiczny państwa trzeciego, który odpowiada za przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust. 1. Organ ten odpowiada za kontakty z Unią. W zatwierdzeniu określa się także organy kontrolne państwa trzeciego kierujące odpowiednimi kontrolami.

Zatwierdzenie może mieć zastosowanie jedynie do produktów pochodzących z danego państwa trzeciego i może być ograniczone do określonych produktów.

3. Organy kontrolne państwa trzeciego są organami urzędowymi lub urzędowo uznawanymi przez organ, o którym mowa w ust. 2, które zapewniają wystarczające gwarancje i posiadają niezbędny personel, wyposażenie i pomieszczenia w celu przeprowadzania kontroli zgodnie z metodami, o których mowa w art. 17 ust. 1, lub metodami równoważnymi.

4. Państwa trzecie, których kontrole zgodności zostały zatwierdzone zgodnie z niniejszym artykułem, oraz odnośne produkty określone są w załączniku IV.

Komisja udostępnia szczegółowe informacje dotyczące właściwych organów publicznych i organów kontrolnych w sposób, który uznaje za właściwy.

Artykuł  16

Zawieszenie zatwierdzenia kontroli zgodności

Komisja może zawiesić zatwierdzenie kontroli zgodności, jeżeli okaże się, że w przypadku znaczącej liczby partii lub znacznych ilości towary nie odpowiadają informacjom zawartym w świadectwach zgodności wystawionych przez organy kontrolne państwa trzeciego.

Sekcja  4

Metody kontroli

Artykuł  17

Metody kontroli

1. Kontrole zgodności przewidziane w niniejszym rozdziale, z wyjątkiem kontroli w punkcie detalicznej sprzedaży konsumentowi końcowemu, przeprowadza się zgodnie z metodami kontroli określonymi w załączniku V, chyba że niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej.

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy szczegółowe dla kontroli zgodności w punkcie detalicznej sprzedaży konsumentowi końcowemu.

2. W przypadku gdy inspektorzy stwierdzają, że towary odpowiadają normom handlowym, organ kontrolny może wystawić świadectwo zgodności określone w załączniku III.

3. W przypadku gdy towary nie odpowiadają normom, organ kontrolny wystawia orzeczenie o niezgodności do wiadomości handlowca lub jego przedstawiciela. Towary, w odniesieniu do których zostało wystawione orzeczenie o niezgodności, nie mogą być przemieszczane bez zezwolenia organu kontrolnego, który wydał takie orzeczenie. Wydanie takiego zezwolenia może wymagać spełnienia warunków określonych przez organ kontrolny.

Handlowcy mogą podjąć decyzję o doprowadzeniu wszystkich lub niektórych towarów do stanu zgodności. Towary doprowadzone do stanu zgodności nie mogą być wprowadzane do obrotu przed zagwarantowaniem przez właściwy organ kontrolny, przy pomocy wszystkich odpowiednich środków, że dane towary rzeczywiście zostały doprowadzone do stanu zgodności. Właściwy organ kontrolny wystawia - w odpowiednich przypadkach - świadectwo zgodności określone w załączniku III, w odniesieniu do partii lub części partii wyłącznie po doprowadzeniu towarów do stanu zgodności.

Jeżeli organ kontrolny przychyla się do prośby handlowca o umożliwienie doprowadzenia towarów do stanu zgodności w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym przeprowadzona została kontrola stwierdzająca brak zgodności, handlowiec informuje właściwy organ kontrolny państwa członkowskiego przeznaczenia o partii, która wykazuje brak zgodności. Państwo członkowskie, które wydało orzeczenie o niezgodności, przesyła kopię tego orzeczenia pozostałym zainteresowanym państwom członkowskim, w tym państwu członkowskiemu przeznaczenia partii wykazującej brak zgodności.

W przypadku gdy towary nie mogą zostać doprowadzone do stanu zgodności ani przeznaczone na paszę dla zwierząt, do przetwórstwa przemysłowego lub wykorzystane w jakikolwiek inny sposób w celach nieżywnościowych, organ kontrolny może, w razie potrzeby, zwrócić się do handlowców o podjęcie odpowiednich środków w celu zagwarantowania, że dane produkty nie zostaną wprowadzone do obrotu.

Handlowcy dostarczają wszystkie informacje uznane za niezbędne przez państwa członkowskie w celu stosowania niniejszego ustępu.

Sekcja  5

Powiadomienia

Artykuł  18

Powiadomienia

1. Państwo członkowskie, w którym stwierdzono, że partia towarów z innego państwa członkowskiego nie odpowiada normom handlowym z powodu wad lub zepsucia, które mogły być wykryte w czasie pakowania, niezwłocznie powiadamia o takich przypadkach Komisję oraz inne państwa członkowskie, których może to dotyczyć.

2. Państwo członkowskie, w którym partia towaru pochodząca z państwa trzeciego została wykluczona z dopuszczenia do swobodnego obrotu z powodu niezgodności z normami handlowymi, niezwłocznie powiadamia o takich przypadkach Komisję, inne państwa członkowskie, których może to dotyczyć, oraz zainteresowane państwo trzecie wymienione w załączniku IV.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich przepisach dotyczących systemów kontroli i analizy ryzyka. Powiadamiają też Komisję o wszelkich późniejszych zmianach w tych systemach.

4. Państwa członkowskie przekazują Komisji oraz pozostałym państwom członkowskim podsumowanie wyników kontroli na wszystkich etapach obrotu w danym roku najpóźniej do dnia 30 czerwca następnego roku.

5. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1-4, są przekazywane w sposób określony przez Komisję.

TYTUŁ  III

ORGANIZACJE PRODUCENTÓW

ROZDZIAŁ  I

Wymogi i uznawanie

Sekcja  1

Definicje

Artykuł  19 ¹⁵

(skreślony)

Sekcja  2

Wymogi mające zastosowanie do organizacji producentów

Artykuł  20 ¹⁶

(skreślony)

Artykuł  21 ¹⁷

(skreślony)

Artykuł  22 ¹⁸

(skreślony)

Artykuł  23 ¹⁹

(skreślony)

Artykuł  24 ²⁰

(skreślony)

Artykuł  25 ²¹

(skreślony)

Artykuł  26 ²²

(skreślony)

Artykuł  26a  ²³

(skreślony)

Artykuł  27 ²⁴

(skreślony)

Artykuł  28 ²⁵

(skreślony)

Artykuł  29 ²⁶

(skreślony)

Artykuł  30 ²⁷

(skreślony)

Artykuł  31 ²⁸

Sekcja  3

Zrzeszenia organizacji producentów

Artykuł  32 ²⁹

(skreślony)

Artykuł  33 ³⁰

(skreślony)

Artykuł  34 ³¹

(skreślony)

Artykuł  35 ³²

(skreślony)

Sekcja  4

Grupy producentów

Artykuł  36

Przedkładanie planów uznawania

1. Podmiot prawny lub jasno określona część podmiotu prawnego przedkłada plan uznawania, o którym mowa w art. 125e ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym podmiot ma główną siedzibę.

2. Państwa członkowskie określają:

a) kryteria minimalne, które podmiot prawny lub jasno określona część podmiotu prawnego musi spełniać, aby móc przedłożyć plan uznawania;

b) zasady sporządzania projektów oraz zasady dotyczące treści i wdrażania planów uznawania;

c) okres, w którym były członek organizacji producentów ma zakaz wstępowania do grupy producentów po wystąpieniu z organizacji producentów w zakresie produktów, w odniesieniu do których dana organizacja producentów została uznana; oraz

d) procedury administracyjne w odniesieniu do zatwierdzania, monitorowania i realizacji planów uznawania;

e) 33  przepisy w celu uniknięcia sytuacji, w której producent korzysta z pomocy unijnej dla grup producentów przez okres dłuższy niż 5 lat.

Artykuł  37 ³⁴

Treść planów uznawania

Projekt planu uznawania obejmuje przynajmniej:

a) opis sytuacji wyjściowej, w szczególności w odniesieniu do liczby członków będących producentami, z uwzględnieniem wszystkich szczegółowych informacji dotyczących członków, produkcji, w tym wartości produkcji sprzedanej, marketingu i infrastruktury, którą dysponuje grupa producentów, w tym infrastruktury będącej w posiadaniu poszczególnych członków grupy producentów;

b) proponowaną datę rozpoczęcia realizacji planu oraz okres jej trwania, który nie przekracza pięciu lat; oraz

c) działania i inwestycje, jakie należy zrealizować w celu uzyskania uznania.

Inwestycje, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), nie obejmują inwestycji wymienionych w załączniku Va.

Artykuł  38

Zatwierdzanie planów uznawania

1. 35  Właściwy organ państwa członkowskiego podejmuje jedną z decyzji, o których mowa w ust. 3, w terminie trzech miesięcy od otrzymania projektu planu uznawania wraz ze wszystkimi dokumentami uzupełniającymi. Państwa członkowskie mogą ustanowić krótsze terminy.

2. Państwa członkowskie mogą przyjmować dodatkowe przepisy dotyczące kwalifikowalności operacji i wydatków w ramach planów uznawania, w tym przepisy dotyczące kwalifikowalności inwestycji, w celu osiągnięcia zgodności grup producentów z kryteriami uznawania za organizację producentów, o których mowa w art. 125b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

3. 36  Po dokonaniu kontroli zgodności, o których mowa w art. 111, właściwy organ państwa członkowskiego, stosownie do przypadku:

a) wstępnie akceptuje plan i udziela wstępnego uznania;

b) zwraca się o wprowadzenie zmian do planu, w tym zmian w odniesieniu do okresu obowiązywania. Państwo członkowskie ocenia w szczególności, czy proponowane etapy nie są nadmiernie długie, a w przypadku gdy grupa producentów mogła spełnić kryteria uznania dla organizacji producentów przed końcem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 125e ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, domaga się ich zmiany;

c) odrzuca plan, szczególnie w przypadku gdy odnośne podmioty prawne lub jasno określone części podmiotów prawnych ubiegające się o wstępne uznanie za grupy producentów spełniają już kryteria uznania za organizację producentów.

W stosownych przypadkach plan może zostać wstępnie zaakceptowany tylko po uwzględnieniu zmian wymaganych na mocy lit. b).

4. 37  Właściwy organ państwa członkowskiego powiadamia Komisję do dnia 1 lipca danego roku o decyzjach w sprawie wstępnie zaakceptowanych planów uznawania i skutkach finansowych tych planów, wykorzystując w tym celu formularz zawarty w załączniku Vb.

5. 38  Po określeniu współczynników przydziału, o których mowa w art. 47 ust. 4 akapit drugi, właściwy organ państwa członkowskiego zapewnia zainteresowanym grupom producentów możliwość zmiany lub wycofania ich planów uznawania. W przypadku gdy grupa producentów nie wycofa swojego planu, właściwy organ ostatecznie akceptuje taki plan z zastrzeżeniem zmian, które właściwy organ może uznać za niezbędne.

6. 39  Właściwy organ państwa członkowskiego powiadamia podmiot prawny lub jasno określoną część podmiotu prawnego o decyzjach, o których mowa w ust., 3 i 5.

Artykuł  39

Realizacja planów uznawania

1. Realizacja planu uznawania zostaje podzielona na okresy roczne rozpoczynające się dnia 1 stycznia. Państwa członkowskie mogą zezwalać grupom producentów na dzielenie tych okresów rocznych na okresy półroczne.

W pierwszym roku realizacji zgodnie z proponowaną datą, o której mowa w art. 37 lit. b), plan uznawania rozpoczyna się:

a) dnia 1 stycznia po dacie jego zatwierdzenia przez właściwy organ państwa członkowskiego; lub

b) pierwszego dnia kalendarzowego po dacie jego zatwierdzenia.

W każdym przypadku pierwszy rok realizacji planu uznawania upływa dnia 31 grudnia tego samego roku.

2. 40  Państwa członkowskie ustanawiają warunki, na jakich grupy producentów mogą występować z wnioskami o wprowadzenie zmian do planów w trakcie ich realizacji. Do powyższych wniosków załącza się niezbędne dokumenty uzupełniające.

Państwa członkowskie określają warunki, na jakich można wprowadzać zmiany do planów uznawania w trakcie okresu rocznego lub półrocznego bez uprzedniego zatwierdzenia ich przez właściwy organ państwa członkowskiego. Powyższe zmiany kwalifikują się do objęcia pomocą tylko w przypadku, gdy grupa producentów niezwłocznie poinformuje o nich właściwy organ państwa członkowskiego.

Grupy producentów mogą uzyskać zezwolenie od właściwego organu państwa członkowskiego, w ciągu danego roku i w odniesieniu do tego roku, na zwiększenie całkowitej kwoty wydatków określonych w planie uznawania o maksymalnie 5 % kwoty początkowo zatwierdzonej lub zmniejszenie jej o maksymalny odsetek określony przez państwa członkowskie, w obu przypadkach pod warunkiem że zachowano ogólne cele planu uznawania oraz pod warunkiem że ogólna kwota wydatków Unii na poziomie danego państwa członkowskiego nie przekracza kwoty wkładu Unii przydzielonego danemu państwu członkowskiemu zgodnie z art. 47 ust. 4.

W przypadku połączenia grup producentów, o którym mowa w art. 48, ograniczenie w wysokości 5 % stosuje się do łącznej kwoty wydatków określonych w planach uznawania łączących się grup producentów.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego podejmuje decyzję w sprawie zmian do planów w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wprowadzenie zmian, po rozpatrzeniu dostarczonych dowodów. Jeżeli w ustalonym terminie nie zostanie podjęta decyzja odnośnie do wniosku o wprowadzenie zmian, wniosek uważa się za odrzucony. Państwa członkowskie mogą ustanowić krótszy termin.

Artykuł  40

Wnioski o uznanie za organizację producentów

1. Grupy producentów realizujące plany uznawania mogą w każdej chwili składać wnioski o uznanie na podstawie art. 125b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Takie wnioski składane są w każdym wypadku przed zakończeniem okresu przejściowego, o którym mowa w art. 125e ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

2. Od daty złożenia takiego wniosku przedmiotowa grupa może przedstawić projekt programu operacyjnego na podstawie art. 63.

Artykuł  41

Działalność główna grup producentów

1. Działalność główna grupy producentów związana jest z koncentracją podaży i wprowadzaniem do obrotu produktów swoich członków, w odniesieniu do których została wstępnie uznana.

2. Grupa producentów może sprzedawać produkty pochodzące od producentów niebędących członkami grupy producentów, jeżeli została uznana w odniesieniu do tych produktów i pod warunkiem, że wartość ekonomiczna tej działalności jest niższa od wartości produkcji sprzedanej wytworzonej przez własnych członków grupy producentów oraz członków innych grup producentów.

Artykuł  42

Wartość produkcji sprzedanej

1. Do grup producentów stosuje się art. 50 ust. 1-4 i 7 oraz art. 50 ust. 6 zdanie pierwsze z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

2. W przypadku zmniejszenia wartości produkcji sprzedanej o co najmniej 35 % z właściwie umotywowanych dla państwa członkowskiego przyczyn, pozostających poza zakresem odpowiedzialności grupy producentów i od niej niezależnych, uznaje się, że łączna wartość produkcji sprzedanej stanowi 65 % łącznej wartości deklarowanej w poprzednim wniosku lub wnioskach o pomoc obejmujących ostatni okres roczny, stwierdzonej przez państwo członkowskie, a w przypadku jej braku - wartości pierwotnie zadeklarowanej w zatwierdzonym planie uznawania.

3. Wartość produkcji sprzedanej obliczana jest zgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Artykuł  43

Finansowanie planów uznawania

1. Stawki pomocy, o której mowa w art. 103a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zmniejsza się o połowę w stosunku do wartości produkcji sprzedanej przekraczającej 1.000.000 EUR.

2. 41  Pomoc, o której mowa w art. 103a ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, dla każdej grupy producentów podlega rocznemu limitowi wynoszącemu 100.000 EUR.

3. Pomoc, o której mowa w art. 103a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, jest wypłacana:

a) w ratach rocznych lub półrocznych na zakończenie każdego okresu rocznego lub półrocznego realizacji planu uznawania; lub

b) w ratach obejmujących część okresu rocznego, jeżeli plan rozpoczyna się w trakcie okresu rocznego lub jeżeli uznanie zostaje udzielone na podstawie art. 125b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przed zakończeniem okresu rocznego. W takim przypadku pułap, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zostaje proporcjonalnie obniżony.

Aby obliczyć wysokość rat, państwa członkowskie mogą zastosować jako podstawę produkcję sprzedaną odpowiadającą okresowi innemu niż okres, w odniesieniu do którego wypłacana jest rata, jeżeli wymagają tego kontrole. Różnica pomiędzy okresami jest mniejsza niż okres, za który wypłacana jest rata.

4. Kurs walutowy stosowany w odniesieniu do kwot określonych w ust. 1 i 2 jest ostatnim kursem opublikowanym przez Centralny Bank Europejski przed pierwszym dniem okresu, na który przyznano przedmiotową pomoc.

Artykuł  44 ⁴²

Pomoc na inwestycje niezbędne w celu uzyskania uznania

Inwestycje związane z realizacją planów uznawania, o których mowa w art. 37 lit. c) niniejszego rozporządzenia, na które przyznano pomoc zgodnie z art. 103a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, są finansowane proporcjonalnie do ich wykorzystania co do produktów członków grupy producentów, w odniesieniu do których udzielono jej wstępnego uznania.

Z pomocy unijnej wyklucza się inwestycje, które mogłyby zakłócić konkurencję w odniesieniu do innych rodzajów działalności gospodarczej grupy producentów.

Inwestycje mogą być realizowane w gospodarstwach indywidualnych lub w obiektach producentów będących członkami grupy producentów, pod warunkiem że przyczyniają się do osiągnięcia celów określonych w planie uznawania. W razie wystąpienia z grupy producentów któregoś z członków państwa członkowskie zapewniają odzyskanie inwestycji lub jej wartości końcowej, w przypadku gdy jej okres amortyzacji jeszcze nie upłynął.

Artykuł  45

Wniosek o przyznanie pomocy

1. Grupa producentów składa jeden wniosek o pomoc, o której mowa w art. 103a ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w terminie trzech miesięcy od końca każdego z okresów rocznych lub półrocznych określonych w art. 43 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Wniosek zawiera deklarację wartości produkcji sprzedanej w odniesieniu do okresu, dla którego wnioskowana jest pomoc.

2. Wnioski o przyznanie pomocy dotyczące okresów półrocznych można składać tylko pod warunkiem, że plan uznawania jest podzielony na okresy półroczne, o których mowa w art. 39 ust 1. Wszystkim wnioskom o przyznanie pomocy towarzyszą pisemne oświadczenia grupy producentów stwierdzające, że grupa:

a) przestrzega i będzie przestrzegać przepisów rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i niniejszego rozporządzenia; oraz

b) nie korzystała, nie korzysta i nie będzie korzystać, bezpośrednio ani pośrednio, z podwójnego finansowania unijnego lub krajowego w odniesieniu do działań realizowanych w ramach swojego planu uznawania, na które przyznano finansowanie unijne na podstawie niniejszego rozporządzenia.

3. Państwa członkowskie ustalają termin wypłacenia pomocy, który w każdym wypadku przypada nie później niż sześć miesięcy po otrzymaniu wniosku.

Artykuł  46

Kwalifikowalność

Państwa członkowskie oceniają kwalifikowalność grup producentów do uzyskania pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia w celu ustalenia, czy przyznanie pomocy jest należycie uzasadnione, z uwzględnieniem warunków i daty ewentualnego uprzedniego przyznania pomocy publicznej na rzecz organizacji lub grup producentów, z których pochodzą członkowie danej grupy producentów, oraz ewentualnych przypadków przemieszczania się członków między organizacjami producentów i grupami producentów.

Artykuł  47 ⁴³

Wkład unijny

1. Wkład unijny w pomoc określoną w art. 103a ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z zastrzeżeniem ust. 4 niniejszego artykułu, wynosi:

a) 75 % w regionach kwalifikowalnych w ramach celu konwergencji; oraz

b) 50 % w pozostałych regionach.

Państwa członkowskie mogą wypłacać pomoc krajową w formie płatności ryczałtowej. Wniosek o przyznanie pomocy nie musi zawierać dowodów dotyczących wykorzystania pomocy.

2. Wkład unijny w pomoc określoną w art. 103a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, wyrażony jako dotacja kapitałowa lub jej równoważnik, nie przekracza kwalifikowalnych kosztów inwestycji:

a) 50 % w regionach kwalifikowalnych w ramach celu konwergencji; oraz

b) 30 % w pozostałych regionach.

Zainteresowane państwa członkowskie zobowiązują się do finansowania przynajmniej 5 % kwalifikowalnych kosztów inwestycji.

Na pokrycie kwalifikowalnych kosztów inwestycji beneficjenci pomocy płacą co najmniej:

a) 25 % w regionach kwalifikowalnych w ramach celu konwergencji; oraz

b) 45 % w pozostałych regionach.

3. Wkład unijny w pomoc określoną w art. 103a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z zastrzeżeniem ust. 4 niniejszego artykułu, jest określany dla każdej grupy producentów na podstawie wartości jej produkcji sprzedanej i podlega następującym zasadom:

a) w odniesieniu do grup producentów w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub później, w ciągu pierwszych dwóch lat realizacji ich planów uznawania nie obowiązuje żaden pułap, natomiast w trzecim, czwartym i piątym roku realizacji ich planów uznawania obowiązują odpowiednio pułapy 70 %, 50 % i 20 % wartości produkcji sprzedanej;

b) w odniesieniu do grup producentów w najbardziej oddalonych regionach Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu, lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1405/2006 ⁴⁴ , w pierwszym, drugim, trzecim, czwartym i piątym roku realizacji ich planów uznawania pułap wkładu Unii wynosi odpowiednio 25 %, 20 %, 15 %, 10 % i 5 % wartości produkcji sprzedanej.

4. Łączne wydatki na wkład unijny w pomoc określoną w art. 103a rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie przekracza 10 000 000 na rok kalendarzowy.

Na podstawie powiadomień, o których mowa w art. 38 ust. 4, Komisja ustala współczynniki przydziału oraz określa łączny możliwy wkład Unii na państwo członkowskie w ciągu roku na podstawie tych współczynników. Jeśli w dowolnym roku łączna kwota wynikająca z powiadomień, o których mowa w art. 38 ust. 4, nie przekracza maksymalnej kwoty wkładu Unii, współczynnik przydziału ustala się na poziomie 100 %.

Wkład Unii jest przyznawany zgodnie ze współczynnikiem przydziału, o którym mowa w akapicie drugim. W odniesieniu do planów uznawania, o których nie powiadomiono zgodnie z art. 38 ust. 4, nie przyznaje się wkładu Unii.

Kurs walutowy stosowany w odniesieniu do wkładu Unii na państwo członkowskie jest ostatnim kursem opublikowanym przez Europejski Bank Centralny przed datą przewidzianą w art. 38 ust. 4.

Artykuł  48

Łączenie

1. Pomoc przewidziana w art. 103a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 może zostać przyznana lub może nadal być przyznawana grupom producentów, którym udzielono wstępnego uznania i które powstały w wyniku połączenia dwóch lub większej liczby grup producentów, którym udzielono wstępnego uznania.

2. W celu obliczenia kwoty pomocy płatnej na podstawie ust. 1 grupa producentów powstała w wyniku połączenia zastępuje grupy, które się połączyły.

3. W przypadku połączenia dwóch lub większej liczby grup producentów, nowy podmiot przejmuje prawa i obowiązki grupy producentów, której najwcześniej przyznano wstępne uznanie.

4. W przypadku gdy grupa producentów, której udzielono wstępnego uznania, łączy się z uznaną organizacją producentów, powstały w wyniku tego podmiot nie kwalifikuje się już do wstępnego uznania jako grupa producentów, ani do przyznania pomocy, o której mowa w art. 103a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Powstały w wyniku połączenia podmiot jest nadal traktowany jako uznana organizacja producentów, pod warunkiem że przestrzega obowiązujących wymogów. W razie konieczności organizacja producentów występuje z wnioskiem o zmianę swojego programu operacyjnego i w tym celu art. 29 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Jednakże działania przeprowadzone przez grupę producentów przed takim połączeniem są nadal kwalifikowalne na warunkach ustalonych w planie uznawania.

Artykuł  49

Konsekwencje uznania

1. Udzielanie pomocy, o której mowa w art. 103a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zostaje zakończone wraz z przyznaniem uznania.

2. W przypadku przedłożenia programu operacyjnego na podstawie niniejszego rozporządzenia państwo członkowskie dopilnowuje, aby nie dochodziło do podwójnego finansowania środków określonych w planie uznawania.

3. Inwestycje kwalifikujące się do przyznania pomocy lub koszty, o których mowa w art. 103a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą zostać przeniesione do programów operacyjnych, pod warunkiem że są zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia.

4. Państwa członkowskie ustalają okres, rozpoczynający się po zrealizowaniu planu uznawania, w ramach którego grupa producentów musi zostać uznana za organizację producentów. Okres ten nie przekracza czterech miesięcy.

ROZDZIAŁ  II

Fundusze i programy operacyjne

Sekcja  1

Wartość produkcji sprzedanej

Artykuł  50 ⁴⁵

(skreślony)

Artykuł  51 ⁴⁶

(skreślony)

Sekcja  2

Fundusze operacyjne

Artykuł  52 ⁴⁷

(skreślony)

Artykuł  53 ⁴⁸

(skreślony)

Artykuł  54 ⁴⁹

(skreślony)

Sekcja  3

Programy operacyjne

Artykuł  55 ⁵⁰

(skreślony)

Artykuł  56 ⁵¹

(skreślony)

Artykuł  57 ⁵²

(skreślony)

Artykuł  58 ⁵³

(skreślony)

Artykuł  59 ⁵⁴

(skreślony)

Artykuł  60 ⁵⁵

(skreślony)

Artykuł  61 ⁵⁶

(skreślony)

Artykuł  62 ⁵⁷

(skreślony)

Artykuł  63 ⁵⁸

(skreślony)

Artykuł  64 ⁵⁹

(skreślony)

Artykuł  65 ⁶⁰

(skreślony)

Artykuł  66 ⁶¹

(skreślony)

Artykuł  67 ⁶²

(skreślony)

Sekcja  4

Pomoc

Artykuł  68 ⁶³

(skreślony)

Artykuł  69 ⁶⁴

(skreślony)

Artykuł  70 ⁶⁵

(skreślony)

Artykuł  71 ⁶⁶

(skreślony)

Artykuł  72 ⁶⁷

(skreślony)

ROZDZIAŁ  III

Środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

Sekcja  1

Przepisy ogólne

Artykuł  73 ⁶⁸

(skreślony)

Artykuł  74 ⁶⁹

(skreślony)

Sekcja  2

Wycofywanie z rynku

Artykuł  75 ⁷⁰

(skreślony)

Artykuł  76 ⁷¹

(skreślony)

Artykuł  77 ⁷²

(skreślony)

Artykuł  78 ⁷³

(skreślony)

Artykuł  79 ⁷⁴

(skreślony)

Artykuł  80 ⁷⁵

(skreślony)

Artykuł  81 ⁷⁶

(skreślony)

Artykuł  82 ⁷⁷

(skreślony)

Artykuł  83 ⁷⁸

(skreślony)

Sekcja  3

Zielone zbiory oraz niezbieranie

Artykuł  84 ⁷⁹

(skreślony)

Artykuł  85 ⁸⁰

(skreślony)

Sekcja  4

Promocja i komunikacja

Artykuł  86 ⁸¹

(skreślony)

Sekcja  5

Szkolenia

Artykuł  87 ⁸²

(skreślony)

Sekcja  6

Ubezpieczanie zbiorów

Artykuł  88 ⁸³

(skreślony)

Artykuł  89 ⁸⁴

(skreślony)

Artykuł  89a  ⁸⁵

(skreślony)

Sekcja  7

Wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na ustanowienie funduszy wzajemnych

Artykuł  90 ⁸⁶

(skreślony)

ROZDZIAŁ  IV

Krajowa pomoc finansowa

Artykuł  91 ⁸⁷

(skreślony)

Artykuł  92 ⁸⁸

(skreślony)

Artykuł  93 ⁸⁹

(skreślony)

Artykuł  94 ⁹⁰

(skreślony)

Artykuł  95 ⁹¹

(skreślony)

ROZDZIAŁ  V

Przepisy ogólne

Sekcja  1

Sprawozdania i powiadomienia

Artykuł  96 ⁹²

(skreślony)

Artykuł  97 ⁹³

(skreślony)

Artykuł  98 ⁹⁴

(skreślony)

Sekcja  2

Kontrole

Artykuł  99 ⁹⁵

(skreślony)

Artykuł  100 ⁹⁶

(skreślony)

Artykuł  101 ⁹⁷

(skreślony)

Artykuł  102 ⁹⁸

(skreślony)

Artykuł  103 ⁹⁹

(skreślony)

Artykuł  104 ¹⁰⁰

(skreślony)

Artykuł  105 ¹⁰¹

(skreślony)

Artykuł  106 ¹⁰²

(skreślony)

Artykuł  107 ¹⁰³

(skreślony)

Artykuł  108 ¹⁰⁴

(skreślony)

Artykuł  109 ¹⁰⁵

(skreślony)

Artykuł  110 ¹⁰⁶

(skreślony)

Artykuł  111 ¹⁰⁷

(skreślony)

Artykuł  112 ¹⁰⁸

(skreślony)

Artykuł  113 ¹⁰⁹

(skreślony)

Sekcja  3

Sankcje

Artykuł  114 ¹¹⁰

(skreślony)

Artykuł  115 ¹¹¹

(skreślony)

Artykuł  116 ¹¹²

(skreślony)

Artykuł  117 ¹¹³

(skreślony)

Artykuł  118 ¹¹⁴

(skreślony)

Artykuł  119 ¹¹⁵

(skreślony)

Artykuł  120 ¹¹⁶

(skreślony)

Artykuł  121 ¹¹⁷

(skreślony)

Artykuł  122 ¹¹⁸

(skreślony)

Artykuł  123 ¹¹⁹

(skreślony)

Artykuł  124 ¹²⁰

(skreślony)

Sekcja  4

Monitorowanie i ocena programów operacyjnych i strategii krajowych

Artykuł  125 ¹²¹

(skreślony)

Artykuł  126 ¹²²

(skreślony)

Artykuł  127 ¹²³

(skreślony)

ROZDZIAŁ  VI

Rozszerzenie zasad na producentów na określonym obszarze gospodarczym

Artykuł  128 ¹²⁴

(skreślony)

Artykuł  129 ¹²⁵

(skreślony)

Artykuł  130 ¹²⁶

(skreślony)

Artykuł  131 ¹²⁷

(skreślony)

Artykuł  132 ¹²⁸

(skreślony)

TYTUŁ  IV

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

ROZDZIAŁ  I

Należności celne przywozowe i system cen wejścia

Sekcja  1

System cen wejścia

Artykuł  133 ¹²⁹

(skreślony)

Artykuł  134 ¹³⁰

(skreślony)

Artykuł  135 ¹³¹

(skreślony)

Artykuł  136 ¹³²

(skreślony)

Artykuł  137 ¹³³

(skreślony)

Sekcja  2

Dodatkowe należności celne przywozowe

Artykuł  138 ¹³⁴

(skreślony)

Artykuł  139 ¹³⁵

(skreślony)

Artykuł  140 ¹³⁶

(skreślony)

Artykuł  141 ¹³⁷

(skreślony)

Artykuł  142 ¹³⁸

(skreślony)

TYTUŁ  V

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł  143 ¹³⁹

(skreślony)

Artykuł  144 ¹⁴⁰

(skreślony)

Artykuł  145 ¹⁴¹

(skreślony)

Artykuł  146 ¹⁴²

(skreślony)

Artykuł  147 ¹⁴³

(skreślony)

Artykuł  148 ¹⁴⁴

(skreślony)

Artykuł  149

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 traci moc.

Jednakże art. 134 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007 ma nadal zastosowanie do dnia 31 sierpnia 2011 r.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia uznaje się za odesłania do niniejszego rozporządzenia i - w odpowiednich przypadkach - odczytuje się zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XIX.

Artykuł  150

Przepisy przejściowe

1. Programy operacyjne, w przypadku których korzysta się z art. 203a ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą obowiązywać do momentu ich zakończenia pod warunkiem, że są zgodne z zasadami obowiązującymi przed dniem 1 stycznia 2008 r.

2. Na potrzeby stosowania art. 203a ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 zasadami dotyczącymi minimalnych parametrów surowców dostarczanych do przetwórstwa oraz minimalnych wymogów dotyczących jakości dla produktów gotowych, stosowanymi w dalszym ciągu w odniesieniu do surowców zebranych na terytorium państw członkowskich korzystających z przejściowych przepisów, o których mowa we wspomnianym ustępie, oprócz wszelkich odnośnych norm handlowych, o których mowa w tytule II niniejszego rozporządzenia, są zasady zawarte w rozporządzeniach Komisji wymienionych w załączniku XX.

3. Plany uznawania zatwierdzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2200/96, które nadal korzystają z zatwierdzenia na podstawie art. 203a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 dla grup producentów niepochodzących z państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. lub później, oraz z najbardziej oddalonych regionów Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu, lub mniejszych wysp Morza Egejskiego, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1405/2006 ¹⁴⁵ , są finansowane zgodnie ze stawkami określonymi w art. 103a ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Plany uznawania zatwierdzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2200/96, które korzystały z art. 14 ust. 7 wspomnianego rozporządzenia, i które wciąż korzystają z zatwierdzenia na podstawie art. 203a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, są finansowane zgodnie ze stawkami określonymi w art. 103a ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

4. Jeżeli to konieczne, państwa członkowskie zmieniają swoje strategie krajowe najpóźniej do dnia 15 września 2011 r., aby:

a) odpowiednio uzasadnić, jaką odległość uznaje się za znaczną zgodnie z art. 50 ust. 7 lit. b);

b) ustanowić maksymalny odsetek rocznych wydatków w ramach programu operacyjnego, które można przeznaczać na działania związane z ekologicznym gospodarowaniem opakowaniami, zgodnie z art. 60 ust. 4 akapit drugi.

5. Programy operacyjne, które zatwierdzono przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą obowiązywać do momentu ich zakończenia bez konieczności spełnienia wymogu dotyczącego maksymalnego odsetka, określonego w art. 60 ust. 4 akapit drugi.

Artykuł  151

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2011 r.

	W imieniu Komisji
	José Manuel BARROSO
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ¹⁴⁶

NORMY HANDLOWE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3

CZĘŚĆ  A

Ogólna norma handlowa

Celem niniejszej ogólnej normy handlowej jest określenie wymagań jakościowych dla owoców i warzyw, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

1. Wymagania minimalne

Z zastrzeżeniem dopuszczalnych tolerancji produkty powinny być:

– całe,

– zdrowe; nie dopuszcza się produktów gnijących lub z objawami zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stan produktów musi umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku,

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

2. Wymagania minimalne dotyczące dojrzałości

Produkty muszą być wystarczająco rozwinięte, ale nie przerośnięte, a owoce muszą być odpowiednio dojrzałe, ale nie przejrzałe.

Stopień rozwoju i dojrzałości produktów musi umożliwiać im kontynuowanie procesu dojrzewania oraz osiągnięcie wymaganego stopnia dojrzałości.

3. Tolerancja

W każdej partii dopuszcza się tolerancję wynoszącą 10 % liczby lub masy produktów niespełniających wymagań minimalnych dotyczących jakości. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

4. Znakowanie

Na każdym opakowaniu ¹⁴⁷  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Pochodzenie

Pełna nazwa państwa pochodzenia ¹⁴⁸ . W przypadku produktów pochodzących z państwa członkowskiego informacja ta podawana jest w języku państwa pochodzenia lub w dowolnym innym języku zrozumiałym dla konsumentów państwa przeznaczenia. W przypadku pozostałych produktów informacja ta podawana jest w dowolnym języku zrozumiałym dla konsumentów państwa przeznaczenia.

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ  B

Szczegółowe normy handlowe

CZĘŚĆ 1: NORMA HANDLOWA DLA JABŁEK

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych jabłek pochodzących od gatunku Malus domestica Borkh., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem jabłek przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla jabłek, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach jakości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, jabłka muszą być:

– całe,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od znacznej szklistości miąższu, z wyjątkiem odmian oznaczonych literą "V" wymienionych w dodatku do niniejszej normy,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stopień rozwoju oraz stan jabłek muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania dotyczące dojrzałości

Jabłka muszą być wystarczająco rozwinięte i odpowiednio dojrzałe.

Stopień rozwoju i dojrzałości jabłek musi umożliwiać im kontynuowanie procesu dojrzewania oraz osiągnięcie stopnia dojrzałości wymaganego w odniesieniu do cech danej odmiany.

Aby zweryfikować wymagania minimalne dotyczące dojrzałości, można uwzględnić kilka parametrów (np. cechy morfologiczne, smak, jędrność i zawartość ekstraktu refraktometrycznego).

C. Klasyfikacja

Jabłka klasyfikowane są w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Jabłka w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany ¹⁴⁹  i posiadać całą szypułkę.

Jabłka muszą się charakteryzować następującą minimalną powierzchnią wybarwienia charakterystycznego dla danej odmiany:

– 3/4 łącznej powierzchni o czerwonym wybarwieniu w przypadku grupy wybarwienia A,

– 1/2 łącznej powierzchni o czerwonym wybarwieniu o zróżnicowanej intensywności w przypadku grupy wybarwienia B,

– 1/3 łącznej powierzchni o lekkim, marmurkowym lub prążkowanym czerwonym wybarwieniu w przypadku grupy wybarwienia C,

– brak minimalnego wymogu w przypadku grupy wybarwienia D.

