Rozporządzenie 2003/2003 w sprawie nawozów

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2003.304.1

Akt utracił moc

Wersja od: 20 czerwca 2021 r.

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2003/2003 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 13 października 2003 r.

w sprawie nawozów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji ¹ ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ² ,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ³ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywę Rady 76/116/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do nawozów ⁴ , dyrektywę Rady 80/876/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do nawozów prostych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu ⁵ , dyrektywa Komisja 87/94/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do procedur kontroli charakterystyk, granic i odporności na detonację nawozów prostych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu ⁶ , oraz dyrektywa Komisji 77/535/EWG z dnia 22 czerwca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do metod pobierania próbek i analizowania nawozów ⁷ , kilka razy zostały znacząco zmienione. Zgodnie z komunikatem Komisji do Parlamentu i Rady "Prostsze prawodawstwo na rynku wewnętrznym" (SLIM) oraz planem działań na rzecz jednolitego rynku, dla jasności powyższe dyrektywy powinny zostać uchylone i zastąpione przez jeden akt prawny.

(2) Wspólnotowe prawodawstwo dotyczące nawozów ma bardzo techniczny charakter. Dlatego też rozporządzenie jest najwłaściwszym instrumentem prawnym, jako że nakłada bezpośrednio na producentów ściśle określone wymagania, które mają być stosowane w tym samym czasie i w ten sam sposób na terenie całej Wspólnoty.

(3) W każdym Państwie Członkowskim nawozy muszą odznaczać się ustalonymi charakterystykami technicznymi ustanowionymi obowiązującymi przepisami prawnymi. Przepisy te, zwłaszcza dotyczące składu i definicji typów nawozów, oznakowania tych typów, ich identyfikacji oraz pakowania, są różne w poszczególnych Państwach Członkowskich. Wskutek tych różnic utrudniają handel we Wspólnocie i powinny zatem zostać zharmonizowane.

(4) Ponieważ cel proponowanego działania, a mianowicie zapewnienie istnienia wewnętrznego rynku nawozów, wobec braku wspólnych kryteriów technicznych nie może zostać w zadawalający sposób osiągnięty przez Państwa Członkowskie; a z uwagi na skalę działań może być łatwiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przedsięwziąć stosowne środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, jak określono w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zapisy niezbędne do osiągnięcia wyżej wymienionego celu.

(5) Konieczne jest określenie na poziomie wspólnotowym oznakowania, definicji i składu pewnych nawozów (nawozów WE).

(6) Należy również ustanowić wspólnotowe przepisy dotyczące identyfikacji, możliwości śledzenia i etykietowania nawozów WE oraz zamykania opakowań.

(7) Na poziomie wspólnotowym należy przyjąć procedurę do stosowania w przypadkach, gdy Państwo Członkowskie uzna za konieczne ograniczenie wprowadzania do obrotu nawozów WE.

⁸⁾ Produkcja nawozów podlega różnorodnym wahaniom w zależności od technologii wytwarzania i surowców. Różnić się mogą także procedury pobierania próbek i analiz. Jest zatem konieczne formalne określenie dopuszczalnych tolerancji w zakresie deklarowanych zawartości składników pokarmowych. W interesie rolnika wskazane jest utrzymywanie tych tolerancji w wąskich przedziałach.

(9) Urzędowe kontrole zgodności nawozów WE z wymaganiami niniejszego rozporządzenia w zakresie jakości i składu winny być przeprowadzane przez laboratoria zatwierdzone przez Państwa Członkowskie i zgłoszone Komisji.

(10) Azotan amonu jest podstawowym składnikiem wielu produktów, z których niektóre przeznaczone są do użycia jako nawozy, a inne jako materiały wybuchowe. Biorąc pod uwagę ten szczególny charakter nawozów o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu oraz wynikające z niego wymogi dotyczące bezpieczeństwa publicznego, zdrowia i ochrony pracowników, konieczne jest ustanowienie dodatkowych przepisów wspólnotowych dla nawozów WE tego typu.

(11) Niektóre z tych produktów mogą być niebezpieczne i w pewnych przypadkach mogą zostać użyte do celów niezgodnych z przeznaczeniem. Może to stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa osób i mienia. Producenci powinni zatem być zobowiązani do podjęcia odpowiednich kroków, aby uniknąć takiego zastosowania, a w szczególności do zapewnienia możliwości śledzenia historii takich nawozów.

(12) W interesie bezpieczeństwa publicznego szczególnie ważne jest określenie na poziomie wspólnotowym charakterystyk i właściwości odróżniających nawozy WE o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu od innych rodzajów azotanu amonu używanych do wytwarzania produktów stosowanych jako materiały wybuchowe.

(13) Nawozy WE o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu powinny odznaczać się określonymi właściwościami, zapewniającymi ich bezpieczeństwo. Producenci powinni zagwarantować, że wszystkie nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu przed wprowadzeniem tych nawozów do obrotu pomyślnie przeszły test odporności na detonację.

(14) Konieczne jest sporządzenie przepisów dotyczących metod zamkniętych cykli termicznych, nawet jeśli metody te niekoniecznie będą odtwarzać wszystkie warunki związane z transportem i przechowywaniem.

(15) Nawozy mogą być zanieczyszczone substancjami, które mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska. Zgodnie z opinią Komitetu Naukowego ds. Toksyczności, Ekotoksyczności i Środowiska (SCTEE), Komisja zamierza zająć się kwestią niezamierzonej zawartości kadmu w nawozach mineralnych oraz, jeśli będzie to zasadne, przygotować projekt rozporządzenia, który zamierza przedstawić Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie. Podobna procedura zostanie, w razie potrzeby, przyjęta w stosunku do innych zanieczyszczeń.

(16) Właściwe jest sprządzenie procedury, której powinien przestrzegać producent lub jego przedstawiciel pragnący umieścić nowy typ nawozu w załączniku I w celu użycia oznakowania "nawóz WE".

(17) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji ⁸ .

(18) Państwa Członkowskie powinny określić kary za łamanie przepisów niniejszego rozporządzenia. Mogą przyjąć, że producent łamiący art. 27 będzie mógł być ukarany grzywną w wysokości do dziesięciokrotnej wartości rynkowej dostawy, która nie spełnia wymagań.

(19) Dyrektywy 76/116/EWG, 77/535/EWG, 80/876/EWG i 87/94/EWG tracą moc,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ  I

PRZEPISY OGÓLNE

ROZDZIAŁ  I

Zakres i definicje

Artykuł  1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do produktów wprowadzanych do obrotu jako nawozy z oznakowaniem "nawóz WE".

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje:

a) "nawóz" oznacza substancję, której główną funkcją jest dostarczanie składników pokarmowych roślinom;

b) "podstawowy składnik pokarmowy" oznacza tylko pierwiastki: azot, fosfor i potas;

c) "drugorzędny składnik pokarmowy" oznacza pierwiastki: wapń, magnez, sód i siarka;

d) "mikroskładniki pokarmowe" oznaczają pierwiastki: bor, kobalt, miedź, żelazo, mangan, molibden i cynk, niezbędne dla wzrostu roślin w ilościach niewielkich w porównaniu z podstawowymi i drugorzędnymi składnikami pokarmowymi;

e) "nawóz nieorganiczny" oznacza nawóz, którego deklarowane składniki pokarmowe występują w formie minerałów uzyskanych na drodze wydobycia albo fizycznych i/lub chemicznych procesów przemysłowych. Cyjanamid wapnia, mocznik oraz jego kondensaty i produkty pochodne, a także nawozy zawierające schelatowane lub skompleksowane mikroskładniki pokarmowe mogą być umownie klasyfikowane jako nawozy nieorganiczne;

f) "schelatowany mikroskładnik pokarmowy" oznacza mikroskładnik związany przez jeden ze związków organicznych wymienionych w sekcji E.3.1 załącznika I;

g) "skompleksowany mikroskładnik pokarmowy" oznacza mikroskładnik pokarmowy związany przez jeden ze związków wymienionych w sekcji E.3.2 załącznika I;

h) "typ nawozów" oznacza nawozy o wspólnym oznakowaniu typu, jak określono w załączniku I;

i) "nawóz prosty" oznacza nawóz azotowy, fosforowy lub potasowy z deklarowaną zawartością tylko jednego podstawowego składnika pokarmowego;

j) "nawóz wieloskładnikowy" oznacza nawóz z deklarowaną zawartością co najmniej dwóch podstawowych składników pokarmowych, otrzymany w wyniku reakcji chemicznej lub w procesie mieszania, albo w wyniku obu tych procesów;

k) "nawóz kompleksowy" oznacza nawóz wieloskładnikowy, otrzymany w wyniku reakcji chemicznej w procesie rozpuszczania, albo w stanie stałym w procesie granulacji, mający deklarowaną zawartość co najmniej dwóch podstawowych składników pokarmowych. W stanie stałym każda jego granulka zawiera wszystkie składniki pokarmowe w deklarowanej zawartości;

l) "nawóz mieszany" oznacza nawóz otrzymany poprzez zmieszanie na sucho kilku nawozów, bez udziału reakcji chemicznych;

m) "nawóz dolistny" oznacza nawóz nadający się do stosowania dolistnego i pobierania składników pokarmowych przez liście roślin uprawnych;

n) "nawóz płynny" oznacza nawóz w postaci roztworu lub zawiesiny;

o) "roztwór nawozowy" oznacza nawóz płynny niezawierający cząstek stałych;

p) "nawóz zawiesinowy" oznacza nawóz dwufazowy, w którym cząstki stałe utrzymywane są w postaci zawiesiny w fazie płynnej;

q) "deklaracja" oznacza podanie zawartości składników pokarmowych, obejmujące ich formy i rozpuszczalności, gwarantowanych w granicach określonych tolerancji;

r) "deklarowana zawartość" oznacza zawartość pierwiastka lub jego tlenku, która zgodnie z przepisami Wspólnoty, jest podana na etykiecie nawozu WE lub w odpowiednim dokumencie towarzyszącym;

s) "tolerancja" oznacza dopuszczalne odchylenie zmierzonej zawartości składnika pokarmowego od wartości deklarowanej;

t) "norma europejska" oznacza normy CEN (Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego), które zostały oficjalnie uznane przez Wspólnotę, a odniesienie do nich zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich;

u) "opakowanie" oznacza szczelny pojemnik stosowany do przechowywania, ochrony, transportu i dystrybucji nawozów, o ładowności nie więcej niż 1.000 kg;

v) "nawóz luzem" oznacza nawóz niezapakowany według zaleceń niniejszego rozporządzenia;

w) "wprowadzanie do obrotu" oznacza dostawę nawozu, odpłatną lub nieodpłatną, albo przechowywanie w celu dostawy. Import nawozu na obszar celny Wspólnoty Europejskiej będzie uważany za wprowadzenie do obrotu;

x) "poducent" oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za wprowadzanie nawozu do obrotu; w szczególności za producenta uważa się wytwórcę, importera, konfekcjonera, działającego we własnym imieniu lub wszelkie inne osoby zmieniające właściwości nawozu. Jednakże za producenta nie uważa się dystrybutora, który nie powoduje zmiany właściwości nawozu.

ROZDZIAŁ  II

Wprowadzanie do obrotu

Artykuł  3

Nawóz WE

Nawóz należący do typu nawozów ujętych w załączniku I i spełniający wymagania ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, może być oznakowany jako "nawóz WE".

Oznakowanie "nawóz WE" nie może być używane do nawozu niezgodnego z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł  4

Prowadzenie działalności we Wspólnocie

Producent prowadzi działalność na terenie Wspólnoty oraz odpowiada za zgodność "nawozu WE" z przepisami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  5

Swobodny obrót

1. Bez uszczerbku dla art. 15 i innego prawodawstwa wspólnotowego, Państwa Członkowskie nie mogą, na podstawie składu, oznakowania, etykietowania lub pakowania, czy innych wymagań zawartych w niniejszym rozporządzeniu, zakazywać, ograniczać lub utrudniać wprowadzania do obrotu nawozów z oznakowaniem "nawóz WE", które spełniają przepisy niniejszego rozporządzenia.

2. Nawozy z oznakowaniem "nawóz WE" zgodnie z niniejszym rozporządzeniem mają zapewniony swobodny obrót we Wspólnocie.

Artykuł  6

Deklaracje obowiązkowe

1. W celu spełnienia wymogów art. 9, Państwa Członkowskie mogą zalecić, aby w nawozach wprowadzanych w nich do obrotu, zawartości azotu, fosforu i potasu wyrażane były w następujący sposób:

a) azot wyłącznie w formie pierwiastkowej (N); i albo

b) fosfor i potas jedynie w formie pierwiastkowej (P, K); lub

c) fosfor i potas tylko w formie tlenkowej (P₂O₅, K₂O); lub

d) fosfor i potas jednocześnie w formach pierwiastkowej i tlenkowej.

W przypadku gdy Państwa Członkowskie zdecydują się, aby zawartość fosforu i potasu była wyrażana w formie pierwiastkowej, to wszelkie odniesienia w załącznikach do formy tlenkowej należy interpretować jako odnoszące się do formy pierwiastkowej, a wartości liczbowe przeliczać przy zastosowaniu następujących współczynników:

a) fosfor (P) = pięciotlenek fosforu (P₂O₅) × 0,436;

b) potas (K) = tlenek potasu (K₂O) × 0,830.

2. Państwa Członkowskie mogą zalecić, aby w nawozach wprowadzanych do obrotu, zawartości wapnia, magnezu, sodu i siarki w nawozach z drugorzędnymi składnikami pokarmowymi oraz, o ile spełnione są postanowienia art. 17, w nawozach z podstawowymi składnikami pokarmowymi wyrażane były w następujący sposób:

a) w formie tlenkowej (CaO, MgO, Na₂O, SO₃); lub

b) w formie pierwiastkowej (Ca, Mg, Na, S); lub

c) w obu tych formach.

Do przeliczania zawartości tlenku wapnia, tlenku magnezu, tlenku sodu i trójtlenku siarki, na zawartości wapnia, magnezu, sodu i siarki używać należy następujących współczynników:

a) wapń (Ca) = tlenek wapnia (CaO) × 0,715;

b) magnez (Mg) = tlenek magnezu (MgO) × 0,603;

c) sód (Na) = tlenek sodu (Na₂O) × 0,742;

d) siarka (S) = trójtlenek siarki (SO₃) × 0,400.

Dla obliczonej zawartości tlenku lub pierwiastka, deklarowaną wartość zaokrągla się do jednego miejsca po przecinku.

3. Państwa Członkowskie nie mogą przeszkadzać we wprowadzaniu do obrotu "nawozów WE" etykietowanych w obu formach opisanych w ust. 1 i 2.

4. Zawartość jednego lub więcej mikroskładników pokarmowych, boru, kobaltu, miedzi, żelaza, manganu, molibdenu lub cynku, w "nawozach WE" należących do typów nawozów wymienionych w sekcjach A, B, C i D załącznika I deklaruje się, gdy spełnione są następujące warunki:

a) mikroskładniki pokarmowe dodano co najmniej w ilościach minimalnych określonych w sekcjach E.2.2 i E.2.3 załącznika I;

b) "nawóz WE" nadal spełnia wymagania sekcji A, B, C i D załącznika I.

5. Jeśli mikroskładniki pokarmowe są normalnymi składnikami surowców przeznaczonych do dostarczania podstawowych (N, P, K) i drugorzędnych (Ca, Mg, Na, S) składników pokarmowych, można je zadeklarować, pod warunkiem,że te mikroskładniki pokarmowe obecne są co najmniej w ilościach minimalnych określonych w sekcjach E.2.2 i E.2.3 załącznika I.

6. Zawartość mikroskładników pokarmowych deklaruje w następujący sposób:

a) dla nawozów należących do typów wymienionych w sekcji E.1 załącznika I, zgodnie z wymaganiami podanymi w kolumnie 6 tej sekcji;

b) dla mieszanek nawozów, o których mowa w lit. a) zawierających co najmniej dwa mikroskładniki pokarmowe i spełniających wymagania sekcji E.2.1 załącznika I i dla nawozów należących do typów nawozów wymienionych w sekcjach A, B, C i D załącznika I, przez wskazanie:

i) zawartości całkowitej, wyrażonej jako procent masy nawozu,

ii) zawartości rozpuszczalnej w wodzie, wyrażonej jako procent masy nawozu, jeśli zawartość rozpuszczalna stanowi co najmniej połowę zawartości całkowitej.

Jeśli mikroskładnik pokarmowy jest całkowicie rozpuszczalny w wodzie, deklaruje się jedynie zawartość rozpuszczalną w wodzie.

Jeśli mikroskładnik pokarmowy jest związany chemicznie ze związkiem organicznym, zawartość mikroskładnika pokarmowego obecnego w nawozie podaje się bezpośrednio po zawartości rozpuszczalnej w wodzie, jako procent masy produktu, a przed terminem "schelatowany przez" lub "skompleksowany przez", z nazwą związku organicznego zgodnie z zapisem w sekcji E.3 załącznika I. Nazwę związku organicznego można zastąpić jego symbolem.

Artykuł  7

Identyfikacja

1. Producent zaopatruje nawozy WE w oznakowania identyfikacyjne wymienione w art. 9.

2. Jeśli nawozy są pakowane, oznakowania identyfikacyjne umieszcza się na opakowaniach lub doczepionych etykietach. Jeśli nawozy są luzem, oznakowania te umieszcza się na dokumentach towarzyszących.

Artykuł  8

Możliwość śledzenia

Bez uszczerbku dla art. 26 ust. 3, w celu zapewnienia możliwości śledzenia "nawozów WE", producent prowadzi rejestry pochodzenia nawozów. Rejestry te udostępnia się inspekcji Państw Członkowskich tak długo, jak długo nawóz jest w obrocie i jeszcze przez okres 2 lat po wstrzymaniu dostaw przez producenta.

Artykuł  9

Oznakowania

1. Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, opakowania, etykiety i dokumenty towarzyszące, o których mowa w art. 7, noszą następujące oznakowania:

a) identyfikacja obowiązkowa:

– słowa "NAWÓZ WE" napisane wielkimi literami;

– określenie typu nawozu, o ile istnieje, zgodnie z załącznikiem 1;

– dla nawozów mieszanych, oznakowanie "mieszanka" po określeniu typu;

– oznakowania dodatkowe określone w art. 19, 21 lub 23;

– składniki pokarmowe wyraża się zarówno słownie, jak i odpowiednimi symbolami chemicznymi, np. azot (N), fosfor (P), pięciotlenek fosforu (P₂O₅), potas (K), tlenek potasu (K₂O), wapń (Ca), tlenek wapnia (CaO), magnez (Mg), tlenek magnezu (MgO), sód (Na), tlenek sodu (Na2O), siarka (S), trójtlenek siarki (SO₃), bor (B), miedź (Cu), kobalt (Co), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo), cynk (Zn);

– jeśli nawóz zawiera mikroskładniki pokarmowe, które w całości lub w części są chemicznie związane ze związkiem organicznym, po nazwie mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące określenia:

i) "schelatowany przez ..." (nazwa lub skrót czynnika chelatującego jak określono w sekcji E.3.1 załącznika I),

ii) "skompleksowany przez ..." (nazwa czynnika kompleksującego jak podano w sekcji E.3.2 załącznika I),

– mikroskładniki pokarmowe zawarte w nawozie, wymienione w porządku alfabetycznym ich symboli chemicznych: B, Co, Cu, Fe, Mn, Mo, Zn;

– dla produktów wymienionych w sekcjach E.1 i E.2 załącznika I, dokładne instrukcje stosowania;

– ilości nawozów płynnych w przeliczeniu na masę. Podanie ilości nawozów płynnych jako objętości lub jako masy w odniesieniu do objętości (kilogramy na hektolitr lub gramy na litr) jest dobrowolne;

– masa netto lub brutto i, ewentualnie, objętość dla nawozów płynnych. Jeśli podana jest masa brutto, należy podać także masę tary;

– nazwa lub znak fabryczny oraz adres producenta.

b) identyfikacja dobrowolna:

– zgodnie z załącznikiem I;

– instrukcje przechowywania i transportu, a dla nawozów niewymienionych w załączniku I, sekcje E.1 i E.2, dokładne instrukcje stosowania;

– wskazówki odnośnie dawek i warunków stosowania odpowiednich dla gleb i warunków uprawy, w których nawóz jest stosowany;

– znak producenta i handlowy opis produktu.

Oznakowania, o których mowa w lit. b), nie mogą być sprzeczne z oznakowaniami, o których mowa w lit. a) i muszą być od nich wyraźnie oddzielone.

2. Wszystkie oznakowania, o których mowa w ust. 1, muszą być wyraźnie oddzielone od innych informacji na opakowaniach, etykietach i dokumentach towarzyszących.

3. Nawozy płynne można wprowadzać do obrotu jedynie wtedy, gdy producent dostarczy odpowiednie instrukcje dodatkowe obejmujące w szczególności temperaturę przechowywania oraz sposoby zapobiegania wypadkom podczas przechowywania.

4. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte na mocy procedury określonej w art. 32 ust. 2.

Artykuł  10

Etykietowanie

1. Etykiety lub oznakowania wydrukowane na opakowaniu i zawierające informacje szczegółowe wzmiankowane w art. 9 muszą być umieszczone w miejscu widocznym. Etykiety muszą być przymocowane do opakowania lub do dowolnego systemu używanego do jego zamykania. Jeśli system ten obejmuje opieczętowanie, pieczęć musi zawierać nazwisko lub znak pakowacza.

2. Oznakowania, o których mowa w ust. 1, muszą być i pozostawać nieusuwalne oraz wyraźnie czytelne.

3. W przypadkach nawozów luzem, o których mowa w drugim zdaniu art. 7 ust. 2, kopie dokumentów zawierających oznakowania identyfikacyjne muszą towarzyszyć towarom oraz być dostępne dla celów kontroli.

Artykuł  11

Języki

Etykieta, oznakowania na opakowaniu oraz dokumentach towarzyszących muszą być podane co najmniej w języku lub językach narodowych Państwa Członkowskiego, w którym nawóz WE jest w obrocie.

Artykuł  12

Pakowanie

W przypadku pakowanych nawozów WE, opakowanie musi być zamknięte w taki sposób lub za pomocą takiego urządzenia, aby przy otwieraniu zamknięcie, opieczętowanie zamknięcia lub samo opakowanie ulegało nieodwracalnemu zniszczeniu. Można stosować worki wentylowe.

Artykuł  13

Tolerancje

1. Zawartość składników pokarmowych w nawozach WE musi być zgodna z wartościami tolerancji ustalonymi w załączniku II, przewidzianymi w celu dopuszczenia odchyleń podczas produkcji, pobierania próbek i analizy.

2. Producent nie powinien systematycznie wykorzystywać wartości tolerancji podanych w załączniku II.

3. Niedozwolone jest stosowanie tolerancji w odniesieniu do zawartości minimalnych i maksymalnych określonych w załączniku I.

Artykuł  14

Wymagania w stosunku do nawozów

Dany typ nawozu można umieścić w załączniku I jedynie wtedy, gdy:

a) dostarcza w efektywny sposób składników pokarmowych;

b) zapewnione są odpowiednie metody pobierania próbek, analizy, oraz, o ile jest to wymagane, testowania;

c) w normalnych warunkach stosowania nie wywiera szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi, zwierząt lub roślin albo na środowisko.

Artykuł  15

Klauzula ochronna

1. Jeżeli Państwo Członkowskie ma uzasadnione podstawy, by sądzić, że dany nawóz WE, mimo spełniania wymogów niniejszego rozporządzenia, stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin albo stanowi zagrożenie dla środowiska, może ono czasowo zabronić wprowadzania tego nawozu do obrotu na swoim terytorium albo uzależnić je od określonych warunków. Powinno niezwłocznie powiadomić o tym inne Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swojej decyzji.

2. Komisja podejmie decyzję w tej sprawie w ciągu 90 dni po otrzymaniu tej informacji, zgodnie z procedurą określoną w art. 32 ust. 2.

3. Przepisy niniejszego rozporządzenia nie wykluczają podjęcia przez Komisję lub Państwo Członkowskie działań uzasadnionych względami bezpieczeństwa publicznego w celu zakazania, ograniczenia lub wstrzymania wprowadzenia do obrotu nawozów WE.

TYTUŁ  II

PRZEPISY DLA OKREŚLONYCH TYPÓW NAWOZÓW

ROZDZIAŁ  I

Nawozy nieorganiczne z podstawowymi składnikami pokarmowymi

Artykuł  16

Zakres

Niniejszy rozdział stosuje się do nawozów nieorganicznych z podstawowymi składnikami pokarmowymi, stałych lub płynnych, prostych lub wieloskładnikowych, w tym nawozów z drugorzędnymi składnikami pokarmowymi i/lub mikroskładnikami pokarmowymi, o minimalnej zawartości składników pokarmowych podanej w sekcjach A, B, C, E.2.2 lub E.2.3 załącznika I.

Artykuł  17

Deklarowanie drugorzędnych składników pokarmowych w nawozach z podstawowymi składnikami pokarmowymi

Zawartość wapnia, magnezu, sodu i siarki można zadeklarować jako zawartość drugorzędnych składników pokarmowych w nawozach WE należących do typów wymienionych w sekcjach A, B i C załącznika I, pod warunkiem, że pierwiastki te występują co najmniej w następujących ilościach minimalnych:

a) 2 % tlenku wapnia (CaO), tj. 1,4 % Ca;

b) 2 % tlenku magnezu (MgO), tj. 1,2 % Mg;

c) 3 % tlenku sodu (Na₂O), tj. 2,2 % Na;

d) 5 % trójtlenku siarki (SO₃), tj. 2 % S.

W takim przypadku określenie typu należy uzupełnić o oznakowania dodatkowe określone w art. 19 ust. 2 lit. ii).

Artykuł  18

Wapń, magnez, sód i siarka

1. Deklarację zawartości magnezu, sodu i siarki w nawozach wymienionych w sekcjach A, B, i C załącznika I wyrażać można w jeden z następujących sposobów:

a) zawartość całkowita, wyrażona jako procent masy nawozu;

b) zawartość całkowita oraz zawartość rozpuszczalna w wodzie, wyrażone jako procent masy nawozu, jeśli zawartość rozpuszczalna stanowi co najmniej jedną czwartą zawartości całkowitej;

c) jeśli składnik pokarmowy jest całkowicie rozpuszczalny w wodzie, deklaruje się jedynie zawartość rozpuszczalną w wodzie jako procent masy.

2. O ile załącznik I nie stanowi inaczej, deklarację zawartości wapnia sporządza się tylko wtedy, gdy jest on rozpuszczalny w wodzie, i podaje jako procent masy nawozu.

Artykuł  19

Identyfikacja

1. Oprócz obowiązkowych oznakowań identyfikacyjnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a), podaje się oznakowania określone w ust. 2, 3, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu.

2. Po określeniu typu nawozu wieloskładnikowego podaje się następujące informacje:

i) symbole chemiczne deklarowanych drugorzędnych składników pokarmowych, w nawiasie i po symbolach podstawowych składników pokarmowych;

ii) liczby wskazujące zawartość podstawowych składników pokarmowych. Deklarowaną zawartość drugorzędnych składników pokarmowych podaje się w nawiasie po zawartości podstawowych składników pokarmowych.

3. Po określeniu typu nawozu występują jedynie liczby wskazujące zawartość podstawowych i drugorzędnych składników pokarmowych.

4. Jeśli deklaruje się mikroskładniki pokarmowe, podaje się słowa "z mikroskładnikami pokarmowymi" lub słowo "z", po czym podaje się nazwę lub nazwy i symbole chemiczne obecnych mikroskładników pokarmowych.

5. Deklarowaną zawartość podstawowych i drugorzędnych składników pokarmowych wyraża się jako procent masy, w liczbach całkowitych lub, w razie potrzeby, o ile istnieje odpowiednia metoda analizy, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

W nawozach zawierających więcej niż jeden deklarowany składnik pokarmowy, dla podstawowych składników pokarmowych obowiązuje kolejność: N, P₂O₅ i/lub P, K₂O i/lub K, a dla drugorzędnych składników pokarmowych: CaO i/lub Ca, MgO i/lub Mg, Na₂O i/lub Na, SO₃ i/lub S.

Deklarowana zawartość mikroskładników pokarmowych obejmuje nazwę i symbol każdego mikroskładnika, wskazując procent masy zgodnie z sekcjami E.2.2 i E.2.3 załącznika I i zgodnie z rozpuszczalnością.

6. Formy i rozpuszczalność składników pokarmowych wyraża się również jako procent masy nawozu, z wyjątkiem przypadków, w których załącznik I wyraźnie stanowi, że zawartość tę określa się inaczej.

Liczbę miejsc po przecinku ogranicza się do jednego, z wyjątkiem mikroskładników pokarmowych, dla których liczbę miejsc po przecinku podaje się zgodnie z sekcjami E.2.2 i E.2.3 załącznika I.

ROZDZIAŁ  II

Nawozy nieorganiczne z drugorzędnymi składnikami pokarmowymi

Artykuł  20

Zakres

Niniejszy rozdział stosuje się do nawozów nieorganicznych z drugorzędnymi składnikami pokarmowymi, stałych lub płynnych, w tym zawierających mikroskładniki pokarmowe, o minimalnej zawartości składników pokarmowych określonej w sekcjach D, E.2.2 i E.2.3 załącznika I.

Artykuł  21

Identyfikacja

1. Oprócz obowiązkowych oznakowań identyfikacyjnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a), podaje się oznakowania wymienione w ust. 2, 3, 4 i 5 niniejszego artykułu.

2. Jeśli deklaruje się mikroskładniki pokarmowe, podaje się słowa "z mikroskładnikami pokarmowymi" lub słowo "z", po czym nazwę lub nazwy i symbole chemiczne obecnych mikroskładników pokarmowych.

