Rozporządzenie 2262/84 określające szczególne środki w sektorze oliwy z oliwek

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1984.208.11

Akt utracił moc

Wersja od: 27 listopada 2001 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2262/84

z dnia 17 lipca 1984 r.

określające szczególne środki w sektorze oliwy z oliwek

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Zgromadzenia⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

Artykuł 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynku w sektorze tłuszczów⁽⁴⁾, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 2260/84⁽⁵⁾, wprowadził system pomocy dla produkcji oliwy z oliwek; pomoc ta, dla obszarów oliwek istniejących w określonym terminie, udzielana jest producentom oliwek będącym członkami organizacji producentów, o których mowa w art. 20c) ust. 1 rozporządzenia nr 136/66/EWG, i których przeciętna produkcja wynosi co najmniej 100 kilogramów oliwy na rok gospodarczy oraz pozostałym producentom oliwek w zależności od liczby i potencjału produkcyjnego drzew oliwkowych oraz wydajności tych drzew, określonych według standardowych metod i pod warunkiem dokonania zbioru wytworzonych oliwek;

doświadczenie pokazuje, że mimo istnienia zasad przewidujących liczne specyficzne kontrole, istnieją problemy co do zapewnienia efektywnych kontroli na czas; taka sytuacja mogłaby doprowadzić do nieuzasadnionych wydatków ze wspólnotowych funduszy;

w obecnej sytuacji należy przewidzieć szczególne środki w celu zapewnienia prawidłowego i jednolitego stosowania systemu pomocy dla produkcji;

doświadczenie pokazuje, że struktury administracyjne Państw Członkowskich, będących producentami, nie zostały odpowiednio przystosowane do przeprowadzania kontroli przewidzianych w ustawodawstwie wspólnotowym; w związku z tym niezbędne jest utworzenie w Państwach Członkowskich autonomicznych organów administracyjnych dla wykonywania takich zadań;

biorąc pod uwagę obowiązek Państw Członkowskich utworzenia w krótkim czasie szczególnych struktur dla wykonywania zadań wykraczających poza ramy kontroli, określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej⁽⁶⁾, ostatnio zmienionym rozporządzeniem (EWG) nr 3509/80⁽⁷⁾, które funkcjonują na koszt Państw Członkowskich, należy przewidzieć okresowy udział finansowy Wspólnoty;

istnieje związek między systemem skutecznej kontroli a systemem sankcji, stosowanych w przypadku stwierdzonych nieprawidłowości; należy w związku z tym wzmocnić i uzupełnić obecny system sankcji, aby były one w większym stopniu odstraszające, uwzględniając szczególną charakterystykę wspólnej organizacji rynku oliwy z oliwek; w tym celu należy przewidzieć, aby Państwa Członkowskie stosowały system sankcji w celu karania nieprawidłowości stwierdzonych w ramach systemu pomocy dla produkcji; w celu zapewnienia prawidłowego i jednolitego stosowania przewidzianych sankcji, należy określić niektóre szczególne przypadki, w których sankcje te należy stosować,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. 1 Każde będące producentem Państwo Członkowskie tworzy, zgodnie ze swoim porządkiem prawnym, specjalną agencję w celu wykonywania pewnej działalności i kontroli w związku z pomocą wspólnotową w odniesieniu do produkcji oliwy z oliwek, z wyjątkiem refundacji wywozowych.

Jednakże Państwa Członkowskie, których produkcja w określonym czasie nie przekracza 3.000 ton, nie mają obowiązku tworzenia specjalnych agencji. W tym wypadku, dane Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia wypełniania zadań agencji, o których mowa w niniejszym artykule.

2. 2 W celu zapewnienia, że reguły wspólnotowe w odniesieniu do oliwy z oliwek są stosowane prawidłowo, agencja określona w ust. 1, zgodnie z harmonogramem pracy określonym w ust. 4:

– sprawdza, czy praca organizacji i stowarzyszeń producentów jest zgodna z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2261/84 z dnia 17 lipca 1984 r. ustanawiającym ogólne zasady przyznawania pomocy na produkcję oliwy z oliwek oraz organizacjom producentów⁽⁸⁾,

– weryfikuje dokładność danych wymienionych w deklaracjach upraw i wnioskach o pomoc, bez uszczerbku dla kontroli przeprowadzonych przez Państwo Członkowskie zgodnie z art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2261/84,