Miąższ owoców musi być całkowicie zdrowy.

Muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:

– bardzo nieznaczne wady skórki,

– bardzo nieznaczne ordzawienie ¹⁵⁰  takie jak:

– brązowe cętki, które nie mogą wykraczać poza zagłębienie szypułkowe i nie mogą być szorstkie, lub

– nieznaczne rozrzucone ślady ordzawienia.

(ii) klasa I

Jabłka w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany ¹⁵¹ .

Jabłka muszą się charakteryzować następującą minimalną powierzchnią wybarwienia charakterystycznego dla danej odmiany:

– 1/2 łącznej powierzchni o czerwonym wybarwieniu w przypadku grupy wybarwienia A,

– 1/3 łącznej powierzchni o czerwonym wybarwieniu o zróżnicowanej intensywności w przypadku grupy wybarwienia B,

– 1/10 łącznej powierzchni o lekkim, marmurkowym lub prążkowanym czerwonym wybarwieniu w przypadku grupy wybarwienia C,

– brak minimalnego wymogu w przypadku grupy wybarwienia D.

Miąższ owoców musi być całkowicie zdrowy.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– nieznaczna wada rozwoju,

– nieznaczna wada wybarwienia,

– nieznaczne i nieodbarwione odgniecenie nieprzekraczające 1 cm² łącznej powierzchni,

– nieznaczne wady skórki, które nie mogą przekraczać:

– 2 cm długości w przypadku wad o podłużnym kształcie,

– 1 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad, z wyjątkiem plam parcha jabłoni (Venturia inaequalis), których łączna powierzchnia nie może przekraczać 0,25 cm²,

– nieznaczne ordzawienie ¹⁵²  takie jak:

– brązowe cętki, które mogą nieco wykraczać poza zagłębienie szypułkowe lub zagłębienie kielichowe ale nie mogą być szorstkie, lub

– delikatne, siatkowate ordzawienie nieprzekraczające 1/5 łącznej powierzchni owocu i niekontrastujące mocno z ogólną barwą owocu lub

– jednolite ordzawienie nieprzekraczające 1/20 łącznej powierzchni owocu, przy czym

– delikatne, siatkowate ordzawienie i jednolite ordzawienie nie mogą razem przekraczać 1/5 łącznej powierzchni owocu.

Jabłka mogą nie mieć szypułek, pod warunkiem że miejsce odłamania szypułki jest czyste, a sąsiadująca z nim skórka nie jest uszkodzona.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się jabłka, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Miąższ owoców nie może mieć większych wad.

Dopuszczalne są następujące wady pod warunkiem że jabłka zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości i prezentacji:

– wady kształtu,

– wady rozwoju,

– wady wybarwienia,

– nieznaczne odgniecenie nieprzekraczające 1,5 cm² powierzchni, które może być nieznacznie odbarwione,

– wady skórki, które nie mogą przekraczać:

– 4 cm długości w przypadku wad o podłużnym kształcie,

– 2,5 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad, z wyjątkiem plam parcha jabłoni (Venturia inaequalis), których łączna powierzchnia nie może przekraczać 1 cm²,

– nieznaczne ordzawienie ¹⁵³  takie jak:

– brązowe cętki, które mogą wykraczać poza zagłębienie szypułkowe lub zagłębienie kielichowe i mogą być nieco szorstkie, lub

– delikatne, siatkowate ordzawienie nieprzekraczające 1/2 łącznej powierzchni owocu i niekontrastujące mocno z ogólną barwą owocu lub

– jednolite ordzawienie nieprzekraczające 1/3 łącznej powierzchni owocu, przy czym

– delikatne, siatkowate ordzawienie i jednolite ordzawienie nie mogą razem przekraczać 1/2 łącznej powierzchni owocu.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego lub masy.

Wielkość minimalna wynosi 60 mm, jeśli jest określana na podstawie średnicy, lub 90 g, jeśli jest określana na podstawie masy. Dopuszcza się mniejsze owoce, jeżeli wartość w skali Brixa ¹⁵⁴  dla produktu wynosi co najmniej 10,5° Brixa, a jego wielkość - co najmniej 50 mm lub 70 g.

Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

a) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie średnicy:

– 5 mm w przypadku owoców klasy ekstra oraz owoców klasy I i II, pakowanych w rzędach i warstwach. Jednakże dla jabłek odmian Bramley's Seedling (tj. Bramley, Triomphe de Kiel) oraz Horneburger różnica w średnicy może wynosić do 10 mm, oraz

– 10 mm w przypadku owoców klasy I w opakowaniach detalicznych lub pakowanych luzem w opakowaniach. Jednakże dla jabłek odmian Bramley's Seedling (tj. Bramley, Triomphe de Kiel) oraz Horneburger, różnica średnic może wynosić do 20 mm;

b) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie masy:

– w przypadku jabłek klasy ekstra oraz jabłek klasy I i II, pakowanych w rzędach i warstwach:

Przedział (g)	Różnica masy (g)
70-90	15 g
91-135	20 g
136-200	30 g
201-300	40 g
> 300	50 g

– w przypadku owoców klasy I w opakowaniach detalicznych lub pakowanych luzem w opakowaniach:

Przedział (g)	Jednorodność (g)
70-135	35
136-300	70
> 300	100

Dla owoców klasy II w opakowaniach detalicznych lub pakowanych luzem w opakowaniach nie ma wymogów dotyczących jednorodności pod względem wielkości.

Miniaturowe odmiany jabłek, oznaczone literą "M" w dodatku do niniejszej normy, są zwolnione z przepisów dotyczących wielkości. W przypadku tych miniaturowych odmian wartość w skali Brixa ¹⁵⁵  wynosi co najmniej 12°.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 5 % liczby lub masy jabłek niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy jabłek niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy jabłek niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy jabłek niespełniających wymagań dotyczących wielkości. Tolerancja ta nie może zostać rozszerzona na produkty, których wielkość:

– jest o co najmniej 5 mm mniejsza od średnicy minimalnej,

– jest o co najmniej 10 g mniejsza od masy minimalnej.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie jabłka tego samego pochodzenia, odmiany, jakości i wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości) oraz o tym samym stopniu dojrzałości.

W przypadku klasy ekstra wymóg jednorodności dotyczy również wybarwienia owoców.

Dopuszcza się jednak mieszanie w jednym opakowaniu detalicznym jabłek różnych odmian wyraźnie różniących się między sobą, pod warunkiem że są one jednorodne pod względem jakości i - dla każdej odmiany - pochodzenia. Jednorodność pod względem wielkości nie jest wymagana.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Jabłka muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu. W szczególności, opakowania detaliczne o masie powyżej 3 kg powinny być wystarczająco sztywne, by zapewnić należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się stosowanie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek ze specyfikacją handlową pod warunkiem że nadruki lub etykiety zostały wykonane przy użyciu nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁵⁶  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "Jabłka", jeśli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz.

– nazwa odmiany. W przypadku mieszanek wyraźnie różniących się odmian jabłek - nazwy poszczególnych odmian.

– Nazwę odmiany można zastąpić synonimem. Nazwę handlową ¹⁵⁷  można podać wyłącznie jako uzupełnienie nazwy odmiany lub synonimu.

– W przypadku mutantów objętych ochroną odmian nazwę odmiany można zastąpić nazwą podstawowej odmiany. W przypadku mutantów nieobjętych ochroną odmian nazwę mutanta można wskazać wyłącznie w uzupełnieniu do nazwy podstawowej odmiany.

– "Miniaturowa odmiana", w stosownych przypadkach.

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁵⁸  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

W przypadku mieszanek wyraźnie różniących się odmian jabłek różnego pochodzenia, wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy danych nazwach odmian.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa,

– wielkość lub, w przypadku owoców pakowanych w rzędach i warstwach, liczba sztuk.

Jeżeli identyfikacja odbywa się na podstawie wielkości, powinna ona być wyrażona:

a) dla produktu podlegającego zasadom jednorodności, przez podanie minimalnej i maksymalnej średnicy lub minimalnej i maksymalnej masy;

b) nieobowiązkowo, dla produktu niepodlegającego zasadom jednorodności, przez podanie średnicy lub masy najmniejszego owocu w opakowaniu z dopiskiem "i większe" lub równoznacznym określeniem lub, w stosownych przypadkach, przez podanie średnicy lub masy największego owocu w opakowaniu.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

Dodatek

Otwarty wykaz odmian jabłek

Owoce odmian nieujętych w wykazie powinny być klasyfikowane według cech charakterystycznych dla swojej odmiany.

Niektóre odmiany ujęte w poniższej tabeli mogą być wprowadzane do obrotu pod nazwami, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o ochronę znaku towarowego lub też została ona już przyznana na terenie jednego lub kilku państw. Takie znaki towarowe nie są wymieniane w pierwszych trzech kolumnach poniższej tabeli. Odniesienia do znanych znaków towarowych podano w czwartej kolumnie jedynie tytułem informacji.

Legenda:

M = odmiana miniaturowa

R = odmiana ordzawiająca się

V = szklistość miąższu

* = mutant nieobjęty ochroną odmian, ale powiązany z zarejestrowanym/chronionym znakiem towarowym; mutanty nieoznaczone gwiazdką są odmianami chronionymi

Odmiany	Mutacja		Synonimy		Znaki towarowe		Grupa wybarwienia		Dodatkowe specyfikacje
African Red					African Carmine ™		B
Akane			Tohoku 3, Primerouge				B
Alkmene			Early Windsor				C
Alwa							B
Amasya							B
Ambrosia					Ambrosia ®		B
Annurca							B
Ariane					Les Naturianes ®		B
Arlet			Swiss Gourmet				B		R
AW 106					Sapora ®		C
Belgica							B
Belle de Boskoop			Schone van Boskoop, Goudreinette				D		R
	Boskoop rouge		Red Boskoop, Roter Boskoop, Rode Boskoop				B		R
	Boskoop Valastrid						B		R
Berlepsch			Freiherr von Berlepsch				C
	Berlepsch rouge		Red Berlepsch, Roter Berlepsch				B
Bonita							A
Braeburn							B
	Hidala				Hillwell ®		A
	Joburn				Aurora ™, Red Braeburn ™, Southern Rose ™		A
	Lochbuie Red Braeburn						A
	Mahana Red Braeburn				Redfield ®		A
	Mariri Red				Eve ™, Aporo ®		A
	Royal Braeburn						A
Bramley's Seedling			Bramley, Triomphe de Kiel				D
Cardinal							B
Caudle					Cameo ®, Camela®		B
	Cauflight				Cameo ®, Camela®		A
CIV323					Isaaq ®		B
CIVG198					Modi ®		A
Civni					Rubens ®		B
Collina							C
Coop 38					Goldrush ®, Delisdor ®		D		R
Coop 39					Crimson Crisp ®		A
Coop 43					Juliet ®		B
Coromandel Red			Corodel				A
Cortland							B
Cox's Orange Pippin			Cox orange, Cox's O.P.				C		R
Cripps Pink					Pink Lady ®, Flavor Rose ®		C
	Lady in Red				Pink Lady ®		B
	Rosy Glow				Pink Lady ®		B
	Ruby Pink						B
Cripps Red					Sundowner ™, Joya ®		B
Dalinbel					Antares ®		B		R
Dalitron					Altess ®		D
Delblush					Tentation ®		D
Delcorf					Delbarestivale ®		C
	Celeste						B
	Bruggers Festivale				Sissired ®		A
	Dalili				Ambassy ®		A
	Wonik*				Appache ®		A
Delcoros					Autento ®		A
Delgollune					Delbard Jubilé ®		B
Delicious ordinaire			Ordinary Delicious				B
Discovery							C
Dykmanns Zoet							C
Egremont Russet							D		R
Elise			De Roblos, Red Delight				A
Elstar							C
	Bel-El				Red Elswout ®		C
	Daliest				Elista ®		C
	Daliter				Elton ™		C
	Elshof						C
	Elstar Boerekamp				Excellent Star ®		C
	Elstar Palm				Elstar PCP ®		C
	Goedhof				Elnica ®		C
	Red Elstar						C
	RNA9842				Red Flame ®		C
	Valstar						C
	Vermuel				Elrosa ®		C
Empire							A
Fengapi					Tessa ®		B
Fiesta			Red Pippin				C
Fresco					Wellant ®		B		R
Fuji							B		V
	Aztec				Fuji Zhen ®		A		V
	Brak				Fuji Kiku ® 8		B		V
	FUCIV51				SAN-CIV ®		A		V
	Fuji Fubrax				Fuji Kiku ® Fubrax		B		V
	Fuji Supreme						A		V
	Fuji VW				King Fuji ®		A		V
	Heisei Fuji				Beni Shogun ®		A		V
	Raku-Raku						B		V
Gala							C
	Alvina						A
	ANABP 01				Bravo ™		A
	Baigent				Brookfield ®		A
	Bigigalaprim				Early Red Gala ®		A
	Devil Gala						A
	Fengal				Gala Venus		A
	Gala Schnico				Schniga ®		A
	Gala Schnico Red				Schniga ®		A
	Galafresh				Breeze ®		A
	Galaval						A
	Galaxy				Selekta ®		B
	Gilmac				Neon ®		A
	Imperial Gala						B
	Jugala						B
	Mitchgla				Mondial Gala ®		B
	Natali Gala						B
	Regal Prince				Gala Must ®		B
	Royal Beaut						A
	Simmons				Buckeye ® Gala		A
	Tenroy				Royal Gala ®		B
	ZoukG1				Gala One®		A
Galmac						Camelot ®		B
Gloster								B
Golden 972								D
Golden Delicious				Golden				D
		CG10 Yellow Delicious				Smothee ®		D
		Golden Delicious Reinders				Reinders ®		D
		Golden Parsi				Da Rosa ®		D
		Leratess				Pink Gold ®		D
		Quemoni				Rosagold ®		D
Goldstar						Rezista Gold Granny ®		D
Gradigold						Golden Supreme ™, Golden Extreme ™		D
Gradiyel						Goldkiss ®		D
Granny Smith								D
		Dalivair				Challenger ®		D
Gravensteiner				Gravenstein				D
GS 66						Fräulein ®		B
HC2-1						Easy pep's! Zingy ®		A
Hokuto								C
Holsteiner Cox				Holstein				C		R
Honeycrisp						Honeycrunch ®		C
Horneburger								D
Idared								B
		Idaredest						B
		Najdared						B
Ingrid Marie								B		R
Inored						Story ®, LoliPop ®		A
James Grieve								D
Jonagold								C
		Early Jonagold				Milenga ®		C
		Dalyrian						C
		Decosta						C
		Jonagold Boerekamp				Early Queen ®		C
		Jonagold Novajo		Veulemanns				C
		Jonagored				Morren's Jonagored ®		C
		Jonagored Supra				Morren's Jonagored ® Supra ®		C
		Red Jonaprince				Wilton's ®, Red Prince ®		C
		Rubinstar						C
		Schneica		Jonica				C
		Vivista						C
Jonathan								B
Karmijn de Sonnaville								C		R
Kizuri						Morgana ®		B
Ladina								B
La Flamboyante						Mairac ®		B
Laxton's Superb								C		R
Ligol								B
Lobo								B
Lurefresh						Redlove ® Era ®		A
Lureprec						Redlove ® Circe ®		A
Luregust						Redlove ® Calypso ®		A
Luresweet						Redlove ® Odysso ®		A
Maigold								B
Maribelle						Lola ®		B
MC38						Crimson Snow ®		A
McIntosh								B
Melrose								C
Milwa					Diwa ®, Junami ®		B
Minneiska					SweeTango ®		B
Moonglo							C
Morgenduft			Imperatore				B
Mountain Cove					Ginger Gold ™		D
Mored					Joly Red ®		A
Mutsu			Crispin				D
Newton							C
Nicogreen					Greenstar ®		D
Nicoter					Kanzi ®		B
Northern Spy							C
Ohrin			Orin				D
Paula Red							B
Pinova					Corail ®		C
	RoHo 3615				Evelina ®		B
Piros							C
Plumac					Koru ®		B
Prem A153					Lemonade ®, Honeymoon ®		C
Prem A17					Smitten ®		C
Prem A280					Sweetie™		B
Prem A96					Rockit ™		B		M
R201					Kissabel ® Rouge		A
Rafzubin					Rubinette ®		C
	Frubaur				Rubinette ® Rossina		A
	Rafzubex				Rubinette ® Rosso		A
Rajka					Rezista Romelike ®		B
Regalyou					Candine ®		A
Red Delicious			Rouge américaine				A
	Campsur				Red Chief ®		A
	Erovan				Early Red One ®		A
	Evasni				Scarlet Spur ®		A
	Stark Delicious						A
	Starking						C
	Starkrimson						A
	Starkspur						A
	Topred						A
	Trumdor				Oregon Spur Delicious ®		A
Reine des Reinettes			Gold Parmoné, Goldparmäne				C		V
Reinette grise du Canada			Graue Kanadarenette, Renetta Canada				D		R
RM1					Red Moon ®		A
Rome Beauty			Belle de Rome, Rome, Rome Sport				B
RS1					Red Moon ®		A
Rubelit							A
Rubin							C
Rubinola							B
Šampion			Shampion, Champion, Szampion				B
	Reno 2						A
	Šampion Arno		Szampion Arno				A
Santana							B
Sciearly					Pacific Beauty ™, NZ Beauty		A
Scifresh					Jazz ™		B
Sciglo					Southern Snap ™		A
Scilate					Envy ®		B
Sciray			GS48				A
Scired					NZ Queen		A		R
Sciros					Pacific Rose ™, NZ Rose		A
Senshu							C
Shinano Gold					Yello ®		D
Spartan							A
SQ 159					Natyra ®, Magic Star ®		A
Stayman							B
Summerred							B
Sunrise							A
Sunset							D		R
Suntan							D		R
Sweet Caroline							C
TCL3					Posy ®		A
Topaz							B
Tydeman's Early Worcester			Tydeman's Early				B
Tsugaru							C
UEB32642					Opal ®		D
WA 2					Sunrise Magic ™		A
WA 38					Cosmic Crisp ™		A
Worcester Pearmain							B
Xeleven					Swing ® natural more		A
York							B
Zari							B
Zouk 16					Flanders Pink ®, Mariposa ®		B
Zouk 31					Rubisgold ®		D
Zouk 32					Coryphée ®		A

CZĘŚĆ 2: NORMA HANDLOWA DLA OWOCÓW CYTRUSOWYCH

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych owoców cytrusowych pochodzących od poniższych gatunków, które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem owoców cytrusowych przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego:

– cytryny pochodzące od gatunku Citrus limon (L.) Burm. f. oraz ich mieszańce,

– mandarynki pochodzące od gatunku Citrus reticulata Blanco, w tym mandarynki satsuma (Citrus unshiu Marcow.), klementynki (Citrus clementina hort. ex Tanaka.), mandarynki pospolite (Citrus deliciosa Ten.) oraz tangeriny (Citrus tangerina Tan.) pochodzące od tych gatunków oraz ich mieszańce,

– pomarańcze pochodzące od gatunku Citrus sinensis (L.) Osbeck oraz ich mieszańce.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla owoców cytrusowych, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach jakości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, owoce cytrusowe muszą być:

– całe,

– wolne od odgnieceń lub rozległych zabliźnionych nacięć,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od oznak zwiędnięcia i wysuszenia,

– wolna od szkód wyrządzonych niską temperaturą lub uszkodzeń mrozowych,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stopień dojrzałości i rozwoju owoców cytrusowych muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania dotyczące dojrzałości

Owoce cytrusowe muszą osiągnąć właściwy stopień rozwoju i dojrzałości - wziąwszy pod uwagę cechy charakterystyczne danej odmiany, czas zbioru oraz obszar uprawy.

