Dyrektywa 98/41/WE w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1998.188.35

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 grudnia 2017 r.

DYREKTYWA RADY 98/41/WE

z dnia 18 czerwca 1998 r.

w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty

RADA UNII EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 84 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji ¹ ,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ² ,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189c Traktatu ³ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W ramach wspólnej polityki transportowej należy przyjąć dodatkowe środki w celu zwiększenia bezpieczeństwa przewozów morskich.

(2) Wspólnota jest poważnie zaniepokojona wypadkami morskimi, w których uczestniczyły statki pasażerskie, i które pochłonęły wiele istnień ludzkich, w szczególności wypadki Herald of Free Enterprise i Estonii; osoby, które korzystają ze statków pasażerskich i szybkich jednostek pasażerskich we Wspólnocie mają prawo oczekiwać i powinny móc polegać na odpowiednim poziomie bezpieczeństwa, jak również właściwym systemie informacyjnym ułatwiającym prowadzenie poszukiwań i akcji ratunkowych oraz skutecznym radzeniu sobie z następstwami wypadku.

(3) Istnieje potrzeba zapewnienia, aby liczba pasażerów zabieranych na pokład statku pasażerskiego nie przekraczała liczby, na którą statek i jego wyposażenie ratunkowe otrzymały certyfikat; kompanie przewozowe powinny być w stanie podać służbom poszukiwawczym i ratowniczym liczbę osób, które są ofiarami w wypadku.

(4) Należy zbierać informacje dotyczące pasażerów i załogi w celu ułatwienia prowadzenia operacji poszukiwawczych i ratunkowych oraz skutecznego radzenia sobie z następstwami wypadku, to znaczy identyfikacją osób poszkodowanych, większą przejrzystością dotyczącą problemów prawnych z tym związanych i dostarczeniem opieki medycznej lepiej przystosowanej do potrzeb ratowanych osób; tego rodzaju informacje pozwoliłyby uniknąć sytuacji, w których rodzice lub inne zainteresowane osoby na próżno oczekują informacji o osobach znajdujących się na pokładzie statków pasażerskich poszkodowanych w wypadkach morskich mających miejsce na wodach, wchodzących w zakres kompetencji Państw Członkowskich na mocy Międzynarodowej Konwencji w sprawie poszukiwań i ratownictwa morskiego (SAR) z 1979 r.

(5) Pasażerowie powinni więc zostać policzeni i zarejestrowani przed wyruszeniem statku w podróż.

(6) Rozdział III Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (Konwencja SOLAS) z 1974 r., przewiduje liczenie i rejestrację wszystkich osób podróżujących na pokładzie wszystkich statków pasażerskich podróżujących na trasach międzynarodowych, licząc odpowiednio od dnia 1 lipca 1997 r. i dnia 1 stycznia 1999 r., zezwalając administracjom na zwalnianie statków pasażerskich żeglujących po wodach chronionych ze stosowania tych przepisów, jak również z obowiązku rejestracji, jeżeli charakter odbywających się o wyznaczonych godzinach rejsów tych statków w praktyce nie pozwala sporządzić tego rodzaju dokumentów; tego rozdziału Konwencji Solas nie stosuje się do podróży krajowych i pozostawia wiele kwestii interpretacyjnych do rozsztrzygnięcia poszczególnych Państw Członkowskich.

(7) Niniejsza dyrektywa jest zgodna z prawem Państw Członkowskich nakładającym na statki pasażerskie płynące do lub z ich portów, pewne wymogi surowsze od wymogów określonych w Konwencji SOLAS.

(8) Biorąc pod uwagę w szczególności znaczenie przewozów pasażerskich drogą morską dla rynku wewnętrznego, działanie na poziomie Wspólnoty stanowi najskuteczniejszy środek stworzenia minimalnego wspólnego poziomu bezpieczeństwa dla statków we Wspólnocie.

(9) Biorąc pod uwagę zasadę proporcjonalności, dyrektywa Rady jest odpowiednim instrumentem prawnym, jako że stwarza ona ramy pozwalające na jednolite i obligatoryjne stosowanie przez Państwa Członkowskie norm bezpieczeństwa, pozostawiając przy tym każdemu Państwu Członkowskiemu prawo do podejmowania decyzji w sprawie jak najlepiej dostosowanych do jego wewnętrznego systemu środków jej stosowania.

(10) Państwo Członkowskie może upewnić się, czy statki pasażerskie pływające pod jego banderą i kompanie, które je eksploatują, dostosowały się do obowiązujących zasad bezpieczeństwa; zasady te nie powinny obowiązywać statków pływających między portami państw trzecich; do takich przewozów stosuje się przepisy Konwencji SOLAS.

(11) Dla Państw Członkowskich jedynym środkiem zapewnienia bezpieczeństwa i skutecznego radzenia sobie z następstwami wypadków w odniesieniu do wszystkich statków pasażerskich, niezależnie od ich bandery, które pływają lub chciałyby pływać do swoich portów lub ze swoich portów, jest wypełnianie, jako warunku eksploatacji w ich portach, skutecznego przestrzegania obowiązujących zasad; dopuszczenie wyłączeń od tych zasad nie może zależeć jedynie od państwa bandery, przy czym jedynie państwo portu jest w stanie najwłaściwiej określić wymogi w zakresie poszukiwań i ratownictwa odnoszące się do statków pasażerskich pływających do lub z tego portu.

(12) W celu zapewnienia harmonizacji bezpieczeństwa i uniknięcia zakłóceń konkurencji, Państwa Członkowskie nie powinny, z innych powodów niż wspomniane w niniejszej dyrektywie, zwalniać lub dopuszczać stosowanie odstępstw od przepisów Konwencji SOLAS odnoszących się do "informacji dotyczących pasażerów" dla podróży rozpoczynających się lub kończących w portach Wspólnoty.

(13) Ze względów praktycznych i w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji, należy przyjąć jednolite podejście w odniesieniu do podróży, w przypadku których rejestracja osób na statku powinna być obowiązkowa; uwzględniając ogólne zasady i szczególną troskę wszystkie Państwa Członkowskie zaaprobowały próg dwudziestu mil.

(14) Ze względu na szczególne warunki eksploatacji, liczenie osób na statkach pasażerskich przepływających przez Cieśninę Messyńską może, w ograniczonym okresie czasu, być dokonywane w sposób bardziej prosty od liczenia indywidualnego; Państwa Członkowskie powinny posiadać możliwość korzystania z pewnej elastyczności w spełnianiu obowiązku przekazywania na ląd liczby osób w przypadku statków pasażerskich, które zapewniają na krótkich trasach regularną obsługę wyłącznie na chronionych obszarach morza, tak jak zostało to zdefiniowane w dyrektywie; statki pasażerskie pływające wyłącznie po chronionych obszarach morza są w mniejszym stopniu narażone na niebezpieczeństwo i w związku z tym powinny korzystać z możliwości zwolnienia; w niektórych okolicznościach rejestracja osób na statku przez kompanie żeglugowe może być wyjątkowo trudna do przeprowadzenia, tak więc w szczególnych okolicznościach oraz w ściśle określonych warunkach można zezwolić na zastosowanie wyjątku od obowiązku rejestracji.

(15) Dane na temat imiennie zarejestrowanych osób należy zbierać i przetwarzać zgodnie z zasadami ochrony danych przewidzianych w dyrektywie 95/46/WE ⁴ ; przy zbieraniu informacji osoby muszą zostać w szczególności dokładnie poinformowane o przeznaczeniu zbieranych danych i fakcie, że informacje te będą przechowywane tylko przez bardzo krótki okres czasu, który w żadnym wypadku nie może być dłuższy od czasu wymaganego do celów niniejszej dyrektywy.