3. Deklarowaną zawartość drugorzędnych składników pokarmowych podaje się jako procent masy, w liczbach całkowitych albo, w razie potrzeby, gdy istnieje odpowiednia metoda analizy, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

Jeśli obecny jest więcej niż jeden drugorzędny składnik pokarmowy, kolejność jest następująca:

CaO i/lub Ca, MgO i/lub Mg, Na₂O i/lub Na, SO₃ i/lub S.

Deklarowana zawartość mikroskładników pokarmowych obejmuje nazwę i symbol każdego mikroskładnika, podając procent masy, zgodnie z sekcjami E.2.2 i E.2.3 załącznika I oraz zgodnie z rozpuszczalnością.

4. Formy i rozpuszczalność składników pokarmowych wyraża się także jako procent masy nawozu, z wyjątkiem przypadków, w których załącznik I wyraźnie stanowi, że zawartość tę wyraża się inaczej.

Liczbę miejsc po przecinku ogranicza się do jednego, z wyjątkiem mikroskładników pokarmowych, dla których musi ona być zgodna z sekcjami E.2.2 i E.2.3 załącznika I.

5. O ile załącznik I nie stanowi inaczej, deklarację zawartości wapnia umieszcza się tylko wtedy, gdy jest on rozpuszczalny w wodzie, i wyraża ją jako procent masy nawozu.

ROZDZIAŁ  III

Nawozy nieorganiczne z mikroskładnikami pokarmowymi

Artykuł  22

Zakres

Niniejszy rozdział stosuje się do nawozów nieorganicznych z mikroskładnikami pokarmowymi, stałych lub płynnych, o minimalnej zawartości składników pokarmowych określonej w sekcjach E.1 i E.2.1 załącznika I.

Artykuł  23

Identyfikacja

1. Oprócz obowiązkowych oznakowań identyfikacyjnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a), podaje się oznakowania określone w ust. 2, 3, 4 i 5 niniejszego artykułu.

2. Jeśli nawóz zawiera więcej niż jeden mikroskładnik pokarmowy, podaje się określenie typu "mieszanina mikroskładników pokarmowych", a następnie nazwy obecnych mikroelementów i ich symbole chemiczne.

3. Dla nawozów zawierających tylko jeden mikroskładnik pokarmowy (sekcja E.1 załącznika I) deklarowaną zawartość mikroskładników podaje się jako procent masy, w liczbach całkowitych lub, w razie potrzeby, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

4. Formy i rozpuszczalność mikroskładników pokarmowych wyraża się jako procent masy nawozu, z wyjątkiem przypadków, w których załącznik I wyraźnie stanowi, że zawartość tę wyraża się inaczej.

Liczbę miejsc po przecinku dla mikroskładników pokarmowych podaje się zgodnie z sekcją E.2.1 załącznika I.

5. Poniżej deklaracji obowiązkowych lub dobrowolnych, na etykiecie oraz w dokumentach towarzyszących, w odniesieniu do produktów występujących w sekcjach E.1 i E.2.1 załącznika I, podaje się następujące informacje:

"Stosować wyłącznie w uzasadnionej potrzebie. Nie przekraczać zalecanych dawek.".

Artykuł  24

Pakowanie

Nawozy WE objęte przepisami niniejszego rozdziału muszą być opakowane.

ROZDZIAŁ  IV

Nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu

Artykuł  25

Zakres

Do celów niniejszego rozdziału, nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, proste lub wieloskładnikowe, są produktami zawierającymi azotan amonu, wytworzonymi do celów nawozowych i zawierającymi więcej niż 28 % masowych azotu w przeliczeniu na azotan amonu.

Ten typ nawozu może zawierać substancje nieorganiczne lub obojętne.

Substancje stosowane w produkcji tego typu nawozu nie mogą zwiększać jego wrażliwości na wysoką temperaturę lub tendencji do detonacji.

Artykuł  26

Środki bezpieczeństwa i kontroli

1. Producent gwarantuje, że nawozy proste o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu są zgodne z przepisami sekcji I załącznika III.

2. Kontrolę, analizę i testy w ramach urzędowej kontroli nawozów prostych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, przewidziane w niniejszym rozdziale, przeprowadza się zgodnie z metodami opisanymi w sekcji 3 załącznika III.

3. W celu zapewnienia możliwość prześledzenia historii nawozów WE o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, wprowadzanych do obrotu, producent prowadzi rejestry nazw i adresów miejsc oraz podmiotów gospodarczych w tych miejscach, w których wyprodukowano nawóz i jego podstawowe komponenty. Rejestry te mają być dostępne dla celów kontroli przez Państwa Członkowskie tak długo, jak długo dany nawóz jest dostarczany na rynek, a następnie jeszcze przez okres 2 lat po zaprzestaniu dostaw przez producenta.

Artykuł  27

Test odporności na detonację

Bez uszczerbku dla środków, o których mowa w art. 26, producent gwarantuje, że każdy typ nawozu WE o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu wprowadzony do obrotu przeszedł pomyślnie test odporności na detonację opisany w sekcjach 2, 3 (metoda 1, pkt 3) i 4 załącznika III niniejszego rozporządzenia. Test ten przeprowadza jedno z zatwierdzonych laboratoriów, o których mowa w art. 30 ust. 1 lub 33 ust. 1. Producenci przedstawiają wyniki testu właściwym władzom danego Państwa Członkowskiego co najmniej 5 dni przed wprowadzeniem nawozu do obrotu lub co najmniej 5 dni przed dotarciem tego nawozu do granic Wspólnoty Europejskiej w przypadku importu. Później producent w dalszym ciągu gwarantuje, że wszystkie dostawy nawozu wprowadzanego do obrotu są zdolne do pomyślnego przejścia wymienionego powyżej testu.

Artykuł  28

Pakowanie

Nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu są udostępniane użytkownikowi końcowemu wyłącznie w postaci opakowanej.

TYTUŁ  III

OCENA ZGODNOŚCI NAWOZÓW

Artykuł  29

Środki kontroli

1. Państwa Członkowskie mogą poddawać nawozy z oznakowaniem "nawóz WE" urzędowym środkom kontroli w celu zweryfikowania, czy są one zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

Państwa Członkowskie mogą nakładać opłaty nieprzekraczające kosztu badań, wymaganych do takich działań kontrolnych, ale nie zobowiązuje to producentów do powtarzania badań lub do płacenia za powtarzane badania w przypadkach, gdy pierwsze badanie zostało wykonane przez laboratorium spełniające warunki art. 30 i jeśli badanie to wykazało zgodność danego nawozu z niniejszym rozporządzeniem.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że pobieranie próbek i analiza dla celów urzędowej kontroli nawozów WE należących do typu nawozów wymienionych w załączniku I są przeprowadzane zgodnie z metodami opisanymi w załącznikach III i IV.

3. Zgodność z niniejszym rozporządzeniem pod względem zgodności z typami nawozów i zgodności z deklarowaną zawartością składników pokarmowych i/lub z deklarowaną zawartością, wyrażoną jako formy i rozpuszczalności takich składników, można zweryfikować podczas urzędowej kontroli tylko za pomocą metod pobrania próbek i analizy ustanowionych zgodnie z załącznikami III i IV oraz z uwzględnieniem tolerancji określonych w załączniku II.

4. 9  Komisja dostosowuje i unowocześnia metody pomiaru, pobierania próbek i analizy w stosownych przypadkach stosując normy europejskie. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 32 ust. 3. Tę samą procedurę stosuje się, przyjmując przepisy wykonawcze niezbędne do określenia środków kontroli przewidzianych w niniejszym artykule i w art. 8, 26 i 27. Przepisy takie dotyczą w szczególności częstotliwości, z jaką mają być powtarzane badania, jak również środków służących zapewnieniu, że nawóz wprowadzony do obrotu jest identyczny z nawozem przebadanym.

Artykuł  30

Laboratoria

1. Państwa Członkowskie zgłoszą Komisji listę tych zatwierdzonych laboratoriów na swoich terytoriach, które są właściwe do świadczenia usług wymaganych dla kontroli zgodności nawozów WE z wymaganiami niniejszego rozporządzenia. Takie laboratoria muszą spełniać normy wymienione w sekcji B załącznika V.

Takiego zgłoszenia należy dokonać do 11 czerwca 2004 r. oraz przy każdej następnej zmianie.

2. Komisja opublikuje listę zatwierdzonych laboratoriów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Jeśli Państwo Członkowskie ma uzasadnione podstawy, by sądzić, iż zatwierdzone laboratorium nie spełnia norm, o których mowa w ust. 1, poruszy to zagadnienie w komitecie, o którym mowa w art. 32. Jeżeli komitet zgodzi się z tym, że laboratorium to nie spełnia norm, Komisja usunie jego nazwę z listy, o której mowa w ust. 2.

4. Komisja podejmuje decyzję w tej sprawie w ciągu 90 dni po otrzymaniu informacji zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 32 ust. 2.

5. Komisja opublikuje zmienioną listę w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

TYTUŁ  IV

PRZEPISY KOŃCOWE

ROZDZIAŁ  I

Dostosowanie załączników

Artykuł  31

Nowe nawozy WE

1. 10  Komisja zmienia załącznik I w celu uwzględnienia w nim nowych typów nawozu.

2. Producent lub jego przedstawiciel, który pragnie zaproponować umieszczenie w załączniku I nowego typu nawozu i od którego wymaga się skompletowania w tym celu dokumentacji technicznej, robi to biorąc pod uwagę dokumenty techniczne, o których mowa w sekcji A załącznika V.

3. 11  Komisja dostosowuje załączniki do postępu technicznego.

4. 12  Środki, o których mowa w ust. 1 i 3, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 32 ust. 3.

Artykuł  32 ¹³

Procedura komitetu

1. Komisja jest wspierana przez komitet.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1-4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

ROZDZIAŁ  II

Przepisy przejściowe

Artykuł  33

Właściwe laboratoria

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 30 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym do 11 grudnia 2007 r. kontynuować stosowanie przepisów krajowych w zakresie akredytacji laboratoriów właściwych do świadczenia usług niezbędnych dla sprawdzania zgodności nawozów WE z wymaganiami niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie zgłaszają listę tych laboratoriów Komisji, podając szczegóły swoich systemów akredytacji. Zgłoszenia tej listy należy dokonać do 11 czerwca 2004 r. oraz przy każdej następnej zmianie.

Artykuł  34

Pakowanie i etykietowanie

Z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1, oznakowania, opakowania, etykiety i dokumenty towarzyszące nawozom WE, przewidziane przez wcześniejsze dyrektywy, można nadal stosować do 11 czerwca 2005 r.

ROZDZIAŁ  III

Przepisy końcowe

Artykuł  35

Uchylone dyrektywy

1. Dyrektywy 76/116/EWG, 77/535/EWG, 80/876/EWG oraz 87/94/EWG tracą moc.

2. Odniesienia do uchylonych dyrektyw traktuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia. W szczególności, odstępstwa od art. 7 dyrektywy 76/116/EWG, które zostały uznane przez Komisję na mocy art. 95 ust. 6 Traktatu, traktuje się jako odstępstwa od art. 5 niniejszego rozporządzenia i jako dalej obowiązujące nie naruszając wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Do czasu określenia kar na mocy art. 36, Państwa Członkowskie mogą kontynuować stosowanie kar za naruszanie krajowych przepisów wykonujących dyrektywy wymienione w ust. 1.

Artykuł  36

Kary

Państwa Członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują kroki konieczne dla zapewnienia, że są one wykonywane. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł  37

Przepisy krajowe

Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji do 11 czerwca 2005 r. wszelkie krajowe przepisy przyjęte zgodnie z art. 6 ust. 1, 6 ust. 2, 29 ust. 1 oraz 36 niniejszego rozporządzenia i niezwłocznie zgłaszają Komisji wszelkie zmiany ich dotyczące.

Artykuł  38

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 8 i 26 ust. 3, które wejdą w życie 11 czerwca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 października 2003 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
P. COX	G. ALEMANNO
Przewodniczący	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I  ¹⁴

WYKAZ TYPÓW NAWOZÓW WE

A. Nawozy nieorganiczne proste zawierające podstawowe składniki pokarmowe

A.1. Nawozy azotowe

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych %, (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1a)	Azotan wapnia (saletra wapniowa)	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny azotan wapnia, możliwa obecność azotanu amonu	15 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity lub na azot azotanowy i amonowy Zawartość azotu amonowego: najwyżej 1,5 % N		Azot całkowity Dodatkowo może być deklarowany: Azot azotanowy Azot amonowy
1b)	Azotan wapnia i magnezu (saletra wapniowo-magnezowa)	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składniki główne azotan wapnia i azotan magnezu	13 % N Azot w przeliczeniu na azot azotanowy Minimalna zawartość magnezu w formie soli rozpuszczalnych w wodzie w przeliczeniu na tlenek magnezu: 5 % MgO		Azot azotanowy Tlenek magnezu rozpuszczalny w wodzie
1c)	Azotan magnezu	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny sześciowodny azotan magnezu	10 % N Azot w przeliczeniu na azot azotanowy	Jeżeli nawóz jest wprowadzony do obrotu w postaci krystalicznej, można dodać informację "nawóz krystaliczny"	Azot azotanowy Tlenek magnezu rozpuszczalny w wodzie
			14 % MgO Magnez w przeliczeniu na tlenek magnezu rozpuszczalny w wodzie
2a)	Azotan sodu (saletra sodowa)	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny azotan sodu	15 % N Azot w przeliczeniu na azot azotanowy		Azot azotanowy
2b)	Saletra chilijska	Produkt otrzymywany ze złóż saletry chilijskiej, zawierający jako składnik główny azotan sodu	15 % N Azot w przeliczeniu na azot azotanowy		Azot azotanowy
3a)	Cyjanamid wapnia	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny: cyjanamid wapnia, tlenek wapnia, możliwa obecność małych ilości soli amonowych i mocznika	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity, w tym co najmniej 75 % deklarowanego azotu w formie cyjanamidu		Azot całkowity
3b)	Cyjanamid wapnia azotowany	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny: cyjanamid wapnia, tlenek wapnia, możliwa obecność małych ilości soli amonowych i mocznika oraz dodatek azotanów	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity, w tym co najmniej 75 % azotu nieazotanowego jest deklarowane w formie cyjanamidu. Zawartość azotu azotanowego: - co najmniej 1 % N - nie więcej niż 3 % N		Azot całkowity Azot azotanowy
4	Siarczan amonu	Produkt otrzymany chemicznie zawierający siarczan amonu jako jego główny składnik oraz ewentualnie nie więcej niż 15 % azotanu wapnia (saletry wapniowej).	19,7 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity. Maksymalna zawartość azotu azotanowego 2,2 % N w przypadku dodania azotanu wapnia (saletry wapniowej).	W przypadku wprowadzenia do obrotu w formie mieszanki siarczanu amonu i azotanu wapnia (saletra wapniowa) w oznaczeniu należy dodać "może zawierać do 15 % azotanu wapnia (saletry wapniowej)".	Azot amonowy. Azot całkowity w przypadku dodania azotanu wapnia (saletry wapniowej).
5	Azotan amonu lub azotan amonu z wypełniaczem	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny azotan amonu oraz mogący zawierać wypełniacze, takie jak zmielony wapniak, siarczan wapnia, zmielony dolomit, siarczan magnezu oraz kizeryt	20 % N Azot całkowity w przeliczeniu na sumę azotu azotanowego i azotu amonowego, przy czym zawartość każdej z tych dwóch form stanowi około połowę zawartości azotu całkowitego Patrz: załączniki III.1 i III.2 niniejszego rozporządzenia, jeśli to konieczne	Nazwa "Saletrzak" może być używana wyłącznie w przypadku nawozu zawierającego azotan amonu oraz wypełniacze takie jak węglan wapnia (wapniak) i/lub, węglan magnezu i węglan wapnia (dolomit). Minimalna zawartość tych węglanów w nawozie powinna wynosić 20 % a ich stopień czystości co najmniej 90 %	Azot całkowity Azot azotanowy Azot amonowy
6	Siarczanoazotan amonu	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składniki główne azotan amonu i siarczan amonu	25 % N Azot całkowity w przeliczeniu na sumę azotu amonowego i azotanowego. Zawartość azotu azotanowego - co najmniej: 5 %		Azot całkowity Azot amonowy Azot azotanowy
7	Siarczanoazotan magnezu	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający azotan amonu, siarczan amonu i siarczan magnezu	19 % N Azot całkowity w przeliczeniu na sumę azotu amonowego i azotu azotanowego. Zawartość azotu azotanowego co najmniej 6 % N		Azot całkowity Azot amonowy
			5 % MgO Magnez w postaci soli rozpuszczalnych w wodzie w przeliczeniu na tlenek magnezu		Azot azotanowy Tlenek magnezu rozpuszczalny w wodzie
8	Nawóz azotowy z zawartością magnezu	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składniki główne azotan amonu i sole związków magnezu (dolomit, węglan magnezu i/lub siarczan magnezu)	19 % N Azot całkowity w przeliczeniu na sumę azotu amonowego i azotu azotanowego Zawartość azotu azotanowego co najmniej 6 % N		Azot całkowity Azot amonowy Azot azotanowy
			5 % MgO magnez w przeliczeniu na tlenek magnezu całkowity		Tlenek magnezu całkowity, ewentualnie tlenek magnezu rozpuszczalny w wodzie
9	Mocznik	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający jako składnik główny dwuamid kwasu węglowego (karbamid)	44 % N Azot całkowity w formie amidowej (w tym biuret) Zawartość biuretu najwyżej: 1,2 %		Azot całkowity w przeliczeniu na azot amidowy
10	Krotonylidenodimocznik	Nawóz otrzymywany w reakcji mocznika z aldehydem krotonowym Związek monomeryczny	28 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 25 % N pochodzi z krotonylidenodimocznika Zawartość azotu amidowego: najwyżej 3 %		Azot całkowity Azot amidowy przy zawartości co najmniej 1 % Azot z krotonylidenodimocznika
11	Izobutylidenodimocznik	Nawóz otrzymywany w reakcji mocznika z aldehydem izobutylowym Związek monomeryczny	28 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 25 % N pochodzi z izobutylidenodimocznika Zawartość azotu amidowego: najwyżej 3 %		Azot całkowity Azot amidowy przy zawartości co najmniej 1 % Azot z izobutylidenodimocznika
12	Ureaform	Nawóz otrzymywany w reakcji mocznika z formaldehydem i zawierający jak składnik główny cząsteczki ureaformu Związek polimeryczny	36 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinno być rozpuszczalne w gorącej wodzie Co najmniej 31 % N pochodzi z ureaformu Zawartość azotu amidowego: najwyżej 5 %		Azot całkowity Azot amidowy przy zawartości co najmniej 1 % Azot z ureaformu rozpuszczalny w zimnej wodzie Azot z ureaformu, rozpuszczalny tylko w gorącej wodzie
13	Nawóz azotowy zawierający krotonylidenodimocznik	Nawóz otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający krotonylidenodimocznik i prosty nawóz azotowy [Lista A-1, z wyłączeniem produktów 3a), 3b) i 5]	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 3 % azotu w formie amonowej i/lub azotanowej i/lub amidowej Co najmniej 1/3 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinno pochodzić z krotonylidenodimocznika Zawartość biuretu najwyżej: (N amidowy + N z krotonylidenodimocznika) × 0,026		Azot całkowity Azot z krotonylidenodimocznika oraz, przy zawartości co najmniej 1 %: - azot azotanowy - azot amonowy - azot amidowy
14	Nawóz azotowy zawierający izobutylidenodimocznik	Nawóz otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający izobutylidenodimocznik i prosty nawóz azotowy [Lista A-1, z wyłączeniem produktów 3a), 3b) i 5]	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 3 % azotu w formie amonowej i/lub azotanowej i/lub amidowej Co najmniej 1/3 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinno pochodzić z izobutylidenodimocznika Zawartość biuretu najwyżej: (N amidowy + N z izobutylidenodimocznika) × 0,026		Azot całkowity Azot z izobutylidenodimocznika oraz, przy zawartości co najmniej 1 %: - azot azotanowy - azot amonowy - azot amidowy
15	Nawóz azotowy zawierający ureaform	Nawóz otrzymywany w procesie chemicznym, zawierający ureaform i prosty nawóz azotowy [Lista A-1, z wyłączeniem produktów 3a), 3b) i 5]	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 3 % azotu w formie amonowej i/lub azotanowej i/lub amidowej Co najmniej 1/3 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinno pochodzić z ureaformu. Azot w formie formaldehydu powinien zawierać co najmniej 3/5 azotu rozpuszczalnego w gorącej wodzie Zawartość biuretu najwyżej: (N amidowy + N z ureaformu) × 0,026		Azot całkowity Azot z ureaformu Azot z ureaformu rozpuszczalny w zimnej wodzie Azot z ureaformu rozpuszczalny tylko w gorącej wodzie oraz, przy zawartości co najmniej 1 %: - azot azotanowy - azot amonowy - azot amidowy
16	Siarczan mocznikowo-amonowy	Nawóz otrzymywany w procesie chemicznym z mocznika i siarczanu amonu	30 % N Azot całkowity w przeliczeniu na sumę azotu amonowego i amidowego Zawartość azotu amonowego co najmniej 4 % Zawartość siarki w przeliczeniu na SO3 co najmniej 12 % Zawartość biuretu najwyżej 0,9 %		Azot całkowity Azot amonowy Azot amidowy Trójtlenek siarki rozpuszczalny w wodzie

A.2. Nawozy fosforowe

W przypadku gdy przewiduje się stosowanie kryterium uziarnienia dla bazowych składników nawozów sprzedawanych w postaci granulowanej (nawozy 1, 3, 4, 5, 6 i 7), to uziarnienie ustala się stosując odpowiednią metodę analityczną.

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1	Tomasyna (żużel Thomasa)	Produkt otrzymywany w wyniku wytopu żelaza poprzez obróbkę spieków fosforowych, zawierający jako składniki główne krzemofosforany wapnia	12 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu cytrynowego lub P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu cytrynowego Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm: co najmniej 75 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,630 mm: co najmniej 96 %		P2O5 całkowity (rozpuszczalny w kwasach mineralnych), w tym co najmniej 75 % rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (nawóz przeznaczony do obrotu we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Portugalii i Grecji, Republice Czeskiej, Estonii, Cyprze, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Polsce, Słowenii, Słowacji, Bułgarii, Rumunii) P2O5 całkowity (rozpuszczalny w kwasach mineralnych) i P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (nawóz przeznaczony do obrotu w Zjednoczonym Królestwie) P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (nawóz przeznaczony do obrotu w Niemczech, Belgii, Danii, Irlandii, Luksemburgu, Holandii i Austrii)
2a)	Superfosfat prosty	Produkt otrzymywany w reakcji zmielonego fosforytu z kwasem siarkowym, zawierający jako składniki główne fosforan jednowapniowy oraz siarczan wapnia	16 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu, w tym co najmniej 93 % deklarowanej zawartości rozpuszczalne w wodzie Próbka do badań: 1 g		P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu P2O5 rozpuszczalny w wodzie
2b)	Superfosfat wzbogacony	Produkt otrzymywany w reakcji zmielonego fosforytu z kwasem siarkowym i kwasem fosforowym, zawierający jako składniki główne fosforan jednowapniowy oraz siarczan wapnia	25 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu, w tym co najmniej 93 % deklarowanej zawartości rozpuszczalne w wodzie Próbka do badań: 1 g		P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu P2O5 rozpuszczalny w wodzie
2c)	Superfosfat potrójny	Produkt otrzymywany w reakcji zmielonego fosforytu z kwasem fosforowym, zawierający jako składnik podstawowy fosforan jednowapniowy	38 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu, w tym co najmniej 93 % deklarowanej zawartości rozpuszczalne w wodzie. Próbka do badań: 3 g		P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu. P2O5 rozpuszczalny w wodzie
3	Fosforyt częściowo rozłożony	Produkt otrzymywany w wyniku częściowego rozłożenia zmielonego fosforytu kwasem siarkowym lub fosforowym, zawierający jako składniki główne fosforan jednowapniowy, fosforan trójwapniowy oraz siarczan wapnia	20 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 40 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalny w wodzie Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,630 mm co najmniej 98 %		P2O5 całkowity (rozpuszczalny w kwasach mineralnych) P2O5 rozpuszczalny w wodzie
3a)	Fosforyt częściowo rozłożony z magnezem	Produkt otrzymany przez częściowe rozłożenie zmielonego fosforytu kwasem siarkowym lub kwasem fosforowym z dodatkiem siarczanu magnezu lub tlenku magnezu oraz zawierający jako składniki główne fosforan monowapniowy, fosforan triwapniowy, siarczan wapnia i siarczan magnezu.	16 % P2O5 6 % MgO Fosforan wyrażony jako P2O5 rozpuszczalnego w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 40 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w wodzie Rozmiar cząsteczek: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm: co najmniej 90 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,630 mm: co najmniej 98 %		Całkowity pięciotlenek fosforu (rozpuszczalny w kwasach mineralnych) Pięciotlenek fosforu rozpuszczalny w wodzie Całkowity tlenek magnezu Rozpuszczalny w wodzie tlenek magnezu
4	Fosforan dwuwapniowy (precypitat)	Produkt otrzymywany przez działanie rozcieńczonym kwasem fosforowym na fosforyt lub kości, zawierający jako składnik główny fosforan dwuwapniowy dwuwodny	38 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Petermanna) Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,630 mm co najmniej 98 %		P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu
5	Termofosfat	Produkt otrzymywany w procesie obróbki termicznej przemielonych fosforytów ze związkami zasadowymi i krzemionką, zawierający jako składniki główne zasadowy fosforan wapnia i krzemian wapnia	25 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5,rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Petermanna) Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,630 mm co najmniej 96 %		P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu
6	Fosforan glinowo-wapniowy	Produkt otrzymywany w postaci amorficznej w procesie obróbki termicznej i mielenia, zawierający jako składniki główne fosforany glinu i wapnia	30 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych; w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Joulie) Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,630 mm co najmniej 98 %		P2O5 całkowity (rozpuszczalny w kwasach mineralnych) P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu
7	Fosforyt miękki	Produkt otrzymywany w procesie przemiału fosforytów miękkich, zawierający jako składniki podstawowe fosforan trójwapniowy i węglan wapnia	25 % P2O5 Fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 55 % deklarowanej zawartości rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu mrówkowego Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm co najmniej 90 % - przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,125 mm co najmniej 99 %		P2O5 całkowity (rozpuszczalny w kwasach mineralnych) P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu mrówkowego Przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm wyrażony w % (m/m)

A.3. Nawozy potasowe

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1	Surowa sól potasowa	Produkt otrzymywany z surowych soli potasowych	9 % K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie 2 % MgO Magnez w formie soli rozpuszczalnych w wodzie, w przeliczeniu na MgO	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe	K2O rozpuszczalny w wodzie MgO rozpuszczalny w wodzie Na2O całkowite Zawartość chlorków musi zostać zadeklarowana"
2	Surowa sól potasowa wzbogacona	Produkt otrzymywany z surowych soli potasowych wzbogaconych przez zmieszanie z chlorkiem potasu	18 % K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe	K2O rozpuszczalny w wodzie Dopuszcza się deklarowanie MgO rozpuszczalnego w wodzie przy zawartości powyżej 5 % MgO"
3	Chlorek potasu	Produkt otrzymywany z nieoczyszczonych soli potasowych, zawierający chlorek potasu jako składnik główny	37 % K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe	K2O rozpuszczalny w wodzie
4	Chlorek potasu z dodatkiem soli magnezu	Produkt otrzymywany z nieoczyszczonych soli potasowych z dodatkiem soli magnezowych, zawierający jako składniki główne chlorek potasu oraz sole magnezu	37 % K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie		K2O rozpuszczalny w wodzie MgO rozpuszczalny w wodzie
			5 % MgO Magnez w formie soli rozpuszczalnych w wodzie, w przeliczeniu na MgO
5	Siarczan potasu	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym z soli potasowych, zawierający jako składnik główny siarczan potasu	47 % K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie Dopuszczalna zawartość chlorków: 3 % Cl		K2O rozpuszczalny w wodzie Dobrowolna informacja o zawartości chlorków
6	Siarczan potasu zawierający sole magnezu	Produkt otrzymywany w procesie chemicznym z soli potasowych, ewentualnie z dodatkiem soli magnezu, zawierający jako składniki główne siarczan potasu i siarczan magnezu	22 % K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe	K2O rozpuszczalny w wodzie MgO rozpuszczalny w wodzie Dobrowolna informacja o zawartości chlorków
			8 % MgO Magnez w formie soli rozpuszczalnych w wodzie, w przeliczeniu na MgO Dopuszczalna zawartość chlorków: 3 % Cl
7	Kizeryt z dodatkiem siarczanu potasu	Produkt uzyskany z kizerytu, z dodatkiem siarczanu potasu	8 % MgO Magnez w przeliczeniu na MgO rozpuszczalny w wodzie	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe	MgO rozpuszczalny w wodzie K2O rozpuszczalny w wodzie Dobrowolna informacja o zawartości
			6 % K2O chlorków Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie
			Całkowity MgO + K2O: 20 % Dopuszczalna zawartość chlorków: 3 % Cl

B. Wieloskładnikowe nawozy nieorganiczne zawierające podstawowe składniki pokarmowe

B.1. Nawozy NPK

	Nazwa typu	Nawozy NPK
B.1.1.	Informacje dotyczące sposobu produkcji	Produkty otrzymywane w wyniku procesu chemicznego lub przez zmieszanie, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m)	- Zawartość całkowita: 20 % (N + P2O5 + K2O);
		- Zawartość poszczególnych składników pokarmowych: 3 % N, 5 % P2O5, 5 % K2O

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumnami 4,5 i 6; Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot amidowy (5) Azot cyjanamidowy	(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie (4) P2O5 rozpuszczalny tylko w kwasach mineralnych (5) P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Petermanna) (6a) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym przynajmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (6b) P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (7) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Joulie) (8) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 55 % deklarowanej zawartości P2O5 jest rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu mrówkowego	K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Formy azotu (2) do (5) przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) muszą być deklarowane (3) Przy zawartości powyżej 28 %, patrz: załącznik III.2.	1. Nawóz NPK niezawierający tomasyny, termofosfatu, fosforanu glinowo- wapniowego, fosforytu częściowo rozłożonego i fosforytu miękkiego powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (2) lub (3): - jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie poniżej 2 %, należy deklarować tylko rozpuszczalność (2) - jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3), oraz podać zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Zawartość P2O5 rozpuszczalnego wyłącznie w kwasach mineralnych nie powinna przekraczać 2 % Dla tego typu masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (2) i (3) wynosi 1 g 2(a) Nawóz NPK zawierający fosforyt miękki lub fosforyt częściowo rozłożony nie może zawierać tomasyny, termofosfatu i fosforanu glinowo-wapniowego. Powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (3) i (4) Ten typ nawozu powinien zawierać: - co najmniej 2 % P2O5 rozpuszczalnego tylko w kwasach mineralnych [rozpuszczalność( 4)]; - co najmniej 5 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie i obojętnym roztworze cytrynianu amonu [rozpuszczalność (3)]; - co najmniej 2,5 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Ten typ nawozu należy wprowadzać do obrotu jako "nawóz NPK zawierający fosforyt miękki" lub "nawóz NPK zawierający fosforyt częściowo rozłożony". Dla tego typu masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (3) powinna wynosić 3 g.	(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków
Skład ziarnowy komponentów nawozowych, których bazę stanowią fosforany Tomasyna: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % Fosforan glinowo-wapniowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 % Termofosfat: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % Fosforyt miękki: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm co najmniej 90 % Fosforyt częściowo rozłożony: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 %				2(b) Nawóz NPK zawierający fosforan glinowowapniowy, nie może zawierać tomasyny, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego. Powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1) i (7) po odjęciu rozpuszczalności w wodzie. Ten typ nawozu powinien zawierać: - co najmniej 2 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]; - co najmniej 5 % P2O5 rozpuszczalnego w kwasach mineralnych i zasadowym roztworze cytrynianu amonu wg Joulie [rozpuszczalność (7)]. Ten typ nawozu należy wprowadzać do obrotu jako "nawóz NPK zawierający fosforan glinowowapniowy". 3. W przypadku nawozów NPK zawierających jeden z następujących nawozów fosforowych: tomasynę, termofosfat, fosforan glinowo-wapniowy lub fosforyt miękki, po podaniu nazwy typu należy podać składnik fosforowy. Rozpuszczalność P2O5 należy deklarować w następujący sposób: - w przypadku nawozów na bazie tomasyny: rozpuszczalność (6a) (dla Francji, Włoch, Hiszpanii, Portugalii, Grecji, Republice Czeskiej, Estonii, Cyprze, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Polsce, Słowenii, Słowacji, Bułgarii, Rumunii), (6b) (dla Niemiec, Belgii, Danii, Irlandii, Luksemburga, Holandii, Zjednoczonego Królestwa i Austrii); - w przypadku nawozów na bazie termofosfatu: rozpuszczalność (5); - w przypadku nawozów na bazie fosforanu glinowo- wapniowego: rozpuszczalność (7); - w przypadku nawozów na bazie fosforytu miękkiego: rozpuszczalność (8).

B.1. Nawozy NPK (cd.)

	Nazwa typu	Nawozy NPK zawierające krotonylidenodimocznik lub izobutylidenodimocznik lub ureaform.
B.1.2.	Informacje dotyczące sposobu produkcji	Produkty otrzymywane w procesie chemicznym, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego i zawierające krotonylidenodimocznik lub izobutylidenodimocznik lub ureaform.
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m):	- Zawartość całkowita: 20 % (N + P2O5 + K2O); - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N. Co najmniej 1/4 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinna pochodzić z form (5), (6) lub (7). Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości azotu w formie (7) powinno być rozpuszczalne w gorącej wodzie, - 5 % P2O5, - 5 % K2O.

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot amidowy (5) Azot z krotonylidenodimocznika (6) Azot z izobutylidenodimocznika (7) Azot z ureaformu (8) Azot z ureaformu rozpuszczalny tylko w gorącej wodzie (9) Azot z ureaformu rozpuszczalny w zimnej wodzie	(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie	K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Formy azotu od (2) do (4), przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) muszą być deklarowane (3) Jedna z form azotu od (5) do (7), przy czym forma azotu (7) powinna być deklarowana jako forma (8) i (9)	Nawóz NPK niezawierający tomasyny, termofosfatu, fosforanu glinowo-wapniowego, fosforytu częściowo rozłożonego i fosforytu miękkiego powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (2) lub (3): - gdy P2O5 rozpuszczalny w wodzie stanowi poniżej 2 % należy deklarować wyłącznie [rozpuszczalność (2)]; - gdy P2O5 rozpuszczalny w wodzie stanowi co najmniej 2 % należy deklarować rozpuszczalność (3) oraz zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Zawartość P2O5 rozpuszczalnego wyłącznie w kwasach mineralnych, najwyżej 2 %. Masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (2) i (3) wynosi 1 g.	(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków". (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków.

B.2. Nawozy NP

	Nazwa typu:	Nawozy NP
B.2.1.	Informacje o sposobie produkcji:	Produkty otrzymywane w procesie chemicznym lub przez zmieszanie, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m):	- Zawartość całkowita: 18 % (N + P2O5) - Zawartość poszczególnych składników pokarmowych: 3 % N, 5 % P2O5

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot amidowy (5) Azot cyjanamidowy	(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie (4) P2O5 rozpuszczalny wyłącznie w kwasach mineralnych (5) P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Petermanna) (6a) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (6b) P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (7) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Joulie) (8) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 55 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu mrówkowego		(1) Azot całkowity (2) Formy azotu (2) do (5) przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) muszą być deklarowane	1. Nawóz NP niezawierający tomasyny, termofosfatu, fosforanu glinowo- wapniowego, fosforytu częściowo rozłożonego i fosforytu miękkiego powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (2) lub (3): - gdy zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie poniżej 2 %, należy deklarować wyłącznie rozpuszczalność (2); - gdy zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) oraz zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Zawartość P2O5 rozpuszczalnego wyłącznie w kwasach mineralnych - najwyżej 2 %. Dla tego typu masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (2) i (3) wynosi 1g. 2a. Nawóz NP zawierający fosforyt miękki lub fosforyt częściowo rozłożony i niezawierający tomasyny, termofosfatu oraz fosforanu glinowo- wapniowego powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (3) i (4). Ten typ nawozu powinien zawierać: - co najmniej 2 % P2O5 rozpuszczalnego wyłącznie w kwasach mineralnych [rozpuszczalność (4)]; - co najmniej 5 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie i obojętnym roztworze cytrynianu amonu [rozpuszczalność (3)]; - co najmniej 2,5 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Ten typ nawozu należy wprowadzać do obrotu jako "nawóz NP zawierający fosforyt miękki" lub "nawóz NP zawierający fosforyt częściowo rozłożony". Dla typu 2a), masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (3) wynosi 3g
Skład ziarnowy komponentów nawozowych, których bazę stanowią fosforany Tomasyna przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % Fosforan glinowo-wapniowy przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 % Termofosfat przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % Fosforyt miękki przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm co najmniej 90 % Fosforyt częściowo rozłożony przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 %				2b. Nawóz NP zawierający fosforan glinowowapnio- wy i niezawierający tomasyny, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego. Powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1) i (7) po odjęciu rozpuszczalności w wodzie. Ten typ nawozu powinien zawierać: - co najmniej 2 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]; - co najmniej 5 % P2O5 rozpuszczalnego w kwasach mineralnych i zasadowym roztworze cytrynianu amonu wg Joulie [rozpuszczalność (7)]. Ten typ nawozu należy wprowadzać do obrotu jako "nawóz NP zawierający fosforan glinowowapniowy". 3. W przypadku nawozów NP zawierających jeden z następujących nawozów fosforowych: tomasynę, termofosfat, fosforan glinowo-wapniowy lub fosforyt miękki, po podaniu nazwy typu należy podać składnik fosforowy. Rozpuszczalności P2O5 - deklarować następująco: - w przypadku nawozów na bazie tomasyny rozpuszczalność (6a) (Francja, Włochy, Hiszpania, Portugalia, Grecja, Republice Czeskiej, Estonii, Cyprze, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Polsce, Słowenii, Słowacji, Bułgarii, Rumunii), (6b) (Niemcy, Belgia, Dania, Irlandia, Luksemburg, Holandia, Zjednoczone Królestwo i Austria); - w przypadku nawozów na bazie termofosfatu: rozpuszczalność (5); - w przypadku nawozów opartych na bazie fosforanu glinowo -wapniowego: rozpuszczalność (7); - w przypadku nawozów na bazie fosforytu miękkiego: rozpuszczalność (8).

B.2. Nawozy NP (cd.)

	Nazwa typu:	Nawozy NP zawierające krotonylidenodimocznik lub izobutylidenodimocznik lub ureaform
B.2.2.	Informacje dotycząca sposobu produkcji:	Produkty otrzymywane w procesie chemicznym, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego i zawierające krotonylidenodimocznik lub izobutylidenodimocznik lub ureaform
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m):	- Zawartość całkowita: 18 % (N + P2O5); - Zawartość poszczególnych składników pokarmowych: - 5 % N. Co najmniej 1/4 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinno pochodzić z formy azotu (5) lub (6) lub (7). Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości formy azotu (7) powinno być rozpuszczalne w gorącej wodzie, - 5 % P2O5.

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot amidowy (5) Azot z krotonylidenodimocznika (6) Azot z izobutylidenodimocznika (7) Azot z ureaformu (8) Azot z ureaformu rozpuszczalny tylko w gorącej wodzie (9) Azot z ureaformu rozpuszczalny w zimnej wodzie	(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie		(1) Azot całkowity (2) Formy azotu (2) do (4) przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) muszą być deklarowane (3) Jedna z form azotu od (5) do (7) przy czym forma azotu (7) powinna być deklarowana jako forma (8) i (9)	Nawóz NP niezawierający tomasyny, termofosfatu, fosforanu glinowo-wapniowego,, fosforytu częściowo rozłożonego i fosforytu miękkiego powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (2) lub (3): - gdy P2O5 rozpuszczalny w wodzie stanowi poniżej 2 %, należy deklarować wyłącznie rozpuszczalność (2); - gdy P2O5 rozpuszczalny w wodzie stanowi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) oraz zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Zawartość P2O5 rozpuszczalnego wyłącznie w kwasach mineralnych, najwyżej 2 %. Masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (2) i (3) wynosi 1 g.

B.3. Nawozy NK

	Nazwa typu:	Nawozy NK
B.3.1.	Informacje dotyczące sposobu produkcji:	Produkty otrzymywane w procesie chemicznym lub przez zmieszanie, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego.
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m):	- Zawartość całkowita: 18 % (N + K2O); - Zawartość poszczególnych składników pokarmowych: 3 % N, 5 % K2O.

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot amidowy (5) Azot cyjanamidowy		K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Formy azotu (2) do (5) przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) muszą być deklarowane		(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

B.3. Nawozy NK (ciąg dalszy)

	Nazwa typu	Nawozy NK zawierające krotonylidenodimocznik lub izobutylidenodimocznik lub ureaform.
	Informacje dotyczące sposobu produkcji	Produkty otrzymywane w procesie chemicznym, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego i zawierające krotonylidenodimocznik lub izobutylidenodimocznik lub ureaform.
B.3.2.	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m)	- Zawartość całkowita: 18 % (N + K2O); - Zawartość poszczególnych składników pokarmowych: - 5 % N Co najmniej 1/4 deklarowanej zawartości azotu całkowitego powinno pochodzić z form azotu (5) lub (6) lub (7). Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości azotu (7) powinno być rozpuszczalne w gorącej wodzie, - 5 % K2O.

Formy, rozpuszczalności i zawartości składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumnami 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot amidowy (5) Azot z krotonylide- nodimocznika (6) Azot z izobutylidenodimocznika (7) Azot z ureaformu (8) Azot z ureaformu rozpuszczalny tylko w gorącej wodzie (9) Azot z ureaformu rozpuszczalny w zimnej wodzie		K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Formy azotu (2) do (4) przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) muszą być deklarowane (3) Jedna z form azotu od (5) do (7) przy czym forma azotu (7) powinna być deklarowana jako forma (8) i (9)		(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

B.4. Nawozy PK

Nazwa typu	Nawozy PK
Informacje dotyczące sposobu produkcji	Produkty otrzymywane w wyniku procesu chemicznego lub przez zmieszanie, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego
Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m)	- Zawartość całkowita: 18 % (P2O5 + K2O); - Zawartość poszczególnych składników pokarmowych: 5 % P2O5, 5 % K2O

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
	(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie (4) P2O5 rozpuszczalny tylko w kwasach mineralnych (5) P2O5 rozpuszczalny w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Petermanna) (6a) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (6b) P2O5 rozpuszczalny w 2 % roztworze kwasu cytrynowego (7) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 75 % deklarowanej zawartości P2O5 jest rozpuszczalne w zasadowym roztworze cytrynianu amonu (wg Joulie) (8) P2O5 rozpuszczalny w kwasach mineralnych, w tym co najmniej 55 % deklarowanej zawartości P2O5 jest rozpuszczalne w 2 % roztworze kwasu mrówkowego	K2O rozpuszczalny w wodzie		1. Nawóz PK niezawierający tomasyny, termofosfatu, fosforanu glinowo- wapniowego, fosforytu częściowo rozłożonego i fosforytu miękkiego powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (2) lub (3): - gdy P2O5 rozpuszczalny w wodzie stanowi poniżej 2 %, należy deklarować wyłącznie rozpuszczalność (2); - gdy P2O5 rozpuszczalny w wodzie stanowi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) oraz zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Zawartość P2O5 rozpuszczalnego wyłącznie w kwasach mineralnych, najwyżej 2 %. Masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (2) i (3) wynosi 1 g. 2a. fosforyt częściowo rozłożony, nie może zawierać tomasyny, termofosfatu i fosforanu glinowo-wapniowego. Powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1), (3) i (4). Ten typ nawozu powinien zawierać: - co najmniej 2 % P2O5 rozpuszczalnego tylko w kwasach mineralnych [rozpuszczalność (4)]; - co najmniej 5 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie i obojętnym roztworze cytrynianu amonu [rozpuszczalność (3)]; - co najmniej 2,5 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]. Ten typ nawozu należy wprowadzać do obrotu jako "Nawóz PK zawierający fosforyt miękki" lub "Nawóz PK zawierający fosforyt częściowo rozłożony". Dla tego typu (2a) masa próbki do oznaczania rozpuszczalności (3) powinna wynosić 3 g.	(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chloru" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chloru
Skład ziarnowy komponentów nawozowych, których bazę stanowią fosforany: Tomasyna przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % Fosforan glinowo-wapniowy przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 % Termofosfat przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 75 % Fosforyt miękki przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm co najmniej 90 % Fosforyt częściowo rozłożony przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,160 mm co najmniej 90 %				2b. Nawóz PK zawierający fosforan glinowowapniowy, nie może zawierać tomasyny, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego. Powinien mieć deklarowane rozpuszczalności (1) i (7) po odjęciu rozpuszczalności w wodzie. Ten typ nawozu powinien zawierać: - co najmniej 2 % P2O5 rozpuszczalnego w wodzie [rozpuszczalność (1)]; - co najmniej 5 % P2O5 zgodnie z rozpuszczalnością (7); Ten typ nawozu należy wprowadzać do obrotu jako "Nawóz PK zawierający fosforan glinowowapniowy" 3. W przypadku nawozów PK zawierających jeden z następujących nawozów fosforowych: tomasynę, termofosfat, fosforan glinowo-wapniowy lub fosforyt miękki, po podaniu nazwy typu należy podać składnik fosforowy. Rozpuszczalność P2O5 należy deklarować w następujący sposób: - w przypadku nawozów na bazie tomasyny: rozpuszczalność (6a) (dla Francji, Włoch, Hiszpanii, Portugalii, Grecji, Republice Czeskiej, Estonii, Cyprze, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Polsce, Słowenii, Słowacji, Bułgarii, Rumunii), (6b) (dla Niemiec, Belgii, Danii, Irlandii, Luksemburga, Holandii, Zjednoczonego Królestwa i Austrii); - w przypadku nawozów na bazie termofosfatu: rozpuszczalność (5); - w przypadku nawozów na bazie fosforanu glinowo- wapniowego: rozpuszczalność (7); - w przypadku nawozów na bazie fosforytu miękkiego: rozpuszczalność (8).

C. Nawozy nieorganiczne płynne

C.1. Nawozy płynne jednoskładnikowe

Lp.	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych %, (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych	Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1	Roztwór nawozu azotowego	Produkt otrzymywany chemicznie i przez rozpuszczenie w wodzie, w formie stabilnej pod ciśnieniem atmosferycznym, bez dodatków organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego	15 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity, albo jeśli występuje tylko jedna forma, azot amonowy lub azot azotanowy lub azot amidowy Zawartość biuretu najwyżej: N amidowy x 0,026		Azot całkowity oraz przy zawartości co najmniej 1 % (m/m): azot amonowy i/lub, azot azotanowy i/lub azot amidowy Jeśli zawartość biuretu wynosi mniej niż 0,2 % można dodać określenie "niska zawartość biuretu"
2	Roztwór saletrzano-mocznikowy	Produkt otrzymywany chemicznie i poprzez rozpuszczenie w wodzie, zawierający azotan amonu i mocznik	26 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity, w którym azot amidowy stanowi około połowy zawartości azotu całkowitego. Zawartość biuretu najwyżej: 0,5 %		Azot całkowity Azot amonowy, azot azotanowy oraz zzot amidowy Jeśli zawartość biuretu wynosi mniej niż 0,2 % można dodać określenie "niska zawartość biuretu"
3	Roztwór azotanu wapnia	Produkt otrzymywany przez rozpuszczenie azotanu wapnia w wodzie	8 % N Azot w przeliczeniu na azot azotanowy zawartość azotu w formie amonowej najwyżej 1 % Wapń w przeliczeniu na CaO rozpuszczalny w wodzie	Oznaczenie typu może być uzupełnione jednym z poniższych zaleceń: - do stosowania dolistnego; - do sporządzania roztworów składników pokarmowych; - do fertygacji.	Azot całkowity CaO rozpuszczalny w wodzie do zastosowań wymienionych w kolumnie 5 Dobrowolnie: - azot azotanowy - azot amonowy
4	Roztwór azotanu magnezu	Produkt otrzymywany chemicznie i przez rozpuszczenie azotanu magnezu w wodzie	6 % N Azot w przeliczeniu na azot azotanowy		Azot azotanowy MgO rozpuszczalny w wodzie
			9 % MgO Magnez w przeliczeniu na tlenek magnezu rozpuszczalny w wodzie pH: co najmniej 4
5	Zawiesina azotanu wapnia	Produkt otrzymywany przez wytworzenie zawiesiny azotanu wapnia w wodzie	8 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity lub azotanowy i amonowy zawartość azotu amonowego najwyżej 1,0 %	Oznaczenie typu może być uzupełnione jednym z poniższych zaleceń: - do stosowania dolistnego; - do sporządzania roztworów i zawiesin składników pokarmowych;	Azot całkowity Azot azotanowy CaO rozpuszczalny w wodzie do zastosowań wymienionych w kolumnie 5
			14 % CaO Wapń w przeliczeniu na CaO rozpuszczalny w wodzie	- do fertygacji.
6	Roztwór nawozu azotowego z ureaformem	Produkt otrzymywany chemicznie albo przez rozpuszczenie w wodzie ureaformu i nawozu azotowego z listy A-1 niniejszego rozporządzenia, z wyłączeniem typów 3a, 3b, i 5	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 1/3 zawartości de-klarowanego azotu całkowitego powinna pochodzić z ureaformu Zawartość biuretu najwyżej: (N amidowy + N z ureaformu) × 0,026		Azot całkowity Azot z ureaformu oraz przy zawartości co najmniej 1 % (m/m): - azot amonowy - azot azotanowy - azot amidowy
7	Zawiesina nawozu azotowego z ureaforme	Produkt otrzymywany chemicznie albo przez wytworzenie wodnej zawiesiny ureaformu i nawozu azotowego z listy A-1 niniejszego rozporządzenia, z wyłączeniem typów 3a, 3b, i 5	18 % N Azot w przeliczeniu na azot całkowity Co najmniej 1/3 zawartości de-klarowanego azotu całkowitego powinna pochodzić z ureafor-mu, z czego co najmniej 3/5 powinno być rozpuszczalne w gorącej wodzie Zawartość biuretu najwyżej: (N amidowy + N z ureaformu) × 0,026		Azot całkowity Azot z ureaformu Azot z ureaformu rozpuszczalny w zimnej wodzie Azot ureaformu rozpuszczalny tylko w gorącej wodzie oraz przy zawartości co najmniej 1 % (m/m): - azot amonowy - i/lub, azot azotanowy - i/lub azot amidowy
8	Roztwór wodny mrówczanu potasu	Produkt otrzymywany w wyniku reakcji wodorotlenku potasu z formaldehydem, aldehydem masłowym i kwasem mrówkowym oraz późniejszego oddzielenia i odparowania	50 % mrówczanu potasu 28 % K2O Potas wyrażony jako rozpuszczalny w wodzie K2O 27 % mrówczanu		Tlenek potasu rozpuszczalny w wodzie

C.2. Nawozy płynne wieloskładnikowe

	Nazwa typu:	Roztwory nawozowe NPK.
C.2.1.	Dane dotyczące metody produkcji:	Produkt otrzymywany chemicznie i przez rozpuszczenie w wodzie, w formie stabilnej pod ciśnieniem atmosferycznym, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego.
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymagania:	- Zawartość całkowita: 15 %, (N + P2O5 + K2O); - Zawartość poszczególnych składników: 2 % N, 3 % P2O5, 3 % K2O; - Zawartość biuretu najwyżej: N amidowy × 0,026.

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 Skład ziarnowy			Dane dotyczące identyfikacji nawozów Inne wymagania
N	P2O5	K2O	N	P2O5	K2O
1	2	3	4	5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonow (4) Azot amidowy	P2O5 rozpuszczalny w wodzie	K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Formy azotu od (2) do (4)przy zawartości co najmniej 1 % (m/m) (3) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"	P2O5 rozpuszczalny w wodzie	(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "Niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

C.2.2

Nazwa typu

Roztwory nawozowe NPK zawierające ureaform

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt otrzymany w procesie chemicznym i poprzez rozpuszczenie w wodzie, wytrzymały na ciśnienie atmosferyczne, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zawierający ureaform

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita 15 % (N +P2O5 +K2O) - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N, w tym co najmniej 25 % deklarowanej zawartości azotu całkowitego, musi pochodzić z formy azotu (5) - 3 % P2O5 - 3 % K2O Maksymalna zawartość biuretu: (N mocznikowy + N z ureaformu) × 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

P2O5

K2O

N

P2O5

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy (5) Azot z ureaformu

P2O5 rozpuszczalny w wodzie

K2O rozpuszczalny w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Azot z ureaformu (4) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

P2O5 rozpuszczalny w wodzie

(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

C.2.3

Nazwa typu

Nawozy zawiesinowe NPK

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt w postaci płynnej, w którym składniki pokarmowe pochodzą z substancji znajdujących się zarówno w zawiesinie, jak i w roztworze, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita: 20 %, (N + P2O5 + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: 3 % N, 4 % P2O5, 4 % K2O - Zawartość biuretu najwyżej: N mocznikowy × 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

P2O5

K2O

N

P2O5

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy

(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i w wodzie

K2O rozpuszczalny w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

Nawozy nie mogą zawierać tomasyny, fosforanu glinowo-wapniowego, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego (1) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi mniej niż 2 %, należy deklarować tylko rozpuszczalność (2) (2) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) i zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie

(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

C.2.4

Nazwa typu

Nawozy zawiesinowe NPK zawierające ureaform

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt w postaci płynnej, w którym składniki pokarmowe pochodzą z substancji znajdujących się zarówno w zawiesinie, jak i w roztworze, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zawierający ureaform

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita 20 % (N +P2O5 +K2O) - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N, w tym co najmniej 25 % deklarowanej zawartości azotu całkowitego, musi pochodzić z formy azotu (5) Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości azotu (5) musi być rozpuszczalne w gorącej wodzie - 4 % P2O5 - 4 % K2O Maksymalna zawartość biuretu: (N mocznikowy + N z ureaformu) × 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

P2O5

K2O

N

P2O5

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy (5) Azot z ureaformu

(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i w wodzie

K2O rozpuszczalny w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Azot z ureaformu (4) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

Nawozy nie mogą zawierać tomasyny, fosforanu glinowo-wapniowego, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego (1) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi mniej niż 2 %, należy deklarować tylko rozpuszczalność (2) (2) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) i zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie

(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

C.2.5

Nazwa typu

Roztwory nawozowe NP

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt otrzymywany chemicznie i przez rozpuszczenie w wodzie, w formie stabilnej pod ciśnieniem atmosferycznym, bez dodatków organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita: 18 % (N + P2O5) - Zawartość poszczególnych składników: 3 % N, 5 % P2O5 - Zawartość biuretu najwyżej: N mocznikowy × 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

P2O5

K2O

N

P2O5

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy

P2O5 rozpuszczalny w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

P2O5 rozpuszczalny w wodzie

C.2.6

Nazwa typu

Roztwory nawozowe NP zawierające ureaform

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt otrzymany w procesie chemicznym i poprzez rozpuszczenie w wodzie, wytrzymały na ciśnienie atmosferyczne, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zawierający ureaform

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/ m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita: 18 % (N +P2O5) - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N, w tym co najmniej 25 % deklarowanej zawartości azotu całkowitego, musi pochodzić z formy azotu (5) - 5 % P2O5 Maksymalna zawartość biuretu: (N mocznikowy + N z ureaformu) × 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

P2O5

K2O

N

P2O5

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy (5) Azot z ureaformu

P2O5 rozpuszczalny w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Azot z ureaformu (4) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

P2O5 rozpuszczalny w wodzie

C.2.7

Nazwa typu

Nawozy zawiesinowe NP

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt w formie płynnej, którego składniki odżywcze pochodzą z substancji, istniejących zarówno jako zawiesina w wodzie, jak i jako roztwór, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita: 18 % (N + P205) - Zawartość poszczególnych składników: 3 % N, 5 % P205 - Zawartość biuretu najwyżej: N mocznikowy * 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

PA

K2O

N

PA

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy

(1) P205 rozpuszczalny w wodzie (2) P205 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P205 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

Nawozy nie mogą zawierać tomasyny, fosforanu glinowo-wapniowego, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego (1) Jeśli zawartość P205 rozpuszczalnego w wodzie wynosi mniej niż 2 %, należy deklarować tylko rozpuszczalność (2) (2) Jeśli zawartość P205 rozpuszczalnego w wodzie wynosi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) i zawartość P205 rozpuszczalnego w wodzie

C.2.8

Nazwa typu

Nawozy zawiesinowe NP zawierające ureaform

Dane dotyczące metody produkcji

Produkt w postaci płynnej, w którym składniki pokarmowe pochodzą z substancji znajdujących się zarówno w zawiesinie, jak i w roztworze, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zawierający ureaform

Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi

- Zawartość całkowita: 18 % (N +P205) - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N, w tym co najmniej 25 % deklarowanej zawartości azotu całkowitego, musi pochodzić z formy azotu (5) Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości azotu (5) musi być rozpuszczalne w gorącej wodzie - 5 % P205 Maksymalna zawartość biuretu: (N mocznikowy + N z ureaformu) * 0,026

Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy

Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania

N

P2O5

K2O

N

P2O5

K2O

1

2

3

4

5

6

(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy (5) Azot z ureaformu

(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i w wodzie

(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Azot z ureaformu (4) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"

Nawozy nie mogą zawierać tomasyny, fosforanu glinowo-wapniowego, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego (1) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi mniej niż 2 %, należy deklarować tylko rozpuszczalność (2) (2) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) i zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie

C.2.9	Nazwa typu				Roztwory nawozowe NK
	Dane dotyczące metody produkcji				Produkt otrzymywany chemicznie i przez rozpuszczenie w wodzie, w formie stabilnej pod ciśnieniem atmosferycznym, bez dodatków organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi				- Zawartość całkowita: 15 % (N + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: 3 % N, 5 % K2O - Zawartość biuretu najwyżej: N mocznikowy × 0,026
Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy				Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania
N		P2O5	K2O	N		P2O5	K2O
1		2	3	4		5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy			K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"			(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków
C.2.10	Nazwa typu				Roztwory nawozowe NK zawierające ureaform
	Dane dotyczące metody produkcji				Produkt otrzymany w procesie chemicznym i poprzez rozpuszczenie w wodzie, wytrzymały na ciśnienie atmosferyczne, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zawierający ureaform
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi				- Zawartość całkowita: 15 % (N + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N, w tym co najmniej 25 % deklarowanej zawartości azotu całkowitego, musi pochodzić z formy azotu (5) - 5 % K2O Maksymalna zawartość biuretu: (N mocznikowy + N z ureaformu) × 0,026
Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy				Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania
N		P2O5	K2O	N		P2O5	K2O
1		2	3	4		5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy (5) Azot z ureaformu			K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Azot z ureaformu (4) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"			(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków
C.2.11	Nazwa typu				Nawozy zawiesinowe NK
	Dane dotyczące metody produkcji				Produkt w formie płynnej, którego składniki odżywcze pochodzą z substancji, istniejących zarówno jako zawiesina w wodzie, jak i jako roztwór, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi				- Zawartość całkowita: 18 % (N + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: 3 % N, 5 % K2O - Zawartość biuretu najwyżej: N mocznikowy × 0,026
Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy				Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania
N		P2O5	K2O	N		P2O5	K2O
1		2	3	4		5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy			K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"			(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków
C.2.12	Nazwa typu				Nawozy zawiesinowe NK zawierające ureaform
	Dane dotyczące metody produkcji				Produkt w postaci płynnej, w którym składniki pokarmowe pochodzą z substancji znajdujących się zarówno w zawiesinie, jak i w roztworze, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zawierający ureaform
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi				- Zawartość całkowita: 18 % (N + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: - 5 % N, w tym co najmniej 25 % deklarowanej zawartości azotu całkowitego, musi pochodzić z formy azotu (5) Co najmniej 3/5 deklarowanej zawartości azotu (5) musi być rozpuszczalne w gorącej wodzie - 5 % K2O Maksymalna zawartość biuretu: (N mocznikowy + N z ureaformu) × 0,026
Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy				Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania
N		P2O5	K2O	N		P2O5	K2O
1		2	3	4		5	6
(1) Azot całkowity (2) Azot azotanowy (3) Azot amonowy (4) Azot mocznikowy (5) Azot z ureaformu			K2O rozpuszczalny w wodzie	(1) Azot całkowity (2) Jeśli jedna z form azotu (2), (3) lub (4) stanowi co najmniej 1 % (m/m), musi zostać zadeklarowana (3) Azot z ureaformu (4) Jeśli zawartość biuretu jest mniejsza niż 0,2 %, można dodać określenie "niska zawartość biuretu"			(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków
C.2.13	Nazwa typu				Roztwory nawozowe PK
	Dane dotyczące metody produkcji				Produkt otrzymany w procesie chemicznym i poprzez rozpuszczenie w wodzie, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi				- Zawartość całkowita: 18 % (P2O5 + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: 5 % P2O5, 5 % K2O
Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy				Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania
N		P2O5	K2O	N		P2O5	K2O
1		2	3	4		5	6
		P2O5 rozpuszczalny w wodzie	K2O rozpuszczalny w wodzie			P2O5 rozpuszczalny w wodzie	(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków
C.2.14	Nazwa typu				Nawozy zawiesinowe PK
	Dane dotyczące metody produkcji				Produkt w formie płynnej, którego składniki odżywcze pochodzą z substancji, istniejących zarówno jako zawiesina w wodzie, jak i jako roztwór, bez dodatku substancji organicznych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego
	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) i inne wymogi				- Zawartość całkowita: 18 % (P2O5 + K2O) - Zawartość poszczególnych składników: 5 % P2O5, 5 % K2O
Formy, rozpuszczalności i zawartość składników pokarmowych, które należy deklarować zgodnie z kolumną 4, 5 i 6 - Skład ziarnowy				Dane dotyczące identyfikacji nawozów - Inne wymagania
N		P2O5	K2O	N		P2O5	K2O
1		2	3	4		5	6
		(1) P2O5 rozpuszczalny w wodzie (2) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu (3) P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i w wodzie	K2O rozpuszczalny w wodzie			Nawozy nie mogą zawierać tomasyny, fosforanu glinowo-wapniowego, termofosfatu, fosforytu miękkiego i fosforytu częściowo rozłożonego (1) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi mniej niż 2 %, należy deklarować tylko rozpuszczalność (2) (2) Jeśli zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie wynosi co najmniej 2 %, należy deklarować rozpuszczalność (3) i zawartość P2O5 rozpuszczalnego w wodzie	(1) K2O rozpuszczalny w wodzie (2) Przy zawartości Cl nieprzekraczającej 2 % można dodać informację "niska zawartość chlorków" (3) Dopuszcza się deklarowanie zawartości chlorków

D. Nawozy zawierające drugorzędne składniki pokarmowe

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1	Siarczan wapnia	Produkt pochodzenia naturalnego lub przemysłowego zawierający siarczan wapnia o różnych stopniach uwodnienia	25 % CaO 35 % SO3 Wapń i siarka w przeliczeniu na sumę CaO + SO3 Skład ziarnowy: - przesiew przez sito o wymiarze oczek 2 mm, co najmniej 80 %, - przesiew przez sito o wymiarze oczek 10 mm, co najmniej 99 %	Można dodać ogólnie przyjęte nazwy handlowe	SO3 całkowity CaO całkowity - dobrowolnie
2	Roztwór chlorku wapnia	Roztwór chlorku wapnia pochodzenia przemysłowego	12 % CaO Wapń w przeliczeniu na CaO rozpuszczalny w wodzie		CaO rozpuszczalny w wodzie Można dodać informację "do opryskiwania roślin"
2.1	Mrówczan wapnia	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny mrówczan wapnia	33,6 % CaO Wapń wyrażony jako rozpuszczalny w wodzie CaO 56 % mrówczanu		Tlenek wapnia Mrówczan
2.2	Mrówczan wapnia płynny	Produkt otrzymywany w wyniku rozpuszczenia w wodzie mrówczanu wapnia	21 % CaO Wapń wyrażony jako rozpuszczalny w wodzie CaO 35 % mrówczanu		Tlenek wapnia Mrówczan
2.3	Chelat wapnia kwasu iminodibursztynowego	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny chelat wapnia kwasu iminodibursztynowego, bez dodatku organicznych składników pokarmowych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego	9 % CaO Wapń wyrażony jako rozpuszczalny w wodzie CaO, schelatowany przez kwas iminodibursztynowy (IDHA).		Wapń wyrażony jako rozpuszczalny w wodzie CaO, schelatowany przez kwas iminodibursztynowy (IDHA)"
3	Siarka elementarna	W określonym stopniu oczyszczony produkt naturalny lub przemysłowy	98 % S (245 %: SO3) Siarka w przeliczeniu na SO3 całkowity		SO3 całkowity
4	Kizeryt	Produkt pochodzenia mineralnego, którego głównym składnikiem jest uwodniony siarczan magnezu	24 % MgO 45 % SO3 Magnez i siarka w przeliczeniu na MgO rozpuszczalny w wodzie i SO3 rozpuszczalny w wodzie	Można dodać ogólnie przyjęte nazwy handlowe	MgO rozpuszczalny w wodzie SO3 rozpuszczalny w wodzie (dobrowolnie)
5	Siarczan magnezu	Produkt zawierający jako główny składnik siedmiowodny siarczan magnezu	15 % MgO 28 % SO3 W przypadku dodania i zadeklarowania mikroskładników pokarmowych zgodnie z art. 6 ust. 4 i 6: 10 % MgO 17 % SO3 Magnez i siarka wyrażone jako tlenek magnezu i tritlenek siarki, rozpuszczalne w wodzie	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe	Rozpuszczalny w wodzie tlenek magnezu Rozpuszczalny w wodzie tritlenek siarki
5.1	Roztwór siarczanu magnezu	Produkt otrzymywany przez rozpuszczenie w wodzie siarczanu magnezu pochodzenia przemysłowego	5 % MgO 10 % SO3 Magnez i siarka w przeliczeniu na MgO rozpuszczalny w wodzie i SO3 rozpuszczalny w wodzie	Można dodać ogólnie przyjęte nazwy handlowe	MgO rozpuszczalny w wodzie SO3 rozpuszczalny w wodzie (dobrowolnie)
5.2	Wodorotlenek magnezu	Produkt otrzymywany chemicznie, którego składnikiem głównym jest wodorotlenek magnezu	60 % MgO Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm, co najmniej 99 %		MgO całkowity
5.3	Zawiesina wodorotlenku magnezu	Produkt otrzymywany przez uzyskanie zawiesiny z typu 5.2	24 % MgO		MgO całkowity
6	Roztwór chlorku magnezu	Produkt otrzymywany przez rozpuszczenie chlorku magnezu pochodzenia przemysłowego	13 % MgO Magnez w przeliczeniu na MgO Zawartość wapnia: najwyżej 3 % CaO		MgO

E. Nawozy nieorganiczne zawierające mikroskładniki pokarmowe

Objaśnienie: Poniższe uwagi odnoszą się do treści całej części E.

Uwaga 1: Czynnik chelatujący może być oznaczony przy pomocy jego literowego skrótu/akronimu, zgodnie z zapisem zawartym w E.3.

Uwaga 2: Jeśli po rozpuszczeniu produktu w wodzie nie obserwuje się pozostałości substancji stałych to można dodać określenie "do sporządzania roztworów".

Uwaga 3: W przypadku, gdy mikroskładnik pokarmowy występuje w formie schelatowanej należy podać zakres pH gwarantujący akceptowalną stabilność frakcji schelatowanej.

E.1 Nawozy zawierające tylko jeden mikroskładnik pokarmowy

E.1.1. Bor

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1a	Kwas borowy	Produkt otrzymywany w wyniku działania kwasu na boran	14 % B rozpuszczalnego w wodzie	Można dodać ogólnie przyjęte nazwy handlowe	Bor (B) rozpuszczalny w wodzie
1b	Boran sodu	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny boran sodu	10 % B rozpuszczalnego w wodzie	Można dodać ogólnie przyjęte nazwy handlowe	Bor (B) rozpuszczalny w wodzie
1c	Boran wapnia	Produkt otrzymywany z kolemanitu lub pandermitu zawierający jako składnik główny boran wapnia	7 % B całkowitego Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm - co najmniej 98 %	Można dodać ogólnie przyjęte nazwy handlowe	Bor (B) całkowity
1d	Boroetanoloamina	Produkt otrzymywany w wyniku reakcji kwasu borowego z etanoloaminą	8 % B rozpuszczalnego w wodzie		Bor (B) rozpuszczalny w wodzie
1e	Roztwór nawozowy boru	Produkt otrzymywany przez rozpuszczenie w wodzie typów 1a i/lub 1b i/lub 1d	2 % B rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwy komponentów nawozu	Bor (B) rozpuszczalny w wodzie
1f	Nawóz borowy zawiesinowy	Produkt otrzymywany przez wytworzenie wodnej zawiesiny z typów 1a lub 1b, lub 1c, lub 1d	2 % boru całkowitego	Oznaczenie powinno zawierać nazwy komponentów nawozu	Bor (B) całkowity Bor (B) rozpuszczalny w wodzie, jeśli obecny

E.1.2. Kobalt

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
2a	Sól kobaltu	Produkt otrzymywany chemicznie, zawierający nieorganiczną sól kobaltu jako składnik główny	19 % Co rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwę anionu nieorganicznego	Kobalt (Co) rozpuszczalny w wodzie
2b	Chelat kobaltu	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający kobalt chemicznie związany z zatwierdzonymi czynnikami chelatującymi	5 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu, przy czym co najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu jest w postaci schelatowanej przez zatwierdzone czynniki chelatujące	Nazwa każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie kobalt (Co) Dodatkowo: Całkowity kobalt (Co) schelatowany przez zatwierdzone czynniki chelatujące Kobalt (Co) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
2c	Roztwór nawozu kobaltowego	Roztwór wodny typów 2a lub 2b, lub 2d	2 % rozpuszczalnego w wodzie Co W przypadku mieszanki typów 2a i 2d frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 40 % rozpuszczalnego w wodzie Co	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów nieorganicznych, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują; lub nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej, jeśli taki czynnik występuje	Rozpuszczalny w wodzie kobalt (Co) Kobalt (Co) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej Kobalt (Co) skompleksowany przez zatwierdzony czynnik kompleksujący, dający się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej Dodatkowo: Całkowity kobalt (Co) schelatowany przez zatwierdzone czynniki chelatujące
2d	Związek kompleksowy kobaltu	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający kobalt chemicznie związany z jednym z zatwierdzonych czynników kompleksujących	5 % rozpuszczalnego w wodzie Co i frakcja skompleksowana muszą stanowić co najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie Co	Oznaczenie powinno zawierać nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie kobalt (Co) Całkowity kobalt (Co) skompleksowany

E.1.3. Miedź

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
3a	Sól miedzi	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający nieorganiczną sól miedzi jako składnik główny	20 % Cu rozpuszczalnej w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwę anionu nieorganicznego	Miedź (Cu) rozpuszczalna w wodzie
3b	Tlenek miedzi	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający tlenek miedzi jako składnik główny	70 % Cu całkowitej Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm - co najmniej 98 %		Miedź (Cu) całkowita
3c	Wodorotlenek miedzi	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający wodorotlenek miedzi jako składnik główny	45 % Cu całkowitej Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm - co najmniej 98 %		Miedź (Cu) całkowita
3d	Chelat miedzi	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający miedź chemicznie związaną z zatwierdzonymi czynnikami chelatującymi	5 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi, przy czym co najmniej 80 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi jest w postaci schelatowanej przez zatwierdzone czynniki chelatujące	Nazwa każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalna w wodzie miedź (Cu) Dodatkowo: Całkowita miedź (Cu) schelatowana przez zatwierdzone czynniki chelatujące Miedź (Cu) schelatowana przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie kobaltu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
3e	Nawóz miedziowy	Produkt otrzymywany przez zmieszanie typów 3a i/lub 3b i/lub 3c i/lub tylko z typu 3d i jeśli to konieczne wypełniacza, który nie jest składnikiem pokarmowym ani substancją toksyczną	5 % Cu całkowitej	Oznaczenie powinno zawierać: (1) nazwę(-y) komponentów miedziowych (2) nazwy czynników chelatujących, jeśli obecne	Miedź (Cu) całkowita Miedź (Cu) rozpuszczalna w wodzie, jeśli stanowi co najmniej 1/4 miedzi całkowitej Miedź (Cu) w postaci schelatowanej, jeśli obecna
3f	Roztwór nawozu miedziowego	Roztwór wodny typów 3a lub 3d, lub 3i	2 % rozpuszczalnej w wodzie Cu W przypadku mieszanki typów 3a i 3i frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 40 % rozpuszczalnej w wodzie Cu	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów nieorganicznych, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują; lub nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalna w wodzie miedź (Cu) Miedź (Cu) schelatowana przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej Miedź (Cu) skompleksowana przez zatwierdzony czynnik kompleksujący, dający się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej Dodatkowo: Całkowita miedź (Cu) schelatowana przez zatwierdzone czynniki chelatujące
3g	Tlenochlorek miedzi	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny tlenochlorek miedzi [Cu2Cl(OH)3]	50 % Cu całkowitej Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm - co najmniej 98 %		Miedź (Cu) całkowita
3h	Nawóz miedziowy zawiesinowy	Produkt otrzymywany przez wytworzenie wodnej zawiesiny z typów 3a lub 3b, lub 3c, lub 3d, lub 3g	17 % całkowitej Cu	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują	Całkowita miedź (Cu) Rozpuszczalna w wodzie miedź (Cu), jeśli obecna Miedź (Cu) schelatowana przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnej w wodzie miedzi, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
3i	Związek kompleksowy miedzi	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający miedź chemicznie związaną z jednym z zatwierdzonych czynników kompleksujących	5 % rozpuszczalnej w wodzie Cu i frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 80 % rozpuszczalnej w wodzie Cu	Oznaczenie powinno zawierać nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalna w wodzie miedź (Cu) Całkowita miedź (Cu) skompleksowana

E.1.4. Żelazo

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
4a	Sól żelaza	Produkt otrzymywany chemicznie, zawierający jako składnik główny nieorganiczną sól żelaza	12 % Fe rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwę anionu nieorganicznego	Żelazo (Fe) rozpuszczalne w wodzie
4b	Chelat żelaza	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający żelazo chemicznie związane z zatwierdzonymi czynnikami chelatującymi	5 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza, przy czym część schelatowana stanowi co najmniej 80 % i co najmniej 50 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza jest w postaci schelatowanej przez zatwierdzone czynniki chelatujące	Nazwa każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej	Żelazo (Fe) rozpuszczalne w wodzie Dodatkowo: Całkowite żelazo (Fe) schelatowane przez zatwierdzone czynniki chelatujące Żelazo (Fe) schelatowane przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
4c	Roztwór nawozu żelazowego	Roztwór wodny typów 4a lub 4b, lub 4d	2 % Fe rozpuszczalnego w wodzie W przypadku mieszanki typów 4a i 4d frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 40 % rozpuszczalnego w wodzie Fe	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów nieorganicznych, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują; lub nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Żelazo (Fe) rozpuszczalne w wodzie Żelazo (Fe) schelatowane przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej Żelazo (Fe) skompleksowane przez zatwierdzony czynnik kompleksujący, dający się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej Dodatkowo: Całkowite żelazo (Fe) schelatowane przez zatwierdzone czynniki chelatujące
4d	Związek kompleksowy żelaza	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający żelazo chemicznie związane z jednym z zatwierdzonych czynników kompleksujących	5 % rozpuszczalnego w wodzie Fe i frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie Fe	Oznaczenie powinno zawierać nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Żelazo (Fe) rozpuszczalne w wodzie Całkowite żelazo (Fe) skompleksowane

E.1.5. Mangan

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
5a	Sól manganu	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny nieorganiczną sól manganu (Mn II)	17 % Mn rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwę anionu związanego	Mangan (Mn) rozpuszczalny w wodzie
5b	Chelat manganu	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający mangan chemicznie związany z zatwierdzonymi czynnikami chelatującymi	5 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, przy czym co najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie manganu jest w postaci schelatowanej przez zatwierdzone czynniki chelatujące	Nazwa każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie mangan (Mn) Dodatkowo: Całkowity mangan (Mn) schelatowany przez zatwierdzone czynniki chelatujące Mangan (Mn) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
5c	Tlenek manganu	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny tlenki manganu	40 % Mn całkowitego Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarach oczek 0,063 mm - co najmniej 80 %		Mangan (Mn) całkowity
5d	Nawóz manganowy	Produkt otrzymywany w wyniku mieszania typów 5a i 5c	17 % Mn całkowitego	Oznaczenie powinno zawierać nazwy związków manganu	Mangan (Mn) całkowity Mangan (Mn) rozpuszczalny w wodzie, jeśli stanowi co najmniej 1/4 zawartości manganu całkowitego
5e	Roztwór nawozu manganowego	Roztwór wodny typów 5a lub 5b, lub 5g	2 % rozpuszczalnego w wodzie Mn W przypadku mieszanki typów 5a i 5g frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 40 % rozpuszczalnego w wodzie Mn	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów nieorganicznych, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują; lub nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie mangan (Mn) Mangan (Mn) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej Mangan (Mn) skompleksowany przez zatwierdzony czynnik kompleksujący, dający się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej Dodatkowo: Całkowity mangan (Mn) schelatowany przez zatwierdzone czynniki chelatujące
5f	Nawóz manganowy zawiesinowy	Produkt otrzymywany przez wytworzenie wodnej zawiesiny z typów 5a lub 5b, lub 5c	17 % całkowitego Mn	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują	Całkowity mangan (Mn) Rozpuszczalny w wodzie mangan (Mn), jeśli obecny Mangan (Mn) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie manganu, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
5g	Związek kompleksowy manganu	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający mangan chemicznie związany z jednym z zatwierdzonych czynników kompleksujących	5 % rozpuszczalnego w wodzie Mn i frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie manganu	Oznaczenie powinno zawierać nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie mangan (Mn) Całkowity mangan (Mn) skompleksowany

E.1.6. Molibden

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
6a	Molibdenian sodu	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny molibdenian sodu	35 % Mo rozpuszczalnego w wodzie		Molibden (Mo) rozpuszczalny w wodzie
6b	Molibdenian amonu	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny molibdenian amonu	50 % Mo rozpuszczalnego w wodzie		Molibden (Mo) rozpuszczalny w wodzie
6c	Nawóz molibdenowy	Produkt otrzymywany w wyniku zmieszania typów 6a i 6b	35 % Mo rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwy związków molibdenu	Molibden (Mo) rozpuszczalny w wodzie
6d	Roztwór nawozowy molibdenu	Produkt otrzymywany przez rozpuszczenie typów 6a i/lub 6b w wodzie	3 % Mo rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwy zawartych związków molibdenu	Molibden (Mo) rozpuszczalny w wodzie

E.1.7. Cynk

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
7a	Sól cynku	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny nieorganiczną sól cynku	15 % Zn rozpuszczalnego w wodzie	Oznaczenie powinno zawierać nazwę anionu nieorganicznego	Cynk (Zn) rozpuszczalny w wodzie
7b	Chelat cynku	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający cynk chemicznie związany z zatwierdzonymi czynnikami chelatującymi	5 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, przy czym co najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie cynku jest w postaci schelatowanej przez zatwierdzone czynniki chelatujące	Nazwa każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie cynk (Zn) Dodatkowo: Całkowity cynk (Zn) schelatowany przez zatwierdzone czynniki chelatujące Cynk (Zn) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
7c	Tlenek cynku	Produkt otrzymywany chemicznie zawierający jako składnik główny tlenek cynku	70 % Zn całkowitego Skład ziarnowy: przesiew przez sito o wymiarze oczek 0,063 mm - co najmniej 80 %		Cynk (Zn) całkowity
7d	Nawóz cynkowy	Produkt otrzymywany w wyniku zmieszania typów 7a i 7c	30 % Zn całkowitego	Oznaczenie powinno zawierać nazwy związków cynku	Cynk (Zn) całkowity Cynk (Zn) rozpuszczalny w wodzie, jeśli stanowi co najmniej 1/4 cynku (Zn) całkowitego
7e	Roztwór nawozu cynkowego	Roztwór wodny typów 7a lub 7b, lub 7g	2 % rozpuszczalnego w wodzie Zn W przypadku mieszanki typów 7a i 7g frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 40 % rozpuszczalnego w wodzie Zn	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwy anionów nieorganicznych, jeśli obecne; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują; lub nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie cynk (Zn) Cynk (Zn) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej Cynk (Zn) skompleksowany przez zatwierdzony czynnik kompleksujący, dający się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej Dodatkowo: Całkowity cynk (Zn) schelatowany przez zatwierdzone czynniki chelatujące
7f	Nawóz cynku w zawiesinie	Produkt otrzymywany w wyniku wytworzenia zawiesiny typu 7a lub 7c lub typów 7b w wodzie	20 % całkowitej zawartości cynku	Oznaczenie powinno zawierać: 1) nazwę(-y) anionów; 2) nazwę każdego z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej, jeśli takie czynniki występują.	Całkowity cynk (Zn) Rozpuszczalny w wodzie cynk (Zn), jeśli występuje Cynk (Zn) schelatowany przez każdy z zatwierdzonych czynników chelatujących odpowiedzialnych za chelatację co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie cynku, dających się zidentyfikować i określić ilościowo na podstawie normy europejskiej
7g	Związek kompleksowy cynku	Produkt rozpuszczalny w wodzie zawierający cynk chemicznie związany z jednym z zatwierdzonych czynników kompleksujących	5 % rozpuszczalnego w wodzie Zn i frakcja skompleksowana musi stanowić przynajmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie Zn	Oznaczenie powinno zawierać nazwę zatwierdzonego czynnika kompleksującego, dającego się zidentyfikować na podstawie normy europejskiej	Rozpuszczalny w wodzie cynk (Zn) Całkowity cynk (Zn) skompleksowany

E.2. Minimalna zawartość mikroskładników pokarmowych, % (m/m) nawozu; typy mieszanin nawozów z mikroskładnikami pokarmowymi

E.2.1. Minimalna zawartość mikroskładników pokarmowych w stałych lub płynnych mieszaninach nawozów z mikroskładnikami pokarmowymi, % (m/m) nawozu

	Forma mikroskładnika pokarmowego
	wyłącznie mineralna	schelatowana lub skompleksowana
Nazwa mikroskładnika pokarmowego
Bor (B)	0,2	0,2
Kobalt (Co)	0,02	0,02
Miedź (Cu)	0,5	0,1
Żelazo (Fe)	2,0	0,3
Mangan (Mn)	0,5	0,1
Molibden (Mo)	0,02	-
Cynk (Zn)	0,5	0,1

E.2.2. Minimalna zawartość mikroskładników pokarmowych w nawozach WE zawierających podstawowe lub drugorzędne składniki pokarmowe z dodatkiem mikroskładników pokarmowych, stosowane doglebowo, % (m/m) nawozu

	Do upraw polowych i użytków zielonych	Dla stosowania w ogrodnictwie
Bor (B)	0,01	0,01
Kobalt (Co)	0,002	¯
Miedź (Cu)	0,01	0,002
Żelazo (Fe)	0,5	0,02
Mangan (Mn)	0,1	0,01
Molibden (Mo)	0,001	0,001
Cynk (Zn)	0,01	0,002

E.2.3. Minimalna zawartość mikroskładników pokarmowych w nawozach WE zawierających podstawowe lub drugorzędne składniki pokarmowe z dodatkiem mikroskładników pokarmowych, stosowane dolistnie, % (m/m) nawozu

Bor (B)0,010

Kobalt (Co)0,002

Miedź (Cu)0,002

Żelazo (Fe)0,020

Mangan (Mn)0,010

Molibden (Mo)0,001

Cynk (Zn)0,002

E.2.4. Stałe lub płynne mieszaniny nawozów z mikroskładnikami pokarmowymi

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz główne wymogi	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymogi	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe Formy i rozpuszczalność mikroskładników pokarmowych Inne kryteria
1	2	3	4	5	6
1	Mieszaniny mikroskładników pokarmowych	Produkt otrzymany w wyniku zmieszania dwóch lub większej liczby nawozów typu E.1 lub otrzymany w wyniku rozpuszczenia w wodzie lub wytworzenia w wodzie zawiesiny dwóch lub większej liczby nawozów typu E.1	1) ogółem 5 % składu mieszaniny stałej; lub 2) ogółem 2 % składu mieszaniny płynnej Poszczególne mikroskładniki pokarmowe zgodnie z sekcją E.2.1	Nazwa każdego obecnego mikroskładnika pokarmowego oraz jego symbol chemiczny przedstawione w kolejności alfabetycznej symboli chemicznych, po których podana jest nazwa jonu o przeciwnym znaku bezpośrednio po określeniu typu.	Całkowita zawartość każdego z mikroskładników pokarmowych wyrażona jako procent masy nawozu, z wyjątkiem mikroskładników pokarmowych całkowicie rozpuszczalnych w wodzie. Rozpuszczalna w wodzie zawartość każdego z mikroskładników pokarmowych wyrażona jako procent masy nawozu, jeśli zawartość rozpuszczalna stanowi co najmniej połowę zawartości całkowitej. Jeśli mikroskładnik pokarmowy jest całkowicie rozpuszczalny w wodzie, deklaruje się jedynie zawartość rozpuszczalną w wodzie. Jeśli mikroskładnik pokarmowy jest związany chemicznie ze związkiem organicznym, zawartość mikroskładnika pokarmowego podaje się bezpośrednio po zawartości rozpuszczalnej w wodzie, jako procent masy nawozu, po którym podany jest termin "schelatowany przez" lub "skompleksowany przez", z nazwą wszystkich zatwierdzonych czynników chelatujących lub kompleksujących zgodnie z zapisem w sekcji E.3. Nazwę związku organicznego można zastąpić jego symbolem. Poniżej deklaracji obowiązkowych lub dobrowolnych podaje się następujące określenie: "Stosować wyłącznie w uzasadnionej potrzebie. Nie przekraczać zalecanych dawek".

E.3. Wykaz zatwierdzonych organicznych czynników chelatujących i kompleksujących

Zatwierdzono poniższe substancje, pod warunkiem że odpowiadający im chelat składnika pokarmowego spełnia wymagania dyrektywy Rady 67/548/EWG ¹⁵ .

E.3.1. Czynniki chelatujące ¹⁶

Kwasy lub ich sole sodowe, potasowe lub amonowe:

Nr	Oznaczenie	Oznaczenie alternatywne	Wzór chemiczny	Numer CAS kwasu^(1)
1	Kwas etylenodiaminotetraoctowy	EDTA	C10H16O8N2	60-00-4
2	Kwas 2-hydroksyetyloetylenodiaminotrioctowy	HEEDTA	C H ON 10 18 7 2	150-39-0
3	Kwas dietylenotriaminopentaoctowy	DTPA	C10H18O7N2	67-43-6
4	Kwas etylenodiamino-N,N'-di[(orto-hydroksyfenylo)octowy]	[o,o] EDDHA	C18H20O6N2	1170-02-1
5	Kwas etylenodiamino-N-[(orto-hydroksyfenylo)octowy]-N'-[(para-hydroksyfenylo)octowy]	[o,p] EDDHA	C18H20O6N2	475475-49-1
6	Kwas etylenodiamino-N,N'-di[(orto-hydroksy-metylofenylo)octowy]	[o,o] EDDHMA	C20H24O6N2	641632-90-8
7	Kwas etylenodiamino-N-[(orto-hydroksy-metylofenylo)octowy]N'-[(para-hydroksy-metylofenylo)octowy]	[o,p] EDDHMA	C20H24O6N2	641633-41-2
8	Kwas etylenodiamino-N,N'-di[(5-karboksy-2-hydroksyfenylo)octowy]	EDDCHA	C20H20°10N2	85120-53-2
9	Kwas etylenodiamino-N,N'-di[(2-hydroksy-5-sulfofenylo)octowy] oraz produkty jego kondensacji	EDDHSA	C18H20°12N2S2 + n*(C12H14O8N2S)	57368-07-7 i 642045-40-7
10	Kwas iminodibursztynowy	IDHA	C8H11O8N	131669-35-7
11	Kwas N,N'-di(2-hydroksybenzylo)-etylenodiamino-N,N'-dioctowy	HBED	C20H24N2O6	35998-29-9
12	Kwas [S,S]-etylenodiaminodibursztynowy	[S,S]-EDDS	C10H16O8N2	20846-91-7
^(1) Wyłącznie do celów informacyjnych.