Dojrzałość owoców cytrusowych jest określana dla każdego z niżej wymienionych gatunków na podstawie następujących parametrów:

– minimalnej zawartości soku,

– minimalnego stosunku ilości cukrów do kwasów ¹⁵⁹ ,

– barwy.

Stopień wybarwienia musi być taki, aby w wyniku normalnego rozwoju owoc cytrusowy osiągnął w miejscu przeznaczenia barwę typową dla danej odmiany.

	Minimalna zawartość soku (w proc.)	Minimalny stosunek ilości cukrów do kwasów	Barwa
Cytryny	20		Musi być typowa dla danej odmiany. Dopuszcza się owoce z zielonym zabarwieniem (ale nie ciemnozielonym), pod warunkiem że spełniają one wymagania minimalne w zakresie zawartości soku.

Mandarynki satsuma, klementynki, inne odmiany mandarynek i ich mieszańce

Mandarynki satsuma	33	6,5:1	Na co najmniej jednej trzeciej powierzchni owocu musi być typowa dla danej odmiany.
Klementynki	40	7,0:1
Inne odmiany mandarynek i ich mieszańce	33	7,5:1 ^160

Pomarańcze

Czerwone pomarańcze	30	6,5:1	Musi być typowa dla danej odmiany. Dopuszcza się owoce z jasnozielonym zabarwieniem nieprzekraczającym jednej piątej łącznej powierzchni owocu, pod warunkiem że spełniają one wymagania minimalne w zakresie zawartości soku. Pomarańcze wyprodukowane na obszarach charakteryzujących się wysokimi temperaturami powietrza oraz wysoką wilgotnością względną podczas okresu rozwoju mogą posiadać zielone zabarwienie przekraczające jedną piątą łącznej powierzchni owocu, pod warunkiem że spełniają one wymagania minimalne w zakresie zawartości soku.
Odmiany grupy Navel	33	6,5:1
Pozostałe odmiany	35	6,5:1
Mosambi, Sathgudi oraz Pacitan o zielonym zabarwieniu przekraczającym jedną piątą łącznej powierzchni owocu	33
Pozostałe odmiany o zielonym zabarwieniu przekraczającym jedną piątą łącznej powierzchni owocu	45

Owoce cytrusowe spełniające powyższe wymagania dojrzałości mogą być "odzielenione". Taki zabieg jest dozwolony jedynie, gdy inne naturalne właściwości organoleptyczne owoców nie uległy zmianie.

C. Klasyfikacja

Owoce cytrusowe klasyfikowane są w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Owoce cytrusowe w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany lub typu handlowego.

Muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu.

(ii) klasa I

Owoce cytrusowe w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany lub typu handlowego.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– nieznaczne wady wybarwienia, w tym nieznaczna zgorzel słoneczna,

– nieznaczne postępujące wady skórki, pod warunkiem że nie dotyczą miąższu,

– nieznaczne wady skórki powstałe w trakcie rozwoju owocu, np. osrebrzenie, ordzawienie lub uszkodzenia spowodowane przez szkodniki,

– nieznaczne, zabliźnione uszkodzenia spowodowane przyczynami mechanicznymi, takimi jak uszkodzenia gradowe, otarcia lub uszkodzenia w trakcie przeładunku,

– niewielkie i częściowe odstawanie skórki od miąższu w przypadku wszystkich owoców z grupy mandarynek.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się owoce cytrusowe, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że owoce cytrusowe zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji:

– wady kształtu,

– wady wybarwienia, w tym zgorzel słoneczna,

– postępujące wady skórki, pod warunkiem że nie dotyczą miąższu,

– wady skórki powstałe w trakcie rozwoju owocu, np. osrebrzenie, ordzawienie lub uszkodzenia spowodowane przez szkodniki,

– zabliźnione uszkodzenia spowodowane przyczynami mechanicznymi, takimi jak uszkodzenia gradowe, otarcia lub uszkodzenia w trakcie przeładunku,

– powierzchniowe, zabliźnione uszkodzenia skórki,

– szorstka skórka,

– niewielkie i częściowe odstawanie skórki od miąższu w przypadku pomarańczy oraz częściowe odstawanie skórki od miąższu w przypadku wszystkich owoców z grupy mandarynek.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

ielkość określa się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego owocu lub na podstawie liczby sztuk.

A. Wielkość minimalna

Stosuje się następujące wielkości minimalne:

Owoc	Średnica (mm)
Cytryny	45
Mandarynki satsuma, inne odmiany mandarynek i ich mieszańce	45
Klementynki	35
Pomarańcze	53

B. Jednorodność

Owoce cytrusowe można sortować według wielkości, biorąc pod uwagę następujące możliwości:

a) Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

– 10 mm, jeśli średnica najmniejszego owocu (jak podano na opakowaniu) wynosi poniżej 60 mm,

– 15 mm, jeśli średnica najmniejszego owocu (jak podano na opakowaniu) wynosi 60 mm lub powyżej, ale poniżej 80 mm,

– 20 mm, jeśli średnica najmniejszego owocu (jak podano na opakowaniu) wynosi 80 mm lub powyżej, ale poniżej 110 mm,

– nie istnieją żadne ograniczenia różnic w średnicy dla owoców o średnicy równej lub większej od 110 mm;

b) w przypadku stosowania kodów wielkości należy przestrzegać kodów i przedziałów podanych w poniższych tabelach:

Kod wielkości	Średnica (mm)
Cytryny
0	79-90
1	72-83
2	68-78
3	63-72
4	58-67
5	53-62
6	48-57
7	45-52
Mandarynki satsuma, klementynki i inne odmiany mandarynek i ich mieszańce
1 - XXX	78 i więcej
1 - XX	67-78
1 lub 1-X	63-74
2	58-69
3	54-64
4	50-60
5	46-56
6 ^161	43-52
7	41-48
8	39-46
9	37-44
10	35-42
Pomarańcze
0	92-110
1	87-100
2	84-96
3	81-92
4	77-88
5	73-84
6	70-80
7	67-76
8	64-73
9	62-70
10	60-68
11	58-66
12	56-63
13	53- 60

Jednorodność wielkości jest osiągnięta, jeżeli owoce mieszczą się w określonej wyżej skali, o ile wymagań nie określono w następujący sposób:

W przypadku owoców luzem w skrzynkach oraz owoców w opakowaniach detalicznych o masie netto wynoszącej maksymalnie 5 kg maksymalna różnica nie może przekroczyć przedziału uzyskanego w wyniku połączenia trzech kolejnych wielkości ze skali wielkości;

c) dla owoców, których wielkość określa się na podstawie sztuk, różnica w wielkości powinna być zgodna z lit. a).

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 5 % liczby lub masy owoców cytrusowych niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy owoców cytrusowych niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy owoców cytrusowych niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy owoców cytrusowych o wielkości odpowiadającej sąsiedniej niższej lub wyższej od tej (lub od tych - w przypadku połączenia trzech kolejnych wielkości) podanej na opakowaniu.

W każdym przypadku tolerancję wynoszącą 10 % stosuje się jedynie do owoców nie mniejszych niż następujące wielkości minimalne:

Owoc	Średnica (mm)
Cytryny	43
Mandarynki satsuma, inne odmiany mandarynek i ich mieszańce	43
Klementynki	34
Pomarańcze	50

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie owoce cytrusowe tego samego pochodzenia, odmiany lub typu handlowego, jakości i wielkości oraz o podobnym stopniu dojrzałości i rozwoju.

Dodatkowo w przypadku klasy ekstra wymagana jest jednorodność wybarwienia.

Dopuszcza się jednak mieszanie w jednym opakowaniu detalicznym owoców cytrusowych różnych gatunków widocznie różniących się między sobą, pod warunkiem że są one jednorodne pod względem jakości i - dla każdego gatunku - pod względem odmiany lub typu handlowego i pochodzenia. Jednorodność pod względem wielkości nie jest wymagana.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Owoce cytrusowe muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Jeżeli owoce są owijane, należy wykorzystać cienki, suchy, nowy i bezwonny papier ¹⁶² .

Zabronione jest używanie jakichkolwiek substancji, które mogą spowodować zmianę naturalnych cech owoców cytrusowych, w szczególności ich smak lub zapach ¹⁶³ .

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych. Dopuszcza się prezentację owoców z przytwierdzoną krótką (niezdrewniałą) gałązką z kilkoma zielonymi liśćmi.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁶⁴  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "cytryny", "mandarynki" lub "pomarańcze", jeżeli produkt nie jest widoczny z zewnątrz,

– "mieszanka owoców cytrusowych" lub równoznaczne określenie oraz nazwy zwyczajowe poszczególnych gatunków, w przypadku mieszanki wyraźnie różniących się gatunków owoców cytrusowych,

– w przypadku pomarańczy - nazwa odmiany lub odpowiednie grupy odmian dla "Navels" oraz "Valencias",

– w przypadku "mandarynek satsuma" i "klementynek" wymagana jest nazwa zwyczajowa gatunku, a nazwa odmiany jest nieobowiązkowa,

– w przypadku innych mandarynek i ich mieszańców nazwa odmiany jest wymagana.

– w przypadku cytryn nazwa odmiany jest nieobowiązkowa.

– "z pestkami" w przypadku klementynek z ponad 10 pestkami,

– "bez pestek"(nieobowiązkowo, owoce cytrusowe bez pestek mogą niekiedy zawierać pestki).

C. Pochodzenie produktu

– Państwo pochodzenia ¹⁶⁵  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

– W przypadku mieszanek wyraźnie różniących się gatunków owoców cytrusowych różnego pochodzenia, wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy danych nazwach gatunków.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– wielkość wyrażona jako:

– wielkość minimalna i maksymalna (w mm) lub

– kod(y) wielkości, wraz z, nieobowiązkowo, wielkością minimalną i maksymalną lub

– liczbą sztuk,

– informacja o zastosowanych środkach konserwujących lub innych substancjach chemicznych zastosowanych po zbiorze, w przypadku gdy ich użyto.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 3: NORMA HANDLOWA DLA OWOCÓW KIWI

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych owoców kiwi (zwanych również "Actinidia" lub "kiwi") pochodzących od Actinidia chinensis Planch. oraz Actinidia deliciosa (A. Chev.), C.F. Liang i A.R. Ferguson, które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem owoców kiwi przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla owoców kiwi, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach jakości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, owoce kiwi muszą być:

– całe (ale bez szypułki),

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– odpowiednio jędrne; nie mogą być miękkie, zwiędnięte ani nasiąknięte wodą,

– dobrze wykształcone, wyklucza się owoce złączone podwójnie lub wielokrotnie,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stopień rozwoju i stan owoców kiwi muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania minimalne dotyczące dojrzałości

Owoce kiwi muszą być wystarczająco rozwinięte i odpowiednio dojrzałe.

Aby spełnić te wymagania, owoce na etapie pakowania muszą osiągnąć stopień dojrzałości odpowiadający przynajmniej 6,2° Brixa ¹⁶⁶  lub średnią zawartość suchej masy wynoszącą 15 %, co powinno zapewnić 9,5° Brixa21 na etapie wprowadzania do łańcucha dystrybucji.

C. Klasyfikacja

Owoce kiwi klasyfikowane są w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Owoce kiwi w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany.

Muszą być jędrne, a miąższ musi być całkowicie zdrowy.

Muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu.

Stosunek minimalnej średnicy do maksymalnej średnicy owocu mierzonej w przekroju poprzecznym musi wynosić przynajmniej 0,8.

(ii) klasa I

Owoce kiwi w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany.

Muszą być jędrne, a miąższ musi być całkowicie zdrowy.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu (ale bez spęcznienia lub zniekształceń),

– nieznaczne wady wybarwienia,

– nieznaczne wady skórki, pod warunkiem że ich łączna powierzchnia nie przekracza 1 cm²,

– małe "znamię Haywarda" w postaci linii wzdłuż osi południkowej, bez zgrubienia.

Stosunek minimalnej średnicy do maksymalnej średnicy owocu mierzonej w przekroju poprzecznym musi wynosić przynajmniej 0,7.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się owoce kiwi, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Owoce muszą być odpowiednio jędrne, a miąższ nie może mieć poważnych wad.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że owoce kiwi zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji:

– wady kształtu,

– wady wybarwienia,

– wady skórki, takie jak małe zabliźnione pęknięcia lub otarcia tkanki, pod warunkiem że ich łączna powierzchnia nie przekracza 2 cm²,

– kilka wydatniejszych "znamion Haywarda" z nieznacznym zgrubieniem,

– nieznaczne odgniecenie.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie masy owocu.

Masa minimalna wynosi 90 g dla klasy ekstra, 70 g dla klasy I i 65 g dla klasy II.

Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

– 10 g dla owoców o masie do 85 g,

– 15 g dla owoców o masie między 85 g a 120 g,

– 20 g dla owoców o masie między 120 g a 150 g,

– 40 g dla owoców o masie od 150 g wzwyż.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 5 % liczby lub masy owoców kiwi niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy owoców kiwi niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy owoców kiwi niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy owoców kiwi niespełnia- jących wymagań dotyczących wielkości.

Owoce kiwi nie mogą jednak ważyć mniej niż 85 g w klasie ekstra, 67 g w klasie I oraz 62 g w klasie II.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie owoce kiwi tego samego pochodzenia, odmiany, jakości i wielkości.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Owoce kiwi muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁶⁷  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "kiwi" lub "aktinidia", jeśli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz,

– nazwa odmiany (nieobowiązkowo),

– Kolor miąższu lub równoważne oznaczenie, jeżeli miąższ nie jest zielony.

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁶⁸  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– wielkość wyrażona jako minimalna i maksymalna masa owocu,

– liczba sztuk (nieobowiązkowo).

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 4: NORMA HANDLOWA DLA SAŁATY, ENDYWII O LIŚCIACH KĘDZIERZAWYCH I ENDYWII O LIŚCIACH SZEROKICH (BATAWII)

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do:

– odmian uprawnych sałaty pochodzących od:

– Lactuca sativa var. capitata L. (sałata głowiasta, łącznie z sałatą kruchą i sałatą lodową typu "Iceberg"),

– Lactuca sativa var. longifolia Lam. (sałata rzymska (Cos)),

– Lactuca sativa var. crispa L. (sałata listkowa),

– krzyżówek powyższych odmian oraz

– odmian uprawnych endywii o liściach kędzierzawych pochodzących od Cichorium endivia var. crispum Lam. oraz

– odmian uprawnych endywii o liściach szerokich pochodzących od Cichorium endivia var. latifolium Lam., które są dostarczane konsumentowi świeże.

Niniejsza norma nie ma zastosowania w odniesieniu do produktów przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego, produktów wprowadzanych do obrotu jako pojedyncze liście, sałat z bryłą korzeniową lub sałat w doniczkach.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla produktów, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach jakości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, produkty muszą być:

– całe,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste i przycięte, tzn. praktycznie wolne od pozostałości ziemi lub innego podłoża i praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– o świeżym wyglądzie,

– praktycznie wolne od szkodników,

– praktycznie wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,

– muszą mieć turgor,

– bez pędów nasiennych,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

W przypadku sałaty dopuszczalne jest czerwonawe odbarwienie spowodowane niską temperaturą podczas wzrostu, pod warunkiem że nie ma ono znacznego wpływu na wygląd sałaty.

Korzenie powinny być odcięte blisko u podstawy liści zewnętrznych, a miejsce odcięcia powinno być czyste.

Produkt powinien być prawidłowo rozwinięty. Stopień rozwoju i stan produktów muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Klasyfikacja

Produkty klasyfikowane są w dwóch klasach określonych poniżej:

(i) klasa I

Produkty w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany lub typu handlowego.

Ponadto produkt musi być:

– prawidłowo wykształcony,

– jędrny, biorąc pod uwagę metody uprawy i rodzaj produktu,

– wolny od uszkodzeń lub miejsc nadpsutych obniżających jego zdatność do spożycia,

– wolny od uszkodzeń mrozowych.

Sałaty głowiaste powinny mieć pojedyncze, dobrze wykształcone główki. W przypadku sałat głowiastych uprawianych pod osłonami główka może być mała.

Sałaty rzymskie muszą mieć główki, które mogą być małe.

Środek endywii o liściach kędzierzawych lub endywii o liściach szerokich (batawii) musi być koloru żółtego.

(ii) klasa II

Do tej klasy zalicza się produkty, które nie kwalifikują się do klasy I, ale spełniają wymagania minimalne określone powyżej.

Produkt musi być:

– wystarczająco prawidłowo wykształcony

– wolny od uszkodzeń i miejsc nadpsutych poważnie obniżających jego zdatność do spożycia.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że produkt zachowuje swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz wyglądu:

– nieznaczne odbarwienie

– nieznaczne uszkodzenia spowodowane przez szkodniki.

Sałaty głowiaste muszą mieć główki, które mogą być małe. W przypadku sałat głowiastych uprawianych pod osłonami dopuszczalny jest brak główek.

Sałaty rzymskie mogą nie mieć główek.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie masy pojedynczej sztuki.

Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

a) Sałaty

– 40 g, w przypadku gdy najlżejsze sztuki ważą mniej niż 150 g/sztukę,

– 100 g, w przypadku gdy najlżejsze sztuki ważą 150-300 g/sztukę,

– 150 g, w przypadku gdy najlżejsze sztuki ważą 300-450 g/sztukę,

– 300 g, w przypadku gdy najlżejsze sztuki ważą więcej niż 450 g/sztukę.

b) endywia o liściach kędzierzawych i endywia o liściach szerokich (batawia)

– 300 g.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby produktów niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(ii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby produktów niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby produktów niespełniających wymagań dotyczących wielkości.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie produkty tego samego pochodzenia, odmiany lub typu handlowego, jakości i wielkości.