(16) Istnieje potrzeba, aby komitet składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, w celu skutecznego stosowania niniejszej dyrektywy, wspierał Komisję; Komitet ustanowiony zgodnie z art. 12 dyrektywy 93/75/EWG ⁵  może wypełniać to zadanie.

(17) Niektóre przepisy dyrektywy mogą zostać dostosowane przez wspomniany komitet, uwzględniając wchodzące w życie zmiany wprowadzane w przyszłości do Konwencji SOLAS.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Celem niniejszej dyrektywy jest zwiększenie bezpieczeństwa oraz możliwości ratowania pasażerów i członków załogi znajdujących się na statku pasażerskim pływającym do lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty i zapewnienie większej skuteczności poszukiwań i ratownictwa, jak również radzenia sobie ze skutkami wypadku.

Artykuł  2 ⁶

Do celów niniejszej dyrektywy:

– "osoby" oznacza wszystkich ludzi, bez względu na ich wiek, znajdujących się na statku,

– 7  »statek pasażerski« oznacza statek lub szybką jednostkę przewożącą więcej niż 12 pasażerów,

– "szybka jednostka" oznacza szybką jednostkę, tak jak została ona zdefiniowana w regule 1 rozdziału X Konwencji SOLAS z 1974 r. w zaktualizowanej wersji,

– "kompania" oznacza armatora statku pasażerskiego lub każdą inną organizację bądź każdą inną osobę, taką jak zarządzający, czarterujący statek bez załogi, któremu armator powierzył eksploatację statku pasażerskiego,

– "kodeks ISM" oznacza międzynarodowy kodeks zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczeniu, przyjęty przez Międzynarodową Organizację Morską w drodze rezolucji Zgromadzenia A.741(18) z dnia 4 listopada 1993 r.,

– 8  "rejestrator pasażerów" oznacza osobę wyznaczoną przez kompanię w celu wypełniania obowiązków wynikających z kodeksu ISM, tam, gdzie ma to zastosowanie, lub osobę wyznaczoną przez kompanię jako osoba odpowiedzialna za przekazywanie informacji na temat osób zaokrętowanych na statku pasażerskim kompanii,

– 9  "wyznaczony organ" oznacza właściwy organ państwa członkowskiego odpowiedzialny za poszukiwanie i ratownictwo lub zajmujący się następstwami wypadku, posiadający dostęp do informacji wymaganych na podstawie niniejszej dyrektywy,

– "mila" oznacza 1.852 metry,

– 10  (skreślony),

– 11  "regularna obsługa" oznacza serię rejsów statków organizowanych w taki sposób, aby obsługiwać ruch między tymi samymi dwoma portami lub większą ich liczbą, lub serie podróży z oraz do tego samego portu bez zawijania do portów pośrednich:

a) zgodnie z opublikowanym rozkładem rejsów, lub

b) z uznaną systematyczną regularnością i częstotliwością,

– "państwo trzecie" oznacza państwo, które nie jest Państwem Członkowskim,

– 12  "obszar portowy" oznacza obszar zdefiniowany w art. 2 lit. r) dyrektywy 2009/45/WE,

– 13  "jacht rekreacyjny lub rekreacyjna jednostka pływająca" oznacza statek niezaangażowany w działalność gospodarczą, niezależnie od rodzaju jego napędu.

Artykuł  3  ¹⁴

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do statków pasażerskich, z wyjątkiem:

- okrętów wojennych i transportowców,

- jachtów rekreacyjnych i rekreacyjnych jednostek pływających,

- statków, które uprawiają żeglugę wyłącznie w obrębie obszarów portowych lub po śródlądowych drogach wodnych.

2. Państwa członkowskie, które nie mają portów morskich i które nie mają statków pasażerskich pływających pod ich banderą, objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, mogą odstąpić od przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem obowiązku określonego w akapicie drugim.