E.3.2. Czynniki kompleksujące ¹⁷

Następujące czynniki kompleksujące dopuszczalne są wyłącznie w przypadku produktów na potrzeby fertygacji lub nawożenia dolistnego, z wyjątkiem lignosulfonianu cynku, lignosulfonianu żelaza, lignosulfonianiu miedzi i lignosul-fonianu manganu, które mogą być stosowane bezpośrednio doglebowo.]

Kwasy lub ich sole sodowe, potasowe lub amonowe:

Nr	Oznaczenie	Oznaczenie alternatywne	Wzór chemiczny	Numer CAS kwasu^(1)
1	Kwas lignosulfonowy	LS	Wzór chemiczny nie jest dostępny	8062-15-5^(2)
2	Kwas heptaglukonowy	HGA	C7H14O8	23351-51-1
^(1) Wyłącznie do celów informacyjnych. ^(2) Ze względu na jakość relatywna zawartość fenylowej grupy hydroksylowej i siarki organicznej mierzona zgodnie z EN 16109 musi przekraczać odpowiednio 1,5 % oraz 4,5 %

F. Inhibitory nitryfikacji i ureazy

Inhibitory ureazy i nitryfikacji wymienione w tabelach F.1 i F.2 poniżej mogą być dodawane do nawozów azotowych typów wymienionych w sekcjach A.1, B.1, B.2, B.3, C.1 i C.2 załącznika I z zastrzeżeniem następujących postanowień:

(1) przynajmniej 50 % całkowitej zawartości azotu w nawozie składa się z form azotu wymienionych w kolumnie 3;

(2) nie należą one do typów nawozów wymienionych w kolumnie 4.

Nawozom, do których został dodany inhibitor nitryfikacji wymieniony w tabeli F.1, dodaje się do oznaczenia typu słowa "z inhibitorem nitryfikacji ([oznaczenie typu inhibitora nitryfikacji])".

Nawozom, do których został dodany inhibitor ureazy wymieniony w tabeli F.2, dodaje się do oznaczenia typu słowa "z inhibitorem ureazy ([oznaczenie typu inhibitora ureazy])".

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie nawozu do obrotu zapewnia, że każde opakowanie jednostkowe oraz opakowanie zbiorcze zawiera możliwie najpełniejszą informację techniczną. Informacja ta ma pozwolić użytkownikowi w szczególności na ustalenie dawek i okresów stosowania nawozu w odniesieniu do danej uprawy.

Nowe inhibitory nitryfikacji lub ureazy mogą zostać włączone odpowiednio do tabel F.1 lub F.2 po ocenie danych technicznych przekazanych zgodnie z wytycznymi, które będą opracowane dla tych składników.

F.1. Inhibitory nitryfikacji

Nr	Oznaczenie typu i skład inhibitora nitryfikacji	Minimalna i maksymalna zawartość inhibitora jako procent masy całkowitego azotu obecnego jako azot w formie amoniaku i azotu mocznikowego	Typy nawozów UE, dla których inhibitor nie może być używany	Opis inhibitorów nitryfikacji, z którymi mieszanie jest dozwolone Dane dotyczące dopuszczalnych proporcji
1	2	3	4	5
1	Dicyjanodiamid	Minimalnie 2,25
	ELINCS Nr 207-312-8	Maksymalnie 4,5
2	Produkt zawierający dicyjano-diamid (DCD) i 1,2,4-triazol (TZ) Nr WE # EINECS 207-312-8 Nr WE # EINECS 206-022-9	Minimum 2,0 Maksimum 4,0		Skład mieszaniny 10:1 (DCD:TZ)
3	Produkt zawierający 1,2,4-triazol (TZ) i 3-metylopirazol (MP) Nr WE # EINECS 206-022-9 Nr WE # EINECS 215-925-7	Minimum 0,2 Maksimum 1,0		Skład mieszaniny 2:1 (TZ:MP)
4	Fosforan 3,4-dimetylo-1H-pirazolu (DMPP) Nr WE 424-640-9	Minimum: 0,8 Maksimum: 1,6
5	Izomeryczna mieszanina kwasu 2-(3,4-dimetylopirazol-1-ylo) bursztynowego oraz kwasu 2-(4,5-dimetylopirazol-1-ylo) bursztynowego (DMPSA) nr WE 940-877-5	Minimum: 0,8 Maksimum: 1,6

F.2. Inhibitory ureazy

Nr	Oznaczenie typu i skład inhibitora ureazy	Minimalna i maksymalna zawartość inhibitora jako procent masy całkowitego azotu obecnego jako azot mocznikowy	Typy nawozów UE, dla których inhibitor nie może być używany	Opis inhibitorów ureazy, z którymi mieszanie jest dozwolone Dane dotyczące dopuszczalnych proporcji
1	2	3	4	5
1	Triamid N-(n-butylo-)tiofosforowy (NBPT)	Minimalnie 0,09
	ELINCS nr 435-740-7	Maksymalnie 0,20
2	Triamid kwasu N-(2-nitrofeny-lo)fosforowego (2-NPT) Nr WE # EINECS WE nr 477-690-9	Minimum 0,04 Maksimum 0,15
3	Mieszanina triamidu kwasu N-(n-butylo)tiofosforowego (NBPT) i triamidu kwasu N-(n-pro-pylo)tiofosforowego (NPPT) (w stosunku 3:1 ^(1)) Mieszanina reakcyjna: Nr WE 700-457-2 Mieszanina NBPT/NPPT: NBPT: Nr ELINCS 435-740-7 NPPT: Nr CAS 916809-14-8	Minimum: 0,02 Maksimum: 0,3
^(1) Tolerancja porcji NPPT: 20 %.

G. Środki wapnujące

Po określeniu "NAWÓZ WE" należy dodać określenie "ŚRODEK WAPNUJĄCY"

Wszystkie właściwości wymienione w tabelach w sekcjach G.1 do G.5 odnoszą się do postaci handlowej produktu, chyba że ustalono inaczej.

Granulowane środki wapnujące produkowane w drodze łączenia mniejszych cząstek podstawowych muszą po rozmieszaniu w wodzie ulec rozkładowi na cząsteczki o rozdrobnieniu określonym w opisach typu i zmierzonym metodą 14.9 "Oznaczanie rozkładu granulek".

G.1. Wapień naturalny

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne deklarowane kryteria
1	2	3	4	5	6
1a)	Wapień - standardowy	Produkt zawierający jako główny składnik węglan wapnia, uzyskiwany przez rozdrabnianie (kruszenie, mielenie) naturalnych złóż wapienia	Minimalna liczba zobojętnienia: 42 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 3,15 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm oraz - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,5 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo) Reaktywność i metoda oznaczania (nie-obowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
1b)	Wapień - rozdrobniony		Minimalna liczba zobojętnienia: 50 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,315 mm oraz - co najmniej 30 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,1 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne
2a)	Wapień magnezowy - standardowy	Produkt zawierający jako główne składniki węglan wapnia i węglan magnezu, uzyskiwany przez rozdrabnianie (kruszenie, mielenie) naturalnych złóż wapienia magnezowego	Minimalna liczba zobojętnienia: 45 Magnez całkowity: 3 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 3,15 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm oraz - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,5 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Reaktywność i metoda oznaczania (nie-obowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
2b)	Wapień magnezowy - rozdrobniony		Minimalna liczba zobojętnienia: 52 Magnez całkowity: 3 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,315 mm oraz - co najmniej 30 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,1 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne
3a)	Wapień dolomitowy - standardowy	Produkt zawierający jako główne składniki węglan wapnia i węglan magnezu, uzyskiwany przez rozdrabnianie (kruszenie, mielenie) naturalnych złóż dolomitu	Minimalna liczba zobojętnienia: 48 Magnez całkowity: 12 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 3,15 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm oraz - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,5 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Reaktywność i metoda oznaczania (nie-obowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
3b)	Wapień dolomitowy - rozdrobniony		Minimalna liczba zobojętnienia: 54 Magnez całkowity: 12 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,315 mm oraz - co najmniej 30 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,1 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne
4a)	Wapień ze złóż morskich - standardowy	Produkt zawierający węglan wapnia jako główny składnik, uzyskiwany przez rozdrabnianie (kruszenie, mielenie) naturalnych złóż wapienia pochodzenia morskiego	Minimalna liczba zobojętnienia: 30 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 3,15 mm oraz - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo) Reaktywność i metoda oznaczania (nie-obowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
4b)	Wapień ze złóż morskich - rozdrobniony		Minimalna liczba zobojętnienia: 40 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm oraz - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne
5a)	Kreda - standardowa	Produkt zawierający węglan wapnia jako główny składnik, uzyskiwany przez rozdrabnianie (kruszenie, mielenie) naturalnych złóż kredy	Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro po dezintegracji w wodzie: - co najmniej 90 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 3,15 mm - co najmniej 70 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm oraz - co najmniej 40 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,315 mm Reaktywność frakcji 1-2 mm (uzyskanych za pomocą przesiewania na sucho) co najmniej 40 % w kwasie cytrynowym Minimalna liczba zobojętnienia: 42 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 25 mm oraz - co najmniej 30 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo) Reaktywność i metoda oznaczania (nie-obowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
5b)	Kreda - rozdrobniona		Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro po dezintegracji w wodzie: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 3,15 mm - co najmniej 70 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm oraz - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,315 mm Reaktywność frakcji 1-2 mm (uzyskanych za pomocą przesiewania na sucho) co najmniej 65 % w kwasie cytrynowym Minimalna liczba zobojętnienia: 48 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 25 mm oraz - co najmniej 30 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne
6	Zawiesina węglanów	Produkt zawierający jako główne składniki węglan wapnia lub węglan magnezu, uzyskiwany przez rozdrabnianie (kruszenie, mielenie) naturalnych złóż wapienia, wapienia magnezowego, wapienia dolomitowego lub kredy i sporządzenie z nich zawiesiny wodnej	Minimalna liczba zobojętnienia: 35 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 2 mm - co najmniej 80 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 1 mm - co najmniej 50 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,315 mm oraz - co najmniej 30 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,1 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity jeśli MgO ≥ 3 % Wilgotność (nieobowiązkowo) Reaktywność i metoda oznaczania (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)

G.2. Wapno tlenkowe i wodorotlenkowe pochodzenia naturalnego

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne deklarowane kryteria
1	2	3	4	5	6
1a)	Wapno palone - jakość podstawowa	Produkt zawierający jako główny składnik tlenek wapnia, uzyskiwany przez prażenie naturalnych złóż wapienia	Minimalna liczba zobojętnienia: 75 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho: drobne: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 4 mm grube: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 8 mm oraz - nie więcej niż 5 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,4 mm	Oznaczenie typu musi zawierać określenie typu uziarnienia "drobne" lub "grube" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
1b)	Wapno palone - jakość pierwsza	Produkt zawierający jako główny składnik tlenek wapnia, uzyskiwany przez prażenie naturalnych złóż wapienia	Minimalna liczba zobojętnienia: 85 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho: drobne: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 4 mm grube: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 8 mm oraz - nie więcej niż 5 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,4 mm	Oznaczenie typu musi zawierać określenie typu uziarnienia "drobne" lub "grube" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
2a)	Wapno magnezowe palone - jakość podstawowa	Produkt zawierający jako główne składniki tlenek wapnia i tlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie naturalnych złóż wapienia magnezowego	Minimalna liczba zobojętnienia: 80 Magnez całkowity: 7 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho: drobne: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 4 mm grube: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 8 mm oraz - nie więcej niż 5 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,4 mm	Oznaczenie typu musi zawierać określenie typu uziarnienia "drobne" lub "grube" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
2b)	Wapno magnezowe palone - jakość pierwsza	Produkt zawierający jako główne składniki tlenek wapnia i tlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie naturalnych złóż wapienia magnezowego	Minimalna liczba zobojętnienia: 85 Magnez całkowity: 7 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho: drobne: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 4 mm grube: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 8 mm oraz - nie więcej niż 5 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,4 mm	Oznaczenie typu musi zawierać określenie typu uziarnienia "drobne" lub "grube" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
3a)	Wapno dolomitowe palone - jakość podstawowa	Produkt zawierający jako główne składniki tlenek wapnia i tlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie naturalnych złóż dolomitu	Minimalna liczba zobojętnienia: 85 Magnez całkowity: 17 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho: drobne: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 4 mm grube: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 8 mm oraz - nie więcej niż 5 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,4 mm	Oznaczenie typu musi zawierać określenie typu uziarnienia "drobne" lub "grube" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
3b)	Wapno dolomitowe palone - jakość pierwsza	Produkt zawierający jako główne składniki tlenek wapnia i tlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie naturalnych złóż dolomitu	Minimalna liczba zobojętnienia: 95 Magnez całkowity: 17 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho: drobne: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 4 mm grube: - co najmniej 97 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 8 mm oraz - nie więcej niż 5 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,4 mm	Oznaczenie typu musi zawierać określenie typu uziarnienia "drobne" lub "grube" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na sucho (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
4	Wapno hydratyzowane (wapno gaszone)	Produkt zawierający jako główny składnik wodorotlenek wapnia, uzyskiwany przez prażenie i hydratyzowanie naturalnych złóż wapienia	Minimalna liczba zobojętnienia: 65 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 95 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,16 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
5	Wapno magnezowe hydratyzowane (wapno magnezowe gaszone)	Produkt zawierający jako główne składniki wodorotlenek wapnia i wodorotlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie i hydratyzowanie naturalnych złóż wapienia magnezowego	Minimalna liczba zobojętnienia: 70 Magnez całkowity: 5 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 95 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,16 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
6	Wapno dolomitowe hydratyzowane (gaszone)	Produkt zawierający jako główne składniki wodorotlenek wapnia i wodorotlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie i hydratyzowanie naturalnych złóż dolomitu	Minimalna liczba zobojętnienia: 70 Magnez całkowity: 12 % MgO Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 95 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,16 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)
7	Zawiesina wapna gaszonego	Produkt zawierający jako główne składniki wodorotlenek wapnia lub wodorotlenek magnezu, uzyskiwany przez prażenie i hydratyzowanie naturalnych złóż wapienia, wapienia magnezowego lub dolomitu i sporządzenie z nich zawiesiny wodnej	Minimalna liczba zobojętnienia: 20 Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro: - co najmniej 95 % przechodzi przez sito o wymiarze boku oczek 0,16 mm	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity jeśli MgO ≥ 3 % Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie oznaczane za pomocą przesiewania na mokro (nieobowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)

G.3. Wapno uzyskiwane w procesach przemysłowych

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne deklarowane kryteria
1	2	3	4	5	6
1a)	Wapno defekacyjne	Produkt pozostały po produkcji cukru, uzyskiwany przez karbonizację z wykorzystaniem wyłącznie wapna palonego ze źródeł naturalnych i zawierający jako główny składnik rozdrobniony węglan wapnia	Minimalna liczba zobojętnienia: 20	Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity (nieobowiązkowo)
1b)	Zawiesina wapna defekacyjnego		Minimalna liczba zobojętnienia: 15		Wilgotność (nieobowiązkowo) Reaktywność i metoda oznaczania (nie-obowiązkowo) Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo)

G.4. Wapno mieszane

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne deklarowane kryteria
1	2	3 4		5	6
1	Wapno mieszane	Produkt uzyskiwany przez mieszanie typów wymienionych w sekcjach G1 i G2	Minimalna zawartość węglanów: 15 % Maksymalna zawartość węglanów: 90 %	Jeżeli MgO ≥ 5 %, do nazwy typu należy dodać określenie "magnezowe" Można dodać powszechnie przyjęte nazwy handlowe lub nazwy alternatywne	Typy określone w sekcjach G.1 i G.2 Liczba zobojętnienia Wapń całkowity Magnez całkowity, jeśli MgO ≥ 3 % Wyniki inkubacji gleby (nieobowiązkowo) Wilgotność (nieobowiązkowo)

G.5. Mieszanki środków wapnujących z innymi typami nawozów WE

Nr	Nazwa typu	Informacje dotyczące metody produkcji oraz składniki główne	Minimalna zawartość składników pokarmowych % (m/m) Informacje dotyczące sposobu wyrażania zawartości składników pokarmowych Inne wymagania	Pozostałe informacje dotyczące oznaczenia typu	Deklarowane składniki pokarmowe, ich formy i rozpuszczalności Inne deklarowane kryteria
1	2	3	4	5	6
1	Mieszanka [nazwa typu z sekcji G.1 do G.4] z [nazwa typu z sekcji A, B, D]	Produkt uzyskiwany przez mieszanie, prasowanie lub granulowanie środków wapnujących wymienionych w sekcjach G.1 do G.4 z typami nawozów wymienionymi w sekcjach A, B lub D Zabronione są następujące mieszanki: - siarczan amonu (typ A.1.4) lub mocznik (typ A.1.9) z wapnem tlenkowym lub wodorotlenkowym wymienionym w sekcji G.2 - mieszanie a następnie prasowanie lub granulowanie superfosfatów typów A.2.2 a), b) lub c) z dowolnymi typami opisanymi w sekcjach G.1 do G.4	Liczba zobojętnienia: 15 3 % N w przypadku mieszanek zawierających typy nawozów o minimalnej zawartości N 3 % P2O5 w przypadku mieszanek zawierających typy nawozów o minimalnej zawartości P2O5 3 % K2O w przypadku mieszanek zawierających typy nawozów o minimalnej zawartości K2O Potas w przeliczeniu na K2O rozpuszczalny w wodzie	Inne wymagania wymienione w poszczególnych pozycjach	Liczba zobojętnienia Składniki pokarmowe zgodnie z deklaracjami dla poszczególnych typów nawozów Wapń całkowity Magnez całkowity, jeśli MgO ≥ 3 % Jeżeli zawartość chlorku nie przekracza 2 % Cl, można dodać informację "Niska zawartość chlorków" Wilgotność (nieobowiązkowo) Uziarnienie (nieobowiązkowo)

ZAŁĄCZNIK  II  ¹⁸

TOLERANCJE

Tolerancje zawarte w niniejszym załączniku są wartościami ujemnymi wyrażonymi w procentach obliczonych masowo.

Dopuszczalna tolerancja w stosunku do deklarowanej zawartości składników pokarmowych dla różnych typów nawozów WE jest następująca:

1. Tolerancja dla nawozów prostych zawierających podstawowe składniki pokarmowe wyrażana jest jako wartość bezwzględna, w procentach obliczonych masowo, w przeliczeniu na: N, P₂O₅, K₂O, MgO, Cl

1.1. Nawozy azotowe

azotan wapnia0,4

azotan wapniowo-magnezowy0,4

azotan sodu0,4

saletra chilijska0,4

cyjanamid wapnia1,0

cyjanamid wapnia azotowany1,0

siarczan amonu0,3

azotan amonu lub azotan amonu z wypełniaczem

– do 32 % N włącznie0,8

– powyżej 32 % N0,6

siarczanoazotan amonu0,8

siarczanoazotan magnezu0,8

nawóz azotowy z zawartością magnezu0,8

mocznik0,4

zawiesina azotanu wapnia0,4

roztwór nawozu azotowego z ureaformem0,4

zawiesina nawozu azotowego z ureaformem0,4

siarczan mocznikowo-amonowy0,5

roztwór nawozu azotowego0,6

roztwór saletrzano-mocznikowy0,6

1.2. Nawozy fosforowe

Tomasyna

– deklaracja wyrażona jako przedział liczbowy 2 % (m/m)0,0

– deklaracja wyrażona w postaci jednej liczby1,0

Inne nawozy fosforowe

Rozpuszczalność P2O5, w:	(numer typu nawozu wg załącznika I)
- kwasie nieorganicznym	(3, 6, 7)	0,8
- kwasie mrówkowym	(7)	0,8
- obojętnym roztworze cytrynianu amonu	(2a, 2b, 2c)	0,8
- zasadowym roztworze cytrynianu amonu	(4, 5, 6)	0,8
- wodzie	(2a, 2b, 3)	0,9
	(2c)	1,3

1.3. Nawozy potasowe

surowa sól potasowa1,5

surowa sól potasowa wzbogacona1,0

chlorek potasu:

– do 55 % K₂O włącznie1,0

– ponad 55 % K₂O0,5

chlorek potasu z dodatkiem soli magnezu1,5

siarczan potasu0,5

siarczan potasu zawierający sole magnezowe1,5

1.4. Inne składniki

chlorki 0,2

2. Wieloskładnikowe nawozy nieorganiczne zawierające podstawowe składniki pokarmowe

2.1. Składniki pokarmowe

N1,1

P₂O₅1,1

K₂O1,1

2.2. Całkowite ujemne odchylenia od wartości deklarowanych

nawozy dwuskładnikowe1,5

nawozy trójskładnikowe1,9

3. Składniki drugorzędne w nawozach

Dopuszczalne tolerancje w odniesieniu do deklarowanej zawartości wapnia, magnezu, sodu i siarki powinny wynosić 1/4 ich deklarowanej zawartości jednak nie więcej niż 0,9 % dla CaO, MgO, Na₂O i SO₃, t.j. 0,64 dla Ca, 0,55 dla Mg, 0,67 dla Na i 0,36 dla S (w odniesieniu do wartości bezwzględnej).

4. Mikroskładniki pokarmowe w nawozach

Dopuszczalna tolerancja w odniesieniu do deklarowanych zawartości mikroskładników pokarmowych powinna wynosić:

– 0,4 % (w odniesieniu do wartości bezwzględnej) dla zawartości powyżej2 %,

– 1/5 wartości deklarowanej przy zawartości nieprzekraczającej2 %.

Dopuszczalna tolerancja w przypadku deklarowania kilku form azotu lub kilku rozpuszczalności P₂O₅ wynosi 1/10 całkowitej zawartości danego składnika pokarmowego w nawozie, jednak nie więcej niż 2 % (m/m) i pod warunkiem, że całkowita zawartość składnika mieści się w granicach określonych w załączniku I i wymienionej wyżej tolerancji.

5. Środki wapnujące

Dopuszczalne tolerancje w odniesieniu do deklarowanej zawartości wapnia i magnezu są następujące:

tlenek magnezu:

– do 8 % MgO włącznie 1

– od 8 % do 16 % MgO 2

– powyżej 16 % MgO 3

tlenek wapnia 3

dopuszczalna tolerancja w odniesieniu do deklarowanej liczby zobojętnienia:

liczba zobojętnienia 3

tolerancja w odniesieniu do deklarowanej procentowej ilości materiału przechodzącego przez określone sito:

uziarnienie 10

ZAŁĄCZNIK  III  ¹⁹

WYMAGANIA TECHNICZNE DLA NAWOZÓW O WYSOKIEJ ZAWARTOŚCI AZOTU NA BAZIE AZOTANU AMONU

1. Właściwości i ich wartości graniczne dla nawozów prostych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

1.1. Porowatość (retencja oleju)

Retencja oleju w nawozie, który wcześniej poddano dwu cyklom termicznym o temperaturze w granicach od 25 do 50 °C, i który odpowiada wymaganiom określonym w części 2 sekcji 3 niniejszego załącznika, nie może przekraczać 4 % masowych.

1.2. Składniki palne

Procent wagowy materiału palnego, w przeliczeniu na węgiel, nie może przekraczać 0,2 % dla nawozów o zawartości azotu co najmniej 31,5 % masowych i nie może przekraczać 0,4 % dla nawozów o zawartości azotu co najmniej 28 %, ale mniej niż 31,5 % masowych.

1.3. pH

Roztwór 10 g nawozu w 100 ml wody musi mieć pH co najmniej niż 4,5.

1.4. Uziarnienie

Nie więcej niż 5 % masowych nawozu powinno przechodzić przez sito o wymiarach oczka 1 mm, a nie więcej niż 3 % masowych powinno przechodzić przez sito o wymiarach oczka 0,5 mm.

1.5. Chlor

Maksymalną zawartość chloru ustala się na 0,02 % masowych.

1.6. Metale ciężkie

W procesie produkcji nie wolno rozmyślnie stosować dodatku metali ciężkich, a jakiekolwiek śladowe ich ilości powstałe przypadkowo w procesie nie powinny przekroczyć poziomu ustalonego przez Komitet.

Zawartość miedzi nie może być wyższa niż 10 mg/kg.

Dla innych metali ciężkich nie ustalono zawartości granicznych.

2. Opis testu odporności na detonację w odniesieniu do nawozów o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu

Test należy przeprowadzić na reprezentatywnej próbce nawozu. Przed badaniem odporności na detonację całą masę próbki należy poddać pięciu cyklom termicznym zgodnie z warunkami podanymi w części 3 sekcji 3 niniejszego załącznika.

Nawóz należy poddać testowi odporności na detonację w poziomej rurze stalowej w następujących warunkach:

– rura stalowa bez szwu,

– długość rury co najmniej: 1.000 mm,

– nominalna średnica zewnętrzna: co najmniej 114 mm,

– nominalna grubość ścianki: co najmniej 5 mm,

– pobudzacz: rodzaj i masa pobudzacza powinny być tak dobrane by spowodować maksymalne ciśnienie detonacyjne wywierane na próbkę celem określenia jej podatności na przenoszenie detonacji,

– temperatura badania: 15-25 °C,

– ołowiane cylindry wskaźnikowe do wykrywania detonacji: średnica 50 mm, wysokość 100 mm,

– umieszczone w odstępach co 150 mm poziomo pod rurą. Badanie należy przeprowadzić dwukrotnie. Test uważa się za rozstrzygający, gdy w obu badaniach jeden lub więcej nośnych cylindrów ołowianych uległ zgnieceniu o mniej niż 5 %.

3. Metody sprawdzania zgodności z wartościami granicznymi podanymi w załącznikach III-1 i III-2

Metoda 1

Metody stosowania cykli termicznych

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedury stosowania cykli termicznych przed wykonaniem oznaczania retencji oleju dla nawozów prostych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu oraz testu odporności na detonację dla nawozów prostych i wieloskładnikowych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

Metody zamkniętych cykli termicznych, zgodne z opisem w niniejszej sekcji, uważane są za wystarczające symulacje warunków, które należy uwzględniać w zakresie stosowania tytułu II, rozdziału IV, jednakże metody te niekoniecznie odtwarzają wszystkie warunki zachodzące podczas transportu i przechowywania.

2. Cykle termiczne wymienione w załączniku III-1

2.1. Dziedzina zastosowania

Niniejsza procedura dotyczy cykli termicznych stosowanych przed oznaczaniem retencji oleju w nawozie.

2.2. Zasada i definicja

Podgrzać próbkę w kolbie Erlenmeyera od temperatury otoczenia do temperatury 50 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez dwie godziny (faza w 50 °C). Następnie schłodzić próbkę do temperatury 25 °C i pozostawić w tej temperaturze na dwie godziny (faza w 25 °C). Kombinacja następujących po sobie faz w 50°C i w 25 °C stanowi jeden cykl termiczny. Po poddaniu badanej próbki dwu cyklom termicznym, przechowuje się ją w temperaturze 20 ± 3 °C w celu oznaczenia retencji oleju.

2.3. Aparatura

Standardowa aparatura laboratoryjna, a w szczególności:

– łaźnie wodne z termostatem ustawionym odpowiednio na 25 (± 1) i 50 (± 1) °C,

– kolby Erlenmeyera o pojemności 150 ml każda.

2.4. Sposób postępowania

Umieścić każdą badaną próbkę o masie 70 (± 5) g w kolbie Erlenmeyera, którą następnie zamknąć korkiem.

Co dwie godziny przekładać kolby z łaźni wodnej o temperaturze 50 °C do łaźni o temperaturze 25 °C i odwrotnie.

Utrzymywać wodę w każdej łaźni w stałej temperaturze i ciągłym ruchu, szybko mieszając, aby zapewnić utrzymanie poziomu wody nad poziomem próbek. Korki okryć kołpakami z gumowej pianki, aby zapobiec kondensacji.

3. Cykle termiczne stosowane zgodnie z załącznikiem III-2

3.1. Dziedzina zastosowania

Niniejsza procedura dotyczy stosowania cykli termicznych przed wykonaniem testu wybuchowości.

3.2. Zasada i definicja

Próbkę umieścić w wodoszczelnym naczyniu i podgrzać od temperatury otoczenia do temperatury 50 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez 1 godzinę (faza w 50°C). Następnie ochłodzić próbkę do temperatury 25 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez godzinę (faza w 25 °C). Kombinacja następujących po sobie faz w 50 °C i w 25 °C stanowi jeden cykl termiczny. Po poddaniu wymaganej liczbie cykli termicznych, przechowuje się badaną próbkę w temperaturze 20 ± 3 °C do czasu przeprowadzenia testu detonacyjnego.

3.3. Aparatura-

– Łaźnia wodna termostatowana w zakresie temperatur od 20 do 51 °C o minimalnej szybkości ogrzewania i chłodzenia równej 10 °C/h albo dwie łaźnie wodne, jedna o temperaturze 20 °C, a druga 51 °C. Wodę w łaźni(-ach) należy stale mieszać; pojemność łaźni powinna być wystarczająco duża, by zapewnić wystarczającą cyrkulację wody.

