Sprawa C-573/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 czerwca 2019 r. - Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Danielowi Adamowi Popławskiemu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.280.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 sierpnia 2019 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam - Niderlandy) - Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Danielowi Adamowi Popławskiemu

(Sprawa C-573/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Europejski nakaz aresztowania - Decyzje ramowe - Brak bezpośredniej skuteczności - Pierwszeństwo prawa Unii - Konsekwencje - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Artykuł 4 pkt 6 - Decyzja ramowa 2008/909/WSiSW - Artykuł 28 ust. 2 - Oświadczenie państwa członkowskiego pozwalające mu na dalsze stosowanie istniejących instrumentów prawnych dotyczących przekazywania osób skazanych, mających zastosowanie przed dniem 5 grudnia 2011 r. - Opóźnione złożenie oświadczenia - Konsekwencje)

Język postępowania: niderlandzki

(2019/C 280/02)

(Dz.U.UE C z dnia 19 sierpnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Daniel Adam Popławski

przy udziale: Openbaar Ministerie

Sentencja

1) Artykuł 28 ust. 2 decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności - w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że oświadczenie złożone przez państwo członkowskie na podstawie tego przepisu, po przyjęciu rzeczonej decyzji ramowej, nie może wywierać skutków prawnych.

2) Zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że nie nakłada ona na sąd krajowy obowiązku odstąpienia od stosowania przepisu prawa krajowego niezgodnego z przepisami decyzji ramowej, takiej jak decyzje ramowe rozpatrywane w postępowaniu głównym, których skutki prawne są utrzymane zgodnie z art. 9 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych, załączonego do traktatów, z uwagi na to, iż przepisy te nie wywierają bezpośredniego skutku. Organy państw członkowskich, w tym sądy, są jednak zobowiązane do dokonywania wykładni prawa krajowego w możliwi e największym zakresie zgodnej z prawem Unii, umożliwiającej osiągnięcie rezultatu zgodnego z celem wyznaczonym w dane j decyzji ramowej.

¹ Dz.U. C 412 z 4.12.2017.