Te państwa członkowskie, które zamierzają skorzystać z takiego odstępstwa, powiadamiają o tym Komisję najpóźniej w dniu 21 grudnia 2019 r., jeżeli warunki są spełnione, a następnie corocznie informują Komisję o wszelkich późniejszych zmianach. Takie państwa członkowskie nie mogą pozwalać statkom pasażerskim, objętym zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, aby pływały pod ich banderą do czasu dokonania przez te państwa transpozycji niniejszej dyrektywy oraz jej wdrożenia.

Artykuł  4

1. Wszystkie osoby znajdujące się na statku pasażerskim, który wyrusza z portu położonego w Państwie Członkowskim, muszą przed wyruszeniem tego statku w podróż zostać policzone.

2. 15  Przed rozpoczęciem rejsu przez statek pasażerski kapitanowi statku przekazuje się informacje o liczbie osób znajdujących się na pokładzie oraz przekazuje się je za pomocą odpowiednich środków technicznych do pojedynczego punktu kontaktowego ustanowionego na podstawie art. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE ¹⁶  lub, jeżeli dane państwo członkowskie tak postanowi, wyznaczonemu organowi za pomocą systemu automatycznej identyfikacji.

W okresie przejściowym wynoszącym sześć lat od dnia 20 grudnia 2017 r. państwa członkowskie mogą w dalszym ciągu zezwalać na przekazywanie tych informacji rejestratorowi pasażerów kompanii lub na przekazywanie ich do umiejscowionego na lądzie systemu kompanii, który spełnia tę samą funkcję, zamiast wymagać przekazywania ich do pojedynczego punktu kontaktowego lub wyznaczonego organu za pomocą systemu automatycznej identyfikacji.

Artykuł  5  ¹⁷

1. W przypadku gdy statek pasażerski wypływa z portu położonego w państwie członkowskim w celu odbycia rejsu, a odległość do pokonania od miejsca wypłynięcia do następnego portu przekracza 20 mil, rejestrowane są następujące informacje dotyczące osób znajdujących się na pokładzie:

- nazwiska osób znajdujących się na pokładzie, ich imiona, płeć, obywatelstwo, ich daty urodzenia,

- w przypadku dobrowolnego podania przez pasażera - informacje na temat szczególnej opieki lub pomocy, której dana osoba mogłaby potrzebować w nagłym wypadku,

- jeżeli państwo członkowskie tak postanowi oraz w przypadku dobrowolnego podania przez pasażera - numer kontaktowy w nagłym przypadku.

2. Informacje wymienione w ust. 1 są gromadzone przed wypłynięciem statku pasażerskiego i przekazywane do pojedynczego punktu kontaktowego ustanowionego na podstawie art. 5 dyrektywy 2010/65/UE po wypłynięciu statku pasażerskiego, ale w żadnym przypadku nie później niż w ciągu 15 minut po wypłynięciu.

3. W okresie przejściowym wynoszącym sześć lat od dnia 20 grudnia 2017 r. państwa członkowskie mogą w dalszym ciągu zezwalać na przekazywanie informacji rejestratorowi pasażerów kompanii lub na przekazywanie ich do umiejscowionego na lądzie systemu kompanii, który spełnia tę samą funkcję, zamiast wymagać przekazywania ich do pojedynczego punktu kontaktowego.

4. Bez uszczerbku dla innych obowiązków prawnych zgodnych z unijnymi i krajowymi przepisami o ochronie danych - dane osobowe gromadzone do celów niniejszej dyrektywy nie mogą być przetwarzane ani wykorzystywane w jakimkolwiek innym celu. Takie dane osobowe muszą być zawsze traktowane zgodnie z unijnymi przepisami o ochronie danych i o prywatności oraz zostają one automatycznie i bez zbędnej zwłoki usunięte, gdy nie są już dłużej potrzebne.

Artykuł  6

1. Dla każdego statku pasażerskiego pływającego pod jego banderą, który wyrusza w podróż z portu położonego poza obszarem Wspólnoty do portu znajdującego się we Wspólnocie, każde Państwo Członkowskie wymaga, aby kompania zapewniła dostarczenie informacji określonych w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1, w sposób określony w art. 4 ust. 2 i art. 5 ust. 2.

2. 18  Każde państwo członkowskie, w odniesieniu do każdego statku pasażerskiego pływającego pod banderą państwa trzeciego, który wypływa w rejs z portu położonego poza terytorium Unii do portu znajdującego się w tym państwie członkowskim, wymaga, aby kompania zapewniła dostarczenie informacji określonych w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1, zgodnie z art. 4 ust. 2 i art. 5 ust. 2.

3. Jeżeli, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami Konwencji SOLAS, Państwo Członkowskie udzieli statkom pływającym pod jego banderą, które przybywają do portów wspólnotowych z portów spoza Wspólnoty, zwolnienia lub zgodzi się na zastosowanie wyłączeń w zakresie informacji dotyczących pasażerów, jest ono zobowiązane do przestrzegania warunków przewidzianych w niniejszej dyrektywie dla stosowania zwolnień lub wyłączeń.

Artykuł  7

Przed wypłynięciem statku kapitan upewnia się, czy liczba osób zaokrętowanych na statku pasażerskim, który opuszcza port znajdujący się w Państwie Członkowskim, nie przekracza liczby pasażerów, jaką może przewozić statek.

Artykuł  8  ¹⁹

1. Każda kompania odpowiedzialna za eksploatację statku pasażerskiego wyznacza, gdy jest to wymagane na podstawie art. 4 i 5 niniejszej dyrektywy, rejestratora pasażerów odpowiedzialnego za przekazywanie informacji, o których mowa w tych przepisach, do pojedynczego punktu kontaktowego ustanowionego na podstawie art. 5 dyrektywy 2010/65/UE lub do wyznaczonego organu za pomocą systemu automatycznej identyfikacji.

2. Dane osobowe gromadzone zgodnie z art. 5 niniejszej dyrektywy mogą być przechowywane przez kompanię przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do celów niniejszej dyrektywy, a w każdym razie tylko do momentu, w którym rejs danego statku zostanie bezpiecznie ukończony, a dane zostały przekazane do pojedynczego punktu kontaktowego ustanowionego zgodnie z art. 5 dyrektywy 2010/65/UE. Bez uszczerbku dla innych szczególnych obowiązków prawnych wynikających z prawa unijnego lub krajowego, w tym do celów statystycznych, gdy informacje nie są już dłużej potrzebne do tego celu, zostają one automatycznie i bez zbędnej zwłoki usunięte.

3. Każda kompania zapewnia, aby informacje dotyczące pasażerów, którzy zadeklarowali, że wymagają szczególnej opieki lub pomocy w nagłym wypadku, były odpowiednio rejestrowane i przekazane kapitanowi przed wypłynięciem statku pasażerskiego.

Artykuł  9

1. Państwo Członkowskie, którego statek pasażerski opuszcza port, może obniżyć określony w art. 5 próg dwudziestu mil.

Decyzje w sprawie obniżenia progu dwudziestu mil dla rejsów między dwoma portami znajdującymi się w różnych Państwach Członkowskich podejmowane są wspólnie przez oba zainteresowane państwa.

2. 20  Państwo członkowskie, z którego portu wypływa statek pasażerski, może zwolnić go z obowiązku przekazywania informacji o liczbie osób znajdujących się na pokładzie do pojedynczego punktu kontaktowego ustanowionego na podstawie art. 5 dyrektywy 2010/65/UE, pod warunkiem że dany statek pasażerski nie jest jednostką szybką, wykonuje regularną obsługę, w ramach której czas między zawinięciami do poszczególnych portów jest krótszy niż jedna godzina, wyłącznie w obszarze morskim D ustalonym zgodnie z art. 4 dyrektywy 2009/45/WE, oraz zapewniona jest bliskość stacji ratowniczych na tym obszarze morskim.

Państwo członkowskie może zwolnić statki pasażerskie uprawiające żeglugę między dwoma portami lub z i do tego samego portu bez portów pośrednich z obowiązków określonych w art. 5 niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że dany statek wykonuje regularną obsługę wyłącznie w obszarze morskim D ustalonym zgodnie z w art. 4 dyrektywy 2009/45/WE, oraz zapewniona jest bliskość stacji ratowniczych na tym obszarze morskim.

W drodze odstępstwa od art. 5 ust. 2 oraz bez uszczerbku dla okresu przejściowego określonego w art. 5 ust. 3 następujące państwa członkowskie mają prawo stosować następujące zwolnienia:

(i) Niemcy mogą przedłużyć okres gromadzenia i przekazywania informacji, o których mowa w art. 5 ust. 1, do jednej godziny po wypłynięciu w przypadku statków pasażerskich pływających do i z wyspy Helgoland; oraz

(ii) Dania i Szwecja mogą przedłużyć okres gromadzenia i przekazywania informacji, o których mowa w art. 5 ust. 1, do jednej godziny po wypłynięciu w przypadku statków pasażerskich pływających do i z wyspy Bornholm.

3. W przypadkach określonych w ust. 2 stosuje się następującą procedurę:

a)

a) 21  państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję o swojej decyzji o przyznaniu zwolnienia z obowiązków określonych w art. 5, podając jego merytoryczne powody. Powiadomienia dokonuje się za pośrednictwem bazy danych utworzonej i utrzymywanej w tym celu przez Komisję, do której Komisja i państwa członkowskie mają dostęp. Komisja udostępnia przyjęte środki na publicznie dostępnej stronie internetowej;

b)

b) 22  jeżeli w terminie sześciu miesięcy od takiego powiadomienia Komisja uzna, że zwolnienie to nie jest uzasadnione lub mogłoby mieć negatywny wpływ na konkurencję, może przyjąć akty wykonawcze wymagające, aby państwo członkowskie zmieniło lub cofnęło swoją decyzję. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

4. 23  Dla regularnej obsługi strefy, w której roczne prawdopodobieństwo napotkania fal o znamiennej wysokości przekraczającej dwa metry jest niższe od 10 %, i

– jeżeli przebyty dystans nie przekracza około trzydziestu mil, licząc od punktu wyjścia lub

– jeżeli głównym zadaniem obsługi jest zapewnienie regularnego połączenia położonych na peryferiach regionów dla stałych użytkowników,

Państwo Członkowskie, z którego portu statki pasażerskie wyruszają w podróż po wodach krajowych, lub dwa Państwa Członkowskie, między portami, których statki pasażerskie żeglują, mogą zwrócić się do Komisji, jeżeli stwierdzą, że kompanie nie mają możliwości rejestrowania informacji określonych w art. 5 ust. 1, o dopuszczenie, w całości lub częściowo, odstępstwa od tego wymogu.

W tym celu, należy udowodnić, że rejestracja jest niemożliwa. Ponadto należy dostarczyć dowodu, że w strefie, w której żeglują te statki, funkcjonuje system kierowania żeglugą z lądu oraz dostępne są niezawodne prognozy meteorologiczne oraz że dostępny jest wystarczający sprzęt poszukiwawczy i ratunkowy. Odstępstwa dopuszczane na mocy niniejszego ustępu nie mogą naruszać zasad konkurencji.

Wniosek jest składany do Komisji za pośrednictwem bazy danych, o której mowa w ust. 3. Jeżeli w terminie sześciu miesięcy od takiego wniosku Komisja uzna, że odstępstwo to nie jest uzasadnione lub mogłoby mieć negatywny wpływ na konkurencję, może przyjąć akty wykonawcze wymagające, aby państwo członkowskie zmieniło swoją decyzję lub nie przyjmowało proponowanej decyzji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

5. Państwo Członkowskie nie może na mocy przepisów niniejszej dyrektywy zwolnić statków pasażerskich opuszczających jego porty i pływających pod banderą państwa trzeciego będącego stroną Konwencji SOLAS i które na mocy obowiązujących w tym zakresie przepisów SOLAS nie zgadza się na stosowanie tego rodzaju zwolnień ani odstępstw.

Artykuł  10  ²⁴

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby kompanie wprowadziły procedurę rejestracji danych gwarantującą przekazywanie informacji wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy w sposób dokładny i terminowy.

2. Każde państwo członkowskie wyznacza organ, który będzie mieć dostęp do informacji wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie zapewniają, aby w nagłym wypadku lub w następstwie wypadku taki wyznaczony organ miał bezpośredni dostęp do informacji wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy.

3. Dane osobowe gromadzone zgodnie z art. 5 są przechowywane przez państwa członkowskie przez okres nie dłuższy, niż to konieczne do celów niniejszej dyrektywy, a w każdym razie nie dłużej niż:

a) do momentu bezpiecznego ukończenia danego rejsu przez statek, ale w każdym przypadku nie dłużej niż 60 dni po wypłynięciu statku; lub

b) w nagłym wypadku lub w następstwie wypadku - do zakończenia jakiegokolwiek postępowania przygotowawczego lub postępowania sądowego.

4. Bez uszczerbku dla innych szczególnych obowiązków prawnych wynikających z prawa unijnego lub krajowego, w tym obowiązków do celów statystycznych, gdy informacje nie są już dłużej potrzebne do celów niniejszej dyrektywy, zostają one automatycznie i bez zbędnej zwłoki usunięte.

Artykuł  11  ²⁵

1. Do celów niniejszej dyrektywy wymagane dane są gromadzone i rejestrowane w sposób pozwalający uniknąć zbędnej zwłoki przy zaokrętowaniu na lub wyokrętowaniu pasażerów ze statku.

2. Należy unikać mnożenia gromadzenia danych na identycznych lub podobnych trasach.

Artykuł  11a  ²⁶

1. Przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszej dyrektywy odbywa się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 ²⁷ .

2. Przetwarzanie danych osobowych przez instytucje i ograny Unii na podstawie niniejszej dyrektywy, na przykład w pojedynczym punkcie kontaktowym i w systemie SafeSeaNet, odbywa się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 ²⁸ .

Artykuł  12 ²⁹

1. W wyjątkowych okolicznościach, w przypadku gdy jest to należycie uzasadnione odpowiednią analizą przeprowadzoną przez Komisję oraz w celu uniknięcia poważnego i niedopuszczalnego zagrożenia dla bezpieczeństwa morskiego lub w celu uniknięcia niezgodności z unijnym prawodawstwem morskim, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 12a aktów delegowanych zmieniających niniejszą dyrektywę, aby, do celów niniejszej dyrektywy, nie stosować zmiany instrumentów międzynarodowych, o których mowa w art. 2.

2. Te akty delegowane przyjmuje się co najmniej trzy miesiące przed upływem terminu ustalonego na szczeblu międzynarodowym dla dorozumianego przyjęcia danej zmiany lub przed przewidzianą datą wejścia w życie tej zmiany. W okresie poprzedzającym wejście w życie takiego aktu delegowanego państwa członkowskie powstrzymują się od wszelkich inicjatyw zmierzających do włączenia zmiany do przepisów krajowych lub stosowania zmiany danego instrumentu międzynarodowego.

Artykuł  12a  ³⁰

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 12, podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 12, powierza się Komisji na okres siedmiu lat od dnia 20 grudnia 2017 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu siedmiu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 12, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 12 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł  13 ³¹

1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS), powołany na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002.

2. 32  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ³³ .

3. 34  (skreślony).

Artykuł  14

Państwa Członkowskie ustanawiają system sankcji za naruszenie przepisów krajowych przyjętych z zastosowaniem niniejszej dyrektywy i podejmują wszelkie niezbędne działania, aby sankcje te były stosowane. Przewidziane sankcje są skuteczne, współmierne i odstraszające.