– Pojemnik ze stali nierdzewnej, całkowicie wodoszczelny, zaopatrzony wewnątrz w termoelement. Zewnętrzna szerokość pojemnika powinna wynosić 45 (± 2) mm, a grubość ścianki 1,5 mm (patrz: rys. 1). Wysokość i długość pojemnika można tak dobrać, by odpowiadały wymiarom łaźni wodnej, np. długość 600 mm, wysokość 400 mm.

3.4. Sposób postępowania

Włożyć określoną ilość nawozu, wystarczającą do przeprowadzenia pojedynczej detonacji, do pojemnika i zamknąć jego pokrywę. Umieścić pojemnik w łaźni wodnej. Podgrzać wodę do temperatury 51 °C i zmierzyć temperaturę w środku próbki nawozu. Godzinę po osiągnięciu wewnątrz próbki temperatury 50 °C, wodę ochłodzić. W godzinę po obniżeniu wewnątrz próbki temperatury do 25 °C podgrzać wodę by rozpocząć drugi cykl. W przypadku korzystania z dwu łaźni wodnych, przenosić pojemnik z łaźni do łaźni po każdym okresie podgrzewania/ochładzania.

Rysunek 1

grafika

Metoda 2

Oznaczanie retencji oleju

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania retencji oleju przez nawozy proste o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

Metoda ta ma zastosowanie zarówno dla nawozów sypkich, jak i granulowanych, niezawierających substancji rozpuszczalnych w oleju.

2. Definicja

Retencja oleju przez nawóz: ilość oleju zatrzymywana przez nawóz, oznaczona w określonych warunkach roboczych i wyrażona jako procent masy.

3. Zasada

Całkowite zanurzenie badanej porcji nawozu w oleju napędowym na określony czas, a następnie odsączenie nadmiaru oleju w określonych warunkach. Pomiar przyrostu masy badanej porcji nawozu.

4. Odczynnik

Olej napędowy

Lepkość maksymalna: 5 mPas w 40 °C

Gęstość: 0,8 do 0,85 g/ml w 20 °C

Zawartość siarki: ≤ 1,0 % (m/m)

Popiół: ≤ 0,1 % (m/m)

5. Aparatura

Standardowa aparatura laboratoryjna i:

5.1 Waga o dokładności ważenia do 0,01 g.

5.2. Zlewki o pojemności 500 ml.

5.3. Lejek z tworzywa sztucznego, najlepiej o ściankach cylindrycznych w górnej części, o średnicy około 200 mm.

5.4. Sito kontrolne o oczkach 0,5 mm, dopasowane do lejka (5.3).

Uwaga: Rozmiary lejka i sita powinny być tak dobrane, by tylko kilka granulek leżało jedna na drugiej, a olej napędowy można było łatwo odsączyć.

5.5. Bibuła filtracyjna, marszczona, miękka, o gramaturze 150 g/m².

5.6. Bibuła chłonna (jakość laboratoryjna).

6. Sposób postępowania

6.1. W krótkim odstępie czasu przeprowadza się dwa oddzielne oznaczenia, jedno po drugim, na różnych porcjach tej samej badanej próbki.

6.2. Usunąć cząstki mniejsze niż 0,5 mm przy użyciu sita kontrolnego (5.4). Zważyć z dokładnością do 0,01 g około 50 g badanej próbki w zlewce (5.2). Dodać odpowiedni olej gazowy (pkt 4), tak aby całkowicie pokrył bryłki lub granulki, dokładnie zamieszać, by powierzchnia wszystkich bryłek lub granulek była całkowicie zamoczona. Przykryć zlewkę szkiełkiem zegarkowym i pozostawić na jedną godzinę w temperaturze 25 (± 2) ^oC.

6.3. Przesączyć całą zawartość zlewki przez lejek (5.3) wyposażony w sito kontrolne (5.4). Część próbki, zatrzymaną na sicie, pozostawić na nim na jedną godzinę, aby nadmiar oleju mógł spłynąć.

6.4. Rozłożyć na równej powierzchni dwa arkusze bibuły filtracyjnej (5.5) (około 500 x 500 mm) jeden na drugim; zagiąć cztery brzegi obydwu arkuszy bibuły filtracyjnej na szerokości 40 mm w górę, aby zapobiec staczaniu się granulek nawozu z bibuły. Umieścić dwie warstwy bibuły chłonnej (5.6) na środku bibuły filtracyjnej. Wysypać całą zawartość sita kontrolnego (5.4) na powierzchnię bibuły pochłaniającej i rozprowadzić granulki równą warstwą za pomocą miękkiej, płaskiej szczoteczki. Po dwu minutach unieść jedną stronę bibuły pochłaniającej i przenieść granulki na leżącą pod spodem bibułę filtracyjną, poczym rozprowadzić je równą warstwą na powierzchni bibuły filtracyjnej.za pomocą szczoteczki. Przykryć nałożoną warstwę granulek badanej próby drugim arkuszem bibuły filtracyjnej, także z zagiętymi do góry brzegami, i kolistymi ruchami, lekko naciskając przetaczać granulki między bibułami. Po każdych ośmiu kolistych ruchach przerwać tę czynność i podniósłszy krawędź bibuły przesunąć w kierunku środka granulki, które znalazły się na skraju arkusza dolnej bibuły. Przestrzegać następującego sposobu postępowania: wykonać cztery pełne ruchy koliste, najpierw zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a następnie w kierunku przeciwnym. Potem przesunąć granulki do środka arkusza jak opisano powyżej. Tę procedurę należy powtórzyć trzykrotnie (24 ruchy koliste, brzegi unoszone dwukrotnie). Ostrożnie włożyć nowy arkusz bibuły filtracyjnej między arkusz dolny a górny i poprzez uniesienie brzegów arkusza górnego pozwolić, aby granulki nawozu stoczyły się na ten nowy arkusz. Przykryć warstwę granulek nowym arkuszem bibuły filtracyjnej i powtórzyć tę samą procedurę, jak opisano powyżej. Natychmiast po ukończeniu przetaczania granulek przesypać je do wytarowanego naczynia i zważyć z dokładnością do 0,01 g celem oznaczenia masy zatrzymanego oleju napędowego.

6.5. Powtórzenie procedury przetaczania i powtórne ważenie

Jeśli ilość oleju napędowego zatrzymanego w porcji badanej próbki okaże się większa niż 2 g, należy umieścić porcję na świeżej bibule filtracyjnej i powtórzyć procedurę przetaczania, podnosząc rogi zgodnie z opisem w sekcji 6.4 (dwa razy ośmiokrotne ruchy koliste, raz podnoszenie). Następnie powtórnie zważyć porcję.

7. Wyrażanie wyników

7.1. Sposób obliczania i wzór

Retencję oleju, z każdego oznaczenia (6.1), wyrażoną jako procent masy przesianej porcji, oblicza się ze wzoru:

gdzie:

m₁ - masa przesianej części badanej próbki, g (6.2),

m₁ - masa badanej porcji zgodnie z sekcją 6.4 lub 6.5, jako wynik ostatniego ważenia, g.

Jako wynik przyjąć średnią arytmetyczną dwóch oddzielnych oznaczeń.

Metoda 3

Oznaczanie składników palnych

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania materiału palnego zawartego w nawozie prostym o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu. Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania materiału palnego zawartego w nawozie prostym o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

2. Zasada

Dwutlenek węgla, pochodzący z wypełniaczy nieorganicznych, usuwa się za pomocą kwasu. Związki organiczne utlenia się za pomocą mieszaniny kwasu chromowego i siarkowego. Powstający dwutlenek węgla jest pochłaniany przez roztwór wodorotlenku baru. Wytrącony osad rozpuszcza się w roztworze kwasu chlorowodorowego, którego nadmiar odmiareczkowuje się roztworem wodorotlenku sodu.

3. Odczynniki

3.1. Trójtlenek chromu (VI) Cr₂ O₃, czysty do analiz (cz.d.a.)

3.2. Kwas siarkowy, 60 % objętościowych: wlać 360 ml wody do zlewki o pojemności jednego litra i dodać ostrożnie 640 ml kwasu siarkowego (gęstość w 20 °C = 1,83 g/ml).

3.3. Azotan srebra: roztwór o stężeniu 0,1 mol/l

3.4. Wodorotlenek baru

Odważyć 15 g wodorotlenku baru [Ba(OH)_2x8H₂O] i całkowicie rozpuścić w gorącej wodzie. Ostudzić i przelać do kolby o pojemności jednego litra. Dopełnić do kreski i wymieszać. Przesączyć przez sączek z bibuły karbowanej.

3.5. Kwas chlorowodorowy: roztwór mianowany o stężeniu 0,1 mol/l.

3.6. Wodorotlenek sodu: roztwór mianowany o stężeniu 0,1 mol/l.

3.7. Błękit bromofenolowy: roztwór wodny o stężeniu 0,4 g/l.

3.8. Fenolftaleina: roztwór 2 g/l alkoholu etylowego (60 % objętościowych).

3.9. Wapno sodowane: uziarnienie 1,0 do 1,5 mm.

3.10. Woda zdemineralizowana, świeżo przegotowana celem usunięcia dwutlenku węgla.

4. Aparatura

4.1. Standardowy sprzęt laboratoryjny, a w szczególności:

- tygiel filtracyjny z płytką ze spiekanego szkła, o pojemności 15 ml; średnica płytki: 20 mm; całkowita wysokość: 50 mm; porowatość 4 (średnica porów od 5 do 15 μm),

- zlewka o pojemności 600 ml.

4.2. Źródło sprężonego azotu.

4.3. Aparat złożony z następujących części połączonych, w miarę możliwości, za pomocą szlifów kulistych (patrz: rysunek 2).

4.3.1. Rurka absorpcyjna A o długości około 200 mm i średnicy 30 mm, napełniona wapnem sodowanym (3.9) utrzymywanym w miejscu za pomocą zatyczek z włókna szklanego.

4.3.2. Kolba reakcyjna B okrągłodenna, z boczną szyjką, o pojemności 500 ml.

4.3.3. Kolumna rektyfikacyjna Vigreux o długości około 150 mm (C').

4.3.4. Chłodnica z podwójnym płaszczem C, o długości 200 mm (C).

4.3.5. Płuczka Drechsela D, pochłaniająca nadmiar kwasu w procesie destylacji.

4.3.6. Łaźnia lodowa E do chłodzenia płuczki Drechsela.

4.3.7. Płuczki absorpcyjne F₁ i F₂ o średnicy od 32 do 35 mm, w których rozdzielacz gazu zawiera krążek o średnicy 10 mm ze szkła spiekanego o niskiej porowatości.

4.3.8. Pompa ssąca i przyrząd regulujący ssanie G, składający się z elementu szklanego w kształcie litery T, umieszczony w obiegu, którego boczne ramię przyłączone do cienkiej rurki kapilarnej za pomocą krótkiego węża gumowego zaopatrzonego w zaciskacz śrubowy.

Uwaga: Stosowanie wrzącego roztworu kwasu chromowego w aparacie pod obniżonym ciśnieniem jest działaniem niebezpiecznym i wymaga zachowania odpowiedniej ostrożności.

5. Sposób postępowania

5.1. Próbka do analizy

Zważyć około 10 g azotanu amonu z dokładnością do 0,001 g.

5.2. Usuwanie węglanów

Umieścić próbkę do analizy w kolbie do reakcji B. Dodać 100 ml H₂SO₄ (3.2). Bryłki lub granulki rozpuszczają się w ciągu około 10 minut w temperaturze otoczenia. Zmontować aparaturę, jak wskazano na rysunku: połączyć jeden koniec rurki absorpcyjnej (A) ze źródłem azotu (4.2) przez jednokierunkowe urządzenie przepływowe zawierające 667-800 Pa, a drugi koniec do rurki zasilającej, która łączy się z kolbą, do reakcji. Umieścić w odpowiednim miejscu kolumnę rektyfikacyjną Vigreux (C') i chłodnicę (C) z dopływem wody chłodzącej. Uregulować dopływ azotu, ustawiając jego przepływ przez roztwór na umiarkowanym poziomie, doprowadzić roztwór do temperatury wrzenia i odgrzewać przez dwie minuty. Po upływie tego czasu nie powinny się już wydzielać pęcherzyki dwutlenku węgla. Jeśli musowanie jest widoczne, kontynuować podgrzewanie przez 30 minut. Pozostawić roztwór do ostygnięcia na co najmniej 20 minut, zapewniając swobodny przepływ azotu.

Zakończyć montowanie aparatu, jak pokazano na rysunku, przyłączając rurki chłodnicy do płuczki Drechsela (D), a płuczkę do płuczek absorpcyjnych F₁ i F₂. Podczas wykonywania montażu aparatu azot powinien przez cały czas przepływać przez roztwór. Szybko wprowadzić 50 ml roztworu wodorotlenku baru (3.4) do każdej z płuczek absorpcyjnych (F₁ i F₂).

Przedmuchiwać zestaw strumieniem azotu przez około 10 minut. Roztwór w płuczkach musi pozostać klarowny. Jeżeli tak nie jest, należy powtórzyć proces usuwania węglanów.

5.3. Utlenianie i absorpcja

Po odłączeniu dopływu azotu, dodać natychmiast przez boczną szyjkę kolby reakcyjnej (B) 20 g trójtlenku chromu (3.1) i 6 ml. roztworu azotanu srebra (3.3). Podłączyć aparat do pompy ssącej i uregulować przepływ azotu tak, by równomierny strumień pęcherzyków przechodził przez naczyńka absorpcyjne ze spiekanego szkła F₁ i F₂.

Podgrzać kolbę reakcyjną (B) do wrzenia cieczy i utrzymać w stanie wrzenia przez 1,5 godz ²⁰ . Może okazać się konieczne wyregulowanie zaworu ssącego (G), aby sterować przepływem azotu, ponieważ istnieje możliwość blokowania płytek ze spieku szklanego przez wytrącony w czasie badania węglan baru. Przebieg procesu jest zadowalający, gdy roztwór wodorotlenku baru w płuczce F2 pozostaje klarowny. W przeciwnym przypadku test należy powtórzyć. Przerwać podgrzewanie i rozebrać aparat. Celem usunięcia wodorotlenku baru przemyć rurki ze spiekiem (3.10) zarówno wewnątrz, jak i z zewnątrz i zebrać popłuczyny w odpowiedniej płuczce. Umieścić rurki kolejno w zlewce o pojemności 600 ml, która będzie następnie stosowana w toku oznaczenia.

Natychmiast przesączyć pod próżnią najpierw zawartość płuczki F2, a następnie płuczki F1, używając do tego celu tygla filtracyjnego ze spiekiem szklanym. Zebrać osad spłukując płuczki wodą (3.10) i umyć tygle 50 ml tej samej wody. Umieścić tygiel filtracyjny w zlewce o pojemności 600 ml i dodać około 100 ml przegotowanej wody (3.10). Wlać 50 ml przegotowanej wody do każdego z płuczek i przepuszczać przez nie azot w ciągu 5 min. Wodę dołączyć do wody w zlewce. Powtórzyć tę operację jeszcze raz, by mieć pewność, płuczki zostały dokładnie wymyte.

5.4. Oznaczanie węglanów pochodzących z materiału organicznego

Do zawartości zlewki dodać 5 kropli fenolftaleiny (3.8). Roztwór zabarwi się na kolor czerwony. Dodawać kroplami kwasu chlorowodorowy (3.5), kropla po kropli, do momentu zaniku różowego koloru cieczy. Zamieszać starannie roztwór w zlewce z tyglem celem sprawdzenia, czy nie pojawi się ponownie kolor różowy. Dodać 5 kropli błękitu bromofenolowego (3.7) i miareczkować kwasem chlorowodorowym (3.5) do uzyskania żółtego zabarwienia. Dodać jeszcze 10 ml kwasu chlorowodorowego.

Ogrzać roztwór do wrzenia i utrzymać w tym stanie maksymalnie przez 1 min. Sprawdzić ostrożnie, czy osad się rozpuścił.

Zostawić próbkę do ochłodzenia i odmiareczkować nadmiar kwasu roztworem wodorotlenku sodu (3.6).

6. Ślepa próba

Przeprowadzić ślepą próbę według tej samej procedury i stosując te same ilości odczynników.

7. Wyrażanie wyników

Zawartość składników palnych (C), w przeliczeniu na węgiel, jako procent masy próbki, oblicza się ze wzoru:

gdzie:

E = masa próbki wziętej do oznaczania, g.

V₁ = całkowita objętość kwasu chlorowodorowego o stężeniu 0,1 mol/l dodanego po zmianie zabarwienia fenolftaleiny, ml.

V₂ = objętość 0,1 mol/l roztworu wodorotlenku sodu zużytego do odmiareczkowania nadmiaru kwasu, ml.

Rysunek 2

grafika

Metoda 4

Oznaczenie wartości pH

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedurę pomiaru wartości pH roztworu nawozu prostego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

2. Zasada

Pomiar pH roztworu azotanu amonu za pomocą pehametru.

3. Odczynniki

Woda destylowana lub zdemineralizowana, niezawierająca dwutlenku węgla.

3.1. Roztwór buforowy pH 6,88 w temperaturze 20 °C

Rozpuścić 3,40 ± 0,01 g diwodorofosforanu potasu (KH₂PO₄) w około 400 ml wody. Następnie rozpuścić 3,55 ± 0,01 g wodorofosforanu sodu (Na₂HPO₄) w około 400 ml wody. Przenieść obydwa roztwory ilościowo do kolby miarowej o pojemności 1.000 ml, dopełnić do kreski i wymieszać. Roztwór przechowywać w szczelnym naczyniu.

3.2. Roztwór buforowy pH 4,00 w temperaturze 20 °C

Rozpuścić 10,21 ± 0,01 g wodoroftalanu potasu (KHC₈O₄H₄) w wodzie i przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 1.000 ml. Uzupełnić do kreski i wymieszać.

Roztwór przechowywać w hermetycznym naczyniu.

3.3. Do oznaczania pH można stosować także handlowy roztwór buforowy.

4. Aparatura

Pehametr, wyposażony w elektrody, szklaną i kalomelową lub ich odpowiedniki, czułość 0,05 jednostek pH.

5. Sposób postępowania

5.1. Kalibracja pehametru

Wykalibrować pehametr (4) w temperaturze 20 (± 0,01) °C, stosując roztwory buforowe (3.1), (3.2) lub (3.3). Nad powierzchnią roztworu przepuszczać powoli strumień azotu i utrzymywać go w czasie całego testu.

5.2. Oznaczanie

Wlać 100,0 ml wody na 10 (± 0,01) g badanej próbki do zlewki o pojemności 250 ml. Usunąć substancje nierozpuszczalne przez filtrowanie, dekantację lub odwirowanie. Zmierzyć wartość pH klarownego roztworu w temperaturze 20 (± 0,01) °C, zgodnie z procedurą taką, jak dla kalibracji pehametru.

6. Wyrażanie wyników

Wyrazić wyniki w postaci jednostek pH, z dokładnością do 0,1 jednostki i podać temperaturę w której wykonano oznaczanie.

Metoda 5

Oznaczanie uziarnienia

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Ten dokument określa procedurę testu przesiewania prostego nawozu azotowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

2. Zasada

Próbkę przesiewa się ręcznie lub mechanicznie przez zestaw trzech sit. Należy odnotować masę zatrzymaną na każdym sicie i obliczyć w procentach ilość materiału przesianego przez odpowiednie sita.

3. Aparatura

3.1 Sita kontrolne o średnicy 200 mm, tkane z drutu, z oczkami o standardowej wielkości odpowiednio 2 mm, 1 mm i 0,5 mm, pokrywa oraz naczynie zbierające.

3.2 Waga o dokładności ważenia do 0,1 g.

3.3 Mechaniczna wytrząsarka sit (jeśli jest dostępna) umożliwiająca wprowadzanie badanej próbki w ruch zarówno pionowy, jak i poziomy.

4. Sposób postępowania

4.1. Próbę podzielić na porcje reprezentatywne po około 100 g.

4.2. Zważyć jedną z tych porcji z dokładnością do 0,1 g.

4.3. Ustawić komplet sit w rosnącej kolejności; naczynie zbierające, sito 0,5 mm, sito 1 mm, sito 2 mm; umieścić badaną porcję na górnym sicie i założyć pokrywę.

4.4. Wstrząsać ręcznie lub mechanicznie zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym; jeśli oznaczenie wykonuje się ręcznie, postukiwać od czasu do czasu. Przesiewać przez 10 minut albo do czasu, gdy ilość przesiewu przez każde sito w ciągu minuty będzie mniejsza niż 0,1 g.

4.5. Usuwać kolejno sita z zestawu i zbierać materiał na nich zatrzymany, w razie potrzeby zmieść miękką szczotką materiał zatrzymany na spodzie sita.

4.6. Zważyć materiał zatrzymany na każdym sicie i zebrany w naczyniu zbierającym z dokładnością do 0,1 g.

5. Ocena wyników

5.1. Przeliczyć masy frakcji na procenty w stosunku do sumy mas wszystkich frakcji (nie w stosunku do pierwotnej wielkości próby).

Obliczyć udział procentowy materiału zebranego w naczyniu zbierającym (tj. < 0,5 mm): A %

Obliczyć udział procentowy materiału pozostałego na sicie 0,5 mm: B %

Obliczyć udział procentowy materiału przesianego przez sito 1 mm: (A + B) %

Suma mas frakcji nie powinna różnić się więcej niż 2 % od masy wziętej do oznaczania.

5.2. Należy przeprowadzić co najmniej dwa oddzielne oznaczenia, a poszczególne wyniki nie powinny się różnić więcej niż: dla A o 1,0 % wartości bezwzględnej, dla B o 1,5 % wartości bezwzględnej. Jeśli jest inaczej, oznaczanie należy powtórzyć.

6. Wyrażanie wyników

Podać średnią arytmetyczną dwu otrzymanych wartości dla A i A + B.

Metoda 6

Oznaczenie zawartości chloru (jako jonu chlorkowego)

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania zawartości chloru (jako jonu chlorkowego) w nawozie prostym o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

2. Zasada

Jony chlorkowe rozpuszczone w wodzie oznacza się za pomocą miareczkowania potencjometrycznego azotanem srebra w środowisku kwaśnym.

3. Odczynniki

Woda destylowana lub zdemineralizowana, niezawierająca jonów chlorkowych.

3.1. Aceton AR.

3.2. Stężony kwas azotowy (gęstość w 20 °C = 1,40 g/ml).

3.3. Wzorcowy roztwór azotanu srebra o stężeniu 0,1 mol/l. Roztwór należy przechowywać w butelce z ciemnego szkła.

3.4. Wzorcowy roztwór azotanu srebra o stężeniu 0,004 mol/l - roztwór przygotować tuż przed użyciem.

3.5. Wzorcowy roztwór chlorku potasu o stężeniu 0,1 mol/l. Odważyć z dokładnością do 0,1 mg 3,7276 g chlorku potasu cz.d.a., uprzednio suszonego przez godzinę w suszarce o temperaturze 130 °C i schłodzonego w eksykatorze do temperatury otoczenia. Rozpuścić w małej ilości wody, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 500 ml, rozcieńczyć do kreski i wymieszać.

3.6. Wzorcowy roztwór chlorku potasu o stężeniu 0,004 mol/l - roztwór przygotować tuż przed użyciem.

4. Aparatura

4.1. Potencjometr ze wskaźnikową elektrodą srebrową i kalomelową elektrodą porównawczą o czułości 2 mV, obejmujący zakres od -500 do +500 mV.

4.2. Klucz elektrolityczny, zawierający nasycony roztwór azotanu potasu, podłączony do elektrody kalomelowej (4.1), zaopatrzony na końcach w porowate zatyczki.

4.3. Mieszadło magnetyczne pokryte teflonem.

4.4. Mikrobiureta z cienką końcówką i podziałką co 0,01 ml.

5. Sposób postępowania

5.1 Ustalenie miana roztworu azotanu srebra

Pobrać 5 ml i 10 ml wzorcowego roztworu chlorku potasu (3.6) i umieścić w dwu niskich zlewkach o dogodnej pojemności (na przykład 250 ml). Następnie wykonać miareczkowanie zawartości każdej zlewki.

Dodać 5 ml roztworu kwasu azotowego (3.2), 120 ml acetonu (3.1) i tyle wody, aby całkowita objętość wynosiła około 150 ml. Umieścić w zlewce mieszadło magnetyczne (4.3) i uruchomić je. Zanurzyć elektrodę srebrową (4.1) i wolny koniec klucza elektrolitycznego (4.2) w roztworze. Przyłączyć elektrody do potencjometru (4.1) i, po sprawdzeniu wyzerowania aparatu, odnotować wartość potencjału początkowego.

Miareczkować przy użyciu mikrobiurety (4.4), dodając najpierw odpowiednio 4 lub 9 ml roztworu azotanu srebra w zależności od stosowanego wzorcowego roztworu chlorku potasu. Kontynuować dodawanie azotanu srebra w porcjach po 0,1 ml do roztworów o stężeniu 0,004 mol/l, a w porcjach po 0,05 ml do roztworów o stężeniu 0,1 mol/l. Po dodaniu każdej porcji odczekać do ustabilizowania się potencjału.

W dwu pierwszych kolumnach tabeli odnotować dodane objętości roztworu i odpowiadające im wartości potencjału.

W trzeciej kolumnie tabeli zapisać kolejne przyrosty (Δ₁E) potencjału E. W czwartej kolumnie zanotować dodatnie lub ujemne różnice (Δ₂E) między przyrostami potencjału (Δ₁E). Koniec miareczkowania odpowiada dodaniu 0,1 lub 0,05 ml porcji roztworu azotanu srebra (V₁), która daje maksymalną wartość Δ₁E.

Do wyliczenia dokładnej objętości (V_eq) roztworu azotanu srebra odpowiadającej zakończeniu reakcji zastosować wzór:

gdzie:

V₀ = całkowita objętość azotanu srebra, bezpośrednio niższa od objętości, która daje maksymalny przyrost Δ1E, ml.

V₁ = objętość, ostatniej dodanej porcji roztworu azotanu srebra (0,1 lub 0,05 ml), ml.

b = ostatnia dodatnia wartość Δ₂E, mV

B = suma wartości bezwzględnych ostatnich dodatnich wartości Δ₂E i pierwszej ujemnej wartości Δ₂E (patrz: przykład w tabeli 1), mV.

5.2 Ślepa próba

Wykonać ślepą próbę i uwzględnić ją przy obliczaniu wyniku końcowego.

Wynik V₄ ślepej próby przeprowadzonej na odczynnikach bez dodatku badanej próbki (w ml) oblicza się ze wzoru:

gdzie:

V₂ = objętość (V_eq) roztworu azotanu srebra zużyta do miareczkowania 10 ml wzorcowego roztworu chlorku potasu, ml.

V₃ = objętość (V_eq) roztworu azotanu srebra zużyta do miareczkowania 5 ml wzorcowego roztworu chlorku potasu, ml.

5.3 Próba kontrolna

Próba ślepa może równocześnie służyć do sprawdzenia sprawności działania aparatu i poprawności oznaczania.

5.4 Oznaczanie

Wziąć porcję próbki w ilości 10 do 20 g i zważyć z dokładnością do 0,01 g. Przenieść ilościowo zważoną porcję do zlewki o pojemności 250 ml. Dodać 20 ml wody, 5 ml roztworu kwasu azotowego (3.2), 120 ml acetonu (3.1) i taką ilość wody, aby całkowita objętość wynosiła około 150 ml.

Umieścić pręcik mieszadła magnetycznego (4.3) w zlewce, zlewkę ustawić na mieszadle i uruchomić je. Zanurzyć elektrodę srebrową (4.1) i wolny koniec klucza elektrolitycznego (4.2) w roztworze, przyłączyć elektrody do potencjometru (4.1) i, po sprawdzeniu wyzerowania aparatu, odnotować wartość potencjału początkowego.

Miareczkować dodając za pomocą mikrobiurety (4.4) roztwór azotanu srebra w porcjach po 0,1 ml. Po dodaniu każdej porcji odczekać do ustabilizowania się potencjału.

Kontynuować miareczkowanie zgodnie z opisem w punkcie 5.1, począwszy od ustępu czwartego: "W dwu pierwszych kolumnach tabeli odnotować dodane objętości roztworu i odpowiadające im wartości potencjału...".

6. Wyrażanie wyników

Wyniki analizy wyrazić jako procentową zawartość chloru w próbce otrzymanej do analizy. Zawartość chloru (Cl) obliczyć ze wzoru:

gdzie:

T = stężenie stosowanego roztworu azotanu srebra, mol/l,

V₄ = wynik ślepej próby (5.2), ml,

V₅ = wartość V_eq, odpowiadająca oznaczeniu (5,4), ml,

m = masa badanej próbki, g.

Tabela 1: Przykład obliczania V_eq

Objętość roztworu azotanu srebra V (ml)	Potencjał E (mV)	Δ1E	Δ2E
4,80	176
4,90	211	35	+ 37
5,00	283	72	- 49
5,10	306	23	- 10
5,20	319	13

Metoda 7

Oznaczanie miedzi

1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania zawartości miedzi w nawozach prostych o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

2. Zasada

Próbkę rozpuszcza się w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym i oznacza zawartość miedzi metodą atomowej spektrofotometrii absorpcyjnej.

3. Odczynniki

3.1. Kwas chlorowodorowy (gęstość w 20 °C = 1,18 g/ml).

3.2. Kwas chlorowodorowy, roztwór o stężeniu 6 mol/l.

3.3. Kwas chlorowodorowy, roztwór o stężeniu 0,5 mol/l.

3.4. Azotan amonu.

3.5. Nadtlenek wodoru, roztwór 30 % (m/v).

3.6. Roztwór miedzi ²¹  (roztwór wzorcowy): odważyć 1 g czystej miedzi z dokładnością do 0,001 g, rozpuścić w 25 ml roztworu kwasu chlorowodorowego o stężeniu 6 mol/l (3.2), dodawać porcjami 5 ml nadtlenku wodoru (3,5) i rozcieńczyć wodą do objętości 1 litra. 1 ml tego roztworu zawiera 1.000 μg miedzi (Cu).

3.6.1. Roztwór miedzi (rozcieńczony): 10 ml roztworu podstawowego (3.6) rozcieńczyć wodą do 100 ml .10 ml otrzymanego roztworu rozcieńczyć wodą do 100 ml. 1 ml tak rozcieńczonego roztworu zawiera 10 μg miedzi (Cu).

Roztwór przygotować tuż przed użyciem

4. Aparatura

Spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w lampę miedziową (324,8 nm).

5. Sposób postępowania

5.1. Przygotowanie roztworu do analizy

Odważyć 25 g próbki z dokładnością do 0,001 g, umieścić w zlewce o pojemności 400 ml, dodać ostrożnie 20 ml kwasu chlorowodorowego (3.1) (może wystąpić gwałtowna reakcja wskutek wydzielania dwutlenku węgla). Jeśli trzeba, dodać więcej kwasu chlorowodorowego. Kiedy burzliwa reakcja ustanie, odparować do sucha na łaźni wodnej, mieszając od czasu do czasu szklaną bagietką. Dodać 15 ml roztworu kwasu chlorowodorowego o stężeniu 6 mol/l (3.2) i 120 ml wody. Zamieszać szklaną bagietką, pozostawiając ją w zlewce, i przykryć zlewkę szkiełkiem zegarkowym. Gotować ostrożnie roztwór do całkowitego rozpuszczenia, a następnie ochłodzić.

Przenieść roztwór ilościowo do kolby miarowej o pojemności 250 ml, przemywając zlewkę 5 ml kwasu chlorowodorowego o stężeniu 6 mol/l (3.2) i dwukrotnie 5 ml wrzącej wody, dopełnić do kreski kwasem chlorowodorowym o stężeniu 0,5 mol/l (3.3) i ostrożnie wymieszać.

Przesączyć przez sączek z bibuły filtracyjnej wolnej od miedzi ²² , odrzucając pierwsze 50 ml przesączu.

5.2. Roztwór ślepej próby

Przygotować roztwór ślepej próby, w którym pomija się tylko badaną próbkę, i uwzględnić w obliczeniach wyniku końcowego.

5.3. Oznaczanie

5.3.1. Przygotowanie roztworu badanej próbki i roztworu ślepej próby

Rozcieńczyć roztwór badanej próbki (5.1) i roztwór próby ślepej (5.2) kwasem chlorowodorowym o stężeniu 0,5 mol/l (3.3) do stężenia miedzi odpowiadającego optymalnemu zakresowi pomiarowemu spektrofotometru. Zwykle nie zachodzi potrzeba rozcieńczania.

5.3.2. Przygotowanie roztworów wzorcowych

Rozcieńczając roztwór wzorcowy (3.6.1) roztworem kwasu chlorowodorowego o stężeniu 0,5 mol/l (3.3), przygotować co najmniej pięć roztworów wzorcowych odpowiadających optymalnemu zakresowi pomiarowemu spektrofotometru (0 do 5 mg/l Cu). Przed dopełnieniem roztworów do kreski dodać do każdego z nich roztworu azotanu amonu (3.4) w ilości dającej stężenie 100 mg/ml.

5.4. Pomiar

Ustawić spektrofotometr (4) na długość fali 324,8 nm. Zastosować utleniający płomień acetylenowo-powietrzny. Rozpylać kolejno, trzykrotnie, roztwór wzorcowy (5.3.2), roztwór próby i roztwór próby ślepej (5.3.1), przemywając przyrząd wodą destylowaną między kolejnymi operacjami rozpylania. Wykreślić krzywą wzorcową, odkładając na osi rzędnych średnie wartości absorbancji otrzymane dla każdego roztworu wzorcowego, a na osi odciętych odpowiadające im stężenia miedzi w μg/ml.

Odczytać z krzywej wzorcowej stężenie miedzi w próbce końcowej i roztworze próby ślepej.

6. Wyrażanie wyników

Obliczyć zawartość miedzi w próbce, uwzględniając masę badanej próbki, rozcieńczenia wykonane w trakcie analizy i wynik ślepej próby. Wynik wyrazić w mg Cu/kg.

4. Oznaczenie odporności na detonację

4.1. Zakres i dziedzina zastosowania

Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania odporności na detonację nawozów o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu.

4.2. Zasada

Badaną próbę umieszcza się w stalowej rurze i poddaje szokowi detonacyjnemu za pomocą ładunku detonującego. Rozprzestrzenianie się wybuchu jest określone stopniem zgniotu cylindrów ołowianych, na których podczas testu spoczywa poziomo rura z badaną próbką.

4.3. Materiały

4.3.1. Plastyczny materiał wybuchowy zawierający 83 do 86 % pentrytu

Gęstość: 1.500 do 1.600 kg/m³

Prędkość detonacji: 7.300 do 7.700 m/s

Masa: 500 (± 1) g.

4.3.2. Siedem odcinków elastycznego lontu detonującego w osłonie niemetalowej

Masa wypełniacza: 11-13 g/m

Długość każdego odcinka lontu detonującego: 400 (± 2) mm.

4.3.3. Sprasowana pastylka wtórnego materiału wybuchowego z wgłębieniem na umieszczenie detonatora

Materiał wybuchowy: heksogen/wosk 95/5 albo tetryl lub podobny wtórny materiał wybuchowy, z dodatkiem lub bez dodatku grafitu.

Gęstość: 1.500 do 1.600 kg/m³

Średnica: 19 do 21 mm

Wysokość: 19 do 23 mm

Centralnie umieszczone wgłębienie na umieszczenie detonatora: średnica 7 do 7,3 mm, głębokość 12 mm.

4.3.4. Rura stalowa bez szwu odpowiadająca specyfikacji ISO 65 - 1981 - Ciężka Seria, o nominalnych wymiarach DN 100 (4)

Średnica zewnętrzna: 113,1 do 115,0 mm

Grubość ścianki: 5,0 do 6,5 mm

Długość: 1.005 (± 2) mm

4.3.5. Płytka denna

Materiał: stal o dobrych własnościach zgrzewalnych

Wymiary: 160 x 160 mm

Grubość: 5 do 6 mm.

4.3.6. Sześć cylindrów ołowianych

Średnica: 50 (± 1) mm

Wysokość: 100 do 101 mm

Materiały: miękki ołów, o czystości co najmniej 99,5 %.

4.3.7. Blok stalowy

Długość: co najmniej 1.000 mm

Szerokość:co najmniej 150 mm

Wysokość: co najmniej 150 mm

Masa: co najmniej 300 kg, jeśli nie ma mocnego podłoża dla bloku stalowego.

4.3.8. Cylinder z tworzywa sztucznego lub tektury na ładunek detonujący

Grubość ścianki: 1,5 do 2,5 mm

Średnica: 92 do 96 mm

Wysokość: 64 do 67 mm

4.3.9. Detonator (elektryczny lub nieelektryczny) o sile inicjującej 8 do 10.

4.3.10. Krążek drewniany

Średnica: 92 do 96 mm. Średnica powinna być dopasowana do wewnętrznej średnicy cylindra z tworzywa sztucznego lub tektury (4.3.8)

Grubość: 20 mm

4.3.11. Pręt drewniany o takich samych wymiarach, jak detonator (4.3.9)

4.3.12. Szpilki krawieckie (długość maksymalna 20 mm)

4.4. Sposób postępowania

4.4.1. Przygotowanie ładunku detonującego do umieszczenia w rurze stalowej

W zależności od posiadanego sprzętu, istnieją dwie metody inicjacji materiału wybuchowego w ładunku detonującym.

4.4.1.1. Jednoczesna inicjacja w siedmiu punktach

Ładunek detonujący przygotowany do użycia jest przedstawiony na rys. 1.

4.4.1.1.1. Wywiercić otwory w drewnianym krążku (4.3.10), jeden centralnie równolegle do osi krążka i sześć w punktach rozmieszczonych symetrycznie na obwodzie koncentrycznego koła o średnicy 55 mm. Średnica otworów musi wynosić 6 do 7 mm (patrz: przekrój A-B na rys. 1), zależnie od średnicy lontu detonującego (4.3.2).

4.4.1.1.2. Odciąć siedem odcinków elastycznego lontu detonującego (4.3.2) po 400 mm każdy poprzez dokonanie ostrego cięcia i natychmiastowe uszczelnienie końca klejem, aby uniknąć jakichkolwiek strat materiału wybuchowego na każdym końcu. Przepchać każdy z siedmiu odcinków przez otwór w drewnianym krążku (4.3.10) na tyle, aby po drugiej stronie krążka wystawało kilka centymetrów. Następnie przekłuć poprzecznie tekstylną osłonę każdego odcinka lontu małą szpilką krawiecką (4.3.12) w odległości 5 do 6 mm od końca i wokół zewnętrznej powierzchni odcinków lontu nałożyć klej pierścieniem o szerokości 2 cm bezpośrednio przy szpilce. Następnie przyciągnąć szpilkę bezpośrednio do powierzchni drewnianego krążka, pociągając za długi koniec każdego lontu.

4.4.1.1.3. Ukształtować plastyczny materiał wybuchowy (4.3.1) w walec o średnicy 92 do 96 mm, w zależności od średnicy cylindra (4.3.8). Ustawić cylinder pionowo na równej powierzchni i włożyć uformowany materiał wybuchowy. Następnie umieścić drewniany krążek ²³  z siedmioma odcinkami lontu detonującego na górze cylindra i docisnąć do materiału wybuchowego. Dopasować wysokość cylindra (64 do 67 mm) tak, by jego górna krawędź nie wystawała nad drewniany krążek. Na koniec przytwierdzić cylinder do drewnianego krążka, na przykład za pomocą zszywek lub gwoździków wokół całego jego obwodu.

4.4.1.1.4. Zebrać wolne końce siedmiu odcinków lontu detonującego wokół obwodu drewnianego pręta (4.3.11) w taki sposób, by wszystkie ich końce ułożyły się w płaszczyźnie prostopadłej do tego pręta. Umocować je w postaci wiązki wokół tego pręta za pomocą taśmy przylepnej ²⁴ .

4.4.1.2 Centralna inicjacja za pomocą sprasowanej pastylki

Ładunek detonujący przygotowany do użycia pokazany jest na rys. 2.

4.4.1.2.1. Przygotowanie sprasowanej pastylki

Umieścić, zachowując niezbędne środki ostrożności, 10 g wtórnego materiału wybuchowego (4.3.3) w formie o średnicy wewnętrznej 19 do 21 mm i sprasować do właściwego kształtu i gęstości.

(Stosunek średnica: wysokość powinien wynosić w przybliżeniu 1:1).

Na środku dna formy znajduje się sworzeń o wysokości 12 mm i średnicy 7 do 7,3 mm (zależnie od średnicy stosowanego detonatora), tworzący cylindryczne wgłębienie w sprasowanym ładunku, w którym następnie umieszcza się detonator.

4.4.1.2.2. Przygotowanie ładunku detonującego

Umieścić materiał wybuchowy (4.3.1) w cylindrze (4.3.8), stojącym pionowo na poziomej powierzchni, następnie ugnieść go za pomocą drewnianego stempla, nadając mu kształt cylindryczny z wgłębieniem na środku. Włożyć sprasowaną pastylkę to tego wgłębienia. Przykryć cylindrycznie ukształtowany materiał wybuchowy ze sprasowaną pastylkę drewnianym krążkiem (4.3.10) z wywierconym na środku otworem o średnicy 7 do 7,3 mm służącym do wkładania detonatora. Połączyć drewniany krążek z cylindrem taśmą samoprzylepną przyklejoną na krzyż. Zapewnić współosiowe położenie otworu wywierconego w drewnianym krążku z wgłębieniem w sprasowanej kostce poprzez włożenie pręta drewnianego (4.3.11).

4.4.2. Przygotowanie rur stalowych do testów detonacyjnych

Na jednym końcu stalowej rury (4.3.4) wywiercić, po przeciwnych stronach średnicy, dwa otwory o średnicy 4 mm prostopadle przez ściankę rury w odległości 4 mm od jej krawędzi.

Przyspawać na styk płytkę denną (4.3.5) do przeciwległego końca rury, wypełniając całkowicie spoiwem kąt prosty między płytką denną a ścianką rury na całym jej obwodzie.

4.4.3. Napełnianie rury stalowej i przygotowanie ładunku

Patrz: rys. 1 i 2

4.3.1. Badaną próbkę, rurę stalową i ładunek detonujący należy doprowadzić do temperatury 20 (± 5) °C. Do przeprowadzenia dwóch testów na detonację potrzeba 16 do 18 kg badanej próbki.

4.4.3.2. Ustawić rurę pionowo opierając jej kwadratową płytkę denną na twardym, płaskim podłożu, najlepiej betonie. Napełnić rurę do około jednej trzeciej wysokości badaną próbką i opuść ją pięciokrotnie z wysokości 10 centymetrów na podłogę, aby jak najlepiej ubić cząstki lub granulki w rurze. W celu przyśpieszenia ubijania spowodować wibracje rury, postukując młotkiem o ciężarze 750 do 1.000 g w jej boczną ściankę, ogółem 10 razy, między uderzeniami rurą o podłogę.

Powtórzyć ten sposób napełniania z następną porcją badanej próbki. Kolejną, ostatnią porcję należy dodać tak, aby po ubiciu w efekcie 10-ciokrotnego unoszenia i opuszczania rury, a w przerwach łącznie 20 uderzeń młotkiem, wsad wypełnił rurę do wysokości 70 mm poniżej jej wylotu.

Wysokość napełnienia rury stalowej badaną próbką trzeba tak skorygować, aby ładunek detonujący (4.4.1.1 albo 4.4.1.2), po jego późniejszym umieszczeniu, stykał się z próbką na całej swej powierzchni.

4.4.3.3. Włożyć ładunek detonujący do rury tak, by stykał się on badaną próbką; górna powierzchnia drewnianego krążka powinna znajdować się 6 mm poniżej końca rury. Zapewnić bezpośredni kontakt między materiałem wybuchowym a badaną próbką, dodając lub ujmując niewielkie ilości tej próbki. Jak pokazano na rys. 1 i 2, zawleczki należy włożyć w otwory znajdujące się w pobliżu otwartego końca rury, a ich rozgięte końce płasko na powierzchni zewnętrznej rury.

4.4.4. Ustawianie rury stalowej i cylindrów ołowianych (patrz: rysunek 3)

4.4.4.1. Ponumerować podstawy cylindrów ołowianych (4.3.6) od 1 do 6. Na bloku stalowym (4.3.7), leżącej na poziomym podłożu, zrobić w odstępach co 150 mm sześć znaków wzdłuż jego linii środkowej, nanosząc pierwszy znak w odległości co najmniej 75 mm od krawędzi bloku. Na każdym ze znaków umieścić pionowo ołowiany cylinder tak, aby na znaku znajdował się środek jego podstawy.

4.4.4.2. Rurę stalową przygotowaną zgodnie z 4.4.3 ułożyć poziomo na cylindrach ołowianych tak, aby oś rury była równoległa do środkowej linii bloku stalowego, a zaspawany koniec rury wystawał 50 mm poza cylinder ołowiany nr 6. Aby zapobiec staczaniu się rury, włożyć małe drewniane kliny między górne krawędzie cylindrów ołowianych a ściankę rury (po jednym z każdej strony) lub umieścić krzyżak drewniany między rurą a blokiem stalowym.

Uwaga: Upewnić się, że rura styka się ze wszystkimi sześcioma ołowianymi cylindrami; nieznaczną krzywiznę powierzchni rury można skompensować, obracając rurę wokół jej osi wzdłużnej; jeśli któryś z cylindrów jest za wysoki, delikatnie uderzać go młotkiem, dopóki nie osiągnie wymaganej wysokości.

4.4.5. Przygotowanie do detonacji

4.4.5.1. Zestawić aparaturę zgodnie z 4.4.4. w bunkrze lub odpowiednio przygotowanym podziemiu (np. kopalni lub tunelu). Zapewnić, aby przed detonacją temperatura rury stalowej wynosiła 20 (± 5) °C.

Uwaga: Gdyby takie miejsca na odpalenie były nieosiągalne, test można wykonać, w razie potrzeby, w wybetonowanym wykopie przykrytym belkami drewnianymi. Wybuch może spowodować wyrzucenie odłamków stalowych o dużej energii kinetycznej, dlatego odpalanie należy przeprowadzać w odpowiedniej odległości od osiedli mieszkaniowych i szlaków komunikacyjnych.

4.4.5.2. Jeśli stosowany jest ładunek detonujący o siedmiu punktach inicjacji, należy zapewnić, aby lonty były naprężone jak podano w przypisie do 4.4.1.1.4 i ustawione w miarę możliwości jak najbardziej poziomo.

4.4.5.3. Na koniec usunąć pręt drewniany i włożyć na jego miejsce detonator. Nie odpalać, dopóki strefa rażenia nie zostanie całkowicie ewakuowana, a personel badawczy nie znajdzie się w ukryciu.

4.4.5.4. Odpalić ładunek wybuchowy

4.4.6. Odczekać, dopóki dym i wyziewy (gazowe, a czasem toksyczne produkty rozkładu, takie jak tlenki azotu) nie rozproszą się, następnie zebrać cylindry ołowiane i zmierzyć ich wysokości suwmiarką z noniuszem.

Odnotować dla każdego z oznakowanych cylindrów stopień zgniecenia wyrażony jako procent pierwotnej wysokości równej 100 mm. W przypadku skośnego zgniecenia cylindrów, należy odnotować wartości najwyższą i najniższą i obliczyć średnią.

4.4.7. Do ciągłego pomiaru szybkości wybuchu można zastosować sondę; należy ją umieścić wzdłuż osi rury albo wzdłuż jej ścianki bocznej.

4.4.8. Dla każdej badanej próbki należy przeprowadzić dwa testy odporności na detonację.

4.5. Protokół z przeprowadzonego testu

W protokóle z każdego przeprowadzonego testu odporności na detonację należy podać wartości następujących parametrów:

- średnica zewnętrzna rury stalowej i grubości jej ścianki zgodnie z rzeczywistym pomiarem,

- twardość rury stalowej według Brinella,

- temperatura rury i badanej próbki na krótko przed odpaleniem,

- gęstość upakowania (kg/m³) próbki w rurze stalowej,

- wysokość każdego cylindra po odpaleniu, z podaniem odpowiedniego numeru cylindra,

- metoda inicjacji zastosowana w ładunku detonującym.

4.5.1. Ocena wyników testu

Jeśli, w każdym odpalaniu, zgniecenie co najmniej jednego cylindra ołowianego wynosi mniej niż w 5 %, to należy uznać test za rozstrzygający, a badaną próbkę za zgodną z wymaganiami załącznika III.2.

Rysunek 1

grafika

Rysunek 2

grafika

Rysunek 3

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV  ²⁵

POBIERANIE PRÓBEK I METODY ANALIZ

A.

METODA POBIERANIA PRÓBEK DO KONTROLI NAWOZÓW

WSTĘP

Prawidłowe pobieranie próbek jest operacją trudną, wymagającą dużej staranności. Należy przestrzegać aby próbki przeznaczone do urzędowej kontroli nawozów były wystarczająco reprezentatywne.

Metoda opisana poniżej powinna być ściśle przestrzegana przez specjalistów posiadających praktyczną znajomość standardowej procedury pobierania próbek.

1. Cel i zakres

Próbki przeznaczone do sprawdzania nawozu pod kątem jakości i składu, należy pobierać zgodnie z opisanymi niżej metodami. Próbki otrzymane w ten sposób będą uważane za reprezentatywne.

2. Próbkobiorcy

Próbki powinny być pobierane przez wyspecjalizowanych próbkobiorców, upoważnionych do tego celu przez Państwa Członkowskie.

3. Definicje

Partia: ilość produktu stanowiąca całość, dla której można przyjąć że ma jednorodne własności.

Próbka pierwotna: ilość produktu pobrana jednorazowo z jednego punktu partii.

Próbka ogólna: próbka otrzymana z połączenia wszystkich próbek pierwotnych pobranych z tej samej partii.

Próbka pomniejszona: reprezentatywna część próbki ogólnej otrzymana przez jej pomniejszenie.

Próbka końcowa (średnia próbka laboratoryjna): reprezentatywna część próbki pomniejszonej, przeznaczona do wykonania badań.

4. Przyrządy

4.1. Przyrządy do pobierania próbek powinny być wykonane z materiałów niemogących wpływać na właściwości produktów, z których będą pobierane próbki.

4.2. Przyrządy zalecane do pobierania próbek nawozów stałych

4.2.1. Ręczne pobieranie próbek

4.2.1.1. Szufelka do pobierania próbek o płaskim dnie i prostopadłych ściankach bocznych.

4.2.1.2. Sonda o szczelinie długiej lub z przegródkami. Wymiary sondy powinny być dostosowane do charakterystyki partii, z której będą pobierane próbki (głębokość zbiornika, wymiary worka itd.) i uziarnienia nawozu.

4.2.2. Mechaniczne pobieranie próbek

Do pobierania próbek nawozów znajdujących się w ruchu (np. na taśmociągu) mogą być używane zatwierdzone przyrządy mechaniczne.

4.2.3. Rozdzielacz mechaniczny

Aparat przeznaczony do dzielenia próbki na części o zbliżonych masach może być używany zarówno do pobierania próbek pierwotnych, jak również do przygotowywania próbek pomniejszonych i końcowych.

4.3. Przyrządy zalecane do pobierania próbek nawozów płynnych

4.3.1. Ręczne pobieranie próbek

Otwarta rurka, próbnik, butelka lub inny przyrząd do pobierania próbek z partii.

4.3.2. Mechaniczne pobieranie próbek

Do pobierania próbek nawozów płynnych znajdujących się w ruchu mogą być używane zatwierdzone przyrządy mechaniczne.

5. Wymagania ilościowe

5.1. Partia

Wielkość partii powinna być taka, aby można było pobierać próbki z każdej części składowej.

5.2. Próbki pierwotne

5.2.1 Nawozy stałe luzem lub nawozy płynne w pojemnikach przekraczających 100 kg

5.2.1.1. Partia zawierająca 2,5 tony nawozu lub mniej:

Minimalna liczba próbek pierwotnych: siedem

5.2.1.2. Partia zawierająca więcej niż 2,5 tony nawozu i nieprzekraczająca 80 ton:

Minimalna liczba próbek pierwotnych:

5.2.1.3. Partia zawierająca więcej niż 80 ton nawozu:

Minimalna liczba próbek pierwotnych: czterdzieści

5.2.2 Nawozy stałe i płynne w opakowaniach nieprzekraczających 100 kg

5.2.2.1. Opakowania o zawartości powyżej 1 kg

5.2.2.1.1. Partia zawierająca mniej niż 5 opakowań:

Minimalna liczba próbek pierwotnych: liczba próbek równa liczbie opakowań w partii⁽¹⁾

5.2.2.1.2. Partia zawierająca 5 opakowań i nieprzekraczająca 16 opakowań:

Minimalna liczba próbek pierwotnych: cztery⁽¹⁾

5.2.2.1.3. Partia zawierająca 17 opakowań i nieprzekraczająca 400 opakowań:

Minimalna liczba próbek pierwotnych⁽¹⁾:

5.2.2.1.4. Partia przekraczająca 400 opakowań:

Minimalna liczba próbek pierwotnych: dwadzieścia⁽¹⁾

5.2.2.2. Opakowania o zawartości poniżej 1 kg.

Minimalna liczba próbek pierwotnych⁽¹⁾: cztery

5.3. Próbka ogólna

Dla jednej partii nawozu wymagana jest jedna próbka ogólna. Całkowita masa próbek pierwotnych składających się na próbkę ogólną nie może być mniejsza niż:

5.3.1. Nawozy stałe luzem i nawozy płynne w pojemnikach powyżej 100 kg 4 kg

5.3.2. Nawozy stałe i płynne w opakowaniach o zawartości 100 kg i mniej

5.3.2.1. Opakowania o zawartości powyżej 1 kg: 4 kg

5.3.2.2. Opakowania o zawartości 1 kg i mniej próbkę stanowi masa czterech opakowań

5.3.3. Nawozy na bazie azotanu amonu; próbki do testu wg załącznika III.2: 75 kg

5.4. Próbka końcowa (średnia próbka laboratoryjna)

Próbki końcowe otrzymuje się z próbki ogólnej przez jej pomniejszenie, jeśli to konieczne. Wymagane jest wykonanie badań co najmniej jednej próbki końcowej. Masa próbki przeznaczonej do badań nie powinna być mniejsza niż 500 g.

5.4.1. Nawozy stałe i płynne

5.4.2. Nawozy azotowe na bazie azotanu amonu

W przypadku gdy to konieczne próbka ogólna może być przekształcona w próbkę końcową przez pomniejszenie.

5.4.2.1. Minimalna masa próbki końcowej do badań wg załącznika III.1: 1 kg.

5.4.2.2. Minimalna masa próbki końcowej do badań wg załącznika III.2: 25 kg.

6. Pobieranie, przygotowanie i pakowanie próbek

6.1. Uwagi ogólne

Próbki należy pobierać i przygotowywać możliwie szybko, tak aby pozostały reprezentatywne dla partii nawozu, z której zostały pobrane. Przyrządy, a także powierzchnie oraz pojemniki przeznaczone do pobierania próbek powinny być czyste i suche.

W przypadku nawozów płynnych, jeżeli to możliwe, próbki powinny być pobierane z wcześniej wymieszanego nawozu.

6.2. Pobieranie próbek pierwotnych

Próbki pierwotne powinny być pobierane losowo z całej partii nawozu. Masa pobieranych próbek powinna być w przybliżeniu równa.

6.2.1. Nawozy stałe luzem lub nawozy płynne w pojemnikach powyżej 100 kg

Partię nawozu należy podzielić umownie na pewną liczbę w przybliżeniu równych części. Następnie wybrać losowo taką liczbę części, która odpowiada liczbie próbek pierwotnych podanej w (5.2). Pobrać co najmniej jedną próbkę z każdej z tych części. Jeżeli podczas pobierania próbek nawozu luzem nie jest możliwe spełnienie warunku wg (5.1), wówczas próbki należy pobierać w czasie, gdy partia znajduje się w ruchu (w czasie załadunku lub wyładunku). W tym przypadku próbki pobiera się z wybranych losowo umownych części partii, w czasie gdy są one w ruchu. Jeżeli podczas pobierania próbek nawozów ciekłych z pojemników powyżej 100 kg nie jest możliwe spełnienie warunku wg (5.1), wówczas próbki należy pobierać, w czasie gdy partia nawozu znajduje się w ruchu (w czasie załadunku lub wyładunku).

6.2.2. Nawozy stałe i płynne w opakowaniach o zawartości 100 kg i mniej

Wybrać zgodnie z (5.2) wymaganą liczbę opakowań i z każdego wybranego opakowania pobrać próbkę. Tam gdzie to konieczne, próbki można pobierać po wysypaniu nawozu z opakowania.

6.3. Przygotowanie próbki ogólnej

Wszystkie próbki pierwotne pobrane z partii nawozu połączyć razem i dokładnie wymieszać.

6.4. Przygotowanie próbek końcowych (średnich próbek laboratoryjnych)

Materiał zawarty w próbce ogólnej należy dokładnie wymieszać⁽²⁾.

Jeżeli to konieczne, próbkę ogólną należy pomniejszyć do co najmniej 2 kg za pomocą rozdzielacza mechanicznego lub metodą kwartowania.

Następnie przygotować co najmniej trzy próbki końcowe mające w przybliżeniu taką samą masę, spełniającą wymagania wg (5.4). Każdą próbkę końcową umieścić w hermetycznym pojemniku. Należy zachować wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć jakichkolwiek zmian pierwotnych własności próbki

Próbka końcowa do testów wg załącznika III część 1 i 2 powinna być przechowywana w temperaturze od 0 °C do 25 °C.

7. Pakowanie próbek końcowych

Pojemniki lub opakowania próbek końcowych powinny być czyste, suche i szczelne. Każdy pojemnik lub opakowanie należy zaopatrzyć w etykietę i pieczętować (plombować) w taki sposób, aby nie można go było otworzyć bez uszkodzenia pieczęci (plomby). Etykieta powinna być włączona do systemu zamknięcia pojemnika zawierającego próbkę.

8. Protokół pobierania próbek

Z każdego przeprowadzonego pobierania próbek należy sporządzić protokół pozwalający zidentyfikować partię nawozu, z której zostały pobrane próbki.

9. Przeznaczenie próbek

Z każdej partii nawozu, z której pobrano próbki, co najmniej jedna próbka końcowa powinna być jak najszybciej przekazana do upoważnionego laboratorium w celu przeprowadzenia badań.

B.

METODY ANALIZ NAWOZÓW

(Patrz: spis treści s. 2)

Uwagi ogólne

Sprzęt laboratoryjny

W opisach metod nie określono ściśle powszechnie stosowanego sprzętu laboratoryjnego, z wyjątkiem rozmiarów kolb i pipet. We wszystkich przypadkach sprzęt laboratoryjny powinien być dokładnie oczyszczony, zwłaszcza wtedy gdy mają być oznaczane małe ilości pierwiastków.

