Decyzja 2015/2020 przekazująca Sekretarzowi Generalnemu Rady uprawnienie do wydawania dokumentu laissez-passer członkom, urzędnikom i innym pracownikom Rady Europejskiej i Rady, a także wnioskodawcom specjalnym wskazanym w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1417/2013, oraz uchylająca decyzję 2005/682/WE, Euratom

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2015.295.42

Akt obowiązujący
Wersja od: 12 listopada 2015 r.

DECYZJA RADY (UE) 2015/2020
z dnia 26 października 2015 r.
przekazująca Sekretarzowi Generalnemu Rady uprawnienie do wydawania dokumentu laissez-passer członkom, urzędnikom i innym pracownikom Rady Europejskiej i Rady, a także wnioskodawcom specjalnym wskazanym w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1417/2013, oraz uchylająca decyzję 2005/682/WE, Euratom

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 240 ust. 2 akapit drugi,

uwzględniając Protokół nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej załączony do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 6 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy art. 235 ust. 4 i art. 240 ust. 2 akapit pierwszy TFUE Sekretariat Generalny Rady wspomaga zarówno Radę Europejską, jak i Radę Unii Europejskiej.

(2) Na mocy art. 6 akapit pierwszy Protokołu nr 7 Przewodniczący Rady Europejskiej i Przewodniczący Rady wydają dokument laissez-passer członkom swych instytucji oraz urzędnikom i innym pracownikom swych instytucji, zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie pracowniczym oraz w warunkach zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 1 .

(3) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1417/2013 2 określa formę, zakres zastosowania i warunki wydawania dokumentu laissez-passer członkom instytucji Unii, urzędnikom i innym pracownikom Unii oraz wnioskodawcom specjalnym, o których mowa w załączniku II do tego rozporządzenia.

(4) Na mocy art. 1 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1417/2013 dokument laissez-passer można wydać wnioskodawcom specjalnym, zgodnie z załącznikiem II tego rozporządzenia, wyłącznie w interesie Unii, w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach.

(5) Przewodniczący Rady Europejskiej i Przewodniczący Rady powinni przekazać swe uprawnienia Sekretarzowi Generalnemu Rady.

(6) Należy uchylić decyzję Rady 2005/682/WE, Euratom 3 ,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Powierzone Przewodniczącemu Rady Europejskiej i Przewodniczącemu Rady na mocy art. 6 akapit pierwszy Protokołu nr 7 uprawnienia do wydawania dokumentu laissez-passer członkom swych instytucji, urzędnikom i innym pracownikom Unii Europejskiej i Rady oraz wnioskodawcom specjalnym, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1417/2013, są wykonywane przez Sekretarza Generalnego Rady.

Sekretarz Generalny jest upoważniony do przekazania tych uprawnień Dyrektorowi Generalnemu do Spraw Administracyjnych.

Artykuł  2

Decyzja 2005/682/WE, Euratom traci moc.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 26 października 2015 r.

W imieniu Rady

C. DIESCHBOURG

Przewodniczący

1 Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające Regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz ustanawiające specjalne środki stosowane tymczasowo wobec urzędników Komisji (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1).
2 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1417/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające formę dokumentu laissez-passer wydawanego przez Unię Europejską (Dz.U. L 353 z 28.12.2013, s. 26).
3 Decyzja Rady 2005/682/WE, Euratom z dnia 20 września 2005 r. przekazująca zastępcy Sekretarza Generalnego uprawnienia do wydawania urzędnikom Sekretariatu Generalnego Rady laisser-passer (Dz.U. L 258 z 4.10.2005, s. 4).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.