– prowadzi kontrole posiadających zezwolenia młynów,

– dokonuje kontroli ostatecznego przeznaczenia oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek oraz ostatecznego przeznaczenia ich produktów pochodnych,

– monitoruje zatwierdzone zakłady pakujące zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3089/78 z dnia 19 grudnia 1978 r. ustanawiającego ogólne zasady odnoszące się do pomocy w odniesieniu do konsumpcji oliwy z oliwek⁽⁹⁾ oraz, tam, gdzie jest to niezbędne, organizacje zawodowe uznane na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG,

– zbiera, weryfikuje i przetwarza na poziomie krajowym dane wymagane w celu stwierdzenia produkcji wymienionej w art. 18 rozporządzenia (EWG) nr 2261/84,

– jeżeli jest taka potrzeba, dokonuje kontroli pochodzenia przywożonej oliwy i oliwy z wytłoczyn oliwek.

Z inicjatywy własnej lub na wniosek Komisji Państwo Członkowskie może zlecić agencji, zgodnie z harmonogramem pracy określonym w ust. 4:

– prowadzenie badań statystycznych produkcji, przetwarzania i spożycia oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek,

– monitorowanie skupu, składowania i sprzedaży oliwy z oliwek przez agencje interwencyjne określone w art. 12 i 13 rozporządzenia nr 136/66/EWG,

– monitorowanie składowania prowadzonego w ramach art. 20d ust. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG,

– monitorowanie firm produkujących produkty konserwowanych zgodnie z art. 8 rozporządzenia Rady nr 591/79 z dnia 26 marca 1979 r. ustanawiające ogólne zasady dotyczące refundacji produkcyjnych do oliwy z oliwek wykorzystywanej w produkcji niektórej żywności konserwowanej(10),

– prowadzenie szczegółowych badań w sektorze oliwy z oliwek.

3. 3 Agencja korzysta z pełnej autonomii administracyjnej. Dane Państwo Członkowskie nadaje agencji wszelkie uprawnienia, niezbędne do wypełniania zadań, o których mowa w ust. 2.

W skład agencji wchodzą agenci, których liczba i wykształcenie mają umożliwić realizację powyższych zadań.

Komisja może brać udział w dyskusjach prowadzonych przez zarząd agencji. Jej przedstawiciele nie biorą udziału w głosowaniu.

4. 4 Przed rozpoczęciem każdego roku handlowego dane Państwo Członkowskie określa, na wniosek agencji, preliminarz budżetowy i program działalności, które mają zapewnić prawidłowe stosowanie reguł wspólnotowych w odniesieniu do oliwy z oliwek, które Państwo Członkowskie przekazuje Komisji. Komisja może zwrócić się do Państwa Członkowskiego, bez uszczerbku dla jego odpowiedzialności, o wprowadzenie zmian do preliminarza budżetowego i programu działalności, które uzna za stosowne.

Agenci Komisji mogą w każdym czasie obserwować wszelką działalność, prowadzoną przez agencję.

Agencja przekazuje okresowo Państwu Członkowskiemu i Komisji raporty z prowadzonej działalności. Raport taki wskazuje ewentualne napotykane trudności i, o ile zaistnieje taka potrzeba, sugestie, w jaki sposób ulepszyć system kontroli.

Państwa Członkowskie działają stosownie do ustaleń agencji tak szybko, jak to możliwe.

Państwa Członkowskie regularnie powiadamiają Komisję o szczegółach podjętego działania i sankcjach stosowanych w wyniku ustaleń agencji, na podstawie jej kontroli.

Powiadomienie to nie ma wpływu na stosowanie art. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 595/91 z dnia 4 marca 1991 r. dotyczącego nieprawidłowości i odzyskiwania kwot niesłusznie wypłaconych w związku z finansowaniem wspólnej polityki rolnej oraz organizacji systemu informacyjnego w tej dziedzinie i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 283/72⁽¹¹⁾.

5. 5 W okresie pięciu lat od dnia 1 listopada 1984 r. rzeczywiste wydatki agencji pokrywane będą z budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, w wysokości:

– w przypadku Włoch - 100 % przez pierwsze trzy lata, do łącznej sumy 14 milionów ECU oraz 50 % w roku czwartym i piątym,

– w przypadku Grecji - 100 %, do łącznej sumy 7 milionów ECU.