Badania kontrolne

Przed wykonaniem analiz należy upewnić się czy cały sprzęt działa prawidłowo i czy technika analityczna jest stosowana poprawnie, użyć, tam gdzie jest to właściwe, związków chemicznych o znanym składzie (np. siarczan amonu, monofosforan potasu, itd.). Tym niemniej jeżeli technika wykonania analiz nie będzie ściśle przestrzegana, otrzymane wyniki analizowanych nawozów mogą wykazywać niewłaściwy skład chemiczny. Z drugiej strony, pewna liczba oznaczeń to oznaczania empiryczne i dotyczące produktów o złożonym składzie chemicznym. Zaleca się aby tam gdzie to możliwe laboratoria stosowały znormalizowane nawozy mineralne jako wzorce o ściśle określonym składzie.

Postanowienia ogólne dotyczące metod analizowania nawozów

1. Odczynniki

Jeżeli nie podano inaczej, to w metodach analiz stosowane odczynniki powinny mieć stopień czystości cz.d.a. Tam gdzie będą analizowane mikroskładniki pokarmowe, czystość odczynników powinna być sprawdzona za pomocą próby ślepej. W zależności od uzyskanego wyniku może okazać się konieczne przeprowadzenie dalszego oczyszczania

2. Woda

Operacje rozpuszczania, rozcieńczania, płukania i przemywania, wyszczególnione w metodach analiz bez dokładnego podawania charakteru rozpuszczalnika czy rozcieńczalnika, wymagają użycia wody. Woda powinna być zdemineralizowana lub destylowana.

3. Sprzęt laboratoryjny

Aparaturę opisaną w metodach analiz ogranicza się do wyszczególnienia instrumentów i aparatów specjalnych lub spełniających szczególne wymagania. Wyposażenie powinno być czyste, szczególnie tam, gdzie oznacza się małe ilości składników. Laboratorium powinno zapewnić dokładność stosowanego pomiarowego szkła laboratoryjnego używanego do sprawdzania wzorców.

Metody 1

Pobieranie i przygotowanie próbek

Metoda 1.1

Pobieranie próbek do analizy

EN 1482-1, Nawozy i środki wapnujące - Pobieranie i przygotowanie próbek - Część 1: Pobieranie próbek

Metoda 1.2

Przygotowanie próbki do analizy

EN 1482-2, Nawozy i środki wapnujące - Pobieranie i przygotowanie próbek - Część 2: Przygotowanie próbki

Metoda 1.3

Pobieranie próbek do analizy z hałd

EN 1482-3, Nawozy i środki wapnujące - Pobieranie i przygotowanie próbek - Część 3: Pobieranie próbek z hałd

Metody 2

Azot

Metoda 2.1

Oznaczanie azotu amonowego

EN 15475: Nawozy - Oznaczanie azotu amonowego.

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.2

Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego

Metoda 2.2.1

Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego według Ulscha

EN 15558: Nawozy - Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego według Ulscha

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.2.2

Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego według Arnda

EN 15559: Nawozy - Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego według Arnda

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.2.3

Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego według Devarda

EN 15476: Nawozy - Oznaczanie azotu azotanowego i amonowego według Devarda

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metody 2.3

Oznaczanie azotu całkowitego

Metoda 2.3.1

Oznaczanie azotu całkowitego w cyjanamidzie wapnia w nieobecności azotanów

EN 15560: Nawozy - Oznaczanie azotu całkowitego w cyjanamidzie wapnia w nieobecności azotanów

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.3.2

Oznaczanie azotu całkowitego w cyjanamidzie wapnia zawierającym azotany

EN 15561: Nawozy - Oznaczanie azotu całkowitego w cyjanamidzie wapnia zawierającym azotany

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.3.3

Oznaczanie azotu całkowitego w moczniku

EN 15478: Nazwa - Oznaczanie azotu całkowitego w moczniku

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.4

Oznaczanie azotu cyjanamidowego

EN 15562: Nawozy - Oznaczanie azotu cyjanamidowego

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.5

Spektrofotometryczne oznaczanie biuretu w moczniku

EN 15479: Nawozy - Spektrofotometryczne oznaczanie biuretu w moczniku

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metody 2.6

Oznaczanie różnych postaci azotu w tej samej próbce

Metoda 2.6.1

Oznaczanie różnych postaci azotu w tej samej próbce nawozów zawierających azot: azotanowy, amonowy, amidowy i cyjanamidowy

EN 15604: Nawozy - Oznaczanie różnych postaci azotu w tej samej próbce nawozów zawierających azot: azotanowy, amonowy, amidowy i cyjanamidowy

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.6.2

Oznaczanie zawartości azotu całkowitego w nawozach zawierających wyłącznie azot azotanowy, amonowy i amidowy dwoma różnymi metodami

EN 15750: Nawozy. Oznaczanie zawartości azotu całkowitego w nawozach zawierających wyłącznie azot azotanowy, amonowy i amidowy dwoma różnymi metodami

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 2.6.3

Oznaczanie produktów kondensacji mocznika z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) - izobutylidenodimocznik i krotonylidenodimocznik (metoda A) oraz oligomery metyleno-mocznikowe (metoda B)

EN 15705: Nawozy. Oznaczanie produktów kondensacji mocznika z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) - izobutylidenodimocznik i krotonylidenodimocznik (metoda A) oraz oligomery metyleno-mocznikowe (metoda B)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metody 3

Fosfor

Metody 3.1

Metody ekstrakcji

Metoda 3.1.1

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w kwasach mineralnych

EN 15956: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w kwasach mineralnych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.1.2

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w 2 % kwasie mrówkowym

EN 15919: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w 2 % kwasie mrówkowym

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.1.3

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w 2 % kwasie cytrynowym

EN 15920: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w 2 % kwasie cytrynowym

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.1.4

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w obojętnym cytrynianie amonu

EN 15957: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w obojętnym cytrynianie amonu

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 3.1.5

Ekstrakcja fosforu alkalicznym roztworem cytrynianu amonu

Metoda 3.1.5.1

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego wg Petermanna w temperaturze 65 °C

EN 15921: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego wg Petermanna w temperaturze 65 °C

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.1.5.2

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego wg Petermanna w temperaturze otoczenia

EN 15922: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego wg Petermanna w temperaturze otoczenia

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.1.5.3

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w alkalicznym cytrynianie amonu wg Joulie

EN 15923: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w alkalicznym cytrynianie amonu wg Joulie

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.1.6

Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w wodzie

EN 15958: Nawozy - Ekstrakcja fosforu rozpuszczalnego w wodzie

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 3.2

Oznaczanie wyekstrahowanego fosforu

EN 15959: Nawozy - Oznaczanie wyekstrahowanego fosforu

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 4

Potas

Metoda 4.1

Oznaczanie zawartości potasu rozpuszczalnego w wodzie

EN 15477: Nawozy - Oznaczanie potasu rozpuszczalnego w wodzie

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 5

Dwutlenek węgla

Brak pozycji

Metoda 5.1

Oznaczanie dwutlenku węgla - część I: metoda dla nawozów stałych

EN 14397-1: Nawozy i środki wapnujące. Oznaczanie dwutlenku węgla. Część I: metoda dla nawozów stałych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 6

Chlor

Metoda 6.1

Oznaczanie chlorków pod nieobecność substancji organicznej

EN 16195: Nawozy - Oznaczanie chlorków pod nieobecność substancji organicznej

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 7

Stopień rozdrobnienia

Metoda 7.1

Oznaczanie stopnia rozdrobnienia (metoda na sucho)

EN 15928: Nawozy - Oznaczanie stopnia rozdrobnienia (metoda na sucho)

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 7.2

Oznaczanie stopnia rozdrobnienia fosforytów miękkich

EN 15924: Nawozy - Oznaczanie stopnia rozdrobnienia fosforytów miękkich

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 8

Drugorzędne składniki pokarmowe

Metoda 8.1

Ekstrakcja całkowitego wapnia, całkowitego magnezu, całkowitego sodu i całkowitej siarki obecnej w postaci siarczanów

EN 15960: Nawozy - Ekstrakcja całkowitego wapnia, całkowitego magnezu, całkowitego sodu i całkowitej siarki obecnej w postaci siarczanów

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.2

Ekstrakcja siarki całkowitej obecnej w różnych postaciach

EN 15925: Nawozy - Ekstrakcja siarki całkowitej obecnej w różnych postaciach

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.3

Ekstrakcja rozpuszczalnego w wodzie wapnia, magnezu, sodu i siarki obecnej w postaci siarczanów

EN 15961: Nawozy - Ekstrakcja rozpuszczalnego w wodzie wapnia, magnezu, sodu i siarki obecnej w postaci siarczanów

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.4

Ekstrakcja siarki rozpuszczalnej w wodzie, występującej w różnych postaciach

EN 15926: Nawozy - Ekstrakcja siarki rozpuszczalnej w wodzie, występującej w różnych postaciach

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.5

Ekstrakcja i oznaczanie siarki elementarnej

EN 16032: Nawozy - Ekstrakcja i oznaczanie siarki elementarnej

Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.6

Manganometryczne oznaczanie wyekstrahowanego wapnia wytrąconego w postaci szczawianu

EN 16196: Nawozy - Manganometryczne oznaczanie wyekstrahowanego wapnia wytrąconego w postaci szczawianu

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.7

Oznaczanie zawartości magnezu metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej

EN 16197: Nawozy - Oznaczanie zawartości magnezu metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu

Metoda 8.8

Oznaczanie magnezu metodą kompleksometryczną

EN 16198: Nawozy - Oznaczanie magnezu metodą kompleksometryczną

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu

Metoda 8.9.

Oznaczanie zawartości siarczanów trzema różnymi metodami

EN 15749: Nawozy. Oznaczanie zawartości siarczanów trzema różnymi metodami

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 8.10

Oznaczanie zawartości wyekstrahowanego sodu metodą emisyjnej spektrometrii płomieniowej

EN 16199: Nawozy - Oznaczanie zawartości wyekstrahowanego sodu metodą emisyjnej spektrometrii płomieniowej

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 8.11

Oznaczanie zawartości wapnia i mrówczanu w mrówczanie wapnia

EN 15909: Nawozy - Oznaczanie zawartości wapnia i mrówczanu w wapniowych nawozach dolistnych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 9

Mikroskładniki pokarmowe o zawartości nie większej niż 10 %

Metoda 9.1

Ekstrakcja całkowitej zawartości mikroskładników pokarmowych w nawozach wodą królewską

EN 16964: Nawozy - Ekstrakcja całkowitej zawartości mikroskładników pokarmowych w nawozach wodą królewską Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 9.2

Ekstrakcja mikroskładników pokarmowych rozpuszczalnych w wodzie w nawozach i usuwanie związków organicznych z ekstraktów nawozowych

EN 16962: Nawozy - Ekstrakcja mikroskładników pokarmowych rozpuszczalnych w wodzie w nawozach i usuwanie związków organicznych z ekstraktów nawozowych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 9.3

Oznaczanie kobaltu, miedzi, żelaza, manganu i cynku metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją w płomieniu (FAAS)

EN 16965: Nawozy - Oznaczanie kobaltu, miedzi, żelaza, manganu i cynku metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją w płomieniu (FAAS)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 9.4

Oznaczanie boru, kobaltu, miedzi, żelaza, manganu, molibdenu i cynku metodą ICP-AES

EN 16963: Nawozy - Oznaczanie boru, kobaltu, miedzi, żelaza, manganu, molibdenu i cynku metodą ICP-AES Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 9.5

Oznaczanie boru metodą spektrometryczną z azometyną-H

EN 17041: Nawozy - Oznaczanie boru o zawartości ≤ 10 % metodą spektrometryczną z azometyną-H Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 9.6

Oznaczanie molibdenu metodą spektrometryczną kompleksu z tiocyjanianem amonu

EN 17043: Nawozy - Oznaczanie molibdenu o zawartości ≤ 10 % metodą spektrometryczną kompleksu z tiocyjanianem amonu

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 10

Mikroskładniki pokarmowe o zawartości powyżej 10 %

Metoda 10.1

Ekstrakcja całkowitej zawartości mikroskładników pokarmowych w nawozach wodą królewską

EN 16964: Nawozy - Ekstrakcja całkowitej zawartości mikroskładników pokarmowych w nawozach wodą królewską Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 10.2

Ekstrakcja mikroskładników pokarmowych rozpuszczalnych w wodzie w nawozach i usuwanie związków organicznych z ekstraktów nawozowych

EN 16962: Nawozy - Ekstrakcja mikroskładników pokarmowych rozpuszczalnych w wodzie w nawozach i usuwanie związków organicznych z ekstraktów nawozowych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 10.3

Oznaczanie kobaltu, miedzi, żelaza, manganu i cynku metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją w płomieniu (FAAS)

EN 16965: Nawozy - Oznaczanie kobaltu, miedzi, żelaza, manganu i cynku metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją w płomieniu (FAAS)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 10.4

Oznaczanie boru, kobaltu, miedzi, żelaza, manganu, molibdenu i cynku metodą ICP-AES

EN 16963: Nawozy - Oznaczanie boru, kobaltu, miedzi, żelaza, manganu, molibdenu i cynku metodą ICP-AES Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 10.5

Oznaczanie boru metodą miareczkowania acydymetrycznego

EN 17042: Nawozy - Oznaczanie boru o zawartości > 10 % metodą miareczkowania acydymetrycznego Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 10.6

Oznaczanie molibdenu metodą grawimetryczną z użyciem 8-hydroksychinoliny

CEN/TS 17060: Nawozy - Oznaczanie molibdenu o zawartości > 10 % metodą grawimetryczną z użyciem 8-hydroksychinoliny Niniejsza metoda analizy nie została poddana badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 11

Czynniki chelatujące i kompleksujące

Metoda 11.1

Oznaczanie zawartości schelatowanych mikroskładników pokarmowych lub frakcji schelatowanej mikroskładników pokarmowych

EN 13366: Nawozy - Zastosowanie żywicy kationowej do oznaczania zawartości schelatowanego mikroskładnika lub schelatowanej frakcji mikroskładników

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 11.2

Oznaczanie EDTA, HEDTA i DTPA

EN 13368-1: Nawozy - Oznaczanie czynników chelatujących w nawozach metodą chromatografii jonowej - Część 1: EDTA, HEDTA i DTPA

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 11.3

Oznaczanie żelaza schelatowanego przez o,o-EDDHA, o,o-EDDHMA i HBED

EN 13368-2: Nawozy - Chromatograficzne oznaczanie czynników chelatujących w nawozach - Część 2: Oznaczanie żelaza schelatowanego przez o,o-EDDHA, o,o-EDDHMA i HBED metodą chromatografii jonowej

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 11.4

Oznaczanie żelaza schelatowanego przez EDDHSA

EN 15451: Nawozy - Oznaczanie czynników chelatujących - Oznaczanie żelaza schelatowanego przez EDDHSA metodą chromatografii par jonowych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 11.5

Oznaczanie żelaza schelatowanego przez o,p-EDDHA

EN 15452: Nawozy - Oznaczanie czynników chelatujących - Oznaczanie żelaza schelatowanego przez o,p- EDDHA metodą chromatografii fazy odwróconej

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 11.6

Oznaczanie IDHA

EN 15950: Nawozy - Oznaczanie kwasu N-(1,2-dikarboksyetylo)-D,L-asparaginowego (kwasu iminodibursztynowego, IDHA) za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 11.7

Oznaczanie lignosulfonianów

EN 16109: Nawozy - Oznaczanie skompleksowanych jonów mikroskładników w nawozach - Identyfikacja lignosulfonianów

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 11.8

Oznaczanie zawartości skompleksowanych mikroskładników oraz skompleksowanej frakcji mikroskładników

EN 15962: Nawozy - Oznaczanie zawartości skompleksowanych mikroskładników oraz skompleksowanej frakcji mikroskładników

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzyl

Metoda 11.9

Oznaczanie kwasu [S,S]-EDDS

EN 13368-3 część 3: Nawozy - Oznaczanie czynników chelatujących w nawozach metodą chromatografii. Oznaczanie [S,S]-EDDS metodą chromatografii par jonowych

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 11.10

Oznaczanie kwasu HGA

EN 16847: Nawozy - Oznaczanie czynników kompleksujących w nawozach - Identyfikacja kwasu heptaglukonowego metodą chromatografii

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 12

Inhibitory nitryfikacji i ureazy

Metoda 12.1

Oznaczanie dicyjanodiamidu

EN 15360: Nawozy - Oznaczanie dicyjanodiamidu - Metoda z użyciem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPCL)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 12.2

Oznaczanie NBPT

EN 15688: Nawozy - Oznaczanie inhibitora ureazy triamidu kwasu N-(n-butylo)tiofosforowego (NBPT) metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPCL)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metoda 12.3

Oznaczanie zawartości 3-metylopirazolu

EN 15905: Nawozy - Oznaczanie zawartości 3-metylopirazolu (MP) z użyciem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC).

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 12.4

Oznaczanie TZ

EN 16024: Nawozy - Oznaczanie 1H,1,2,4-triazolu w moczniku i w nawozach zawierających mocznik - Metoda z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 12.5

Oznaczanie 2-NPT

EN 16075: Nawozy - Oznaczanie triamidu kwasu N-(2-nitrofenylo)fosforowego (2-NPT) w moczniku i w nawozach zawierających mocznik - Metoda z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 12.6

Oznaczanie DMPP

EN 16328: Nawozy - Oznaczanie fosforanu 3,4-dimetylo-1H-pirazolu (DMPP) - Metoda z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 12.7

Oznaczanie NBPT/NPPT

EN 16651: Nawozy - Oznaczanie triamidu kwasu N-(n-butylo-)tiofosforowego (NBPT) i triamidu kwasu N-(n-propylo) tiofosforowego (NPPT) - Metoda z wykorzystaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 12.8

Oznaczanie DMPSA

EN 17090: Nawozy - Oznaczanie inhibitora nitryfikacji DMPSA w nawozach - Metoda z zastosowaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metody 13

Metale ciężkie

Metoda 13.1

Oznaczanie zawartości kadmu

EN 14888: Nawozy i środki wapnujące - Oznaczanie zawartości kadmu.

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu pierścieniowemu.

Metody 14

Środki wapnujące

Metoda 14.1

Oznaczanie uziarnienia środków wapnujących za pomocą przesiewania na sucho i na mokro

EN 12948: Środki wapnujące - Oznaczanie uziarnienia za pomocą przesiewania na sucho i na mokro

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.2

Oznaczanie reaktywności węglanowych i krzemianowych środków wapnujących kwasem chlorowodorowym

EN 13971: Węglanowe i krzemianowe środki wapnujące - Oznaczanie reaktywności - Metoda miareczkowania potencjometrycznego kwasem chlorowodorowym

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.3

Oznaczanie reaktywności metodą automatycznego miareczkowania kwasem cytrynowym

EN 16357: Węglanowe środki wapnujące - Oznaczanie reaktywności - Metoda miareczkowania automatycznego kwasem cytrynowym

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.4

Oznaczanie liczby zobojętnienia środków wapnujących

EN 12945: Środki wapnujące - Oznaczanie liczby zobojętnienia - Metody miareczkowe

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.5

Oznaczanie zawartości wapnia w środkach wapnujących metodą szczawianową

EN 13475: Środki wapnujące - Oznaczanie zawartości wapnia - Metoda szczawianowa

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.6

Oznaczanie wapnia i magnezu w środkach wapnujących metodą kompleksometryczną

EN 12946: Środki wapnujące - Oznaczanie zawartości wapnia i magnezu - Metoda kompleksometryczna

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.7

Oznaczanie magnezu w środkach wapnujących metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej

EN 12947: Środki wapnujące - Oznaczanie zawartości magnezu - Metoda atomowej spektrometrii absorpcyjnej

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.8

Oznaczanie zawartości wilgoci

EN 12048 Nawozy stałe i środki wapnujące - Oznaczanie zawartości wilgoci - Metoda wagowa z zastosowaniem suszenia w temperaturze 105 °C +/- 2 °C

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.9

Oznaczanie rozkładu granulek

EN 15704: Środki wapnujące - Oznaczanie rozkładu granulowanych węglanów wapniowych i wapniowo-magnezowych pod wpływem wody

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

Metoda 14.10

Oznaczanie wpływu produktu metodą inkubacji gleby

EN 14984: Środki wapnujące - Oznaczanie wpływu środków wapnujących na pH gleby - Metoda inkubacji gleby

Niniejsza metoda analizy poddana została badaniu międzylaboratoryjnemu.

______

⁽¹⁾ W przypadku opakowań nieprzekraczających 1 kg, próbkę pierwotną stanowi cała zawartość opakowania.

⁽²⁾ Wszelkie zbrylenia należy rozdrobnić i w razie potrzeby oddzielić.

⁽³⁾ Ilość azotu amonowego zawartego w porcji roztworu pobranej do oznaczania według tabeli 1 będzie wynosić w przybliżeniu:

- 0,05 g dla wariantu a,

- 0,10 g dla wariantu b,

- 0,20 g dla wariantu c.

⁽⁴⁾ Chłodnica musi być regulowana w taki sposób, aby zapewnić stały przepływ destylatu. Destylacja powinna zostać zakończona w ciągu 30 do 40 minut.

⁽⁵⁾ Biuret można uprzednio oczyścić, przemywając najpierw roztworem amoniaku (10 %), następnie acetonem i susząc pod próżnią.

⁽⁶⁾ Patrz: pkt 9, "Dodatek".

⁽⁷⁾ Jeśli niedostępne jest mieszadło mechaniczne, kolbę można wstrząsać ręcznie w odstępach co 5 min.

⁽⁸⁾ Fosfor rozpuszczalny w kwasach mineralnych, fosfor rozpuszczalny w wodzie, fosfor rozpuszczalny w roztworach cytrynianu amonu, fosfor rozpuszczalny w roztworze kwasu cytrynowego o stężeniu 2 % i fosfor rozpuszczalny w roztworze kwasu mrówkowego o stężeniu 2 %.

⁽⁹⁾ W przypadku, gdy roztwór do wytrącania fosforanów zawiera więcej niż 15 ml roztworu cytrynianu amonu (obojętnego, alkalicznego wg Petermanna lub wg Joulie), należy dodać 21 ml stężonego kwasu azotowego.

⁽¹⁰⁾ W przypadku gdy roztwór do wytrącania fosforanów zawiera więcej niż 15 ml roztworu cytrynianu amonu (obojętnego, wg Petermanna lub wg Joulie) i był zakwaszony 21 ml stężonego kwasu azotowego (patrz: przypis do 6.1), do wytrącania należy użyć 80 ml odczynnika strącającego.

ZAŁĄCZNIK  V  ²⁶

A. WYKAZ DOKUMENTÓW DO UWZGLĘDNIENIA PRZEZ PRODUCENTÓW LUB ICH PRZEDSTAWICIELI PRZY KOMPLETOWANIU DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ DLA NOWEGO TYPU NAWOZÓW W CELU DODANIA GO DO ZAŁĄCZNIKA I NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA

1. Przewodnik dotyczący kompletowania dokumentacji technicznej do wniosku o nadanie nawozom oznakowania "Nawóz WE".

Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich C 138 z 20.05.1994, str. 4.

2. Dyrektywa Komisji 91/155/EWG z dnia 5 marca 1991 r. określająca i ustanawiająca szczegółowe uzgodnienia dotyczące systemu szczególnych informacji o preparatach niebezpiecznych w związku z wykonaniem art. 10 dyrektywy 88/379/EWG.

Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 76/35 z 22.03.1991, str. 35.

3. Dyrektywa Komisji 93/112/WE z dnia 10 grudnia 1993 r. zmieniająca dyrektywę Komisji 91/155/EWG określającą i ustanawiającą szczegółowe uzgodnienia dotyczące systemu szczególnych informacji o preparatach niebezpiecznych w związku z wykonaniem art. 10 dyrektywy 88/379/EWG.

Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 314 z 16.12.1993, str. 38.

B. WYMOGI DOTYCZĄCE ZATWIERDZANIA LABORATORIÓW WŁAŚCIWYCH DO ŚWIADCZENIA USŁUG KONIECZNYCH DO SPRAWDZANIA ZGODNOŚCI NAWOZÓW WE Z WYMAGANIAMI NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA I JEGO ZAŁĄCZNIKÓW.

1. Norma stosowana na poziomie laboratoriów.

– Laboratoria, które otrzymały akredytację zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025, Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących, dla przynajmniej jednej z metod określonych w załączniku III lub IV.

– Do dnia 18 listopada 2014 r. laboratoria jeszcze nie zatwierdzone, pod warunkiem że dane laboratorium:

– wykaże, że wszczęło ono i przeprowadza konieczne procedury akredytacji zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 dla przynajmniej jednej z metod określonych w załączniku III lub IV, oraz

– przedstawi właściwemu organowi dowody, że laboratorium to uczestniczy z dobrymi wynikami w badaniach międzylaboratoryjnych.

2. Norma stosowana na poziomie organizacji akredytujących:

EN ISO/IEC 17011, Ocena zgodności: Ogólne wymagania dla jednostek akredytujących prowadzących akredytację jednostek oceniających zgodność.

¹ Dz.U. C 51 E z 26.2.2002, str. 1 i Dz.U. C 227 E z 24.9.2002, str. 503.

² Dz.U. C 80 z 3.4.2002, str. 6.

³ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 10 kwietnia 2002 r. (Dz.U. C 127 E z 29.5.2002, str. 160), wspólne stanowisko Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U. C 153 E z 1.7.2003, str. 56) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 2 września 2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁴ Dz.U. L 24 z 30.1.1976, str. 21. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 98/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 18 z 23.1.1999, str. 60).

⁵ Dz.U. L 250, 23.09.1980, str. 7. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 97/63/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 335 z 6.12.1997, str. 15).

⁶ Dz.U. L 38, 07.02.1987, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 88/126/EWG (Dz.U. L 63 z 9.3.1988, str. 12).

⁷ Dz.U. L 213, 22.08.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 95/8/WE (Dz.U. L 86 z 20.4.1995, str. 41).

⁸ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁹ Art. 29 ust. 4 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.87.109) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 kwietnia 2009 r.

¹⁰ Art. 31 ust. 1 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.87.109) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 kwietnia 2009 r.

¹¹ Art. 31 ust. 3 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.87.109) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 kwietnia 2009 r.

¹² Art. 31 ust. 4 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.87.109) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 kwietnia 2009 r.

¹³ Art. 32 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.87.109) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 kwietnia 2009 r.

¹⁴ Załącznik I:

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 7 lipca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.179.57).

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Rady nr 885/2004 z dnia 26 kwietnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.168.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 2076/2004 z dnia 3 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.359.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 grudnia 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporzadzenia Komisji nr 162/2007 z dnia 19 lutego 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.51.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 marca 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 1107/2008 z dnia 7 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.299.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 2008 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji nr 1020/2009 z dnia 28 października 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.282.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 listopada 2009 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 137/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.43.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 marca 2011 r. W odniesieniu do nawozów wprowadzonych do obrotu przed dniem 9 marca 2011 r. zmiany dotyczące chelatu kobaltu, roztworu nawozowego kobaltu, chelatu miedzi, roztworu nawozowego miedzi, chelatu żelaza, roztworu nawozowego żelaza, chelatu manganu, roztworu nawozowego manganu, chelatu cynku, roztworu nawozowego cynku stosuje się od dnia 9 października 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 223/2012 z dnia 14 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.75.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 kwietnia 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 223/2012 z dnia 14 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.75.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 lipca 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 223/2012 z dnia 14 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.75.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 kwietnia 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 grudnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1257/2014 z dnia 24 listopada 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.337.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 grudnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1257/2014 z dnia 24 listopada 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.337.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/1618 z dnia 8 września 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.242.24) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 września 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/1618 z dnia 8 września 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.242.24) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2017 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/1102 z dnia 27 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.175.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lipca 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1666/2020 z dnia 10 listopada 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.377.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 2020 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 862/2021 z dnia 28 maja 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.190.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 czerwca 2021 r.

¹⁵ Dz.U. 196 z 16.8.1967, str. 1.

¹⁶ Czynniki chelatujące mają być identyfikowane i oznaczane ilościowo według normy europejskiej, która obejmuje wspomniane czynniki chelatujące.

¹⁷ Czynniki kompleksujące mają być identyfikowane według normy europejskiej, która obejmuje wspomniane czynniki kompleksujące.

¹⁸ Załącznik II:

- zmieniony przez art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 2014 r.

¹⁹ Załącznik III zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji nr 1020/2009 z dnia 28 października 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.282.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 listopada 2009 r.

²⁰ Półtoragodzinny czas reakcji jest wystarczający w gprzypadku większości substancji organicznych w gobecności azotanu srebra jako katalizatora.

²¹ Można stosować handlowy wzorcowy roztwór miedzi.

²² Czynniki chelatujące powinny być identyfikowane i kwantyfikowane zgodnie z Normą Europejską EN 13368 część 1 i część 2, w takim zakresie, w jakim norma obejmuje ww. czynniki

²³ Średnica krążka musi zawsze odpowiadać wewnętrznej średnicy cylindra.

²⁴ NB: Podczas gdy po zebraniu sześć obwodowych odcinków lontu jest napiętych, to środkowy lont powinien pozostać w glekkim zwisie.

²⁵ Załącznik IV:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 162/2007 z dnia 19 lutego 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.51.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 marca 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1107/2008 z dnia 7 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.299.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 2008 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia Komisji nr 1020/2009 z dnia 28 października 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.282.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 listopada 2009 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 137/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.43.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 marca 2011 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 223/2012 z dnia 14 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.75.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 kwietnia 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 3 rozporządzenia Komisji nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 3 rozporządzenia nr 463/2013 z dnia 17 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.134.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1257/2014 z dnia 24 listopada 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.337.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 grudnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1257/2014 z dnia 24 listopada 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.337.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2016/1618 z dnia 8 września 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.242.24) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 września 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/1102 z dnia 27 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.175.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lipca 2019 r.

²⁶ Załącznik V zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia Komisji nr 1020/2009 z dnia 28 października 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.282.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 listopada 2009 r.