Decyzja 2016/946 ustanawiająca środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Szwecji zgodnie z art. 9 decyzji (UE) 2015/1523 oraz art. 9 decyzji (UE) 2015/1601 ustanawiającymi środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji
Dz.U.UE.L.2016.157.23
Akt obowiązującyDECYZJA RADY (UE) 2016/946
z dnia 9 czerwca 2016 r.
ustanawiająca środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Szwecji zgodnie z art. 9 decyzji (UE) 2015/1523 oraz art. 9 decyzji (UE) 2015/1601 ustanawiającymi środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 78 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
(1) Zgodnie z art. 78 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w przypadku gdy co najmniej jedno państwo członkowskie znajdzie się w nadzwyczajnej sytuacji charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich, Rada, na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może przyjąć środki tymczasowe na rzecz zainteresowanego państwa członkowskiego lub państw członkowskich.
(2) Zgodnie z art. 80 TFUE polityki Unii dotyczące kontroli granicznej, azylu i imigracji oraz ich wprowadzanie w życie podlegają zasadzie solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi, a akty Unii przyjęte w tym obszarze zawierają odpowiednie środki w celu zastosowania tej zasady.
(3) Na podstawie art. 78 ust. 3 TFUE Rada przyjęła dwie decyzje ustanawiające środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji. Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2015/1523 2 40 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i z Grecji do innych państw członkowskich. Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2015/1601 3 120 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i z Grecji do innych państw członkowskich.
(4) W art. 9 decyzji (UE) 2015/1523 i art. 9 decyzji (UE) 2015/1601 postanowiono, że w przypadku wystąpienia w państwie członkowskim sytuacji nadzwyczajnej charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich Rada, na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może przyjąć środki tymczasowe na rzecz zainteresowanego państwa członkowskiego, zgodnie z art. 78 ust. 3 TFUE. Środki takie mogą obejmować, w stosownych przypadkach, zawieszenie przewidzianego w przedmiotowych decyzjach udziału tego państwa członkowskiego w relokacji, a także ewentualne środki wyrównawcze dla Włoch i Grecji.
(5) Szwecja stoi w obliczu sytuacji nadzwyczajnej charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich na jej terytorium, spowodowanej gwałtowną zmianą przepływów migracyjnych. W dniu 8 grudnia 2015 r. Szwecja zwróciła się z formalnym wnioskiem o zawieszenie jej obowiązków wynikających z decyzji (UE) 2015/1523 i (UE) 2015/1601.
(6) Znaczny wzrost liczby przypadków nielegalnego wjazdu do Unii i wtórnych przepływów w Unii spowodował w Szwecji gwałtowny wzrost liczby wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, pochodzących głównie od osób, które wjechały na terytorium Unii przez Włochy i Grecję.
(7) Dane Eurostatu potwierdzają, że w Szwecji doszło do gwałtownego wzrostu liczby osób ubiegających się ochronę międzynarodową. Liczba osób ubiegających się o ochronę międzynarodową wzrosła o ponad 60 %, z 68 245 wnioskodawców w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 października 2014 r. do 112 040 wnioskodawców w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 października 2015 r.
(8) Liczba osób ubiegających się o ochronę międzynarodową w skali miesiąca osiągnęła niedawno jeszcze wyższy poziom: liczba ta wzrosła dwukrotnie między sierpniem (11 735) a wrześniem (24 261), zaś w październiku 2015 r. wyniosła 39 055 (wzrost o 61 % od września).
(9) W 2015 r. Szwecja miała zdecydowanie największy w Unii odsetek osób ubiegających się o ochronę międzynarodową w przeliczeniu na mieszkańca - 11 503 wnioskodawców na milion mieszkańców.
(10) Szwecja znajduje się także w trudnej sytuacji ze względu na odnotowany niedawno znaczny wzrost liczby osób małoletnich bez opieki - jeden na czterech wnioskodawców deklaruje, że jest małoletnim bez opieki.
(11) Aktualna sytuacja bardzo wyraźnie obciążyła szwedzki system azylowy i system migracyjny, co ma poważne konsekwencje praktyczne w odniesieniu do warunków przyjmowania i zdolności systemu azylowego i systemu migracyjnego do rozpatrywania wniosków. Aby zmniejszyć znaczną presję, w obliczu której stoi Szwecja, należy zawiesić na okres jednego roku obowiązki Szwecji jako państwa członkowskiego relokacji na mocy decyzji (UE) 2015/1523 i (UE) 2015/1601.
(12) Zawieszeniu obowiązków Szwecji powinny towarzyszyć, w stosownych przypadkach, środki wsparcia operacyjnego, koordynowane przez Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) i inne właściwe agencje.
(13) Szwecja powinna przedstawić Radzie i Komisji plan działania określający środki, jakie podejmie ona w celu zapewnienia skuteczności swojego systemu azylowego i systemu migracyjnego oraz podjęcia na nowo wypełniania swoich obowiązków na mocy decyzji (UE) 2015/1523 i (UE) 2015/1601.
(14) Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skalę i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(15) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
(16) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu, Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.
(17) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(18) Zważywszy na pilny charakter sytuacji, niniejsza decyzja powinna wejść w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: