Rozporządzenie wykonawcze 2015/293 rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Liliputas (ChOG)]
Dz.U.UE.L.2015.53.5
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/293
z dnia 24 lutego 2015 r.
rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Liliputas (ChOG)]
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych 1 , w szczególności jego art. 15 ust. 2 i art. 52 ust. 3 lit. b),
(1) Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Litwy o rejestrację nazwy "Liliputas" został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 2 .
(2) W drodze powiadomienia o sprzeciwie z dnia 13 września 2013 r. i uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie z dnia 8 listopada 2013 r. Polska sprzeciwiła się rejestracji zgodnie z art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Sprzeciw ten został uznany za dopuszczalny.
(3) Pismami z dnia 8 stycznia 2014 r. Komisja wezwała zainteresowane strony do rozpoczęcia odpowiednich konsultacji w celu osiągnięcia porozumienia w terminie sześciu miesięcy zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.
(4) Porozumienia między Polską a Litwą nie osiągnięto.
(5) W związku z tym, że nie osiągnięto porozumienia, Komisja musi przyjąć decyzję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 52 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.
(6) Zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 sprzeciwiająca się strona twierdzi, że rejestracja "Liliputas" jako chronionego oznaczenia geograficznego mogłaby zagrozić istnieniu częściowo identycznej nazwy, znaków towarowych oraz produktów, które od ponad pięciu lat istnieją zgodnie z prawem na polskim rynku, licząc od dnia, w którym wniosek o rejestrację nazwy "Liliputas" jako chronionego oznaczenia geograficznego został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (15 czerwca 2013 r.); według sprzeciwiającej się strony rejestracja stanowiłaby zagrożenie dla polskiego sera, który posiada cechy charakterystyczne podobne do sera "Liliputas" i którego nazwa jest fonetycznie podobna do nazwy "Liliputas".
(7) Sprzeciwiająca się strona twierdzi, że określenie "liliput" jest powszechnie używane w Polsce w odniesieniu do produktów charakteryzujących się małym rozmiarem i stosuje się go również do sera. Sery pod nazwą "liliput" były zgodnie z prawem produkowane i wprowadzane do obrotu w Polsce od 1971 r. Potwierdzają to normy zakładowe, instrukcje technologiczne oraz normy zużycia surowca, gdzie ser "liliput" jest wymieniany wśród innych rodzajów sera, takich jak ser gouda, edamski lub ementalski. Termin, który odnosi się do polskiego sera, jest popularny wśród polskich konsumentów i w żaden sposób nie jest związany z litewskim serem. Należy zatem uznać go za nazwę rodzajową odnoszącą się do zwykłego sera w Polsce. Jeśli chodzi o produkt, polski ser "liliput" posiada cechy, wygląd i wielkość podobne do litewskiego sera "Liliputas". Sprzeciwiająca się strona sugeruje na koniec, że "liliput" i "Liliputas" to podobne produkty noszące nazwy rodzajowe. W związku z tym rejestracja nazwy "Liliputas" jako chronionego oznaczenia geograficznego mogłaby uniemożliwić polskim producentom wprowadzanie do obrotu sera "liliput" lub, w każdym razie, stosowanie nazwy "liliput" w odniesieniu do sera.
(8) Sprzeciwiająca się strona twierdzi również, że produkt ani nazwa, która ma być zarejestrowana, nie są zgodne z wymogami określonymi w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Jak stwierdzono w opublikowanym jednolitym dokumencie, nazwa sera "Liliputas" związana jest z jego wielkością. W związku z tym nazwa "Liliputas" nie wskazuje, że produkt pochodzi z określonego miejsca, ale podobnie jak w przypadku polskiego sera "liliput" odnosi się jedynie do niewielkiego rozmiaru sera. Ponadto cech produktu nie można przypisać jego pochodzeniu geograficznemu, ale wynikają one po prostu z faktu, że dojrzewa on w niewielkich krążkach. Wpływ lokalnych mikropleśni Penicillium pallidum Smith na charakterystyczne cechy organoleptyczne sera "Liliputas" nie został wykazany. Ponadto fakt, że przedmiotowy produkt był produkowany w kontekście norm ZSRR (Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich), potwierdza, że mógłby on zostać wyprodukowany w każdym innym miejscu w ZSRR i że nie istnieje szczególny związek z wyznaczonym obszarem geograficznym. Co za tym idzie, "Liliputas" należy uznać za produkt rodzajowy.
(9) Kilku polskim producentom serów zagwarantowano ochronę znaków towarowych zawierających słowo "liliput", jak np. w zarejestrowanym słowie i graficznym znaku towarowym "Cheesland Liliput" i "Ser Liliput" oraz stosowanym słownym znaku towarowym "Serenada Liliput". Produkcja "liliputa" w Polsce jest znacząca: 2 762 ton wyprodukowanych w 2013 r. na skalę przemysłową i wprowadzanych do obrotu w całej Polsce w 2 250 sklepach, 4,8 % produkcji eksportowanej na rynek UE. 90 % produkcji sera "liliput" objętych jest znakiem towarowym. W opinii sprzeciwiającej się strony rejestracja nazwy "Liliputas" jako chronionego oznaczenia geograficznego mogłaby zagrozić istnieniu takich znaków towarowych.
(10) Pomimo wyżej wymienionych zarzutów przedstawionych przez sprzeciwiającą się stronę należy zarejestrować nazwę "Liliputas" jako chronione oznaczenie geograficzne ze względów, o których mowa poniżej.
(11) Mimo że stosowanie nazwy "Liliputas" ma źródło w niewielkim rozmiarze sera, jasne jest, że na Litwie w połowie stulecia nazwa ta straciła odniesienie do wielkości i zaczęła równolegle rozwijać silny związek z obszarem produkcji. W chwili obecnej na Litwie nazwa "Liliputas" jest bez wątpienia związana z ręcznie wytwarzanym półtwardym serem sfermentowanym wysokiej jakości produkowanym we wsi Belvederis. Litewscy konsumenci nie wiążą tej nazwy z polskim serem ani normami przemysłowej produkcji sera. W związku z tym, mimo że pozbawiona części dotyczącej obszaru geograficznego, nazwa "Liliputas" jest zgodna z definicją podaną w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, który stanowi, że chronione oznaczenie geograficzne to nazwa identyfikująca produkt pochodzący z określonego miejsca, regionu lub kraju.
(12) W świetle powyższego "Liliputas" nie może być uznany za nazwę rodzajową. Nazwy rodzajowe to nazwy, które mimo historycznego związku z miejscem, w którym produkt, do którego się odnoszą, był pierwotnie produkowany lub wprowadzany do obrotu, są obecnie całkowicie oderwane od takiego pierwotnego pochodzenia geograficznego. "Liliputas" stanowi dokładnie przeciwny przypadek. Pierwotnie był odłączony od swego pochodzenia geograficznego, lecz obecnie jest silnie związany ze swym obszarem produkcji.
(13) Produkt ma jakość i renomę, które są przypisywane jego pochodzeniu geograficznemu. Mimo że w opublikowanym jednolitym dokumencie stwierdza się, że nazwa sera, "Liliputas", związana jest z jego wielkością, to jednak wyjaśnia się, że ma on swój szczególny smak i aromat związane z dojrzewaniem w niewielkich krążkach przy użyciu wewnętrznej mikroflory i mikropleśni Penicillium pallidum Smith, która rozwija się w piwnicach na wyznaczonym obszarze geograficznym. Ta pleśń, która jest typowa dla piwnic w miejscowości Belvederis, jest odpowiedzialna za kwas mlekowy, świeży smak i aromat charakterystyczne dla sera "Liliputas". Wyznaczony obszar posiada specjalne warunki do przetrwania tego rodzaju pleśni. Ponadto fakt, że ser jest ręcznie, a nie mechanicznie produkowany, przyczynia się do utrzymania i rozwoju pleśni. Ponadto "Liliputas" posiada dobrze udokumentowaną i solidną renomę jako sztandarowy produkt litewskiej produkcji przetworów mlecznych, co zostało dokładnie opisane w opublikowanym jednolitym dokumencie.
(14) Różnice między serami "Liliputas" i "liliput" są więc dość oczywiste. "Liliputas" nie może być traktowany jako produkt rodzajowy.
(15) Jeśli chodzi o zarzut, że ponieważ był on objęty normami produkcji ZSRR, "Liliputas" może być produkowany w dowolnym miejscu w ZSRR, należy zauważyć, że objęcie produktów takimi normami było w owym czasie obowiązkowe. Ponadto okoliczność ta nie oznacza, że produkt, zgodny z opisem zawartym w normie dołączonym z inicjatywy Litwy, był produkowany gdzie indziej. W każdym razie w latach 1969-1979 produkt ten otrzymał wiele nagród, dyplomów, znaków jakości i medali, będąc postrzegany jako ser produkowany w miejscowości Belvederis na Litwie.
(16) Określenie "liliput" jest podobne pod względem fonetycznym do określenia "liliputas", które ma zostać zarejestrowane. Obie nazwy pochodzą od niewielkiego rozmiaru sera. Mimo że ser "Liliputas" jest produktem o wyraźnie odmiennych cechach, właściwościach i renomie, ser "liliput" posiada aspekty, które sprawiają, że jest on podobny do sera "Liliputas". Ze względu na podobieństwo obu nazw i biorąc pod uwagę podobieństwo wizualne między produktami, zastosowanie ochrony przewidzianej w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 mogłoby doprowadzić do tego, że "Liliputas" po zarejestrowaniu uniemożliwiłby polskim producentom serów używanie nazwy "liliput".
(17) Dowody wykazują, że użycie terminu "liliput" nie miało na celu wykorzystania renomy nazwy "Liliputas". Konsumenci nie zostali ani nie mogli zostać wprowadzeni w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktów. W rzeczywistości oba produkty mają dwa odrębne rynki, na których są dobrze znane i prawidłowo rozpoznawane. Z tych względów oraz ponieważ wykazano, że "liliput" był używany zgodnie z prawem w sposób konsekwentny i uczciwy przez okres co najmniej 25 lat przed złożeniem do Komisji wniosku o rejestrację nazwy "Liliputas", w myśl poszanowania zasady uczciwości i tradycyjnego stosowania należy przyznać maksymalny okres przejściowy, o którym mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.
(18) Taka konkluzja nie oznacza, że zastosowanie oznacznia "liliput" staje się bezprawne. Zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, jeżeli można ustalić, że, biorąc pod uwagę wszystkie odpowiednie czynniki, a w szczególności bieżącą sytuację w obszarach konsumpcji oraz odpowiednich krajowych lub unijnych aktach prawnych, "liliput" stał się nazwą rodzajową, użycie tej nazwy nie może być zagrożone wskutek rejestracji nazwy "Liliputas".
(19) Jeśli chodzi o znaki towarowe zawierające określenie "liliput", które były stosowane, zarejestrowane lub ustanowione poprzez używanie w dobrej wierze na terytorium Unii przed złożeniem wniosku o rejestrację nazwy "Liliputas" jako chronionego oznaczenia geograficznego, zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wspomniane znaki towarowe mogą nadal być używane i wznawiane dla tego produktu, pod warunkiem że ogólne wymogi obowiązujące na mocy przepisów dotyczących znaków towarowych są spełnione.
(20) W świetle powyższego należy wpisać nazwę "Liliputas" do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych.
(21) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 24 lutego 2015 r.
| W imieniu Komisji | |
| Jean-Claude JUNCKER | |
| Przewodniczący |