Artykuł  14a  ³⁵

Komisja dokona oceny wykonania niniejszej dyrektywy i przedstawi wyniki tej oceny Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 22 grudnia 2026 r.

Do dnia 22 grudnia 2022 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł  15

1. Państwa Członkowskie do dnia 1 stycznia 1999 r. wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do dostosowania do niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję. Artykuł 5 stosuje się nie później niż od dnia 1 stycznia 2000 r.

2. Przyjmowane przez Państwa Członkowskie przepisy muszą zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub takie odniesienie musi towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Sposób, w jaki takie odniesienie zostanie umieszczone, określają Państwa Członkowskie.

3. Państwa Członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji teksty wszystkich przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą. Komisja informuje o tych przepisach pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł  16

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  17

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 18 czerwca 1998 r.

	W imieniu Rady
	G. STRANG
	Przewodniczący

¹ Dz.U. C 31 z 31.1.1997, str. 5 oraz Dz.U. C 275 z 11.9.1997, str. 7.

² Dz.U. C 206 z 7.7.1997, str. 111.

³ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 29 maja 1997 r. (Dz.U. C 138 z 16.6.1998, str. 31), wspólne stanowisko Rady z dnia 11 grudnia 1997 r. (Dz.U. C 23 z 23.1.1998, str. 17) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 1998 r. (Dz.U. C 104 z 6.4.1998).

⁴ Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31.

⁵ Dz.U. L 247 z 5.10.1993, str. 19.

⁶ Art. 2 zmieniony przez art. 8 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2002/84/WE z dnia 5 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.324.53) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 listopada 2002 r.

⁷ Art. 2 tiret drugie zmienione przez art. 1 pkt 1 lit. a dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

⁸ Art. 2 tiret szóste zmienione przez art. 1 pkt 1 lit. b dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

⁹ Art. 2 tiret siódme zmienione przez art. 1 pkt 1 lit. c dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹⁰ Art. 2 tiret dziewiąte skreślone przez art. 1 pkt 1 lit. d dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹¹ Art. 2 tiret dziesiąte zmienione przez art. 1 pkt 1 lit. e dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹² Art. 2 tiret jedenaste dodane przez art. 1 pkt 1 lit. f dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹³ Art. 2 tiret dwunaste dodane przez art. 1 pkt 1 lit. g dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹⁴ Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹⁵ Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹⁶ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich i uchylająca dyrektywę 2002/6/WE (Dz.U. L 283 z 29.10.2010, s. 1).

¹⁷ Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹⁸ Art. 6 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

¹⁹ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²⁰ Art. 9 ust. 2 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 ust. 7 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²¹ Art. 9 ust. 3 lit. a zmieniona przez art. 1 pkt 7 lit. b dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²² Art. 9 ust. 3 lit. b:

- zmieniona przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.

- zmieniona przez art. 1 pkt 7 lit. b dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²³ Art. 9 ust. 4:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 7 lit. c dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²⁴ Art. 10 zmieniony przez art. 1 pkt 8 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²⁵ Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 9 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²⁶ Art. 11a dodany przez art. 1 pkt 10 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

²⁷ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

²⁸ Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

²⁹ Art. 12:

- zmieniony przez art. 8 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2002/84/WE z dnia 5 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.324.53) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 listopada 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 11 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

³⁰ Art. 12a dodany przez art. 1 pkt 12 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

³¹ Art. 13:

- zmieniony przez art. 8 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2002/84/WE z dnia 5 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.324.53) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 listopada 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.

³² Art. 13 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 13 lit. a dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

³³ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

³⁴ Art. 13 ust. 3 skreślony przez art. 1 pkt 13 lit. b dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.

³⁵ Art. 14a dodany przez art. 1 pkt 14 dyrektywa nr 2017/2109 z dnia 15 listopada 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.315.52) zmieniającego nin. dyrektywa rady z dniem 20 grudnia 2017 r.