Jednakże mieszanki sałat lub endywii wyraźnie różniących się odmian, typów handlowych lub barw mogą być pakowane razem, pod warunkiem że są jednorodne pod względem jakości, i w obrębie każdej odmiany, typu handlowego lub barwy są jednorodne pod względem pochodzenia. Jednorodność pod względem wielkości nie jest wymagana.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Produkt musi być pakowany w sposób, który zapewni jego należytą ochronę. Musi być racjonalnie zapakowany, z uwzględnieniem rozmiaru i rodzaju opakowania bez pustej przestrzeni w środku i bez zgniatania produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁶⁹  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "sałaty", "sałaty masłowe", "batawie", "sałaty kruche lodowe" ("Iceberg"), "sałaty rzymskie", "sałata listkowa" (lub na przykład w stosownych przypadkach "sałata dębowa", "Lollo bionda", "Lollo rossa"), "endywia o liściach kędzierzawych" lub "endywia o liściach szerokich (batawia)" lub określenia równoważne, jeśli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz,

– "z uprawy pod osłonami" lub równoważne określenie, w zależności od przypadku,

– nazwa odmiany (nieobowiązkowo),

– "mieszanka sałat/endywii" lub równoważne określenie, w przypadku mieszanek sałat lub endywii zdecydowanie różniących się odmian, typów handlowych lub barw. Jeśli produkt nie jest widoczny z zewnątrz - należy podać odmiany, typy handlowe lub barwy oraz ilość każdego z produktów w opakowaniu.

C. Pochodzenie produktu

– Państwo pochodzenia ¹⁷⁰  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

– W przypadku mieszanki sałat lub endywii wyraźnie różniących się pod względem odmian, typów handlowych lub barw różnego pochodzenia, wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy odnośnej nazwie odmiany, typu handlowego lub barwy.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa,

– wielkość, wyrażona jako minimalna masa na sztukę lub liczba sztuk.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 5: NORMA HANDLOWA DLA BRZOSKWIŃ I NEKTARYN

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych brzoskwiń i nektaryn pochodzących od Prunus persica Sieb. i Zucc., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem brzoskwiń i nektaryn przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla brzoskwiń i nektaryn, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach jakości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, brzoskwinie i nektaryny muszą być:

– całe,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od pęknięć w zagłębieniu szypułkowym,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stopień rozwoju oraz stan brzoskwiń i nektaryn musi umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania dotyczące dojrzałości

Owoce muszą być wystarczająco rozwinięte i odpowiednio dojrzałe. Minimalna zawartość ekstraktu refraktometrycznego w miąższu powinna wynosić co najmniej 8° Brixa ¹⁷¹ .

C. Klasyfikacja

Brzoskwinie i nektaryny klasyfikuje się w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Brzoskwinie i nektaryny w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany.

Miąższ owoców musi być całkowicie zdrowy.

Muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu.

(ii) klasa I

Brzoskwinie i nektaryny w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany. Miąższ owoców musi być całkowicie zdrowy.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– nieznaczna wada rozwoju,

– nieznaczne wady wybarwienia,

– nieznaczne odgniecenia, których łączna powierzchnia nie przekracza 1 cm²,

– nieznaczne wady skórki, które nie mogą przekraczać:

– 1,5 cm długości w przypadku wad o podłużnym kształcie,

– 1 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się brzoskwinie i nektaryny, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Miąższ owoców nie może mieć większych wad.

Dopuszcza się następujące wady, pod warunkiem że brzoskwinie i nektaryny zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości i prezentacji:

– wady kształtu,

– wady rozwojowe, w tym rozszczepione pestki, pod warunkiem że owoc jest zamknięty, a miąższ jest zdrowy,

– wady wybarwienia,

– odgniecenia, które mogą być nieznacznie odbarwione i których łączna powierzchnia nie przekracza 2 cm²,

– wady skórki, które nie mogą przekraczać:

– 2,5 cm długości w przypadku wad o podłużnym kształcie,

– 2 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego, masy lub liczby sztuk.

Wielkość minimalna wynosi:

– 56 mm lub 85 g w klasie ekstra,

– 51 mm lub 65 g w klasie I i II.

Jednak owoce o wielkości poniżej 56 mm lub 85 g nie są wprowadzane do obrotu w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 października (półkula północna) oraz od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia (półkula południowa).

Następujące przepisy są nieobowiązkowe dla klasy II.

Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

a) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie średnicy:

– 5 mm dla owoców o średnicy mniejszej niż 70 mm,

– 10 mm dla owoców o średnicy od 70 mm wzwyż.

b) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie masy:

– 30 g dla owoców o masie mniejszej niż 180 g,

– 80 g dla owoców o masie od 180 g wzwyż.

c) dla owoców, których wielkość określa się na podstawie liczby sztuk, różnica w wielkości powinna być zgodna z lit. a) lub b).

W przypadku stosowania kodów wielkości należy przestrzegać kodów podanych w poniższej tabeli.

	Kod	Średnica			Masa
		od (mm)	do (mm)		od (g)	do (g)
1	D	51	56		65	85
2	C	56	61	lub	85	105
3	B	61	67		105	135
4	A	67	73		135	180
5	AA	73	80		180	220
6	AAA	80	90		220	300
7	AAAA	> 90			> 300

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 5 % liczby lub masy brzoskwiń lub nektaryn niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy brzoskwiń lub nektaryn niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy brzoskwiń lub nektaryn niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości): dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy brzoskwiń lub nektaryn niespełniających wymagań dotyczących wielkości.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie brzoskwinie lub nektaryny tego samego pochodzenia, odmiany, jakości, stopnia dojrzałości i wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości), a w przypadku klasy ekstra wymóg jednorodności dotyczy również wybarwienia.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Brzoskwinie lub nektaryny muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁷²  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "brzoskwinie" lub "nektaryny", jeśli zawartość opakowania nie jest widoczna z zewnątrz,

– barwa miąższu,

– nazwa odmiany (nieobowiązkowo),

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁷³  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– wielkość (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości) wyrażona jako minimalna i maksymalna średnica (w mm) lub minimalna i maksymalna masa (w g) lub kod wielkości,

– liczba sztuk (nieobowiązkowo),

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 6: NORMA HANDLOWA DLA GRUSZEK

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych gruszek pochodzących od Pyrus communis L., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem gruszek przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla gruszek, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, gruszki muszą być:

– całe,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stopień rozwoju i stan gruszek muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania dotyczące dojrzałości

Stopień rozwoju i dojrzałości gruszek musi umożliwiać im kontynuowanie procesu dojrzewania oraz osiągnięcie stopnia dojrzałości wymaganego w odniesieniu do cech danej odmiany.

C. Klasyfikacja

Gruszki klasyfikowane są w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Gruszki w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany ¹⁷⁴ .

Miąższ owoców musi być całkowicie zdrowy, a skórka wolna od szorstkich ordzawień.

Gruszki muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd owocu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu.

Szypułka musi być cała.

Miąższ gruszek nie może być ziarnisty.

(ii) klasa I

Gruszki w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany ¹⁷⁵ .

Miąższ owoców musi być całkowicie zdrowy.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– nieznaczna wada rozwoju,

– nieznaczne wady wybarwienia,

– bardzo niewielkie szorstkie ordzawienia,

– nieznaczne wady skórki, które nie mogą przekraczać:

– 2 cm długości w przypadku wad o podłużnym kształcie,

– 1 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad, z wyjątkiem plam parcha gruszy i parcha jabłoni (Venturia pirina i V. inaequalis), którego łączna powierzchnia nie może przekraczać 0,25 cm²,

– nieznaczne odgniecenia, których powierzchnia nie przekracza 1 cm².

Szypułka może być lekko uszkodzona.

Miąższ gruszek nie może być ziarnisty.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się gruszki, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Miąższ owoców nie może mieć większych wad.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że gruszki zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji.

– wady kształtu,

– wady rozwoju,

– wady wybarwienia,

– niewielkie szorstkie ordzawienia,

– wady skórki, które nie mogą przekraczać:

– 4 cm długości w przypadku wad o podłużnym kształcie,

– 2,5 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad, z wyjątkiem plam parcha gruszy i parcha jabłoni (Venturia pirina i V. inaequalis), którego łączna powierzchnia nie może przekraczać 1 cm²,

– nieznaczne odgniecenia, których powierzchnia nie przekracza 2 cm².

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego lub masy.

Wielkość minimalna wynosi:

a) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie średnicy:

	klasa ekstra	klasa I	klasa II
Odmiany wielkoowocowe	60 mm	55 mm	55 mm
Pozostałe odmiany	55 mm	50 mm	45 mm

b) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie masy:

	klasa ekstra	klasa I	klasa II
Odmiany wielkoowocowe	130 g	110 g	110 g
Pozostałe odmiany	110 g	100 g	75 g

Letnie odmiany gruszek wymienione w dodatku do niniejszej normy nie muszą spełniać wymagań dotyczących wielkości minimalnej.

Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

a) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie średnicy:

– 5 mm w przypadku owoców klasy ekstra oraz owoców klasy I i II, pakowanych w rzędach i warstwach,

– 10 mm w przypadku owoców klasy I w opakowaniach detalicznych lub pakowanych luzem w opakowaniach.

b) w przypadku gdy wielkość owoców określa się na podstawie masy:

– w przypadku owoców klasy ekstra oraz owoców klasy I i II, pakowanych w rzędach i warstwach:

Przedział (g)	Różnica masy (g)
75-100	15
100-200	35
200-250	50
> 250	80

– w przypadku owoców klasy I w opakowaniach detalicznych lub pakowanych luzem w opakowaniach:

Przedział (g)	Różnica masy (g)
100-200	50
> 200	100

Dla owoców klasy II w opakowaniach detalicznych lub pakowanych luzem w opakowaniach nie ma limitów dotyczących jednorodności pod względem wielkości.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 5 % liczby lub masy gruszek niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 10 % liczby lub masy gruszek niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 10 % liczby lub masy gruszek niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy gruszek niespełniających wymagań dotyczących wielkości. Tolerancja ta nie może zostać rozszerzona na produkty, których wielkość:

– jest o co najmniej 5 mm mniejsza od średnicy minimalnej,

– jest o co najmniej 10 g mniejsza od masy minimalnej.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie gruszki tego samego pochodzenia, odmiany, jakości i wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości) oraz o tym samym stopniu dojrzałości.

W przypadku klasy ekstra wymóg jednorodności dotyczy również wybarwienia owoców.

Dopuszcza się jednak mieszanie w jednym opakowaniu detalicznym gruszek różnych odmian wyraźnie różniących się między sobą, pod warunkiem że są one jednorodne pod względem jakości i - dla każdej odmiany - pochodzenia. Jednorodność pod względem wielkości nie jest wymagana.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Gruszki muszą być pakowane w sposób zapewniający należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z -nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁷⁶  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "Gruszki", jeśli zawartość opakowania nie jest widoczna z zewnątrz.

– nazwa odmiany. W przypadku mieszanek wyraźnie różniących się odmian gruszek - nazwy poszczególnych odmian.

Nazwę odmiany można zastąpić synonimem. Nazwę handlową ¹⁷⁷  można podać wyłącznie jako uzupełnienie nazwy odmiany lub synonimu.

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁷⁸  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

W przypadku mieszanek wyraźnie różniących się odmian gruszek różnego pochodzenia wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy danych nazwach odmian.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– wielkość lub, w przypadku owoców pakowanych w rzędach i warstwach, liczba sztuk.

Jeżeli identyfikacja odbywa się na podstawie wielkości, powinna ona być wyrażona:

a) dla produktu podlegającego zasadom jednorodności, przez podanie minimalnej i maksymalnej średnicy lub minimalnej i maksymalnej masy;

b) nieobowiązkowo, dla produktu niepodlegającego zasadom jednorodności, przez podanie średnicy lub masy najmniejszego owocu w opakowaniu z dopiskiem "i większe" lub równoznacznym określeniem lub, w stosownych przypadkach, przez podanie średnicy lub masy największego owocu w opakowaniu.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

Dodatek

Otwarty wykaz wielkoowocowych i letnich odmian gruszek

Odmiany o mniejszych owocach oraz pozostałe odmiany, które nie zostały ujęte w tabeli, mogą być wprowadzane do obrotu, o ile spełniają wymagania dotyczące wielkości dla innych odmian, określone w sekcji III normy.

Niektóre odmiany ujęte w poniższej tabeli mogą być wprowadzane do obrotu pod nazwami, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o ochronę znaku towarowego lub też została ona już przyznana na terenie jednego lub kilku państw. Tego typu znaki handlowe nie są wymieniane w pierwszych dwóch kolumnach tabeli. Odniesienia do znanych znaków towarowych podano w trzeciej kolumnie jedynie tytułem informacji.

Legenda:

L = Odmiana wielkoowocowa

SP = Odmiany letnie, dla których wielkość minimalna nie jest wymagana

Odmiana	Synonimy		Znaki towarowe/Nazwy handlowe	Wielkość
Abbé Fétel	Abate Fetel			L
Abugo o Siete en Boca				SP
Akça				SP
Alka				L
Alsa				L
Alexandrine Douillard				L
Amfora				L
Angelys			Angys ®	L
Bambinella				SP
Bay 6474			Alessia ®	L
Bergamotten				SP
Beurré Alexandre Lucas	Lucas			L
Beurré Bosc	Bosc, Beurré d'Apremont, Empereur Alexandre, Kaiser Alexander			L
Beurré Clairgeau				L
Beurré d'Arenberg	Hardenpont			L
Beurré Giffard				SP
Beurré précoce Morettini	Morettini			SP
Blanca de Aranjuez	Agua de Aranjuez, Espadona, Blanquilla			SP
Bon Rouge			Victoria Blush	L
Cape Rose			Cheeky ®	L
Carusella				SP
Castell	Castell de Verano			SP
Celina			QTee ®	L
Cepuna			Migo ®	L
CH201			Fred ®	L
Colorée de Juillet		Bunte Juli		SP
Comice rouge				L
Concorde				L
Condoula				SP
Coscia		Ercolini		SP
Curé		Curato, Pastoren, Del cura de Ouro, Espadon de invierno, Bella de Berry, Lombardia de Rioja, Batall de Campana		L
D'Anjou				L
Deveci				L
Dita				L
D. Joaquina		Doyenné de Juillet		SP
Doyenné d'hiver		Winterdechant		L
Doyenné du Comice		Comice, Vereinsdechant		L
Dpp1			Flare ™, Cape Fire ®	L
Erika				L
Etrusca				SP
Falstaff				L
Flamingo				L
Forelle			Vermont Beauty	L
Général Leclerc			Amber Grace ™	L
Gentile				SP
Golden Russet Bosc				L
Gräfin Gepa			Saxonia ®, Early Desire ®	L
Grand Champion				L
H2-169			Ambrosia ®	L
Harovin Sundown			Cold Snap ®	L
Harrow Delight				L
Jeanne d'Arc				L
Joséphine				L
Kieffer				L
Klapa Mïlule				L
Leonardeta	Mosqueruela, Margallon, Colorada de Alcanadre, Leonarda de Magallon			SP
Lombacad			Cascade ®	L
Moscatella				SP
Mramornaja				L
Mustafabey				SP
Nojabrskaja	Novemberbirne		Xenia ®, Novembra ®	L
Packham's Triumph	Williams d'Automne			L
Passe Crassane	Passa Crassana			L
PE2UNIBO			Early Giulia ®	L
PE3UNIBO			Debby Green ®	L
Perita de San Juan				SP
Pérola				SP
Pitmaston	Williams Duchesse			L
Précoce de Trévoux	Trévoux			SP
Président Drouard				L
Rode Doyenne van Doorn			Sweet Sensation ®, Sweet Dored ®	L
Rosemarie			Sempre	L
Santa Maria	Santa Maria Morettini			L
Spadoncina	Agua de Verano, Agua de Agosto			SP
Suvenirs				L
Taylors Gold				L
Thimo			Saxonia ®, Queens Forelle ™	L
Triomphe de Vienne				L
Uta			Dazzling Gold ®	L
Vasarine Sviestine				L
Williams Bon Chrétien	Bon Chrétien, Bartlett, Williams, Summer Bartlett			L

CZĘŚĆ 7: NORMA HANDLOWA DLA TRUSKAWEK

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych truskawek pochodzących od rodzaju Fragaria L., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem truskawek przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla truskawek, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach jakości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnej tolerancji, truskawki muszą być:

– całe, nieuszkodzone,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– o świeżym wyglądzie, ale niemyte,

– praktycznie wolne od szkodników,

– praktycznie wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,

– z kielichem (z wyjątkiem poziomek); kielich i szypułka (jeżeli jest) muszą być świeże i zielone,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Truskawki muszą być wystarczająco rozwinięte i odpowiednio dojrzałe. Ich stopień rozwoju i stan muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Klasyfikacja

Truskawki klasyfikowane są w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Truskawki w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany.

Muszą mieć:

– połyskliwy wygląd, zgodnie z cechami charakterystycznymi danej odmiany,

– muszą być wolne od zanieczyszczenia ziemią.

Muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:

(ii) klasa I

Truskawki w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– niewielka biała powierzchnia, nie większa niż jedna dziesiąta łącznej powierzchni owocu,

– lekkie powierzchniowe odgniecenia.

Muszą być praktycznie wolne od zanieczyszczenia ziemią.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się truskawki, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że truskawki zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji:

– wady kształtu,

– biała powierzchnia, nie większa niż jedna piąta łącznej powierzchni owocu,

– nieznaczne suche odgniecenia, bez tendencji do powiększania się,

– nieznaczne ślady ziemi.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie największej średnicy przekroju poprzecznego.

Wielkość minimalna wynosi:

– 25 mm w klasie ekstra,

– 18 mm w klasie I i II.

Nie ma określonej wielkości minimalnej dla poziomek.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 5 % liczby lub masy truskawek niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy truskawek niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 10 % liczby lub masy truskawek niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy truskawek niespełniających wymagań dotyczących wielkości minimalnej.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

awartość opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie truskawki tego samego pochodzenia, odmiany i jakości.

Truskawki w klasie ekstra - z wyjątkiem poziomek - muszą być szczególnie jednorodne pod względem stopnia dojrzałości, wybarwienia i wielkości. Truskawki w klasie I mogą być mniej jednorodne pod względem wielkości.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Truskawki muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁷⁹  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "truskawki", jeśli zawartość opakowania nie jest widoczna z zewnątrz,

– nazwa odmiany (nieobowiązkowo),

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁸⁰  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 8: NORMA HANDLOWA DLA PAPRYKI SŁODKIEJ

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych papryki słodkiej ¹⁸¹  pochodzących od Capsisum annuum L., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem papryki przeznaczonej do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla papryki słodkiej po jej przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, papryka słodka musi być:

– cała,

– zdrowa; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czysta, praktycznie wolna od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– o świeżym wyglądzie,

– jędrna,

– praktycznie wolna od szkodników,

– wolna od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolna od szkód wyrządzonych niską temperaturą lub uszkodzeń mrozowych,

– z szypułką; szypułka musi być równo obcięta, a kielich nienaruszony,

– wolna od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolna od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Stopień rozwoju oraz stan papryki słodkiej muszą umożliwiać jej:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie w zadowalającym stanie do miejsca przeznaczenia.

