Decyzja SCH/Com-ex(98)18rev. w sprawie środków, które należy podjąć wobec państw stwarzających problemy w zakresie wystawiania dokumentów wymaganych do wydalenia z terytorium Schengen

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2000.239.197

Akt utracił moc

Wersja od: 23 czerwca 1998 r.

DECYZJA KOMITETU WYKONAWCZEGO

z dnia 23 czerwca 1998 r.

w sprawie środków, które należy podjąć wobec państw stwarzających problemy w zakresie wystawiania dokumentów wymaganych do wydalenia z terytorium Schengen

(SCH/Com-ex (98) 18 rev.)

(Dz.U. UE L z dnia 22 września 2000 r.)

KOMITET WYKONAWCZY,

uwzględniając art. 132 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen,

uwzględniając art. 23 wymienionej Konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Środki podejmowane wobec państw stwarzających problemy w zakresie wystawiania dokumentów wymaganych do wydalenia z terytorium Schengen dostosowywane są zgodnie z procedurą przewidzianą w dokumencie stanowiącym Załącznik do niniejszej decyzji.

Ostenda, dnia 23 czerwca 1998 r.

	L. TOBBACK
	Przewodniczący

SCH/II-Read (98)2 rev. 2

Dotyczy: Środków, które należy podjąć wobec państw stwarzających problemy w zakresie wystawiania dokumentów wymaganych do wydalenia z terytorium Schengen

Prezydencja belgijska przy wielu okazjach (posiedzenie Komitetu Wykonawczego 15 grudnia 1997 r. w Wiedniu, posiedzenia Grupy Centralnej 14 stycznia 1998 r. w Brugii i 23 lutego 1998 r. w Luksemburgu) wyrażała swoją gotowość rozwiązania problemów związanych z readmisją cudzoziemców przebywających nielegalnie.

Dotyczy to w szczególności trudności, jakich nastręcza repatriacja, z powodu braku gotowości ze strony urzędów konsularnych w stolicach Państw Schengen do współpracy przy wydawaniu laissez-passer. Pomimo podjęcia na szczeblu krajowym prób znalezienia rozwiązań wspólne podejście Państw Schengen do tego problemu mógłby stworzyć rozwiązania o większej skuteczności.

Jedno z podejść proponowanych przez Belgię zakłada: Państwo Schengen stwierdza poważne trudności w uzyskiwaniu laissez-passer przy repatriacji cudzoziemców przebywających nielegalnie. Państwo Schengen powiadamia swojego ambasadora we właściwym państwie i zaleca mu wypracowanie podjęcia odpowiednich środków na szczeblu lokalnym, we współpracy z pozostałymi Państwami Schengen.

Ambasadorowie Państw Schengen mogą w pierwszej kolejności nawiązać kontakt z władzami lokalnymi celem uwrażliwienia ich na problem readmisji ich obywateli i przygotowania ustaleń dotyczących rozwiązań ad hoc. Korzyść z podjęcia działań na szczeblu lokalnym polega na tym, że władze krajowe danego państwa są lepiej umocowane do prowadzenia negocjacji w sprawie readmisji swych obywateli niż ich służby konsularne w stolicach Państw Schengen.

Podgrupa ds. readmisji będzie powiadamiana o wszelkich podjętych "działaniach na szczeblu lokalnym". Grupa Centralna informuje Komitet Wykonawczy o podjętych działaniach i ich wynikach.

W przypadku gdy kontakty te nie przynoszą pożądanych efektów, koniecznym staje się wykorzystanie innych, bez wątpienia bardziej wiążących środków, na przykład polityki wizowej. Te środki będą analizowane w ramach podgrupy ds. wiz.

Każde Państwo Schengen zachowuje prawo decyzji w sprawie zastosowania lub nie proponowanych środków odwetowych.