W okresie trzech lat od dnia 1 listopada 1989 r. rzeczywiste wydatki agencji włoskich i greckich pokrywane będą z budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich w wysokości 50 %.

W przypadku Hiszpanii i Portugalii w okresie od dnia 1 marca 1986 r. do dnia 31 października 1990 r. pokrywa się 100 % wydatków rzeczywistych agencji do maksymalnej kwoty 9,3 milionów ECU dla Hiszpanii i 4,7 milionów ECU dla Portugalii. W okresie od dnia 1 listopada 1990 r. do dnia 31 października 1992 r. wydatki pokrywa budżet ogólny Wspólnot Europejskich w wysokości 50 %.

Przez okres pięciu lat od dnia 1 listopada 1992 r. 50 % rzeczywistych wydatków agencji będzie pokrywane z budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

50 % rzeczywistych wydatków agencji w okresie sześciu lat od roku gospodarczego 1999/2000 ujmuje się w budżecie ogólnym Wspólnot Europejskich.

W 2003 r. Komisja zbada potrzebę zachowania udziału Wspólnoty w wydatkach agencji i, gdzie jest to stosowne, przedstawi Radzie wniosek w kontekście decyzji w sprawie wspólnej organizacji rynku przewidzianej w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1638/98. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 37 ust. 2 Traktatu, Rada podejmuje decyzje w sprawie wszelkiego finansowania omawianych wydatków w kontekście wymienionej decyzji.

6. 6 Roczna kwota rzeczywistych wydatków, o których mowa w ust. 5, ustalana jest przez Komisję na podstawie szczegółowych danych, dostarczonych przez zainteresowane Państwa Członkowskie. Kwota ta przyznawana jest po stwierdzeniu przez Komisję, że dana agencja wykonała swoje zadania.

W celu ułatwienia funkcjonowania agencji, dana kwota może zostać wcześniej wypłacona w ratach w trakcie roku, zgodnie z rocznym budżetem agencji, ustalanym w porozumieniu z Państwem Członkowskim i Komisją przed końcem października każdego kolejnego roku.

Artykuł  2

Na mocy art. 11a rozporządzenia nr 136/66/EWG, będące producentami Państwa Członkowskie podejmują szczególne stosowne środki w celu ukarania wszystkich naruszeń systemu pomocy w produkcji, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że:

a) dane umieszczone w deklaracji uprawy, o której mowa w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2261/84, nie odpowiadają rzeczywistemu stanowi rzeczy;

b) ⁷ ilość oliwy, która może skorzystać z pomocy jest mniejsza od ilości oliwy, dla której o pomoc wystąpili producenci oliwek, którzy mają prawo do korzystania z pomocy w wysokości zależnej od ilości rzeczywiście wyprodukowanej oliwy z oliwek;

c) organizacja producentów lub związek nie przestrzegał obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia;

d) ⁸ młyn nie spełnił zobowiązań, wynikających z rozporządzenia (EWG) nr 2261/84.

Artykuł  2a ⁹

Na mocy art. 11a rozporządzenia nr 136/66/EWG Państwa Członkowskie podejmują szczególne i odpowiednie środki w celu zastosowania sankcji w przypadku jakichkolwiek naruszeń uzgodnień dotyczących pomocy w odniesieniu do konsumpcji, szczególnie jeżeli zauważono, że:

– posiadający zezwolenie zakład pakujący nie dopełnił zobowiązań na mocy rozporządzenia (EWG) nr 3089/78, w szczególności w przypadkach przewidzianych w art. 3;

– uznana organizacja zawodowa nie wypełniła zobowiązań wynikających ze wspomnianego rozporządzenia.

Państwa Członkowskie, w zakresie w jakim ich to dotyczy, podejmują szczególne i odpowiednie środki w celu zastosowania sankcji w przypadku jakichkolwiek naruszeń procedur określonych w art. 12, 13, 20a i 20d rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł  3

1. W celu wprowadzenia w życie przepisów art. 2, Państwa Członkowskie stosują przynajmniej następujące środki szczególne:

a) w przypadku, o którym mowa w art. 2 lit. a) - jeżeli w nieścisłej deklaracji uprawy podany jest większy od rzeczywistego potencjał produkcyjny danego producenta oliwek, producent ten musi zapłacić kwotę, której wysokość zależy od różnicy wynikającej z zawyżenia potencjału produkcyjnego, która musi być w wystarczającym stopniu odstraszająca;

b) w przypadku, o którym mowa w art. 2 lit. b) - Państwo Członkowskie odzyskuje kwoty, które zostały nienależnie wypłacone tytułem pomocy, a dany producent musi zapłacić kwotę w wysokości zależnej od kwoty, o której przyznanie wnioskował dla ilości oliwy nie uprawnionej do przyznania pomocy i która musi być w wystarczającym stopniu odstraszająca;

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i bez uszczerbku dla przepisów art. 20c rozporządzenia nr 136/66/EWG, jeżeli organizacja producentów, do której należy producent, nie sprawdziła we właściwy sposób - co należy do jej obowiązków - indywidualnego wniosku o udzielenie pomocy i deklaracji uprawy, jest ona solidarnie odpowiedzialna za zapłacenie kwot, o których mowa w ust. 1.

3. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1, konsekwencje stwierdzonych nieprawidłowości są nieznaczne, zainteresowane Państwa Członkowskie mogą odstąpić od wystąpienia z żądaniem zapłacenia przez producentów oliwek kwot, o których mowa w ust. 1.

Artykuł  4

1. W przypadku, gdy organizacja producentów lub związek nie przeprowadził kontroli, za które jest odpowiedzialny na mocy art. 6, art. 8 i art. 10 rozporządzenia (EWG) nr 2261/84, zainteresowane Państwo Członkowskie cofa uznanie tej organizacji lub związku na okres od jednego do pięciu lat handlowych.

2. Nie naruszając przepisów art. 2, jeżeli kontrola młyna wykaże nieprawidłowości takie jak, między innymi, znaczne różnice w ilości przetwarzanych oliwek lub ilości wytwarzanej oliwy wynikające z ewidencji towarowej lub niedostatki w ewidencji towarowej lub w jej przekazywaniu, zainteresowane Państwo Członkowskie cofa zezwolenia dla danego młyna na okres od jednego do pięciu lat handlowych.

3. W celu określenia okresu cofnięcia uznania lub zezwolenia, właściwy dla takiego cofnięcia organ uwzględnia, oprócz wagi naruszenia, jego czas trwania.

4. W okresie cofnięcia uznania lub zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, zainteresowane Państwo Członkowskie nie może na nowo uznać lub udzielić nowego zezwolenia na podstawie wniosku, który zostałby przedstawiony w celu uniknięcia wymierzonej kary.

W przypadku gdy cofnięcie zezwolenia dla danego młyna miałoby poważne konsekwencje dla zdolności przetwórczej w określonej strefie produkcyjnej, może zostać wydana decyzja zezwalająca na działanie tego młyna z zastosowaniem specjalnego systemu.

Artykuł  5

Przepisy wykonawcze do niniejszego rozporządzenia przyjmuje są zgodnie z procedurą określoną w art. 38 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł  6

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach przyjętych w ramach niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie jest stosowane od 1 listopada 1984 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 lipca 1984 r.

	W imieniu Rady
	A. DEASY
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 249 z 17.9.1983, str. 5.

⁽²⁾ Dz.U. C 104 z 16.4.1984, str. 92.

⁽³⁾ Dz.U. C 23 z 30.1.1984, str. 20.

⁽⁴⁾ Dz.U. 172 z 30.9.1966, str. 3025/66.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 367 z 31.12.1980, str. 87.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 3. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3500/90 (Dz.U. L 338 z 5.12.1990, str. 3).

⁽⁹⁾ Dz.U. L 369 z 29.12.1978, str. 12. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3461/87 (Dz.U. L 329 z 20.11.1987, str. 1).

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 78 z 30.3.1979, str. 2. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2903/89 (Dz.U. L 280 z 29.9.1989, str. 3).

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 67 z 14.3.1991, str. 11.

¹ Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

² Art. 1 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

³ Art. 1 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁴ Art. 1 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 4 i 5 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁵ Art. 1 ust. 5:

- zmieniony przez art. 7 rozporządzenia Komisji nr 3788/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.367.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1986 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 3880/88 z dnia 12 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.346.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 grudnia 1988 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2599/97 z dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.351.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 grudnia 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 150/1999 z dnia 19 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.18.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1999 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2292/2001 z dnia 20 listopada 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.308.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 listopada 2001 r.

⁶ Art. 1 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁷ Art. 2 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁸ Art. 2 lit. d) zmieniona przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁹ Art. 2a dodany przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 593/92 z dnia 3 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.64.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1992 r.