B. Klasyfikacja

Papryka słodka klasyfikowana jest w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Papryka słodka w tej klasie musi być najwyższej jakości. Musi być charakterystyczna dla danej odmiany lub typu handlowego.

Musi być wolna od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:

(ii) klasa I

Papryka słodka w tej klasie musi być dobrej jakości. Musi być charakterystyczna dla danej odmiany lub typu handlowego.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– niewielkie osrebrzenie lub uszkodzenie spowodowane przez wciornastki, które obejmuje najwyżej 1/3 łącznej powierzchni,

– nieznaczne wady skórki, takie jak:

– wgłębienia, zadrapania, zgorzel słoneczna, odgniecenia, które obejmują łącznie najwyżej 2 cm w przypadku wad o podłużnym kształcie oraz 1cm² w przypadku innych wad; lub

– suche pęknięcia powierzchniowe, które obejmują najwyżej 1/8 łącznej powierzchni,

– lekko uszkodzona szypułka.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się paprykę słodką, która nie kwalifikuje się do wyższych klas, ale spełnia określone powyżej wymagania minimalne.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że papryka słodka zachowuje swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji:

– wady kształtu,

– osrebrzenie lub uszkodzenie spowodowane przez wciornastki, które obejmuje najwyżej 2/3 łącznej powierzchni,

– wady skórki, takie jak:

– wgłębienia, zadrapania, zgorzel słoneczna, odgniecenia i zabliźnione uszkodzenia, które obejmują łącznie najwyżej 4 cm w przypadku wad o podłużnym kształcie oraz 2,5 cm² w przypadku innych wad; lub

– suche pęknięcia powierzchniowe, które obejmują najwyżej 1/4 łącznej powierzchni,

– uszkodzenie wierzchołka nie większe niż 1 cm²,

– zwiędnięcie nieprzekraczające 1/3 powierzchni,

– uszkodzona szypułka i kielich, pod warunkiem że miąższ wokół nich jest nienaruszony.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego lub masy. Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

a) w przypadku gdy wielkość słodkiej papryki określa się na podstawie średnicy:

– 20 mm;

b) w przypadku gdy wielkość słodkiej papryki określa się na podstawie masy:

– 30 g, jeżeli najcięższa sztuka waży 180 g lub mniej,

– 80 g, jeżeli najlżejsza sztuka waży więcej niż 180 g, ale mniej niż 260,

– brak limitów, jeżeli najlżejsza sztuka 260 g lub więcej.

Papryka słodka typu wydłużonego powinna być dostatecznie jednorodna pod względem długości.

Jednorodność pod względem wielkości nie jest obowiązkowa dla klasy II.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 5 % liczby lub masy papryki słodkiej niespełniającej wymagań tej klasy, lecz spełniającej wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 10 % liczby lub masy papryki słodkiej niespełniającej wymagań tej klasy, lecz spełniającej wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 10 % liczby lub masy papryki słodkiej niespełniającej wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości): dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy papryki słodkiej niespełniającej wymagań dotyczących wielkości.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie paprykę słodką tego samego pochodzenia, odmiany lub typu handlowego, jakości i wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości) oraz - w przypadku klasy ekstra i klasy I - o takim samym stopniu dojrzałości i wybarwienia.

Jednakże mieszanki papryki słodkiej różnych typów handlowych lub barw wyraźnie różniących się między sobą mogą być pakowane razem w opakowaniu, pod warunkiem że są jednorodne pod względem jakości, i w obrębie każdego typu handlowego lub barwy są jednorodne pod względem pochodzenia. Jednorodność pod względem wielkości nie jest wymagana.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Papryka słodka musi być pakowana w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁸²  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "papryka słodka", jeśli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz,

– "mieszanka papryki słodkiej" lub równoważne określenie, w przypadku mieszanki wyraźnie różniących się typów handlowych lub barw papryki słodkiej. Jeśli produkt nie jest widoczny z zewnątrz, należy podać typy handlowe lub barwy oraz ilość każdego z produktów w opakowaniu.

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁸³  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

W przypadku mieszanki wyraźnie różniących się typów handlowych lub barw papryki słodkiej różnego pochodzenia, wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy odnośnej nazwie typu handlowego lub barwy.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– wielkość (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości) wyrażona jako minimalna i maksymalna średnica lub minimalna i maksymalna masa,

– liczba sztuk (nieobowiązkowo),

– "(Nazwa typu lub odmiany) może mieć nieco ostry smak" lub, w stosownych przypadkach, równoważną nazwę.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 9: NORMA HANDLOWA DLA WINOGRON STOŁOWYCH

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych winogron stołowych pochodzących od gatunku Vitis vinifera L., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem winogron stołowych przeznaczonych do przetwórstwa

przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla winogron stołowych, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, grona i poszczególne jagody muszą być:

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– praktycznie wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

Ponadto poszczególne jagody muszą być:

– całe,

– prawidłowo wykształcone,

– prawidłowo rozwinięte.

Przebarwienia spowodowane przez słońce nie stanowią wady.

Stopień rozwoju oraz stan winogron stołowych muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania dotyczące dojrzałości

Zawartość ekstraktu refraktometrycznego ¹⁸⁴  w soku wynosi co najmniej:

– 12° Brixa dla odmian Alphonse Lavallée, Cardinal oraz Victoria,

– 13° Brixa dla wszystkich innych odmian pestkowych,

– 14° Brixa dla wszystkich odmian bezpestkowych.

Dodatkowo wszystkie odmiany muszą charakteryzować się zadowalającym stosunkiem ilości cukrów do kwasów.

C. Klasyfikacja

Winogrona stołowe klasyfikowane są w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Winogrona stołowe w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany, uwzględniając region, z którego pochodzą.

Poszczególne jagody muszą być jędrne, mocno osadzone, równomiernie rozmieszczone w gronie i posiadać praktycznie nienaruszony charakterystyczny nalot.

Muszą być wolne od wszelkich wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:

(ii) klasa I

Winogrona stołowe w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być charakterystyczne dla danej odmiany, uwzględniając region, z którego pochodzą.

Poszczególne jagody muszą być jędrne, mocno osadzone i posiadać możliwie nienaruszony charakterystyczny nalot. Ich rozmieszczenie może być mniej równomierne niż w przypadku winogron klasy ekstra.

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu,

– nieznaczne wady wybarwienia,

– bardzo nieznaczne odparzenia samej skórki spowodowane działaniem słońca.

– nieznaczne wady skórki.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się winogrona stołowe, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Grona mogą wykazywać nieznaczne wady kształtu, stopnia rozwoju i wybarwienia, pod warunkiem że nie wpływają one niekorzystnie na podstawowe cechy charakterystyczne produktu danej odmiany, uwzględniając region, z którego pochodzą.

Poszczególne jagody muszą być wystarczająco jędrne i wystarczająco mocno osadzone oraz o ile to możliwe, nadal posiadać charakterystyczny nalot. Ich rozmieszczenie może być mniej równomierne niż w przypadku winogron klasy I.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że winogrona stołowe zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji:

– wady kształtu,

– wady wybarwienia,

– nieznaczne odparzenia samej skórki spowodowane działaniem słońca,

– nieznaczne odgniecenia,

– wada skórki.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie masy grona.

Minimalna masa grona wynosi 75 g dla klasy ekstra i klasy I. Przepis ten nie ma zastosowania do opakowań stanowiących pojedyncze porcje we wszystkich klasach.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 5 % masy gron niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % masy gron niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

W uzupełnieniu do tych tolerancji maksymalnie 10 % masy mogą stanowić jagody luzem, tj. jagody oddzielone od gron/kiści, pod warunkiem że owoce są zdrowe i nieuszkodzone.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % masy gron niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

W uzupełnieniu do tych tolerancji maksymalnie 10 % masy mogą stanowić jagody luzem, tj. jagody oddzielone od gron/kiści, pod warunkiem że owoce są zdrowe i nieuszkodzone.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości): dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % masy gron niespełniających wymagań dotyczących wielkości. W każdym opakowaniu detalicznym (z wyjątkiem opakowań stanowiących pojedyncze porcje) dopuszcza się występowanie jednego grona o masie poniżej 75 g, w celu dostosowania masy, o ile spełnia ono wszystkie pozostałe wymagania wymienionej klasy.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować jedynie grona tego samego pochodzenia, odmiany, jakości i stopnia dojrzałości.

W przypadku klasy ekstra grona muszą być mniej więcej jednorodne pod względem wielkości i wybarwienia.

Dopuszcza się jednak mieszanie w jednym opakowaniu winogron stołowych różnych odmian wyraźnie różniących się między sobą, pod warunkiem że są one jednorodne pod względem jakości i - dla każdej odmiany - pochodzenia.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Winogrona stołowe muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się stosowanie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że nadruki lub etykiety zostały wykonane przy użyciu nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych, jakkolwiek dopuszczalne jest pozostawienie przy łodydze grona fragmentu łozy winorośli nie dłuższej niż 5 cm jako szczególnej formy prezentacji.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁸⁵  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "winogrona stołowe", jeśli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz,

– nazwa odmiany. W przypadku mieszanki wyraźnie różniących się odmian winogron stołowych, nazwy poszczególnych odmian.

Nazwę odmiany można zastąpić synonimem. Nazwę handlową ¹⁸⁶  można podać wyłącznie jako uzupełnienie nazwy odmiany lub synonimu.

C. Pochodzenie produktu

– Państwo pochodzenia ¹⁸⁷  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

– W przypadku mieszanek wyraźnie różniących się odmian winogron stołowych różnego pochodzenia, wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy danych nazwach odmian.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– "grona o masie poniżej 75 g stanowiące pojedyncze porcje" lub, w stosownych przypadkach, równoważne określenie.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

CZĘŚĆ 10: NORMA HANDLOWA DLA POMIDORÓW

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian uprawnych pomidorów pochodzących od Solanum lycopersicum L., które są dostarczane konsumentowi świeże, z wyłączeniem pomidorów przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

Pomidory mogą być klasyfikowane w czterech typach handlowych:

– "okrągłe",

– "żebrowane",

– "podłużne" lub "wydłużone",

– "wiśniowe/koktajlowe" (miniaturowe odmiany) wszelkich kształtów.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla pomidorów, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

Na etapach następujących po wysyłce produkty mogą jednak wykazywać w stosunku do wymagań normy:

– nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności,

– dla produktów innych niż produkty klasy ekstra - niewielkie objawy zepsucia w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnych tolerancji, pomidory muszą być:

– całe,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

– o świeżym wyglądzie,

– praktycznie wolne od szkodników,

– wolne od uszkodzeń miąższu spowodowanych przez szkodniki,

– wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

– wolne od jakichkolwiek obcych zapachów lub smaków.

W przypadku pomidorów na gałązkach szypułki muszą być świeże, zdrowe, czyste i wolne od wszelkich liści i jakichkolwiek widocznych substancji obcych.

Stopień rozwoju oraz stan pomidorów muszą umożliwiać im:

– wytrzymanie transportu i przeładunku oraz

– dotarcie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Wymagania dotyczące dojrzałości

Stopień rozwoju i dojrzałości pomidorów musi umożliwiać im kontynuowanie procesu dojrzewania oraz osiągnięcie wymaganego stopnia dojrzałości.

C. Klasyfikacja

Pomidory są klasyfikowane w trzech klasach określonych poniżej:

(i) klasa ekstra

Pomidory w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Muszą być jędrne i charakterystyczne dla danej odmiany lub typu handlowego.

Nie mogą one mieć "zielonych piętek" ani innych wad z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu.

(ii) klasa I

Pomidory w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą być wystarczająco jędrne i charakterystyczne dla danej odmiany lub typu handlowego.

Nie mogą one mieć pęknięć i widocznych "zielonych piętek".

Mogą jednak posiadać następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości i prezentację w opakowaniu:

– nieznaczna wada kształtu i rozwoju,

– nieznaczne wady wybarwienia,

– nieznaczne wady skórki,

– bardzo nieznaczne odgniecenia.

Pomidory "żebrowane" mogą wykazywać ponadto:

– zabliźnione pęknięcia nie dłuższe niż 1 cm,

– niezbyt duże wypukłości,

– małą nieskorkowaciałą narośl,

– skorkowacenie blizny słupkowej o powierzchni do 1 cm²,

– delikatną bliznę słupkową o wydłużonym kształcie (przypominającą szew), ale nie dłuższą niż dwie trzecie największej średnicy owocu.

(iii) klasa II

Do tej klasy zalicza się pomidory, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone powyżej wymagania minimalne.

Pomidory muszą być wystarczająco jędrne (ale mogą być mniej jędrne niż pomidory klasy I) i nie mogą mieć niezabliźnionych pęknięć.

Dopuszczalne są następujące wady, pod warunkiem że pomidory zachowują swoje podstawowe cechy pod względem jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji:

– wady kształtu i rozwoju,

– wady wybarwienia,

– wady skórki lub odgniecenia, pod warunkiem że owoc nie jest poważnie uszkodzony,

– zabliźnione pęknięcia nie dłuższe niż 3 cm dla pomidorów okrągłych, żebrowanych lub podłużnych.

Pomidory "żebrowane" mogą wykazywać ponadto:

– większe wypukłości niż dopuszczono w klasie I, ale bez zniekształceń,

– narośl,

– skorkowacenie blizny kielichowej o powierzchni do 2 cm ²,

– delikatną bliznę słupkową o wydłużonym kształcie (przypominającą szew).

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość określa się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego, masy lub liczby sztuk.

Następujące przepisy nie mają zastosowania do pomidorów na gałązkach i są nieobowiązkowe dla:

– pomidorów wiśniowych i koktajlowych o średnicy poniżej 40 mm;

– pomidorów żebrowanych o nieregularnych kształtach; oraz

– klasy II.

Aby zapewnić jednorodność pod względem wielkości, różnice wielkości produktów w tym samym opakowaniu nie przekraczają:

a) w przypadku gdy wielkość pomidorów określa się na podstawie średnicy:

– 10 mm, jeśli średnica najmniejszego owocu (jak podano na opakowaniu) wynosi poniżej 50 mm,

– 15 mm, jeśli średnica najmniejszego owocu (jak podano na opakowaniu) wynosi między 50 a 70 mm,

– 20 mm, jeśli średnica najmniejszego owocu (jak podano na opakowaniu) wynosi między 70 a 100 mm,

– nie istnieją żadne ograniczenia różnic w średnicy dla owoców o średnicy równej co najmniej 100 mm.

W przypadku stosowania kodów wielkości, należy przestrzegać kodów i przedziałów podanych w poniższej tabeli.

Kod wielkości	Średnica (mm)
0	< 20
1	> 20 < 25
2	> 25 < 30
3	> 30 < 35
4	> 35 < 40
5	> 40 < 47
6	> 47 < 57
7	> 57 < 67
8	> 67 < 82
9	> 82 < 102
10	> 102

b) W przypadku pomidorów, których wielkość określa się na podstawie masy lub liczby sztuk, różnica w wielkości powinna być zgodna z różnicą wskazaną w lit. a).

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Na wszystkich etapach obrotu w każdej partii dopuszcza się tolerancję w odniesieniu do jakości i wielkości dla produktów niespełniających wymagań wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

(i) klasa ekstra

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 5 % liczby lub masy pomidorów niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy I. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 0,5 % łącznie mogą stanowić produkty spełniające wymagania jakościowe klasy II.

(ii) klasa I

Dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy pomidorów niespełniających wymagań tej klasy, lecz spełniających wymagania klasy II. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 1 % łącznie mogą stanowić produkty niespełniające wymagań jakościowych klasy II ani wymagań minimalnych lub produkty z objawami zepsucia.

W przypadku pomidorów na gałązkach dopuszcza się 5 % liczby lub masy pomidorów oderwanych od gałązki.

(iii) klasa II

Dopuszczalna jest łączna tolerancja 10 % liczby lub masy pomidorów niespełniających wymagań tej klasy ani wymagań minimalnych. W ramach tej tolerancji nie więcej niż 2 % łącznie mogą stanowić produkty z objawami zepsucia.

W przypadku pomidorów na gałązkach dopuszcza się 10 % liczby lub masy pomidorów oderwanych od gałązki.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszczalna jest łączna tolerancja wynosząca 10 % liczby lub masy pomidorów niespełniających wymagań dotyczących wielkości.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować wyłącznie pomidory tego samego pochodzenia, odmiany lub typu handlowego, jakości i wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości).

Stopień dojrzałości i wybarwienie pomidorów klasy »ekstra« i klasy I muszą być praktycznie jednorodne. Ponadto długość pomidorów "podłużnych" powinna być wystarczająco jednorodna.

Jednakże mieszanki pomidorów różnych barw, odmian lub typów handlowych wyraźnie różniących się między sobą mogą być pakowane razem w opakowaniu, pod warunkiem że są jednorodne pod względem jakości i w obrębie każdej barwy, odmiany lub typu handlowego są jednorodne pod względem pochodzenia. Jednorodność pod względem wielkości nie jest wymagana.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

B. Pakowanie

Pomidory muszą być pakowane w sposób, który zapewni należytą ochronę produktu.

Materiały stosowane wewnątrz opakowania muszą być czyste i takiej jakości, która pozwala uniknąć jakichkolwiek, zewnętrznych lub wewnętrznych, uszkodzeń produktu. Dopuszcza się użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że druk lub etykiety zostały wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju.

Nalepki przyklejane bezpośrednio na produktach nie powinny po zdjęciu pozostawiać widocznych śladów kleju ani powodować uszkodzeń skórki. Informacje naniesione laserem na pojedynczych owocach nie powinny prowadzić do uszkodzeń miąższu lub skórki.

Opakowania muszą być wolne od wszelkich substancji obcych.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu ¹⁸⁸  należy umieścić następujące informacje, zamieszczone po tej samej stronie, w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego lub wysyłającego (np. ulica/miasto/region/kod pocztowy i państwo, jeśli różne od państwa pochodzenia).

Zapis ten można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem produktów paczkowanych - oficjalnie wydanym lub zatwierdzonym oznaczeniem kodowym identyfikującym pakującego lub wysyłającego, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "pakujący lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów). Oznaczenie kodowe musi być poprzedzone kodem ISO 3166 (alfa) państwa/obszaru państwa uznającego, jeżeli nie jest to państwo pochodzenia;

– wyłącznie dla produktów paczkowanych - nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą w Unii, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "zapakowane dla:" lub zapisem równoznacznym. W takim przypadku etykieta zawiera również oznaczenie kodowe identyfikujące pakującego lub wysyłającego. Sprzedawca udostępnia wszystkie informacje dotyczące znaczenia tego kodu uznane przez służby kontrolne za niezbędne.

B. Rodzaj produktu

– "pomidory" lub "pomidory na gałązkach" oraz ich typ handlowy, lub "pomidory wiśniowe/koktajlowe" lub "pomidory wiśniowe/koktajlowe na gałązkach" lub równoważne określenie dla innych miniaturowych odmian, jeżeli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz,

– "mieszanka pomidorów" lub równoważne określenie, w przypadku mieszanki pomidorów wyraźnie różniących się odmian, typów handlowych lub barw. Jeśli produkt nie jest widoczny z zewnątrz - należy podać barwy, odmiany lub typy handlowe i ilość każdego z produktów w opakowaniu.

– nazwa odmiany (nieobowiązkowo),

C. Pochodzenie produktu

Państwo pochodzenia ¹⁸⁹  oraz, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

W przypadku mieszanki pomidorów wyraźnie różniących się barw, odmian lub typów handlowych różnego pochodzenia, wymagane jest umieszczenie oznaczenia każdego państwa pochodzenia przy odnośnej nazwie barwy, odmiany lub typu handlowego.

D. Specyfikacje handlowe

– klasa.

– wielkość (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości) wyrażona jako:

– minimalna i maksymalna średnica; lub

– minimalna i maksymalna masa; lub

– kod wielkości określony w sekcji III; lub

– liczba, po której podaje się minimalne i maksymalne rozmiary.

E. Znak kontroli urzędowej (nieobowiązkowo)

Opakowania nie muszą zawierać szczegółowych informacji wymienionych w akapicie pierwszym, jeśli zawierają wyłącznie opakowania detaliczne wyraźnie widoczne z zewnątrz i zawierające te informacje. Opakowania te nie mogą zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzać w błąd. Jeśli opakowania znajdują się na paletach, szczegółowe informacje powinny być podane na etykietach umieszczonych w widocznym miejscu, co najmniej z dwóch stron palety.

ZAŁĄCZNIK  II 

WZÓR WYMIENIONY W ART. 12 UST. 1

grafika

ZAŁĄCZNIK  III 

ŚWIADECTWO ZGODNOŚCI Z NORMAMI HANDLOWYMI UNII EUROPEJSKIEJ DLA ŚWIEŻYCH OWOCÓW I WARZYW, O KTÓRYM MOWAW ART. 12, 13 ORAZ 14

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV  ¹⁹⁰

Państwa trzecie, w których zatwierdzono kontrole zgodności zgodnie z art. 15, oraz odnośne produkty

Państwo	Produkty
Szwajcaria	Świeże owoce i warzywa
Maroko	Świeże owoce i warzywa
Republika Południowej Afryki	Świeże owoce i warzywa
Izrael (*)	Świeże owoce i warzywa
Indie	Świeże owoce i warzywa
Nowa Zelandia	Jabłka, gruszki i owoce kiwi
Senegal	Świeże owoce i warzywa
Kenia	Świeże owoce i warzywa
Turcja	Świeże owoce i warzywa
Zjednoczone Królestwo: - Wielka Brytania - Irlandia Północna (**)	Świeże owoce i warzywa
(*) Zgoda Komisji na podstawie art. 15 udzielana jest w odniesieniu do owoców i warzyw pochodzących z Państwa Izrael, z wyłączeniem terytoriów pod administracją izraelską od czerwca 1967 r., a mianowicie Wzgórz Golan, Strefy Gazy, wschodniej Jerozolimy i pozostałej części Zachodniego Brzegu Jordanu. (**) Zgodnie z art. 6 ust. 3 i art. 7 ust. 1 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz art. 5 ust. 4 i art. 13 ust. 1 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej w związku z załącznikiem 2 do tego protokołu, do celów niniejszego rozporządzenia odniesienia do państw członkowskich obejmują Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej. Zgodnie z art. 7 ust. 3 tego Protokołu oraz w zakresie uznawania w jednym państwie członkowskim przepisów technicznych, ocen, rejestracji, świadectw, homologacji i zezwoleń wydanych lub przeprowadzonych przez organy innego państwa członkowskiego albo przez jednostkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, odniesień do państw członkowskich w przepisach prawa Unii mających zastosowanie na mocy tego Protokołu nie należy jednak odczytywać jako obejmujących Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej, jeżeli chodzi o przepisy techniczne, oceny, rejestracje, świadectwa, homologacje i zezwolenia wydane lub przeprowadzone przez organy Zjednoczonego Królestwa albo jednostki mające siedzibę w Zjednoczonym Królestwie.

ZAŁĄCZNIK V

METODY KONTROLI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 17 UST. 1

Poniższe metody kontroli opierają się na zaleceniach przewodnika na temat wprowadzania w życie kontroli jakości świeżych owoców i warzyw, przyjętego w ramach systemu OECD dotyczącego stosowania międzynarodowych norm dla owoców i warzyw.

1. DEFINICJE

1.1. Opakowanie

Oddzielnie zapakowana część partii wraz z zawartością. Funkcją opakowania jest ułatwienie przeładunku i transportu szeregu opakowań detalicznych lub produktów luzem bądź odpowiednio ułożonych, w celu uniknięcia ich uszkodzenia w czasie bezpośredniego przeładunku i transportu. Opakowanie może stanowić opakowanie detaliczne. Za opakowania nie uznaje się kontenerów do transportu drogowego, kolejowego i lotniczego.

1.2. Opakowanie detaliczne

Oddzielnie zapakowana część partii wraz z zawartością. Funkcją opakowania detalicznego jest uformowanie w miejscu zakupu jednostki sprzedaży przeznaczonej dla użytkownika końcowego lub konsumenta końcowego.

1.3. Produkty paczkowane

Produkty paczkowane są formą opakowań detalicznych, gdzie opakowanie osłania środek spożywczy całkowicie lub jedynie częściowo, ale w taki sposób, że zawartość nie może zostać zmieniona bez uprzedniego otwarcia lub zmiany opakowania. Za produkty paczkowane nie uznaje się pojedynczych sztuk pokrytych folią ochronną.

1.4. Przesyłka

Ilość produktu, która ma być sprzedana przez danego handlowca, stwierdzona w czasie kontroli i określona w dokumencie. Przesyłka może składać się z jednego lub kilku rodzajów produktu: może zawierać jedną partię lub kilka partii świeżych, suchych lub suszonych owoców lub warzyw.

1.5. Partia

Ilość produktu, która w czasie kontroli w jednym miejscu, posiada podobne cechy w odniesieniu do:

- pakującego lub wysyłającego,

- państwa pochodzenia,

- rodzaju produktu,

- klasy produktu,

- wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości),

- odmiany lub typu handlowego (zgodnie z odpowiednimi przepisami normy),

- rodzaju opakowania i prezentacji.

Jeśli w czasie kontroli zgodności przesyłek (zgodnie z definicją w punkcie 1.4) odróżnienie poszczególnych partii jest trudne lub prezentacja oddzielnych partii nie jest możliwa, wszystkie partie określonej przesyłki można traktować jako jedną partię, jeżeli są one podobne pod względem rodzaju produktu, wysyłającego, państwa pochodzenia, klasy i odmiany lub typu handlowego, o ile jest to przewidziane w odpowiedniej normie handlowej.

1.6. Pobieranie próbek

Doraźne pobranie próbek zbiorczych z partii w czasie kontroli zgodności.

1.7. Próbka pierwotna

W przypadku produktu pakowanego opakowanie wybrane losowo z partii, a w przypadku produktu luzem (bezpośrednio ładowanego na pojazd lub jego wydzieloną część) - pewna ilość produktu wybrana losowo z partii.

1.8. Próbka zbiorcza

Kilka próbek pierwotnych pobranych z danej partii, które powinny być reprezentatywne, a zatem - których ilość jest wystarczająca do oceny partii według wszystkich kryteriów.

1.9. Próbka wtórna

Jednakowa ilość produktu wybrana losowo z próbki pierwotnej.

W przypadku orzechów pakowanych próbka wtórna powinna ważyć od 300 g do 1 kg. Jeżeli próbka pierwotna składa się z opakowań zbiorczych zawierających opakowania detaliczne, próbkę wtórną stanowi jedno opakowanie detaliczne lub kilka opakowań detalicznych, które razem ważą co najmniej 300 g.

W przypadku innych produktów pakowanych próbka wtórna składa się z 30 sztuk, o ile masa netto opakowania nie przekracza 25 kg i nie zawiera ono żadnych opakowań detalicznych. W niektórych przypadkach, a mianowicie kiedy próbka pierwotna zawiera nie więcej niż 30 sztuk, oznacza to, że należy przeprowadzić kontrolę całej zawartości opakowania.

1.10. Próbka złożona (wyłącznie produkty suche i suszone)

Próbka złożona stanowi mieszankę wszystkich próbek wtórnych pobranych z próbki zbiorczej, o masie co najmniej 3 kg. Produkty w próbce złożonej powinny być równomiernie wymieszane.

1.11. Próbka zredukowana

Ilość produktu pobrana losowo z próbki zbiorczej lub złożonej, której wielkość jest ograniczona do minimalnej ilości umożliwiającej ocenę z punktu widzenia niektórych konkretnych kryteriów.

Jeżeli metoda kontroli zniszczy produkt, wielkość próbki zredukowanej nie przekracza 10 % próbki zbiorczej pobranej wstępnie do kontroli lub, w przypadku orzechów w łupinach, 100 orzechów wybranych z próbki złożonej. W przypadku drobnych produktów suchych lub suszonych (np. 100 g zawiera więcej niż 100 sztuk) próbka zredukowana nie przekracza 300 g.

Na potrzeby oceny pod względem stopnia rozwoju lub dojrzałości pobieranie próbek powinno zostać wykonane zgodnie z metodami opisanymi w wytycznych do obiektywnych testów jakości owoców i warzyw oraz produktów suchych i suszonych (Guidance on Objective Tests to Determine Quality of Fruit and Vegetables and Dry and Dried Produce).

Z próbki zbiorczej lub złożonej można pobrać wiele próbek zredukowanych celem przeprowadzenia kontroli zgodności partii pod względem różnych kryteriów.

2. WDRAŻANIE KONTROLI ZGODNOŚCI

2.1. Uwaga ogólna

Kontrola zgodności odbywa się poprzez ocenę próbek pobranych losowo z różnych miejsc partii, która ma być skontrolowana. Opiera się ona na założeniu, że jakość próbek jest reprezentatywna dla jakości partii.

2.2. Miejsce kontroli

Kontrola zgodności może zostać przeprowadzona podczas operacji pakowania, w punkcie wysyłki, podczas transportu, w miejscu docelowym i na każdym etapie handlu hurtowego i detalicznego.

W przypadkach gdy organ kontrolny nie prowadzi kontroli zgodności we własnych obiektach, właściciel powinien umożliwić przeprowadzenie kontroli zgodności.

2.3. Identyfikacja partii lub uzyskanie ogólnego wrażenia na temat przesyłki

Identyfikację partii przeprowadza się na podstawie ich znakowania lub innych kryteriów, takich jak oznaczenia ustanowione zgodnie z dyrektywą Rady 89/396/EWG⁽¹⁾. W odniesieniu do przesyłek składających się z kilku partii, konieczne jest, aby inspektor uzyskał ogólne wrażenie na temat danej przesyłki na podstawie dokumentów towarzyszących lub zgłoszeń dotyczących tych przesyłek. Następnie inspektor określa, na ile prezentowane partie odpowiadają informacjom zawartym w tych dokumentach.

Jeżeli produkt ma być lub został załadowany na środek transportu, do identyfikacji danej przesyłki służy numer rejestracyjny tego środka transportu.

2.4. Prezentacja produktu

Inspektor decyduje, które opakowania mają zostać skontrolowane. Procedura powinna obejmować prezentację przez operatora próbki zbiorczej, jak również dostarczenie wszystkich informacji koniecznych do identyfikacji przesyłki lub partii.

Jeżeli wymagane są próbki zredukowane lub próbki wtórne, są one wyodrębniane z próbki zbiorczej przez inspektora.

2.5. Kontrola fizyczna

- ocena opakowania i prezentacji:

Opakowanie, łącznie z materiałem wykorzystanym do opakowania, sprawdza się pod kątem jego przydatności i czystości zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm handlowych. W przypadku produktu pakowanego dokonuje się tego za pomocą próbek pierwotnych, a dla wszystkich pozostałych produktów na podstawie ładunku pojazdu. Jeżeli dopuszczalne są jedynie niektóre rodzaje opakowań lub prezentacji, inspektor sprawdza, czy zostały one użyte.

- Sprawdzenie znakowania:

Inspektor sprawdza, czy produkt jest oznakowany zgodnie z odpowiednią normą handlową. Obejmuje to sprawdzenie precyzyjności znakowania lub zakresu jakichkolwiek wymaganych zmian.

W przypadku produktu pakowanego dokonuje się tego za pomocą próbek pierwotnych, a dla wszystkich pozostałych produktów na podstawie dokumentacji załączonej do palety lub pojazdu.

Owoców i warzyw pojedynczo zawiniętych w folię nie uznaje się za paczkowane środki spożywcze w rozumieniu dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i niekoniecznie należy je znakować zgodnie z normami handlowymi. W tego rodzaju przypadkach foliowe opakowanie jednostkowe może być uznane za zwykłą ochronę delikatnych produktów.

- Sprawdzanie zgodności produktu:

Inspektor określa wielkość próbki zbiorczej w taki sposób, aby móc ocenić daną partię. Wybiera losowo opakowania, które mają być poddane kontroli, lub w przypadku produktu luzem, te miejsca partii, w których pobiera się próbki jednostkowe.

Należy zwrócić uwagę żeby pobieranie próbek nie wpływało niekorzystnie na jakość produktu.

Uszkodzonych opakowań nie wykorzystuje się jako części próbki zbiorczej. Powinny być one odłożone na bok i mogą, gdy to konieczne, podlegać oddzielnemu badaniu i sprawozdaniu.

W każdym przypadku, gdy partię wykazuje się jako niezadowalającą lub należy zbadać ryzyko niezgodności produktu z normą handlową, próbka zbiorcza powinna zawierać następujące ilości:

Produkt pakowany
Liczba opakowań w partii	Liczba opakowań do pobrania (próbki pierwotne)
do 100	5
od 101 do 300	7
od 301 do 500	9
od 501 do 1 000	10
powyżej 1 000	15 (minimum)
Produkty luzem (ładowane bezpośrednio na pojazd lub jego wydzieloną część)
Wielkość partii w kg lub liczba pęczków w partii	Ilość próbek pierwotnych w kg lub liczba pęczków
do 200	10
od 201 do 500	20
od 501 do 1 000	30
od 1 001 do 5 000	60
powyżej 5 000	100 (minimum)

W przypadku ciężkich owoców i warzyw (sztuk ważących powyżej 2 kg) próbki pierwotne powinny składać się z co najmniej pięciu sztuk. W przypadku partii zawierających mniej niż 5 opakowań lub o masie mniejszej niż 10 kg kontrola obejmuje całą partię.

Jeżeli po przeprowadzeniu kontroli inspektor stwierdza, że podjęcie decyzji nie jest możliwe, przeprowadza się kolejną kontrolę fizyczną i przedstawia średnią z dwóch kontroli jako wynik ogólny.

2.6. Kontrola produktu

W przypadku produktu pakowanego próbki pierwotne wykorzystywane są do sprawdzenia ogólnego wyglądu produktów, prezentacji, czystości opakowań oraz etykietowania. We wszystkich pozostałych przypadkach kontrolę przeprowadza się na podstawie partii lub ładunku pojazdu.

Do kontroli zgodności produkt musi zostać całkowicie wyjęty z opakowania. Inspektor może odstąpić od tego jedynie jeżeli próbki pobrano na podstawie próbek złożonych.

Kontrola jednorodności, spełnienia wymagań minimalnych, klas jakości oraz wielkości przeprowadzana jest na podstawie próbki zbiorczej lub próbki złożonej i z uwzględnieniem zaleceń przewodników opublikowanych przez OECD na temat systemu dotyczącego stosowania międzynarodowych norm dla owoców i warzyw.

Jeśli zostaną wykryte wady, inspektor ustala, jaki odsetek produktu nie odpowiada normie pod względem liczby lub masy.

Wady zewnętrzne sprawdzane są na podstawie próbki zbiorczej lub złożonej. Spełnienie niektórych kryteriów w zakresie stopnia rozwoju lub dojrzałości bądź występowania lub braku wad wewnętrznych można sprawdzić na podstawie próbek zredukowanych. Kontrole na podstawie próbek zredukowanych stosuje się przede wszystkim, jeżeli metoda kontroli niszczy wartość handlową produktu.

Spełnienie kryteriów w zakresie stopnia rozwoju lub dojrzałości sprawdzane jest zgodnie z metodami opisanymi w wytycznych do obiektywnych testów jakości owoców i warzyw oraz produktów suchych i suszonych.

2.7. Sprawozdanie z wyników kontroli

W stosownych przypadkach wystawia się dokumenty wymienione w art. 14.

Jeżeli stwierdza się wady prowadzące do niezgodności, handlowiec lub jego przedstawiciel informowani są na piśmie o tych wadach oraz o odsetku produktu, który wykazuje niezgodność, a także o przyczynach niezgodności. Handlowiec lub jego przedstawiciel informowani są o możliwości uzyskania zgodności produktu z normą poprzez zmianę znakowania.

Jeżeli stwierdza się wady produktu, wskazuje się odsetek partii niezgodny z normą.

2.8. Spadek wartości spowodowany przeprowadzeniem kontroli zgodności

Po kontroli zgodności próbka zbiorcza lub próbka złożona jest oddawana do dyspozycji handlowca lub jego przedstawiciela.

Organ kontrolny nie jest zobowiązany do przekazania z powrotem elementów próbki zbiorczej lub próbki złożonej zniszczonych w czasie kontroli.

⁽¹⁾ Dz.U. L 186 z 30.6.1989, s. 21.

ZAŁĄCZNIK  VA  ¹⁹¹

NIE KWALIFIKUJĄCE SIĘ INWESTYCJE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 37 AKAPIT DRUGI

1. Inwestycje w środki transportu wykorzystywane przez grupę producentów do celów obrotu lub dystrybucji, z wyjątkiem:

a) inwestycji w środki transportu wewnętrznego; w momencie zakupu grupa producentów odpowiednio uzasadnia wobec odnośnego państwa członkowskiego, że inwestycje są wykorzystywane wyłącznie do transportu wewnętrznego;

b) dodatkowych urządzeń na samochodach ciężarowych, przeznaczonych do transportu chłodniczego lub w kontrolowanej atmosferze.

2. Zakup gruntu, którego cena przekracza 10 % wszystkich wydatków kwalifikowalnych związanych z danym działaniem i który nie jest zabudowany, chyba że zakup jest konieczny do dokonania inwestycji zawartej w planie uznawania;

3. Urządzenia używane zakupione ze środków pomocy unijnej lub krajowej w okresie poprzednich siedmiu lat.

4. Dzierżawa, chyba że właściwy organ państwa członkowskiego akceptuje dzierżawę jako uzasadnioną ekonomicznie alternatywę zakupu.

5. Zakup nieruchomości, które w okresie ubiegłych 10 lat zostały zakupione za pomocą środków z pomocy unijnej lub krajowej.

6. Inwestycje w udziały i akcje.

7. Inwestycje lub działania podobnego rodzaju realizowane poza gospodarstwami rolnymi lub obiektami grupy producentów lub jej członków.

ZAŁĄCZNIK  VB  ¹⁹²

Formularze, o których mowa w art. 38 ust. 4, w celu powiadamiania w odniesieniu do poszczególnych grup producentów

grafika

ZAŁĄCZNIK  VI  ¹⁹³

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  VII  ¹⁹⁴

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  VIII  ¹⁹⁵

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  IX  ¹⁹⁶

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  X  ¹⁹⁷

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XI  ¹⁹⁸

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XII  ¹⁹⁹

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XIII  ²⁰⁰

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XIV  ²⁰¹

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XV  ²⁰²

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XVI  ²⁰³

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XVII  ²⁰⁴

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XVIII  ²⁰⁵

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK  XIX 

TABELA KORELACJI, O KTÓREJ MOWA W ART. 149

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007	Niniejsze rozporządzenie
art. 1	art. 1
art. 2	art. 2
art. 2a	art. 3
art. 3	art. 4
art. 4	art. 5
art. 5	art. 6
art. 6	art. 7
art. 7	art. 8
art. 8	art. 9
art. 9	art. 10
art. 10	art. 11
art. 11	art. 12
art. 12	art. 13
art. 12a	art. 14
art. 13	art. 15
art. 14	-
art. 15	art. 16
art. 16	-
art. 17	-
art. 18	-
art. 19	-
art. 20	art. 17
art. 20a	art. 18
art. 21	art. 19
art. 22	art. 20
art. 23	art. 21
art. 24	art. 22
art. 25	art. 23
art. 26	art. 24
art. 27	art. 25
art. 28	art. 26
art. 29	art. 27
art. 30	art. 28
art. 31	art. 29
art. 32	art. 30
art. 33	art. 31
art. 34	art. 33
art. 35	-
art. 36	art. 34
art. 37	art. 35
art. 38	art. 36
art. 39	art. 37
art. 40	art. 38
art. 41	art. 39
art. 42	art. 40
art. 43	art. 41
art. 44	art. 42
art. 45	art. 43
art. 46	art. 44
art. 47	art. 45
art. 48	art. 46
art. 49	art. 47
art. 50	art. 48
art. 51	art. 49
art. 52	art. 50
art. 53	art. 51
art. 54	art. 52
art. 55	art. 53
art. 56	art. 54
art. 57	art. 55
art. 58	art. 56
art. 59	art. 57
art. 60	art. 58
art. 61	art. 59-60
art. 62	art. 61
art. 63	art. 62
art. 64	art. 63
art. 65	art. 64
art. 66	art. 65
art. 67	art. 66
art. 68	art. 67
art. 69	art. 68
art. 70	art. 69
art. 71	art. 70
art. 72	art. 71
art. 73	art. 72
art. 74	art. 73
art. 75	art. 74
art. 76	art. 75
art. 77	art. 76
art. 78	art. 77
art. 79	art. 78
art. 80	art. 79
art. 81	art. 80
art. 82	art. 81
art. 83	art. 82
art. 84	art. 83
art. 85	art. 84
art. 86	art. 85
art. 87	art. 86
art. 88	art. 87
art. 89	art. 88
art. 90	art. 89
art. 91	art. 90
art. 92	-
art. 93	art. 91
art. 94	art. 92
art. 94a	art. 93
art. 95	art. 94
art. 96	art. 95 ust. 4
art. 97	art. 95
art. 98	art. 96
art. 99	art. 97
art. 100	art. 99
art. 101	art. 100
art. 102	art. 101
art. 103	art. 102
art. 104	art. 103
art. 105	art. 104
art. 106	art. 105 ust. 1
art. 107	art. 105 ust. 2 i 3
art. 108	art. 106
art. 109	art. 107
art. 110	art. 108
art. 111	art. 109
art. 112	art. 110
art. 113	art. 111
art. 114	art. 112
art. 115	art. 113
art. 116	art. 114
art. 117	art. 115
art. 118	art. 116
art. 119	art. 117
art. 120	art. 118
art. 121	art. 119
art. 122	art. 120
art. 123	art. 121
art. 124	art. 122
art. 125	art. 123
art. 126	art. 125
art. 127	art. 126
art. 128	art. 127
art. 129	art. 128
art. 130	art. 129
art. 131	art. 130
art. 132	art. 131
art. 133	art. 132
art. 134	-
art. 135	art. 133
art. 136	art. 134
art. 137	art. 135
art. 138	art. 136
art. 139	art. 137
art. 140	art. 138
art. 141	art. 139
art. 142	art. 140
art. 143	art. 141
art. 144	art. 142
art. 145	art. 143
art. 146	art. 144
art. 147	art. 145
art. 148	art. 146
art. 149	art. 147
art. 150	art. 148
art. 151	art. 149
art. 152	art. 150
art. 153	art. 151
załącznik I	załącznik I
załącznik II	załącznik II
załącznik III	załącznik III
załącznik IV	załącznik IV
załącznik VI	załącznik V
załącznik VII	załącznik VII
załącznik VIII	załącznik IX
załącznik IX	załącznik X
załącznik X	załącznik XI
załącznik XI	załącznik XII
załącznik XII	załącznik XIII
załącznik XIII	załącznik XIV
załącznik XIV	załącznik VIII
załącznik XV	załącznik XVI
załącznik XVI	załącznik XVII
załącznik XVII	załącznik XVIII
załącznik XVIII	załącznik XX

ZAŁĄCZNIK  XX 

ROZPORZĄDZENIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 150 UST. 2

rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1764/86 z dnia 27 maja 1986 r. ustanawiające minimalne wymagania jakości dla przetworów z pomidorów objętych systemem pomocy produkcyjnej⁽¹⁾

rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2320/89 z dnia 28 lipca 1989 r. w sprawie minimalnych wymogów jakości dla brzoskwiń w syropie i brzoskwiń w naturalnym soku owocowym w celu zastosowania systemu pomocy produkcyjnej⁽²⁾

art. 2 oraz części A i B załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 464/1999 z dnia 3 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w odniesieniu do uzgodnień dotyczących pomocy w odniesieniu do suszonych śliwek⁽³⁾

art. 1 ust. 1 i 2 oraz załącznik II i III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1573/1999 z dnia 19 lipca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w zakresie cech charakterystycznych suszonych fig kwalifikujących się do pomocy w ramach systemu pomocy produkcyjnej⁽⁴⁾

załączniki I i II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1621/1999 z dnia 22 lipca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w odniesieniu do pomocy odnoszącej się do uprawy winogron przeznaczonych do produkcji niektórych odmian winogron suszonych⁽⁵⁾

rozporządzenie Komisji (WE) nr 1666/1999 z dnia 28 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w odniesieniu do minimalnych cech handlowych niektórych odmian suszonych winogron⁽⁶⁾

rozporządzenie Komisji (WE) nr 1010/2001 z dnia 23 maja 2001 r. dotyczące minimalnych wymagań jakościowych dla mieszanek z owoców w ramach wspólnotowego systemu pomocy produkcyjnej⁽⁷⁾

art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 217/2002 z dnia 5 lutego 2002 r. ustalającego kryteria kwalifikujące surowce w ramach systemu pomocy produkcyjnej w rozporządzeniu (WE) nr 2201/96⁽⁸⁾

art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1535/2003 z dnia 29 sierpnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w zakresie systemu pomocy dla przetworów owocowych i warzywnych⁽⁹⁾

art. 16 i załącznik I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2111/2003 z dnia 1 grudnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2202/96 wprowadzającego wspólnotowy system pomocy dla producentów niektórych owoców cytrusowych⁽¹⁰⁾

rozporządzenie Komisji (WE) nr 1559/2006 z dnia 18 października 2006 r. ustanawiające minimalne wymagania jakościowe dla gruszek odmian Williams i Rocha w syropie i/lub naturalnym soku owocowym objętych systemem pomocy produkcyjnej⁽¹¹⁾

⁽¹⁾ Dz.U. L 153 z 7.6.1986, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 220 z 29.7.1989, s. 54.

⁽³⁾ Dz.U. L 56 z 4.3.1999, s. 8.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 187 z 20.7.1999, s. 27.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 192 z 24.7.1999, s. 21.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 197 z 29.7.1999, s. 32.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 140 z 24.5.2001, s. 31.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 35 z 6.2.2002, s. 11.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 218 z 30.8.2003, s. 14.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 317 z 2.12.2003, s. 5.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 288 z 19.10.2006, s. 22.

¹ Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

² Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

³ Dz.U. L 297 z 21.11.1996, s. 1.

⁴ Dz.U. L 297 z 21.11.1996, s. 29.

⁵ Dz.U. L 297 z 21.11.1996, s. 46.

⁶ Dz.U. L 273 z 17.10.2007, s. 1.

⁷ Art. 2 skreślony przez art. 79 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸ Art. 4 ust. 1 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 594/2013 z dnia 21 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.170.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2013 r.

⁹ Dz.U. L 144 z 4.6.1997, s. 19.

¹⁰ Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1.

¹¹ Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/428 z dnia 12 lipca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2019.75.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 marca 2019 r.

¹² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).

¹³ Art. 12 ust. 5 zmieniony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 594/2013 z dnia 21 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.170.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 czerwca 2011 r.

¹⁴ Art. 15 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 594/2013 z dnia 21 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.170.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2013 r.

¹⁵ Art. 19 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁶ Art. 20 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁷ Art. 21 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁸ Art. 22 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹ Art. 23 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰ Art. 24 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²¹ Art. 25 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²² Art. 26 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²³ Art. 26a skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁴ Art. 27 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁵ Art. 28 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁶ Art. 29 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁷ Art. 30 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁸ Art. 31 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 499/2014 z dnia 11 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.145.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2015 r.

²⁹ Art. 32 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

³⁰ Art. 33 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

³¹ Art. 34 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

³² Art. 35 skreślony przez art. 79 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

³³ Art. 36 ust. 2 lit. e) dodana przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

³⁴ Art. 37 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

³⁵ Art. 38 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

³⁶ Art. 38 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

³⁷ Art. 38 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

³⁸ Art. 38 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

³⁹ Art. 38 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

⁴⁰ Art. 39 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

⁴¹ Art. 43 ust. 2 zmieniony przez sprostowanie z dnia 2 sierpnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.199.76/2).

⁴² Art. 44 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

⁴³ Art. 47 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

⁴⁴ Dz.U. L 265 z 26.9.2006, s. 1.

⁴⁵ Art. 50 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁴⁶ Art. 51 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁴⁷ Art. 52 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁴⁸ Art. 53 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁴⁹ Art. 54 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁰ Art. 55 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵¹ Art. 56 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵² Art. 57 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵³ Art. 58 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁴ Art. 59 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁵ Art. 60 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁶ Art. 61 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁷ Art. 62 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁸ Art. 63 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁵⁹ Art. 64 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁰ Art. 65 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶¹ Art. 66 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶² Art. 67 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶³ Art. 68 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁴ Art. 69 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁵ Art. 70 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁶ Art. 71 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁷ Art. 72 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁸ Art. 73 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁶⁹ Art. 74 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁰ Art. 75 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷¹ Art. 76 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷² Art. 77 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷³ Art. 78 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁴ Art. 79 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁵ Art. 80 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁶ Art. 81 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁷ Art. 82 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁸ Art. 83 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁷⁹ Art. 84 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁰ Art. 85 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸¹ Art. 86 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸² Art. 87 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸³ Art. 88 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁴ Art. 89 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁵ Art. 89a skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁶ Art. 90 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁷ Art. 91 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁸ Art. 92 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁸⁹ Art. 93 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹⁰ Art. 94 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹¹ Art. 95 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹² Art. 96 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹³ Art. 97 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹⁴ Art. 98:

- skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

- zmieniony przez art. 15 ust. 9 rozporządzenia nr (UE) 2017/1185 z dnia 20 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.171.113) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 lipca 2017 r. Zmiana nie została naniesiona ze względu na swą bezprzedmiotowość.

⁹⁵ Art. 99 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹⁶ Art. 100 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹⁷ Art. 101 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹⁸ Art. 102 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

⁹⁹ Art. 103 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁰ Art. 104 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰¹ Art. 105 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰² Art. 106 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰³ Art. 107 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁴ Art. 108 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁵ Art. 109 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁶ Art. 110 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁷ Art. 111 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁸ Art. 112 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁰⁹ Art. 113 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁰ Art. 114 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹¹ Art. 115 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹² Art. 116 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹³ Art. 117 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁴ Art. 118 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁵ Art. 119 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁶ Art. 120 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁷ Art. 121 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁸ Art. 122 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹¹⁹ Art. 123 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁰ Art. 124 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²¹ Art. 125 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²² Art. 126 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²³ Art. 127 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁴ Art. 128 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁵ Art. 129 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁶ Art. 130 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁷ Art. 131 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁸ Art. 132 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹²⁹ Art. 133 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁰ Art. 134 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³¹ Art. 135 skreślony przez art. 6 pkt 2 rozporządzenia nr 565/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.167.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.

¹³² Art. 136 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³³ Art. 137 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁴ Art. 138 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁵ Art. 139 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁶ Art. 140 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁷ Art. 141 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁸ Art. 142 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹³⁹ Art. 143 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁴⁰ Art. 144 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁴¹ Art. 145 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁴² Art. 146 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁴³ Art. 147 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁴⁴ Art. 148 skreślony przez art. 79 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁴⁵ Dz.U. L 265 z 26.9.2006, s. 1.

¹⁴⁶ Załącznik I:

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 11 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.70.37).

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 594/2013 z dnia 21 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.170.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/428 z dnia 12 lipca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2019.75.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 marca 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1890/2021 z dnia 2 sierpnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.384.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2021 r.

¹⁴⁷ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁴⁸ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁴⁹ Otwarty wykaz odmian zawierający klasyfikację pod względem wybarwienia i ordzawienia znajduje się w dodatku do niniejszej normy.

¹⁵⁰ Odmiany oznaczone literą "R" w dodatku do niniejszej normy są zwolnione z przepisów dotyczących ordzawienia.

¹⁵¹ Otwarty wykaz odmian zawierający klasyfikację pod względem wybarwienia i ordzawienia znajduje się w dodatku do niniejszej normy.

¹⁵² Odmiany oznaczone literą "R" w dodatku do niniejszej normy są zwolnione z przepisów dotyczących ordzawienia.

¹⁵³ Odmiany oznaczone literą "R" w dodatku do niniejszej normy są zwolnione z przepisów dotyczących ordzawienia.

¹⁵⁴ Obliczenia zgodne z wytycznymi OECD na temat obiektywnych testów dostępne na stronie: http://www.oecd.org/agriculture/fruit- vegetables/publications.

¹⁵⁵ Obliczenia zgodne z wytycznymi OECD na temat obiektywnych testów dostępne na stronie: http://www.oecd.org/agriculture/fruit- vegetables/publications.

¹⁵⁶ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁵⁷ Nazwa handlowa może stanowić znak towarowy, w odniesieniu do którego wystąpiono z wnioskiem o ochronę lub też została ona już przyznana, lub jakiekolwiek inne określenie stosowane w handlu.

¹⁵⁸ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁵⁹ Obliczenia zgodne z wytycznymi OECD na temat obiektywnych testów dostępne na stronie: http://www.oecd.org/agriculture/fruit- vegetables/publications.

¹⁶⁰ W przypadku odmian Mandora i Minneola do końca roku gospodarczego rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2023 r. minimalny stosunek ilości cukrów do kwasów wynosi 6.0:1.

¹⁶¹ Wielkości poniżej 45 mm dotyczą wyłącznie klementynek.

¹⁶² Użycie środków konserwujących lub innych substancji chemicznych mogących pozostawić obcy zapach na skórce owocu jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest zgodne z obowiązującymi przepisami Unii Europejskiej.

¹⁶³ Użycie środków konserwujących lub innych substancji chemicznych mogących pozostawić obcy zapach na skórce owocu jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest zgodne z obowiązującymi przepisami Unii Europejskiej.

¹⁶⁴ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁶⁵ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁶⁶ Obliczenia zgodne z wytycznymi OECD na temat obiektywnych testów dostępne na stronie: http://www.oecd.org/agriculture/fruit- vegetables/publications.

¹⁶⁷ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁶⁸ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁶⁹ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁷⁰ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁷¹ Obliczenia zgodne z wytycznymi OECD na temat obiektywnych testów dostępne na stronie: http://www.oecd.org/agriculture/fruit- vegetables/publications.

¹⁷² Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁷³ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁷⁴ Otwarty wykaz wielkoowocowych i letnich odmian gruszek znajduje się w dodatku do niniejszej normy.

¹⁷⁵ Otwarty wykaz wielkoowocowych i letnich odmian gruszek znajduje się w dodatku do niniejszej normy.

¹⁷⁶ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁷⁷ Nazwa handlowa może stanowić znak towarowy, w odniesieniu do którego wystąpiono z wnioskiem o ochronę lub też została ona już przyznana, lub jakiekolwiek inne określenie stosowane w handlu.

¹⁷⁸ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁷⁹ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁸⁰ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁸¹ Niektóre odmiany papryki słodkiej mogą mieć ostry smak. Przykładami komercyjnych odmian papryki słodkiej o lekko ostrym smaku są Sivri, Padron i Somborka.

¹⁸² Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁸³ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁸⁴ Obliczenia zgodne z wytycznymi OECD na temat obiektywnych testów dostępne na stronie: http://www.oecd.org/agriculture/fruit- vegetables/publications.

¹⁸⁵ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁸⁶ Nazwa handlowa może stanowić znak towarowy, w odniesieniu do którego wystąpiono z wnioskiem o ochronę lub też została ona już przyznana, lub jakiekolwiek inne określenie stosowane w handlu.

¹⁸⁷ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁸⁸ Te przepisy dotyczące znakowania nie mają zastosowania do opakowań detalicznych prezentowanych jako część większego opakowania. Stosuje się je jednak do opakowań detalicznych prezentowanych osobno.

¹⁸⁹ Należy podać pełną nazwę lub nazwę potoczną.

¹⁹⁰ Załącznik IV:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 594/2013 z dnia 21 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.170.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2013 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 2102/2020 z dnia 15 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.425.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2021 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 2021/1926 z dnia 5 listopada 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.393.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 listopada 2021 r.

¹⁹¹ Załącznik Va dodany przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

¹⁹² Załącznik Vb dodany przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 302/2012 z dnia 4 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 kwietnia 2012 r.

¹⁹³ Załącznik VI skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹⁴ Załącznik VII skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹⁵ Załącznik VIII skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹⁶ Załącznik IX skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹⁷ Załącznik X skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹⁸ Załącznik XI skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

¹⁹⁹ Załącznik XII skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰⁰ Załącznik XIII skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰¹ Załącznik XIV skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰² Załącznik XV skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰³ Załącznik XVI skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰⁴ Załącznik XVII skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.

²⁰⁵ Załącznik XVIII skreślony przez art. 79 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.138.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2017 r.